Trix
Een eigenaardige aanbieding
Fritillaria Meleagris.
ZATERDAG 26 APR! L 1941
H A A R L E M'S DAGBLAD
Huisonderwijs.
Voor het zieke cn zwakke kind een zegen.
De heer H. W. A. Habermehl schrijft ons:
Naar aanleiding van mijn vorig schrijven kreeg
eenige verzoeken om inlichting, waaruit mij
jleek, dat eenige punten nog nadere toelichting
[ragen.
Op mijn verzoek was een onzer leerkrachten,
nej. C. Siegman, die reeds eenige jaren huis-
inderwijs geeft, zoo welwillend die toelichting
geven.
Zü schrijft: „De meest voorkomende vraag was:
loo'n ziek kind heeft al zooveel narigheid, moet
[at nu ook nog onderwijs hebben? Waarom
aat men zoo'n kind maar niet een beetje spe
en?
Laat ik die vraag dus eerst behandelen. De
forige maal zijn u eenige gevallen genoemd,
eaaronder kinderen van zes of zeven jaar, die
angdurig ziek waren en eerst tegen twaalf of
reertien jaar genazen. Zonder huisonderwijs is
oo'n kind dus op veertien jaar volslagen anal-
abeet. Het heeft dan "net geluk lichamelijk weer
folwaardig te zijn maar blijft dan toch geestelijk
chterlijk. Wie neemt, om maar iets te noemen,
emana in betrekking, die lezen noch schrijven
Na alle ellende van het ziek zijn. na mis-
chien wel jaren stil moeten liggen, terwijl
,ndere kinderen speelden, komt dan deze mis-
ichien nog veel grootere ellende: het minder
waardigheidsgevoel „dom" te zijn. En de zeker-
ïeid van de ouders, dat het kind nooit behoor-
jjk zijn eigen brood zal kunnen verdienen. Een
inder geval: U las het in de opsomming van
iet vorig artikel.
Een kind dat drie maanden ziek is, blijft zoo
[oed als zeker zitten. Een jaar verloren. Voor
ie armsten, die toch met veertien jaar van
ichool gaan of ze de zevende klasse doorloopen
lebben of niet een stuk ontwikkeling verlo
ren. Dat was niet noodig! Met huisonderwijs
;aat het kind gewoon verder mee op school.
Vrienden van het kind hebben deze ell°Me
legrepen. Ze stichtten een vereeniging voor
iUisonderwijs aan zieke en zwakke kinderen. Ze
ronden begaafde leerkrachten bereid hen
ïierin bij te staan.
U begrijpt, huisonderwijs vergt veel van den
inderwijzer. Hij moet niet alleen een degelijken
rijk hebben op de leerstof van alle zeven leerja
ren maar veel meer nog een scherpe intuitie. Een
jroot aanpassingsvermogen bij het zieke kind.
fooral bij de zeer nerveuze kinderen, die wegens
iverspanning de school niet mogen bezoeken.
Een groot voordeel voor den onderwijzer is,
lat hij bij het kind aan huis komend, het gezin
leter leert kennen. Hij ziet de omstandigheden,
waaronder het leeft en kan ook raad geven;
neestal groeit er een vriendschapsband tus-
ichen ouders en leerkrachten. En het kind?
)at zit bij het tweede bezoek al voor het raam
jom te zien of zijn juffrouw of zijn meester
iomt.
Want het is een totaal foutieve meening. dat
een kind leeren naar vindt. Juist het kind op
^en leeftijd van zeven of acht jaar gekomen,
-erlangt naar meer dan den heelen dag spe
len. Eenmaal had onze vereeniging het bijzon-
Ier voorrecht zelfs een talent te ontdekken. Het
iUisonderwijs slaagde er in voor haar een weg te
lanen, die anders misschien afgesloten geble-
>en was. Binnenkort zullen haar eerste kinder-
ioekjes verschijnen.
Moeders weten hoe ziek een kind zich voelen
kan, dat zich verveelt en hoe aangename bezig
heid een kind over veel narigheid kan heen zet
ten. Het kind voelt zich dan weer gelijkwaardig
aan zijn vriendjes.
Nu is het zoo gelukkig genezen te zijn. Het
mag weer naar school. Het is 12 jaar en gaat.
[normaal naar de 6e klasse; komt weer temid
den van zijn vroegere vriendjes, in niets de
blindere. Wat een vreugde! Aan de ellende is
een einde gekomen. Het kind gaat volwaardig
peer het leven in. Begrijpt u nu, hoe mooi het
werk is en hoe noodzakelijk!
Een andere vraag: Wat kost het wanneer een
kind huisonderwijs moet hebben? Dat hangt af
jvan uw inkomen. In veel gevallen of geschiedt
{het tegen een kleine vergoeding of geheel
':osteloos. U begrijpt, dat de Vereeniging dat niet
;elf kan bekostigen. De wet spreekt van leer-
ilicht, waarom wordt dan ook niet hier voor-
:ien? De wet is met recht bedoeld als een zegen
'oor het kind, waarom het zieke en zwakke kind
liervan dan uitgesloten? Hierin moet een
oorziening komen. Als de gemeente niet bij
achte is, dan door een Rijkssubsidie. Zoolang
•e zoover nog niet zijn, vragen wij u lezers, om
Ihulp. Steunt ons.
Laten wij. bij zooveel ellende in de wereld ten
minste het zieke en zwakke kind, dat al zoo heel
veel mist, wat vreugde geven."
Het gironummer van den heer J. H. W. Ha
bermehl, Kinderhuissingel 30, Haarlem, is:
402786.
N.V. BANK VOOR NEDKRLANDSCHE
GEMEENTEN.
In de algemeene vergadering van aandeel
houders der N.V. Bank voor Nederlandsche ge-
vmeenten zijn het jaarverslag over 1940 alsmede
tie balans en de winst- en verliesrekening over
eenkomstig de voorstellen van commissarissen
jvastgeseld en het dividend bepaald op 5 pet.
[Tot commissaris werd herbenoemd de heer B. van
Haersma Buma; in de vacature-C. Pais werd de
heer A. E. Hannema, burgemeester van Harlingen,
benoemd.
De directeur, de heer P. J. de Kanter, deelde mede
dat hij zich met het oog op zijn leeftijd verplicht
iziet zijn functie neer te leggen, wanneer zijn op
volger deze zal kunnen overnemen.
Korps Vrouwelijke Vrijwilligers.
Werkzaamheden gedurende het
afgeloopen jaar.
Op 25 April 1941 hield het Korps Vrouwelijke
Vrijwilligers. Haarlem en Omstreken zijn eerste
jaarvergadering. Uit het jaarverslag over het af
geloopen jaar ontleenen we het volgende:
Op 11 Maart 1940 werd door het voorloopig be
stuur opgericht het K.V.V. Haarlem en Omstreken,
tijdens een door 2000 vrouwen bezochte bijeen
komst in het Concertgebouw. Het bureau werd ge
vestigd in het Stadhuis en vóór den oorlog werd
in hoofdzaak aandacht besteed aan de inrichting
van het bureau en den administratieven opzet.
Gedurende de oorlogsdagen steeg het ledental zeer
sterk; werkzaamheden werden toen in hoofdzaak
verricht door de ordonnansen. Onmiddellijk na
den oorlog begon de actie voor het inzamelen van
kleeding en huisraad voor Rotterdam: vele zen
dingen werden per vrachtauto naar Rotterdam
gebracht, begeleid door K.V.V-sters. Een voor
raad goederen werd tenslotte opgeslagen in het
Doopsgezinde Weeshuis, door het college van re
genten welwillend afgestaan aan het K.V.V. Uit
dezen voorraad werden kleeren en meubels ver
strekt aan de slachtoffers van den bominslag
aan de Leidschevaart en Edisonstraat. aan die
van het vliegongeval aan den Oudeweg en ten
slotte aan de getroffenen bij het bombardement
in October.
In de maand Augustus verleende het K.V.V.
jastvrij.heid aan 25 Rotterdamse he kinderen in
het Doopsgezinde Weeshuis en aan 20 vrouwen
in een villa in Aerdenhout, die door den eigenaar
voor dat doel was afgestaan. In October en No
vember werden in het Doopsgezinde Weeshuis 62
menschen verzorgd, gedurende 5 weken, in hoofd
zaak door krachten van het K.V.V.
Verder gaf het K.V.V. zijn medewerking aan
het ikleedingcomité en aan Winterhulp.
In den loop van het jaar werden verscheidene
cursussen georganiseerd, zooals een E.H.B O.-
cursus, cursussen voor chaaiffeuses, hulp aan
dieren en voor koken op groote schaal. Ook wer
den door het Gem. Gasbedrijf eenige kookcursus
sen aan medewerksters van ihet K.V.V. gegeven.
Tenslotte werd in December besloten aan het
K.V.V. den vorm van een stichting te geven.
Vervreemden van landbouw
gronden.
- De secretaris-generaal van het departement
van landbouw en visscherij heeft de toestemming
bedoeld in art. 3 van het besluit, houdende rege
len met betrekking tot het vervreemden van land
bouwgronden uitgebreid voor alle overdrachten aan
en door a. gemeenten en waterschappen, voor
zoover deze overdrachten noodzakelijk zijn voor
een behoorlijke uitoefening va nde publiekrech
telijke functie dezer instellingen; b. de N.V. Ne
derlandsche Spoorwegen, voorzoover deze over
drachten noodzakelijk zijn voor en passen in een
normale bedrijfsvoering.
MACHINEFABRIEK GEBRS. STORK EN CO.
Aan de algemeene vergadering van aandeel
houders zal worden voorgesteld een dividend uit
te keeren van 10 pet., (vorig jaar 7 pet.) op de pre
ferente aandeelen en 14 pet. (vorig jaar 8 pet.)
op de gewone aandeelen.
Een premie voor silobouw?
Voldoende zuur voor conserveeren van
groenvoeder aanwezig.
De commissie dr. F. E. Posthuma deelt het vol
gende mede:
Van den directeur-generaal van den landbouw
ontvingen wij bericht, dat het algemeen commis
sariaat voor den wederopbouw het voornemen
heeft voor silobouw materialen als betonijzer en
cement beschikbaar te stellen. De voorraad bitumen
voor afdekking van het beton tegen inwerking van
zuren is echter zeer beperkt.
In verband met de aanmerkelijk hoogere kosten
van silobouw vergeleken bij vroeger jaren, wordt
het geven van een premie per kubieke meter silo
overwogen, welke gebaseerd zal zijn op de tegen
woordige kosten. Een onderzoek hiernaar wordt
thans ingesteld.
Voorts deelde hij mede, dat van het rijksbureau
voor chemische producten bericht is ontvangen
dat in de behoefte aan zuur voor het conserveeren
van groenvoeder kan worden voorzien. Het is
dus volkomen verantwoord een sterke actie te
voeren voor het inkuilen met zuur. Ook waar
landbouwers niet tot silobouw overgaan moet deze
actie worden aangevat, omdat ook dan een be
langrijk betere kwaliteit kuilvoer kan worden ge
wonnen.
Vrouwen van vacantie uit
Duitschland terug.
AMERSFOORT, 25 April. Vanmiddag is
een gezelschap van veertig vrouwen, dat op 2
April door het N.V.V. was uitgezonden om eenige
weken te vertoeven in het Frauenheim, gelegen in
de fraaie omgeving van Schledenhausen, in ons
land teruggekeerd.
Op het station te Amersfoort heeft het A.N.P
met eenige van deze vrouwen een onderhoud ge
had. Allen waren vol lof over de buitengewoon
hartelijke ontvangst en de wijze, waarop men het
verblijf aldaar tot een waarlijk genot heeft weten
te maken. Het viel sommige vrouwen moeilijk de
ondervonden hartelijkheid onder woorden te bren
gen en sommigen zeiden alleen: het zal ons af
vallen, dat wij weer in Holland zijn.
Hoe goed de voeding was, moge blijken uit het
feit, dat er vrouwen zijn die van vier tot zeven
pond in drie weken tijds zijn aangekomen. Ook
waren zij vol lof over de medische verzorging en
de hartelijkheid van den gouwleider.
Enthousiast vertelden zij over de uitstapjes in
de fraaie omgeving. De algemeene indruk was:
het waren dagen om nooit te vergeten.
(A.N.P.)
N.V.V. NIEUWS DISTRICT HAARLE.M.
Men meldt ons:
Het bestuur van het N.V.V. te Haarlem schrijft
ons, dat talloozen de hulp van het Bureau voor
Rechtsbescherming van het N.V.V. inroepen.
Sinds 21 Maart jl. tot op heden werd bijstand ver
leend aan totaal 1486 personen.
Door de positie, die het N.V.V. tegenwoordig
reeds inneemt, is het mogelijk geweest dat van deze
1486 gevallen het slechts voor circa 8 pet. noodig
was rechtsmaatregelen in te leiden.
De overige 92 pet. kon na ampele bespreking tot
een goed einde worden gebracht.
Algemeen blijkt het vertrouwen dat men stelt in
het N.V.V., immers van 31 Maart jl af tot op he
den lieten zich aan het N.V.V.-huis, Kruisweg no
74, circa 700 personen als lid bij het N.V.V. in
schrijven.
Kievietseitjes.
Fritillaria Meleagris.
(foto Stassen.)
In April—Mei bloeit buiten ln drassige wei
den een vroolijk bolgewas, Fritillaria Melea
gris. Op het eerste gezicht zijn de bloe
men niet heel opvallend, maai' wanneer we ze
eenmaal ondekt hebben en ze goed bekijken,
dan zien we het allerwonderlijkste kleuren-
patroon, waarmee het bloemdek is getooid. In
keurige vierkante blokjes, als de velden van
een dambord, wisselend daar met elkaar af don-
kerpaarsroode vakjes met grijze of geelachtige
beige vakjes. Dat geheel maakt een allergrap
pigst effect en geeft iets zeer levendigs aan deze
bloemen.
Veelal komen de planten voor in het moeras
sige gras langs de rivieren. Waarschijnlijk wordt
het zaad door het rivierwater meegevoerd en zoo
verspreid.
Maar ook gekweekt komt de Fritillaria Melea
gris veelvuldig voor. Uit oude plaatwerken
blijkt, dat de Fritillaria-soorten al ruim drie
honderd jaar geleden geliefde bolgewassen zijn
geweest. Uit dien tijd zijn er meerdere soorten
van dit geslacht bekend.
Naast de gewone Fritillaria Meleagris met
het in kleuren geblokte bloemdek komen vaak
ogk witte exemplaren voor. Dat zijn vertegen
woordigers van de variëteit Alba. Verder be
staat er in de kleurnuances van de donkere en de
lichte vakjes nog vrij groote verscheidenheid.
De planten worden ongeveer dertig centimeter
hoog. Ze staan alleraardigst in den border of
in den rotstuin of ook op een grasveld. We moe
ten er echter steeds aan denken, dat ze liefst
een gedeelte van den dag beschaduwd moeten
staan en dat de grond vrij vochtig behoort te
zijn.
De plartten kunnen jaren achtereen weer op
komen en bloeien zeer rijkelijk. Door den lang-
durigen en rijken bloei kunnen we ze zeer goed
als snijbloemen gebruiken, zoodat ze ons ook
binnenshuis nog veel vroolijkheid kunnen ge
ven.
De kievitseitjes hebben dus zeer veel goede en
prettige eigenschappen en verdienen wel een
plaatsje in onzen tuin. wanneer er tenminste een
gedeeltelijk beschaduwd en vochtig plekje voor
is te vinden.
De sierlijke hangende, vrij groote klokken
met hun wonderlijk kleurer.patroon zullen ieder
jaar weer onze bewondering opwekken en er
een niet uitbundige maar grappige vroolijk
heid aan geven.
A. J. D.
cliché
FAILLISSEMENTEN.
(Opgegeven door afd. Handelsinformaties v. d.
Graaf en Co. N.V. Amsterdam).
Mutatie:
Bij beschikking d.d. 22 April 1941 is in het op
6 Maart 1939 uitgesproken faillissement van B. W.
Vollmuller te Amsterdam in de plaats van Mr. F.
C. Klein tot Curator benoemd Mr. Th. Sprey, Hee
rengracht 581 te Amsterdam.
Surséance van betaling:
Bij beschikking der Arr.-Rechtbank te Arnhem
d.d. 17 April 1941 is aan Gerardus Johannes Jo-
sephus van Meeuwen te Oosterbeek, gem. Renkum,
voorloopig surséance van betaling verleend. Be
windvoerder Mr. R. Lion te Arnhem, Stationsplein
14. Een ontwerp-accoord is nedergelegd. Schuld
vorderingen, ten aanzien van welke de surséance
wefrkt, moeten zijn ingediend uiterlijk op Maandag
5 Mei 1941. Verhoor Maandag 19 Mei '41, des na
middags te 2 uur in raadkamer van voormelde
rechtbank.
Uitgesproken:
23 April: Adr. de Groot te Leende (Strijp). R.-C.
Mr. J. M. Huizinga. Cur. Mr. W. Overmans te Vel-
kenswaard.
23 April: M. Schoonenberg, landbouwbedrijf te
Deursen, gem. Ravenstein, Breedstraat D 26. R.-C.:
alvoren, Cur.: Mr. H. P. v. d. Bruggen te Den
Bosch.
24 April: J. J. Kruiter, café. Pontanusstraat 53
te Amsterdam. R.-C.: Mr. P. F Swagerman. Cur.:
Mr. F. J. Verzijl, Heerengracht 572. te Amsterdam.
24 April: G. van Ommen, wonende te Amster
dam. Middenweg 52 1). R.-C.: Mr. A. C. N. P. Ruys
Cur Mr. L. H. Smitt. Keizersgracht 20 te Am
sterdam.
24 April: Guillaume Henri Mann, wonende te
Hilversum. Coehoornstraat 76. R.-C.: Mr. H. J.
Hütschler. Cur.: Mr. R Hermans, Stationsstraat 16
te Hilversum.
24 April: A. Struch, in muziekinstrumenten, te
Amsterdam, Vrolikstraat 299. R.-C.: Mr. W. M. A.
Weitjens. Cur.: Mr. F. J. Verzijl, Heerengracht 572
te Amsterdam.
24 Anril: F. Moeyes Gzn.. te Oudkarspel, aan het
Noordeinde. R.-C.: Mr. J. Krabbe. Cur.: Mr. A.
J. M. Leesberg te Alkmaar. Kenn. Straatweg.
Gedeponeerde uitdeelingslijsten:
20 April: D. W. ten Braak, bakker te Apeldoorn.
Geëindigd door het verbindend worden der eenige
i;td. liist. Uitk. nihil.
20 April: R.-K. Coöp. Broodbnkkerii en Ver-
bruiksver. ..Helpt Elkander" te Groenlo. Idem.
Uitk. 15 08 pet.
20 April: J. H. Platter, bedrijfsleider eener coöpe
ratie, te Groenlo. Idem. Uitk. 100 pet.
Voor de kinderen
TEDDY GAAT NAAR SCHOOL.
Nauw'lljks heeft het vier geslagen. Teddy
Trix. is reeds op straat om bij school naar
Jan te vragen, aan de jeugd die huiswaarts
gaat. „Haha!", lachen de kornuiten, „Jan
moet blijven weer vandaag. Neen die komt
nog lang niet buiten, ook al wou hij nog zoo
graag!"
Trix begrijpt niets van die woorden. Stoven
zij hem weer een kool? Wacht, hij sluipt
voorzichtig binnen, door de open deur in
school. Rust'loos zoekt hij door de gangen,
snuffelt rechts en links in 't rond. Daar
ziet hij Jan's pet plots hangenvlug. de
klas hier ln, terstond.
In 't lokaal ziet hij zijn baasje; vroolijk
stuift hij op hem toe. „Sapristi!" verschrikt
de juffrouw. ..wat is dat voor vreemd ge
doe?" Jan staat voor het bord te schrijven:
Teddy ziet alleen zijn rug. Juf komt aan,
begint te kijven: „Ga de deur uit, hond en
vlug!"
Teddy kijkt verbaasd naar boven. „Wel,
wel," denkt hij, „wat kabaal, 't Is welhaast
niet te gelooven. Is dat schooljuffrouwen
taai?" Hij begint zich schrap te zetten.
D" ooren legt hij in den nek: „Juffer, wil
je op gaan letten, 'k Ben wel klein, maar
'k heb een bek
door MABEL-GRUNDY.
Vertaald door
E. GRIESE-KETS DE VRIES.
34)
„Dat weet ik niet. Ik zal jullie goed betalen, kost
geld, en jullie zult allebei, dat weet ik zeker, na
zoo'n langen en trouwen dienst van de vacantia
genieten, nietwaar?"
„Neen, mijnheer". Ze spraken tegelijk.
Hij keek hen aan. Het was een vlugge blik
maar waarin een smeekbede .lag, en dat roerde
hen.
„Dat wil zeggen, mijnheer, we hebben geen
behoefte aan een langere vacantie dan onze ge
bruikelijke veertien dagen, maar als het langer is
zullen we ons best trachten te doen, er terwille
van u van te genieten".
„Dank je", zei Quinton nederig.
„En mogen we vragen, mijnheer, waarom u hier
vandaan gaat, als het geen brutale vraag is?" De
keukenmeid sprak.
„Wel, zie jeQuinton pijnigde zijn hersens
Het was onmogelijk haar de waarheid te ver
tellen. Hij kon niet zeggen: „Ik wensch juffrouw
Woffran in mijn dienst te houden, daarom heb ik
haar aan het werk gezet, om een huis voor me te
zoeken, een taak die, voor zoover ik het kan be
kijken, even moeilijk uitvoerbaar zal zijn als een
van de Herculische karweien". Dus antwoordde hij
dat hij meer buiten wilde gaan wonen, hetgeen
tenslotte gedeeltelijk waar was, daar hij dit ook
wenschte; maar toen Panton daarna vroeg: waarom
dan niet te blijven waar ze waren, tot er een huis
gevonden was, werd hij er toe gedreven een da
verend smoesje te vertellen, wat zijn gevoelig ge
weten bezwaarde en hem sterker dan ooit naai
com Dimsdale aan den muur deed Haren. om fort
vooral maar niet naar de dienstboden te hoevei
kijken. Hij dacht, dat een verhuizing naar zijn
club voordeeüg zou zijn en daar mevrouw Dimsdale
voor onbepaalden tijd weg zou blijven, zou het
zonder haar wel eenzaam zijn!
Het lag er nogal dik boven op. maar hoe dan ook
de keukenmeid en Panton stonden hierna op of
liever de keukenmeid stond eerst op, en onder
drukte heldhaftig alle verdere neigingen tot „ste
ken". Hun mijnheer had behoefte aan verandering
en gezelschap. Hij was zoo eenzaam zonder me
vrouw Dimsdale. Dat zijn beweringen in geen enke>
opzicht strookten met zijn blijkbare vreugde over
het vertrek van zijn tante een paar dagen tevoren
liet de keukenmeid uit haar gedachten schieten
met de opmerking tegen zichzelf: „Mannen waren
vreemd en dikwijls onveantwoordelijk voor hun
daden". Zij had haar moeder vaak zoo hooren pra
ten, wanneer haar vader zijn bord op den grond
smeet, omdat het spek te gaar was en niet knappend
perig aan de randen. „Men moet ze maar nemer
zooals ze zijn en er het beste van maken".
De keukenmeid en Panton zetten zich aan he:
pakken, maar een oogenblik later" keerden zij terug
om nog een vraag te doen: Moesten zij al hun be
zittingen meenemen of net genoeg voor bijvoor
beeld twee of drie weken? Al hun bezittingen
Alles, wat hun toebehoorde. Zij zouden nooit terug
komen.
Nooit terugkomen! De keukenmeid greep ziel
vast aan den deurknop en Panton wenschte, dat et
een tweede deurknop voor haar was, om zich vas'
te grijpen Haar zinnen begaven haar.
„Neen', zei Quinton. Vlak bij het portret /ar
oom Dimsdale was een potloodteekening van „Eer
Leeuw in de Wildernis", vele jaren geleden dooi
een ongehuwde oudtante van Quinton geteekend
Het was een futlooze leeuw, maar 't beest sugge
reerde moed. en nu keek Quinton er naar in d<
hoop kracht te verzamelen door z'n grïmmigheir
(of in ieder geval wat er voor door moest gaan
vol aandacht te bestudeeren.
„Nooit terugkomen, mijnheer". Het was een
miserabel koor, dat veel leek op een lijkzang.
Hij schudde zijn hoofd. „Behalve dan voor dt
verhuizing. Jullie wilt me toch helpen met de
verhuizing, nietwaar? En ik denk. dat we buiter
heel gelukkig zullen zijn al onzp eigen versch'
groente. Marie". Hij glimlachte, en als Quinto?
glimlachte op die smeekende, overredende manier
zag hij er bijzonder jongensachtig uit en was de
keukenmeid geroerd, dus zei ze niet, dat groente
goedkooper was en over hel het geheel genomen
meer voldeed als ze gekocht werd. of dat wat haai
betrof geen versche groente ter wereld zou opweger,
tegen de gemakken van voorsteden en het genot
van bioscopen. Maar later besprak zij bij het pak
ken met Panton alle ongemakken, die buiten hun
deel zouden zijn: geen water, geen behoorlijk licht
geen ondergrondsche, geen winkel, geen menschen
en 'bovenal geen bioscopen.
„Vanmiddag gaan we naar de bioscoop, om iets
grappigs te zien, waar we van opknappen". En do
keukenmeid was het er mee eens.
Maar dit alles doet ons heel ver afdwalen van
Whiff's tocht naar Silver Hill, om voor Quinton een
huis te gaan bezichtigen.
Den volgenden morgen was zij bijtijds op en
pakte een vreegen trein.
De dag was helder en vriezend, en over de velden
er, heggen lag zonneschijn, toen zij, Londen achter
zich latend, zich voortspoedde door de open vlakte
Haar stemming was goed. Voor het eerst sinds vele
weken voelde zij zich opgetogen en optimistisch
omtrent de kans, een huis te vinden.
Dit huis was pas den vorigen namiddag op de
markt gekomen. Het was te bezichtigen om tien
uur vandaag. Zij zou er om tien uur zijn en moge
lijk alleen! Anderen konden later aankomen om el'
uur, half twaalf, twaalf uur, maar niet om tien uur
Op zoo'n vroeg uur daar te zijn beteekende, dezer
vroegen trein te pakken, en de Londenaars warer
langslapers. Er waren weinig reizigers in den
trein, had zij gemerkt. Zij loosde een zuchtje var
zelfvoldaanheid, toen zij zich Quinton afschilderde
geïnstalleerd in dit verrukkelijke ouderwetsche
gepaneelde huis op slechts 19 mijl van de stad er
toch zoo volop buiten, of bijna heelemaal buiten
want nu zij het einddoel naderde, zag zij. dat het eer
lichtelijk steedsch tintje droeg. Overal stonden
huizen verspreid, huizen wel aardig en artistiek
maar toch huizen, en wegen en nog eens wegen
Toen klaarde zij op bij de herinnering, dat Silvei
Hill anderhalve mijl van het station lag en zij
klaarde nog meer op toen zij, na aan den contro-
leur den weg gevraagd te hebben, te hooren kreeg
dat zij langs den buitenweg moest gaan. Deze had
een zeer aantrekkelijk, landelijk en ouderwetsch
aanzien. Hij deed denken aan postkoetsen en her
bergen en Samuel Pickwick en punch. Haar voeten
gingen heel luchtig en opgewekt en met genoegen
bemerkte zij de witte rijp op de kale heggen en
boomen, die als diamant in het zonlicht glinsterde
Toen gaf haar hart eenklaps een kleinen bons.
vrees beving haar en haar stemming zakte omlaag
in haar haastende schoenen, want er waren andere
haastende schoenen de schoenen, die aan zes
andere dames toebehoorden, en die zich eveneens
langs den buitenweg voorbewogen en in optocht
en de optocht zocht in zijn geheel zijn weg naai
Silver Hill. Twee liepen er vóór Whiff uit. vier
kwamen achter haar aan, en allemaal hadden ze
haast.
Waar gingen zij naar toe? De weg die nu over
ging in een landelijke laan, gaf niets anders te zien
dan haarzelf, de haastende dames en een slagers
jongen op een fiets.
„Ware het middag en niet halftien op een win
terochtend" (Whiff was gedurende drie lange
maanden op de huizenjacht en het was nu vlak
voor Kerstmis), „dan zou ik me kunnen voor
stellen, dat ze allemaal op weg waren, om op
Silver Hill bezoeken af te leggen, maar zoo vroeg.
En waarom hebben ze allemaal zoo'n haast?" Haai
eigen voetstappen versnelden zich. Een sterkere
vrees beving haar. Toch, de beleefde jongeman
had duidelijk gezegd, dat het huis pas laat in den
vorigen middag „binnengekomen" was, en hij had
haar te verstaan gegeven, dat zij de eenige wa^
met een „bewijs voor bezichtiging". Had hij haai
dit te verstaan gegeven, of had zij in haar vurige
verlangen de eenige tezijn, dit verondersteld?
Of hadden deze vrouwen allemaal het kantoor van
Clipper en Co. bezocht, nadat zij het verlaten had"'
Zij had het om tien minuten over half zes verlaten
De deuren werden niet voor zessen gesloten. Twin
tig minuten was voldoende tijd voor het uitschrij
ven van zes bewijsbriefjes ter bezichtiging, méér
dan voldoende.
Plotseling lachte zij, toen de twee leidende dames
oij een bocht gekomen, deze namen, zij vlak daarop
volgde en de vier achter haar weer volgden, net als
evenveel rupsen, die kop aan staart, in optocht
/ooals zij al eens had gezien, over den weg kropen
bij het zwerven van boom tot boom.
Maar haar lach hield middenin op en veranderde
in verslagenheid, toen het ook tot haar doordrong,
dat de twee leidende dames de eerste kans op het
huis hadden, zjj waren haar vóór. Het was een
troostelooze gewaarwording, en geheel onbewust
versnelden haar voetstappen zich een weinig, en
zoo deden ook de twee dames voor en de vier dames
achter haar, totdat zij allemaal hard begonnen te
loopen, alsof zij voor een wedstrijd hadden inge
schreven, en ware het niet uit zekeren zin voor
waardigheid en dwang zonder twijfel waren enke
len van hen, ofschoon niet jong meer, gaan hollen.
Een heuvel met een zachte glooiing bracht hen
in het gezicht van het huis op den top, er kon geen
vergissing zijn, want voor één keer was de be
schrijving van den makelaar behoorlijk nauwkeurig
geweest: daar waren de ommuurde tuin en de twee
kastanjeboomen er voor, die speciaal vermeld wa
ren en het huis en de wingerd, die zich langs de
geverfde m.uren slingerde; en zoo begeerlijk was
de geheele verschijning, dat Whiff's hart heel op
gewonden en verlangend klopte.
„Is het niet grappig?" Dit hoorde zij zichzelf
zeggen tegen de dame, die onmiddellijk voor haar
liep.
„Wat is grappig?" De dame stond geen oogenblik
stil, maar zij gaf haar hoofd een licht rukje in de
richting van Whiff.
„Dat we ons allemaal zoo haasten, om hetzelfde
huis te zien".
„Heelemaal niet. Ik zie er niets grappigs in. Ik
noem het jammerlijk. Ze moesten allemaal worden
opgehangen of doodgeschoten". Het profiel van de
dame was erg krachtig.
„Wie?" Door er nog een stapje bij te doen was
Whiff naast de dame. „Ik ben niet van plan uw
plaats in te nemen, daar kunt u van op aan, het
zou niet eerlijk zijn. Ik zal op mijn beurt wachten,
als we bij het huis zijn; maar wie moest worden
opgehangen?"
Zij hadden hun doel bereikt.
De eerste dame was met een spurtje door het
hek gegaan over een smal, keurig tegelpad, om
zoomd door besnoeide buxus en trok aan de bel.
De toornige dame stond halverwege de deur en
het hek.
(Wordt vervolgd)
