Sansacademle JlaUUt-
Puzzlerubriek
Uw Radio defect?
Haarmiddel.
TOBIAS
1
(f|
rks)
BONERA-GOUDA
LANGS DE STRAAT.
lARL. DAGBLAD, Zaterdag 27 Sept. 1941
den Economische» Rechter.
f 2300 BOETE OPGELEGD.
gebroeders uit Nieuw-Vennep, de een koop-
n, de ander landbouwer, beiden firmanten van
der grootste grasdrogerijen stonden Vrijdagmiddag
g voor den Economischen rechter terecht.55ij waren
agvaard, om dat zij op verschillende dagen tus-
tn 12 Mei 1941 en 2 Augustus 1941 verschillende
geelheden grasmeel, kuilgrasmeel en roggemeel
den afgeleverd in 't geheel 650.000 K.G.
ndstoffen voor veevoeder en doen vervoeren
der bons of geleidebiljetten.
)e eigenlijke directeur van de zaak (de andere
lant beheert in hoofdzaak de aan de firma toe-
oorende drie boerderijen) deelde mede, dat er
n sprake van was, dat zij willchs en wetens iets
eohtsmatigs hadden willen doen, maar zij ver-
rden in een noodtoestand: de productie van het
smeel werd steeds grooter, hun pakhuizen raak-5
vol, zij moesten „den boel kwijt" en nadat langdu-
onderhandelingen met de Ned. Meelcentrale
den prijs tot geen resultaat hadden geleld, zijn
tenslotte er toe overgegaan, hun voorraad aan
tioulieren te leveren. Nog een ander motief voer-
erdachte aan: het was onmogelijk, den voorraad
erzekeren tegen brand en molest. Ook daarom
was het gewenscht, dat de voorraad zoo snel mo-
jk het pakhuis verliet.
an getuigen, graanhandelaren, commisslon-
rs. Rijksambtenaren van de Meel- en de Akker-
wcentrale, werden in deze zaak gehoord, waar
de behandeling drie uur in beslag nam. Vele
:en en documenten werden voorgelezen en over-
■gd, zoodat tenslotte de Economische rechter iro-
:h tot den verdediger zeide: ,,'t Wordt steeds een-
diger!"
n zijn requisitoir zeide de Officier van Justitie,
men hier te doen had met een betrekkelijk
uw bedrijf in ons land. grasdrogen en grasmalen.
is te verklaren uit den nood der tijden. Gedroogd
s en daarvan te malen grasmeel wordt nu ge
ilet voor veevoeder. Er Is gebrek aan veevoeder
ons land. nu de import weggevallen is. Daarom
•dt er alle moeite gedaan om de veevoederpositie
weinig mogelijk ongunstig te maken.Dit is de taak
Rijksvoedselvoorziening in oorlogstijd, die zorgt
r bet opzamelen van 't gras, "waarna het naar de
gerijen en maalderijen gaat. Daarna wordt gezorgd
r een verstandige distributie, hetgeen vanzelf met
i medebrengt, dat het vervoer en het leveren aan
ticulieren verboden is.
)eze verdachten hadden in hun eigen branche op
hoogte moeten zijn van de bekendmakingen van
".O. en Meelcentrale. Zij wisten, dat zij iets de-
wat verboden was. Zij hebben groote hoeveelhe-
veevoeder verhandeld aan particulieren en
irdoor de veevoederpositie in ons land slechter
naakt dan die al was. Zelfs toen zij gewaar-
uwd waren gingen zij met leveringen door, zelfs
een bekeuring. De gebroeders zijn klein begon-
thans zijn hun financieele omstandigheden
irmate gunstig. Spr. meende te mogen veronder-
llen, dat, nu het hun zoo voor den wind ging, zij
iben gedacht dat alles wel mocht.
De eisch luidde f 3000 boete of 6 maanden
lechtenis, met verbeurdverklaring van het in
leslag genomene.
tls verdediger trad op mr. M. van Vugt, uit Am-
dam, die begon met als zijn oordeel uit te spre-
dat de eene broeder, die in hoofdzaak de boerde-
in beheerde, vrij wel buiten deze zaak stond, al
s hij dan lid der firma. Mocht er in deze zaak
ake zijn van schuld, dan komt deze alleen neer op
koopman. Doch ook diens schuld staat lang
vast. want hij heeft zijn uiterste best gedaan om
grasmeel aan de Meelcentrale kwijt te raken,
n moet niet vergeten, dat er iederen dag 125 man
soneel moest betaald worden.
Iet grasmeel is nu ook aan de veevoederproductie
goede gekomen: alleen is nu de verdeeling
Iers geweest. Verdachten hebben in overmachts-
iitie gehandeld. Maar mocht de Rechtbank niet
ontslag van rechtsvervolging kunnen overgaan,
vroeg pl. zijn cliënten een kleine geldboete op
leggen en de verbeurdverklaring van het in be
er genomene (voor een waarde van pl.m. f 8000
grasmeel) niet toe te wijzen.
De Economische rechter achtte beide ver
lachten schuldig. Van hun handelwijze is - al
s er dan geen sprake van onttrekking aan de
üstributle een verkeerde distributie het ge-
rolg geweest.
Het vonnis voor helden, luidde: f 2500 boete
iet verbeurdverklaring van het in beslag geno
svee andere verdachten uit Nieuw-Vennep, die
belden hadden schuldig gemaakt aan het ver-
i het grasmeel, zonder geleidebiijet, hoor-
onderscheidenlijk f 500 boete of 3 maanden
^htenis en f 250 boete of 2 maanden hechtenis,
t verbeurdverklaring van het in beslag genofnene
"|en zich eisehen en werden tenslotte door den
Jonomischen rechter veroordeeld tot f 500 boete of
jnaanden hechtenis en 150 of 2 maanden hechte-
met verbeurdverklaring van het inbeslag geno-
Jezer dagen hadden een viertal Narcissen-
reekers uit Beverwijk en Heemskerk, zich te ver-
Iwoorden voor den kantonrechter te Haarlem, om-
zij van het voorjaar de aanwijzingen van den
itroleur, den heer H. Sinnige, niet tijdig hadden
gevolgd, om hun partijen narcissen van vlieg te
Iveren.
n alle vier gevallen volgde veroordeeling met op
ging van boete die varieerde van 10 tot 20 gulden,
rcissenkweekers zijn dus gewaarschuwd niet te
chten tot het te laat is, maar afdoende maatregelen
nemen zoowel bij het planten als bij het vernieti-
i van het uitschot.
J. VAN SCHOONHOVEN
CCOUNTANT en BELASTINGADVISEUR
RECHTHUISSTRAAT 17.
LEF. 22792 HAARLEM
(Adv. Ingez. Med.)
EIKELJAGERS.
Het najaar is sinds oudsher de tijd van de jacht,
it groote en kleine, het viervoetige en gevleugelde
ld, moet ér in deze maanden aan gelooven. Dat is
jacht van het open veld, het bosch en het water-
ik, de jacht van het geweer, de weitasch, de hon-
n kortom de klassieke jacht. Maar er is nog
a andere jacht die in den herfst geopend wordt,
het met minder gerucht en zonder bonte publi-
^zleit in de geïllustreerde bladen. Dat is de jacht op
eikels, de kastanjes en de beukenootjes en daar-
ir wil ik een oogenblik de aandacht vragen. Ik
1b geen enkel bezwaar tegen deze jacht op zich-
Integendeel, het verzamelen van eikels en
tgelijke najaarsvruchten mag een nuttige he
genoemd worden, niet in het minst in de-
tijd. Maar als ik mij in mineur moet uiten dan
dat wegens de wijze waarop deze jacht door de
jjjgdïge jagers wordt beoefend. Die methode is voor
:een die zich ophoudt in de jachtterreinen en
je liggen langs den openbaren weg met lijfsge
verbonden.
Ook de eikeljagers hebben hun klassiek jachtma-
iaal en al ziet het er op het oog onschuldig uit,
t is een feit, dat menigeen er al op minder onschul-
;e wijze kennis mee gemaakt heeft. De eikeljagers
;gen hun projectielen voor het lieve vaderland weg
het bladerdak te slingeren en bekommeren er zich
ilnig om, waar zij te hunner tijd weer neer zullen
Met alle droevige gevolgen Van dien. Op
rit. per fiets door het Zuiden van Haarlem,
iniarbij ik zelf eenmaal ternauwernood aan een
celoffensief ontsnapte, noteerde ik de volgende wa-
nfeit.cn: een schampschot langs een da.meshoed,.
voltreffer op het wiel van een kinderwagen, één
ebn hondenstaart, twee wandelaars op een haar
geraakt. Zulke dingen geven te denken.
Zooals ik zeide: mijn bezwaar richt zich allerminst
;en de jacht op zichzelf, maar uitsluitend tegen de
arblj gebruikelijke methode die en dat is niet
erdreven uitgedrukt een bedreiging vormt voor
veiligheid op straat.
Mij dunkt, dat de ouders in de eerste plaats hierin
"randering kunnen brengen. Laten zij de kinderen
der het oog brengen dat het noodig is voorzichti
ger te werk te gaan bij de eikel jacht en de operaties
~i wijle te staken als er zich eenig levend wezen in
onmiddellijke nabijheid bevindt. De omvang van
n jachtbuit zal door zoo'n korte pauze heusch niet
it^deellg beïnvloed worden. J. H. V.
VETfDO fSTÊfr
MAAU ZOO
door P. v. d. HEM.
AANVANG SEIZOEN 1941/1942 15 OCTOBER.
Besprekingen en Inschrijving dagelijks van 1112, 2en 79 uur, Schagchelstraat 29.
(Adv. Ingez. Med.)
Woordverwisselings-Puzzle
Het woord „Mast" te verwisselen voor het woord
„Peer" door het viermaal verwisselen van een en
kele létter op zoodanige wijze, dat bij elke letterver
wisseling een nieuw Nederlandsch woord ontstaat.
MAST
PEER
Visitekaartjes-Puzzle
In de namen en adressen dezer heeren zijn hun be
roepen verborgen.
Welke' zijn deze beroepen?
E. W. MATERS
ECHT.
I. N. IEDER
URK.
Nadat vroeger reeds het technisch deel (het water
werk) was afgenomen werd gisteravond het
C examen (instructeursdiploma) van den Bond voortgezet
met het theoretisch gedeelte; drie leden van de Haarlem-
sche Brigade namen deel met het gevolg dat het diploma
ontvingen: mejufrouw W. Dijkstra, mejuffrouw E. van
Mierlo en de heer J. H. Kleine.
AUTO-MONTEUR ONDER EEN WAGEN
GERAAKT.
Vrijdag is bij de Amsterdamsche Rijtuigmaatschap
pij aan den Overtoom te Amsterdam een ernstig ar
beidsongeval voorgekomen. Een 18-jarige auto-mon
teur, die een reparatie aan een auto moest verrichten,
was daartoe onder den wagen gaan liggen, welke met
behulp van een crick was opgevijzeld. Op een gege
ven moment schoot de crick uit, waardoor de wagen
met zijn volle gewicht op den jongeman terecht
kwam. Zwaar gewond werd hij door den G.G. en
G.D. naar het Wilhelminagesthuis gebracht. Reeds op
weg daarheen bezweek hij echter aan zijn verwon
dingen.
Bel op 14609
RADIO-MOORS N.V.
KRUISSTRAAT 38
VAN OUDS BEKEND
(Adv. Ingez. Med.)
„Vaarwel vrijgezel."
Dit is de titel van de film waarin we zien hoe Rudi
Schrader, een kunstschilder, den avond voor zijn hu
welijk met Hilde Petersen doorbrengt. Rudi hield in
zijn vrijgezellenbestaan nog al van een vroolijk le
ventje en de feesten in zijn atelier waren beroemd.
Zijn bruid wil nu dat hij zijn laatsten vrijgezellen-
avond nog eens vroolijk met al zijn oude vrienden
viert, maar Rudi wil daar niets van hooren. Maar
ondanks dat gebeurt dit toch, omdat een vreemde
vrouw, een z.g. hoteldievegge (die dit later niet blijkt
te zijn) bij hem haar toevlucht zoekt en door Rudi
wordt verborgen. Ten onrechte wordt nu Rudi's bruid
van den diefstal verdacht en wordt zij doo? een ho
tel-detective gearresteerd. In ieder geval komt de
bruidegom door dit alles in een heel lastig parket en
een en ander geeft tot
oer-komische scènes
aanleiding. Tenslotte
komt alles echter op zijn
pootjes terecht en Rudi
v krijgt zijn Hilde.
De hoofdrollen worden vervuld door Rudi Godden?
Camilla Horn en Grethe Weiser. Deze laatste speelt
zeer verdienstelijk de rol van de onbekende vrouw.
Verder spelen Maria Andergast en Rolph A. Roberts
de bijrollen en vooral Rolph A. Roberts geeft een zeer
komische creatie van den levenslustigen, ouderen
neef Theodor.
Al met al een vlotte, amusante rolprent met aar
dige muziek geregisseerd door Carl Boese.
In het voorprogramma draait een film getiteld
„Onbekend China" die een interessant beeld geeft
van het leven in China.
J. E. Andreas
„Voor Duitschland start
5»
De belangstelling voor ruitersport, de liefde voor
het rijpaard en de aantrekkingskracht van een ruiter
feest zijn internationaal. Een land met moedige, be
kwame ruiters geniet aanzien en de deelnemer aan
een internationaal gebeuren op dit gebied vertegen
woordigt zijn land én strijdt niet in de eerste plaats
voor eigen roem maar voor de eer van dat land.
Deze gedachte is uitgewerkt in de U.F.A.-film „Voor
Duitschland startwaarin Willy Birgell gelegen
heid krijgt, zijn ongetwijfeld groot talent veelzijdig
te toonen. Birgell is in deze film Ritmeester von
Brenken, een Duitsch landedelman, die den wereld
oorlog heeft meegemaakt en na een lijdenstocht is
thuis gekomen, met naar het schijnt geen ander voor
uitzicht dan zijn leven lang als invalide tengevolge
van een val van zijn paard te moeten slijten. De om
standigheden zijn overigens weinig opbeurend; zijn
bezitting is hard achteruitgegaan en sterk bezwaard
door schulden, zoodat het een dwaasheid lijkt, de
stoeterij aan te houden, ja zelfs die nog uit te brei
den met een kostganger: Harro, qen paard van het
zuiverste ras, dat hem in
den vreemde zelfs het
leven heeft gered. Maar
Von Brenken's ongebro
ken vitaliteit wint het.
Zijn gezondheid keert te
rug en wanneer hij een
maal weer in het zadel heeft gezeten hervindt hij den
levensmoed en begrijpt, dat zijn land hem de taak af
vergt, het geschokte aanzien van Duitschland te hel
pen herstellen, waartoe een op handen zijnd ruiter
feest in Genève hem gelegenheid biedt. Maar dan
beginnen de moeilijkheden eerst recht; zijn omgeving
tracht hem, den bijna gefailleerden landedelman af
te houden van het zoeken van avontuur in den vreem
de, 'de autoriteiten weigeren medewerking, de schuld-
eischers bereiden reeds de executie voordit alles
kan Von Brenken niet weerhouden, ipet zijn paard de
(Naar het denkbeeld van een Amster-
damschen kapper is van overheidswege
een regeling gemaakt voor het bewaren
van afgeknipt haar door kappers. Dit
haar kan dienst doen als vulmateriaal)
Kappers leggen een verkapte
Soortement van haarem aan,
Als ik de portee goed snapte
Van wat hier weer wordt gedaan.
Tot op heden werden haren
Door de kappers weggegooid
En de schoonste lokken waren
Op de vuilnisbelt verstrooid.
Nu moet heel de kappersschare
Heel der kappersscharen buit
Voor een ophaaldienst bewaren.
Want men maakt er vulsel uit.
Haren rijzen er te berge
Tot een berg van groot formaat,
Van haarklooverijen vergen
W'anders nooit zoo'n resultaat.
Men heeft haarfijn uitgerekend
Tot welk haargewicht men kwam,
Welnu, wekelijks beteekent
Het drieduizend kilogram.
Zonder het nou op te kammen
Ziet een leek zelfs uiteraard,
Dat 's in vulselkilogrammen
Toch de haarpeine wel waard.
Kan haar vulsel goed vervangen
Vraagt u? dan zij aangestipt.
Wat kunt u nog meer verlangen
Daar is 't haar toch voor. geknipt.
P. GASUS.
reis naar Genève te ondernemen, waar hij als eenig
Duitscher onder tal van andere deelnemers „start
voor Duitschland". Dan rijdt hij voor wat hij waard
is, overwint iedere hindernis,, wint het concours en
handhaaft de eer van zijn land, terwijl de prijs hem
in staat stelt, zijn berooiden- omstandigheden het
hoofd te bieden.
Het is een film geworden met tal van spannende
momenten. Het verblijf der Duitsche cavaleristen in
Rusland en Polen is weergegeven in vele aangrijpende
scènes, de ontembare wil van Vori Brenken om zijn
invaliditeit de baas te worden is prachtig weerge-
gevén en het leven op het Duitsche landgoed gaf
de regie de gelegenheid tot het samenstellen van een
aantrekkelijk middengedeelte van de film. Maar het
hoogtepunt bereikt deze bij het concours, dat ruiter
sport van hoog gehalte toont en rijk aan spannende
momenten is Een film, die zeker waard is, gezien te
worden.
Gerhild Weber levert haar deel aan de idylle. Zij
doet het naar den eisch zoo goed als de overigen.
F. C. Derks.
Karin Hardt in „Ontwakende liefde"
Een Fransch gezegde luidt: „II est difficile d' être la
femme d" un artiste", hetgeen ln 't Nederlandsch betee
kent: „Het is moeilijk.de vrouw van een artist te zijn".
Dat ondervindt de kleine Hannie uit het stille' dorpje
Waldenkirchen. wanneer ze getrouwd is met den beroem
den violist Robert Lund. Het is dan ook een ontzaglijke
overgang voor Hannie. waar ze eerst rustig en vredig in
het afgelegen dorpje leefde met haar vader, den veearts,
diens assistent en de huishoudster. Haar eenige afleiding
was haar piano en haar lievelingscomponist is Tsalkowsky.
Ze speelt zeer verdienstelijk en ze accompagneert haar
vader, die viool speelt. In Sdylische rust kabbelt haar
leventje voort, en zooals het zich aan liét zien, zou ze wel
met den assistent, een- uit
stekend, nobél jongmensch
gaan trouwen. Maar het
lot voert Robert Lund op
haar 'pad, Lund. de be
roemde violist en direct is
haar jonge onbedorven hartje onder de bekoring van den
kunstenaar. Zij accompagneert hem bij z'n. voorbereidin
gen voor zijn concerten en al heel gauw hebben de twee
elkander lief. Voor Hannie opent de hemel zich, voor het
ee'rst in haar leven weet Je écht, wat liefde is. Voor Ro
bert Lund is het een andere kwestie; hij de gevierde
kunstenaar,-»met wien de vrouwen dwepen, heeft al m>
nialen lief gehad, al maakt hij zich zelf wijs, dat het nu
werkelijk ernst is. HIJ trouwt dan ook Hannie, en nu komt
voor haar de deceptie. Ze heeft haar man nooit voor zich
alleen, hij is steeds het middelpunt van een algemeene
adocatie, men verdringt zich om hem, om een handtee-
kening, een blik, een woord, een hand. De film brengt heel
suggestief het leven van den kunstenaar, die op tournée
ls, ln beeld. De onrust, dè zenuwachtigheid, van het
voortdurende reizen sn trekken in trein, auto» boot, het
trekken van de eeneTjötelkamer naar de andere, het lijkt
op een nachtmerrie. Nooit en nergens rust, nooit je zelf
kunnen zijn, steeds weer met alle mogelijke menschen
praten en dezelfde complimentjes aanhooren, en vriende
lijk en gezellig blijven. Geen wonder dat Robert, wanneer
hij een enkele keer met z'n vrouw alleen is, eens los
barst en natuurlijk vreeselijk onredelijk is. Maar het ls
z'n veiligheidsklep. Het spel van Hannie en Robert is
volkomen af. Hannie het lieve, spontane hartelijke kind,
dat door haar liefde in de zevende hemel leeft en zich
voor haar liefde weet op te offeren. Robert, de verwende
kunstenaar, die het volkomen aannemelijk maakt, dat de
menschen met hem dwepen.
Het is een film, die een heel druk bezoek rechtvaar
digt. om het spel. het scenario, de alleraardigste tafereel
tjes en niet het minst om de mooie muziek van Tsal
kowsky.
M. MeijerinkLeeman.
„Verdachte ontkent".
Er gaat thans bijna geen week meer voorbij of
Olga Tschechowa verschijnt op het witte doek van
een der Haarlemsche bioscopen. Ongetwijfeld pleit
dit voor het groote oeuvre van deze veelzijdige ac
trice wie men het waarlijk niet zou aanzien dat
zij reeds een volwassen dochter bezit. In tegenstel
ling met vele harer collega's heeft Olga Tschechowa
dit feit nooit onder stoelen of banken gestoken.
Haar beste genre is steeds het dramatische, waarbij
ze dan echter nooit in overdrijving vervalt. Ook
in „Verdachte 'Ontkent"
krijgt ze weef volop
gelegenheid haar talen
ten te toonen. Wegens
een ongelukkig huwe
lijk met een architect
besluit ze tot een scheiding. Een jeugdvriend hoopt
haar het geluk te kunnen geven, dat ze in haar
eerste huwelijk moest ontberen, doch wegens finan
cieele moeilijkheden van den architect wil het met
de scheiding niet erg vlotten. De jeugdvriend, het
wachten moede, schiet dan de architect neer en
slaat daarna de hand aan zich zelf. Olga haar
filmnaam is Nora wordt voor de rechtbank ge
bracht en ervan beschu^igd den jeugdvriend tot
moord te hebben.aangezet. Hoe dit proces afloopt
kunt ge beter zelf gaan zien. In ieder geval krijgt
Olga Tschechowa gelegenheid tot knap spel, daarbij
resteund door Albrecht Schönhals en Gustav
goed
Diessl
B. S. Korsten.
Palingvangst....
>AC
Pepermunt van Bonera
Bonera peperv
munt is in keu*
rig verpakte
[rollen overal
verkrijgbaar a
'l0 en 5 cent
per rol. Vraagt
Uw winkelier.
Gouwe 218
(Adv. Ingez. Med.)
De Bakenesserkerk.
Bestaat 300 jaar in haar tegenwoordigen vorm.
„Het wordt vrij algemeen aangenomen dat de Bake
nesserkerk het oudste bedehuis ln onze stad is. Maar
vroeger was het veel kleiner. Dit is trouwens thans
nog heel goed te zien zoowel in- als uitwendig. Naast
de oude kerk is een nieuwe gezet en die twee zijn tot
één geworden door het wegbreken van den verbin
dingsmuur.
Die uitbreiding is in 1639 begonnen. Het ls niet
DE BAKENESSERKERK.
(Foto De Haas).
precies bekend hoe lang daarover gewerkt is, maar
er is aanleiding tot de veronderstelling dat het werk
in 1641 voltooid was.
De Bakenesserkerk in haar tegenwoordigen vorm
bestaat dus 300 jaar.
Nog steeds beheerscht de kerk met haar fraaien
toren het beeld van dit stadsdeel.
J/jmme- is dat de kerk nu zoo geheel ingebouwd is.
Vroeger was er voor de kerk en toren een plein dat
zich tot aan de Bakenessergracht uitstrekte. Men had
dus toen een vrij uitzicht op de kerk.
In de Haarlemsche Kroniek is opgenomen de mede-
deeling dat de oorspronkelijke Bakenesserkerk om
streeks 1250 gebouwd werd door Graaf Willem II ter
eere van de H. Maagd en daarom „Onze £.ieve Vrouws
kapelle" genoemd werd.
HENGELSPORT.
Een man ging in Amsterdam op den Dam staan
en keek in de lucht. Weldra bleven er drie men
schen in ziin buurt staan en keken ook in de lucht.
Niet lang duurde hel. of er stonden twintig men
schen in de lucht te kijken. En toen die eerste man
al lang weer doorgeloopen was, stond daar op den
Dam een heele volksmenigteen keek m de
lucht.
Of dit werkelijk zoo gebeurd is, weet ik niet.
maar het verhaai teekent in ieder geval wel goed
de nieuwsgierigheid der hoofdstedelingen.
Iets dergelijks zag ik onlangs op een der Am
sterdamsche burgwallen.
en bru„
vuile, drabbige water. Spoedig
Daar stond op een brug een man en keek over
ue leuning in het vuile, drabbige water. Spoedig
voegde zien een slagersjongen met een fiets bij hem
en keek ook. En het duurde niet zoo heel lang, of
de brugleuning was „gegarneerd" met Amsterdam
mers? die allen naar een bepaald punt in het water
keken, ja, met eenige overdrijving zou men kunnen
zeggen, dat de brug „zwart van de menschen" stond.
En niet alleen op de brug hadden zij postgevat,
maar ook aan weerskanten van de brug, langs den
waterkant.
Dit behoeft u niet te verwonderen, want de be
langstelling van den Amsterdamschèn burger voor
het vischvermaak is bekend. En daar beneden, in
het vieze, slijkerige Burgwalwater, zaten drie jon-
fens in een schuitje, terwijl twee andere jeugdige
uurtgenooten op den hardsteenen rand van de
walbeschoeiïng plaats hadden genomen. Alleen han
teerden zij een min of meer geïmproviseerden hen
gel. En zij vischten met een lust en een geestdrift,
een betere zaak waardig.
Een betere zaak?
Was die er op het oogenblik voor het vijftal wel?
Aan één van de drie jongens in het schuitje zou
je het zeker niet gezegd hebben. Hü vischte met een
toewijding en een ijver zonder weerga. En hij had
ook het meeste succes. Niet, dat de grootte van da
gevangen visch evenredig was aan zijn enthou
siasme. want ach, wat waren het een kleine beestjes,
die hij telkens naar boven haalde, vischjes van een
centimeter of drie, vier, maar hij ving! Ieder oogen
blik daalde zijn dobber enhij had weer beet.
Hij stoorde zich niet aan de waarschuwingen van
de menschen op de brug, die hem vol medeleven
op de bewegingen van zijn dobber opmerkzaam
maakten, zelfs niet aan den grappenmaker, die
hem toeriep: „Die ken je thuis bakken, jongen!"
maar hij maakte telkens met een handige beweging
de vischjes van den haak los en wierp ze dan in
ziin klomp, die naast hem stond in ae schuit en
fie hij van te voren vol water geschept had. De
nderen haalden wel eens een enkelen keer wat
op en speelden dan wat met hun vangst, maar die
eene jongen in het schuitje, dat was de eenige des
kundige visscher!
,,'t Is meroakels zooveel visch als hier zit, den
laatsten tijd!" merkte een der belangstellenden op
de brug op.
„Ja", zei een ander. „Veel voorns. Kijk déür
maar 's! Een heele school! Jongen, je hebt weer
beet!" waarschuwde hij den kiemen hengelaar in.
de schuit. „Haal op!"
„Je begrijpt anders niet, wat die Jongens d'r an
hebben!" philosofeerde een derde. „En aan met die
groote haken; je snapt niet dat die kleine beessies
er nog an kommen!"
Maar ze kwamen er aan! En dien jongen, wiens
klomp zich steeds maar vul4e met de kleme zilver
achtige vischjes, straalde de groote, sportieve vol
doening van het gezicht. En daar ging het todi
maar om, om de sport!
J. C. E.
