Buitenlandsch
Overzicht
De rede van professor
Schermerhorn.
Elk leven is kosfbaar.
Waar de oorlogsfakkel het felst brandde.
Een relaas over slachtoffers, verwoestingen en ander leéd
In deze dagen hebben twee gebeurtenissen
de aandacht van allen: de conferentie te
Potsdam tusschen Truman, Stalin en Chur
chill en de dreigende spanning in Z. O.
Europa. Dinsdag zal de conferentie der drie
groote mogendheden midden in Pruisen be
ginnen. Zij wordt gehouden om „den vrede
te winnen" en daarbij zij we allen in Europa
zoozeer betrokken, dat we kunnen zeggen,
<iat dhar over het lot van ons werelddeel zal
worden beslist. Vanwege deze groote be
langrijkheid worden de drie politieke leiders
door een uitgebreiden staf van deskundigen
vergezeld. En naar verluidt zou president
Truman de voorstellen voor de vredescon
ferentie der Vereenigde Volken welke con
ferentie eind van dit jaar of begin 1946 zal
worden gehouden meebrengen. Kierin zou
men een onderstreping kunnen zien van het
feit, dat de Ver. Staten thans onbetwist de
machtigste mogenheid is. Volgens Reuter
zou de agenda aldus zijn samengesteld:
1. De regeling of vestiging der regeling
van een dertigtal grensdisputen in Europa,
alsmede de aanspraken op stroken Duitscn
grondgebied van Nederland, België,
Frankrijk, Tsjecho-Slowijkije en Polen, en
op Italiaansch grondgebied van Frankrijk en
Joego-Slaviè.
2. De regeling van de politieke, economi
sche en militaire aangelegenheden t.a.v. de
vijandelijke staten. President Truman, zoo
verwacht men, zou Italië weer willen opne
men in de gemeenschap van beschaafde vre
delievende naties en de opneming van Italië
in de organisatie van de vereenigde volken
in overweging willen nemen.
3. De toekomstige positie van de Italiaan-
sche en Japansche koloniën. In dit verband
is het van beteekenis, dat Molotof, naar
men gelooft, onlangs te Washington met
Truman de Russische aanspraken zou heb
ben kenbaar gemaakt op Japansch grond
gebied, waarvan sommige deelen vroeger
Russisch zijn geweest.
Vraagstukken van meer dringenden aard
die behandeid zullen worden zijn de vol
gende:
1. De bezetting en de controle op de demi-
litarisatie van Duitschland, en de door
Duitschland te leveren herstelbetalingen in
natura.
2. Het ontsluiten van den Balkan voor
grooteren Britschen en Amerikaanschen in
vloed.
3. Rusiand's plaats in de Middellandsche
Zee. mede met het oog op Tanger en de
Dardanellen.
4. De hulpverleening aan en wederopbouw
van het bevrijde Europa, waaronder begre
pen de voedselvoorziening
5. Het berechten van oorlogsmisdadigers
als Göring, Ribbentrop en Hess.
6. Het opstellen eener gemeenschappelijke
politiek t.a.v. Franco.
7. Verbetering van het overleg tusschen
de „big three" over de politieke en econo
mische problemen van de bevrijde Europee-
sche landen.
Niet onwaarschijnlijk zal de dreigende
eruptie op den Balkan te Potsdam besproken
en bezworen zal worden. Ook nu weer gist
het in dezen hoek van Europa. Uiterlijk
botsen hier de belangen van Joego-Slavië
en Bulgarije eenerzijds de Bulgaren lijken
het er door hun vlotte koersverandering
beter te zullen afbrengen dan aanvankelijk
vermoed mocht worden en Griekenland
anderzijds. De spanning is volgens het ge
wone en bekende recept ontstaan. Eerst is
de eene partij begonnen met klachten over
grensincidenten, wegvoeringen, mishande
lingen en wat verder op dat terrein bedacht
kan worden, waarna de ontkenning en de
beschuldiging van de andere parij volgden.
Nu zeggen de Grieken, dat er bij de andere
staten plannen bestaan om eên deel van Ma
cedonië. boven de Aegaeische Zee gelegen,
en Epirüs, ten Z. van Albanië, te annexeeren.
Daartegenover wordt de Atheensche regee
ring aangeklaagd een fascistisch getint ter-
reurregime te zijn en de democratische
elementen zoo fel te onderdrukken, dat ve
len genoodzaakt zijn uit te wijken. Ook de
Russische pers houdt zich met dezen kant
van de zaak bezig. De Grieksche regeering
ontkent dit alles evenwel en ook, daarbij
van Engelsche zijde gesteund, dat door haar
troepen grensincidenten zouden zijn ver
oorzaakt.
Onder deze oppervlakkige gebeurtenissen
gaan andere zaken schuil, die hier echter
de werkelijke reden vormen van den ge
spannen toestand. In dezen hoek van den
Balkan komen de Britsch-Russische belan
gen met elkaar in botsing. Zoolang Enge
land krachtigen invloed in Griekenland kan
blijven uitoefenen moet het bezit en de be-
heersching van de Dardanellen van slechts
beperkte waarde zijn, omdat de Aegaeische
Zee dan gecontroleerd wordt door (Enge-
land-)Griekenland en de toegang tot de Mid
dellandsche Zee dus nog niet vrij is. Zeer
waarschijnlijk moet nu het rumoer van deze
dagen dienen om de positie duidelijker af te
bakenen, het hoeft geenszins een bereidheid
tot strijden aan te geven. Uit de hierboven
vermelde agenda blijkt wel. dat deze kwestie
onder oogen zal worden gezien, maar tevens
wordt er kort en krachtig in gezegd „ont
sluiten van den Balkan voor grooteren
Britschen en Amerikaanschen invloed".
De Ver. Staten en Engeland willen er zich
derhalve niet bij neerleggen, dat het Sla
visch blok zich vrijwel uitsluitend naar het
Oosten zou oriënteeren. Dat men op den
Balkan ook meer aandacht aan het Westen
gaat besteden, kan niets dan goeds uitwer
ken, want van Russische zijde kan bezwaar
worden gemaakt tegen een West-Europeesch
blok, evenzeer kan men in West-Europa
bezwaren hebben tegen een Oost-Europeesch
blok. De positie der kleine mogendheden
is sinds 1914 snel verzwakt, zij moeten tot
aaneensluiting met nabuurstaten overgaan,
maar deze blokken mogen en moeten zich
niet eenzijdig gaan oriënteeren, want dan
zijn zij met oorlogskiemen besmet. West-
Europa moet contact hebben met Oost-
Europa, maar evenzeer mag Oost-Europa
zich niet gaan distancieeren van West-
Europa. Zoo en zóó alleen zal een Euro-
peesche federatie welke de voorloopster
moet zijn van de wereldfederatie be
reikbaar zijn. L. i
WAT HET ROODE KRUIS SINDS DE
BEVRIJDING DOET.
Wist U, dat het Nederl. Roode Kruis in vier
weken tijds o.a. een millioen blikjes melk,
500.000 blikjes sardines, een half millioen
doosjes kaas na de bevrijding in de westelijke
provincies invoerde?
Uitgestalde goederen moeten
geprijsd zijn.
De verplichting bij alle uitgestalde en
ten verkoop aangeboden goederen den
prijs te vermelden, blijft onverkort ge
handhaafd. De controle op de naleving
van dit voorschrift zal in de komende
tlagen 6cherp worden uitgeoefend.
Ontvangst Tooneelgroep
Vrijdagmiddag werd de tooneelgroep, die
savonds in den schouwburg „Vrij Volk" zou
opvoeren, ten stadhuize ontvangen door 't ge
meentebestuur en daarbij toegesproken door
den burgemeester den heer M. A. Reinalda,
die deze groep noemde een symbool, een
rperkteeken in een historisch, zeer belang
rijk tijdperk van ons volk. waarvan het
karakter niet wordt bepaald door zijn'staat
kundige vormgeving, maar veel meer door
zijn cultureel, zijn nationaal zelfbewustzijn.
Nu staan we voor de bijna niet meer men-
schelijke taak op de puinhoopen een nieu
we wereld te bouwen, waarbij behoefte is
aan klaarheid in ons 'nationaal zelfbewust
zijn. In militairen zin zal ons kleine volk
zich niet kunnen vergelijken met de groote
volken, maar in wetenschappelijken, in eco-
nomischen, in politieken, en in geestelijken
zin zijn wij geroepen tot leiding. Nauwer aan
eengesmee.d zal de politieke vormgeving ter
hand worden genomen. Men moet ons volk
zijn cultuur doen dragen, niet door een deel
ervan of door oplegging van bovenaf, maar
door de voorwaarden te scheppen, dat ieder
kan deelnemen aan het cultuurleven van
ons volk. Ons volk zal een groot doel moe
ten nastreven en daarbij werken deze, in den
oorlog weggedoken tooneelspelers mede
door thans voor het voetlicht te treden.
De heer Ben Groeneveld zeide, dat de
tooneelgroep hoopt door de overheid ge
holpen te zullen worden bij den opbouw.
Als het Nederlandsche volk groot wil wor
den, moet er een groote cultuur zijn. Daar
door kan het volk zijn moeilijke taak sterker
verrichten. Toen het gezelschap om 6 uur
bij den Stadsschouwburg arriveerde, stond
daar de Postfanfare opgesteld. Onder het
spelen van het Wilhelmus werden de vlaggen
op het gebouw geheschen. Het was een
plechtig gebeuren.
De heer Groeneveld heeft een korte, pret
tige toespraak tot de Postfanfare gehouden.
Naar wij vernemen waren de leden van de
groep zeer getroffen door de prettige en
waardige ontvangst in Haarlem.
KERKCONCERT.
Albert de Klerk aan het groote orgel
in de oude St. Bavo, met medewerking
van de alt-zangeres Annie Hermes: twee
beproefde en erkende talenten. Hooge
artistieke waarden mochten we dus Vrij
dagavond verwachten. De vervulling
kwam ten volle, helaas ook ten aanzien
van de minder artistieke vertroebeling
van alle snelle klankfiguren door den
kerkgalm, die ook ditmaal groote gedeel
ten van Bach's Toccata, Adagio en Fuga
even onverstaanbaar maakte als ze waren
toen George Robert het werk onlangs
speelde. Ook het fugatische, zeer tonaal
gehouden, alleen voor het manuaal ge
schreven Capriccio, de harmonisch inte
ressante Passacaglia en de Toccata van
Alb. de Klerk, leden er wat onder, zijn
Pastorale minder, doch in de deelen van
Joseph Jongen's „In Memoriam" scheen
de resonans het iriseerende der klank
kleuren en -verbindingen te verhogen.
Geheel dit werk hield de organist in
zachte tinten, de Fugue van Honegger
ook, en toch was het niet steeds gemak
kelijk hier het thema na te speuren.
Bescheiden en fijn geregistreerd klon
ken ook zijn begeleidingen van den zang;
bijzonder trof mij de aetherische bij twee
strofen van Bach's „Meine Seele", de
meer terrestriscjhe bij de derde. En die
zang was verrukkelijk, sereen van klank
en diep gevoeld, met prachtige, soms exta
tische hoogtepunten, b.v. in De Klerk's
moeilijk, met een fugatisch orgelinzet be
ginnend, mooie momenten openbarend
„Pie Jesu" en diens kort, juichend „Jubi
late Deo"; voorts in César Frank's prach
tige „La Procession", in het brooze „Pie
Jesu" en het met groote stijging naar het
stralend slot gezongen „Symbole des
Apótres" (het Fransche Credo) van André
Caplet. Welk een schakeering en uitdruk
king in die stem van Annie Hermes en
hoe weet zij het materiaal te beheerschen
en dienstbaar te maken! Zoowel Bach als
de modernen vinden in haar een waar
dige vertolkster. KAREL DE JONG.
Een A. N. P.-verslaggever die een tocht
door ons land maakte vond kilometers lange
puinhoopen in de Grebbestreek, in
Arnhem, N ij m e g e n en ook in de
Betuwe. Nijmegen is al van het puin
bevrijd, daar is men namelijk onmiddellijk
met het opruimen begonnen, de bevolking
heeft trouwens tijdens de bombardementen
getracht de branden zooveel mogelijk te
blusschen. Kale plekken met bordjes geven
aan waar vroeger huizen en winkels ston
den. Het historische Valkhof is gelukkig ge
spaard gebleven.
Van de 60.000 bewoners van de Be
tuwe, die nu terugkeerden zijn er 57.000
van alles beroofd. Zij hebben geen bed
om op te slapen, geen kachel öm op te
koken, geen bord om van te eten.
De interkerkelijke organisatie „Centraal
Comité Herstel Betuwe", die zich mede ten
doel stelt de bevolking te helpen aan stroo-
zakken, kookgelegenheid, eetgerei en één
verschooning, moet daarvoor alleen rekenen
op een uitgave, die in de millioenen loopt.
Intusschen zijn de landerijen en de boom
gaarden zwaar gehavend. Slechts 10 procent
van den cultuurgrond is bebouwd, voorna
melijk met aardappelen en voederbieten,
waarvan echter niet meer dan een half ge
was verwacht kan worden. Daardoor gaat
een productie van pl.m. 30.000.000 kg land
bouwproducten (granen, peulvruchten enz.)
voor de Nederlandsche bevolking verloren.
De totale fruitopbrengst van de Betuwe
was gemiddeld 40.000.000 kg per jaar. waar
van hoogstens 30 procent in het komend
seizoen gered kan worden.
Van de 10.500 huizen, die voor September
1944 in de Betuwe stonden, zijn er 4000 to
taal verwoest of zwaar beschadigd. Onbe
schadigde huizen zijn er in de Betuwe vrij
wel niet.
Het gevolg is, dat 52 procent der bevolking
bij 48 procent moest inwonen, waarbij ook
kippenhokken en varkensschuren soms aan
dubbele gezinnen onderdak moeten bieden.
De dringendste herbouw (kerken, stichtings
gebouwen e.d. niet meegerekend), zal
165.000.000 steenen, 17.000.000 dakpannen en
14.650 ton cement vorderen.
Arnhem moest in een vloek en een
zucht geëvacueerd worden. Noor d-L 1 m-
b u r g kon over de evacuatie wat langer
doen, maar ze geschiedde ln overvolle trel-
HET ONGELUK IN DE GIERSTRAAT.
Het ernstig auto-ongeluk, dat Woens
dagmorgen in de Gierstraat te Haarlem
heeft plaats gehad en waarbij twee meis
jes om het leven kwamen, heeft nog een
derde slachtoffer geëischt, n.l. Areke van
Bentem, Lotterstraat 16. Zij is hedenmor
gen vroeg, nadat het aanvankelijk scheen
dat levensgevaar niet te duchten was, in
het St. Elisabeths Gasthuis vrij plotseling
overleden.
(Vervolg van pag. 1)
De minister-president besprak eenige ar
tikelen van de ..Verordening op bijzondere
arbeidsverhoudingen".
In haar consequentie toegepast beteekent
deze verordening dat de regeering in dezen
overgangstijd de loonen vaststelt, waarbij na
tuurlijk de betreffende organen worden ge
hoord. Er kunnen zich aan den anderen
kant echter gevallen voordoen dat loonsver-
hooging niet alleen kan worden toegestaan
naar zelfs geboden is.
In een overgangstijd als deze moet de ar
beiderswereld bedenken, dat stakingen niet
zoo zeer meer gericht zijn tegen den werk
gever, doch regelrecht tegen de overheid
zelf en tegen het welzijn van het Nederland
sche volk. De overheid is dus verplicht
thans stakingen, naar dien maatstaf te be
handelen. Zij staat niet op het standpunt,
dat tegen stakingen strafmaatregelen moe
ten worden toegepast, maar zij neemt het
standpunt fs, dat op het oogenblik waarop
een staking uitbreekt van onderhandelen
geen sprake kan zijn.
Dat de regeering in zulke gevallen niet
lijdelijk kan toezien staat wel vast, maar
dat kan niet langs den weg van onderhan
delingen. Wanneer, na het Inwinnen van de
adviezen van werkgevers en arbeidersorgani
saties, een besluit is genomen door de re
geering en er dan toch gestaakt wordt, kan
van de regeering niet anders worden ver
wacht dan dat zij met kracht optreedt.
Wij wenschen van den staat geen mon
sterapparaat te maken, maar de omstandig
heden van vandaag maken het noodzakelijk
dat de staat op enkele punten van ons na
tionale leven met kracht ingrijpt en met de
grootst mogelijke zekerheid den rechten
weg gaat.
De minister-president vervolgde: Wij zijn
ons er van bewust, dat dit alle punten zijn
waarover het Nederlandsche volk zich straks
moet kunnen uitspreken. Wil men den
machtsstrijd als eenigen grondslag, of wil
men een stap zetten op den weg van ont
wikkeling en wil men een regeling in ge
meenschappelijk overleg onder toezicht van
de overheid met het recht van staken als
psychologische uitlaatklep op den achter
grond? Deze regeering pleit met hartstocht
voor de laatste methode en het is slechts
noode dat wij zelf van dezen weg afwijken.
Het zijn de omstandigheden die dit drin
gend noodzakelijk maken. Intusschen staat
vanzelf sprekend vast dat overal waar ge
schillen in redelijk overleg kunnen worden
opgelost, dit ook zal gebeuren.
Willen wij de kosten van het levensmid
delenpakket dragelijk doen zijn en tevens de
ontzaglijke verliespost doen verdwijnen, dan
zal het in de eerste plaats noodzakelijk zijn.
dat de dure voedingsmiddelen die thans
worden Ingevoerd, worden vervangen door
goedkoopere, die wij zelf produceeren: graan
en aardappelen. Maar niet alleen uit een
oogpunt van kosten maar ook uit een oog
punt van hoeveelheid. Het is gewenscht dat
onze oogst volledig binnen komt. Gelukt dit
niet dan staat een vermindering van de
rantsoenen voor de deur met al de ellende,
die wij zoo goed kennen. De regeering zal er
daarom alles op zetten de oogst binnen te
laten halen. Besloten is daarom over te gaan
tot het doen van een oproep om vrijwilligers.
Minister Mansholt zal daarover binnen zeer
korten tijd mededeelingen doen. Een orga
nisatie hiervoor wordt inmiddels opgezet.
Wij willen het Nederlandsche volk mobili-
seeren om de oogst binnen te halen en onze
voedselpositie voor dezen winter te verzeke
ren op een dragelijke wijze. Natuurlijk kan
men niet lederen Nederlander aan elk boe
renwerk zetten. Zulk werk stelt dikwijls te
hooge eischen. Juist bij de oogst zijn er
echter een aantal werkzaamheden, die. zij
nen, die door vliegtuigen beschoten werden.
De menschen moesten soms dagenlang op
stationsemplacementen wachten zonder dat
er eten of drinken was.
In N o o r d-B r a b a n t is al weer heel
wat opgeruimd; daarvoor heeft men trou
wens al 8 maanden den tijd gehad. In L i m-
b u r g zijn de meeste kerktorens door de
Duitschers vernield, voorzoover althans de
pastoor bijvoorbeeld met veel wijn de Duit-
sche „sprengcommando's" niet van hun lu
gubere taak kon afhouden, of de burgers de
lonten weghaalden. Er zijn prachtige mo
numenten vernield, zooals het eeuwenoude
kerkje van St. Odilliënberg en de beroemde
kerk van Oorschot.
In A r n h e m is de St. Eusebiuskerk
vernield; merkwaardigerwijze is alleen het
ingemetselde graf van Karei van Gelder ge
spaard gebleven.
De Cuneratoren te R h e n e n, in 1940
gerestaureerd, is thans grondig verwoest.
Er is een strijd ontstaan tusschen de
Jongere en de oudere generatie architecten
of die vernielde monumenten weer opge
bouwd moeten worden. De jongeren willen
geen namaak-herstel van wat eens was; zij
willen nieuwe schoonheid in moderne,
eigentijdsche vormen bouwen.
In het vrijwel met den grond gelijk ge
maakte V e n 1 o bieef het raadhuis ge
spaard. Evenzoo in het ook zwaar geteis
terde K 1 u n d e r t. Bij de Marktstelllng
van den N.W.-h oek van Brabant
Joegen de Duitschers de boeren met hun
paarden in de stallen en staken die stallen
toen in brand.
Over Breda vlogen eiken nacht 120 tot
150 V I's. Bovendien stonden er in de om
geving 400 vuurmonden. Af en toe viel een
V I op de stad; daardoor werden dan 20 tot
30 huizen in puinhoopen veranderd.
Door granaten. V I's. bommen en opzet
telijke brandstichtingen door de Duitschers
zijn veel bosschen sterk beschadigd. Ook
werden veel boerderijen daardoor vernield.
In Montfoort kwam een bom op
een schuilkelder terecht: 49 dooden.
Een vader moest zijn 3 kinderen, door
granaatscherven getroffen, op het erf van
zijn boerderij begraven, zooals elders een
vrouw haar eigen man. In Hutssen
werden verscheidene paters Dominicanen in
de pastorie, waar zij op bezoek waren, ge
dood.
Het aantal verkeersongelukken wordt
weer steeds grooter. Vóór den oorlog bevat
ten de bladen eiken dag en vooral op
Maandag en op de dagen na feestdagen
een ontstellend lange lijst van verkeers
ongelukken. Zij waren zóo talrijk geworden,
dat het getal van hen, die in één jaar het
leven ontijdig op den weg verloren, grooter
was dan dat der gesneuvelden in eenig jaar
van den wereldoorlog. Het was zóó onrust
barend hoog geworden, dat overal gezocht
werd naar middelen om de veiligheid op
den weg te vergrooten.
Nu zijn we enkele jaren het snelverkeer
vrijwel ontwend. Het oog der volwassenen
is niet meer aan snel schatten van afstan
den gewoond en moet zich weer wennen
aan het jachtige beweeg over den weg.
De regels en bepalingen van het verkeer
moeten in het geheugen worden terugge
roepen en nageleefd. Naast hen staat de
Jeugd, die opgegroeid is in een tijd, welke
haast alleen nog maar paard en wagen ken
de en heelemaal niet meer opgevoed in de
leer, dat kinderen op het trottoir behooren
te loopen, omdat daarvan afdwalen levens
gevaarlijk is.
En thans zijn plotseling weer de auto's
en motoren op den weg gekomen, bestuurd
door hen, die soms in geen jaren meer een
stuur in handen hebben gehad. Alle facto
ren zijn er dus om een ontstellend groot
aantal ongelukken te veroorzaken. Voet
gangers, die meenen nog koning van de
straat te zijn, fietsrijders, die vergeten dat
er fietspaden zijn en verkeersregels, waar
aan men zich behoort te houden; een snel
verkeer dat tot soms roekeloos jagen geneigd
is, wanneer het de virtuozen van den weg
van onze bondgenooten heeft zien rijden.
Als men dan ook nog ziet hoe somtijds tien
tallen jongens of meisjes, mannen of vrou
wen op een open laadbak van een auto
staan zonder iets waaraan zij houvast kun
nen hebben, dan kan men zich alleen ver
bazen, dat er niet meer ongelukken ge
beuren.
Maar een menschenleven is kostbaar,
stellig in deze dagen. Bij velen mag mis
schien in den achter ons liggenden tijd de
eerbied voor het leven kleiner zijn gewor
den, nu is de waarde ervan weer op normaal
menschelijk peil gekomen. Daarom, ouders,
leert uw kinderen opnieuw voorzichtig te
zijn, prent ze de regels van het verkeer goecl
in: voetgangers, bedenkt, dat een groot deel
van den weg gereserveerd moet blijven voor
hen, die zich sneller bewegen; fietsers, doet
afstand van den troon, waarop ge een tijd
lang hebt gezeten, ook gij moet zich hou
den aan de paden en voorwaarden u ge
steld; motorrijders en automobilisten, be
speelt het gaspedaal met voorzichtigheid en
eerbied voor andermans leven.
Nu, nu de periode van herstel en ver
nieuwing is begonnen en een ontzaglijke
druk van ons is genomen, mag, mag geen
kostbaar menschenleven on nood ig en ontij
dig verloren gaan. Laten we allen daaraan
meewerken.
het met enkele offers, ook door ongeschool
den kunnen worden verricht. Wij rekenen
er stellig op dat duizenden die thans langs
den kant loopen, hun verantwoordelijkheid
zullen inzien en de consequenties zullen
trekken. Wij gaan niet werken met enorme
premies, zooals vroeger de moffen, maar
willen organiseeren met een beroep op het
saamhoorigheidsgevoel en het nationale eer
gevoel. Het spreekt vanzelf dat wij een re
delijke belooning zullen toekennen.
De minister-president besloot: Wij zijn
als volk zeker niet minder dan eenig ander
volk. Wij hebben kans om uit de put te ko
men. Laat het ons een nationale trots zijn
dat dit ons door gemeenschappelijken arbeid
gelukt."
Ned. tijd gelijk aan Greenwich?
Het is bij het departement van Binnen-
landsche Zaken nog niet bekend, of de Ne
derlandsche zomertijd, die op het oogenblik
gelijk is aan den z.g. dubbelen Engelschen
zomertijd, dit ook zal blijven, wanneer
straks deze dubbele Britsche zomertijd ver
andert in Britschen zomertijd en daarna ln
het najaar in Greenwich-tijd. Wel wordt de
vraag behandeld of het wenschelijk is. dat
de Nederlandsche tijd aan den Engelschen
wordt gelijkgesteld.
In de omgeving van Nijmegen hadden de
Duitschers mijnen aan de glijvliegtuigen,
waarmede de Engelschen geland waren, ge
bonden, in de hoop dat de Engelschen die
weer wilden gebruiken. Een boer, die wat
hout wilde halen om zijn kapot geschoten
huis te repareeren, werd getroffen toen een
mijn ontplofte. Hij strompelt nu op één
been.
Als men in de grensstreeken waagt terug
te halen wat weggevoerd werd, dan loopt
men groote kans zooals in de practijk al
gebleken is dat men door Duitsche po
litie in Duitsche gevangenissen wordt gezet'
op bevel van geallieerde krijgsraden. Slechts
aan de interventie van Prins Bernard was
het te danken dat dezulken weer in vrijheid
werden gesteld. Wel kon een Duitsche boer
met medewerking van een Britsch officier
de eenige tractor, die er in Noord-Limburg
te vinden was, opeischen. Als daar niet
gauw verandering in komt, dan zijn de
roodbonte Limburgsche koeien in Duitsch
land geslacht, zooals het met de kippen, de
konijnen en wat al niet gegaan is.
In enkele plaatsen ln Limburg is de nood
der bevolking zóó groot, dat soms beval
lingen op den kalen grond gebeurden zon
der een stukje textiel.
De houding van de bevolking in de oor
logsdagen was uitstekend. Waren het niet
leden van de binnenlandsche strijdkrachten,
die de bruggen bij Nijmegen redden? (al
ging de spoorbrug door een Duitsch zwem-
commando verloren en werd de verkeers-
brug beschadigd, terwijl die bij Arnhem
door de Engelsche parachutisten, omdat ze
de brug niet langer konden houden, zelf
werd vernield). Weigerden niet de Zeeu
wen, toen de dijken op Walcheren waren
verwoest en hun eiland werd overstroomd,
een hulpdijk aan te leggen, omdat deze dijk
de Duitsche verdedigingswerken zou be
schermen? Wisten niet de inwoners van
Roermond de Russische melsles, die tewerk
waren gesteld by het maken van Duitsche
schansen, in hun huizen te verbergen, het
geen aan ettelijken hunner bij ontdekking
het leven kostte?
Walcheren heeft veel geleden. Er
vielen ook veel slachtoffers, want velen
konden niet tijdig van het eiland evacuee-
ren. In Westkapelle werden 160
van de 2200 Inwoners bij een bombardement
gedood. Een bom viel op een kelder onder
een inolcn: van de 47 menschen, die daar
een schuilplaats hadden gezocht, konden er
slechts 2 gered worden.
Toen de Engelsche oorlogsschepen Dom
burg bombardeerden lieten 40 burgers het
leven.
