De Vakmenschen
Oekraine laakt Britsch beleid
over Indonesië
Vele conferenties
in Batavia
Niet elf, maar acht uur!
418e •Taanganff Wo. 182r>8 II I I I 1 Vrijdag 8 FeVruari 19 16
Bureaux- Groote Houtstr. 93 i™| fjT /'f If 1 Ui Cf I J I Uitgave Stichting Voorlichting
en Soendapleln 37, Haarlem I I I Abonnementen: p. week 31 ct.
I.Tmulden: Kennemerlaan 154, Per kwarttal f 4.
Telef. 5437. Postgiro 273107.
m a j 1 abaDlreeteur-Hoofdredaclcair: Holvert PeerolMMim
Tel.: Administratie ,10724. Expeditie 14825 Tel.: Redactie 10600. Dir.-Hoofdred. 15054
IN dit na-oorlogsehe Nederland is het
noodig, een pleidobi voor de vakmen
schen te voeren. Ik duid hen met deze
benaming en niet met de term deskundi
gen aan., oiridat de laatste beperkter is en
altijd doet denken aan specialisten, theo
retici, geleiden. Die heeft men ook zeer
noodig in de samenleving. Maar ik wil
het nu maar eens over de gewone, prac-
tische vakmenschen hebben en vooral
over diegenen onder hen, die leiding kun
nen geven en initiatief nemen.
Op de meeste gebieden komen zij niet
meer aan bod. Zij „liggen er uit", of zijn
op dusdanige wijze verstrikt in een war
winkel van bepalingen en paperassen, dat
zij zich niet meer verroeren kunnen.
Wat heeft men toch tegen de. vakmen
schen? Waarom treden zooveel dilettanten
op, die op allerlei gebied Stukken maken,
uitvoerbare experimenten beproeven
verschrikkelijk duur zijn in hun beleid?
ben vele tientallen malen in Den Haag
weest sinds de bevrijding, heb er ette-
i ,jke besprekingen meegemaakt en vele
overheidspersonen ontmoet, die met de
beste bedoelingen bezield waren. Tallooze
sombere vefhalen over dingen die mislukt
waren, of dreigden te mislukken, of ver-
koerd functioneerden, heb ik gehoord en
telkens de meening geuit: haal er de
vakmenschen bij. Maar meestal scheen
men daar tegen op te zien. De hemel mag
weten, waarom. Misschien was de oplos
sing te eenvoudig. Eenvoudige oplossingen
worden vaak versmaad: er zijn veel men-
schen die alleen in complicaties schijnen
te kunnen denken. Nu, daar ontbreekt het
niet aan. Het kan ook zijn dat men de
dilettanten liever niet optstcmmen wilde.
Aan niets of niemand heeft Nederland
thans zoo dringend behoefte als aan den
vakman. Niet alleen omdat hij zijn werk
en al wat daarmee verbonden is kent,
maar ook omdat hij weet wie de menschen
zijn waarmee samengewerkt moet worden,
omdat hij op zijn gebied de producten- en
e.q. de fabricage-kennis heeft en omdat
hij weet wat het publiek verlangt en hoe
het op dit alles reageert. Hij bezit, op
zijn terrein, de noodige menschenkennis.
Daarvoor is hij vakman. En als hij leiding
heeft gegeven is hij de aangewezen man,
om dat opnieuw te doen Wees blij als hij
ertoe bereid is, regering, want gij hebt
hem noodig. Iiij alleen is de man, die dit
werk goed kan doen. Anderen maken er
maar wat van.
Heeft hij deskundig advies van theore
tici, specialisten, geleerden op eenig ge
bied noodig, dan zal hij, vakman zijnde,
dat heuseh wel inwinnen. Maar men moet
hem in zijn practische taak niet door den
geleerden specialist of theoreticus gaan
vervangen, want dan komt er niets van
terecht. Zij kennen zijn vak niet Hun vak
is een ander.
Misschien zullen sommigë lezers denken:
dit alles spreekt toch vanzelf! Is het noo
dig daarover te schrijven? Het is helaas
noodig. Over de eenvoudigste dingen
moet men het meest schrijven. Zij raken
in het vergeetboek en worden door even-
kunstmatige als verwarde pogingen ver
vangen. Een voorbèeld daarvan, dat het
gebied van mijn vak betrof en zelfs een
vergeefsche poging deed om het na te
bootsen, was de Rcgeeringsvoorliohtings-
dienst. Met verscheidene van mijn vakge-
nooten heb ik de verkeerde werking van
dit instituut maandenlang met hand en
tand bestreden Het voerde overheidspro-
paganda, die niet thuis hoort in een de
mocratisch land, het liefhebberde op het
terrein van de Pers, waar het niets te
maken had en het bedreef een reeks ont
stellende blunders. Tenslotte heeft de
Tweede Kamer er zich in zoo krachtige
taal tegen gekeerd, dat het nu gereorga
niseerd en herzien wordt en de Regce-
ringscommisSaris, die aan het hoofd stond,
is afgetreden. Hij is een bekwaam man,
maar niet op dit gebied. Hij is geweest
als de schoenmaker, die zich niet bij zijn
leest gehouden had. En het heele ambt is
meteen, afgeschaft. Des te beter -Dit is
een democratische stap vooruit. Dus niet
voor niets hebben wij vakmenschen in
artikelen, op persconferenties, op verga
deringen en in allerlei besprekingen den
R V D. bestreden.
Maar dit is maar een enkel voorbeeld,
dat toevallig op mijn vakterrein ligt, waar
overigens ook nog heel wat hapert. Op
andere gebieden wemelt het van derge
lijke misstanden. Men hoeft er de vakmen
schen maar over aan het woord te laten.
Daarom ook is het zoo mis. dat de dag
bladen door papiergebrek hun taak maar
voor een klein deel kunnen vervullen.
Want zii vormen het dagelijksclje ver
keersmiddel van de openbare meening.
Door hun openbaarheid kan men tallooze
dingen verklaren, ophelderen, tot oplos
sing brengen. Zij leveren de openbare ge-
dachtenwisseling, die veel meer gebieden
bestrijkt dan die van het politiek dispuut.
Helaas mist dit blad, evenals andere
bladen, de ruimte om op velerlei kwes
ties en typeerende voorvallen in te gaan.
ik moet er mij toe bepalen, in deze
korte hoofdartikelen de ^belangrijkste
punten naar voren te brengen. Welnu,
een der allerbelangrijkste is en blijft:
schakel de vakmenschen in! Anders kan
men niet slagen en zal ook de geldsmijterij
blijven voortduren, die het al zoo be
rooide Nederland teistert* en uitput. Ook
in het bestuur van het Rijk, de provincie
en de gemeenten en irr alle bestuursfunc
ties van belang, die daar in dezen tijd
mee samenhangen, moet men zooveel
In Middelburg, dat in 1940 zoo zwaai' werd getroffen door een Dultsoh
bombardement, werd tijdens de bezetting, omdat de Diiitscliers zelf 1h--
dutisd waren over hun vandalisme, rmls een ceded te omgebouwd. Kond
de markt verrezen nieuwe woningen, tlie ook al gedeeltelijk bewoond zijn.
Die restauratie van het l>ij dit bombardement ook zwaar beschadigde
raadhui* zul nog minstens tien Junr duren. (P.)
Bevin en Minister van Kleffens
wijzen de Russische beschuldigingen af
Gisteravond heeft de Veiligheidsraad
een begin gemaakt met de behandeling
van de Indonesische kwestie, naar aan
leiding van de verloogcn der Oekraïne
over den toestand in Indonesië.
De Oekraïnsche gedelegeerde Manoeils-
ky begon te spreken over de Japansche
bezetting van Ned.-Indië. Het Indonesische
volk, aldus Manoeilsky, heeft met allo
ten dienste staande middelen aan de Ja-
panneezen weerstand geboden tot aan het
uur. waarop de Geallieerde overwinning
de Japanneezen tot de overgave dwong
De nederlaag van de Japanneezen was
voor de Indonesiërs een aanmoediging om
hun nationale onafhankelijkheid te ver
wachten en tevens de erkenning van hun
rechten krachtens verklaringen van de
Geallieerden. Op 29 Sept. arriveerden
Britsche en Br-Indische troepen in Ba
tavia, maar zij brachten Indonesië geen
vrede. Manoeilsky beschuldigde Engeland
van het'gebruik van steeds grootere mo
derne wapens tegen de „slecht gewapende
Indonesiërs". Hij citeerde een Reuterbe-
richt, volgens hetwelk Japansche troepen
tegen Indonesiërs werden gebruikt, en
vele Engelsche kranten over de gebeurte
nissen in Ned. Indië.
Manoeilsky verklaarde met nadruk, dat
er in Indonesië een toestand hecrscht, die
een gevaar beteekent, voor den internatio
nalen vrede. Hij haalde art. 1 par. 2 van
het Handvest aan en zeide. dat de aan
wezigheid der Britsche troepen in strijd
was met deze bepalingen. Ook art. 73 zou
volgens hem worden geschonden. (Dit ar
tikel zegt, dat alle volken het recht moe
ten hebben hun eigen regeerlngsvorm te
kiezen).
De Oekraïnsche delegatie stelt niet de
kwestie der terugtrekking van de Britsche
troepen, aldus de Oekraïnsche gedelegeer
de. Zij uit haar verbazing, dat de Britsche
ipilitaire autoriteiten Japansche troepen
gebruikt hebben, en acht zich verplicht
de aandacht van den Veiligheidsraad op
deze „abnormale en ontoelaatbare situa
tie" te vestigen. De geschiktste oplossing
zou zijn de instelling van een commissie
ter plaatse.
Het antwoord van Bevin.
Hierop nam Bevin het woord. „Het is
mjj niet duideljjk", zoo begon hy. „waarop
ik antwoord moet geven. De heer Ma
noeilsky vraagt niet om de terugtrekking
van de Britsche troepen uit Indonesië en
ik neem aan. dat zulks beteekent, dat de
aanwezigheid van de Britsche troepen niet
als een gevaar voor den vrede wordt be
schouwd".
Bevin zeide de Oekraïnsche delegatie er
aan te willen herinneren, dat, toen de En-
gelschen op Java aankwamen, zij geen
schot gelost hebben. „Wel werd er op
onze soldaten geschoten, van wie er ge-
mogelijk ervaren vakmenschen kiezen.
Niet ervaren ingenieurs of advocaten of
journalisten, maar ervaren bestuurders!
Want besturen is een moeilijk vak, dat
veel practische ervaring, tact en men
schenkennis ten opzichte van zijn speciale
verhoudingen eischt. De vakmenschen zijn
ook daarin de besten. R. P.
dood werden. Wat zouden Oekraïnsche
gedelegeerden gedaan hebben in ditzelfde
geval, namelijk wanneer men derwaarts
was getrokken om in de eerste plaats
250.000 geïnterneerden, blanken en in-
heemschen, te rodden, die door de Japan
neezen naar het binnenland waren ver
dreven?"
„Ik heet het liegen, dat wij ooit de Indo-"
nesische beweging hebben aangevallen.
Alle feiten zijn tegen u", aldus zeide Bevin
tot Manoeilsky, terwijl hij met de vuist
op tafel sloeg
Vervolgens herinnerde Bevin aan den
moord op generaal Mallaby, toen deze een
wapenstilstand teekende. „Later heeft
Lord Mountbatten Japansche troepen
voor de handhaving van de orde verant
woordelijk gesteld. Hun werd opgedragen
er voor te zorgen, dat gezag en orde ge
respecteerd werden, anders zouden er in
heel Indonesië massale moordpartijen
hebben kunnen plaatsvinden. Jonge man
nen, die in Nazi-denkbeelden waren op
geleid. waren volledig gewapend. Dat was
de groote moeilijkheid."
Bevin verklaarde, dat, indien de Brit
sche troepen zich zouden moeten terug
trekken, er zelfs op het huidige oogenblik
een groote ramp zou gaan gebeuren. HU
zeide, dat Britsche troepen, die de geïn
terneerden naar de kust wilden brengen,
In een hinderlaag waren gelokt en dat
onder hen dooden waren gevallen. „Is het
niet veelbeteekenend", zoo vroeg hij. „dat
er geen woord gezegd wordt over de In
donesische aanvallen op de Engelschen?"
„De vraag van een commissie ter plaat-
moet daor de Nederlanders en niet door
mij worden behandeld", zoo eindigde
Bevin zijn betoog.
Mr. Van Kleffens aan het woord.
Min. Van Kleffens begon met een uit
eenzetting te geven van de redenen voor
de aanwezigheid van de Britsche troepen
op Java. Hij refereerde aan het feit, dat
Nederland aan de geallieerden scheeps-
ruimte ter grootte van drie millioen ton
beschikbaar had gesteld. Dat was de re
den, aldus de heer van Kleffens, waarom
het voor Nederland niet mogelijk was
geweest, tijdig troepen naar Java te stu
ren, ter bestrijding van de Japanners, niet
van de nationalisten.
Mr. van Kleffens verklaarde, dat de
Nederlanders heel goed wisten waar zij
de scheidslijn moesten trekken tusschen
ware nationalisten en extremisten en zei
de. dat. wanneer de Britsche troepen op
traden, zulks met uiterste toegeeflijkheid
geschiedde, vaak met grootere toegeeflijk
heid. dan de Nederlanders konden ge-
wenseht hebben.
De heer Van Kleffens verklaarde, dat
het optreden van de Britsche troepen niet
omschreven kon worden als een militaire
actie tegen de inheemsche bevolking. ..Ge
zoudt even goed den politieagent kunnen
veroordeeld*, die een man opsluit, die zoo
juist getracht heeft hem neer te schie
ten."
De minister vroeg zich af, wat de troe
pen van de Ver. Staten of van andere lan
den in dergelijke omstandigheden zouden
doen. Ook vroeg hij zich af. wat de troe
pen van het Roode leger zouden doen, in
dien zij op het Dcensche eiland Bornholm
werden aangevallen.
De heer Van Kleffens weerlegde alle
beschuldigingen van den heer Manoeilsky,
Het woord is aan.
La Rochefoucauld:
Men moet anderen liever
raad geven in overeenstem
ming met hun karakter dan
met zijn eigen karakter.
Batavia is gedurende de laatste dagen
het middelpunt geweest van vele infor-
meele geallieerde bijeenkomsten Daartoe
behoort ook een lang onderhoud tusschen
Sir Archibald Clark Kerr en den Amerl-
kaanschen consul-generaal Walter A.
Foote. Deze laatste is ook door dr. van
Mook ontvangen. Lt. gen. Sir Montague
Stopford heeft laat in den middag, voor
dat hij voor een inspectie-tocht naar do
door de geallieerden bezette steden op
Java vertrok, dr. van Mook bezocht. Op
zijn terugreis zal Sir Montague een kort
bezoek brengen aan de buitengewesten.
In het republikeinsche kamp lijken, vol
gens Un. Press moeilijkheden te zijn ont
staan en er wordt reeds gesproken over
een dreigende kabinetscrisis. Daardoor is
de hoop afgenomen, dat de besprekingen
volgende week kunnen beginnen. A.N.P.-
Aneta meldt echter, dat de conferentie
der republikeinsche voormannen toch ia
doorgegaan.
Een wanklank in het overigens ordelijke
Batavia vormde Donderdag de staking van
het Indonesische stationspersoncel te
Tandjong Priok. De plaatselijke spoor
dienst rond Batavia is op bevel van Indo
nesische spoorwegambtenaren stopgezet.
Bij een nieuwe golf van plunderingen
in Batavia zijn 11 personen gearresteerd
In Bandoeng zijn de Indonesiërs bezig
met het opwerpen van barricades
Vice-admiraal Hclfrich.
Vice-adm. Helfrich heeft in een perscon
ferentie gezegd, dat naar zijn meening,
volgens de onderteekende capitulatievoor
waarden, de vooroorlogschc verhouding
tusschen Indië en Nederland moet wor
den hersteld voordat besprekingen kunnen
worden gevoerd.
Wanneer de Britten bij hun komst' op
Java verklaard hadden: „Wij erkennen
slechts het document van overgave zoo
als het te Tokio onderteekend is, zouden
naar zijn meening in het geheel geen moei
lijkheden zijn ontstaan. Hij had er zich
dikwijls over verwonderd waarom zij
nooit gezegd hebben: „dit is Nederlandsch
gebied".
Vice-admiraal Helfrich zeide trotsch te
zijn op Nederland als zeevarende natie.
„Wij hebben gevochten en de wereld preew
ons zooveel (zelfs president Roosevelt zei
iets omtrent een eereschuld, welke de we
reld aan ons had), dat we werkeliik bloos
den."
Naar zyn oordeel is Nederlartd zelf
schuldig eraan, dat de wereld zoo weinig
van ons land weet en dat er anti-Neder-
landsche gevoelens in Amerika zijn, om
dat het te weinig reclame voor zichzelf
had gemaakt Na herinnerd te hebben aan
wat Nederlandsche en Noorsche zeelieden
hebben gedaan, vooral ook in den tijd
toen er nog geen Amerikaansche llberty-
schepen waren, en aan wat Nederlandsche
zeelieden voor Australië hebben gedaan,
zeide spr. te hopen, dat men zich zou
„realiseeren, dat aan de weinige maanden
van de „republiek" honderden jaren van
Nederlandseh bestuur zijn vooraf- '-aan.
Wanneer, ik Ned. Indië vergelijk raet
soortgelijke landen in Afrika. Azië en
Amerika, dan meen ik. dat we nog altijd
veel beter werk hebben gedaan dan ieder
ander."
die deze aan de hand van het Handvest
had gedaan, en voegde hieraan toe te ho
pen, dat de leden van den Veiligheidsraad
spoedig zouden bespeuren, welk een libe
rale regeling aan het volk van Indonesië
zou worden aangeboden. Met nadruk zeide
de minister, dat cr geen aanleiding was
voor den Veiligheidsraad om tot handelen
over te gaan.
Sprekende over de commissie, zooala
door Manoeilsky voorgesteld, wees de min.
er op, dat de Veiligheidsraad wel moest
wetdh, dat hy zich niet kon mengen In
binnenlandsche Indonesische aangelegen
heden. De min. voegde hieraan toe, dat
hy tegen een zoodanige Commissie echter
geen bezwaren zou maken, indien Enge
land en de Oekraïne het erover tciu
waren. Aangezien echter min. Bevin biyk-
baar tegen het uitzenden van een com
missie gekant was, wilde de heer Va*
Kleffens hierover verder niets zeggen.
Daarop werd de zitting verdaagd tot
Zaterdagmiddag.
Eenlge dagen geleden vermeldden wij,
dat de bussen van de Noord-Zuidholland-
sehe te beginnen met Maandag a.s. op de
lijnen Station HaarlemBlocmendaal en
Station HaarlemRamplaan tot dos
avor.ds 23 uur zouden gaan rijden. Thans
is ons medegedeeld, dat door onvoor
ziene materiaalschaarschte «lechts tot 20
'uur gereden zal worden.