c
Een slag voor Franco
„Ik heb niet geweten wat er met de
gedeporteerde Joden gebeurde"
Begroting van Oorlog goedgekeurd
PANDA EN DE PROFESSOR
Sport in het korL
Wereldnieuws T.
VRIJDAG 2 APRIL !948
IN DE WERELDPOLITIEK:
De stunt van het Amerikaanse Huis van
Afgevaardigden om plotseling „Franco-
Spanje aan het hart te drukken" zoals
een van de opponerende leden van het Huis
het uitdrukte heeft Truman en Marshall
grote schrik bezorgd en waarlijk niet zon
der reden. Op een moment, dat de maan
den lange strijd der regering tegen de vaak
futilistische tegenstribbelingen van het par
lement gewonnen leek en het Marshall
plan in veilige haven leek geloodst, kwam
een der afgevaardigden met goede be
doelingen overigens op het idee om de
Europese eenheid een nieuwe stimulans te
geven door het wetsontwerp tot hulpver
lening aan Europa te verrijken met een
„Spaanse clausule", waardoor voor de zes
tien Marshall-landen de mogelijkheid ge
opend werd, ook Spanje een deel van de
Amerikaanse hulp deelachtig te doen wor
den, indien zij zulks zouden verkiezen.
Okonski, de man die het betreffende
amendement indiende, vond het onjuist dat
het Amerikaanse wetsontwerp, waarvan
een der voornaamste strekkingen is de een
heid en samenwerking tussen de Europese
landen te stimuleren, een Europees land
zou uitsluiten. Hij vond dat het Marshall
plan, voorzover het een Amerikaanse aan
gelegenheid is, zo breed mogelijk van opzet
moet zijn en dat het een mogelijkheid moet
bieden om heel Europa te omvatten. Hij
zag niet in, waarom de deur voor een tota
litaire staat als Rusland zou moeten open
blijven wanneer diezelfde deur zou worden
toegesmakt voor de neus van een andere
totalitaire staatSpanje. Zijn amende
ment had slechts tot doel, het Marshall
plan pasklaar te maken voor geheel Europa
in de ruimste zin niet, om het Huis van
Afgevaardigden gelegenheid te geven hun
roerende sympathie voor Franco te doen
blijken.
Hier is dus een technische onvolkomen
heid van het hulpverleningsplan door een
eenvoudig amendement gecorrigeerd en
wanneer het nu juist niet Spanje betrof,
zou het geval niet waard zyn om er veel
woorden aan te spenderen, nog minder om
er zich heftig vóór of tegen te verklaren.
Maar het betreft nu juist wèl Spanje en
daarmede is deze aangelegenheid een ty
pisch voorbeeld geworden van een techni
sche juistheid, die een tactische onjuistheid
moet worden genoemd.
Dat de stap van Okonski en van het Huis
een tactische onjuistheid is van de eerste
orde, wordt al heel duidelijk gedemon
streerd door de reactie van Washington,
met name van minister Marshall, die aan
stonds al zijn beschikbare invloedsmachi
nes in werking stelde om het onheil te her-
stellen, voorzover dat tenminste nog moge-
willen zien herleven om het communisme
te keren en hij denkt er niet aan, nu plot
seling alles te aanvaarden wanneer het
slechts anti-communistisch is.
In ieder geval hebben de zestien
Europese landen tijdens hun verschil
lende conferenties over de Marshall
hulp duidelijk genoeg laten doorschemeren
dat er bij hen geen uitdrukkelijk verlangen
bestaat om Franco een hart onder de riem
te steken en hem nog steviger in zijn dic
tatoriaal zadel te zetten. Zij voelen er blijk
baar niets voor om de duivel uit te drijven
met Beëlzebub waar zy wel voor voelen
is: Eindelijk eens een van angsten en be
dreigingen en dwang bevrijd Europa te
hebben. In zulk een Europa horen noch
Franco, noch andere dictatoren thuis. Spaak
heeft het indertijd zo frank en krachtig
gezegd: „Wij zijn het beu, telkens weer het
slachtoffer te worden." En waar dictatoren
hun scepters zwaaien, daar blijven slacht
offers vallen. Regiems als dat van Franco
wekken in binnen- en buitenland reacties,
die het communisme voeden. Evenzeer als
economische armoede, sociale onrechtvaar
digheden en maatschappelijke mistoestan
den in Europa mede via de Amerikaanse
hulp zo snel mogelijk uit de wereld dienen
te worden geholpen om het communisme
een voedingsbodem te ontnemen, evenzeer
moeten regeringen als die van Franco ver
dwijnen om extréme reacties als het com
munisme hun basis te ontnemen.
Maar in Madrid is men opgetogen. Franco
heeft een dikke slag binnengehaald met zijn
slechte kaartenJ. L.
Verliezen in Palestina
De Palestijnse regering maakte Donder
dagavond bekend, dat de geweldplegingen
in het Heilige Land sedert de beslissing
van de Verenigde Volken om Palestina te
verdelen, op 29 November van verleden
jaar, aan 1849 mensen het leven heeft ge
kost.
De Arabieren verloren 922 personen, de
Joden 817. 88 Britse soldaten en 22 Britse
politie-agenten werden gedood.
In Maart werden alleen reeds 271 Joden
en 256 Arabieren gedood. Daarbij werden
in Maart 130 Joden zwaar gewond en 194
Arabieren. Meer dan 600 personen liepen
lichtere verwondingen op. (United Press)
Twee-derde van Argentijns
parlement voor Peron
Te Buenos-Aires zijn de resultaten der
verkiezingen in Argentinië, gehouden op
zeven Februari, bekend gemaakt. De strijd
om de zetels, toegewezen aan de minder
heid, tussen socialisten en radio len is ten
gunste van de laatsten geëindigd, zodat i
geen enkele socialist deel uitmaakt van
het parlement. De „Peronisten" hebben de
verwachte twee-derde meerderheid in de
Kamer behaald, die hen in staat stelt een
herziening van de grondwet te bewerkstel
ligen teneinde de herkiezing van president
Peron mogelijk te maken.
EERSTE KAMER
VR
RAUTER BEWEERT:
„In Duitsland tewerkgestelde Nederlanders
werden uitstekend behandeld"
Hij stelt Goebbels aansprakelijk
voor de roof der radio's
De eerste dag van het proces tegen de
voormalige „höhere S.S. und Polizeiführer"
lijk is. Het is altijd het grote nadeel van Ranter, die thans voor het Bijzondere Ge-
een tactische fout, dat zij zo moeilijk te
herstellen is. De consequentie van zulk een
fout is een verkeerde indruk en ieder mens
weet uit zijn dagelijkse ervaringen wel, dat
alles gemakkelijker is weg te nemen dan
dat. De verkeerde indruk is gewekt in
Frankrijk, in Engeland, in Rusland, in
Italic vooral, dat kwetsbare gebied van
gevaarlijk, wankel evenwicht, dat door het
geringste kan worden verstoord en onher
stelbaar naar de verkeerde kant kan door
slaan.
Die verkeerde indruk kan helaas niet
meer ongedaan worden gemaakt door een
vernietiging van het besluit, zoals de ge
meenschappelijke commissie van het Con
gres gisteren in alle haast met een dui-
rechtshof in Den Haga terecht staat, is voor
een deel besteed aan het vaststellen van de
functie, welke Rauter in Nederland ver
vulde. Rauter zelf zeide, dat hij slechts een
ondergeschikte functie had. Over de Joden
vervolgingen verklaarde hij, dat Berlijn
het initiatief nam voor de desbetreffende
verordeningen. Hij had ze slechts onder
tekend en voor de uitvoering gezorgd
Over dit onderdeel der tenlastelegging
kwam de ex-S.S.'er en oud-hoofdredacteur
van „Storm" Van Etten getuigen, speciaal
over een rede over het Jodenprobleem,
welke Rauter hield bij de instalaltie van
Feldmeyer. Over dezelfde rede werd ook
de getuige J. M. W. Winkelman gehoord,
afkomstig waren. Schmidt belde Martin
Bormann in Berlijn op en vroeg hem er
bij Hitier op aan te dringen de maatrege
len te verzachten. Tijdens een vergadering
met kopstukken van de N.S.B. over de te
nemen représaillemaatregelen, werd over
dit plan niet gerept, maar sprak Rauter
over de plannen tot executie van vijf gijze
laars, waartegen zich Van Geelkerken
heftig verzette. „U heeft dus eigenlijk co-
medie gespeeld", onderbrak de president
verdachte. „O. mijnheer de president",
antwoordde Rauter, „dat hebben we zo
honderden malen gedaan".
De executie is niet doorgegaan, want
Bormann belde op en verklaarde, dat de
Führer zich accoord verklaarde met de
plannen tegen de studenten. Van de 14.575
ingeschreven studenten hebben er 2.274
de loyaliteitsverklaring getekend;
deiyke aansporing van Truman m de mg brtKeldïta doerede na de aansla| °,p.5rf'ahr? in Fel?ruati
- de Jodenvervolging als „schmutzige Arbeit" g^rrestee^3.8(10 hebben zich ge-
is nu eenmaal geregistreerd door degenen
die cr munt uit willen slaan en zij werden
daarbij nog geholpen door de toelichting,
die enkele Huis-leden meenden te moeten
verstrekken op het moment, waarop zij
ontdekten hoe overijld zij tewerk waren
gegaan.
Een ontactische zet wordt meestal ge
volgd door meer, in een ongelukkig en tot
mislukking gedoemd streven om de eerste
te bemantelen. Zo heeft Okonski en zo heb
ben verschillende andere leden van het
Huis getracht hun beslissing aanvaardbaar
te maken voor het grote publiek door te
zinspelen op de carrière van Franco als
bestrijder van het communisme. Zij hebben
er op gewezen, dat Spanje moet worden
gezien als een anti-communistisch bolwerk
en dat zij hoopten dat Franco thans ver
dere stappen zou nemen om zijn régime te
democratiseren. Deze „toelichting" is wel
allerongelukkigst. Zij hebben wellicht ge
meend dat het Amerikaanse volk in de
anti-communistische roes, waarin het lang
zamerhand is komen te verkeren, deze mo
tivering als koek zou slikken en als vol
komen aanvaardbaar zou toejuichen, maar
zij hebben zich daarbij niet gerealiseerd dat
de Europeaan weliswaar met ontsteltenis
en afkeer de communistische vloedgolf op
zich ziet afkomen, doch met afschuw en
walging terugdenkt aan het fascistische,
nazistische hooggetij. De Europeaan is nog
lang niet zover, dat hij het fascisme zou
die echter „geschiedkundig van grote bete- meld na de oproep in Mei 1943. Anderen
kenis" is en „door de S.S. zonder zwakheid I werden naar Duitsland gevoerd,
en met alle kracht en middelen moet wor- De maatregelen tegen ondergedoken
den doorgevoerd." Rauter ontkent echter in politieambtenaren waren volgens Rauter
de bewoordingen van het stenographisch geheel normaal, omdat zij, door onder te
verslag gesproken te hebben en weigert duiken, zijns inziens partisanen geworden
een man als Van Etten, die „eens Unter- i waren. Hij verklaarde nog, dat zeer vele
sturmführer van de S.S. was en vrijwillig onder-officieren uit het Nederlandse leger
de eed op Hitier aflegde, doch daarna de- van 1940 zich aan de zijde van het verzet
serteerde", als een betrouwbare getuige te I geschaard hadden en belangrijke sabotage-
De radio geeft Zaterdag
HILVERSUM I. 301.5 AL
7.00, 8 00, 18.00, 20.00 en 23.00 uur Nieuws.
7.15 Gymnastiek 7 30 en 8.15 Platen. 9.30
Kwartet van Borodin. 10.00 Morgenwijding.
10.20 Feuilleton. 10.35 Muziek van Richard
Strauss. 10.55 Voor arbeiders in continu
bedrijven. 12.00 Lichte orkestwerken. 12.30
Weerbericht. 12.33 Franse volksliederen. 13.00
Strijdkrachtenprogramma. 13.30 Vaudeville
orkest, 14.00 Het Nederlandse lied. 14.15 Har
monie-orkesten. 15.00 Economische planning.
15.15 Platen. 15.30 Dansorkest. 16.00 Esperan
to. 16.15 Amateurs. 16.45 Om en bij de
twintig. 17.15 Philharmonisch orkest en
piano-solisten. 18.15 Sportpraatje. 18.30
Strijdkrachtenprogramma. 19.00 Ethel Bart-
lett cr. Rae Robertson, Piano. 19.30 VPRO.
19 45 Voor Nederlanders in Duitsland. 20.05
Dingen van de dag. 20.15 Schrammelmuziek.
20.45 In de balzaal van 1914. 21.15 Socialis
tisch commentaar. 21.30 Zang van de maand.
22.00 Luisterspel „De vrouw in de mist". 22.30
Dolf van der Linden. 23.15 Hobbyhoek. 23.30
Orgel.
HILVERSUM n, 414.5 M., 218 AL en 1875 M.
7.00, 8.00, 13.00. 19.00. 20.00 en 23.00 uur
Nieuws. 7.15 Platen. 7 30 Harp. 7.45 Gebed.
8.15 „Pluk de dag". 9.00 Voor de vrouw. 9.05
Bach en Couperin. 9.35 Operettes van Offen
bach. 10.00 Voor kleuters. 10.15 Platen. 11.00
Ziekenbezoek 11.45 Operakoren. 12.00 An
gelus. 12.03 Oud-Hollandse vioolwerken. 12.15
Dansorkest. 12.30 Weerbericht. 12.33 Dans
orkest. 12.55 Zonnewijzer. 13.25 Pianower-
ken van Bartok, Ravel en Roussel. 13.50 Film
en toneel. 14.10 Spaanse liederen. 14.20
Engelse les. 14 40 Symphonische muziek. 15.15
Vióolsonates vah Mozart en Debussy. 15.45
Kiosk. 16.00 Franse platen. 16.20 Vraagge
sprek met een wijkverpleegster. 16.30 Gre
goriaans. 17.00 De Wigwam. 18.00 Piano en
orgel. 18.15 Weekoverzicht. 18.30 Zangkoor.
13.40 Detective-luisterspel. 19.15 Platen. 19.30
Banden die binden. 20.05 De gewone man.
20.12 Fakkeldans van Meyerbeer. 20.20 Licht
baken. 20.50 Symphonieorkest. 21.00 Negen
heit de klok. 22.15 Franse chansons. 22.37
Actualiteiten. 22.45 Gebed. 23.15 Symphoni-
sche muziek. i
erkennen.
Rauter kreeg daarop gelegenheid uiteen
te zetten, welke rol hij, in eigen ogen ge
speeld heeft bij de Jodenvervolging. Uit
voerig schetste hij de gang van zaken. Hij
verklaarde op aggressieve toon, dat bevelen
uit Berlijn kwamen en dat hij zich alleen
met de Jodenvervolging inliet, wanneer dit
probleem het terrein van de politie raakte.
„Ik wist het niet".
Rauter beweert dan nogmaals niet ge
weten te hebben, wat er met de naar het
Oosten getransporteerde Joden gebeurde.
Hij meent, dat zeer velen in die jaren er
niet van op de hoogte waren. Dit bleek
zijns inziens uit het antwoord, dat Londen
in 1943 gaf op een radioboodschap van Koos
Vorrink over de Jodenvervolging. Schreie-
der bevestigde Rauter's bewering, dat En
geland hierop geantwoord zou hebben, dat
het met die Jodenvervolging wel mee viel.
Aan het slot van zijn verklaring deed Rau
ter fijn beklag, omdat hij naar zijn mening
niet als Christiansen behandeld was, die,
zoals Rauter zei, veel beter in de gelegen
heid gesteld is zich voor te bereiden op zijn
verdediging.
In de middagzitting werd begonnen met
de behandeling van het tweede punt van
de tenlastelegging: Rauters bemoeienis met
de maatregelen voor de „Arbeitseinsatz".
Rauter gaf toe, dat hij razzia's had laten
houden en de Tweede Distributiestamkaart
had laten invoeren, om een doeltreffende
controle uit te kunnen oefenen.
De president las vervolgens een rapport
van Rauter aan Himmler voor, waarin ver-
dachte de maatregelen uiteenzette en toe
lichtte, die hij voor de „arbeidsinzet" ge
nomen had en nog wilde nemen. Rauter
verklaarde, dat het niet in de bedoeling
gelegen had, om bij de uitreiking van de
Tweede Distributiestamkaart diegenen uit
te sluiten, die ondergedoken waren, omdat
hij dan het verzet gestimuleerd zou hebben.
Over dit punt konden president en ver
dachte het eerst niet eens worden. De pro
cureur-fiscaal en de verdediger moesten de
president de bedoeling van Rauters woor
den verklaren.
De „Arbeitseinsatz-Kontroll Dienst" was
geen vinding van hemzelf, verklaarde Rau
ter. Het bevel tot oprichting kwam van
Goering en Sauckel.
Maatregelen tegen de studenten
De voormalige plaatsvervangend leider
van de N.S.B. Van Geelkerken werd hier
na als getuige gehoord over de représail
les, die genomen werden na het uit de weg
ruimen van Seyffart. Van Geelkerken gaf
als zijn indruk weer, dat een voorstel om
vijf gijzelaars dood te schieten voorname
lijk aan Seyss Inquart te wiiten is ge
weest Volgens Rauter had Himmler, na
dat hij op de hoogte gesteld was van het
gebeurde, een groot aantal executies ge-
eist. Seyss Inquart, Schmidt en Rauter
voelden hier niets voor en stelden andere
maatregelen voor en wel tegen studenten,
uit welke kring de daders van de aanslag
daden bedreven hadden. Rauter herin
nerde zich nog de gebroeders Van der Hey-
den, twee marechaussées. wier sabotage
daden de Duitsers benauwde ogenblikken
hebben bezorgd.
Een fel debat ontwikkelde zich dan tus
sen de president en verdachte, waarin
vooral de laatste zich heftig weerde. De
president was de mening toegedaan, dat
tegen ondergedoken politieambtenaren
geen maatregelen getroffen mochten wor
den ook al doken zij met hun wapens
onder, omdat het nog niet altijd zeker was,
dat zij van die wapens gebruik zouden
maken.
Rauter was echter een andere mening
toegedaan en hij haalde er het interna
tionale recht bij om te bewijzen dat tegen
zulke mensen wel mocht worden opge
treden. De représaillemaatregelen tegen
familieleden waren in zijn ogen ook geen
oorlogsmisdaden. Hij had bevelen gegeven
hen goed te behandelen. Toen hij tijdens
een bezoek aan het kamp Vught gemerkt
had, dat hun toestand vei re van roos
kleurig was, had hij bevel gegeven hen
vrij te laten. Rauter viel heftig uit tegen
de maatregelen, die door de Nederlandse
regering tegen gezinnen van N.S.B.-ers ge
nomen waren. Hij noemde die behandeling
heel wat slechter dan de manier, waarop
hij tegen gezinnen van ondergedoken po
litieambtenaren optrad!
Na dit debat sloot de president om vijf
uur de middagzitting.
In Nederland stond de „Arbeitskontroll-
polizei" onder Schmidt, de vertegenwoor
diger van Sauckel. Wat betreft opleiding
en uniformering was deze politie echter
onder hem zelf gesteld, aldus verdachte.
Rauter voor zijn rechters.
Hij gaf geen bevelen op het gebied van
de „Arbeitseinsatz", maar hij liet, zo ver
klaarde hij, de door anderen gegeven be
velen uitvoeren.
34000 Nederlanders keerden
niet terug.
Vervolgens werd een verklaring voor
gelezen van drs. L. de Jong, directeur van
het Instituut voor Oorlogsdocumentatie,
waarin gezegd werd, dat ten gevolge van
bovenvermelde maatregelen 300.000 Ne
derlanders naar Duitsland werden getrans
porteerd voor „arbeidsinzet", waarvan er
34.000 niet zijn teruggekeerd.
Rauter kreeg daarna gelegenheid zijn
eigen mening weer te geven over zijn rol
bij de „arbeidsinzet".
Hij verklaarde, dat hij als politieautori
teit de bevelen van anderen had laten uit
voeren. Nu Hitier, Himmler, Seyss Inquart
er niet meer zijn, om hun bevelen te ver
antwoorden, nam hij, Rauter, alle verant
woordelijkheid op zich. Hij hoopte echter,
dat hem door deze houding niet alle schuld
van anderen in de schoenen geschoven zou
worden.
Over de „arbeidsinzet" in Duitsland
wist Rauter niets dan goeds te vertel
len. Zeer goede sociale voorwaarden
en goede legering en voeding vielen
de Nederlanders daar ten deel. Daar
door werd de werkloosheid in Ne
derland ook opgeheven, verklaarde hij.
De invoering van de Tweede Distribu
tiestamkaart is een uitvinding van de heer
S. L. Louwes geweest, verklaarde Rauter.
Deze drong hier op aan, omdat de 250.000
Nederlanders, die volgens verdachte vrij
willig, in Duitsland waren gaan werken,
hun distributiestamkaarten niet hadden in
geleverd, doch aan hun familieleden had
den gegeven. Dit zou zeer nadelig voor de
levensmiddelensituatie geweest zijn.
De grote razzia's in 1944 te Amsterdam,
Den Haag, Rotterdam en Utrecht waren
het werk van de „Wehrmacht" en wel in
het bijzonder van Von Wuhlisch. Rauter
merkte verder nog op, dat het hem getrof
fen had, dat wel belastende stukken in
Himmler's archief te Berlijn gevonden wa
ren, maar geen stukken, die hem, Rauter,
ontlastten en die er toch ook waren, zo
zeide hij.
Rauter vergeleek de „arbeidsinzet" met
de krijgsgevangenschap van Duitse solda
ten die, zoals hij zei, in Rusland in veel
slechtere omstandigheden moeten werken
dan de Nederlanders in Duitsland tijdens
de bezetting.
De door Goering bevolen meubelroof
werd vervolgens behandeld.
Rauter vertelde, dat Goering zo woe
dend geworden was over de onmogelijk
heid een einde te maken aan de geallieerde
bombardementen op Duitsland, dat hij een
grote meubelroofactie ontwierp. Rauter had
voor Goering's plan echter niets gevoeld,
zo zei hij. Daardoor was de confiscatie van
meubels alleen als représaillemaatregel
toegepast.
„Goebbels roofde de radio's".
Het inbeslagnemen van radiotoestel
len was niet bedoeld om ze daarna
cadeau te doen aan Duitsland, ver
telde Rauter. De president was echter
van het tegendeel overtuigd. Rauter
riep uit, dat hij er niets aan kon doen
als Goebbels er met de buit vandoor
ging en de radio's naar Duitsland liet
overbrengen.
Rauter meende bovendien, dat het in
beslagnemen van radio's weinig resultaat
had gehad. Hij was er van overtuigd dat
iedere Nederlander ook daarna nog naar
geallieerde radio-uitzendingen geluisterd
had, een verklaring, die bij het publiek
hilariteit veroorzaakte. Rauter voegde hier
nog aan toe, dat hij zich „moreel" verplicht
voelde de radio's in beslag te nemen „om
te verhinderen dat het „hetzen" van Lon
den uit nog meer slachtoffers zou maken
onder de Nederlandse bevolking".
Critiek op Brits embargo inzake levering#
van leger goederen voor troepen in Indie [njc
Geen communist in de
leger- en vlootcommissie
(Van onze parlementaire redacteur)
Donderdagmiddag kon.men verschillen
de sprekers beluisteren, die het niet hele
maal eens waren met het uitschakelen van
de Bijzondere Vrijwillige Landstorm. Het
waren de heren Algra (A.R.), Zege-
ring Hadders (V.V.D.) en Vixse-
boxse (C.H.) Laatstgenoemde liet een
scherpe kritisch geluid horen, toen hij be
weerde, dat Nederland, tengevolge van het
halfslachtig optreden van het huidige kabi
net inzake Indië niet in staat is deel te
nemen aan de daadwerkelijke verdediging
van West-Europa. Na deze woorden te
hebben uitgesproken, waartegen de minis
ter later met klem op kwam, bepleitte de
zelfde spreker de grootst mogelijke voort
varendheid bij oefening en uitrusting van
troepen bestemd voor gebruik in Europa.
De heer Brandenburg (Comm.)
vroeg zich af, waarvoor weer een duur in
stituut als een Nationale Reserve nodig
was. Volgens hem niet tot verweer tegen
een aggressie uit het buitenland. Hij ont
kende dat Rusland een gevaar zou beteke
nen. Het denkt niet aan oorlog, hetgeen
ook uit de Russische begrotingscijfers
blijkt, waarvan de minister zei, dat hij die
gaarne eens ergens zou aantreffen! De con
clusie van de communistische woordvoer
der was, dat, als dus de Nationale Reserve
niet bestemd is voor verweer naar buiten,
zij kennelijk moet dienen tegen het eigen
volk. „Neen, tegen oproerkraaiers", inte-
rumpeerde de heer Algra, maar die in
terruptie vond de heer Brandenburg on
begrijpelijk, indien waar zou zijn zo
zette hij uiteen wat de tegenstanders
van de communisten beweren, namelijk
dat heel het volk tegen het gebeurde in
Tsjecho Slowakije zou zijn.
Minister F i v e z begon met te verkla
ren, dat de regering destijds tot uitstel van
de repatriëring van troepen uit Indië louter
wegens eisen van landsbelang had besloten.
Hij had steeds gewaagd van twee jaar
diensttijd mits de omstandigheden zulks
zouden toelaten. Die nu hadden een paar
maanden verlenging van het verblijf in In
dië vereist. Thans wordt met kracht de op
richting ter hand genomen van politie-
organen (veiligheidsbataljons) wat mede
de versnelde aflossing bevordert. Ten aan
zien van de demobilisatiemaatregelen ver
namen we nog, dat er spoedig een Konink
lijk Besluit komt betreffende zakelijke be
drijfssteun. Een wet ten behoeve van de
mobilisatie-slachtoffers 1914-'18 heeft het
departement verlaten.
Omtrent de Nationale Reserve zei de mi
nister dat tot deze, in de eerste plaats die
nend voor de handhaving van de binnen
landse orde, niemand zal behoren die voor
militaire dienst in aanmerking komt, gans
anders dan met de Bijzondere Vrijwillige
Landstorm het geval was, hetgeen chaos
bij eventuele mobilisatie van landstorm en
van het leger veroorzaakt zou hebben.
Men wil de Nationale Reserve op een
niet te beperkte schaal opzetten, ten einde
aan alle eisen van uitrusting, oefening,
legering te kunnen voldoen. Overigens zul
len enige van de territoriale bataljons die
nu onder de wapenen zijn, ook na 1 Juli
nog een tijdje in dienst blijven.
Komende tot de grotere problemen op
defensiegebied noemde minister F i v e z
de theorie „er zijn thans zoveel nieuwe
wapenen, dat we er wel mee kunnen uit
scheiden" levensgevaarlijk. Ook thans be
zitten allerlei (relatief) klassieke wapenen
nog terdege waarde, een opvatting, gedeeld
door Marshall in Amerika en door de En
gelse Minister van Oorlog Shinwell.
„Voor zover het in het vermogen van de
regering ligt, zal zij alles doen voor con
crete verwezenlijking van het West-Euro-
pese verdrag", aldus de minister. De neu
traliteitspolitiek heeft afgedaan. Nauwe
samenwerking in Benelux-verband, voorts
in het kader van het West-Europees ver
drag van Brussel, straks wellicht ook met
andere landen, dit is nu de lijn, welke de re
gering op militair gebied wil volgen.
Aan het slot van zijn betoog, toen hij
het had over de zware taak die voor ons
ligt en die zware offers eist, noemde mi
nister Fiévez angst en oorlogspsychose
niet slechts onredelijk maar bovendien
uiterst gevaarlijk.
Twee van zijn mededelingen leidden nog
tot vurige protesten bij de replieken. De
ene kwam hierop neer, dat het embargo
op leveringen ten behoeve van onze troe
pen in Indië, in Juli 1947 na de politiële
actie door Engeland is ingesteld en nu
nog steeds niet is opgeheven, al zijn hier
over onderhandelingen in volle gang.
De heer Algra (A.-R.) die hiervoor
bijval oogstte van de heer Z e g e r i n g
Hadders (V.V.D.) wees op het onge
hoorde feit. dat ons zo iets geleverd werd
door een land, dat ons wel in West-Europa
tot bondgenoot wil zijn, maar ons tegelij
kertijd aldus in Indië tegenwerkt terwijl
het zelf bezig is in Afrika een koloniaal
rijk te vormen en het bereid is aan Italië
de koloniën terug te geven. Spreker göf
te kennen, dat het eigenlijk niet aanging
bondgenoot te zijn van een staat die ons
op een dergelijke manier behandelt.
En nu het tweede protest. De minister
had. naar aanleiding van wat hieromtrent
de heer Van Voorst tot Voorst
H
(K.V.P.) had gevraagd, slechts enkele
lichtingen verstrekt over militaire asj
schaffingen (bijvoorbeeld over het ft
dat de eerste straalvliegtuigen besteld z(
welker levering naar hij hoopte spoec
zou géschieden). De rest hoorde meer thi
in de besloten kring van een college
de leger- en vlootcommissie, maar daa>
zou hij dan ook straks geen commus
meer onnemen hetgeen gelijk de Tw»
de Kanr.tr reeds ten aanzien van de ca
missie voor buitenlandse zaken had ke
baar gemaakt met het oog op was.
zaamheid tegen aantasting van het V(
trouwelijk karakter van de bespreking
in die commissie gewenst mocht heten.
.nam" de heer Bran denbui
(comm.) niet, want zijn geestverwant
waren allerminst landverraders, zij ded
voor anderen, naar zij ook in de bezetting
jaren met daden hadden getoond, niet
vaderlandsliefde onder en enig feit
schending van vertrouwen kon men h
niet aanwrijven. Met aantekening van
„tegen" der communistische fractie gi
de begroting van Oorlog er door.
Op een voor de Eerste Kamer laat u
verdaagde president Kranenburg de
gadering tot Dinsdag, nadat prof. Mol
naar (V.V.D.) in een vrijwel lege zs
een lang betoog over het marine-beli
had afgestoken. Hij betreurde het zeer,
een zo bekwaam man als de heer Schag
van Leeuwen was afgetreden, wilde nii
weten van een combineren van Mari
met Oorlog en snakte dus naar een afzo
derlijke minister voor dit departeme
liefst een marine-officier en anders e
burger-minister van postuur. Meer mai
rieel, mepr personeel stond op het oorlof
lijstje van deze senator, die zich ook
vroeg of men thans niet te veel liet var:
van het oorspronkelijke vlootplan en
vurig pleitte voor flinke wederopbouw v}0p
onze vloot opdat wij op maritiem gebi nar
een behoorlijk aandeel ïn de gemeenscha ver
pelijke internationale samenwerking zi
len nemen.
pl
Vei
me
ker
geh
de
ing
bjGe
45. „Hel p!" gilde mevrouw Knutsels.
„Daar heb je hem! De zwarte gedaante!"
„Politie!'' brulde de heer Knutsels kordaat.
„Niet nodig!" zei Panda vriendelijk. „Ik
doe geen kwaad. Ik kwam per ongeluk', op
Uw balkon terecht. Ik sprong uit een raam
daar en toen ging ik naar binnen en v* wil
ik graag weer naar buiten.' Goede riddag
en wel bedankt voor de gastvrijheid „Het
is een schandaal!" riep de heer piutsels.
over de trapleuning hangende, ne™ na.
„Indringers lopen in en uit.' Het r°esJ ver
en toen stuitte ik omhoog en toen stond? ik boden worden!" Maar Panda lui/erde niet. er nergens iets te zien. Alles bleef
Hij holde de trap af, de deur uit en ver-
vo.gens door een zij-ingang, het politie
bureau weer binnen. Daar rende hij echter
niet langer. Hij hield zijn pas in en sloop
voorzichtig langs de muren de trap op.
Behalve een paar versteende agenten was
Ifi mm rustig..
Schoolvoetbal
Voetbal in de storm
Donderdag tijdens stormachtig weer zS^ïei
zowel het Triniteitslyceum als de Velsei joe
H.B.S., de finalisten in afdeling A van i
vorig jaar. uitgeschakeld. get
De kampioen R.H.B.S. vocht met de wï |j.L
in de rug tegen een 10 opgelopen achti
stand, maar zag geen kans de nogal
orthodoxe stijl spelende doelman
lste H.B S, B te passeren.
In afdeling B sloeg de Ambachtsschool zi
zelf Als een elftal met leider zich ui"
aan de bepalingen van het Schoolvoetbi An
tournooi houdt, wordt het onherroepelijk v;~
deelname uitgesloten. Nu werd dus de
Jeroenschool, na een kort ogenblikje spele
finalist.
In afdeling E werd nog een restantjé' ve ge\
werkt. De Dreefschool uit Heemstede 1
reikte de halve finale door het Oranje Na:
Tnstituut uit te schakelen.
De uitslagen waren: en
Afdeling A: RijkskweekschoolTriniteit»
lyceum 1 1—0: lste HBS B 1—R. H.B.S. (Vé
sen! 10. mg
Afdeling B: Ambachtsschool 1St. Jeroeka,
school 1. Ambachtsschool gedisq. L,a
Afdeling E: Dreefschool (H'stede)InJje
Oranje Nassau 10. L.,
De eindstrijden worden Zaterdag op hL,
H.F.C.-terrein gespeeld en wel: L_
Afdeling E-verliezers 10.30. Afdeling Ir
verliezers 10.00. Afdeling A en afdeling B|q
uur. Afdeling C 1.30 uur. Afdeling E 2.45 u«,
Afdeling D 2.30 uur.
Om 11 uur zal nog een extra wedstrH
worden gespeeld in afdeling E om de'31(
prijs, welke tussen de verliezers van de hal*
finale E (winnaars) zal worden gehoudefc
In afdeling A zal dus de strijd gaan tussa
de Rijkskweekschool en de lste H.B.S. B I
ZUID AMERIKAANSE SPELREGELS.
Zaterdagmiddag 10 April houdt d
commissie van de Kring Haarlem van
Koninklijke Nederlandse Zwembond in ea3
restaurant ..Centraal". Plein, een bijeenkom
over de Zuid-Amerikaanse waterpolo spel
regels. De heer W. C. M. Scheevelenbosch ui
Den Haag zal een inleiding houden. Df
avonds volgt een polowedstrijd tusseg
H.V.G.B. en de Rest van Haarlem in
Sportfondsenbad. met toepassing van
regels.
HFC—VLIEGENDE VOGELS. De bekeiMe
wedstrijd tussen HFC en Vliegende Vogej
zal Zaterdagmiddag op het terrein aan r
Spanjaardslaan worden gehouden.
AVONDVIERDAAGSE. Dit jaar zal c
avondvierdaagse voor wandelaars op 16, lL.
18 en 19 Juni in Haarlem en omgeving g®,'.1
houden worden. fco
Voorzichtigheid. Volgens scheepsfunctioj'?
narissen nebben vele Amerikanen, öM?"
passage geboekt hadden, vooral op oL
lijnen naar het Middellandse Zeegall
bied, hun besprekingen ingetrokken o;.
grond van crisisgeruchten te Washing*1
ton. De scheepslijnen hadden dealt
reactie het eerst bemerkt na de polij
tieke crisis in Tsjechoslowakije en ver
volgens na Truman's oproep tot hen
invoering van militaire dienstplicht.
Coördinatie. Bollaert, hoge commissiar I
van Frankrijk, heeft in zeven provin
Hes van het Westen van Cochin-Chïc
de staat-" '7an beleg afgekondigd „te
eiinde de burgerlijke en militaire acti I
beVer te kuïjnen coördineren".
Lui en lawaaierig. De jaarlijkse conferentij
van Engelse onderwijzers, welke ij
Scarborough wo rdt gehouden, heeft ee:
resolutie goedgekeurd, waarin wordl__
gevraagd om Net handhaven vaiLó
lichaamsstraffen. (.Zoals bekend hebbe^pe
de Engelse onderwijzers nog het rech!
stokslagen te gevrsn aan „luie en la* ft
waaierige" leerlingen.)
Staatsvee. De Asser -hlée van JoegoslavischBI
Macedonië heef*t een wetsontwerp aan
genomen, volgens hetwelk kudden veé—
van meer dan» 4 00 stuks worden ge-
nationaliseerd.
Eerste bom. Eer. vliegtuig van opstande
lingen in Costa: Rica heeft een' boraj
laten vallen op Det paleis van de prtesM
dent te San José - Het gebouw werd foei
schadigd, doch niemand werd gewond
Het ^vliegtuig wierp pamfletten uit meó
het c-Pschrift „bevrijdingsleger" en wist
onde'f afweervuur te ontkomen. Dit
is het eerste offensief van de opstandige
strijdkrachten onder leiding van José
Figuefes, die een strategisch gunstige
positie innemen in het bergachtige ter
rein teD Zuiden van Cartago Iahgs de
Pan-Am§rikaanse hoofdweg.
