Lofprijzingen uit zestien monden;
Hulde voor de heren Deinum en Schuil
maar
Sterk verminderde scheepvaart
in Haarlem De vrachtauto
Dc kleine wereld
VRIJDAG I OCTOBER 1948
HAARLEMS DAGBLAD
•RECEPTIE IN DE SCHOUWBURG:
Wethouder Geluk opende gisteravond de
reeks van speciale voorstellingen ter viering
van het dertigjarig bestaan van de voor
deze gelegenheid in bloemrijk feesttenue
gestoken schouwburg met een korte rede
voering, waarin hij de aanwezigen herin
nerde aan de veelzijdige aanleiding tot
vreugde bij dit jubileum.
Komende op het chapiter, dat er in Haar
lem overigens dringend behoefte aan een
tweede theater bestaat, merkte hij geestig
op dat het bestuur van de gemeente, als er
wederom een stadgenoot zich geroepen
mocht voelen om tot oprichting daarvan
een royaal bedrag te schenken, gaarne in
overweging zou nemen dat te aanvaarden!
Spreker richtte, dankbaar voor de be
toonde belangstelling, een hartelijk woord
van welkom tot de Commissaris van de
Koningin in de provincie Utrecht, oud-bur
gemeester M. A. Reinalda, die destijds deel
uitmaakte van de eerste raad van beheer
en als zodanig het toneelleven hier ter stede
op de voet heeft gevolgd.
Het regende waardering.
Na de pauze, die op de voorstelling van
„De held 0*1 de soldaat" door de toneel
groep Comedia volgde, kwamen dé geluk
wensen, begeleid door steeds meer bloemen
en geschenkenin ontvangst genomen
door de stralende directeur in het décor
van nieuwe gordijnen van alle kanten
los. Burgemeester Cremers zocht een
„zondebok" om de gevoelens van grote
waardering op over te dragen en vond die
in de persoon van de heer Deinum. Dank
zij diens fijne smaak, diens kennis van het
toneel en de macht van diens innemende
persoonlijkheid krijgt HaaiAem steeds het
beste van het hedendaagse répertoire voor
gezet, aldus vatte deze eerste spreker zijn
lofprijzing samen. Mr. Hoog, sprekende in
zijn kwaliteit van voorzitter van de raad
van advies, maakte van het daaraan ver
bonden recht gebruik door te zeggen: Ga
voort tjiet de tot dusver gevolgde politiek,
dan blijft het theater zijn eervolle plaats in
het artistieke leven behouden.
Nadat de heer Houtman uit Utrecht de
gelukwensen van de vereniging van
schouwburgdirecties, waarvan de heer
Deinum de voortvarende voorzitter is, met
een bloemenhulde had bekrachtigd, ont
stond er een genoegelijk verschil van me
ning tussen diens collega's Bendien uit Am
sterdam en Carpentier Alting uit Den Haag
over de ouderdom van hun theaters. Overi
gens zei de heer Bendien tot zijn Haar
lemse vriend: „Wij dragen u zoveel achting
toe, omdat u een zakelijke kijk op de din
gen weet te paren aan grote kennis en
liefde!"
Comedianten en onderduikers.
Bij afwezigheid van Cor Hermus, die juist
één dag te laat in het land terugkeert om
getuige van het feest te kunnen zijn, ver
tolkte Johan de Meester de dankbaarheid
van deijeerste bespeler, door te zeggen, dat
alle leden van Comedia altijd blij zijn als
de generale repetitie van een nieuw stuk
In Haarlem wordt gehouden, al was het
slechts omdat men nergens anders zo'n des
kundige en toegewijde staf van technisch
personeel aantreft. Daar was.Jo Sternheim,
van het Amsterdamse Toneelgezelschap,
het mee eens, al had hij twee aanmerkin
gen: „Het toneel is onze werkplaats en de
zaal om zo te zeggen onze huiskamer, maar
die werkplaats moet nodig worden uitge
breid en in de huiskamer zou men best een
nieuwe lamp kunnen gebruiken."
Deze laatste wéns kan misschien weldra
in vervulling gaan, want een vertegen
woordiger van alle Haarlemse amateur
verenigingen bood een geschenk in couvert
met inhoud aan, daarbij de wens te kennen
gevend dat dit het begin zou vormen van
een fonds tot aankoop van een nieuwe
kroon aan de zoldering, hetgeen de heer
Deinum beloofde.
De tweede enveloppe kwam van mejuffr.
Hofstede Crull, namens de commissie voor
de schoolvoorstellingen. Jeugd en toneel
kunnen niet buiten elkaar, zei deze spreek
ster, dankbaar voor de ondervonden actieve
medewerking om dit contact te verstevigen.
Agenda voor Haarlem
VRIJDAG 1 OCTOBER
Stadsschouwburg: „Driekoningenavond", 8
uur. Gem. Concertgebouw: „Ereschuld en
Dankbaarheid", Indische filmavond, 8 uur.
City: „Waterloo-bridge", 18 j., 2, 4.30, 7 en
9.15 uur. Spaarne: „Prairiehelden", 18 j., 2.30,
7 en 9.14 uur. Frans Hals: „Geheime op
dracht". 14 j., 2.30, 7 en 9.15 uur. Rembrandt:
„Kismet", alle leeft., 2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
Palace: „Joe Brown", alle leeft., 2. 4.15, 7 en
9.15 uur. Luxor: „Vlammen over San Fran
cisco", 18 j., 2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
ZATERDAG 2 OCTOBER
Stadsschouwburg: Opera „Madame But
terfly". 8 uur. Frans Hals Museum: Sonaten-
avond Ans Bouter en Eduard Biele, 8 uur.
Kloppersingelkerk: ..Youth for Christ", 8 uur.
Frans Hals Museum: Toneelteptoonstelling
Uur <tot en met 10 October! - Bioscopen:
Middag- en avondvoorstellingen.
De toneelschrijver Henk Bakker wenste
namens de vereniging „Cremer" een afzon
derlijke appel te schillen, omdat de op
richter daarvan tevens de eerste directeur
van de schouwburg was. Deze spreker, die
de inboedel met een salontafel verrijkte,
had tevens een slof sigaretten bij zich voor
de toneelmeester Voskuilen en diens secon
danten, welke hij prees om hun perfecte
rolbezetting achter de schermen.
„Duistere aangelegenheden" was het on
derwerp van een ingewikkelde causerie
door de heer Kraneveld van Postaal Ge
noegen, die de aanbieding van een zwart
achterdoek een welkom geschenk
vooraf ging. Namens de toneelrecensenten
bood de heer W. van Willige een drietal i
ingelijste tekeningen van de hoofdpersonen j
uit „Tartuffe" van de hand van Herman j
Moerkerk aan. Het personeel van de 1
schouwburg zorgde met portretten van
koningin Juliana en prinses Wilhelmina 1
voor nog meer passende wandversiering,
De heer Piet Vander onthulde het geheim
dat de schouwburg tijdens de oorlog enige
onderduikers in verzekerde veiligheid had
gesteld. De heer Assmann maakte zich
tenslotte tot tolk van de gevoelens van het
publiek:
J. B. Schuil gehuldigd.
„Men zou uit alle vriendelijke woorden
kunnen afleiden dat niet de schouwburg,
maar ik de jarige was," aldus begon de
Uw consumentencrediet
is goud waard!
Verlang daarom slechts het aller
beste, dus
voor sterke, degelijke en voor
delige schoenen
Bata geeft méér waarde!
133 Filialen in Nederland
(Adv.)
heer Deinum zijn antwoord aan de sprekers.
„Doch ik ben helaas de dertig reeds gepas
seerd." Het verheugde hem overigens op
recht dat het streven om Haarlem op kunst
zinnig gebied een stad van de eerste rang
te maken gelukkig weerklank heeft gevon
den bij het publiek, dat hij tot ernstige
volharding in de liefde voor het toneel
aanspoorde.
Wethouder Geluk had evenwel het laat
ste woord en dat gebruikte hij om de heer
J. B. Schuil schrijver, acteur en criticus
te huldigen. Deze is namelijk reeds se
dert de oprichting van het theater lid van
de raad van beheer of hoe deze commissie
later ook geheten heeft. Het jubileum van
de schouwburg is dus ook het zijne. Als
beloning voor de vele uit liefde voor het
toneel bewezen diensten, werd de heer
Schuil onderscheiden met het zilveren in
signe, waarvan hij /iu de vijfde drager is.
Doch dit geschiedde tijdens de receptie
in de grote foyer die in een bijzonder aan
gename stemming tot ver na middernacht
voortduurde. Zo lang bleef de stroom van
gelukwensen aanhouden.
Toneelmeester II. C. Voskuilen wenst, na de aanbieding van het geschenk door het technisch
personeelde directeur van de Stadsschouwburg, de lieer Herman Deinum, geluk met het
dertigjarig bestaan van het theater
De pantomime keert terug
op het Nederlands Toneel
Wie vergetenwas, hoe het in een pan
tomime nu eigenlijk toegaat, heeft dank zij
de film „Les enfants du Paradis" zijn ge
heugen kunnen -opfrissen. Het is al meer
dan twintig jaar geleden dat in ons land
voor het laatst gebarenspelen werden ver
toond oudere lezers hebben misschien de
opvoeringen door Marie van Westerhoven
Anna Sablairolles nog wel gezien. De
altijd door zijn fijne smaak geleide caba
retier Wim Sonneveld acht thans echter,
gesterkt door het Franse voorbeeld, de tijd
gekomen om te pogen het al te lang mis
kende mimodrama ook hier in ere te her
stellen. In samenwerking met Georgette
Hagedoorn en Cruys Voorbergh, met Hetty
Blok en Lia Dorana bereidt hij daartoe een
speciaal programma voor, onder leiding van
Marcel Marceau, die in de bovengenoemde
film de rol van Harlekijn vervulde.
Dezer dagen heeft Marcel Marceau in
Amsterdam een demonstratie van zijn bijna
vergeten kunst gegeven. Deze pantomime
speler won verleden jaar de staatsprijs, in
gesteld ter nagedachtenis van Jean Gas-
pard Deburau, de grootste der Pierrots, die
meer dan honderd jaar geleden met zijn
mimes geheel Parijs veroverde en de ach
ting van zulke romantische dichters als
Théophile Gautier en Victor Hugo door zijn
optreden in een obscuur theater voor koord
dansers en worstelaars, waar de onderlaag
der maatschappij dag aan dag in de enge
lenbak samenstroomde. Deze vereniging
van uiterstgn bewijst toch wel dat de
stomme comedie berust op de uitbeelding
van het elementaire in de mens.
Marcel Marceau ontleende zijn virtuose
gebarentaal aan het circus en aan het mu
seum voor beeldende kunst, aan de zwij
gende film en aan het ballet.
De moeilijke techniek van de gestyleerde
overdrijving van het doen en laten van
normale wezens in het dagelijks leven is
bij hem tot een tweede natuur geworden.
Zijn burleske personage Bip dichterlijk
ingesteld tegenover de realiteit, maar on
herroepelijk tot caricatuur gedoemd bij
iedere poging tot ontvluchting daaruit
wekt lachlust met een droefgeestige na
smaak op. Hij heeft daartoe geen woorden
nodig, verwerpt zelfs het gebruik daarvan,
want de taal van het lichaam is ondubbel
zinnig. De toeschouwer wordt geconfron
teerd met een groteske vertekening van zijn
eiken spiegelbeeld.
Daarom zullen er altijd mensen zijn, die
niet van de pantomime kunnen houden,
namelijk degenen die er bezwaar tegen
hebben dat personen van hun omgeving de
clown uithangen. Jean Louis Barrault
noemt nog een tweede categorie van tegen
standers: de luien van geest, die de stilte
niet kunnen verdragen en hun verbeel
dingskracht niet meer willen inspannen dan
strikt noodzakelijk is. Doch allen, die zich
verheugen in het bezit van gevoel voor
waarachtige humor, zullen de herleving
van deze expressievorm van harte toe
juichen.
De artistieke integriteit van Wim Sonne
veld zal ons behoeden voor zulke extrava
ganties naar het platkomieke, waaraan de
pantomime een halve eeuw geleden te
gronde ging. Titels als „De drie gebochel
den van Bagdad" zullen op zijn affiches
wel niet voorkomen Wel zal hij zich voor
lopig beperken tot het door eeuwenoude
conventies bepaalde genre van Pierrot en
Colombine, maar met een typisch nationale
inslag.
DAVID KONING.
Jubilerend weeshuis voerde
een feestspel op
Donderdagavond waren de regenten, het
personeel en de wezen van het 550-jarige
Gereformeerd oi Burgerweeshuis in de
Leeuwerik vlak bij de plaats, waar net
oudste weeshuis stond „onder ons",
zoals de voorzitter van het regentschap,
dr. J. E. baron de Vos van Steenwijk het
in een gezellig speech je noemde. Er waren
ook heel wat oud-wezen in de zaal, het
geen baron de Vos van Steenwijk een be
wijs achtte, dat zijn voorgangers het nog
zo slecht niet hadden gedaan en hij hoopte
dat bij het 600-jarig bestaan de pupillen
van thans in even grote getale bij de vie
ring zouden" opkomen.
Daarna begon de opvoering van het
feestspel „Taal der eeuwen" in eendrach
tige samenwerking van regenten, personeel
en wezen.
In zes taferelen werden enige bewogen
episoden uit het- leven van het huis ver
beeld. De dreigende wegvoei-ing van 150
jongens naar Veenhuizen in 1825, de con
trasten tussen de opvoeders-met-roe-en-
bullepees en hen die humanere methoden
voorstonden in de zeventiende eeuw, de
hongersnood tijdens het beleg en tenslotte
in een groots opgezette scène de
schenking door Ridder Cuser in 1394 van
zijn huis en landerijen aan de stad Haar
lem tot een veilig huis voor de verlaten
kinderen. Het geheel werd omlijst door
een inleidend en afsluitend toneel, waarin
op gelukkige wijze het contact met het
heden gesymboliseerd werd, een heden,
dat tot taak heeft de draad, eens door Rid
der Cuser uit erbarmen met de vereen
zaamde kinderen begonnen, verder te spin
nen,
Zowel oud als jong hebben zich met deze
historische kaleidoscoop terecht kostelijk
vermaakt en zij hebben de diepere zin er
van niet kunnen misverstaan. Want het
ware te wensen dat vele amateurtonelisten
een voorbeeld namen aan de goede smaak
en de liefde waarmee deze gelegenheids
acteurs hun feestspel op de planken brach
ten. Vooral het aandeel dat de weeshuis-
ieugd was toebedeeld blonk uit door zijn
frisheid. Geen heilige boontjes, maar meis
jes en jongens zonder verdoezeling van hun
feilen en gebreken. Daarbij was telkeiffc
voor een zinrijke muzikale afsluiting der
taferelen gezorgd en voor de costumering
kon men niets dan lof hebben.
Baron de Vos van Steenwijk zei in zijn
openingswoord, dat deze bijeenkomst als
een hoogtepunt in de feestviering was te
beschouwen. Dit spel is dat inderdaad ge
worden, omdat het zo onmiskenbaar ge
dragen werd door de gedachte der dienen
de liefde van hen die over h»t Gerefor
meerd of Burgerweeshuis zijn gpsteld.
In de tè Utrecht gehouden algemene
vergadering van de Nederlandse Vereniging
voor de Volkszang is tot erelid benoemd
Tj. Franken te Haarlem.
is de grote concurrent gebleken
Vroeger had Haarlem een bloeiend
scheepvaartverkeer. In het Spaarne en ook
zelfs op enkele punten aan kleinere water
wegen heerste een levendige bedrijvigheid.
Schepen voeren af en aan, en ook het
laden en lossen gaf veel drukte. De stoom
vaartmaatschappij W. Bus voer met meer
dan 20 stoomboten op Amsterdam, Utrecht.
Leiden, Gouda en Rotterdam. Daarnaast
bestonden nog verscheidene andere»beurt-
vaarten. Nu is daarvan niet heel veel meer
over.
Dat de scheepvaart in onze wateren sterk
is afgenomen blijkt ook wel uit de Statis
tische Gegevens der gemeente Haarlem.
In de eerste, zes maanden van 1948 heb
ben in Haarlem gelost of geladen 2839 sche
pen met een tonneninhoud van 220.531.
Voor dezelfde maanden van 1938 waren de
cijfers 3899 schepen en 279.096 ton.
De behoefte der Haarlemmers is in die
10 jaar natuurlijk niet verminderd, de ver
klaring is dat veel nu vervoerd wordt per
as. Vroeger werd eèn zeer groot gedeelte
van de goederen per schip vervoerd. In de
tijd dat er veel huizen gebouwd werden
was de kade van het Noorder Buiten Spaar
ne geregeld in beslag genomen door de
schepen, die daar de enorme hoeveelheden
bouwmaterialen losten. Nu wordt er
helaas! veel minder gebouwd en eéh
groot percentage der materialen wordt nog
per as vervoerd. De auto's halen de stenen
en dakpannen aan de fabrieken en rijden
daarmee tot op de plek waar die materialen
verwerkt worden. Met hout gaat het in veel
gevallen evenzo. Anders moeten de schepen
aan de fabrieken eerst geladen worden en
dan moeten de materialen in Haarlem ge
lost en weer geladen worden in auto of
vrachtwagen. In veel gevallen is daarom
transport alleen per auto voordeliger.
Toen er nog veel turf 'gestookt werd.
waren er speciale turfschepen die geregeld
tussen Haarlem en de veenstreken voeren.
De naam Turfmarkt herinnert daaraan nog.
De Houtmarkt dankt haar naam aan de
aanvoer van hout per schip.
Opmerkelijk is dat het aantal schepen
dat alleen door Haarlem (het Spaarne)
vaart dus zonder laden of lossen sinds
1938 is toegenomen. In de eerste zes maan
den van 1948 waren dit 5408 schepen met
395.778 ton en in diezelfde maanden van
1938 slechts 2266 schepen en 140.433 ton.
Die toeneming dankt'Haarlem aan het feit,
dat de havengelden voor doorvarende sche
pen van 4 tot 3 cent per ton zijn verlaagd.
Het blijkt dat vele schippers liever over
Haarlem dan Amsterdam hun route kiezen.
Toneel
„De held en de soldaat"
vrij naar G. B. Shaw
Comedia zette gisteravond het jubileum
programma van de schouwburg in met een
bruisende opvoering van de amusante per
siflage „De held en de soldaat" van George
Bernard Shaw, die een bezoek aan het
theater inderdaad tot een echt feestelijke
gebeurtenis maakte. Dat was een goed
begin!
Deze anti-romantische comedie, welke
in de laatste vier decennia onder verschil
lende namen reeds door menig gezelschap
in den lande werd opgevoerd, is door
Shaw bedoeld als een scherpe hekeling
van de op valse gevoelens drijvende ado
ratie van dubieuze oorlogshelden. Hij
schreef in 1927 aan Alfred Suto, dat het
stuk pas succes begon te oogsten na de
wereldoorlog de eerste voorstellingen
werden gegeven in 1894 toen het publiek
het harde soldatenleven van wat naderbij
had leren kennen en eindelijk inzag, dat
dit een klassiek blijspel was en niet een
operette zonder muziek. Eerst na de aan
raking met de werkelijkheid begreep men
de belachelijkheid van voze dweepzucht.
Inmiddels leven wij twintig jaar later.
Er is niemand meer die in ernst zal den
ken aan verheerlijking van gewapende
conflicten als zodanig of aan de deelnemers
daaraan. Maar is dit stuk daarom ver
ouderd?
Geenszins. De manier waarop Shaw het
humorloze kwazi-idealisme van de aan
bidders der sentimentele grootspraak in
contrast brengt met de nuchtere werke
lijkheidszin, houdt mede door de vernuf
tige uitwerking van deze tegenstelling het
publiek met het grootste gemak een gehele
avond allerplezierigst bezig.
Johan de Meester heeft deze comedie
als een klucht opgevat mèt muziek zelfs,
die overigens beter achterwege gelaten kan
worden om alle banden met de actuali
teit te verbreken. Maar nodig was dat niet.
Het stuk is boordevol op het beginsel van
de verrassende anti-climax gebouwde
handeling en de dialogen eijn nog even
levenslustig als vijftig jaar geleden. Door
een teveel aan komische charge zijn de
verhoudingen, tot schade aan de moraal,
wat al te scheef getrokken.
Maar als men zich eenmaal verenigd
heeft met deze zienswijze van de regis
seur hetgeen heus niet zo moeilijk is
wat kan men dan genieten van deze leuke
vertoning. Er zijn twee uitstekende vrou
wenrollen: van Ank van der Moer en tan
Lous Hensen. De eerste voortdurend char
mant in haar dwaze gevoelsoverdrijving,
de andere laaiend van felle levensdrang.
Guus Hermus kon al zijn negingen tot ko
mische typering uitvieren, nu hij de vrij
heid had zijn officier, volkomen in strijd
met de aanwijzingen aan Shaw, als een
operette-figuur voor te stellen. Hij doet
dat kosteRjk. De laconieke onbeschaamd-
-heden, die Han Bentz van den Berg zich
als de beroepssoldaat mag verdorloven.
worden getemperd door een humoristisch
accent, dat "aan deze rol een bijzonder
markant karakter verleent. Jopie Tour-
niaire, Jules Verstraete en John Soer
dragen het hunne bij tot vervolmaking
van het genoegen, dat men aan deze voor
stelling vrij naar G. B. Shaw be
leeft. Décors en costuums zijn af.
DAVID KONING
Coupeuse verkocht goed van
een ander
Een in het Huis van Bewaring te Amster
dam verblijvende zes en twintig jarige cou
peuse heeft aan de Haarlemse recherche
bekend, dat zij een van een vriendin geleen
de japon verkocht had voor f 7,50 aan een
Haarlemse koopvrouw. De japon is in beslag
genomen. Tegen deze is proces-verbaal op
gemaakt wegens schuldheling en wegens het
niet inschrijven van de koop in het koop-
mansregister. Voorts is gebleken, dat de
coupeuse enige tijd geleden twee lappen
japonstof, welke zij had gekregen, om er een
japon van te vervaardigen, voor f7,50 had
verhecht. Deze lappen zijn eveneens in beslag
1 genomen.
Maar die geringe toeneming heeft het
scheepvaartverkeer in Haarlem toch niet
kunnen redden. De sterke achteruitgang
springt trouwens pas in 't oog als wij bij
de vergelijking verder teruggaan dan 1938.
De Statistische Gegevens lopen terug tot
1926. Toen losten of laadden er in Haarlem
12312 schepen en voeren hier door 15684
schepen. In het geheel dus 27996 schepen.
Nu is het totaal voor de eerste zes maan
den van 1948 8247 schepen, wat over een
vol jaar berekend niet meer dan 16.500
wordt.
Een vermindering dus van 12000 sche
pen! Maar. nog sterker spreekt de vermin
dering als wij bedenken dat in 1926 in
Haarlem 12.312 schepen laadden of losten.
Voor het eerste half jaar van 1948 is dit
slechts 2839!
Muziek
Kinderkoor „Inter Nos"
Jan Booda heeft zijn kinderkoor niet
veel rust gegund na de vermoeiende con
certreis naar Zwitserland, waaraan na
tuurlijk een intensieve voorbereiding was
voorafgegaan want alweer moest voor
het concert dat Donderdagavond in de
Grote Kerk gegeven werd, de uitgebreide
De Ruyter-cantate worden opgewarmd en
voorts moesten ook nog de Kroningslie
deren van Philip Loots worden ingestu
deerd. Ondertussen, hel is niet de slechtste
methode om een koor fit te houden!
En fit was „Inter Nos" buiten kijf.
Er werd doorlopend fris, zuiver en vlot
gezongen: slechts de gebruikelijke on
zekerheid op die éne toon in het slotlied
van de Kroningscyclus, waar de dirigent
ik ben er zeker van uit den treure
op gehamerd heeft, gaf een moment van
twijfel. Booda heeft er goed aan gedaan
deze fraaie Wilhelmina-liederen nog eens
te laten klinken op dit kerkconcert. We
hebben ze tijdens de jubileumfeesten jam
mer genoeg niet gehoord, hoewel we,
helaas, nog al wat onbeduidends voor lief
hebben moeten nemen. Men begrijpt soms
niet hoe het beste voorbijgegaan wordt,
en prullewerk van de ergste soort de
eer geniet, uitgevoerd te worden.
Het is jammer dat deze gezonde feest
liederen van Loots wegens de troons
afstand van Koningin Wilhelmina nu
eigenlijk hun taak hebben vervuld. Muzi
kaal blijven zij in hun genre merkwaardig.
Waar is de componist die ons een derge
lijke Julianaliederenreeks schenkt?
De De Ruyter-cantate is, wat de muzikale
structuur aangaat, een vrij onbeduidend
stuk. Maar dat neemt niet weg dat er
een paar mooie melodieën in zitten
vooral het koor „met moed en volharding"
en daar drijft het op, alsmede op de
partij van de jeugdige Michiel, toen hij
nog zeeldraaier was. Die partij, gezongen
door een ljnaap uit het koor, blijft altijd
een attractie en een succes. Ook ditmaal,
en welverdiend! Mevrouw Ans Stroïnk en
Herman Hülsmann vertolkten met glans
de overige solopartijen. De eerste maakte
als soliste bovendien indruk met het mooie
lied Avond van Lodewijk Mortelmans, en
de tweede met In 't Woud van Loots.
Jan Booda verzorgde zelf de klavier
partijen. Hij moet zijn koor wel goed on
der de duim hebben, om met goed gevolg
de functies van dirigent en begeleider te
kunnen combineren.
JOS. DE KLERK.
Dubbelmannenkwartet
„Inter Nos"
Eén dezer dagen herdacht het dubbelman
nenkwartet „Inter Nos", onder leiding van
de heer Nico Hoogerwerf. zijn 30-jarig be
staan. In verband hiermede zal in Januari
1949 een jubileumconcert worden gegeven,
waaraan mevrouw Jo Vincent, sopraan en
mej. Frieda Hoogerwerf, piano, zullen mede
werken.
Dit plastiekje can prinses Elisabeth en haar
rijpaard „Tommy" is vervaardigd op wens van
de Koningin van Engeland. Het is in porcelein
uitgevoerd in een serie van 100 stuks en „alleen
voor export" bestemd. Zij zullen verkocht
worden voor ongeveer f 1000,— per stuk
Sexuele voorlichting
De directeur van de Gemeentelijke Genees
kundige en Gezondheidsdienst deelt ons
mede. dat vanwege de Commissie voor de
Geestelijke Volksgezondheid zich een aantal
artsen bereid verklaard heeft voordrachten
te houden over sexuele voorlichting, aange
zien hierover grote misverstanden en con
flicten bestaan, die aanleiding kunnen geven
tot het ontstaan van zenuwstoornissen, enz.
Het is de bedoeling deze voordrachten te
houden op ouderavonden van scholen voor
L. O. en voor de rijpere jeugd der middelbare
scholen.
Hulde
„Mijn hut is de uwe; beschik over mijn
bezittingen naar believen," zo zegt de Be
douin ergens in Afrika tegen de vreemd»
gast, die vermoeid en hongerig met het
dalen van de zon in het tentenkamp een
onderdak zoekt. Dat schijnt daar zo dc ge
woonte te zijn; ik heb dat eens geschreven
gekregen door een kennis die het zelf had
ondervonden. Misschien is het een beetje
overdreven, maar het is toch een schone
gedachte, dat er op deze kleine wereld
gastvrije deuren openstaan voor wie er
binnen willen vallen met hun avondlijk
verlangen naar rust en de veilige gezellig
heid van vier muren en een dak.
Die kleine wereld van vandaag dat
kleine bolletje in de oneindigheid moet van
oen afstand bezien wel dagelijks ongast
vrijer lijken. Ge zoudt van de maan af eens
door een kijker moeten turen: ijzeren gor
dijnen. Westwallen en Oostwallen, hekken
en prikkeldraad, borden met verboden dit
en verboden dat, soldaten met blinkende
bajonetten langs een grens, nijdige mensen
die tegen elkaar grommen over schuttingen
en heitjes.
„Uw kippen vliegen gedurig in mijn tuin
tje" en „Uw hond doet op mijn stoep" en
„Uw antwoordnota is onbevredigend" en
„houdt uw kinderen uit mijn gangetje."
Zo gaat dat. Zo wemelt en roezemoest de
wereld van boze gezichten en scherpe
woorden. Zo zitten we op dat kleine bol
letje onze poortjes en deurtjes toe te hou
den en te grauwen en te snauwen tegen wie
durft te kijken naar een korrel grond die
wij veroverd hebben.
Dat is allemaal te zien door die kijker op
de maan. En daarom is het een schone ge
dachte van die Bedoum met zijn tent. Kom
er in, zegt hij in het Bedouins, hij schikt
een eind op en klapt in zijn handen dat er
een kussen bijgebracht moet worden. Zo is
de Bedouinse wijs. Maar ge hoeft daarvoor
niet naar Afrika te gaan. Bedouins zijn er
overal op de wereld. Misschien is uw buur
man er een, misschien zyt ge e* zelf een.
Want om uw tent open te zetten voor wie
haar als een toevlucht beschouwt behoeft
ge niet met een kaftan om ergens aan de
Sahara te zitten huizen. Ge behoeft er al
leen maar een groot hart voor te hebben.
Een hart, dat even groot is als dat van de
vrolijke zwerver, die de wereld als zijn
tuin beschouwt en er op uit getrokken is
omdat hij zich veilig voelt tussen zijn broers
en zusters de mensen, die hij in de morgen
groet met een zwaai van zijn.hoed, die hij
in de middag op een lustig lied vergast en
met wie hij des avonds een stuk brood
hoopt te delen.
De zwerver dat is een antiquiteit ge
worden. Die komt men vandaag den dag
niet veel meer tegen. Daar is de wereld om
zo te zeggen wat te klein en te druk voor
geworden. Maar ze zijn er nog. Zij laten
dat niet meer zo openlijk merken zij
hebben zich gemoderniseerd. Zij lopen niet
meer langs de landwegen, zij dragen geen
geruite bundel meer aan een stok over de
schouder.
Maar zij hebben nog hun kinderlijke,
grote hart dat argeloos en vrolijk vertrouwt
op de schoonste deugd der mensen.
Die deugd, die zeggen doet: Kom erin,
vriehd. Of: wat kan ik voor u doen? Of:
als uw kippen graag in mijn tuin scharre
len, laat ze scharrelen. Of: Uw kinderen
vinden mijn gangetje gezelliger dan het
uwe, dus laat ze in het mijne. Of: laten wij
proberen om uit te vissen waarom wij ruzie
hebben, dan blijkt misschien dat we 'f ons
maar hebben verbeeld. Of: Uw hond heeft
zich in de stoep vergist, ik zal er een blik
en veger bij halen.
Dat is de schoonste deugd. Zij zou sol
daten en ijzeren gordijnen kunnen doen
verdwijnen, zij zou het leven op een kleine
wereld minder ingewikkeld en minder ge
vaarlijk kunnen maken.
Als ik ooit in Afrika kom. koop ik in de
bloemenwinkel aan het Saharaplein een
geurig boeket voor de tien vrouwen van de
Bedouin. Hier, daar moet ge maar samen
van doen. Het is een hulde aan uw open
deur en aan uw open hart. L.
Voor U
goed nieuws
L&cst onze advertentie
in dit blad.
Voor Uw verhuizingen
dus naar:
F. DAMIAANS ZN.
ZIJLVEST 41, HAARLEM
TEL. 12456
(Adv.)
Gas en electricifeit
te Haarlem
Toeneming vastrecht-gebruikers
De statistiek van het aantal gas- en elec-
triciteitsgebruikers te Haarlem demon
streert de woningnood die er In Haarlem is.
Op 1 Januari 1940, dus even voor de oor
log. waren er 38119 woningen, tegen 38296
op 1 Juli 1948. Een vermeerdering van
slechts 177, welk aantal voornamelijk nog
in de loop van 1940 gebouwd is.
Het opmerkelijke is intussen dat het
aantal aansluitingen op gas en electriciteit
in die jaren in veel sterker mate gestegen
is. Voor gas zijn de cüfers 1940' 34658 cn
1948: 38333; voor electriciteit 1940: 37.777
11 1948: 41103. Zeer veel gezinnen die sa-
nenwonen hebben afzonderlijke meters,
vaarmee althans één der vele bronnen van
ngenoegen vermeden wordt.
Interessant is na te. gaan hoe het sinds
iet uitbreken van de oorlog gegaan is met
Ie aansluitingen op het vastrecht- of huis-
ïoudtarief.
In 1940 waren er voor gas 7803 en voor
electriciteit 14403. Nu zijn er voor gas
11713 en voor electriciteit 15.549. Daaruit
blijkt dat de stijging bij het gas het groot
ste is.
In de oorlogsjaren is, tengevolge van de
rantsoenering, het aantal vastrechtgebrui
kers tijdelijk sterk verminderd. Dat tarief,
dat alleen voordelen biedt bij een vrij
groot gebruik, had in die tijd voor velen
de aantrekkelijkheid verloren. Nu er weer
wat meer verbruikt wordt, komen er weer
veel aanvragen voor dit tarief. In het tijd
vak van 1 October 1947 tot 1 Juli 1948 ver
meerderde het aantal voor gas met 1436
en voor electriciteit met 2030. Hoe meer
het verbruik opgevoerd kan worden hoe
groter het aantal vastrechtaansluitingen
wordt.
Bij het gas zijn 21831 muntmeterinstalla
ties in gebruik en bij de electriciteit 8081.
Op de laatste dag van de tentoonstelling
„De Nederlandse Vrouw 1898—1 943" passeer*
de de 200 000ste bewk^te: de ha
een gedenkbqek. een strijkijzer en een kalen
der ten geschenke kreeg.
