Haarlem's Dagblad | 1949 | 30 juli 1949 | pagina 6

De intocht der duizenden

Villoresi en Ascari draaiden met de
Ferrari's veruit de snelste ronden

QKort en Bondig y

Het noodlottige
ha Issnoer

Zaterdag 30 Juli 1949

1

Training voor Grand Prix

Hun concurrenten de Maserati's verschenen
nog niet op het tapijt

De snelle Ferrari's nan Villoresi en Ascari aan de pits. Villoresi laat zich net in de
cockpit van no. 1 zakken en Ascari (in pull-over) morrelt nog wat aan het voorruitje
van zijn wagen, no. 14. K.N.A.C.officials, mecanichiens en andere geestdriftigen kijken
niet zonder respect naar deze favorieten en hun ultra-moderne materiaal.

NA VIER DAGEN:

Bloemen en ovaties voor de ridders
van het Vierdaagse-kruis

Wanneer uit de bij de gisteren gehou
den training voor de Grand Prix van
Zandvoort behaalde resultaten één con
clusie kan worden getrokken, dan is het
die, dat de Ferrari's van Villoresi en Ascari
wanneer zij het uithouden en er is geen
enkele reden, waarom zij dat niet zouden
doen het Zondag moeten winnen. Deze
rode anderhalve liters met dubbele com
pressor waren razend snel en draaiden bij
de training reeds ronden van 130 Ion per
uur gemiddeld. Hun enige zwakke punt
is een verschrikkelijke wheel-spin", die
dikke blauwe rookwolken uit de banden
deed slaan, hetgeen niet zo erg is, maar
die vooral op de Hunze-rug een machtige
portie van de acceleratie kostte. Wanneer
men overigens bedenkt dat het ronde-
record, vorig jaar door Bira gevestigd, hier
maar net boven ligt, dat dit pas de eerste
trainingsdag was en de Italianen als oude
rotten die zij zijn, zeker niet alles hebben
gegeven wat zij op zak hadden, dan kan
men zich van de Ferrari-kansen een ge
rede voorstelling maken. De meest virtuose
rijder van de twee is zonder twijfel Luigi
Villoresi, die trouwens door zijn perfecte
techniek van de wheel-spin nog het minste
last had en een fenomenale bochten-tech
niek vertoonde. De derde Ferrari, van de
zeer kundige Brit Whitehead kreeg een
lekke koppakking.

Deze voorspelling omtrent de afloop moet
niettemin met het nodige voorzichtige
voorbehoud worden gemaakt, omdat de
voornaamste concurrenten nauwelijks in
de baan kwamen. Van de Maserati's, van
de Seuderia Ambrosiana draaide alleen die
van Parnell een paar ronden, want Ash-
more en Farina waren nog niet present.
De wagens van Bira en De Graffenried
kwamen op het laatste nippertje.

De Graffenried zette de kraan meteen
wijd open en draaide onmiddellijk al een
ronde binnen de twee minuten. Daarna
klom stalgenoot Bira in deze wagen, maar
hij kon er ras weer uitklimmen omdat de
compressor kostbare geluiden begon te
maken.

Met al deze Maserati's moet ernstig reke
ning worden gehouden, temeer daar zij
alle kinderziekten te boven zijn.

Talbots te langzaam

Van de vijf ingeschreven Talbots waren
er drie present, te weten die van Rosier,
Fifi „petje achterstevoren" Etacelin en de
Belg Johnny Claes. Wanneer deze zware
wagens Zondag niet harder draaien dan de
ca. 120 km per uur die ze gisteren haalden,
komen zij eenvoudig in het boek niet voor..
Alleen Etancelin haalde een keer 124 km.
Men moet nochtans respect hebben voor de
sportiviteit van deze heren, die bereid zijn
gebleken om op een circuit dat deze wa
gens nou net niet ligt, strijd te komen
leveren.

Bij de Engelsen waren twee snelle kna
pen. Daar was ten eerste Bob Gerard die
met zijn oude ERA gemiddelde snelheden
van 125 km per uur bij elkaar toverde en
ten tweede St. John Horsfall die het met
zijn wagen van hetzelfde merk nauwelijks
langzamer deed. De Alta van Crossley
maakte in het begin een nogal „ziek" ge
luid en was eerst na lang sleutelen tot een
meer sonore uitlaat-toon bereid. Kans
maakt zij niet. Hetzelfde geldt voor de ERA
van David Hampshire die een bibberige
„wheel-wobble" vertoonde en er kennelijk
weinig goesting in had.

Wat de rest van het veld betreft, zal men
dus nog moeten afwachten wat de Gordini-
Simca van Sommer en de Talbots van
Chiron en Mairesse zullen doen. Bijzonder
ernstige concurrenten zullen de laatste
twee nauwelijks kunnen zijn hoewel het
met "le vieux Louis" altoos oppassen is.

Een snelle kleine

Tussen al die grote broers draaide voorts
de Cooper van Stirling Moss mee die een
1000 cc motor in zijn wagentje had gezet,
in de waarschijnlijk vergeefse hoop, dat hij
in de Grand Prix mee zal mogen doen.
Met een totaal ongeschikte overbrenging
haalde hij al een snelheid van 122 pm per
uur en nadat hij een andere „gearing" ge
kozen had, begon hij aan een ronde die
zonder twijfel binnen de twee minuten uit-
gedraaid zou zijn (ca. 128 km per uur)
ware het niet dat zijn motor afsloeg. Zijn
inschrijving is echter te laat en bij een
scrupuleus-voorzichtige toepassing^ van het
reglement, zal hij wel niet mee' mogen
doen, hetgeen jammer is, omdat hij waar
schijnlijk wel bij de eerste vijf geëindigd
zou zijn.

Dat dit niet door zal gaan is dubbel te
betreuren, omdat de race hierdoor een in
teressant element zal moeten missen, te
weten het verslaan, door wat ogenschijnlijk
een speelgoed-wagenje lijkt, van een aantal
imponerende ren-monsters. Het had een
goede propaganda kunnen worden voor
deze wagentjes, die door het feit dat zij ook
met een beperkte beurs te financieren zijn,
de enige hoop op een echte racerij in Ne
derland zijn.

Men zal trouwens goed doen aan de 500
cc-race de volle aandacht te schenken. Het
zou helemaal niet zo gek zijn, wanneer deze
meer spanning en strijd zou opleveren dan
de Grand Prix zelf, omdat al deze 500 cc's
ongeveer dezelfde snelheid hebben. Dat
hier een Nederlander meerijdt zal de at
tractie des te groter maken. Favoriet in
deze race waarbij gemiddelde snelheden
van om-en-de-bij de 110 kilometer wel te
verwachten zijn, is de bovengenoemde
Stirling Moss.

Genoeglijk schouwspel

Alles bij alles hebben degenen die giste
ren of vandaag niet naar de training zijn
gaan kijken, iets gemist. Want het was
aardig om te kijken naar de druk-gebaren-
de Italiaanse mecano's die met vakman
schap en temperament aan hun wagens
stonden te schroeven, naar de Britten met
pijpen, snorren en „blazers" die het laatste
methanol-vlekje van het lak poetsten, naar
de joviale Fransen wier wagens er als
smeerpoetsen uit zagen, omdat een race
auto nu eenmaal niet op zijn lak hoeft te
lopen. Het was genoeglijk om Bira op de
rand van zijn pit* een sigaretje te zien
roken, geamuseerd luisterend naar een ver
haal van Villoresi, die zijn grapjes met
gracieuze danspassen illustreerde. Het deed
het locaal-chauvinistische hart goed om
baan-directeur Hugenholtz, wiens droom,
een echte Grand Prix in Nederland in ver
vulling is gegaan als een oude bekende
door de hele race-familie te zien begroeten.
En de eerste bittere dampen van race-olie
en het gieren van de banden die zich in
het wegdek van de bochten vastgraaiden,
deden het hart van gespannen verwachting
om wat morgen komen gaat, een tikkeltje
sneller kloppen.

Ontvangst in Riche

Diezelfde genoeglijke stemming was er
overigens 's avonds ook in „Riche" waar
alle renners feestelijk ontvangen werden en
de race-prenten van Jan Apetz aan de
muren de toon van hét race-milieu aan
gaven. Burgemeester van Fenema maakte
hier van de gelegenheid gebruik om met
een aantal van de coureurs kennis te
maken en enige van de „oud-gedienden"
van vorig jaar te begroeten.

Honkbal

Amerikanen op bezoek

Zondagmiddag zal op het terrein van
„Haarlem" aan de Jan Gijzenvaart een
internationale honkbalwedstrijd gespeeld
worden. Een ploeg van de bemanning van
het Amerikaanse schip „Columbus" zal de
strijd aanbinden tegen een negental van de
Nederlandse Honkbalbond.

Voetbal

IN MEMORIAM D. VIERHOUT

Leden en donateurs van de voetbalclub
„Schoten" hebben gelden bijeengebracht
voor het plaatsen van een gedenksteen op
het graf van de heer David Vierhout, in
leven ere-lid der vereniging. De gedenk
steen zal Zondagmorgen om half tien op de
Noorderbegraafplaats aan de familie wor
den overgedragen.

Waterpolo

Programma

Voor de week van 1 tot en met 6 Augus
tus zijn de volgende waterpolo-competitie-
wedstrijden vastgesteld:

Maandag 1 Augustus, heren, reserve le
ldasse B: AZPC 2Haarlem 2; Dinsdag
2 Augustus, heren, tweede klasse C: Haar
lemde Zijl; reserve eerste klasse B:
Haarlem 2UZSC 3; Woensdag 3 Augus
tus, dames; eerste klasse: DWRHDZ,
derde klasse F: Meeuwen 2DWR 2,
heren, eerste klasse A: HPCRZC, DWR
AZ; Donderdag 4 Augustus, dames, tweede
klasse A: DWTADZ, heren, reserve
hoofdklasse: IJ 2—HVGB 2.

Zian kampioen

De Haagse waterpoloclub Zian is gister
avond door een 51 overwinning op de
HZ en PC voor de vierde maal in successie
kampioen van Nederland geworden.

HPC 1—DWR 1 6-1

Het medespelen van de beide veteranen
Braam en Leyenaar bij HPC was gister
avond een grote versterking voor het
zevental. Het was Braam die steeds weer
zijn ploeg opstuwde en kansen voor zijn
medespelers schiep. Aan de andere kant
voelde DWR het gemis van haar aanvals
leider Kollerie.

Het spel had aanvankelijk een tam ver
loop totdat Smit, die zeer op dreef was, het

(Van een speciale medewerker).

De mooiste dag van het jaar in Nijme
gen: de vierde dag, van de Vierdaagse
bracht tienduizenden toeschouwers die ki
lometers lange hagen langs het parcours
vormden en al wat zij aan hartelijkheid
bezaten in ovaties en applaus uitten. Op
die laatste kilometers kon de wandelaars
het marcheren niet moeilijk meer vallen,
zij moesten zich als het ware gedragen
voelen naar de laatste controlepost op de
Wedren, waar de kruisjes gereed lagen.
Bloemen, vrachten bloemen, accentueer
den de hulde aan de tippelaars, er kwam
geen einde aan deze glorie. Uren lang
duurde de intocht der ridders van het
Vierdaagse-kruis, maar de menigte kon er
niet genoeg van krijgen en de laatsten
werd dezelfde mate van hartelijkheid be
toond als degenen, die de eerste huldebe
tuigingen kregen.

Maar voordat de wandelaars aan deze
glorieuze intocht toe waren, moest er op
deze laatste dag nog wel wat verduurd
worden. Nu was er in de weersomstandig
heden warempel geen verontschuldiging te
vinden om uit te vallen. Het kon niet
mooier, 's Morgens was er een milde tem
peratuur onder een bewolkte hemel, zon
der dat men bevreesd behoefde te wezen
voor neerslag, 's Middags, toen Nijmegen
zonlicht nodig had ter verhoging van de
algemene feestelijkheid, werd het wolken
dek prompt weggeveegd, opdat de bloe
menweelde maar goed tot haar recht zou
komen en de muziekinstrumenten extra
zouden schitteren. Wie toch uitviel, was
wel een bijzondere pechvogel. Gestrand in
het zicht van de haven. Maar de genees
kundige diensten langs de wegen verricht
ten hun weldoend, werk doeltreffender
dan ooit. Nu was er dankbaarder werk, nu
ging het er om de pijnlijke voeten in de
vereiste conditie te brengen voor nog en
kele uren lopen.

Best weer.

Langs de wegen door de Brabantse en
Limburgse dorpen kreeg de wandelaar
reeds een voorproefje van hetgeen hem
straks in Nijmegen te wachten stored. Een
flinke, allerminst hinderlijke bries strekte
ook al tot veraangenaming van het Vier-

eerste doelpunt voor HPC wist te scoren.
Braam zag daarna kans van de twee meter-
lijn de score tot 20 te verhogen. Voor de
rust bracht Smit de stand op 30, waarna
DWR een tegenpunt maakte.

Na de hervatting doelpuntte Smit nog
tweemaal en Mauritz eenmaal, waardoor
de eindstand op 61 werd gebracht.

HVGB—Meeuwen 4—3

daagse-leven. Voor de meesten werd de
vierde wandeltocht een prettig sluitstuk.
Want deze Vierdaagse was dank zij het
voortreffelijke weer geen zware opgave
geweest en de geneeskundige dienst had
wel hard moeten werken, maar was min
der overstelpt geweest met moeilijke ge
vallen als vorige jaren.

De 55'ers, in het prille morgenuur uit
Nijmegen gestart, hadden evenals dit vo
rige dagen het geval was, een voorhoede
van snelvoetigen. Tussen tien uur en elf
uur kwamen we de kern van de 55'ers te
gen tussen Cuyk en Oeffelt. De pont over
de Maas bracht telkens een tachtigtal naar
de overzijde, waar de lange ruk over
Gennep en Mook naar Nijmegen zou be
ginnen. Hier passeerden kranig marche
rend de Engelsen van de Road Walking
Association in hun blauwe shirts, de groten
der Haagse Vierdaagse, een lange stoet
K.L.M.'ers zich op de begane grond ken
nelijk na zoveel kilometers nog uitstekend
thuis voelende. De Van Heek-mensen uit
Enschedé hadden nog geen last en de
groengebroekte ESCA-lieden uit Arnhem
zongen het hoogste lied. De Fransen, ver
spreid tussen de verschillende Nederlandse
wandelclubs, dribbelden kwiek en soepel
hun eigen pas. Deze Fransen zijn ware
wandel-individualisten en laten zich door
niemand een andere pas opdringen dan
hun eigen dribbelgang.

Tegen twaalf uur werd met enig' cere
monieel de muzikale opluistering van de
doortocht door Cuyk aan onderluitenant
Morel en zijn mannen overgedragen.

ylnmiddels waren de „55-ers" door. Om
streeks dit uur was het hoogtepunt het
passeren der „40-ers" en „50-ers", die over
de pontonbrug (speciaal voor hen over de
Maas geslagen) tussen de blonde stoppel
velden van de voormalige Mokerhei door
naar het wachtende Nijmegen zouden
kuieren. Op de leuningen van de ponton
brug hadden de pontonniers een zitje ge
vonden om de groepen, die bons-bons over
de houten brug marcheerden, met applaus
te begroeten. De passerende militairen wer
den natuurlijk speciaal van commentaar
voorzien en commentaar van andere aard
kregen de jeugdige wandelaarsters. Maar
deze gaven genoeglijke replieken en sloe
gen onvoorwaardelijk alle uitnodigingen
om op de leuning naast de pontonniers
plaats te nemen, van de hand.

In Nijmegen

Om toch maar niets te missen van deze
dag vol Vierdaagse vreugden hadden al
omstreeks acht uur in de morgen mensen
in de onmiddellijke nabijheid van de
Wedren in Nijmegen zitplaatsen gezocht.
De kleine schare groeide en groeide en was
tegen het middaguur reeds een indrukwek
kende massa geworden.

De 55-ers hadden gezorgd voor het voor
spel en na drie uren begonnen de grote
groepen binnen te marcheren. Onder de
eersten waren luitenant Baert en zijn Bel
gische parachutisten. En onderwijl stroom
den de wandelaars bimien, fier en trots, en
de succesliederen der afgelopen vier dagen
werden nog eens voor dit enorme audito
rium herhaald, als er even een periode was,
wanneer er geen muziekkorps in de buurt
was. Zelfs „ouwe taaie" herleefde, maar
de vele oude heren, die in de richting van
de Wedren koersten, trokken het zich niet
aan, want op deze middag was het een
grote eer oud en taai te zijn. En ook die
genen, die we onderweg nog hadden gezien,
moeilijk stramme benen en brandende voe
ten voortslepend, bleken nieuwe krachten
te hebben vergaard en finishten onwaar
schijnlijk kwiek. Opoe Bontenbal uit Put
ten, die vier dagen lang schommelde van
masseur naar masseur, omdat zij last had
van kramp, zagen we zowaar wuivend
en ingelukkig pogingen ondernemend tot het
volbrengen van een samba, binnenkomen.
Zij keert terug in het Veluwse dorpje als
de dorpsheldin, als een soort lijvige uit
gave van Fanny.

BINNENLAND

Een politieagent beslechtte op de Over
toom te Amsterdam een ruzie tussen een
vader en diens 17-jarige stiefzoon. Toen de
agent met de vader op straat stond te praten,
snelde-de jongen het huis in en wierp uit het
raam. een kruik naar beneden, die de agent
op het hoofd trof. Hij werd zodanig gewond
dat hij zijn dienst moest staken.

Een 35-jarige typiste op een groot advo
catenkantoor te Amsterdam, die zich door
vervalsingen van cheques en girobiljetten
een bedrag van f 34.000 wist toe te eigenen in
de jaren na de bevrijding, is door de Am
sterdamse rechtbank tot anderhalf jaar met
aftrek van negen maanden voorarrest ver
oordeeld.

De heer P. W. Schoemaker is benoemd
tot commisaris van politie te Rotterdam. De
heer Schoemaker was chef van de centrale
administratie op het hoofdbureau van politie
te Rotterdam.

Zondag zal te Tiel de spoorbrug over
het Amsterdam-Rijnkanaal in de lijn Dor
drechtNijmegen, in gebruik worden ge
nomen.

Bij de aankomst van de Kota Inten werd
een der opvarenden opgenomen in de qua
rantaine-inrichting te Rotterdam. Na lang
durige observatie is gebleken, dat dit geen
geval van pokken was, zodat de patiënt
gisteren ontslagen is.

Toeristen die het historische waagge
bouw in Gouda bezoeken borden getracteerd
op boerenkaas en op een film over het kaas
maken.

„Een sprookje van licht en kleuren" is

gedurende Augustus 's avonds in het land
goed Berg en Bos te Apeldoorn te zien, Met
de baten van dit lichtfestijn hoopt Apeldoorn
het halve millioen vol te maken, dat het dan
in vier jaar tijds voor de Stichting 1940'45
heeft bijeengebracht.

In de eerste week van Augustus zal een
extra kwantum van 500 ton tomaten naar
Engeland kunnen worden geëxporteerd, zo
dat in die periode in totaal 1000 ton tomaten
naar Engeland zullen kunnen worden uit
gevoerd.

Bij Koninklijk Besluit is afwijzend be
schikt op het gratieverzoek van E. C. Drost,
tot de doodstraf veroordeeld bij sententie
van de Groninger Kamer van het Bijzonder
Gerechtshof te Leeuwarden. Het vonnis is
voltrokken.

In de te Scheveningcn gehouden alge
mene ledenvergadering van de Kamer van
Koophandel voor Duitsland is het plan be
land gemaakt, om ook een kantoor in de
Russische zóne van Berlijn te openen.

HAARLEM EN OMGEVING

De heer J. Merks te Haarlem slaagde te
's Gravenhage voor het examen handels
wetenschappen M. O. A.

Mej. J. de Wjjer te Bloemendaal is be
noemd tot tijdelijk onderwijzeres aan de Chr.
school te Noordwijk aan Zee.

De heer N. Logeman te Haarlem is ge
slaagd voor het examen Handelswetenschap
pen M. O., acte A.

'De Nederlandse Vereniging van Huis
vrouwen heeft mej. Jacobina Nieland wegens
twaall'-en-een-half-jarige trouwe dienst bij
de familie De Lange te Bloemendaal een
médaille en een oorkonde uitgereikt.

Gasten uit Derby worden
ten Stadhuize ontvangen

Burgemeester en Wethouders van Haarlem
zullen op Dinsdagmorgen 2 Augustus 1949
om 11 uur de deelnemers uit Derby aan de
jaarlijkse sportuitwisseling officiëel ten Stad
huize ontvangen.

Openluchtfilmvoorstelling
in Haarlem-Zuid

Onder auspiciën van de Vereniging
„Bosch en Vaart" zal op Vrijdagavond
5 Augustus op het terrein van het Chris
telijk Lyceum aan de Van Merlestraat in
Haarlem-Zuid. eén filmvoorstelling worden
gegeven ten bate van „Ereschuld en Dank
baarheid". De Legerfilmdienst zal films
vertonen over de „Slag om Zeeland" en het
eiland Walcheren, bovendien een nieuwe
rolprent „Soldaten overzee". Het muziek
corps van 2-T.B. zal de avond opluisteren.

Verkeerslichten op Lange
Herenvest en in Anthoniestraat

Waarschuwen bij naderen
van tram

Maandag zullen in Haarlem, twee
rode verkeerslantaarns in gebruik worden
genomen, die geplaatst zijn op de Lange
Herenvest nabij de Anthoniestraat en in de
Anthoniestraat aan de zijde van de Onze
Lieve Vrouwegracht. Deze verkeerslichten
dienen ter waarschuwing, dat een tram van
de N.Z.H.V.M. nadert. De lantaarn op de
Lange Herenvest gaat rood branden zodra
een tram over de Lange Brug de Anthonie
straat inrijdt; het sein in de Anthoniestraat
wordt ontstoken als gen tram over de
Lange Herenvest de Anthoniestraat nadert.

Zodra en zolang als deze waarschuwings-
lichten branden, zijn de bestuurders van
alle voertuigen, ook fietsers, verplicht voor
de witte streep die bij de lantaarns is aan
gebracht te stoppen.

Men hoopt dat het in werking stellen van
deze waarschuwingsliehten een belangrijke
beveiliging voor het verkeer op dit gevaar
lijke punt zal betekenen.

In een spannende wedstrijd heeft HVGB
gisteravond een overwinning behaald op
Meeuwen en is daarmee de veilige haven
in de hoofdklasse-competitie (heren) bin
nengelopen. Nadat aan beide kanten de
doelverdedigers op de proef waren gesteld
nam Meeuwen niet een kalm boogballetje
de leiding. Rol, die het ook nu weer zwaar
te verduren had op de middenvoorplaats,
kreeg een strafworp te nemen en bracht de
stand in evenwicht, zodat de rust inging
met 11. In de tweede speelhelft ging
HVGB wederom tot de aanval over en
Hogeland, die inmiddels vrij was komen
opzwemmen, op keurige wijze HVGB de
leiding bezorgde. Rol benutte hierna een
kans en bracht'de stand op 31. De Meeu
wen-middenvoor van Feggelen, die goéd
bewaakt werd door Bongertman, wist ech
ter deze HVGB voorsprong te verkleinen.
Maar weer scoorde Rol voor HVGB en een
stolchoogbal door van Feggelen bracht de
eindstand op 43 en zo heeft HVGB de
punten, die het hard nodig had om hoofd
klasser te blijven, binnen.

Wielrennen

Nederlandse wegrenners
voor Kopenhagen

De volgende amateurs-wegrenners zullen
naar de wereldkampioenschappen te Kopen
hagen worden uitgezonden: W. Wagtmans
(Breda), L. J. Dekkers (Eindhoven), H. Vin
ken (Geleen), H Faanhof (Amsterdam), F.
Vos (Den Bosch), J. C. la Grouw (Amster
dam). Eerste reserve is J. de Groot (Leiden),
tweede reserve H. van Breenen (Amsterdam).

Nog een derde stayer zal deelnemen aan
het wereldkampioenschap achter grote mo
toren, te weten de Haarlemmer Cor de Best,
die voor eigen rekening gaat.

Tenslotte zal ook de professional-sprinter
Ben Remkes (Amsterdam) voor eigen reke
ning inschrijven voor de wedstrijden om de
wereldtitel in de Deense hoofdstad.

In totaal bestaat de Nederlandse ploeg,
welke te Kopenhagen op weg en baan aan de
start zal verschijnen, uit 25 renners.

Een overzicht van het Zandvoortse circuit

FEUILLETON

door Gordon Mc Donell

Of op het vertellen van een leugen?

Het was op dat punt van ons gesprek,
dat het gebeurde. Er overviel mij een
eigenaardig gevoel, dat ik over mij voelde
komen, toen ik die laatste woorden sprak.
Een der oudste sensaties ter wereld, n.l.
dié je krijgt, als je als kind met de jam
betrapt wordt, of op het vertellen van een

leugen

Het waren die laatste woorden van mij,
die mij de ogen open deden gaan. „Ik ben
toevalligerwijze nooit verliefd geweest".
Zij bleven maar in mijn hoofd rondspoken,
honend en ik voelde, dat Elsa mij ook op
een dergelijke manier aankeek. Ik kreeg
het gevoel, dat ik weer nerveus was en ik
stond juist weer op, toen Elsa zei: All
right, m'n beste, dan ben je nooit verliefd
geweest.

Ik zei: Wat bedoel je precies, Elsa?
En ik kon zien, dat zij de spanning in mijn
stem hoorde, walt zij verbleekte even.

Maar toen kreeg haar gelaat die uitdruk
king, die het altijd kreeg, als zij wist, dat
er iets onplezierigs gebeuren moest, iets
dat nu eenmaal niet te vermijden was.

Ik heb je al gezegd, wat ik bedoel.
Ik zei, dat je ieder mbgelijlc excuus zult
uitdenken om je vrij te houden en nu, van
middag heb je het beste uitgedacht, wat
je nog ooit gebruikt hebt. Het is zo goed,
Jim, dat het niét te weerleggen is, want
in dit. speciale geval is er niet het minste
gevaar van aan de haak geslagen te wor
den, is het niet?

Hierop liep ik regelrecht het huis uit
langs haar heen en naar buiten. Ik liep
de straat af en ik ging voortdurend maar
door en toen ik op <le boulevard kwam,
riep ik een taxi aan, die leeg voorbij ging.
Ik zei de chauffeur, dat hij mij de heuvels
in moest brengen. Hij vroeg mij, waar in
de heuvels en ik zei, dat het er niets toe
deed, zolang het maar hoog genoeg was,
waar ten minste ruimte was om adem te
halen. Hij keek naar mijn uniform, haalde
zijn schouders op en zei: Zoals u wilt,
majoor.

Ik weet niet meer precies, waar hij
heenging, ik lette er eenvoudig niet op,
welke richting hij nam, maar toen wij er
gens boven waren aan het begin van een
brandgang, liet ik hem stilhouden en gaf
hem zijn geld Er was maanlicht genoeg
om goed te kunnen zien en dit pad leidde
geheel naar de top van de heuvels en dus
ging ik dat op, steeds maar verder klim

mende tot de lichten in de diepte beneden
mij aan één kant verspreid lagen en de
lichten van de kustvlakte aan de andere
zijde zichtbaar werden. Toen ik daar zo
boven stond, kon ik dat geheele stuk van de
Westerse wereld voor mij uitgespreid zien
en ik dacht bij mijzelf, dat ergens daar
temidden van die lichten, anoniem en ge
heimzinnig, zich de moordenaar van Letitia
bevond.

HOOFDSTUK III.

Ik was vastbesloten om hem te vinden.
Toen ik daar op de top van de heuvel
stond, vroeg ik mijzelf af, waarom ik daar
toe zo vast besloten was; wat het mij ten
slotte aanging, wie dat meisje gedood had,
een meisje dat ik nooit had ontmoet. Ik
liep rond om warm te blijven, want van
de bergen, die zich aan de andere zijde
van het dal uitstrekten, kwam een koude
nachtwind en ik had mijn leren vliegjas
niet meegenomen, zoals ik had moeten
doen. Ik liep maar steeds om de uitkijk
toren, die daar stond en keek telkens weer
aan alle kanten naar het uitzicht, naar de
duizenden lichten, naar de scherpe om
trekken van de kale Californische heuvels
en heel in de verte naar die lege plek ach
ter de lichten, die, naar ik wist, de Oceaan
was. Door de landwind was er geen mist
op de kust en men kon tot aan de rand van
de Oceaan zien, waar de lichten van de
steden langs de kust ophielden.

Mijn bloed begon tot kalmte te komen;
diezelfde geestelijke balsem, die men krijgt,
als men gaat vliegen. Ofschoon ik nog altijd
aan de aarde geketend was, was ik toch
hoog genoeg om over een deel van die uit
gestrektheid heen te kunnen zien. Ik voel
de, dat ik in staat was behoorlijk samen
hangend te denken over de dingen, die
Elsa gezegd had. Wat zij gezegd had over
mijn wensen om de verantwoordelijkheid
van het huwelijk te vermijden, kon wel
eens waar zijn. Misschien. Maar ik had
haar moeten zeggen, dat het blijkbaar niet
bij haar opgekomen was, dat iemand met
een abnormaal kwantum physieke energie
een heel ander leven dient te leiden, dan
de meesten. Dat het helemaal niet zo ge
makkelijk zou zijn, om een meisje te vin
den, dat een man zou kunnen verdragen,
die ieder ogenblik op allerlei avontuurlijke
ondernemingen afging, eenveudig omdat
die voor zijn physiek welzijn noodzakelijk
waren. Als ik het midden jn de nacht in
mijn hoofd kreeg om een paar uur te gaan
wandelen of roeien, of om een plotselinge
nachtvlucht te maken, was er evenmin
reden voor haar om te verwachten, dat
ik dat niet zou doen, als voor mij om te
verwachten, dat zij mij zou vergezellen.
Dan was het nog maar beter om vrijgezel
te blijven dan om een verkeerd soort hu
welijk te sluiten. Als dat een gebrek aan
verantwoordelijkheidsgevoel betekende,
had Elsa het toch wel bij het verkeerde
eind. De waarheid was dat ik een meer

dan normaal verantwoordelijkheidsgevoel
had, want anders was ik waarschijnlijk al
lang getrouwd geweesten misschien
al weer gescheiden ook.

De nachtwind werd kouder, maar nog
altijd kon ik er niet toe komen mijn heu
veltop te verlaten. Er was iets, wat mijn
blik geboeid hield aan die lichten daar
beneden; iets wat mij uit deed staren over
die nachtelijke uitgestrektheid. Er was een
duidelijk zichtbare gloed in de lucht boven
de steden, maar verder weg boven de ber
gen was het natuurlijker en donkerder,
daar het daar alleen verlicht werd door de
maan en de sten-en. En terwijl ik daar zo
stond te kijken naar dit stuk van de hemel,
dat niet bezoedeld was door dé mensen,
zag ik in mijn geestesoog als het ware in
een spookachtig en enorm silhouet de af
beelding van Letitia's gezichtje. Ik zag
iedere lijn en omtrek van dat gezichtje,
zo goed had ik het die middag in mijn
geheugen geprent. Het scheen wel, of ik
haar mijn gehele leven gekend had; het
scheen alsof ik precies zou weten, hoe zij
zou spreken en hoe zij zich zou bewegen
en gedurende een kort ogenblik hoorde
ik, toen ik naar die nachtelijke hemel op
keek, haar gelach in mijn oren. Alleen de
kleur van haar ogen kon ik niet zien,
want die waren gesloten, maar het scheen
mij toe, of zij in haar slaap lachte.

Het visioen verbleekte aldra en ik wend
de mij af en ging langs de brandgang weer
de heuvel af naar de weg en langs de weg

naar een drukkere plek, waar 11c een taxi
kon krijgen en gedurende die gehele weg
was ik mij bewust van. een lichtheid in
mijn geest, die vreemd genoeg gecombi
neerd was met een gevoel van veel ver
driet.

Toen ik bij Elsa terugkwam, was het
al laat en ik vond haar rustig lezend in
de huiskamer. Zij keek op, toen ik binnen
kwam en bekeek mijn gezicht op haar be
kende onderzoekende manier. Ik zei, dat
het mij speet, dat ik weggelopen was, ter
wijl ik wist, dat zij alleen was. Zij zei, dat
mijn diner op mij stond te wachten en
kwam bij mij zitten, terwijl ilc at. Zij had
alles voor mij gereed gehouden, alsof zij
geweten had, dat ik terug zou komen. Ik
keek haar over de tafel eens aan, zoals
zij daar zo stil in het kaarslicht zat en
zei: Weet je. Elsa, ik ben werkelijk van
middag verliefd geworden. Ik wil niet be
weren, dat ik het begrijpmaar zo is

het nu eenmaal.

Zij stak over de tafel heen haar hand
uit en raakte mijn arm even aan.

Het is wel eens meer gebeurd, zei
zij. Ik heb er wel meer van gehoord....
ik bedoel niet alleen in de klassieke lite
ratuur, maar in het moderne leven.

Ik niet maar ilc lees nooit. En hoe
loopt het af?

(Wordt vervolgd

fi-L- - - .-Ltkri'