Woningbouw in Haarlem, vergeleken
bij die in andere gemeenten
Burgers É.N.R.
J. H. l£@rsf j@ns
Accijnsvrije Sigaretten
Ingezonden stukken
Twee jaar geëist tegen arbeider
wegens poging tot mishandeling
Q Kort en Bondig
Het noodlottige
halssnoer
Donderdag 18 Augustus 194#
Haarlems Dagblad
'4
De Haarlemse raadscommissie voor de Woningbouw heeft in haar rapport vergelij
kingen gemaakt tussen Haarlem en andere gemeenten in Noordholland.
Dit staatje ziet er als volgt uit:
Verwoeste
Geraamd
Gebouwde
In aanbouw Bouwvolume
woningen
woningtekort
woningen
1946-1948
Alkmaar
10
1400
77
115
192
Bevex'wijk
18
1000
58
353
Bloemendaal
18
800
12
32
51
Bussum
3
1200
138
Haarlemmermeer
357
iiji
45
80
133
Heemstede
37
1042
15
66
98
Den Helder
2030
5500
129
182
915
Hilvex-sum
15
1000a 1500
201
136
345
Nieuwer-Amstel
5
1040
85
144
99
Velsen
3500
7000
550
658
1125
Zaandam
I
1500
69
87
225
Haarlem
281
5000
292
268
632
Uit deze cijfers blijkt dat Velsen als de
zwaarst getroffen gemeente het grootste
aantal woningen heeft mogen bouwen en
ook de meeste huizen op dit ogenblik in
aanbouw heeft. Bij het bouw-volume dat
aan Haarlem is toegestaan is nog geen
rekening gehouden met de 150 montage
woningen die voor dit jaar nog extra aan
Haarlem zijn toegewezen.
De commissie concludeerde dat de ver
gelijking voor Haarlem niet onbevredigend
genoemd kan worden. Deze 150 extra
woningen (die evenwel pas in 1950 ge
bouwd kunnen worden) maken de Haar
lemse cijfers nog wat gunstiger.
Wij deelden ook reeds mede dat het plan
is van R.K. zijde in 1950 in Haarlem-Noord
een flatgebouw voor ouden van dagen te
bouwen.
Ook die bouw zal, volgens een toezeg
ging uit Den Haag, gedeeltelijk buiten het
Haarlemse bouw-volume omgaan.
Dit plan omvat de bouw van 32 wonin
gen en een verzorgingshuis.
Het voorstel komt in de raadsvergade
ring van 31 Augustus.
Bouw van scholen, kerken,
buurthuizen enz.
Hoewel het aanbrengen van gemeen
schappelijke voorzieningen als was-, buurt
en wijkhuizen, crèche, enz. thans op onover
komelijke moeilijkheden stuit, zal zo be
toogt de raadscommissie in haar rapport
toch met de bouw daarvan reeds thans
rekening zijn te houden bij het maken van
uitbreidings- en bouwplannen en bij het
uitgeven van gronden, opdat als na ver
loop van tijd het aanbrengen van derge
lijke voorzieningen mogelijk wordt, deze in
de verschillende wijken op de juiste plaat
sen zullen kunnen worden gesticht. Even
eens zal op gelijke wijze aandacht moeten
worden geschonken aan de bouw van ker
ken, scholen en,verder noodzakelijke voor
zieningen.
Particuliere bouw vrijgegeven?
Tot heden werd de particuliere woning
bouw afgetrokken van het bouwvolume dat
aan de gemeenten werd toegewezen.
Fongers- en Simplex-rijwielen voorradig.
GEN. CRONJéSTRAAT 82 - TEL. 13053
le klas reparatie-inrichting
Burgerlijke stand van Haarlem
HAARLEM, 17 Augustus 1949
ONDERTROUWD: 17 Aug., R. B. de
Graaff en M, P. Schoneveld; J. J. Kreeft
en H. Scheper; H. J. Holsappel en A. A.
Teljeur; J. J. Stoete en E. Hooijen; A. G.
Devies en W. J. Kraan; J. H. van der Bent
en J. Bos: J. H. van Wurxnik en C. J. Lub
bers; J. C. Blom en J. Heijstek; G. C. van
Roosmalen en A. E. Boex-ee; W. J. Stolvoort
en C. M. Vreenegoor; S. A. van den Broeke
en A. F. H. de Groot; W. C. Hagens en K.
J. van Tilburg; H. F. van Asselt en G.
Nouwen; J. T. Lutterman en G. C. S.
Zwart; J. L. Hulsbus en D. C. M. M. Rosen-
hart; J. H. C. Muller en H. J. M. van
Löben Seis.
GEHUWD: 17 Aug., M. C. Albers en M.
Verkruissen; P. M. Baars en J. H. van der
Peet; S. Entius en T. van Loij; L. Jacobs
en M. de Vries; B. S. van der Schuit en H.
Galama; M. Wijnand en M. C. Westerhuis;
G. C. Schouten en M. J. Teeuwen; J. T.
Bonfrer en J. L. M. Klaren; A. F. Bastiaan-
se en C. Berends: F. C. Smit en W. A.
Reijnders; C. H. Erbrink en T. van der Wiel;
H. van Alphen en M. Schildt; H. den Bra
ven en M. van den Bos; S. S. Yang en J.
van Rooijen; J. van Heerde en W. van Olst;
J. A. Kobus en C. M. C. Nielen.
BEVALLEN van een zoon: 14 Aug., J. M.
Kramer—Schor; J. P, IJssennaggerLeijh;
16 Aug., P. NijssenGouwen.
BEVALLEN van een dochter; 16 Aug., G.
E. van RossumHeemskerk; J. G. Leem-
reizeNijland; N. CasséeLeijs; B. Spruyt
Veringa; 17 Aug., M. F. BartelsGarm-
hausen.
OVERLEDEN: 14 Aug., M. M. Ruijters,
80 j., Hagestraat: 15 Aug., A. Wassenburg,
81 j., Pijlslaan: 16 Aug., P. N. A. Hendriks,
18 m„ Spoorwegstraat.
Wij vernemen dat overwogen wordt in de
toekomst de particuliere bouw vrij te
geven, zodat die niet meer zal worden af
getrokken van het bouw-volume.
Deze maatregel zou de woningbouw on
getwijfeld bevorderen.
Voor hen, die regelmatig pakjes zenden
naar verwanten of vrienden in Oost- of
West-Indië is er goed nieuws. Het bekende
Sigarenmagazijn TOKO BAROE, Wagen
weg 98, alhier zorgt nml. tegen betaling van
slechts f 15.voor de franco verzending in
luchtdichte blikverpakking van een slofje van
25 pakjes BATSCHARI VIRGINIA Sigaret
ten. (Prijs hier te lande f 1.per pakje). Dit
betekent dus een besparing van 50% per zen
ding, èn de allerbeste kwaliteit, èn geen
rompslomp van verpakken, verzenden en pa
pieren invullen. Verrast ook U Uw bekenden
eens met zo'n prachtige zending kwaliteits
sigaretten. Zij zullen U er méér dan dank
baar voor zijn.
(Adv.)
(Buiten verantwoordelijkheid der redactie)
Op Schoot Reizen
Naar aanleiding van het ingezonden
stuk „Op schoot reizen" in uw nummer
van 12 Augustus j.l. delen wij u het vol
gende mede.
Reeds geruime tijd geleden ontvingen wij
klachten van reizigers, die zich ergerdon
over het gedrag van mannelijke reizigers,
niet alleen jonge mannen, die tijdens de
rit vrouwelijke passagiers op hun schoot
deden plaats nemen.
Aanvankelijk hebben wij gemeend deze
klachten ter zijde te moeten leggen, omdat
een ingesteld onderzoek geen positieve
feiten naar voren bracht, dan alleen het
op schoot reizen zbnder meer.
In de laatste tijd deden zich wederom
klachten voor, klachten welke inderdaad
gegrond bleken te zijn. Men kan de betrok
ken personen echter moeilijk bewijzen dat
ze in overtreding zijn; vandaar dat wij een
algemeen verbod hebben uitgevaardigd.
Een verbod dat 'wij streng zullen hand
haven,, omdat wij het met de klagers vol
komen eens zijn.
Tenslotte delen wij mede, dat nergens
ter wereld in openbare middelen van ver
voer in de spitsuren voldoende zitplaatsen
beschikbaar zijn, om alle reizigers een der
gelijke plaats te kunnen aanbieden; maar
dit behoeft nog geen reden te zijn dat rei
zigers door hun wangedrag hun mede
reizigers aanstoot geven.
Noord-Zuid Hollandsche Vervoer
Maatschappij N.V.
(w.g.) JURRISSEN.
De inenting tegen pokken
Een verklaring van de hoofd
inspecteur van de Volks
gezondheid
Uit Den Plaag wordt gemeld:
Er wordt in het algemeen nogal gevolg
gegeven aan de oproep zich tegen de pok
ken te laten inenten. De geneeskundige
hoofdinspectie voor de Volksgezondheid
deelt mede, dat er reeds vrij veel personen,
die daarvoor (in verband met de aard
hunner werkzaamheden) in het bijzonder
in aanmerking komen, zijn ingeënt.
Hier en daar blijkt de mening te hebben
postgevat, dat die koepokinenting vrij ern
stige gevolgen zou hebben gehad. Naar
aanleiding daarvan is te zeggen, dat er
geen enkel geval bekend is, waarbij de na
de oproep gedane inentingen tot min of
meer ernstige gevolgen hebben geleid. Het
ligt in de aard van de inenting, dat men
zich wel eens een dagje onprettig kan voe
len. Ook komt het voor, dat de behande
ling bij sommige personen plaatselijk wel
eens heftige reacties veroorzaakt. We den
ken hierbij aan een pijnlijke arm.
De techniek van de inenting vormt hier
een belangrijk punt. Over de wijze van in
enting zijn aan de medici adviezen gegeven,
Gevallen van encephalitis hebben zich bij de
hierboven bedoelde inentingen niet voor
gedaan. Rekening moet er mee gehouden
worden, dat deze inentingen ook voor de
oproep'regelmatig werden gedaan. Bij die
behandelingen heeft zich bij kinderen bo
ven 2 jaar wel eens een enkel geval van
encephalitis voorgedaan.
De ervaringen te Haarlem
De Geneeskundige Dienst te Haarlem
deelde ons mede dat thans hier ter stede
1200 a 1300 personen gekomen zijn om zich
kosteloos te laten inenten of herinenten. Dit
aantal werd, voor een bevolking van ruim
160.000, laag gevonden. Zelfs te laag. Daar
om wordt door de dienst met klem aange
drongen, gehoor te geven aan de oproep
om van deze gelegenheid gebruik te maken.
Elke dag wordt aan de Geneeskundige
Dienst (Nieuwe Gracht) daartoe zitting
gehouden van IOV2H uur.
Verder werd ons medegedeeld dat in
Haarlem de voorlopige indruk is verkregen
dat de toestand van onvatbaarheid tegen
pokken niet gunstig is. Dit blijkt uit de
omstandigheid dat verhoudingsgewijs bij
vrij veel personen de inenting gereageerd
heeft. Dit is ook een feit dat wijst op de
noodzakelijkheid der inenting.
Een deel der ingeënten is niet ter con
trole teruggekomen. Dit wordt sterk be
treurd. Daarom wordt er op aangedrongen
dat alle ingeënten zich voor controle mel
den.
Langebrug gesloten
I<n de komende nach t van één-tot zes uur
zal de Langebrug wegens het verrichten
van werkzaamheden voor het verkeer ge
sloten zijn.
Vrachtauto geslipt
Woensdagmiddag slipte op de Rijksstraat
weg nabij de Jan Gijzenbrug een zeswielige
vrachtauto, toen de bestuurder moest rem
men voor een voor hem rijdende carrier.
De vrachtauto week naar links uit en ver
nielde een gemetseld tuinmuurtje. Het voer
tuig was zodanig beschadigd, dat het met
een kraanwagen moest worden weggesleept.
HEBT u iets op te ruimen?
Licht zijn er onder de tienduizenden
lezers van Haarlems Dagblad die daar
juist op zitten te wachten.
Een Groentje brengt u met hen in contact.
Tweemaal per week hield mevrouw Spoor voor de radio in Batavia een praatje voor
Nederland over de toestand van -zieke en gewonde militairen. Na haar vertrek heeft
mevrouw Simons, echtgenote van generaal-majoor dr. Simons, hoofd van de Militaire
Geneeskundige Dienst, de verzorging van deze uitzendingen overgenomen.
Het Ballet der Lage Landen
danste in Bloemendaal
totdat de hevige regen
het festijn verstoorde
Men hoort de laatste tijd wel eens gek
scherend zeggen, dat er in het Bloemen-
daalse Openluchttheater eigenlijk in het
geheel geen voorstellingen gegeven behoe
ven te worden, omdat de mensen daar toch
niet voor komen zolang zij aan het keurig
ingeperkte natuurschoon voldoende heb
ben. Deze goedmoedige spotternij mist ge
lukkig vrijwel alle grond. Gisteravond wa
ren de twaalfhonderd zitplaatsen volledig
bezet door toeschouwers, waarbij zich zeer
veel buitenlanders bevonden, die hun geest
drift lieten uitgaan naar het optreden van
het Ballet der Lage Landen onder artistieke
leiding van Mascha ter Weeme en Max
Dooyes, tot de plotseling uit het duister
neerstortende regen een voorbarig einde
aan de vreugde maakte. Er werd zelfs aan
de kassa het vijfvoud van de toegangsprijs
geboden vóór het dubieuze voorrecht om
staande op het wandelpad getuige van de
vertoning te mogen zijn!
In zekere zin betekende deze voorstel
ling een aangename propaganda voor de
tegenwoordig steeds meer aanhang vinden
de dans. Hier was bovendien eindelijk eens
een gelegenheid, door velen gretig aange
grepen, om voor betrekkelijk weinig geld
kennis te maken met de lichtvoetige kunst
der beweging. Bij alle bedenkingen van
critische aard tegen de kwaliteit van het
gebodene moet vooraf worden vastgesteld
dat het uitgevoerde programma, in hoofd
zaak gevormd door luchtige divertissemen
ten, een onderhoudend en kleurig kijkspel
opleverde, waarin de sfnaakvolle costuums,
voortreffelijk tot hun recht kwamen.
Twee noviteiten vroegen de aandacht. In
de eerste plaats een suite van choreografi
sche variaties onder de titel „Les petits
riens" op muziek van Mozart ontworpen
door Peter Leoneff, die er zelf een alles
Behalve fraaie en ten dele mislukkende solo
in vertolkte. Het blijft een moeilijk te door
gronden raadsel waarom men telkens op
nieuw de verschillende dansen een zodanige
lengte voorschrijft, dat de beperktheden
der technische vermogens van de executan
ten wel moeten opvallen. Leert men dan
zo weinig van de grote buitenlandse voor
beelden, die men toch overigens terecht
in bijna ieder opzicht probeert na te
bootsen? Een vergelijking met de brillante
verzameling „Dertien Dansen" van Roland
Petit bewijst de waarde van tot hogere
harmonie voerende afwisseling. Hier ver
geet men te dikwijls dat de schoonheid van
motieven niet willekeurig rekbaar is. Maar
een bevredigende mate van hoofse sierlijk
heid mag men dit operette-achtige tuinfeest
in rococo-stijl (dat binnen de omraming
van een schouwburgtoneel waarschijnlijk
meer effect zal oogsten) evenwel niet ont
zeggen. Alleen: het bleef allemaal te vlak,
te plichtmatig en vooral te zwaar.
Bepaald verheugend zijn de vorderingen,
die ook in de reprise van de niet onaardige
„Zwerversballade" duidelijk naar voren
traden, van Andrine de Clercq en Ine Riet
stap. In het laatstgenoemde werk ging
Greetje Donker welverdiend, want haar
kracht in het buxdeske genre is geenszins
gering, met het grootste succes strijken.
Aan de toegenomen homogeniteit van het
ensemble merkte men de nuttige invloed
van de huidige balletmeester Denis Carey,
vroeger verbonden aan het Metropolitan
Ballet, die als danser echtergeen over
weldigende indruk achterliet.
„Een Midzomernachtsdroom" van Max
Dooyes op muziek van Mendelssohn was de
andere aanwinst vkn het répertoire, die wij
gisteren te zien kregen een vrije maar
niet ongeslaa'gde interpretatie van een ge
deelte uit Shakespeare's overbekende blij
spel. Hierin bleven helaas de mooiste kan
sen ongebruikt, doordat de zotte idylle tus
sen Titania en de tot ezel betoverde Spoel
in het midden van de handeling stond. De
scheiding en verwisseling der in het woud
dolende gelieven verhuisde dientengevolge
volkomen ten onrechte naar het tweede
plan. Tot in alle onderdelen van beweging
deed het tekort aan gespannen verbeeldings
kracht zich gelden, maar niettemin ging er
van de speelse taferelen een schilderachtige
bekoring uit.
Leo Kersley van het Sadler's Wells Thea
tre Ballet, die als gast zijn medewerking
verleende, is door aanleg en practijk een
uitgesproken karakterdanser. Hij mist te
enenmale de allure van een danseur noble.
Zijn solo uit de eerste acte van „Lac des
Cygnes" was dan ook lang niet slecht, maar
zeker niet mooi.
Toen na de pauze de toeschouwers hun
plaatsen weer hadden ingenomen ontlaadde
het wolkendek zich tot een dichte waterval,
die het publiek naar huis of naar een tij
delijke schuilplaats dreef en het houten
plankier voor sylphiden te gevaarlijk
maakte, zodat het tweede gedeelte van het
programma moest worden afgelast. Ge
lukkig verloor geen mens zijn opgewekte
stemming en trachtte iedereen zich met
een grimmig soort humor te schikken in het
risico, dat iedere bezoeker van een open
luchttheater hier te lande bedreigt.
Zondagavond volgt een herhaling van het
optreden. Laten wij hopen op goed weer.
DAVID KONING.
HAARLEMSE RECHTBANK
Vrolijke avond eindigde in steek
partij in het Frederikspark
Op de avond van de negen-en-twintig-
ste Juni stak een dronken Hoogoven
arbeider een Haagse vrouw,, met wie
hij een door niet geringe hoeveelheden
alcohol opgevrolijkte avond had door
gebracht, maar die tenslotte weigerde
op zijn finale avances in te gaan, in het
Frederikspark in Haarlem met een
broodmes. Hij raakte haar in het ge
zicht, borst, linker-arm en flank, maar
gelukkig bleken de verwondingen van
zo geringe aard, dat de vrouw pas
merkte dat zij gewond was, toen zij
wat bloed voelde. Voor dit vergrijp
stond de man vanochtend voor de
Haarlemse rechtbank terecht en hoorde
hij twee jaar gevangenisstraf met af
trek tegen zich eisen.
De reconstructie van de steekpartij ter
zitting was overigens niet zo eenvoudig,
want in het geheugen van de verdachte A.
M. hing over de bewuste datum een dichte
mist van alcohol-damp. Hij wist van niets
meer.
M. die ernstige moeilijkheden in zijn
huwelijksleven had, die hem naar zijn zeg
gen volkomen van de kook hadden ge
bracht, was op de ochtend van de bewuste
dag al met werken opgehouden en aan het
borrelen geslagen. Hoewel hij er zich niets
meer van kon herinneren, bleek dat hij
later op de dag naar Den Haag was gegaan,
waar hij in een café de dame in kwestie,
R. M., had ontmoet. Zij hadden samen het
feest voortgezet en waren tenslotte naar
Haarlem gégaan, omdat zoals de Officier
in zijn requisitoir meedeelde „dit zo'n
aardige stad was". In Haarlem hadden zij,
nog bekenden opgezocht om onderdak te
vragen, maar niemand bleek hen als logé's
te waarderen. Wel had één van die beken
den aan M. nog een paar borrels geschon
ken. Niet geheel vast meer ter been had M.
zich tenslotte met zijn invité naar het Fre
derikspark begeven.
Ruzie
Zijn aanhankelijkheidsbetuigingen waren
daar echter zo aggressief geworden, dat de
Haagse dame deze resoluut moest afwijzen.
M. trok daarop zijn mes en begon haar te
dreigen. Nadat zij de hulp van een pas
serende militair had ingeroepen, die er
echter niets mee te maken wilde hebben en
doorliep, bleek dat M. haar inmiddels op
de eerder-genoemde plaatsen had geraakt.
Uit een medische verklaring bleek dat de
wonden zeer ondiep waren, doch dat voor
al die in borst en flank zeer ernstig hadden
kunnen zijn, wanneer M. wat krachtiger
had gestoken.
De president, mr. A. M. baron Van Tuyll
van Serooskerken, bleek niet bereid al te
veel geloof te hechten aan vex-dachtes ge-
heugexxverduistering. Hij zeide: „Toen u
gestoken had, was u toch zo goed bij uw
positieven dat ix meteen hard wegliep. Deze
houding pleit niet voor". Hij deed vervol
gens mededeling van een politie-verklaring
volgens welke M. zeer gauw met een mes
klaar stond en aggressief vaxx aard was.
Verdachte moest inderdaad toegeven, dat
hij al geruime tijd met een broodmes op
zak liep, maar zeide, dat hij dit bij zich
droeg om zijn brood te snijden.
Twee jaar geëist
De Officier van Justitie, mr. G. W. F. van
der Valk Bauman, was van oordeel dat
deze figuur een gevaar voor de maatschap
pij is. Ondanks het feit dat de verwondin
gen van lichte aard waren, voxxd hij het
geval zeer ernstig en eiste wegens poging
tot zware mishandeling twee jaar gevange
nisstraf. Hij knoopte daar nog een waar
schuwing aan vast aan het adres van het
slachtoffer en zei dat zij liever niet met M.
mee had moeten gaan.
De verdediger, mr. T. G. A. Mulder, wees
op verdachtes goede eigenschappen en de
moeilijkheden die hem uit zijn evenwicht
hadden gebracht. Hij achtte slechts het
toebrengen van eenvoudig letsel tóewezen
en vroeg om een lichtere straf.
De rechtbank zal op Dinsdag 30 Augustus
uitspraak doen.
Jan J. v. d. Berg zeventig jaar
Ta5S©ze vrouwen geestdriftig over
opzienbarende vinding „Actief Wit"
In Amerika kent men de z.g. „fan mail".
Wanneer men daar enthousiast over iets is,
dan gaat men in massa aan het brieven
schrijven. In Nedexdand gebeurde dat in be
scheiden mate wel eens met acteurs of radio-
artisten. Verder echter ging men niet. Maar
■nu blijkt het, dat ook de Nederlandse vrou
wen in staat zijn, vol geestdrift de pen ter
hand te nemen. En wat heeft nu haar enthou
siasme gewekt? Een nieuw wasmiddel. Een
nieuw wasmiddel, waarbij gebruik wox-dt ge
maakt van een opzienbarende vinding, het
z.g. „actief wit", - een stof, die de was vele
malen helderder en zachter maakt. De tref
fende resultaten van „actief wit" berusten
op het effect van het z-g. „optisch bleken",
gecombineerd met reeds bekende chemische
Weekwijzen en met het wasproces. Na veel
onderzoekingen lukte het „actief wit" toe te
voegen aan een zelfwerkend wasmiddel, dat
onder de naam „Castella" (dezelfde naam van
de bekende schoonheidszeep) op de markt
werd gebracht. Dit wasmiddel is het, dat op
het ogenblik zoveel pennen in beweging zet!
Adv. Ing. Med.
De vooral in sportkringen bekende heer
Jan J. van den Berg, oud-directeur van
het Olympisch Stadion, hoopt Maandag 22
Augustus zijn zeventigste verjaardag te
viereix. De aanstaande jarige is een beken
de persoonlijkheid in sportkringen, xiiet
alleen in Haaxiem door zijn activiteit,
welke hij voor de voetbalclub „Haarlem
aan de dag heeft gelegd, maar in het ge
hele land door zijn belangstelling voor vele
takken van sport. In April 1920 werd hij
benoemd tot directeur van het Amster
damse Stadion, dat toen nog aan de an
dere kant van de Amstelveense weg lag.
Bij het in gebruik nemen van het Olym
pisch Stadion is het oude afgebroken.
1 Januari 1947 is de heer Van den Berg
als directeur afgetreden. In de meer dan
vijf en twintig jaren, dat hij de leiding had,
toonde de heer Van den Bex-g zich een goed
organisator-.
Vroeger woonde de aanstaande jarige in
Haaxiem en speelde ixx de club van deze
naam. Vele jaren was hij een actief speler.
Ook zijn zijn verdiensten als bestuurslid
groot geweest. Een groot aantal jaren was
hij voorzitter en na zijn benoeming tot di
recteur van het Stadion legde hij het voor
zitterschap neex-, waarna de benoeming tot
ere-voorzitter volgde.
De heer en mevrouw Van den Berg, die
sedert enige maanden in Bloemendaal wo
nen, zullen Maandag uitstedig zijn.
Met de „Zuiderkruis" zijn uit Rotter
dam naar Indonesië vertrokken aflossings-
detaohementen van de Koninklijke Laixd-
maoht, het K. N. I. L. en de Marine. Het
schip staat onder coinmando van gezagvoer
der- C. G. Goedewaagen, Met de „Zuider
kruis" wox^den eveneens 130 x-imboekisten
van de NIWIN ovex-gebraclit naar Indonesië,
alsmede twaalf opname-installaties voor
„gesproken brieven".
HAARLEM EN OMGEVING
De fancy-fair van de Haarlemse pad-
vindersgroep „De rode Pijl" zal niet
zoals wij reeds meldden op Zaterdag a.s.
plaats hebben, maar op Zaterdagmiddag
27 Augustus.
De heer E. H. Wortinan te Heemstede,
ambtenaar bij de belastingen liep dit jaar
voor de tiende maal de vierdaagse en ver
wierf met deze kranige prestatie het
gouden onderscheidingsteken.
Mr. H. E. Pfaff uit Heemstede is in
een buitengewone vergadering van de ge
meenteraad van Delft beëdigd als secretax-is
van deze gemeente.
Op het Pleixx sloeg gisteren een paard,
bespannen voor een wagen, op hol en liep
de Baan op. De wagen raakte een boom,
waarna het paard tot stilstand kwam. De
voex-man viel van de bok, maar wei'd niet
ernstig beschadigd.
Woensdagavond om kwart voor negen
reed een wielrijder in de Kennemerstraat
en wilde linksaf de Frans Halsstraat ingaan.
Achter hem naderde een auto, die de wiel-
xdjder aanreed. Met snelle vaart vex-volgde
dê bestuurder zijn weg in de richting van
de Schotersingel. De wielrijder werd ge
wond aan een van zijn schouders.
A. v. Baak en Zoon te Bloemendaal
zijn op de vaktentoonstelling te Den Haag
voor sohoenm akers wederom met zilver
bekroond.
FEUILLETON
dooi Gordon Mc Donell
22)
Zij keek naar Ives. Kunt u mij de namen
niet noemen van de mensen, die in het
stuk speelden? Dan zou ik het mij mis
schien kunnen herinneren.
Voor één keer keek Ives eens hulpeloos
om zich heen.
Ik heb het stuk gezien, zex ik, was
die acteur misschien Whitner Bissell?
Zij keek mij aan. Dat was hem. Ja,
dat was de naam,'Whitner Bissell.
Toen keken zij mij allen aan en ik zag,
wat ik gedaan had. Neetx, ik was daar
niet met haar, voegde ik er aan toe.
Waarop Begg Holbrook vroeg: Met
wie was u er dan?
Ik keek hem eens even aan en zei toen:
Ik was er alleen.
Ives maakte hier een eind aan. Hij wist
van Sellick af en zij niet. Dus had hij hun
nog eerst enige andere vragen te doen.
Ging zij vaak naar de bioscoop?,
vroeg hij.
Janet schudde het hoofd. Bijna hele
maal niet meer. U weet, hoe slecht de
films in de laatste tijd geweest zijn. Ik
geloof, dat zij „Henry V" twee keer gezien
heeft.
En wat tennis betreft?, vroeg Ives,
weet u ook, of zij onlangs naar tenrxis-
wedstrijden. geweest is?
Janet zei: Ja, ik weet, dat zij daar
geweest is. Het verbaasde mij nogal, om
dat zij dat nooit deed.
Weet u ook op wat voor dag of dagen
zij er heen geweest is?
Janet dacht even na. Dat kan ik mij
niet herinneren. Zij zei iets over een man,
die een ongelooflijke slag met twee han
den gemaakt had.
Dat was Seruga, zei Tom, op de dag
van de finale. Hij keek Elsa aan: Weet
je nog?
Elsa knikte toestemmend. Ja, inder
daad, dat is zo. Dat was ook de dag,
waarvoor het kaartje van Sellick geldig
was: Zondag. Weer keek zij even naar
Tom. Ze moeten er dus dezelfde dag
geweest zijn als wij!
Best mogelijk ik heb ze niet ge
zien, maar in zo'n dichte menigte
Maar er was slechts één contramerk,
pxerkte ik op.
Och, je weet hoe het gaat, zei Tom,
de mensen houden hun contramerken om
er in en uit te kunnen lopen. Hij kan haar
best haar contramerk in handen hebben
gegeven.
Wie? vroeg Janet. Over wie hebben
jullie het?
Waarop Ives zei: Over een man, die
Sellick heetGeorge Sellick.
Hij vertelde hun over Sellick; hoe Sel
lick Tom was komen opzoeken en over
die roman en zijn verlaten van het hotel
en zo. Zij stonden er gespannen naar te
luisteren. Zij schenen zijn verhaal met
volle aandacht te volgen tot hij op een
zeker punt gekomen was. Dat was, toen
hij iets zei over het feit, dat Letty Tom
gesproken had en hem gezegd had, dat zij
Sellick afgewezen had, of liever, dat zij
van plan was hem af te wijzen. Op dat
ogenblik keek ik toevallig naar Begg Hol
brook en ik zag, dat dit nieuws voor hem
als een volkomen verrassing kwam. En er
was meer in zijn blik, dan alleen maar
verrassing. Er was verdriet in zijn blik te
lezen en men kon zien, dat het eexx hevige
schok voor hem was.
Toen dacht ik bij mezelf, dat indien hij
haar gedood had uit jaloezie, niet wetende,
dat zij Sellick reeds afgewezen had en haar
niet de kans gevend hem dat te vertellen,
dit dan geheel in overeenstemming zou
zijn met zijn huidige reactie. Dat hij haar
met andere woorden voor xxiets vermoord
had.
Ik keek naar Janet, terwijl Ives over
Sellick doorsprak. Zij stond daar gespan
nen naar ieder woord van Ives te luiste
ren, opgewonden door het feit, dat ten
laatste de moordenaar van haar zuster
gevonden zou zijn. Letitia's beslissing, zo
als zij die aan Tom had meegedeeld, diende
er alleen voor om haar te sterken in haar
innerlijke overtuiging en niet alleen in
de hare, maar in die van alle aanwezigen,
behalve mijzelf dat Sellxck klaarblijke
lijk Letitia vermoord had om zich te wre
ken over zijn eigen teleurstelling.
Ik weet niet, of het was om zijn eigen
reactie te camoufleren, of omdat hij zich
zelf er niet toe kon brengen om te ge
loven, dat Letitia tot zulk een definitieve
beslissing kon komen, maar op dit punt
viel Holbrook Ives iri de rede en vroeg,
hoe het kwam, dat deze feiten eerst nu
aan het licht gekomen waren en waarom,
als dit zo was, Tom die niet eerder naar
voren had gebracht.
Tom diende hem van repliek. Hij zei,
dat hij er niet over gesproken had, omdat
hij niet geloofde, dat het, hoe dan ook,
veel verschil zou maken, want hij had
steeds gemeend dat zij zijn advies zou
opvolgen emSellick zou afwijzen, daar zij
alleen maar met hem wilde trouwen om
aan een probleem van haarzelf te ontko
men. Holbrook vroeg hem, of zij hem niet
verteld had, wat haar probleem was en
Tom antwoordde ontkennend.
Ik keek naar Janet. Ik wist, dat haar
ogen op mij gevestigd waren. Bij het ver
melden van Letitia's probleem waren
Janet's ogen als door een magneet in mijn
richting getrokken en ik wist, dat zij wilde
zien, of ik iets tegen Ives gezegd had over
de persoonlijke tragedie van haar zuster
of niet; over het feit dat Letitia een man
lief had die op zijn beux-t weer van Janet
hield.
Ik zei daarom op een ietwat speculatieve
toon, dat ik mij afvroeg wat Letitia's pro
bleem wel geweest kon zijn. Ik bedoelde
Janet daarmee gerust te stellen, maar in
zekere zin wa3 die opmerking toch onge
lukkig, omdat ze Elsa aanleiding gaf op
nieuw te merken, dat er waarschijnlijk
helemaal geen probleem geweest was, maar
dat het een goed idee was om bij een
vriendelijk mens zoals Tom, haar regisseur,
belangstelling op te wekken en op die
manier op goede voet met hem te komen.
Natuurlijk was Janet woedend. Maar
zij kon niet veel zeggen. Zij had tegen
Ives x-eeds gelogen over haar onwetend
heid betreffende Letitia's probleem, zodat
zij daarop niet terug kon komen. Toch
werd zij op hetzelfde moment door Elsa
in de positie gedrongen om de reputatie
van haar overleden zuster te verdedigen.
Het bloed vloog haar naar het hoofd en
zij zag er aantrekkelijker uit dan ooit te
voren, toen zij zich tot Elsa keerde en haar
zei, dat dit geen manier was oxn over haar
overleden zuster te spreken.
Ives kwam échter tussenbeide. Het was
duidelijk, dat hij niet nog meer tijd wilde
verspillen. Hij wilde Sellick zien te vangen.
Het feit. dat Letitia van plan was geweest
om Sellick af te wijzen, was voor Ives het
enige feit van belang en hij zei dat dan ook.
Het gaf Sellick zijn beweegreden om
Letitia te vermoorden. Ook om te vluchten
en zich verbox-gen te houden, zelfs nadat
het nieuws van haar dood in de bladen ge
publiceerd was.
Tom zei, dat hij meende dat het meer
betekende dan dat. Hij dacht, dat als
Sellick zozeer op Letitia verliefd was ge
weest, dat hij haar verrnoordd.e omdat zij
hem afgewezen had, het hem helemaal
niet verbazen zou, als mexx tot de ontdek
king zou komen, dat Sellxck zelfmoord
gepleegd had. Sellick was naax- zijn
mening de man om over een dex-gelijke
daad een geweldige wroeging te voelen.
Dit interesseèrde Ives en trouwens ons
allemaal. Ik zag nog niet, waar Tom een
dergelijke mening op baseerde, maar ik
realiseerde mij, dat hij Sellick later ge
sproken had dan ik en hem dus wat beter
kende. Tom zei «tegen Ives, dat hij zijn
opinie baseerde op Sellick's roman. Het
was het verhaal van een man, die na de
oorlog in een overspannen geestestoestand
verkeerd had, die tot een zo ex-nstig geval
van neurose had geleid, dat hij behandeld
moest worden met een soort electrische j
schokken op de hersens, die de gedachten- 1
paden tot hun normale loop terugbrachten
en die op die manier de obsessie ver-J
dreven. In Sellick's boek herstelde de pa
tiënt echter niet, maar eindigde met zelf
moord. De titel van het boek was „De Poel
der Stilte".
Ives hield zich op de vlakte'; mexx kon
duidelijk zien, dat het enige wat hem in
teresseerde, was, te ontdekken, waar Sel
lick zich ophield en dat deze soort specu
latie over ziin mogelijk lot hem vrij on
verschillig liet. Het was maar goed, dat
op dat moment Wilson terugkwam uit het
hotel met het materiaal, dat hij daar had
opgehaald. Hij had de papieren, waar hij
over gesproken had, bij zich, maar was
nog steeds zonder enig spoor van Sellick's
vex-blijfplaats.
Ives nam de telefoon en belde zijn
bureau op om te horen, of er nog rap
porten waren binnen gekomen. Terwijl hij
op antwoord wachtte, overhandigde hij
Sellick's foto aan de Holbrooks en vroeg
hun, of zij hem ooit gezien hadden. Bei
den antwoordden ontkennend. Zij hadden
in de laatste tijd nooit iets vaix Letitia's
geleiders gezien. Het politiebureau be
richtte, dat er tot dusver niets ontdekt was.
Ives nam al de papieren op, die Wilson
meegebracht had en begon achteloos in
het manucript te bladeren. Tenslotte legde
hij het toen neer en vroeg aan Tom:
Wat zei u ook weer, dat de titel van het
boek was?
„De Poel der Stilte".
En dit boek heet: „Het kristallen
Meer". Ives tikte op het boek. Bent
u er zeker van dat het hetzelfde boek is?
Tom liep op hem toe en keek naar het
titelblad en toen naar enkele andere
pagina's, waarna hij Ives weer aankeek,
iWordt vervolgd)s 1
