WOLLEN DEKEN
J. TH. KORT
SLEUTEL WEG 2
HAGEMAN
De man
Zaterdag 29 October 1949
Haarlems Dagblad en Oprechte Haarlemsche Courant
4
Vernieuwing van
het gevangeniswezen
„Vernieuwing van het gevangeniswezen
en dc reclassering" was de titel van het
onderwerp, dat dr. J. van der Grient uit
Bussum, inspecteur van de Sociale Ver
zorging aan het departement van justitie,
Vrijdagavond in gebouw „Cultura" voor
de afdeling Haarlem van de Protestants
Christelijke Reclasseringsvereniging be
handelde. In ziin inleiding herinnerde hij
aan het werk, dat het Nederlands Genoot
schap tot Zedelijke Verbetering der ge
vangenen (thans Nederlands Genootschap
tot Reclassering) in de vorige eeuw ver
richt heeft. De eerste celbezoekers vonden
groen en rijp in gemeenschap bijeen en
als ideaal werd genoemd de gevangenen
in een cel op te sluiten. In 1849 is de eer
ste gevangenis in Amsterdam in gebruik
genomen en tijdens de toespraken bij de
opening werd gezegd, dat de gevangenen
tot inkeer zouden komen. In 1939 is on
derzocht hoe groot het aantal recidivisten
in de Amsterdamse gevangenis was. Ze
ventig procent der gedetineerden hadden
reeds een vonnis ondergaan. Gebleken is,
dat de cel gefaald heeft.
In kringen van de reclassering werd
reeds vóór de oorlog op verandering aan
gedrongen. Eerst was een storm nodig en
die is gekomen in de vorm van de oorlog.
Tallozen uit het verzet maakten ketinis
met de gevangenis en na de bevrijding
zat men ook met het probleem der poli
tieke delinquenten. Dr. van der Grient
herinnerde aan de vorming van de com-
missie-mr. Fick, die een prachtig rapport
heeft uitgebracht, dat thans de basis
vormt van de bij de Tweede Kamer inge
diende beginselwet voor het gevangenis
wezen. De commissie ging uit van de
gedachte, om van de gedetineerden leven
de mensen te maken. Overdag leven zij
in gemeenschap en des nachts zijn zij in
de cel. Op het ogenblik wordt illegaal
gewerkt, om de beginselwet reeds in
practijk te brengen. Spreker ging uitvoe
rig in op de differentiatie van de strafge-
stichten. De meeste gestichten hebben
reeds een bestemming gekregen; Haarlem
echter nog niet, doch een beslissing is
spoedig te verwachten. Het selecteren
van de gevangenen is een zeer moeilijk
werk en misschien over vijf of tien jaar
zal iets bereikt zijn. Gelet moet worden
op het karakter en de aanleg van de ver
oordeelde.
Dr. van der Grient besprak eveneens
de taak van de sociale ambtenaar, die kort
geleden zijn intrede in de gestichten heeft
gedaan en merkte op, dat het van belang
is, dat hij contact heeft met alle leden
van het personeel en met de reclassering.
Ook heeft hij tot taak zich te wijden aan
de ontwikkeling en ontspanning. Er wordt
thans veel in de avonduren gestudeerd
en met succes. Men moet niet denken, dat
de gedetineerden het prettig vinden, dat
zij opgesloten zitten, ondanks het feit, dat
er veel voor hen gedaan wordt, want
vrijheidsberoving is een grote straf.
Tenslotte sprak dr. van der Grient zijn
vreugde uit over de grote belangstelling
voor de gevangenen. Weten zij, dat zij
op de steun van de maatschappij kunnen
rekenen, dan is er reeds veel gewonnen.
De bijeenkomst stond onder leiding van
mr. C. G. Bijleyeld, voorzitter der afde
ling, die in zijn openingswoord welkom
heette de heer P. P. Hartendorff, de afge
treden secretaris, die van de oprichting
der afdeling af, veel werk heeft verricht
en verder vertegenwoordigers van andere
reclasseringsverenigingen.
In een huishoudelijke vergadering is tot
bestuurslid gekozen mr. M. Lagerwaard.
VERPLEEGSTER VRIJGESPROKEN VAN
MISHANDELING VAN GEDETI
NEERDEN
De rechtbank te Assen heeft de 44-jarige
mevr. F. H. C. ten B.-B., leerling verpleeg
ster te Utrecht, aan wie mishandeling van
twee in het kamp Westerbork gedetineerde
Politieke delinquenten ten laste was gelegd,
vrijgesproken. Tegen haar was 100,
boete of 3 weken hechtenis en een maand
voorwaardelijke gevangenisstraf geëist.
Mevrouw Ten B.-B., die na de bevrijding
bij de geneeskundige dienst in het kamp
wertke, was ten laste gelegd dat zij bij
wijze van straf wegens het wegnemen van
enkele sigarettenpeukjes en een stukje
luchtzeep, twee gedetineerden, die aan een
longziekte leden, een morphine-injectie
gegeven had.
Burgerlijke stand van Haarlem
J ILEM, 28 October 1949
GEHUWD: 28 t G. van Velsen en L. A.
Tazelaar.
BEVALLEN van een zoon: 26 Oct., B. Prins
Schmitz; 27 Oct., A. PoortSchütte; A. J.
de VriesHoffland; A. van Essenvan Gen-
nip; M. A. van WooningHulscher.
BEVALLEN van een dochter: 27 Oct., M.
A. Willebord—van Tongeren; 28 Oct., K. van
DijkKorbel; H. J. MeermanHoogslag; J.
de Baan—Bok.
OVERLEDEN: 26 Oct., G. J. Vink—van
Oort, 90 j., Jansstraat; K. Hunting—den
Ouden. 54 j.. Westerhoutpark.
Koop uw
GROTE
een
waar men zich
zo lekker in kan
rollen, bij
a
HAARLEM
HEEMSTEDE
ZANDVOORT
""""llllnrn Illl1""11
"""iiiuiiiiiiimiiiuiiiiiiiiuiiiiiiiuiiiiiiiininnüiiiniii111"
„Bloembollencultuur" en de
Stichting voor de Landbouw
Geen hoofdafdeling
Tuinbouw gewenst
Een half jaar geleden had ae Stichting
voor de Landbouw het voornemen met alle
tuinbouworganisaties een hoofdafdeling
Tuinbouw van deze stichting, met een af
deling Bloembollen te vormen.
Aan de Alg. Vereniging voor Bloembol
lencultuur werd de vraag voorgelegd om
daaraan te willen medewerken.
Het hoofdbestuur van „Bloembollencul
tuur" blijkt bezwaren te hebben.
Om op een onwerkelijke basis tot sa
menwerking te besluiten achtte het hofd-
bestuur zowel onjuist en oneerlijk jegens
de leden der vereniging, als jegens de
Stichting voor de Landbouw.
De leden van „Bloembollencultuur" die
nen te weten, dat het aangaan ener samen
werking met de Stichting voor de Land
bouw uiteindelijk inhoudt, krachtens de
doelstelling van de Stichting en de daarin
verenigde organisaties, dat de Alg. Ver
eniging zich niet meer mag bezig houden
met prijzen, belastingen, betaaldata enz.,
kortom, met alles wat op economisch ter
rein is onder te brengen.
Dit is, naar de mening van het hoofd
bestuur, niet te verenigen met de uitspraak
der algemene vergadering en de daarin tot
uitdrukking gekomen wens van de bloem
bollenkwekers en handelaren, die verenigd
zijn in een vrije vakorganisatie, die op
vrijwillige onderlinge samenwerking van
vakbeoefenaren berust.
Post voor „Zuiderkruis"
en „Kota Inten"
Post bestemd voor militairen, aan boord
van de troepenschepen „Zuiderkruis" en
„Kota Inten", beide op weg naar Indonesië,
welke in een der tussenhavens zal worden
uitgereikt, moet uiterlijk op 31 October in
Nederland worden ter post bezorgd. Post
bestemd voor uitreiking in de haven van
aankomst dient respectievelijk op 11 en
15 November gepost te worden. De brie
ven moeten alle worden gezonden aan het
veldpostkantoor te Batavia met vermelding
van de naam van het troepenschip.
TEL, 11493 - LANGE VEERSTRAAT 10
DE „SLEUTELSPECIALIST"
(Adv.)
Oud-burgemeester van
Den Bosch overleden
Mr. F. 3. van Lanschot, „de
populairste burgervader"
Op het kasteel Zwijnsdrecht, onder de
gemeente Helvoirt, is gisteravond op 74-
jarige leeftijd overleden mr. Frans Johan
van Lanschot, die van 1917 tot 1941 als bur
gemeester van 's Hertogenbosch bekend
stond als de meest populaire burgemeester
van ons land.
Hij werd op 16 September 1875 in Bra
bants hoofdstad, waar ook zijn vader bur
gemeester was, geboren. Hij bezocht het
gymnasium van het St. Willibvorduscollege
te Katwijk aan de Rijh en liet zich daarna
als student in de rechten aan de Utrechtse
universiteit inschrijven.
In 1902 promoveerde hij op stellingen tot
meester in de rechten, waarna hij zich in
zijn geboortestad als advocaat en procureur
vestigde. Hij werd schoolopziener in het
arrondissement Waalwijk en in 1907 geko
zen tot lid van de gemeenteraad van 's Her
togenbosch. In 1909 werd hij secretaris van
de tiendcommissie en een jaar later griffier
bij het kantongerecht. In 1917 tijdens de
eerste wereldoorlog nam hij als burgemees
ter het bestuur der stad over van jhr. P.
van der Does de Willebois, die dit ambt 33
jaar had bekleed. De ambtsperiode van
burgemeester van Lanschot is voor Bra
bants hoofdstad een zegenrijke tijd gewor
den. Dit is niet alleen te danken aan zijn
grote bestuurskwaliteiten, maar vooral door
de wijze waarop hij met iedereen wist om
te gaan. In de loop der jaren maakte hij
vele reizen in Europa. Als hoofd zijner ge
meente, die hij tot over de 50.000 inwoners
zag uitgroeien, toonde hij grote belangstel
ling voor kunst, landbouw en sport. Hij was
een kenner van de stad uit alle eeuwen van
haar bestaan en het was vooral de basiliek
van St. Jan, de trots van 's Hertogenbosch,
die zijn volle aandacht had. Met kracht
steunde hij cultuur, handel en industrie.
Het is dan ook niet te verwonderen, dat,
toen burgemeester Van Lanschot in 1941
de tijd gekomen achtte om zijn ambt, dat
zoveel van zijn krachten gevergd had, neer
te leggen, het gemeentebestuur te zamen
met de gehele burgerij hem een afscheid
bereidde, waarbij hij met dank, goede wen
sen en geschenken werd overladen.
Mr. Van Lanschot wordt Woensdag 2 No
vember a.s. om elf uur na de uitvaartdienst
in de St. Nicolaaskerk te Helvoirt op de
R.K. begraafplaats aldaar begraven.
Levenslang geëist
tegen twee SS'ers
De advocaat-fiscaal bij het Bijzonder
Gerechtshof te Amsterdam heeft levens
lange gevangenisstraf en ontzetting uit alle
openbare rechten voor de tijd van het leven
geëist tegen de 32-jarige veehandelaar S. B.
uit Enschedé. B. had in 1940 dienst ge
nomen bij de Waffen SS, vocht drie jaar
aan het Oostfront en werd gewond naar
Nederland teruggezonden. Hij nam dienst
bij het „Sonderkommando Feldmeyer" en
trad voor het eerst bij een Silbertannc-
actie op in Juli 1944, toen hij met de SS'er
E. K. in Groningen de heer H. Hazelhorst
van het leven beroofde. In Augustus 1944
schoot hij de heer H. Kolijn in Purmerend
dood. In dezelfde maand ging hij naar
Eindhoven. De burgemeesters van Asten en
Someren en een inwoner uit Someren, de
heer E., werden van huis gehaald en op een
stille plek neergeschoten. De twee burge
meesters waren op slag dood, doch de heer
E. was slechts in zijn arm geschoten en
hield zich dood. Dit redde hem het leven.
Tegen de 38-jarige stratenmaker E. K. uit
Leeuwarden, eveneens lid van het „Sonder
kommando Feldmeyer", die samen met B.
aan Silbertanne-acties had deelgenomen,
werd eveneens levenslang geëist.
„Het zal je niet gebeuren" (Cinema
Pal ace). Een klucht van Italiaanse
makelij,met een soort van Italiaanse George
Formby die zijn dwaze avonturen beleeft
in een periode en tegen een décor die al
lerminst reden tot vrolijkheid geven: de
oorlog en de slagvelden van Abessinië, Al
banië en Italië. Deze klucht heeft dan ook
een bittere ondergrond, het is als 't ware
een aaneenschakeling van galgenhumor
geworden, waardoor de Italiaan zichzelf en
zijn ongelukkige recente geschiedenis met
een meewarig lachje aan de kaak stelt.
In de eerste plaats moet men deze film
als een uitbarsting van impulsieve afschuw
tegen de oorlog zien. Het verhaal en de
verwikkelingen doen hun best om het beeld
van de dappere Italiaanse soldaat met bit
ter genoegen tot zijn voetstuk af te breken,
zij sparen hem in geen enkel opzicht en wat
er overblijft is de caricaturale arme drom
mel, die heen en weer geslingerd wordt
tussen zijn vrienden en zijn vijanden, waar
tussen hij vaak het verschil niet meer kan
ontdekken.
menteel het Italiaanse volk bezielt, dan is
menteel het I aliaanse volk bezield, dan is
dat volk rijp voor een radicaal pacifisme.
Het heeft blijkbaar de verhoudingen en de
drijfveren van de laatste oorlog slecht be
grepen. doch wenst zich daarover verder
ook niet meer het hoofd te breken. Het
wenst slechts de oorlog als verschijnsel en
als vernieler van het rustige, genoeglijke
burgerleven kwijt te raken.
Het is jammer dat vele humoristisch be
doelde dialogen en situaties de toeschou
wers ontgaan door het Italiaans, dat zeer
gebrekkig is vertaald in de geschreven
tekst.
In het voorprogramma een Nederlands
filmpje over de West-Indische Archipel,
dat zeer instructief is. JL.
„Fietsendieven" (Rembrandt).
Zelden zijn de critieken zo eenstemmig
enthousiast geweest als over dit laatste
meesterwerk uit de jonge Italiaanse film
school, die toch al zoveel lauwerkransen
aan haar camera's heeft hangen. Ter ge
legenheid van de voorstelling tijdens het
Holland Festival hebben wij deze bewon
dering voor deze op wellicht het eenvou
digste gegeven dat ooit tot draaiboek dien
de gebaseerde rolprent niet onder stoelen
of banken gestoken. Het gaat alleen over
een Romeinse arbeider wie een fiets, waar
van zijn broodwinning afhankelijk is. wordt
ontstolen, de vertwijfelde speurtocht die hi.i
in de metropool onderneemt, de wanhoop
die hem tot een onbezonnen daad drijft en
een plotselinge wending althans nog een
sprankje hoop wettigt. Vittoria de Sica
bewijst niet alleen zijn meesterschap over
de camera door een soepele stijl en een
strak rhvthme tot het einde toe vol te hou
den. maar ook zijn grote gaven van geest
en gemoed.
De regisseur vond in het volkskind Enzo
Staiola de glimlach die door zijn werk
wandelt; een jongen met een onweerstaan
baar komisch gezicht, dat ons soms door
een blik, een vluchtige uitdrukking, schokt
en Ontroert. Thema's uit het dageliiks leven,
opnamen van de straat en de fabriek en
vereenzelviging van de spelers met de door
hen te vertolken personen, ziedaar de mid
delen waardoor de Italianen erin geslaagd
zijn de band tussen de cinema en de wer
kelijkheid te herstellen. J. H. B.
„Ergens in China" (Frans Hals).
Eerst bij het zien van deze film is het ons
duidelijk geworden hoe de Chinezen er in
geslaagd zijn de Japanners een jaar of
negen tegen te houden. De verfilmers van
dit verhaal tonen ons tenminste dat zij
begiftigd waren met een uitzonderlijke
veine en machine-geweren waarmee men
vuurstoten van een stuk of 400 schoten kon
geven, zonder dat zij zich losrukten om
naar de vijand over te lopen. Bovendien
worden zij in deze episode nog geholpen
door Alan Ladd, die weliswaar eerst olie
aan de Jappen levert, maar na enige on
aangename ondervindingen met de riizende
zonnestraaltjes, in naam van alle Ameri
kaanse tradities zich opoffert om een heel
Chinees legercorps te redden. Afgezien van
deze en soortgelijke militaire onwaarschijn
lijkheden, kan men deze rolprent een aantal
verdienstelijkheden zeker niet ontzeggen.
Er zijn vele voortreffelijke oonamen van
de mysterieuze sfeer van het Oosten te be
wonderen en de spanning wordt tot het
einde toe gehandhaafd. Loretta Young als
zeer ethische onderwijzeres, die niet
schroomt om een handje uit te steken ter
krachtdadige verdediging van haar truck
vol met Chinese leerlingen, maakt zichzelf
alleszins aanvaardbaar en de Japanners die
in het stuk voorkomen zijn zo kwalijk als
men zich maar zou kunnen wensen. Zij
lokten zelfs applaus uit van het publiek.
Toen zii een kooje kleiner gemaakt wer
den, wel te verstaan. W. L. B.
„In donker Afrika" (L u x o r). Abbott
en Costello zijn figuren, die nauwelijks een
beschrijving behoeven. Iedereen weet welk
soort plezier hij bij hun films zal hebben.
Een beetje grof, weinig origineel soort grap
jes zal de toeschouwer anderhalf uur lang
Wel bezig houden, maar niet voortdurend
kunnen amuseren.
In deze film, waarin de beide dwazen op
„Breng mij terug naar die ou Transvaal". Deze iveek vertrok van Rotterdam
naar Zuid-Afrika de „Sibajak" van de Rotterdamse Lloyd met 1000 emigranten aan
boord, waaronder 300 buitenlanders. De oudste emigranten, het echtpaar Geerdes
uit Amsterdam, waarvan man en vrouw elk 80 jaar zijn, gaan in de Oranje Vrijstaat
nog eens opnieuw beginnen. Na het aan boord gaan maken ze tezamen met de
jongste emigrant, de zes maanden oude Nikkie Hagemeier, kennis met de gezag
voerder van de „Sibajak" kapitein J. C. Schnetler.
Wij verhuren stofzuigers
voor 4.60 per maand
Alle reparaties vrij
DE STOFZUIGER CENTRALE
GED. OUDE GRACHT 52 - TEL. 12762
tegenover de kerk.
(Adv.)
jacht gaan in een nogal griezelig deel van
Afrika, dat bovendien overbevolkt is met
olifanten, leeuwen, krokodillen en reusach
tige apen. komen vele en opwindende avon
turen voor. En het bijzondere is bovendien,
dat de enkele keer, dat een van de sterren
in een situatie komt, waar zelfs een regis
seur hem niet meer uit wist te redden, de
camera met. grote vaardigheid naar een
andere scène overzwaait. Zo loopt het al
tijd goed af. Dat alleen is toch al bijna de
moeite waard om naar een film te gaan?
De helden worden bijna opgegeten, maar
ontsnappen, ze worden bijna vermoord,
maar het gaat toch nog goed, krokodillen
zwemmen in gesloten formaties om hen
heen, maar happen (gelukkig) net altijd
En dat kunt u negentig minuten lang zien,
gezeten in een makkelijk stoeltje. Wat wilt
u dan nog meer? E. P.
„Triomf der doodskoppen" (Spaarne)
is een gebrekkige Mexicaanse imitatie van
de Wild West-films van Hollywood. Het is
een erg verward verhaal van een geheim
zinnige misdadigersbende, die een gehele
landstreek terroriseert, totdat een nog veel
mysterieuzer groep wrekers, gekleed in
zwarte mantels met fraai opgeborduurde
doodskoppen een eind aan hun bedrijvig
heid maakt. Maar voor het zover is wordt
er zo uitgebreid en geestdriftig gemoord en
geconspireerd, dat het zelfs voor de liefheb
bers van dit genre teveel van het goede
moet zijn. Bovendien wordt er gewerkt met
allerlei stokoude trucs zoals valluiken-met
afstandsbediening en nachtmerrie-achtige
griezelwerktuigen, in de geest zoals Holly
wood die vijftien jaar geleden gebruikte.
De geluidsband tenslotte is tot op de draad
versleten, hetgeen alles bij elkaar de in
druk wekt, dat men hier met een filmisch
museumstuk van eerbiedwaardige ouder
dom te maken heeft, maar dat is dan ook
de enige vleiende opmerking, die wij over
dit product kunnen maken.
De voorfilm, een vlotte „Western met
historische pretenties, genaamd „De Zwarte
Bandiet" en met de cowboy-j odelaar Roy
Rogers in de hoofdrol, steekt bij dit Mexi
caanse onding wel zeer gunstig af.
H. C.
„Ditte, een mensenkind" (City). Het
kleine theater aan de Grote Markt stelt de
Haarlemmers nogmaals in de gelegenheid
te genieten van de voortreffelijke Deense
film over de moeilijke jeugd van 't vissers-
meisje Ditte, waarin de eenvoud der stijl
middelen de overigens weinige tech
nische tekortkomingen, ruimschoots com
penseert. J. H. B.
LINCOL LINOLEUM. EN MEUBELWAS
Het eerste met vooroorlogs procédé en zui
vere terpentijn bereid. Een hoge glans, geen
gladde vloeren. 4 CENTEN ontvangt U voor
de ledige doos. Vraagt Uw leverancier.
(Adv.)
GEZELLIGHEID IN HUIS
ook 's winters, kunt U bereiken met een paar
gezellige glas in lood suitedeuren van
ATELIER C. SCHMIT
GASTHUIS VEST 13 - TELEFOON 16914
Vraagt vrijblijvend inlichtingen
(Adv.)
Jazz-klanken schalden
in de „Stad Haarlem"
De macht van het rhythme behoort tot
de primaire menselijke ervaringen. Het is
daarom verklaarbaar, dat vrijwel het ge
hele auditorium, dat gisteravond in de
grote zaal van het gebouw „Stad Haarlem"
bijeen gekomen was voor de tweede „jam
session" in dit seizoen van de Haarlemse
Jig Rhythm Club, gevormd werd door jon
gelieden.
Aan rhythmische sensatie zijn zij niet te
kort gekomen. Die werd hun in overvloed
geschonken door de Rhythm-club en boven
dien door een Haags Jazz-orkest, de Dixie
land Pipers, dat op deze avond zijn mede
werking verleende. Beide ensembles be
staan uit jongemannen, voor wie de jazz
muziek tot een levensvoorwaarde gewor
den is. Daarvan spreken hun vertolkingen,
waaraan zij zich met hart en ziel geven
en waarvoor zij zich, weliswaar een heel
eigen, maar dan toch een techniek hebben
meester gemaakt, die hun in staat stelt naar
hartelust te improviseren, te variëren en
daarbij een constante klankkracht te ont
wikkelen, welke gedachten-associaties be
treffende de muren van Jericho doet ont
staan.
De Haarlemse Jig Rhythm Club leidde de
jazz-genietingen met een reeks uitvoerin
gen in, die van de genoemde technische
beheersing getuigden. Met twee guitaren
en een contrabas gebruikt het ensemble nog
dezelfde instrumenten als de beroemd ge
worden „Original Dixieland Jazzband", te
weten de klarinet, trompet, trombone, piano
en slagwerk. De Haagse club heeft de con
trabas weggelaten en in plaats van guitaren
wordt een banjo bespeeld, zodat in deze
samenstelling mogelijk nog meer de Dixie-
land-stijl benaderd kon worden. En inder
daad konden de „Dixieland Pipers" zich
met hun prestaties boven het toch al be
hoorlijke spel-niveau van hun Haarlemse
jazz-broeders verheffen.
De bezoekers waren uitbundig geestdrif
tig over de wijze waarop hun rhythmische
verlangens en klank-behoeften bevredigd
werden, een waarderings-uiting, welke ook
gericht werd tot degenen uit het publiek,
die heel verdienstelijk een jam-session-
intermezzo verzorgden.
P. Z.
BINNENLAND
Het troepentransportschip „Zuiderkruis"
dat Vrijdag naar Indonesië vertrok, heeit
ook een Niwin-gezelschap aan boord, dat
gedurende zes maanden voor de militairen in
de tropen gaat spelen. Het ensemble bestaat
uit Leo de Hartogh, Wouter Denijs, Ben
Aerden, Karin Larsen en Bep Dekker. De
teksten voor het optreden zijn speciaal ge-
schreven door Marti Verdenius.
De Nederlandse Spoorwegen hebben
aanbesteed het afbreken van het restaurant
„Zomerzorg" te Leiden bij de overweg in de
Rijnsburger weg. Het verschil tussen dc
hoogste en laagste inschrijving bedroeg
f 12.730. De N.V. Verenigde Utrechtse Ijzer
handel vraagt voor de uitvoering van dit
werk f 6470. de firma G. J. van Vliet te
Utrecht wil het restaurant afbreken met
bijbetaling van f6260!
Nabij Venray hebben twee mannen een
20-jarig meisje van haar fiets getrokken en
haar de haren afgeknipt.
De burgemeester van Amsterdam, mr. A.
J. d' Ailly. vliegt Zondag van New York
naar Amsterdam terug.
Door het omvallen van een spiritusbran
der van een inhaleerapparaat is in Tiel een
wiegje met een baby van vijf maanden in
brand geraakt. De kleine kreeg ernstige
brandwonden en is later overleden.
HAARLEM EN OMGEVING
Vrijdag 11 November wordt in het Con
certgebouw een bijeenkomst gehouden van
de huldigingscommissie van het jubileum
fonds uit het personeel der Noord Zuid Hol
landse Vervoermaatschappij, waarop vijftien
jubilarissen uit de groep Haarlem gehuldigd
zullen worden. Medewerking verlenen het
gezelschap Fred. Fagel, het muziekcorps der
N. Z. H.. onder leiding van de heer P.
Baart en „The Harinucci's". Onder leiding van
Th. van der Moolen wordt het bal gehouden.
Het Eerste Haarlemse Accordeonorkest
„Accordia" geeft op Zondag 6 November in
het gebouw van de Haarlemse Kegelbond een
feestavond met medewerking van Cakie,
Herman Teunissen en Gerard de Vos.
Zondagmiddag 30 October zal prof. dr,
H. M. J. Oldewelt voor de Kennemer Kring
in restaurant Brinkmann, Grote Markt, spre
ken over „Samenspel van ziel en lichaam".
Een 22-jarige los werkman is door de
Haarlemse politie onder verdenking van ver
duistering van een rijwiel gearresteerd. Hij
heeft bekend en voorts toegegeven dat hij
enige sigaretten-winkeliers heeft opgelicht.
In de maand November houdt de vereni
ging „Geloof en Wetenschap" twee bijeen
komsten. Op Vrijdag 11 November spreekt
de heer C. M. van Moorsel Pzn., architect uit
Rijswijk in de Stadsschouwburg over „Bouw
kunst en samenleving" en op Vrijdag 18 No
vember in Brinkmann de heer Gustav Adolf
uit Brussel over „Gegenwartiger Stand und
Ziele des Bolschewismus in aller Welt". Theo
van der Pas zal op 16 December in de Stads
schouwburg een pianoconcert geven en wer
ken van Chopin ten gehore brengen.
Maandag begint de heer D. G. Ruanis
zijn cursus „Karakters en conflicten" voor de
Haarlemse Volksuniversiteit, De voordrach
ten worden op 7, 14. 21 en 28 November
voortgezet en vinden plaats in het Frans
Halsmuseum.
De heer A. P. Cassee te Haarlem slaagde
aan de gemeentelijke universiteit te Am
sterdam voor het doctoraal examen psycho
logie.
De Bloemendaalse politie heeft een jon
gen van elf jaar aangehouden, die Vrijdag
middag tijdens een bezoek aan kennissen in
Bloemendaal een portemonnaie, inhoudende
f 11, had gestolen. Nadat proces-verbaal was
opgemaakt kon de jongen huiswaarts keren.
Voor leden van „Postaal Genoegen" zal
de toneelgroep „Academia" uit Den Haag op
Woensdag 2 November in de Stadsschouw
burg een voorstelling geven van „Liefde en
hof intrigue".
In het Remonstrantenhuis, Wilhelmina-
straat, wordt Dinsdagavond 1 November de
bazar geopend ten bate van de restauratie
van dit huis. De bazar zal ook Woensdag 2
en Donderdag 3 November geopend zijn.
Fa E. BELLAART
(Fa. Martens en Zoon Anno 1784)
Garenkokcrskade 1, Haarlem - Tel. 13467
AANNEMERS VAN ALLE BOUW. EN
ONDERHOUDSWERKEN
(Adv.)
Vereniging „Aerdenhout"
is opgeheven
In de Vrijdag gehouden vergadering van
de vereniging „Aerdenhout" is besloten de
vereniging op te heffen. Het bestuur had
het voorstel ingediend en ter toelichting
werd meegedeeld, dat toen de vereniging
na de bevrijding werd opgericht er nog
goede hoop bestond, dat veel van wat tij
dens de bezetting gegroeid was zou blijven
bestaan. Voor het bestuur was daarvan voor
al van belang de gemeenschapszin en on
derlinge hartelijkheid. In de afgelopen vier
jaar zijn vele toestanden, zoals die voor de
oorlog bestonden, teruggekeerd en van de
verwachtingen van de oprichters is niet
veel meer overgebleven.
Als onderafdeling van een bridgeclub op
gericht. Deze zal blijven bestaan. De verga
dering besloot een bedrag van f 100 te
schenken aan de Niwin, f 100 aan „Pro Ju-
ventute" en het restant van ruim f 400 aan
het Kankerfonds.
FEUILLETON
die zijn geheugen verloor
DOOR PATRICIA WENTWORTH
Vertaald uit het Engels
Katherine Eversley stapte op de hoek
van de straat uit de bus en wandelde
Ellery Street af, tot ze kwam aan het
speclgoedmagazijn van Tattlecombe, dat
zich ongeveer in het midden van de straat
aan de rechterkant bevond. Aan de ene
kant van het magazijn was een klein
manufacturenzaak je en aan de andere
kant een rommelig uitziende stomerij, met
een ietwat onwaarschijnlijk aandoende
slagzin boven de deur: „Wij maken Uw
oude kleren nieuw". Het speelgoedmaga
zijn had twee ramen aan weerszijden van
de ingang. Aan de linkerkant waren verf
dozen, krijtjes, een hoepel en een bonte
mengeling van ander speelgoed uitgestald, l
maar de rechter-étalage was geheel ge- i
vuld met houten speelgoedbeesten van
William Smith, waarvan de roem zich I
begon te vei-spreiden tot plaatsen, ver
van Ellery Stveet en deze noord-Londense
uithoek verwijderd. Er waren houten
honden, genaamd Wurzel I, II, III en IV,
resp. de olijke, de zwierige, de aandoen
lijke en de dartele, alle met beweegbare
koppen en staarten. Ze waren bruin, zwart,
grijs, wit en gevlekt. Er waren ook jacht
honden, bulldogs, terriers, poedels en
takshonden. Alle waren van een zeldzame
kwaliteit en eigen karakter. Tussen deze
honden paradeerde een wonderlijk soort
vogel, met lange poten en rollende ogen,
groot en ontembaar, vol kleuren, grijs,
bruin, zwart, hard-groen, rood, oranje en
blauw, met gele poten en een lange pun
tige snavel. Katherine stond vol aandacht
naar deze houten beesten te kijken, zoals
bijna iedere vreemde daar voor dat raam
geboeid stil bleef staan. De mensen, die
vaak door Ellery Street kwamen, waren
gewend geraakt aan deze wonderlijke
creaties, maar vreemden hielden halt voor
het raam en vaak gingen ze naar binnen
om een exemplaar te kopen.
Katherine stond stil voor deze étalage
en bepeinsde, terwijl ze naar al dit won
derlijks keek, hoe iemand op sommige
ogenblikken flink moest zijn. Sommige
mensen werden flink geboren, anderen
werden het door het leven, en weer ande
ren streefden er doelbewust naar. Kathe
rine wist, dat ze op dit moment flink
moest zijn, maar ze voelde zich zwak en
ongelukkig, ze zou 't liefst alles opge
geven hebben en een compleet fiasco on
der ogen hebben gezien. En toch had ze
niet meer te doen dan deze winkel binnen
te wandelen en te zeggen, dat ze gehoord
had, dat men uitzag naar een assistente,
om dan te vragen of ze haar zouden kun
nen gebruiken. Iedereen, die in de oorlog
in dienst was geweest, moest zoiets een
voudigs toch kunnen volbrengen. Natuur
lijk zou het veel gemakkelijker zijn ge
weest, als het er niet zoveel op aankwam,
of ze deze baan al of niet kreeg. Maar
het was van zó enorm groot belang voor
haar, dat haar voeten ijskoud waren en
haar hart bonsde.
Ze keek naar een van de dwaze houten
honden, die haar aan scheen te kijken
met zijn rollende ogen. „Vooruit, schiet
op, doe niet zo dwaas" zou hij vast en
zeker tot haar gezegd hebben, als William
Smith hem ook had kunnen laten spreken.
Katherine beet zich op haar lippen en
wandelde de winkel binnen, waar ze tegen
juffrouw Cole aanliep. William Smith, die
toevallig uit de werkplaats naar voren
kwam lopen, zag hen samen staan. Juf
frouw Cole was bleek, dik, zakelijk, had
een bril op en droeg een zwarte wollen
jurk met een geelachtig vestje erop. Ze
had propjes watten in haar oren tegen
de koude. William Smith sloeg haar gade,
zoals hij haar iedere dag op ieder uur
zag. Maar toen werd hij Katherine gewaar
en hoorde haar zeggen: „Goedenmorgen,
ik heb gehoord, dat u iemand zoekt om
in de winkel te helpen". Hij hoorde deze
woorden, maar gedurende enige ogenblik
ken drongen ze niet werkelijk tot hem
door, want haar stem was als muziek in
zijn oren. Zijn hersens hielden even op
te werken, hij kon alleen maar deze aan
gename sensatie ondergaan. Het kwam
er ook helemaal niet opaan, wat ze pre
cies gezegd had. Wat er wèl op aan kwam
was dat ze op nieuw zou spreken. Hij
hoorde juffrouw Cole antwoorden: „Wel,
daar weet ik niets van", en opeens drong
de zin van hetgeen Katherine gezegd had
tot hem door als was het een echo: „Ik
hoorde, dat u iemand zoekt om in de
winkel te helpen
Hij liep kordaat naar voren en voegde
zich bij de beide vrouwen. Door juffrouw
Cole voorgesteld als Mr Smith, zei hij
beleefd goedenmorgen en staarde Kathe-
rina aan. Haar stem had hem werkelijk
iets gedaan. En eigenlijk was haar hele
wezen in staat hem van z'n stuk te bren
gen. Er was alles in haar wat een man
tot muziek, gedicht of wat ook zou inspi
reren, vond hij. En ze solliciteerde nota-
bene naar de betrekking van assistente
in Tattlecombe's Speelgoedmagazijn! Hij
was te veel in de war om te bemerken
dat ze vreselijk bleek zag, hetgeen echter
juffrouw Cole niet ontging, die haar on
middellijk drie slechte aantékeningen gaf:
„Ze is niet sterk. We kunnen hier geen
mensen gebruiken, die flauw vallen. Dat
kleurtje op haar wangen is ook niet echt,
dat zag ik dadelijk. En verder lippenstift!
Wat zou meneer Tattlecombe daarvan zeg
gen?"
Aangezien meneer Tattlecombe echter
in het ziekenhuis lag, nadat hij door een
auto was aangereden, en het niet was toe
gestaan dat hij iemand, behalve zijn zus
ter, zag, kon hierop geen antwoord wor
den gegeven, en hoezeer juffrouw Cole
het ook mocht beti'euren, William Smith
had momenteel de leiding. Juist op dat
moment bood hij het meisje een stoel aan
en zei: Vroeg u juffrouw Cole, of wij
een assistente zochten?
Katherine was blij met de aangeboden
stoel. Stel je voor, dat hij nu zou gaan
zeggen, dat ze niemand nodig hadden, of
dat ze niet geschikt was. Als het van
juffrouw Cole af zou hangen, dan zou dat
zeker gezegd worden. Deze scheen zich
onmiddellijk tegen haar gepantserd te
hebben en in de donkere kraaloogjes ach
ter de enorme brilleglazen was slechts
afkeuring te lezen. Ze zei wel niets, maar
het was overduidelijk.
Ja, antwoordde ze, gelooft u, dat ik
geschikt zou zijn?
Juffrouw Cole was ervan overtuigd.dat
ze dit niet was, maar ze hield zichzelf
in toom. Ze bekeek Katherine van top
tot teen, van het kleine eenvoudige hoedje
tot de simpele platte schoenen, ze con
stateerde dat haar tweed mantelpak verre
van nieuw was en kwam tot de slotcon
clusie: „iemand die het niet mee is ge
lopen in de wereld en achteruit is gegaan".
Er waren tegenwoordig vele mensen zo;
in weelde geboren en altijd gewend hun
eigen zin te doen, die dan opeens wegens
een of andere catastrophe op een baantje
uit moeten om geld te verdienen, vol mede
lijden met zichzelf, omdat ze moeten doen,
wat andere mensen altijd geweten hebben
dat ze moesten doen. Juffrouw Cole was
met 14 jaar begonnen te werken en had
altijd gewerkt om al deze ervaring te krij
gen, terwijl die deftige dames ze gaf in
gedachten het woord „deftig" een bittere
klank verwachtten zo maar baantjes te
krijgen zonder énige ervaring. Ze vroeg
scherp: Hebt u dit werk al eerder ge
daan?
Katherine's antwoord was volkomen eer
lijk: Nee, niet dit soort werk. Maar ik
zou 't kunnen leren. Ik ben in de oorlog
in dienst geweest.
En daarna?
Het duurde nogal lang, voordat ik
gedemobiliseerd werd, en toen nam ik wat
vacantie. Nu zoek ik een baan, ik heb het
erg nodig.
Geld op, constateerde juffrouw Cole
bij zichzelf. Zo is dat soort, lippenstift en
rouge, maar geen cent opzij gelegd.
William liet haar rustig met juffrouw
Cole praten, zonder zich in het gesprek te
mengen. Hij wilde alleen maar naar haar
kijken op dat moment. Ze was lang en
elegant. Ze bewoog zich soepel en vry. Ze
had bruin haar, dat onder een klein bruin
hoedje vandaan kwam. Ze had ook bruine
ogen. Als helder, donker water daar
deden ze 't meest aan denken. Ze verander
den van uitdrukking, maar bleven mooi. Hij
zag hoe het bloed naar haar wangen terug
vloeide, tot je niet meer kon zien, waar het
onechte blosje was geweest. Ze gebruikte
alléén rouge om haar natuurlijke kleur iets
aan te zetten. En hij hield van de zachte
kleur van haar lippenstift waarvan ze, de
natuurlijke fraaie lijn van haar mond vol
gend, op rustige wijze gebruik had gemaakt.
Hij hield ook van het ietwat afgedragen
tweed mantelpak, dat ze aan had, en het
groene sjaaltje om haar hals. Zij gaf hem
een gevoel van compleetheid, als was alles
aan haar precies zoals het behoorde te zijn.
Hij hoorde juffrouw Cole nog eens zeg
gen: Ik weet werkelijk nieten toen
onderbrak hij haar door op zakelijke en
zeer kordate wijze te vragen: Hoe heet
u?
De kleur verdween weer uit haar wan
gen, om dan in een diepe blos terug te
komen. Katherine Eversley.
Hij wendde zich tot juffrouw Cole.
Het komt me voor, dat juffrouw
Eversley juist degene is, die we zoeken.
Werkelijk, meneer Smith
Hij glimlachte opeens en deze glimlach
was vol charme. Zelfs juffrouw Cole bleek
er niet ongevoelig voor te zijn. U zult
overwerkt raken, nu meneer Tattlecombe
weg is. Wat zouden we moeten beginnen,
als u erbij neerviel?
Maar ik voel me uitstekend.
(Wordt vervolgd).
