Kippen, konijnen en duiven i n gebouw „St. Bavo"
Radio Moors
Kort en Bondig
SLEUTEL WEG?
De man
Zaterdag 19 November 1949
Haarlems Dagblad en Oprechte Haarlemse Courant
4
Vandaag en morgen wordt het publiek,
dat belangstelling heeft voor pluimvee, in
de gelegenheid gesteld duizend dieren te
bezichtigen in gebouw „Sint Bavo" aan de
Smedestraat. In kooien zijn 185 krielen,
155 grote hoenders, 400 konijnen en 250
duiven in de zaal en op het podium opge
steld. Uit alle delen van het land zijn die
ren ingezonden, hetgeen voor de Vereni
ging voor sportfokkers van pluimvee, ko
nijnen en duiven „Haerlem", die de ten
toonstelling voorbereid heeft, een bewijs is,
dat zij een goede naam heeft. In vergelij
king met voorgaande jaren zijn er meer
sierduiven te zien. Dat is onder andere te
danken aan de Nederlandse Tipplerclub,
welke haar tweede clubtentoonstelling in
de zaal heeft ondergebracht.
Vrijdagavond is de tentoonstelling offi
ciéél geopend. De voorzitter, de heer G.
Ligtenberg, heette de gasten welkom en
dankte de leden van het bestuur, die zich
in het bijzonder hebben ingespannen de
tentoonstelling voor te bereiden.
Namens de Raad van beheer bood de
heer C. S. Th. van Gink de gelukwensen
aan, de heer J. A. Otten, namens de Leidse
vereniging van fokkers, de heer A. H. J. v.
Eijkelenburg namens de Nederlandse Tip-
plel-club en tenslotte de secretaris-pen
ningmeester van de Provinciale vereniging
van konijnenfokkers.
De heer B. van Asperen Vervenne, rijks-
pluimveeconsulent te 's Gravenhage, deelde
mee, dat hij in samenwerking met het Pro
vinciaal Electriciteitsbedrijf Noordholland
proeven neemt met gebruik van electrici-
teit bij pluimvee. Vroeger werden kippen
hokken met petroleumlampen verlicht,
doch nu zijn die vervangen door electrici-
teit. Het doel is de leg in het najaar te ver
groten. Electriciteit wordt ook gebruikt
voor schrikdraad en vervangt de broedende
kip. Spreker heeft een boekje samengesteld,
dat door het P.E.N. is uitgegeven, waarin
liefhebbers zelf een broedmachine en een
kunstmoeder kunnen maken. Op de ten
toonstelling is een houten broedmachine te
zien en een van plastic. Gedurende de ten-
toonstellingsdagen zullen pas geboren kui
kens te zien zijn.
Wegens verhindering van de burgemees
ter sprak wethouder D. J. A. Geluk een
openingswoord. Hij zeide de indruk te heb
ben gekregen, dat de vereniging belangrijk
werk verricht. De leden besteden hun vrije
tijd goed. Dat verheugde spreker zeer en
over dit onderwerp weidde hij nog uit. Met
de beste wensen voor het slagen der ten
toonstelling verklaarde de heer Geluk haar*
voor geopend.
Voor de oboï d'amore
van de H.O.V.
In de lente van dit jaar besloten enige
Haarlemse muziekminnaars een actie te
beginnen om de Haarlemse Orkest Ver
eniging aan twee oboi d'amore te helpen.
Men had daarbij speciaal het oog op het
komende Bachjaar in 1950 zal het twee
honderd jaar geleden zijn, dat de Tnomas-
kantor stierf met zijn vele uitvoeringen
van Bachs werken, waarvoor deze houten
blaasinstrumenten met hun gesluierd tim
bre onmisbaar zijn.
De moeilijkheden waarvoor de HOV zich
deze zomer zag geplaatst zijn er ongetwij
feld oorzaak van geweest, dat de activiteit
van het comité niet die weerklank heeft
gevonden die zij verdiende.
Intussen zijn de tijden zeer ten gunste
van het orkest gekeerd, de concerten zijn
buitengewoon goed bezocht en een ieder
verheugt zich over de prachtige artistieke
prestaties. Het is dus wel een gunstig ogen
blik om nog eens aan het bestaan van het
oboï d'amore-fonds te denken.
Wij geloven echter en in een onder
houd, dat wij met de heer George Robert
hadden was deze het daarin met ons eens
dat een uitsluitende verwijzing naar het
gironummer van de heer Robert (91881)
of naar zijn rekening bij de Twentse Bank
in Haarlem niet voldoende is.
Naar onze mening moet thans gebruik
gemaakt worden van de goodwill die de
HOV weer bij het publiek bezit. Waarom
zou men niet op de eerstvolgende drie con
certen (van iedere serie één) in de pauze,
na een korte, kernachtige speech, een col
lecte houden? Er zijn massa's mensen die
wel een kleinigheid kunnen en willen mis
sen, doch er nu eenmaal gemakkelijker toe
komen enkele pasmunten direct af te dra
gen dan deze naar het postkantoor te bren
gen voor een giro-overschrijving.
Alle kwartjes en dubbeltjes tezamen
kunnen het comité evenwel een heel eind
op streek brengen. Dat is hard nodig, want
van de twee mille die de aankoop van de
instrumenten zal vergen is nog maar een
kwart gedeelte bijeen.
Wedden, dat een paar lieve meisjes die
op het eerstvolgende concert de bezoekers
zullen uitnodigen eens in de beurs te tas
ten, meer vermogen dan tien roerende
stukjes in de krant?
De heer D. J. A. Geluk heeft belangstel
ling voor een van de bekroonde dieren,
namelijk een Plymouth Rocks Columbia
van de heer J. van Gend uit Haarlem.
Lutherse kerkmuziek
De conferentie der werkgroep voor Lu
therse kerkmuziek, waarover men in ons
blad reeds een mededeling heeft kunnen
aantreffen, werd gisteravond in de kerk
der Evangelisch Lutherse gemeente te
Haarlem geopend met een toespraak dooi
de heer W. Mudde, cantor-organist van de
Lutherse kerk te Utrecht. Na vier jaren
komt thans de werkgroep te Haarlem weer
bijeen, ditmaal voor de vijfde conferentie
sinds zijn vorming.
De vorming van de werkgroep was een
uiting van een streven, dat verbetering van
de gemeentezang en van de kerkmuziek
bedoelde en dat reeds bij het instellen van
de werkgroep een interkerkelijk en zelfs
een internationaal karakter had verkregen.
In Nederland kwam de Vereniging voor
Protestantse kerkmuziek tot stand, een
groepering van interkerkelijke aard. De li
turgie en de belijdenis van de Lutherse kerk
echter schiepen ten aanzien van de kerk
muziek speciale vraagstukken, waarvan de
bestudering en de oplossing in handen ge
legd werden van de werkgroep, die dus on
afhankelijk van de Vereniging voor Pro
testantse Kerkmuziek ging optreden. De
Lutherse werkgroep beseft, dat zij aan het
begin van een nieuw ingeslagen weg staat.
Maar de resultaten beginnen reeds te
komen. Zo zijn reeds een vijftal uitgaven
van kerkmuziek gepubliceerd, waarvoor
kerkkoren veel daadwerkelijke belangstel
ling hebben getoond. De heer Mudde deelde
mede, dat er voorbereidingen werden ge
troffen om in 1951 een internationale con
ferentie voor kerkmuziek te houden. De
Lutherse werkgroep beschouwt het als haar
taak de aandacht van de leden der kerk te
vestigen op het rijke muzikale bezit, dat
gevormd wordt door de kerkgezangen. Zij
beoogt verder het tot stand brengen van een
religieus en muzikaal verantwoorde voor
dracht der liederen en als een middel hier
toe kon men het gemeénschappelijk zingen
van een aantal gezangen na de openings
toespraak beschouwen.
De heer Mudde gaf voor elk lied eerst
een toelichting en practische aanwijz'-vten,
die bevorderlijk konden zijn voor vlot en
rhythmisch buigzaam zingen. En bij het
zingen van de mooie, oude melodieën kon
den de aanwezigen zich inderdaad bevoor
recht gevoelen zich hieraan gezamenlijk te
kunnen wijden. Uit de Nederlandse Pro
testantse Bond-bundel werd eerst lied 169
met de melodie van het oude „Veni creator
spiritus" gekozen, dan lied 3, overgenomen
uit Calvinistische kerkmuziek. Met lied 15
kwam eveneens oud-Franse reformatori
sche muziek van L. Bourgeois (1510-1572)
en de keuze van de liederen 123 en 174
bracht voorbeelden van eigen Lutherse
kerkmuziek, gecomponeerd door Philipp
Nicolaï (1556-1608).
De organiste van de Haarlemse Evange
lisch Lutherse Kerk, Annie Offenberg, be
geleidde met zorg deze samenzang en het
Evangelisch Lutherse Kerkkoor kon hierbij
onder leiding van Joke Koeyers goed aan
zijn primair streven: ondersteuning van de
gemeentezang, beantwoorden. Het koor
trad enkele malen zelfstandig op bij het
zingen in beurtzang met de aanwezigen.
De dirigente grondde de uitvoeringen op
een objectief-religieuse expressie, ook ten
aanzien van de dynamiek. De plaats van
opstelling van het koor bleek niet gunstig
voor de koorklank. Bovendien werd het
domineren van de orgelklank onvermij
delijk door de koorklank-absorberende
ruimte naast het orgel. Een andere plaats
voor het koor zou eens geprobéerd moeten
worden. Een andere oplossing zou kunnen
zijn: strenge a-capella zang.
De bijeenkomst werd gevolgd door een
Vesper-dienst, welke geleid werd door ds.
J. B. Rijnders.
P. ZWAANSWIJK.
Custav Adolf bij
„Geloof en Wetenschap"
Wanneer de leden van Geloof en Weten
schap nog niet geheel en al doordrongen
zouden zijn geweest van het dreigende ge
vaar dat het bolsjewisme en zijn practische
toepassing in Oost-Europa vormen voor het
geestelijke en maatschappelijke leven in
de wereld, zouden zij na de uiteenzetting
van de heer Gustav Adolf uit Brussel zeker
volkomen op de hoogte zijn geweest. Het
ontbreekt de heer Aolf, die door zijn be
levenissen als slachtoffer van Gestapo en
Gepeoe in staat is de praktijken van totali
taire Stelsels duidelijk aan de kaak te stel
len, niet aan het talent dat nodig is om een
schare toehoorders te boeien. Hij schilderde
zij het met tamelijk oppervlakkige pen
seelstreken de ontwikkeling van het
Sovjet-Russische staatscommunisme, gaf
een enigszins onsamenhangend beeld van
de gebeurtenissen tijdens de laatste oorlog
en eindigde met zijn visie op de toekomst,
die de noodzakelijkheid van een eensgezind
front tegen „Weltfeind Nummer eins" vol
gens zijn mening duidelijk aantoonde.
.De heer Adolf gaf herhaaldelijk tijdens
zijn uiteenzetting te kennen dat hij niet
verwachtte, dat iedereen het eens zou kun
nen zijn met zijn opvattingen en overtui
gingen. Wegens het late uur waarop hij
eindigde bleef er voor vragenstellen geen
tijd meer over, zodat dus niet bleek of er
inderdaad afwijkende meningen over be
paalde détails van zijn uiteerffeetting bij het
auditorium bestonden. Zijn bewering dat in
feite het communisme verantwoordelijk
was voor het uitlokken van de Tweede
Wereldoorlog en zijn mening dat er een
mogelijkheid had bestaan voor de geallieer
den om Duitsland tenslotte een Westelijke
vrede te geven en het daardoor in staat te
stellen in het Oosten verder te strijden
tegen Rusland, zouden anders wellicht nog
enigszins duidelijker gemotiveerd hebben
kunnen worden.
De heer Adolf eindigde zijn uiteenzetting
met een waarlijk indrukwekkende oproep
tot eensgezind verzet tegen het bolsjewisme
en kreeg een hartelijk en waarderend dank
woord van de voorzitter, mr. F. Vorstman,
die daarbij de gelegenheid aangreep om te
wijzen op de in het Westen groeiende een
heid en de eensgezinde pogingen om het
bolsjewisme een halt toe te roepen, zoals
die onder meer door het Atlantisch pact
worden gedemonstreerd.
Opera-programma door de H.O.V.
onder leiding van Marinus Adam
Het vierde HÖV-concert van' serie C had
Vrijdagavond plaats onder leiding van
Marinus Adam, met medewerking van de
opera-zangeres Greet Koeman. Er werd
een opera-programma uitgevoerd, waarbij
de Nederlandse kunst vertegenwoordigd
was door een drietal fragmenten uit de
kwasi-ernstige opera „De Doge van Vene
tië" van Dr. Joh. Wagenaar.
Het is wel een zeldzaam voorkomend ge
val dat Nederlands componist ook eens
mag mee'- "en op het gebied van de opera.
En dan geldt het hier nog een persiflage op
het genre, een voor-de-gek-houwerij van
„de malle en overdreven toestanden die
men in sommige opera's aantreft", om de
woorden aan te halen waarmee Wagenaar
zelf zijn werk verantwoordde bij de eerste
opvoering in 1901. Zijn nuchtere schalkse
geest die hem belette een echte opera te
maken, gaf hem een meesterlijke parodie
in de pen. Want zoals bij alle genres die hij
parodieerde, overtrof hij ook hier de voor
beelden die hij op 't oog had en het is zo
goed als zeker dat Wagenaar, indien hij in
een land geleefd had waar een heuse
opei'a-cultuur bestond, hij een opera-com
ponist van formaat zou zijn geworden. Hoe
geestig toch wist hij te speculeren met een
thematiek die op zich zelf reeds een vondst
is, zoals bijvoorbeeld het „moordmotief"
waarvan hij in de ouverture een fugato
maakte, aanvangende met de fagotten,
waarop geleidelijk de klarinetten, de violen
en ten slotte fluit en piccolo intreden. Het
maakt een oer-komisch effect, evenals het
in vijf-kwarts geschreven motief van „de
gemoedelijkheid van het volk" en het kwasi
statige maar opzettelijk onbeduidende
thema van de Doge. En wat een komische
sfeer wist hij te weven in het Intermezzo
scherzo! Waarlijk zo iemand had een „Fal-
staff" kunnen schrijven. Marinus Adam
had van het werk van Wagenaar met het
orkest veel werk gemaakt. Het genoot een
uitvoering die deze opera-avond waardig
bekroonde.
De meer bekende répertoirenummers: de
ouvertures tot Rossini's „Barbier van Se-
villa" en tot Webers „Euryanthe", de suite
uit Bizets Carmen en de Polowetzer Dansen
uit „Prins Igor" van Borodin, alsmede de
begeleidingen van de sopraan-aria's, gingen
vlot en zwierig, echter niet zonder een paar
slordigheden bij de blazers.
Greet Koeman vergastte het publiek op
de Juwelen-aria uit „Faust" van Gounod.
Haar stem had daarbij nog niet de volle
glans, die zij later wel vermocht te geven
in de grote aria uit „Der Freischiitz"; dat
werd met zeldzaam beheerste techniek in
voordracht een magistrale vertolking van
een geniaal opera-fragment. Ook in Elsa's
droom uit „Lohengrin" was het zingen van
Greet Koeman van voornaam gehalte,
klankschoon en extatisch.
JOS. DE KLERK
Een nieuwe strijd onder
bakkers te Haarlem?
Wat de voorzitter van de Unie
daarover mededeelde
De Bedrijfsunie voor Voedings- en Ge-
notmiddelenbedrijven te Haarlem hield een
vergadering, welke onder leiding stond
van de heer J. Geerlings. voorzitter van de
afdeling Haarlem van de Algemene Bond
van Voedings- en Genotmiddelenbedrijven.
Bij zijn inleiding zei de voorzitter dat
hij de samenwerkende organisaties van
werknemers in het bakkersbedrijf had
bijeengeroepen, om de zeer slechte toestand
in het bakkersbedrijf te bespreken. Als on
derwerp voor zijn causerie had hij gekozen:
„Hoe staat het in Haarlem met het bak
kersbedrijf?"
Spreker begon met de herinnering aan
de grote protestvergadering welke in Fe
bruari '49 met de werkers uit de bakkers
bedrijven te Haarlem werd gehouden, in
verband met de broodoorlog die toen was
ontstaan, omdat een groot werkgever, zon
der enig overleg met z'n collega's hier t.er
stede meende, de broodprijs met 4 cent te
moeten verlagen, hetgeen tot gevolg had
dat er een grote chaos ontstond.
De Bedrijfsunie zag in deze verlaging
van de broodprijs een direct gevaar voor
de sociale positie der werknemers: o.a.
ontslag en een langere arbeidstijd.
Toen dan medio Maart de partijen der
Haarlemse werkgevers, de Ned. Bakkerij
stichting en de Bedrijfsunie, elkaar hadden
gevonden, kwam men overeen de prijs voor
het wittebrood met één cent en de prijs
voor het volksbrood met twee cent te ver
hogen.
Een zeer scherpe prijsberekening wel
iswaar, maar er kwam weer een sociale
rust in de bedrijven, welke voor ons land
zo onontbeerlijk is.
De werknemers waren over deze gang
van zaken enthousiast en dachten dat de
strijdbijl nu wel voorgoed zou zijn opge
borgen en dat wederzijds vertrouwen en
redelijk overleg daarvoor in de plaats
zouden komen.
Wat ons zo vervolgde spreker de
laatste tijd ter ore komt, wijst er nog niet
erg op dat in het kamp van de werkge
vers de vredespijp wordt gerookt, integen
deel, de strijd is weer even hevig als in
Februari '49, al is het dan een „koude
bx-oodoorlog".
In de meeste gevallen is men van me
ning, gezien de hogere uitgaven voor
grondstoffen en alle andere bedx-ijfslasten.
een hogere broodprijs te moeten bedingen
in evenredige vex-houding tot de prijzen
der grondstoffen.
Nu zijn het niet de grote werkgevers,
maar is het een ander deel der patroons,
dat meent de strijd te moeten gaan aan
binden met de grote werkgevers in het
bakkersbedrijf.
Door deze gang van zaken worden de
bakkersgezellen weer in de hoek gezet
Watersport
„De Hoop" krijgt
een nieuw clubgebouw
De minister van Volkshuisvesting en We
deropbouw. mr. J. In 't Veld. heeft de goed
keuring verleend aan de plannen van de
Koninklijke Amsterdamse Roei- en Zeil
vereniging „De Hoop" tot het bouwen van
een nieuw clubgebouw aan de Amstel, naar
een ontwerp van architect Komter. De Duit
sers hebben tijdens de bezetting alle club
gebouwen van de roei- en zeilverenigingen
te Amsterdam langs de Amstel afgebroken.
Met de bouw zal zo spoedig mogelijk wor
den begonnen. Het bestuur van „De Hoop"
denkt dat het mogelijk zal zijn nog dit jaar
de eerste paal in de grond te doen slaan voor
het nieuwe clubhuis, dat in de loop van het
volgend jaar gereed moet komen.
ADVERTENTIE
Wees niet langer ontevreden wanneer Uw
meubelen en vloeren niet naar Uw zin glim
men. Vraagt Uw leverancier eens de Lincol
Polish en Lincol linoleumwas
waar de klappen zullen vallen, getuige de
ontslagaanvragen en het maken van lange
re arbeidstijden, waarover de Arbeids
inspectie zou kunnen getuigen.
Het publiek vergeet gauw, maar is het
nu al vergeten zó vroeg spreker dat
het de bakkersgezel is geweest, die met
gevaar voor eigen leven gedurende de be
zetting heeft zorggedragen dat het dage
lijks brood, hoe klein dit ook moge zijn
geweest, op tafel kwam?
Thans vragen de bakkersgezellen aan
het publiek medewerking om met hen de
strijd te voeren voor het rechtvaardige
loon en een arbeidstijd die de wettelijke
grens niet overschrijdt.
De bakkersgezellen willen de strijd niet,
maar indien hun de strijd wordt opge
drongen, dan zullen zij die strijd nood
wendig aanvaarden met alle gevolgen van
dien.
Wij hopen, zo riep spreker uit, dat het
verstand der onwillige werkgevers het zal
winnen, hetgeen een oplossing zal zijn
voor de Haarlemse bakkersbedrijven in het
algemeen, maar in het bijzonder voor de
gezellen.
Een der aanwezigen dankte de voorzitter
voor zijn betoog, waaruit, naar hij consta
teerde, duidelijk is komen vast te staan
dat de bakkers voor een rechtvaax'dige
zaak strijden: namelijk de sociale positie
van de bakkersgezellen die in de C.A.O.
is vastgelegd.
HET LOON- EN PRIJSVRAAGSTUK
De Stichting van de Arbeid deelt mede,
dat het overleg over het loon- en prijs
vraagstuk thans in een zodanig stadium is
gekomen, dat het N.V.V., de K.A.B. en het
C.N.V. concrete compensatievoorstellen bij
de stichting hebben ingediend.
Het Spel gaat beginnen (Rembrandt).
„Schitterende muziek en zang in een komi
sche film" hebt u in de advertentie kunnen
lezen en als u daarbij bedenkelijk het hoofd
hebt geschud, dan kunnen wij dat volkomen
begrijpen. De conbinatie is inderdaad onge
woon, maar dat was voor de Italianen, die
deze film maakten, geen bezwaar. Zij zagen
kans een wel amusant, maar onwaarschijnlijk
verhaal te larderen met opera-aria's en
-muziek op een zodanige manier, dat men
zich er heus niet bij zal vervelen, zeker niet
als men een bewondei'aar is van de vocale
prestaties van" Tito Schipa, Benjamino Gigli,
Gino Bechï, Tito Gobbi en Maria Caniglia.
Dat deze beroemdheden slechte acteurs zijn
ziet men gaarne door de vingers.
De hoofdfiguur in het verhaaltje is een
jongmens, dat kans ziet tijdens een staking
van theaterpersoneel een oude turnzaal in
recox'dtijd te metamorphoseren in een opera
theater. Hij laat er de voornaamste opera
sterren optreden met als resultaat dat zowel
geld als liefdesgeluk hem ten deel vallen. En
daarom was het hem ook te doen. S. K.
De Prins der bandieten (Frans Hals).
De naam Robin Hood leeft nog voort en
gaarne hoort men vooral in de Engels spre
kende landen nog de verhalen van deze
rover, wiens streven het was, de rijken te
benadelen en de armen te helpen. In de film
„De Prins der bandieten" kan men weer
genieten van de avonturen van deze figuur,
die in de middeleeuwen geleefd zou hebben.
Hij keert zich tegen de bewoners van een
groot kasteel in afgelegen streken en wil ook
een dochter van de kasteelheer helpen die
door haar vader voor een huwelijk bestemd
is met een voor wie zij slechts afschuw heeft.
Met spanning volgt de bezoeker het verhaal
waarin Robin Hood en zijn mannen ten strij
de trekken tegen de bewoners van het
kasteel. Heftig wordt er geduelleerd en ge
vochten, waarbij Robin Hood met twee van
zijn trouwe kameraden uiteraard steeds de
Van ouds bekend. Tel. 14609
Officieel Philips-reparateur
Kruisstraat 38 Haarlem
(Adv.)
zege behaalt. John Hall en Patricia Morison
vervullen in deze technicolor de hoofd
rollen. A. O.
„Revolverjaelit" (Spaarne). Buster
Crabbe is een zeer geziene figuur van lief
hebbers van 'films, welke avonturen bevatten,
waarbij een druk gebruik gemaakt wordt van
revolvers. Hij wil meewerken, het grote aan
tal misdrijven, dat in afgelegen streken
wordt gepleegd, te verminderen en zet een
scène in elkaar, waarbij een aanslag wordt
gepleegd op een'koets. Dat doet hij in samen
werking met Al St. Joan. Maar in plaats van
een goede daad te doen wordt hij verdacht
van een moord en een strop wordt in het
vooruitzicht gesteld. Als hij in de, gevange
nis is opgesloten bevrijdt zijn vriend hem.
De taak is dan de echte moordenaar op te
sporen, waarin het tweetal slaagfr door het
wapen te vinden, waarmee geschoten is.
S. K.
De slaap des doods (Lux or). Een niet
onverdienstelijke, maar wat geforceerde
intrigue, goed camerawerk en een vrijwel
constant half-duister hebben van deze „Slaap
des doods" een film gemaakt, die uitmunt
in een soort griezelige spanning. Claudette
Colbert en Don Ameche (die beter past als
veroveraar in een showfilm) proberen zich
zoveel mogelijk aan te passen aan deze sfeer,
die door regisseur Douglas Sirk vrij zorgvul
dig van Hitchcock werd nagebootst, Het ver
haal is nu en dan vooral in het begin
niet geheel begrijpelijk, maar -: verder de
film komt, hoe meer de toeschouwer begint
te begrijpen hoe de vork in de steel zit.
En hoe meer hij ook gegx-epen begint te
worden in de angstige sfeer, die deze film
iets heeft verheven boven de grote massa van
„thrillers", die Hollywood ons met gulle hand
zendt. Het is niet groots, het is niets ver
rassend nieuws, maar het is het aanzien wel
waax-d. E. P.
Johnny Belinda (City). Wie nog eens
onder de indruk wil komen van het zui
vere gebarenspel, dat de jonge actrice Jane
Wyman in haar uitbeelding van het doof
stomme meisje Belinda laat zien, krijgt daar
toe in het City-theater een week lang de
gelegenheid. Wij hebben ter gelegenheid van
de première in Amsterdam en van de verto
ning onlangs in Haarlem de verdiensten van
dit werk van John Negulesco reeds breed
uitgemeten.
Ergens in Europa (Cinema Palace).
De Hongaarse film „Ergens in Europa", die
ons met grote ovex-tuigingskracht en zonder
sentimentaliteit het leed van de ontheemde
kinderen uit het midden en Oosten van ons
werelddeel laat meebeleven, werd in on3
blad van Donderdag j.l. reeds warm aan
bevolen.
De Reina Prinsen Geerlings-prys 1949
voor debuterende letterkundigen wordt op
Donderdagmiddag 24 November in de aufa
van de Amsterdamse universiteit uitgereikt
aan de dan bekend gemaakte winnaar of
Het bestuur van het Algemeen Werk
loosheidsfonds, het orgaan, dat met de be
drijfsverenigingen de Werkloosheidswet zal
uitvoeren en tevens op de uitvoering door de
bedrijfsverenigingen toezicht zal houden, is
Vrijdag geïnstalleerd door de minister van
Sociale Zaken, mr. A. M. Joekes.
Het Centraal Stembureau heeft in de
vacature-Van Voorst tot Voorst (K.V.P.) de
heer H, J. Kuiper te Maartensdijk benoemd
verklaax*d tot lid der Eerste Kamer.
In het Bouwcentrum te Rotterdam is
een vergadering gehouden van de Vereniging
van directeuren van gemeentewerken. Prof.
ir. H. T. Zwiers, voorzitter van het Bouw
centrum. gaf een uiteenzetting over de archi
tectonische aspecten van de montage
woningen.
HAARLEM EN OMGEVING
De afd. Heemstede van de Ned. Pro
testantenbond houdt haar tweede gemeente
avond op Donderdag 24 November in het
gebouw aan de Postlaan. Ds. A. R. de Jong
voorganger O.R.G. in Haarlem houdt dan een
lezing over: „Het slangenmotief door de
eeuwen" (vanaf de pharaokroon tot het
doktersembleem)
Voor de Religieuze Kring in Aerdenhout
zal de heer W. Berkhemer op Woensdag 23
November een voordracht houden over de
geschiedenis van Absalom.
Maandagavond 21 November zal do
sportleider de heer J. J. P. Hut voor leden
en donateurs van H.S.V. „De Kampioen" in
café Du Nord, Rijksstraatweg, Haarlem-N.
een lezing houden.
De koienhandelaar...
doet alles voor zijn klant
Maar verlangt betaling a contant
Vakgroep Detailhandel in Brand
stoffen Haarlem en Omstreken
(Adv.)
Diamantsmokkelarij kostte
Engeland 600.000 dollar
Een Londens gerechtshof is begonnen met
het behandelen van 47 aanklachten tegen
drie maatschappijen, een bank, een direc
teur exx een procuratiehouder, die ervan
worden beschuldigd betrokken te zijn in
een plan om ruwe diamanten tot een hoe
veelheid van 19.451 karaat uit Engeland te
verzenden, waarbij de deviezenwet werd
ontdoken.
De openbare aanklager vex-klaarde dat de
Britse regering, als gevolg van het heime
lijk verzenden van ruwe diamant uit Lon
den naar Tanger, waar de edelsteen weer
verder verkocht werd naar de Verenigde
Staten, x-eeds een bedrag van zes honderd
duizend dollar heeft verloren. Het complot
kwam uit, doordat op het hoofdpostkantoor
te Londen drie postpakketten werden ge
opend, die diamanten ter waarde van 75.254
pond stex-ling bleken te bevatten.
De opzet van het plan was de diamanten
niet rechtstreeks naar de Verenigde Staten
te verkopen in dat geval had Engeland
ér dollars voor ontvangen doch via de>
omweg van Tanger, waar een stroman zorg
de voor de wederverkoop naar Amerikaan-,
se diamanthandelaren. De koers van het
pond sterling was destijds nog 4.2 dollar
voor een pond, doch de notering bedroeg te
Tanger slechts om en bij 3.2 dollar. Op deze
wijze wisten de Amerikaanse diamant
handelaren een onwettige extra-winst
van 20 tot 25 procent te boeken.
Het had de aandacht van de douane ge
trokken dat zich een grote uitvoer van
diamanten uit Engeland naar Tanger be
gon te ontwikkelen, ofschoon geen der Lon-
dense diamant-deskundigen iets wist van
een markt voor diamanten in deze Noord-
Afrikaanse haven.
Vervolgt de staat de staat?
Wegens overtreding der distributiebepa
lingen is destijds een fabriek van signaal
apparaten in Hengelo beboet met 1000.
De fabriek die vroeger grotendeels Duits
eigendom was, stond, toen de overtreding
werd begaan, onder beheer van het Be
heersinstituut.
Bij de behandeling in hoger beroep voor
het gerechtshof te Arnhem betoogde de
verdediger dat het Beheersinstituut een
fout heeft gemaakt bij het invullen van
formulieren. Het Beheersinstituut is een
Staatsinstelling, zei pleiter, zodat in dit ge
val de Staat de Staat vex-volgt.
De procureur-generaal was het echter
niet met deze opvatting eens. Het Hof zal
over veertien dagen uitspraak doen.
TEL. 11493 - LANGE VEERSTRAAT 10
DE „SLEUTELSPECIALIST"
(Adv.)
FEUILLETON
die zijn geheugen verloor
DOOR PATRICIA WENTWORTH
Vertaald uit het Engels
20)
Ze staarde hem aan. Hy herinnerde zich,
hoe ze dat vroeger ook kon doen en hoe
het toen heel aantrekkelijk was geweest.
Haar ogen waren lichtblauw en als ze
verbaasd was of van haar stuk gebracht,
leken ze kolossaal.
Ik heb er geen idee van, liefje. Ik
had hem nooit eerder gezien en heb hem
daarna ook nooit meer ontmoet. Maar ze
noemden hem Bill en hij kon erg aardig
katten en honden en pinguïns tekenen
achterop de menu's werkelijk zeer bij
zonder, herinner ik me. Ik heb het menu
jaren bewaard, maar tenslotte kun je niet
alles met je mee blijven slepen.
Weet je heel zeker, dat je zijn ach
ternaam niet kent?
Ik geloof niet, dat ik die ooit gehoord
heb. Meestal hoor je die niet goed, als
iemand de eerste keer aan jë voorgesteld
wordt. Maar ik weet wel, dat ik hem erg
aardig vond, en ik heb me wel eens afge
vraagd, of hij door de oorlog gekomen zou
zijn. Je vertelt me echter, dat dat niet het
geval is.
Dat heb ik niet gezegd.
Wel, je zei, dat hij vermist werd. Ik
vond hem erg aardig en George lxxistert
toch niet ik kan je als een geheimpje
vertellen, dat ik destijds dat meisje Lester
nogal benijdde.
Wie was dat meisje Lester?
Vrouwen boven de dertig moeten geen
pruilmondje zetten. George had Mildred
moeten vertellen, dat die tijd voor haar
voorbij was. Ze trok nu een gezicht, dat
charmant en aantrekkelijk was geweest,
toen ze twintig was, en zei: Maar je
herinnerde je haar toch! Je zei, dat ze
een goudkleurige jurk aan had. Heette ze
niet Lester?
Ik weet haar naam niet. Wie was ze,
en waarom benijdde je haar?
Wel, ze was de dochter van een
vriendin van Tante Sophie. Tenminste ik
geloof wel, dat het tante Sophie was. In
ieder geval was ze de dochter van een
vriendin van iemand, en iedereen vond
haar zeer bijzonder. Maar nu ik er goed
over nadenk geloof ik toch niet, dat ze
I Lester heette, want zo heetten de mensen,
1 bij wie ze logeerde. Het begon geloof ik
wel met een L, maar het kan ook Lyall,
of Linklater geweest zijn, of Satterbee...
Frank trok zijn wenkbrauwen op.
Satterbee begint rxiet bepaald met een L,
merkte hij ironisch op.
Nee, dat is waar, zei ze vrolijk. Na
men zijn altijd moeilijk, vind je niet? Mis
schien denk je, dat ik ze allemaal door
elkaar haal. Hoe dan ook, ik weet in ieder
geval zeker, dat het een feest van de
Latimex's was.
Ja, dat zei je al. Maar ik begrijp
niet, hoe je opeens op die naam Satterbee
kwam.
Ik weet het ook niet. Misschien begon
haar naam tenslotte toch niet met een
L. De naam Manriott valt me ook opeens
in. Maar nee, dat was de naam van nicht
Barbara's gezelschapsjuffrouw, die opeens
tijdens een theevisite haar positieven
kwijt raakte en vier beeldige antieke groe
ne koppen brak. Vreselijk hè! Nee, het
was dus niet Marriott. Was het misschien
Carton? Nee, ook niet. Het moet me op
eens te binnen schieten, anders lukt het
niet. Ze hield even op en haalde diep
adem. Dan begon ze weer vol twy'fel:
Ik zit er over te piekeren, of het tóch niet
de naam Lester was
Frank keek haar met een spottend lach
je aan. We komen niet veel verder.
Mildred trok opnieuw een pruilmondje.
Hoe het ook zij, ik herinner me heel
goed, dat George zóveel notitie van haar
nam, dat ik bijna mijn verlpving had ver
broken. Weet je nog wel, George?
George Darcy, die juist een onderhoud
over het menu met de ober, dat al zijn
aandacht opgeëist had, beëindigde, vroeg
verstrooid aan zijn vrouw: Wat moet ik
nog weten?
Dat ik'bijna m'n verloving met jou
verbrak, omdat je zoveel aandacht aan
dat meisje Lester schonk die avond van
dat feest van de Latimers, vlak voordat
we trouwden.
George keek enigszins onthutst. Ik
herinner me er niets van.
Wel, het is toch heus waar. En ze
zag er allerliefst uit, dat is ook een feit.
Ze wendde zich weer tot Frank: Hij
kan nu we! doen alsof, maar hij had wer
kelijk even moeite zijn hoofd koel te hou
den. Maar ze was nu eenmaal verloofd
met die Bill en niemand kreeg een kans.
Ze dansten practisch de hele avond samen.
Ik herinner me ixiet of ze al énige tijd
verloofd waren of dat ze zich juist die
avond verloofden, maar ik weet nog wel,
dat ze spoedig daarna getrouwd zijn, om
dat tante Sophie me dat vertelde. Het
kan ook wel nicht Barbara of juffrouw
Macintosh zijn geweest, van wie ik het
hoorde, want die kwamen toentertijd ook
overal.
Met zijn, iedereen bekende, gave om
altijd op het minst belangrijke punt in
een verhaal terug te komen, vroeg George:
Wie was juffrouw Mackintosh? Waarop
Mildred hem een uitgebreid verhaal over
deze dame deed, die oud bleek te zijn,
poedels had, die iedere dag gekamd moes
ten worden, en die bij njder inzien toch
niet degene geweest k#i zijn, die haar
dat nieuws over het huflvelijk van Bill en
het meisje in de goudkleurige jurk ver
teld had.
Frank Abbott begon iets van irritatie
te voelen, maar zijn gevoel voor hxxmor
won het en hij liet van deze irritatie niets
blijken. Het vervelende was echter, dat
hij niet veel verder kwam met inlichtingen
over William Smith. Aan het eind van
de avond, bij het afscheid nemen, zei hij:
Luister eens, Mildred, weet je heel
zeker, dat die Bill inderdaad met dat
meisje getrouwd is? Haar naam doet er
niet zoveel toe, maar concentreer je her
innering er even op, of ze al of niet ge
trouwd zijn.
Ze keek hem weifelend aan. Wel, ik
geloof, dat hij indei'daad
Waarom?
Omdat ik me herinner, dat tante
Sophie me schreef, dat ze hun wat antiek
porcelein wilde geven. Ze had een gewel
dige verzameling antiek.
Weet je dat heel zeker?
Ja, ik weet nog, dat ik me afvroeg,
wat ze hxxn zou geven. Er was namelijk
één stel porcelein, dat ik zélf zo graag
wilde hebben, en ik hoopte altijd, dat ze
me dat na zou laten.
Als ze je schreef, dat ze hun een
huwelijkscadeau wilde geven, moet ze
toch ook hun namén genoemd hebben.
O ja, dat deed ze inderdaad.
Wel....
Ze trok diepe rimpels in haar voorhoofd,
een gewoonte, die binnen niet al te lange
tijd lelijke lijnen tot gevolg 'zou hebben,
en zei: Weet je, ik dacht toen eigenlijk
méér aan het porcelein. Ik had m'n zinnen
gezet op een schattig theestelletje, met
rose bloemetjes en een blauw randje, en
ik schonk niet veel aandacht aan die
namen, maar ze moet ze natuurlijk wel
genoemd hebben.
Denk eens goed na, wat schreef ze?
Ze deelde me mee, dat ze hun een
van haar Chinese theeserviesjes wilde
geven.
Frank beet zich op zijn lippen en tracht
te zich te beheex-sen. Dat theeservies
kan me niets schelen. Ze begon daar toch
zeker niet mee!
O nee. ze zei, dat ik wel geïnteres
seerd zou zijn te horen, dat ze gingen
trouwen, omdat ik Bill zo aardig had ge
vonden dat vertelde ik haar namelijk
en
Schreef ze de naam Bill?
Ja, dat heb ik je toch al gezegd.
Dan heeft ze de naam van het meisje
natuurlijk ook genoemd. Hoe luidde die?
Liefje, ik weet het niet meer.
Ben je er zeker van, dat het over
diè Bill en dat meisje ging?
O, ja! Dit keer scheen ze niet te
twijfelen.
Het is dus een feit, dat ze getrouwd
zijn?
Ja, want tante Sophie ging naar de
trouwplechtigheid en dat kon ze toch
niet doen, als die plechtigheid niet had
plaats gevonden, is 't wel? Ik herinner
me dat ze er heen ging, omdat ze haar
vossencape dx-oeg, en toen ik haar brief
kreeg, waarin ze me dat allemaal vertelde
was het smoorheet en ik krèèg haast wat
van de voorstelling van tante Sophie in
een vossencapevreselijk
En kun je je nu werkelijk die namen
helemaal niet herinneren?
Wel, Bill was de ene.
Dank je, die naam Bill weet ik ook
wel. Het gaat me om zijn achternaam en
de namen van het meisje. Als je die zelf
niet meer weet, zou je tante Sophie ons
misschien.
Liefje, tante Sophie is vijf jaar ge
leden gestorven. En ze schijnt me een
theeservies nagelaten te hebben, maar ik
ben er nog niet achter, of het wel datgene
is, wat ik hebben wilde.
Kun je iemand anders bedenken, die
zich de namen zou kunnen herinneren?
Ze trok opnieuw diepe rimpels en schud
de haar hoofd. Werkelijk niet, liefje.
Er zijn intussen zoveel mensen gestorven.
Nicht Barbara en de Latimers en Jim en
Bob Barrett ik herinner me dat die er
ook waren, want Jim zei, dat ik eruit zag
als een rozenknop, en George was daar
woedend over Is het van zoveel
belang voor je die namen te weten?
Misschien wel, antwoordde Frank
Abbott.
(Wordt vervolgd).
