Engelse ïafelklokken
van
'n Betrouwhaarheidsrit
VAN NIEL
Nederlandse verliezen
in Indonesië
vxmsl qddm t
Woensdag 30 November 1949
Haarlems Dagblad en Oprechte Haarlemse Courant
Wie het vorige jaar de tentoonstelling
van „Les ateliers du Goüt" in het Louvre
te Parijs bezocht, maakte daar kennis met
een geheel nieuw principe voor het presen
teren van de kunst der gebruiksvoorwer
pen en kleding. Eén zaal, bijvoorbeeld,
vertoonde tegen drie muren drie omgeval
len oude karossen. De koffers, valiezen en
reiszakken waren opengegaan en de kost
bare eigendommen der reizigers lagen ver
spreid over de weg. Al die kammen, fla
cons, brillen, snuifdozen, handspiegels, da
meslaarsjes, étuis, kwamen uit musea of
uit familiebezit der aristocraten. Alles was
antiek en had aan historische personen
toebehoord. Een andere zaal heette „De
onderbroken soupers". Vijf ramen met
smeed-ijzeren balcons waren tegen de mu
ren aangebracht. Achtereenvolgens her
innerde het daarvoor tentoongestelde aan
evenzovele perioden. Omdat wij, de bezoe
kers, zo onbeleefd naar binnen gluurden,
waren de bewoners overhaast weggegaan,
maar zij hadden alles laten liggen: hand
schoenen, dameshoeden, tasjes. Het tafel
servies en het meubilair - een tafel en twee
stoelen. Het werd een evenement, deze
idéé van Louis Chéronnet.
De ondernemende jonge directeur van
het Prinsenhof te Delft, mr. L. J. F. Wij
senbeek, heeft begrepen dat voor een ten
toonstelling van jachtschilderijen („Merry
old England") óók een dergelijke toenade
ring tussen het leven en de kunst nodig
was. Een echte jachtstoet van kleurige rui
ters, met jachthonden en hoorngeschal,
was bij de opening der tentoonstelling
vóór het Prinsenhof aanwezig. Maar ook
binnen zag men: drie antieke schabraken
(zilver-geborcluurd op groen en bruin flu
weel) afkomstig van F. C. van Reede,
Graaf van Athlone, Vrijheer van Ame-
rongen (1668-1719), een jachthoorn, een
antieke jachtkalender, kunstig gerang
schikte herfstbloemen. Zo kreeg deze een
voudige, weinig-gecompliceerde kunst de
warme sfeer van het leven. De invloed van
de Nederlandse schilders op deze Engelse
jacht-schilderschool is onmiskenbaar. De
grondlegger, Francis Barlow (1620-1702)
vertoefde, tijdens de ballingschap van Ka
vel II, in Nederland: Hondecoeter, Cuyp!
Ook onze Koning-Stadhouder Willem III
hield van het werk van Barlow en diens
opvolker Wootton. De Nederlander John
Wyck (1640-1702) eigenlijk Jan Wijck ge
heten, was leermeester van laatstgenoem
de. Hij bleef, hier vrijwel onbekend. Er is
naar we menen maar één particuliere ver
zameling in ons land die een John Wyck
bezit. Plet wemelt van Nederlandse namen
in deze Engelse jachtschilderschool: Guil-
liam van Herp uit Antwerpen (1614-77),
Dirk Langendijk (1748-1805). Maar vooral
Dirk Maes (Haarlem 1659-1717 Londen)
dient genoemd te worden. Hij kwam met
Willem III naar Engeland. Zijn „Althorp
Park met uitrijdende jachtstoet" is een
heerlijk werk. De architectuur, ietwat
droog, contrasteert met het poëtisch ge
ziene landschap, dat groen-grijs is. Opval
lend zijn de kleine mensen- en dieren-
figuurtjes erop aangebracht.
Een der geëxposeerde doeken ..The turn
pike gatevan George Morland (no. 48).
Maar onze nationale trots mag ons niet
doen vergeten dat deze Engelse School bij
zondere kwaliteiten heeft. Wat een fijne
miniaturist is Charles Towne (1763-1840),
die de oude Nederlanders blijkbaar ter
dege bestudeerd heeft. De Wolstenholme's
(vader en zoon, die als bankiers failliet
gingen, maar als schilders hun. fortuin hèr-
wonnen) bezitten een fris scharlakenrood
en geestige boom-silhouetten. Qua colorist
vormt George Morland's „Draaihek" (zie
afbeelding) het hoogtepunt van deze ex
positie. Al is de jachtschilderkunst van de
olieverf naar de prent en vervolgens naar
het koekjes-trommeltje verhuisd, een ex
positie als deze herstelt haar weer geheel
in de oude glorie.
H. SCHMIDT-DEGENER
De Indische danseres Mifabai. „de Pavlova
van India", danst op het ogenblik in Lon
den. Hier is zij in haar creatie als de
godin Pdrvathi, de vrouw van Shiva.
Agenda voor Haarlem
WOENSDAG 30 NOVEMBER
Stadsschouwburg: Salzburger Marionetten
theater, 3 uur. Krelagehuis: Lezing over „De
stenen spreken". 8 uur. Frans Hals: „Twee
Yankees in Trinidad", 14 j„ 2.30, 7 en 9.15
uur. Rembrandt: „Zo is vader", 18 j„ 2, 4.15,
7 en 9.15 uur. Palace: „De fluwelen hand
schoen". 18 j„ 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Luxor:
„De vrijbuiter", 18 j.. 2. 4.15, 7 en 9.15 uur.
City: „De cobra-afgod". 14 j„ 2.15, 4.30, 7 en
9.15 uur. Spaarne: „De wet van de zweep",
14 j„ 2.30. 7 en 9.15 uur.
DONDERDAG 1 DECEMBER
Stadsschouwburg ..Tramlijn Begeerte'
(Comedia), volksvoorstelling, 7.30 u. Biosco
pen: Middag- en avondvoorstellingen.
FILMBEDRIJF „CEBUFA"
Verhuur van 8 en 16 m.m.
films
(Adv.)
met maan en slagwerk, in zeer fijne uitvoe
ring, wortelnoten, vanaf f 325.
UURWERKEN
Grote Houtstraat 86
(Adv.)
Aantal kleine wetsontwerpen
goedgekeurd
De Eerste Kamer heeft Dinsdagmiddag
een aantal kleine wetsontwerpen zonder
beraadslaging of stemming aangenomen.
Van de agenda werd afgevoerd het wets
ontwerp betreffende goedkeuring van de
tegemoetkoming aan personen, die ten on
rechte als politieke delinquenten zijn be
handeld.
Op Dinsdag 6 December zal de Kamer
opnieuw bijeenkomen.
Faillissementen
De rechtbank te Haarlem heeft in staat
van faillissement verklaard:
G. Monshouwer, zonder beroep, wonende
te Haarlem, Florapark 9. Rechter-commis-
saris: mr. J. P. Petersen. Curator: mr. F. J.
D. Theyse jr., advocaat en procureur te
Haarlem.
W. Koster, vrachtrijder, wonende te Bever
wijk, Noorderwijkweg 91. Rechter-commis-
saris: mr. J. P. Petersen. Curator: mr. Th.
G. A. Mulder, advocaat en procureur te
Beverwijk.
Bij beschikking van de rechtbank is in de
plaats van mr. J. Jansonius benoemd tot
curator in het faillissement van L. W. Kok
meubelmaker, wonende te Badhoevedorp,
gem. Haarlemmermeer, Sperwerstraat 21. mr.
J. H. Junge, advocaat en procureur te Haar
lem, Kruisstraat 1.
's-GRAVENHAGE, 29 November. De
regering maakt bekend, dat tot haar leed
wezen de volgende verliezen in Indonesië
zijn gerapporteerd:
Koninklijke Landmacht: Gesneuveld 16
November 1949: korporaal G. Vermaas, af
komstig uit Arnhem.
Koninklijk Ned. Ind. Leger: Thans is
vastgesteld, dat op 7 Januari 1949 door ge
weld om het leven is gekomen: korp. inf.
J. Wibalda, afkomstig uit Leeuwarden. Ge
sneuveld i3 Maart 1949, na vermissing
sinds 7 Januari 1949: res. kapt. inf. P.
Scheepers, afkomstig uit 's-Gravenhage.
Gesneuveld 13 Juli 1949: Mad. sold. 2e kl.
inf. Askan, afkomstig uit Indonesië; 30 Oc
tober 1949: Jav. sold. Ie kl. inf. Sipan, af
komstig uit Indonesië; 3 November 1949:
sold. Ie kl. inf. W. Paath, afkomstig uit
Indonesië.
Valse handtekeningen
op C.P.N.-lijst?
Tumult in de raad van
Heerenveen
In de gemeenteraad van Heerenveen
kwam aan de orde een voorstel van de
communistische fractie, een toeslag te ver
lenen op de uitkeringen voor ouden van
dagen en hun aardappelen, vrij wonen en
brandstoffen te geven. B. en W. waren
tegen dit voorstel. Daarop kwam de CPN-
fractie met een voorstel, om in de Kerst
dagen een extra uitkering te verlenen van
100,aan gehuwden en 50,aan on-
gehuwden. Aan dit voorstel was kracht bij
gezet door het indienen van een adreslijst,
waarop 128 handtekeningen voorkwamen.
Wethouder De Haan nam deze adreslijst
onder de loupe en kwam tot de conclusie,
dat er 63 van de 128 mensen op de lijst
in aanmerking zouden kunnen komen voor
deze uitkering. Hij laakte in scherpe be
woordingen deze actie van de CPN, die
naar hij zeide meer bedoeld was als pro
paganda dan om de ouden van dagen een
dienst te bewijzen. Daarop ontspon zich
tussen de fractieleiders van de CPN en
de PvdA een heftig debat.
De voorzitter deelde mede, dat hij over
woog een rechtsvervolging te doen in
stellen tegen de CPN wegens het plaatsen
van valse handtekeningen op de door de
CPN ingediende lijst. De voorstellen van de
communisten werden tenslotte verworpen.
Alleen de vier CPN-ieden stemden voor.
REPARATIE MATRASSEN
's morgens gehaald, 's avonds gebracht
H. DE GRAAFF
GROTE HOUTSTRAAT 103
HAARLEM TEL. 11485
(Adv.)
Drijvende school
In ons bericht over de „drijvende school
van Kees Boeke" hebben wij door onjuiste
informaties doel en organisatie van dit pro-
paganda-instituut te water niet ruim ge
noeg omschreven. Het betreft hier namelijk
een plan voor een studie-centrum van de
„werkgroep aesthetische vorming" van de
Werkgemeenschap voor Vernieuwing van
Opvoeding en Onderwijs, waarin naast de
methode-Boeke ook andere vooruitstreven
de onder wijs-systemen vertegenwoordigd
zijn.
OLDEN VAN DAGEN KLOPPEN AAN
BIJ MINISTER JOEKES
De minister van Sociale Zaken heeft het
dagelijks bestuur van de Algemene Bond
van Ouden van Dagen in audiëntie ont
vangen. Het dagelijks bestuur heeft de mi
nister verhoging van uitkeringen, kolen-
toeslag, vrijstelling van premiebetaling voor
ziekenfondsen en vrijstelling van de hogere
kosten der radiodistributie gevraagd.
De rookworst met
de fijne, zachte
L rook smaak
In winkels mei
k ons raambiljeil
Maandag werd tn de County Hall te Londen de conferentie geopend van de vrije
vakverenigingen, die ten doel heeft een nieuwe internationale organisatie op te
richten nu de wereldfederatie in elkaar is gestort; 245 afgevaardigden vertegen
woordigden hier 50 millioen arbeiders uit alle delen van de wereld. De Nederlandse
gedelegeerden de heren E. Kupers (links), H. Oosterhuts (midden) en Ad. Vermeulen.
Miauw internationaal
vakverbond in oprichting
LONDEN, 29 November (Reuter). De
redevoeringen die vanmiddag op het inter
nationale vakverenigingscongres te Londen
gedurende zes uur in vele talen werden ge
houden, duiden er sterk op dat de nieuwe
vakverenigingsinternationale, welke dit
congres wil oprichten als concurrente van
het bestaande wereldvakverbond (W.F.T.
U.), bovenaan op haar programma de vol
gende twee taken zal plaatsen: strijd tegen
het communisme en hulp aan de arbeiders
bewegingen in economisch onontwikkelde
•landen.
Tevoren was de ontwerp-constitutie voor
de nieuwe organisatie ingediend door Ar
thur Deakin. algemeen secretaris van de
Engelse Bond van Transportarbeiders en
arbeiders in aanverwante diensten, de
grootste bond, die op de conferentie ver
tegenwoordigd is. Hij noemde niet-inmen-
ging van de werkgevers en vrijheid om
openlijk crïtiek te oefenen op de regering
de voorwaarden voor een bona fide vak
vereniging.
De Belg Paul Finet werd vanmorgen tot
voorzitter van het congres gekozen. Tot
vice-voorzitters werden gekozen: Aguirre
(Cuba), Nordahl (Noorwegen) en Adams
(Barbados). Vincent Tewson, secretaris
generaal van het algemene Britse vakver
bond, de T.U.C., werd tot secretaris geko
zen.
De Nederlandse afgevaardigde E. Kupers,
oud-voorzitter van het N.V.V., heeft er op
aangedrongen, dat het dagelijks bestuur van
de nieuwe internationale organisatie zo
spoedig mogelijk het vraagstuk van de in
ontwikkeling achtergebleven gebieden in
studie zou nemen.
Algemene vraagstukken als sociale wet
geving, samenwerking met de UNO, strijd
tegen dictatuur, verheffing van het levens
peil der arbeiders en strijd voor sociale
zekerheid en gerechtigheid zouden in het
arbeidsveld van de nieuwe organisatie
moeten liggen, aldus Kupers.
Een mooi plaatje
In een min of meer Victoriaans inge
richte salon van het Amstelhötel, waar
nu en dan het horten en stoten van
voorbijgaande binnenschepen als stem
men van een andere planeet in door
drong, ontving de wereldvermaarde
actrice met het roestige haar, Elisabeth
Bergner, op een mistige middag in het
begin van deze week ons en onze colle
ga's op een ongedwongen theevisite. Zij
verblijft hier zeer tegen de zin van haar
echtgenoot en regisseur Paul Czinner,
die haar met lede ogen zag gaan. Dit
wilden wij graag geloven. Maar zij werd
gedreven door een ontembaar verlangen
om het vasteland van Europa terug te
zien, waar zij haar jeugd doorbracht en
eerste successen boekte, doch waarvan
zij achttien jaar geleden afscheid nam,
toen Hitier zijn schaduw op de land
kaart begon te werpen.
Hoe zij Duitsland terug vond na haar
langdurige afwezigheid? „Dat kan ik
nog niet zeggen. Indrukken van oog en
oor zijn niet voldoende. Al mijn oude
vrienden zijn weg, behalve een kleed
ster en een toneelknecht. Ik zal het eerst
allemaal moeten verwerken, zodra ik
daar de moed toe bezit. Maar ik ben zo
geschrokken, dat ik mijn geboortestad
Wenen maar heb overgeslagen. Er be
staat geen weg terug, het leven gaat
verder".
Elisabeth Bergner vertrok in 1931 via
Frankrijk naar Engeland en woont nu
al tien jaar in Amerika. Na haar optre
den in ons land gaat zij korte tijd naar
Israël, hetgeen ons inspireerde tot de
vraag waar zij zich nu het beste thuis
gevoelde. „Dat vraag ik mezelf ook wel
eens af, maar ik weet het niet. Ik zou
graag in Amsterdam willen wonen of in
Stockholm. Het is in de oude wereld
veel mooier dan in New York, hoewel
daar jeugd en vitaliteit een bijna sym-
phoniscli karakter aan deze stad ver
lenen. De enige plaats ter wereld waar
ik een afschuw van heb is Hollywood!"
Iemand wilde weten waarom en kreeg
ten antwoord: „Omdat ik er geweest
ben.
Dan opeens zegt Elisabeth Bergner
zonder aanleiding of overgang: „Ik leef
nu al twee jaar vegetarisch, overigens
zonder een bepaalde reden daartoe. Ik
leg mezelf ook wel eens de straf op dat
ik drie dagen geen koffie mag drinken.
Tussen twee haakjes: hoe spreekt men
dat uit in het Nederlands? Iedereen heeft
mij gezegd dat uw taal zowel op het
Duits als op het Engels lijkt, maar ik
versta er geen woord van". Dan pro
beert zij een fragment voor te lezen uit
de door haar impresario opgestelde le
vensbeschrijving: stoedierde eerst
alda.alda.aldaar an het Konzerva-
to-rioem oen deboetierde als Ophelia ien
Zürich wahr (ah that means where!)
Alexander Moissi haar ontdeckte.
De naam van haar eerste leraar is
zij vergeten, zo'n afschuwelijke man was
dat. Daarna kreeg zij les van een Span
jaard (dat was heel iets anders) die
een actrice van haar maakte. Op negen
jarige leeftijd stond zij al zo'n beetje
op de planken, later speelde zij als stu
dente in „Lente" van Wedekind en haar
debuut had plaats toen zij negentien was.
Behalve als toneelspeelster veroverde
zij een uitzonderlijke reputatie als film
ster. In Engeland vertolkte zij Rosalind
in „Naar het u lijkt" met Laurence Oli
vier als tegenspeler. „Ik meg wel zeggen
dat ik de weg naar de roem voor hem
gebaand heb, want voordien wilde nie
mand iets van hem weten".
Natuurlijk verscheen ook de traditio
nele vraag over de vrije-tijdsbesteding
op het tapijt. „Muziek maken, manu
scripten lezen of het nieuwste boek van
mijn vriend Thomas Mann maar die
zijn zo dik dat er voor de andere dingen
- des levens meestal geen kwartier meer
op over schiet".
Iemand anders wilde weten of zij
lang nodig had om zich bij de toestan
den in Amerika aan te passen. Direct
antwoordde Elisabeth Bergner: „Ja.
Heel lang. Want ik gedroeg me veel te
arrogant. Dat doen daar alle vreemde
lingen. Maar op hef ogenblik voel ik me
werkelijk helemaal vrij".
Hier kwam de fotograaf tussenbeide.
Hij zette in twee rijen negen kopjes voor
haar neer, duwde haar een verzilverde
pot in de hand en verzocht haar bijna
bevelend om voor haar gasten thee te
schenken. Zij gehoorzaamde, maar wees
alle verantwoordelijkheid voor de ge
volgen af. Daar stond zij achter de tafel,
een kleine, tengere vrouw, zonder
schmink, vriendelijk lachend, in een zeil-
broek en een witte blouse met Schiller
kraag, zo zenuwachtig bij dit ongewone
werk, dat zij vier zakjes suiker in het
dichtstbijzijnde kopje leeg goot. Toen
schitterde het blitz-licht juist op tijd
om haar brede glimlach op de gevoelige
plaat te vangen. De fotograaf was ge
lukkig. „Nou jongens, heb ik effe een
moui plaatje?"
Iemand zei: „Hij zou een goede foto
graaf zijn in New York!" waarop Elisa
beth Bergner het gesprek besloot met
haar repliek: „Hij is het waarschijnlijk
in Amsterdam!"
De laatste ronde
Wij zagen dezer dagen in een Amster
dams warenhuis een droef tafreel. Ten
einde de omzet wat te stimuleren, had
men namelijk Sinterklaas uitgenodigd
om daar zitting te houden. Dat zitting
moet niet al te nauwkeurig worden op
gevat, want de goede Sint moest rond
schrijden over de gehele betreffende
verdieping, een methode die zijn actie
radius niet weinig uitbreidde. Met de
regelmaat van een klok draaide de goed
heilig man zijn rondjes die ongeveer
een half uur in beslag namen. Totdat
de klok tien minuten voor vijf aanwees.
De man met de tabberd, die het einde
van zijn gecontracteerde dagelijkse
■ambtsperiode zag naderen, begon toen
slinks naar de uitgang te schuifelen.
Voortdurend murmelende tegen de kin
derschare die hem omstuwde: „Jij bent
zeker wel een brave jongen, maar je
moet goed je tandjes poetsen", begaf hij
zich naar het buffet, alwaar hij zijn zak
met pepernoten inleverde.
Minzaam wuivend naar de hem ach
tervolgende jeugd begaf hij zich daarop
naar de uitgang. De klok wees vijf mi
nuten voor vijf.
Toen verstarde zijn minzaamheid.
Want in die uitgang stond de onderdirec
teur van het warenhuis en deze wees
even onverbiddelijk naar het midden
van de zaal als een voetbal-scheidsrech
ter naar het midden van het veld.
Met grote weemoed begaf de Sint zich
op de weg terug. Aan het buffet haalde
hij zijn zak met pepernoten weer. En
met de wanhoop der nutteloze opstan
digheid begin hij aan zijn laatste ronde.
Picturale woede
Als u ooit in het Oosterpark komt en
daar een slordige man onder een breed
gerande vilthoed driftig op zijn zwart
zijden plastron ziet kauwen, dan kunt u
er zeker van zijn het pad te hebben ge
kruist van een schilder, die ziedend van
heilige toorn de letterkunde loopt te ver
achten. Wij zagen er één bezig zich de
talrijke haren uit het hoofd te rukken
onder het slaken van de kannibalistische
zinsnede (in artistieke zaken kan men
het nu eenmaal niét zonder isme stel
len): „Parbleu! Verzen schrijven doe je
in de kroeg of op een kille zolderkamer,
maar ik, zoon van Picasso, heb een ate
lier nodig!"
De reden tot deze opwinding staat
kadastraal bekend als perceel nummer
82 en is kort geleden door de Rijksge
bouwendienst van onder tot boven ge
restaureerd. Hier sleet de dichter Wil
lem Witsen een kwart eeuw van zijn
leven. Lodewijk van Deyssel noemde
het eens het mooiste artistenhuis van de
hoofdstad. Op de rez-de-chaussée was
de werkkamer van Isaac Israels, waar
aan het einde van de vorige eeuw de
Franse dichter Paul Verlaine logeerde
en in een versleten maar nog heel mooie
sjamberloek van lichtgele zijde zijn ver
zen voorlas aan Willem Kloos, die hij
later „een origineel type" noemde. Ook
Breitner heeft er gewoond.
In het testament van de weduwe Wit
senSchorr, die in 1940 overleed, is be
paald dat het huis voortaan gratis be
woond zal worden door letterkundigen
met hun gezinnen, aan te wijzen door
een commissie onder voorzitterschap
van de burgemeester. Vijf jaar lang
wordt nu het Witsenhuis domicilie van
de dichters mr. J. C. Bloem, Bert Voeten
en Gerrit Kamphuis, welke laatste nu
al weer geruime tijd geleden een vers
publiceerde dat eindigde met de thans in
vervulling gaande regel: „Zal eens voor
ons een licht huis openstaan?"
In 1955 fungeert de Nederlandse Ver
eniging van Letterkundigen als huisves
tingsbureau om weer nieuwe bewoners
aan te wijzen. Misschien komt dan de
beurt aan Simon van het Reve om er zijn
r?\
Elisabeth Bergner draagt Donder
dagavond in de grote zaal van het
Concertgebouw fragmenten uit het
Oude Testament voor die het Nieuwe
verklaren cn omgekeerd. Verder be
staat haar programma uit Frdulein
Else" van Arthur Scimitzler en een
bedrijf uit „Saint Joan" van Shaw.
Hierbij moet aangetekend worden
dat de gehele voordracht in de Duit
se taal geschiedt.
Met ingang van 1 December krijgen
enkele schouwburgen weer andere
bespelers. Li het Centraal Theater
komen Cor Ruys en de zijnen terug
met het blijspel „De Zilveren Fluit"
en in hel Leidsepleintheater herhaalt
Wim Sonneveld zijn cabaretpro
gramma „lene-miene-mutte".
Hedenavond geeft het Rotterdams
Toneel voor de laatste keer een voor
stelling van het prachtige probleem
stuk „Christopher Blake" van Moss
Hart, met Jan Velzeboer in de titel
rol. In Bellevue zingt het Christelijk
In de hoofdstad uit
Mamienkoor „Adama van Schelte-
ma" werken van Schubert en Men
delssohn.
Ten bate van de vereniging Pro
Juventute voert de Nederlandse
Opera Vrijdagavond in de Stads
schouwburg „Hoffmanns Vertellin
gen" uil onder leiding van de diri
gent Charles Briick. In de Bachzaal
zingen op 2 December Roos Boelsma
en Ernst Haflinger.
Tot 10 December laten „Les presses
universitaires de France" in de Uni
versiteitsbibliotheek eigen uitgaven
bewonderen. In Studio '33 aan de
Weteringschans is een expositie van
handgedrukte wandkleden door Gras
Heijen en Ulco Kooistra. Er is nog
veel meer te zien: in de Moderne
Boekhandel „Kunst in het bedrijfs
leven", in de papiergroothandel Cor-
vey aati de Keizersgracht tekenwerk
van Jeanne Bicruma Oosting en in
kunsthandel Van Meurs een collectie
glaswerk. In Museum Fodor blijft de
groepstentoonstelling van ,,St. Lucas"
\^tot 18 December geopend.
avonden door te brengen. Wellicht slaat
ook hij dan een boek met herinneringen
op aan de tijd, waarin men buitenlandse
dichters per open landauer voor een
rondrit door de stad kwam halen.
Maar de schilders kunnen dit onrecht
niet verkroppen. De gewezen eigenaar,
zeggen zijbnet de vlammen der veront
waardiging lekkend uit de mond, was
een lijnrechte afstammeling van de be
roemde burgemeester Nicolaas Witsen,
van wie ieder weet dat hij Rembrandt
protegeerde en niet de een of andere rij
melaar. Laten de moderne meesters van
het palet zich troosten met de gedachte
dat de eerste verdieping tot museum
wordt ingericht van honderd schilde
rijen, die bij de schoonmaak op zolder
zijn gevonden. BOEDA.
De toestand van
kardinaal Mindszenty
PARIJS. 29 November (AFP). Vol
gens berichten uit Wenen heeft radio Va
ticaanstad gemeld, dat kardinaal Minds
zenty zich nog steeds in de gevangenis te
Boedapest bevindt.
Uit dezelfde bron wordt vernomen, dat
de kardinaal lichamelijk en geestelijk ge
zond is. Hij vast twee dagen per week voor
het heil van Hongarije en een dag voor het
heil van de gehele wereld. Twee nachten
per week slaapt hij op de grond.
Volgens dezelfde berichten laten de Hon
gaarse autoriteiten kardinaal Mindszenty
bewaken door leden van de geheime poli
tie der communistische partij.
De directeur en de arts van de gevange
nis brengen, volgens de mededeling van
radio-Vaticaanstad. de kardinaal dagelijks
een bezoek. Deze laatste heeft elke bevoor
rechte behandeling met beslistheid gewei
gerd. De kerkvorst leest slechts zijn brevier
en mediteert vaak langdurig over de tekst.
DE R0GY
ANEGANG 14 naast C. A.
LUXE POSTPAPIEREN
ook bedrukt met
naam en adres of monogram
(Adv.)
Bietencampagne nog in
volle gang
Er is dit jaar een geweldige aanvoer van
suikerbieten. De suikerfabriek „Holland"
te Halfweg heeft nu al 160.000.000 kg ver
werkt en men verwacht nog een aanvoer
van ongeveer 40.000.000 kg. Voornamelijk
komen de bieten uit de Haarlemmermeer-
en Wieringermeerpolder en uit Zeeland.
Was voorgaande jaren de campagne op dit
tijdstip al geëindigd, thans verwacht men
dat de fabriek in de derde week van De
cember de bieten pas verwerkt zal hebben.
VEEHANDELAAR BEROOFD.
Een 56-jarige veehandelaar uit Gilze
Rijen is in een café in Tilburg door twee
mannen neergeslagen en van zijn porte
feuille met 1900.beroofd. De politie
heeft de vermoedelijke daders gearresteerd.
Men is begonnen met het slopen van het
station der Nederlandse Spoorwegen te Vlis-
singen. Daarna begint de bouw van het
nieuwe station.
zoudt U kunnen maken mei een bij ons ge
huurde wagen. Wij'verhuren uilsluitend per
K.M., alléén eerste klas materiaal, dat onder
voortdurende en strenge controle staat.
Autogarages
OLIESLAGERSLAAN 36 - TELEF. 10570
KONINGINNEWEG 112 - TELEF. 12403
(Adv.)
Hadhramaut, het stamland
der Indonesische Arabieren
Hadhramaut, een groot gedeelte van het
Arabisch schiereiland, ligt ver van Indonesië
af. Toch bestaan er banden en een lezing over
deze streek past dus op het program van de
afdeling Haarlem van de Koninklijke Ver
eniging „Oost en West". Dat bleek uit de
mededelingen, welke de heer D. van der
Meulen, oud-resident, en oud-gezant der Ne
derlanden in Saoedi-Arabië. die Dinsdag
avond in hotel „De Leeuwerik" het onder
werp „Hadhramaut. het stamland der Indo
nesische Arabieren" behandelde deed De heer
Van der Meulen heeft omstreeks 1930 deel
genomen aan twee expedities naar dit gebied.
In zijn inleiding besprak de heer Van der
Meulen de banden welke er tussen Hadhra
maut en Indonesië bestaan. De meeste
Arabieren, welke daar wonen, zijn uit
Hadhramaut afkomstig. Reeds .gedurende
vele jaren trekken de bewoners van deze
streek weg: zij blijven echter aan hun ge
boortegrond gehecht en keren later zoveel
mogelijk terug.
Aan de hand van een serie lichtbeelden gaf
de heer Van der Meulen een beschrijving van
Hadhramaut. dat in vroeger eeuwen een
belangrijke streek is geweest en vertelde van
de levenswijze der bewoners. Er heerste wel
vaart, toen er een irrigatie-systeem bestond.
Van de havenplaats ?.ïakal!a uit heeft de
spreker tochten gemaakt In het binnenland
is een uitgestrekte hoogvlakte met kegel
vormige ten dele oud-vulkanische toppen.
Het is doorsneden van wadi's of diepe kloven
met een welig begroeide bodem. Deze wadi's
zijn zeer vruchtbaar en er bevinden zich vele
dadelbossen. Op vele plaatsen treft men
prachtige paleizen aan. De architectuur staat
op een hoog peil en berust op kennis en be
schaving van het zeer oude volk.
De aanwezigen toonder, voor het onder
werp, dat weinig behandeld wordt, grote
belangstelling.
