c
Vliegende mens boven Parijs
.Clowntje Rick
Kort en Bondig
De dood van
dr. Leidekker
Douderdag 27 April 1950
Een experiment dat reeds velen ondernamen
doch meestal met ongelukkige afloop
(Van onze correspondent te Parijs).
De muren van Parijs zijn momenteel
bedekt met opzichtige, wat kermisachtige,
affiches waarop een wezen staat afgebeeld
dat meer op een vleermuis dan op een mens
gelijkt: Dat is Georges Valentin, de vlie
gende man, die op 30 April aanstaande, als
attractie van een nationaal luchtfeest, vele
duizenden meters boven Parijs uit een
Junker zal springen in de hoop dan al
vliegend en zwevend en levend de
aarde te bereiken.
Valentin heeft ons het een en ander over
zijn verleden en voornemens verteld. Hij is
een dertigjarige man van een athletische,
doch niettemin tamelijk slanke verschijning,
die een carrière als oorlogsparachutist
achter de rug heeft en heel veel onder
nemende plannen voor de boeg. Hij ont
wierp een vernuftig costuum: Een wijde
tabberd van wit vliegtuiglinnen, die hem
op de grond aan een Sinterklaas en in de
lucht op een vleermuis doet lijken. Met
zijn uitrusting, een tweetal parachutes in
begrepen, weegt hij 83 kilo, welk gewicht
Valentin past zijn costuum.
door een oppervlak van drie vierkante
meter zeildoek wordt gedragen. Zijn vleu
gels werden vervaardigd van dezelfde stof,
die ook voor parachutes wordt gebruikt en
welke door zeer soepele baleinen in de ge
wenste vorm worden gehouden. Hij is daar
door tamelijk vrij in zijn bewegingen, kan
de armen over de borst kruisen, zich op de
rug werpen en voorts zó manoeuvreren,
dat hij, naar gelang de hoogte en de mo
gelijkheden, met het hoofd naar beneden
of naar boven door het luchtruim kan
schieten. Door middel van een opening in
het zeildoek, die zich tussen zijn benen
bevindt, kan hij bovendien nog zijn snel
heid regelen, zodat hij na zijn vlucht van
enkele minuten, de begane grond in een
heel langzaam, bijna zwevend, tempo hoopt
te kunnen naderen.
Ofschoon Valentin op vliegvelden sedert
jaren dagelijks oefeningen maakte, zal hij
Zondag 30 April toch pas zijn eerste offi
ciële demonstratie geven. Men kan er wel
zeker van zijn dat millioenen ogenparen de
hemel boven Parijs af zullen turen om de
„vliegende man" in zijn vlucht van de
eerste momenten af te kunnen volgen.
Het denkbeeld van de vliegende mens.
die zich zonder motor of andere mechani
sche apparatuur „vrij als een vogel" door
het luchtruim beweegt, heeft sedert eeuwen
de mensheid bezig gehouden .Waarom zou-
ADVERTENTIE
BESTE LIEN,
Natuurlijk heb je ook gelezen over die
nieuwe zeep, die is uitgevonden. Nou
kind, dat is werkelijk een ontdekking!
Ik heb vorige week zo'n fles „SNEL" ge
kocht (net iets voor mij, die naam!) en
wat je er allemaal mee doen kunt, daar
sta je verbaasd van te kijken.
Die grote, vette afwas van mij, had ik in
een wip aan de kant. Het grappige is, dat
ook je afwassop en je vaatdoek veel
schoner jblijvén.
Het schuimt geweldig, zelfs al heb je
zure haring of zoiets op je bordjes gehad,
waarvan je anders zo'n vreselijk schraal
6opje krijgt.
Mijn zilveren lepeltjes en de hele afwas
glimmen als een spiegel. Afdrogen doe je
nog uit gewoonte, maar het is feitelijk
overbodig, vooral bij glaswerk.
Als je ziet wat je allemaal met één fles
kunt doen, ben je even enthousiast als ik.
Zeg, Lien, ik zou je er nog veel meer van
kunnen vertellen, maar probeer het zelf
maar eens. Je bent veel vlugger klaar en
het is nog voordeliger ook!
Met hartelijke groeten.
Je EMMIE
den wij mensen wel lopen en zwemmen
en alleen niet vliegen kunnen? Als 't alleen
de vleugels zijn, die ons mankeren, dan
moeten die toch zonder al te grote inspan
ning wel te vervaardigen zijn.
Het probleem moet echter aanmerkelijk
gecompliceerder wezen, want tot dusver
zijn vrijwel alle pogingen door vliegende
mensen ondernomen, met gebroken armen,
benen of zelfs met de dood bekocht.
Aan de hand nu van oude gravures, film
stroken en overleveringen heeft Valentin,
de moderne vliegende mens, de lessen ge
trokken uit de ondernemingen van zijn
voorgangers. Hij heeft verder nauw
keurige berekeningen gemaakt over het
maximum gewicht, dat per vierkante meter
zeildoek gedragen kan worden, en hij is
ervan overtuigd, dat hij moet slagen. Niet
temin draagt hij op zijn vlucht nog een
tweetal parachutes bij zich en tijdens de
oorlog heeft hij wel geleerd zich onder elke
omstandigheid van die reddingsmiddelen
te bedienen.
„Ik voel me in de lucht net even veilig
als in uw fauteuil", zei Valentin.
Jeugdconcerf met fluit
en harp-demonstratie
In samenwerking met de afdeling Haar-i
lem van de Koninklijke Nederlandse Toon
kunstenaars-Vereniging organiseerde de
Vereniging voor muzikale ontwikkeling der
Schooljeugd Woensdagavond een paedago-
gisch concert, waarop de twee oudste in
strumenten, de harp en de fluit, toegelicht
en bespeeld werden. De harpiste Rahel
Mengelberg en de fluitist Frans Vester,
beide bekende en gevierde virtuozen op
hun instrument, verzorgden de uitvoering
en wisten met duidelijke en interessante
uiteenzettingen de avond tot een uitste
kende paedagogische demonstratie te ma
ken.
Om te beginnen luisterde men met ge
noegen naar de samenklank in de combi
natie fluit-harp en kreeg men een handige
bewerking van Rondo van de achttiende
eeuwse Franse componist Rameau te ho
ren.
Daarna vertelde de heer Vester wat over
de dwarsfluit, het houten of metalen in
strument (de concertgever speelde deze
avond op een metalen), dat in de loop dei-
tijden zo veel veranderingen heeft onder
gaan.
In de zestiende- en in de achttiende
eeuw beleefde de dwarsfluit bloeiperioden,
maar toen was zij van een vrijwat eenvou
diger maaksel dan tegenwoordig. Het was
toen een houten buis met zes vingergaat
jes en een zevende gaatje, dat afgesloten
was door een klep. De heer Vester had
zo'n oud instrument meegebracht en liet
er een sonatedeel van Bach op horen. Het
klonk aardig hoewel zeer bescheiden van
toon. Wat een verschil als men daarna de
moderne fluit hoort, die door de uitvinder
Böhm voorzien werd van een merkwaardig
mechaniek van kleppen, die niet minder
dan 17 gaatjes te dekken krijgen! Zij
klinkt vol en warm en is vooral zuiverder
van stemming, wat de heer Vester demon
streerde door nog een tweede deel uit
dezelfde solo-sonate van Bach te laten
horen.
Over de harp is eigenlijk nog meer te
vertellen en mevrouw Mengelberg heeft er
slag van om dit raak en bondig te doen.
Hoe ver we in de geschiedenis der bescha
ving teruggaan, steeds vinden wij de harp
vermeld. Dit werd met tal van voorbeel
den toegelicht. Maar die harp was natuur
lijk niet wat ze nu is, ook dit speeltuig
heeft een grote ontwikkeling ondergaan,
die voor een belangrijk deel gestuwd werd
door de groei van de muziek zelve. Zo zijn
er dan ook perioden geweest dat de moge
lijkheden op de harp geen gelijke tred
konden houden met de uitbreiding van de
muziek; in Bach's tijd bijvoorbeeld, waar
uit het te verklaren is dat deze geniale
componist niet voor harp geschreven heeft.
Dit alles hield verband met het conse
quente gebruik van alle halve toonschre-
den. Dat kon de oude harp niet bijhouden.
Maar op den duur verzon men er toch wat
op, om met haakjes de snaren van de harp
een halve toon hoger te doen klinken. Dat
was echter nog te omslachtig. Dichter bi.1
het doel kwam men, door middel -van
zeven voettreden dus voor elke toon
van de toonladder de snaren een halve
toon in te korten. Maar ook dat was nog
niet voldoende. Pas nadat die zeven peda
len een dubbele werking gekregen hadden,
namelijk een halve en een hele toon ver
hogen, had men de harp zoals men ze nu
algemeen gebruikt. Het eigenaardige van
dit instrument is dus, dat elke snaar op
drie verschillende toonhoogten kan klin
ken naar gelang van de stand der voet
treden.
Dat er met de eerste pedaal-harp toch
ook al heel wat te bereiken viel, toonde
mevrouw Mengelberg aan met een aardige
Sonatine van Norderman, een tijdgenoot
van Mozart. Ook met een Sonate voor fluit
en harp van Krumpholtz werd dit gede
monstreerd. Maar hoe het later werd, toen
de chromatische harp volgroeid was, liet
de harpiste op eminente wijze horen met
het Impromptu van Gabriel Fauré. Alle
mogelijke effecten, accoord-glissandi, bo
ventonen enzovoorts, welke eerst aan het
Oceaan-zeilers niet door staking gedupeerd. Engelse militairen, die de werkzaam
heden in de Londense haven van de stakers hebben overgenomen, laden drie zeil
boten aan boord van de ArabyDeze zeilboten worden naar Bermuda vervoerd,
van waar zij naar Newport (Rhode Island) zullen varen om deel te nemen aan de
Neioport-Bermuda oceaanrace. Daarna doen zij mee aan de 3000 mijl race van
Bermuda naar Plymouth.
jeugdige publiek verklaard werden, komen
in dit stuk van de Franse componist prach
tig tot uiting.
Frans Vester liet nog een modern stukje
voor fluit-solo van Honnegger horen en
tot slot speelde het tweetal een Fantasie
op Russische thema's van Gretchaninoff.
Blijkens de aandacht waarmee deze in
teressante demonstratie gevolgd werd en
niet minder blijkens het geestdriftig
applaus dat aan het slot volgde, heeft de
jeugd deze avond naar waarde weten te
schatten. JOS. DE KLERK.
Vocaal en instrumentaal concert
in Heemsteeds Jeugdhuis
Ten bate van het Sterhuis van de afde
ling Haarlem van de Nederlandse vereni
ging ter behartiging van de belangen der
jonge meisjes werd door Musica en enkele
'amateur-musici uit onze omgeving gister
avond een concert gegeven in het Jeugd
huis te Heemstede.
De waarnemend presidente van de ver
eniging, mejuffrouw J. C. van Hasselt,
sprak een woord van welkom en gaf daar
na een korte uiteenzetting van. het doel,
en een overzicht van de werkzaamheden
der vereniging.
De zangeres Catharina Hesels begon het
concert met de vertolking van twee Ita
liaanse liederen, „Le violette" en „Se Flo-
rindo e fedele" van A. Scarlatti, liederen,
waarvoor klankschoonheid bij de voor
dracht een primaire eis is.
Hieraan kon Catharina Hessels volkomen
voldoen. De stem van de zangeres, die veel
meer een hoge mezzo-altstem bezit dan
een gepronceerde alt, heeft blijkbaar een
belangrijke technische ontwikkeling door
gemaakt. De gelijkmatigheid van registers
is opvallend vervolmaakt en de adembe-
heersing is een betrouwbare factor bij haar
zingen geworden. Dit werd ook van bete
kenis voor de vertolking van drie liederen
van Rob. Schumann op karakteristiek-
romantische gedichten van Heinrich Iieine.'
Maar al werd hierbij naar uitdrukkings
kracht gestreefd de noodzakelijke expres
sieve geladenheid heeft Catharina Hessels
nog niet kunnen bereiken. Meer in haar
voordrachtstrant paste de Berceuse van
Alph. Diepenbrock met haar kinderlijke
onbevangenheid en eenvoud.
De fluitiste Corrie Vening Meinesz speel
de op deze avond de Sonate in C van C.
Ph. E. Bach en de Sonate in G van J. Ge-
raedts.
De invloed van de koele „lente" liet
zich bij de vertolking van Bach's Sonate'
flink gelden door een voortdurend te lage
stemming. Dit werd een onverdiende be
lemmering voor de fluitiste, die technisch
knap en met begrip voor de juiste acht
tiende eeuwse musiceerstijl het werk ten
gehore bracht.
Voor de Sonate van Geraedts, geestige,
rhythmisch pittige muziek, soms, zoals in
het Lento, wat te lang uitgesponnen, werd
het stemmingsbezwaar in belangrijke mate
opgeheven, waardoor Corrie Vening Mei
nesz met Geraedts sonate een uitstekende
indruk kon maken.
Dit was mede te danken aan de voor
treffelijke begeleiding van de pianist Sas
Bunge, van wie ook de zangeres en de
violoncelliste Hendrica Hoekstra een uit
nemende artistieke steun ondervonden.
Hendrica Hóekstra vertolkte met Sas
Bunge het Adagio en Allegro van Rob.
Schumann, waarbij vooral met het Adagio
een hoogtepunt door fraaie loonvorming
en uitdrukking verkregen werd. Het allegro
overtuigde minder.
Dan moet nog vermeld worden het op
treden van een strijkkwartet, gevormd door
mevrouw E. Boissevain-Van Rossem (le
viool), de heer A. F. Hoekstra ((2e viool),
mejuffrouw mr. C. W. van den Berg (alt
viool) en Hendrica Hoekstra (violoncel).
Men koos voor dit concert het Strijk
kwartet in G (K.V. 387) van W. A. Mozart
en daarmede kwam het ensemble van drie
amateur- en één beroeps-instrumentaliste
voor een uiterst moeilijke taak te staan.
Aanvankelijk was de juiste klankverhou
ding zoek: de instrumenten moesten nog
acclimatiseren. Bovendien domineerde de
violoncel-toon onwillekeurig door een on
gewone opstelling van het kwartet. Maar
langzaam aan kwam er gunstiger samen
klank en groter zekerheid bij de afwer
king wal vooral op viel-voor het Andante.
Aan het slot van de avond werden de
medewerkenden rijkelijk met bloemen be
dacht en hartelijk toegesproken door mej.
Van Hasselt.
P. ZWAANSWIJK.
Van misdrijf verdachte vrouw
op vrije voeten gesteld
Gisteren heeft de Haarlemse rechtbank
de 45-jarige Amsterdamse eierenverkoop-
ster H. C. S., die er van verdacht werd be
trokken te zijn bij de verdrinking van de
Haarlemse schilder D. L. O. in de Jan
Gijzenvaart bij de Van Zinrieveltbrug, op
vrij voelen gesteld. Het diepgaande onder
zoek van de Haarlemse politie heeft geen
voldoende aanwijzingen voor haar schuld
opgeleverd.
Groot klaverjastournooi
De vereniging van Onderofficieren „Het
gevleugelde wiel" heeft Woensdagavond met
het houden van een groot klaverjastournooi
in het Krelagehuis veel succes geboekt. De
commissie bestaande uit de heren J. Sturm,
J, van Dolron. W. Snoek en J. Lamsma heeft
uitstekend werk verricht en meegewerkt aan
het vlotte verloop.
Na een inleidend woord van de voorzitter
van ,,Het Gevleugelde wiel" de heer Berk
hout, sprak luitenant-kolonel J. W. A. Stout,
garnizoenscommandant en commandant van
de school K. troepen in de Ripperdakazerne.
Onder de aanwezigen was de hoofdcommis
saris van politie de heer J. Fontijne.
Hierna' begonnen de veertig verenigingen
met ruim zeshonderd deelnemers aan het
tournooi. Het resultaat was dat een nieuwe
club onder de naam „Onder Ons" eerste
werd. Tweede werd de reeds bestaande ver
eniging Onder Ons"; derde Figee; vierde
„Nederland"; vijfde „De vier azen".
De deelnemers waren vol lof over de goede
organisatie. Dank zij een verloting en een
collecte kon een flinke bijdrage worden af
gestaan aan het sanatoriumfonds „Ons Be
lang" en aan het R.K. Ondersteuningsfonds
„Sint Martinus".
Voor het doctoraal examen Nederlands
recht slaagde aan de Rijksuniversiteit te
Leiden de heer F. G. A. ten Bokkel te
Haarlem.
Speciale vlucht
naar Philadelphia
Oe Amerikaanse autoriteiten hebben de
K.L.M. toestemming verleend een speciale
vlucht te ondernemen naar de „Holland
Fair" te Philadelphia, die op 5 Mei geopend
wordt. De daarvoor bestemde Constellation
zal op 3 Mei van Schiphol vertrekken,
Nederlandse autoriteiten en zakenlieden
zullen de tocht meemaken. Het is niet on
waarschijnlijk dat zich in New York nog
andere autoriteiten bij het gezelschap
voegen.
Polen verlaat de F.A.O.
Polen heeft de voedsel- en landbouw
organisatie der U.N.O. (F.A.O.) verlaten,
aldus meldt het Poolse nieuwsbureau uit
Warschau.
Josef Winiewisz, de Poolse ambassadeur
te Washington, heeft het bestuur van de
F.A.O. een nota overhandigd, waarin wordt
verklaard, dat deze organisatie „Polen niet
de noodzakelijke hulp verleend heeft voor
het herstel van de landbouw en om in de
eerste jaren na de oorlog over de produc
tiemoeilijkheden heen te komen". Verder
wordt de F.A.O. in deze nota verweten,
dat. zij Polen niet tot voorspraak is geweest
bij de internationale bank en het inter
nationaal graanfonds, die de maatregelen
van de F.A.O. in Polen moeten uitvoeren.
Polen is de eerste staat van de Slavische
groep die de F.A.O. verlaat. De Wereld
gezondheidsorganisatie is reeds door alle
landen, die de Sovjet-Unie steunen, ver
laten.
Wetsontwerp tegen de Austra
lische communistische partij
De Australische minister-president Men-
zies heeft heden in het Australische parle
ment een wetsontwerp ingediend, strek
kende tot het buiten de wet stellen van
de Australische communistische partij. In
het ontwerp is bepaald dal deze partij zal
worden ontbonden en onwettig zal worden
verklaard. De bezittingen der partij zullen
onder beheer worden gesteld.
De Australische regering wordt in het
wetsontwerp verder gemachtigd de door de
communistische partij beheerste organisa
ties eveneens buiten de wet te stellen en
de bezittingen dezer organisaties te blok
keren.
Heemstede
ONDERLINGE TUINLIEDEN VERENIGING
Woensdagavond hield de Onderlinge
Tuinliedenvereniging „Aerdenhout en om
geving" een ledenvergadering in het Volks
koffiehuis aan de Heemsteedse Dreef onder
leiding van de heer W. A. v. Zadel.
De aandacht werd gevestigd op de teken
wedstrijd, waarvoor de deelname iets
groter had kunnen zijn en waarvoor
binnenkort een jury zal worden samenge
steld. Het vooi'stel tot het houden van een
excursie naar „Keukenhof" lokte zeer veel
op- en aanmerkingen uit over deze ten
toonstelling. Verschillende leden waren van
mening dat de verwachtingen, gewekt door
de reclame die vpor dit object zijn gemaakt,
bij een bezoek aan de expositie niet ver
wezenlijkt worden. Ook de technische cri-
tiek bleef niet achterwege. Besloten werd
geen gezamenlijk bezoek aan deze tentoon
stelling te brengen.
De excursie welke ieder jaar gehouden
wordt, gaat dit jaar naar Brabant.
De winnaars van de huisbroeitentoonstel-
ling de heren W. A. v. Zadel, A. Nunnink en
N. v. d. Meer ontvingen prijzen voor de
beste inzendingen. Besloten werd tot toe
treding tot de Bond van Tuinbouwstudie-
clubs.
De heer A. G. v. d. Nes hield een korte
inleiding over het gebruik van de Pluis-
Chrysant als borderplant en noemde een
aantal zeer goede, voor dit doel geschikte
soorten.
Nadat voor de viering van het veertig
jarig bestaan verschillende plannen waren
gemaakt, werd een feestcommissie ge
vormd, bestaande uit de heren A. Nunnink,
P. v. Tol, W. Schuilenburg, G. v. Bakel en
N. v. d. Meer.
Voor de kinderen
I
Ja, er zat niets anders op, dan dat Rick maar op goed geluk de terugweg ging zoeken.
Hij begon dus maar te stappen en keek goed rond, of hij ergens een bekend plekje
kon ontdekkèn.
Maar ach. Rick merkte, dat hij steeds verder van de goede richting scheen af te
dwalen; hoe hij ook stapte, de villa kreeg hij maar niet in 't oog. Rick keerde terug
en probeerde de tegenovergestelde kant, totdat hij merkte, dat hij zo ook verkeerd
liep en zelfs een eind buiten de stad terecht kwam.
„Ik word zo moe", bromde hij terneergeslagen. „Hoe moet ik nou toch in's hemelsnaam
de goede weg terugvinden! Ik wou, dat ik maar weer veilig bij Bunkie terug was!"
Toen kwam opeens een jongen langs de weg gestapt en Rick verschool zich gauw
aëhter een steen, want die mocht hem niet in de gaten krijgen! 39
BINNENLAND
Met ingang van 1 Mei 1950 is benoemd
tot inspecteur-generaal van het verkeer mr.
G. H Dijkmans van Gunst, hoofd van de af
deling vervoerdiensten van het ministerie
van Verkeer en "Waterstaat.
Gistermiddag om half twee reed de be
stuurder van een auto op de hoek Van
Berensteynstraat en Amsterdamstraat tegen
een motorrijwiel. De oorzaak van deze aan
rijding was. dat de autobestuurder geen voor
rang verleende aan de voor hem van rechts
komende motorrijder. Door deze aanrijding
kreeg de motorrijder een bloeduitstorting en
een kneuzing aan het linkerbeen; de motor
werd zwaar beschadigd Na door een lid van
de O. D. behandeld te zijri is de motorrijder
met een auto naar zijn woning gebracht.
Geschilderd ballet. De Nederlandse
beeldende kunstenaar Gerard Hordijk, van
wie Donderdag een tentoonstelling gewijd
aan het ballet te Parijs geopend zal worden,
is bezig aan een schilderij van de beroemde
danseres Tamara Toumanova. die dezer
dagen de rol van „De Onbekende" vertolkte
in een gelijknamig werk van André Vaillat
en André jolivet in de Parijse Opera, waar
aan zij tegenwoordig is verbonden. Tamara
Toumanova zal deze zomer als soliste bij
het Grand Ballet de Monte Carlo in het
Holland Festival optreden.
HAARLEM EN OMGEVING
De Partij van de Arbeid, het N.V.V. en
de V.A.R.A. te Bloemendaal vieren het Mei
feest op Maandagavond 1 Mei in het Jeugd
huis aan de Donkerelaan. Spreker is wet
houder D. J. A. Geluk uit Haarlem. De avond
zal met declamatie, muziek en zang worden
opgeluisterd.
De tunnel te Velsen
Wij geven hierbij een situatietekening
over de tunnelbouw te Velsen. Daarop is
aangegeven waar zowel de Verkeers- als
de Spoorwegtunnel zijn ontworpen. Ook is
te zien waar de nieuwe spooriijn komt die
een verbinding zal vormen tussen het
Station Santpoort de Spoorwegtünnel en
het Station Beverwijk. Bij de ingang van
de Verkeerstunnel aan de Zuidelijke oever
van het Noordzeekanaal zijn nieuwe wegen
aangegeven die men in de toekomst wil
aanleggen om een nieuwe verbinding
(via Haarlem-Oost) met Den Kaag te ver
krijgen, alsook een nieuwe weg naar
Santpoort.
Bij de Verkeerstunnel ten Noorden van
het Noordzeekanaal wordt mede de plek
aangegeven die men zich gedacht heeft
voor een nieuwe weg naar Alkmaar.
Men weet uit de artikelen die wij de
vorige week plaatsten dat de verkeerstun
nel in Velsen alleen bestemd zal zijn voor
automobielen. Voor voetgangers en fietsers,
alsook bespannen voertuigen, blijven in
de toekomst de ponten varen. Die zullen
dan evenwel verplaatst worden naar de
plaats waar nu de spoorwegbrug ligt. Er
komen dan nieuwe aansluitende wegen
die verbinding geven met Santpoort (via
de Hagelingerweg) en Beverwijk (over of
langs de nu bestaande spoorweg)
Werkloosheid
toegenomen
Frankrijk
Naar van officiële Franse zijde werd
medegedeeld, bedroeg het aantal werklo
zen in Frankrijk op 1 April j.l. 182.202,
tegen 129.021 op 1 April van het vorige
jaar.
FEUILLETON
Oorspronkelijke Nederlandse
roman door Olivier van Brakel
24)
Zopanje echter treedt niet binnen. Hij
loopt enige meters terug. Daar is een zij
gang en aan het einde daarvan bevindt
zich een buitendeur. Als hij hem opent, is
hij aan de achterzijde van de school. Hier
staan de fietsen van de leerlingen in bijna
onafzienbare rekken. Vanaf deze plaats
heeft hij het uitzicht op de achterkant van
mevrouw van Hem s woning. Zonder veel
inspanning kan hij zijn balcon onderschei
den. Het rechter gordijn van zijn kamer
heeft hij in de haast dicht gelaten. Zopan-
je doet een kleine pas naar voren. Hij tuurt
en tuurt, 't Is net alsof het gordijn bewo
gen wordt, aisof iemand in zijn kamer is
en er tegenaan loopt. Ongeduldig haalt hij
zijn schouders op. Hoe kinderachtig van
hem! Natuurlijk is dat mevrouw Van Hem,
die zijn bed opmaakt, of iets neerlegt, of.
nu ja, het kan hem niet schelen wat ze
er doet.
't Is maar een sombere plaats hier. Zelfs
Zopanje voelt dit na enige ogenblikken.
Hij loopt het gebouw weer in. Voor de
kelderdeur blijft hij staan. Verboden toe
gang leest hij nog eens op het bordje. Een
wonder dat er niet onder staat: artikel
463 Wetboek van Strafrecht, denkt hij
grimmig. Net alsof dit helpt. Men gaat er
toch te pas of te onpas in. Dat is vannacht
wel gebleken. En wat deed Van Brussel
er? De man voerde iets in zijn schild. Dat
is zeker. Wat deed hij schichtig!
Vreemde zaak, meent Zopanje ten slotte.
Om ongeveer half elf rijdt inspecteur
Zopanje op zijn motorfiets het Oranjeplein
af. De leraren die hun lokaal aan de voor
zijde van het gebouw hebben, kijken naar
buiten als ze het motorgeronk horen. Ze
zien een man in burgerkleding op een
motorfiets. Ze kunnen niets vermoeden.
Alleen Steeman en meneer Sevenaer kijken
hem peinzend na. Zou hij het al weten?
Doch de les eist hun volle aandacht. In
hun denken wordt de dood van dr. Leidek
ker tijdelijk op de achtergrond gedrongen.
Op weg naar het gemeentelijk zieken
huis, herinnert Zopanje zich opeens weer,
dat Wij mans naar hem gevraagd heeft. Na
zijn bezoek aan dokter Van den Brandt
zal hij de onderdirecteur even zijn opwach
ting gaan maken.
Dokter Van den Brandt heeft net een
onderhoud met zijn assistent, als inspec
teur Zopanje wordt aangediend. De dokter
is lijkschouwer en politie-arts; hij houdt
dan ook niet van talmen. Zopanje wordt
direct binnengelaten. De politie-arts steekt
een hoofd boven de inspecteur uit. Het is
een grote, brede man, volkomen in over
eenstemming met zijn zware stem, die
Zopanje door de telephoon reeds leerde
kennen.
Inspecteur, waar kan ik u mee van
dienst zijn? vraagt hij, nadat ze kennis
gemaakt hebben.
Zopanje heeft het lichtgroene boekje, dat
hij de vorige avond van Wijmans kreeg
uit zijn binnenzak gehaald.
Dokter, ik ben nog steeds bezig met
het onderzoek van de moord op dr. Lei
dekker. Dokter van den Brandt knikt.
Nare zaak. Al wat gevonden?
Een spoor dokter. En dat spoor leidde
naar dit boekje. Wilt u het eens inzien en
mij zeggen, of het mogelijk is dat iemand
aan de hand hiervan een vergif samenstelt.
Ik ken dit wel. Dat is het proefschrift
van Wijmans niet? Ja.
Hij heeft het boekje in zijn linkerhand,
met de rechter wil hij net de eerste bladzij
omslaan, als hij het op zijn knie laat zak
ken
Inspecteur, je denkt toch niet, dat...
Wijmans
Ik hoop het niet dokter. Hij heeft
op mij een heel prettige indruk gemaakt.
Ja, 't is een fijn mens, véél te goed
voor die school. Maar kom, laat ik eens
kijken.
Hij neemt het boekje op.
Ik heb het bestudeerd, want 't is een
uitstekend werkje. Dat is helaas alweer
enige tijd geleden. Ik houd niet zo erg veel
tijd voor studie over. Houd me dus. ten
goede dat ik het in zijn geheel doorneem.
Ik zal proberen het snel te doen.
Ik heb de tijd aan mezelf, dokter, zegt
Zopanje.
Vlug neemt dokter Van den Brandt het
boekje door. Af en toe maakt hij halfluid
een opmerking.
Nee, dit is te theoretisch. Hier snap
pen ze niets van.
In het laatste hoofdstuk van het proef
schrift staan voorbeelden. Van den Brandt
heft zijn vinger op.
Let op, zegt hij, als ze ergens gebruik
van hebben gemaakt, dan is 't hiervan.
Hoe was de samenstelling ook al weer. O,
ja. Laat ik 'ns kijken.
Na enige ogenblikken laat hij het boekje
weer op zijn knie zakken en kijkt Zopanje
met een ernstige blik aan.
Het staat erin, inspecteur. Het staat
erin. Deksels, wat spijt me dat. Die arme
Wijmans!
Daarmee is nog niet gezegd, dat Wij
mans het gedaan heeft, meent Zopanje.
Dokter Van den Brandt zwijgt en kijkt
peinzend door het raam naar buiten. Het
grasveld voor het ziekenhuis wordt door
weekt van de motregen, langzaam, maar
zonder ophouden. Voor het gebouw staan
enige auto's van artsen geparkeerd. Ze
glimmen als spiegels.
Men kan zeggen, begint Van den
Brandt, dat de moordenaar ook zonder van.
dit boekje gebruik te maken Leidekker ver
moord zou hebben. Oorzaak en aanleiding
liggen elders. Niettemin zal dit Wijmans
een harde noot te kraken geven. Dat is
niet weg te redeneren. De moordenaar
immers kan gemak van dit boekje gehad
hebben, En dat is zeker nooit de bedoeling
van Wijmans geweest.
Twee minuten later rijdt Zopanje op
zijn motorfiets naar de singel, Prinsensin
gel 33, het huis van dr. L. J. Wijmans.
Boven het geluid van de rammelende
melkwagen uit klonken slagen op de gong.
Half acht! riep Elizabeth.
Toen was 't weer stil in het huis. Wij
mans zuchtte en dacht: dat ik nu zoiets
dromen moet. Hij draaide zich om en wilde
nog wat slapen, doch de slaap bleef uit.
En al maar bonsde dat hoofd van hem.
Dat was gisteravond begonnen, toen de
theepot op de grond viel. Daar kon hij
niets aan doen, want de pot viel vanzelf.
Hij sprong als 't ware uit zijn handen. Nee,
't was niet zijn schuld, 't was zijn hoofd.
Vreemd dat een hoofd zo bonzen kan. 't
Is alsof er vele mensen in wonen, die er
uit willen. Wij mans zucht. Hij wil van zijn
hart geen moordkuil maken, maar van
zijn hoofd ook geen herberg. Er zijn drin
kers, die denken dat ze maar overal aan
kunnen leggen, zelfs in het hoofd van een
scheikundige.
Om kwart voor acht kwam Elizabeth
met een bordje pap. Ook al zoiets geks.
Net alsof hij verplicht is al die mensen
op zijn kosten te voeden. Gierig wil hij
niet zijn, dat is niet nodig. Maar Elizabeth
moet wel weten, dat zijn leraarssalaris niet
toelaat dat hij zoveel mensen te eten geeft.
Dat bordje pap moet ze maar weer mee
nemen en aan de kinderen geven. Die moe
ten er nog van groeien. Ze mag wel de
school opbellen en zeggen dat hij niet
komt. Fijn, zo'n dag spijbelen. En verder
moet ze ervoor zorgen, dat inspecteur Zo
panje bij hem komt.
Toen de dokter om halftien aan het
ziekbed kwam, leek Wijmans uitermate
rustig. Hij glimlachte toen hij zijn huisarts
zag en zei:
Nu ben ik ook eens schoolziek, dok
ter. Maar u wilt me wel een attest geven,
hè. Anders krijg ik last met de school. Ze
zijn toch zo lastig.
(Wordt vervolgd)
