c
3
van
Finland en zijn „vervelende buurman'
ROMANTIEK IN EEN OUDE HANZESTAD
Buitenlanders kunnen er goed aarden
(Van een speciale verslaggever)
Toen een kleine Nederlandse koopvaar
der een jaar geleden de Finse haven Turku
binnenviel, was daarmee 't lot van matroos
Jan Boomsma beslecht. Rondslenterend
door die oude Hanzestad, keek hij diep in
een paar blauwe meisjesogen en toen stond
in een ommezien zijn besluit vast: hier
ging hij zijn anker uitwerpen. Een baan
was niet moeilijk te vinden, het adres van
de Nederlandse consul Gunnar Nvlund
evenmin en geen drie weken later werd in
het stadhuis een Nederlands-Fins huwelijk
voltrokken.
Zoals Jan Boomsma zijn er meer: vreem
delingen, die zich zonder veel piekeren
thuis voelen in dit land. Soms is het de ro-
BESTE MARIJKE,
Toen ik uitvoerig op een bus stond te
rachten een paar dagen geleden, leunde
aast mij tegen de paal van het haltebord-
een jong meisje van een jaar of vijf-
-twintig. Ze was tamelijk klein, droeg
>n blauwe mantel en een leuk zwart
opje met lange veer. Daarbij had ze ge-
imbineerd: caramelkleurige schoenen met
latte hak, grote roodleren Marokkaanse
is en bruine handschoenen. Ze had bo-
endien een shawl om die keihard vloekte
igen de kleur van haar mantel. De hele
ombinatie zowel wat kleur als vorm be-
rof, was droevig om-aan te zien. Als ze
'.plaats van die platte hakkengeschiede-
is haar hooggehakte zwarte schoentjes
aangetrokken, inplaats van die grote
ode, haar misschien wat minder mooie
laar in ieder geval bescheidener en min
er opvallende zwarte middagtas had mee-
enomen, en als ze dan ook die bruine
andschoenen maar niet had aangetrokken
n dat vloekende dasje thuisgelaten, dan
ras ze goed verzorgd geweest en plezierig
naar te kijken. Nu viel het me op dat
te stevige benen had en een slechte
imaak. Het is helemaal niet nodig veel
old uit te geven om goed gekleed te gaan.
lis je maar bij het inkopen aan je inven-
aris van kleren- en schoenenkast denkt,
k geloof dat wij beter er niet zo duur
naar smaakvol gekleed uit kunnen zien,
an dat wij ons omhangen met allerlei
iostbare materialen die niet bij elkaar
assen.
Het is mij bij het winkelen wel geble-
:en dat wij bij het uitzoeken van onze
versieringen ons niet bezorgd hoeven te
Baken over onvoldoende keus. Het viel
ie op dat tussen de halskettingen ware
[etenen op komen dagen. De meeste zijn
;ort. Ze zijn gemaakt van dikke ronde
ilastickralen, die niet zo zwaar zijn als ze
op het eerste gezicht doen vermoeden, of
fan brede platte metalen schakels of van
ileine kraaltjes tot een dikke ronde streng
[eregen. Dit laatste snoer sluit met een
Irukknoop. Ook het „slangetje" zie je in
veel étalages liggen. Het is een smalle
soepele metalen band, waarvan de ene
kant in een slangenkopje eindigt dat door
een lus van het andere uiteinde is gesto
ken. De parelmoeren, gitten en bloedkora
len kettingen en de parelsnoertjes zijn
Seen modeartikelen. Zij worden altijd met
succes gedragen.
Zeg, je had het laatst over een nieuw
tuinameublement. Als jullie van plan bent
rietmeubelen aan te schaffen, kom dan
eerst eens in mijn woonstede rondneuzen,
ik zag namelijk heel aardige stoelen en
tafels en in het bijzonder viel mij op een
rotan theetafel. Bij veel houten theetafels
zit onder het theeblad nog een tweede
blad. Dit meubel had inplaats daarvan een
V-vormige krantenbak, wat natuurlijk
heerlijk gemakkelijk is als je buiten in de
tuin of op je terras zit.
In dezelfde winkel stond achter het
étalageraam een enig houten presenteer
blad, langwerpig, vierhoekig, smalle op
staande rand. Het was handbeschilderd:
op een lichtgroene achtergrond twee jonge
veulens die van louter vreugde dansen om
een witbloeiende appelboom. Het deed mij
denken aan het gedicht van Vasalis: Op
een recht zwart houten been, dunne rokjes
opgeheven, dansend in de vroege regen
en de tuin voor zich alleen, staan twee
jonge appelbomen, 't witte bloed omhoog
gestegen, vlinderhoofden wijd omgeven
door hun allereerste dromen.
Nu de lente zich meestentijds achter
een regengordijn schuilhoudt, is het wel
toepasselijk je nog even te wijzen op de
gabardine regenjassen, gevoerd met een
roodgeblokte nylonstof. Ze zijn onverslijt
baar en tegen een wolkbreuk bestand. Als
je de kap die er bijhoort niet gekleed ge
noeg vindt, kun je een regenhoed kopen.
Ik denk nu aan dat lichte hoedje met
nauwsluitende bol en brede rand. Een
dergelijke grote rand houdt de regen in
het gezicht nog beter tegen dan een regen
kapje. Toch zou ik het prettiger vinden
als de lente zo vriendelijk was wat vaker
haar vrolijke zonnekopje om de hoek van
de wolkendeur te steken, zodat wij uit
konden gaan zonder diverse regenbe
schermers.
Mafijkë, ik verlang al weer naar een-
brief van je. Het allerbeste gewenst en
veel groeten van je ANNEKE
Rare gewoonten
Mijn Britse lijfblad Daily Express heeft
zijn lezers en lezeressen gevraagd om mede
te delen welke zonderlinge gewoonten zij
hebben. En vorige week heeft het blad de
antwoorden gepubliceerd.
Wel, het is zonderling.
Zo is er één meneer die vertelt, dat hij
nog nooit buiten Engeland is geweest, maar
dat hij maar niet kan nalaten, telkens voor
dat hij zijn schoenen aantrekt die om te
draaien en te schudden, om te zien of er
soms schorpioenen in zitten.
Een andere heer vertelt, dat hij midden
onder het wassen van zijn handen ze altijd
afdroogt, en ze dan daarna verder gaat
wassen.
Een derde meneer zegt dat hij nooit kan
nalaten, wanneer hij de radio midden in
een voordracht of een lied afdraait, „beg
your pardon" of „sorry" te zeggen.
En zo nog een stuk of dertig dingen meer,
waaruit u zien kunt dat de mens een zon
derling wezen is, wat u en ik al lang wis
ten, maartniet in zulke wonderlijke détails
als die lezers van de Daily Express nu ont
hullen.
Natuurlijk hebben u en ik ook van die
dingen. Ik mag altijd pas mijn schoenen
aantrekken nadat ik mijn overhemd aan
heb en vóór ik mijn das gestrikt heb. Er
zijn 8.516.342 mensen die altijd over de
trottoirband stappen en nooit er op en
7.928.449 mensen die altijd op de trottoir
band stappen en nooit er over.
Er was eens een heer die mij schreef:
„Ik steek mijn benen dikwijls door mijn
overhemdsmouwen en mijn armen in mijn
broekspijpen. Ik raak dan zo beklemd dat
ik uren te laat aan het ontbijt kom. Wat is
daaraan te doen?"
Wanneer u al de gevallen in de Daily
Express leest krijgt u, dunkt mij, wel de
indruk dat het absoluut normaal is. dat u
nooit onder ladders en altijd rechts om
lantaarnpalen loopt.
Ik heb de gewoonte voor het slapen
onder mijn bed te kijken of er niet een
krododil onder ligt.
Tot nu toe heb ik er nog nooit een ge
zien.
Maar ik ga er mee door. In de eerste
plaats doe ik niemand nadeel of verdriet
met die gewoonte en in de tweede plaats
kan je nooit weten; Krokodillen zijn won
derlijke dieren.
ELIAS.
mantiek van een vrouwehart, vaker de
nuchtere wens een eerlijk stuk brood te
verdienen, die de buitenlander naar de
Oostzee trekt, Reeds in overoude tijden
haalden de Nederlanders daar hout en zout
en nu weer zijn het onze kustvaartuigen,
die geregeld de ijsvrije haven Turku
of Abo, zoals de Zweedse naam luidt
binnenlopen en er gaarne geziene gasten
zijn, met wie consul Nylund nooit enige
moeite heeft. „Drie weken dacht ik in Hel
sinki te blijven", vertelt een Zwitser in de
trein naar Tampere, landinwaarts gelegen,
„Maar ik doe hier nu al een jaar lang za
ken. Niet gemakkelijk, want de koopkracht
van de Finnen is niet groot, maar het zijn
prettige lui".
Wat de gemiddelde Nederlander van de
Finnen weet, is eigenlijk niet zo heel veel:
dat ze, uiterst correct, na de eerste wereld
oorlog tot de laatste cent hun schuld aan
Amerika afbetaalden en zodoende een
reusachtige „goodwill" verwierven aan de
overzijde van de Atlantische Oceaan en
overal elders, waar karakter nog meetelt,
dat ze zich kranig verdedigden tegen de
Russen in de oorlog van 19391940, maar
vervolgens Duitse hulp aanvaardden, toen
het de rest van de wereld juist om de on
dergang van het Derde Rijk begonnen was.
Dat Finland rijk is aan „groen goud" cn
80 procent van de Nederlandse garenklosjes
van Fins berkenhout wordt vervaardigd en
tenslotte, dat de Finnen in hun sauna's
evenveel water gebruiken om hun licha
men te reinigen als de Nederlanders om
de stoep schoon te houden
Ook Finland is een waterland, maar het
verschil met Nederland is, dat een deel van
dit water, namelijk dat van de vele rivie
ren, exploitabel is. Evenals in Zwitserland
woraen vele fabrieken gedreven door elec-
trische stroom en er zijn in dit actieve
land nog tal van waterwerken in aan
bouw. Is het zodoende te verwonderen, dat
de fabrieksstad Tampera het Witte Man
chester van Finland kon worden? Zwart
berookte steden als in Engeland. Duitsland
en België zijn in Finland ondenkbaar, of
schoon de industrie in dit snel omhoog
komende gebied een steeds grotere plaats
gaat innemen. Want de Finnen, die pas
dertig jaar geleden een onafhankelijke
staat konden vormen, beseffen terdege, dat
zij hun kracht moeten zoeken in snelle
exploitatie van de mogelijkheden, waar
mede hun land van nature gezegend is:
hout en metalen. Zoals iedere natie, die
laat met industrialisatie begint, hebben
ook zij het voordeel, dat zij kunnen pro
fiteren van de ervaring van anderen. Als
nu de „Ikkara Napuri" hen maar met rust
wil latenMet deze uitdrukking duiden
de Finnen hun grote buurstaat aan: „De
Vervelende Buurman"Het is niet
moeilijk te raden, wie daarmede bedoeld
wordt.
Op het gebied van zonnebrillen kent de
fantasie der ontwerpers nauwelijks gren
zen. Hier is het nieuwste product van hun
vruchtbare verbeeldingskracht. Het heet
de ..jalouzieën-bril" en hoewel het zo „op
het oognauwelijks onze jalouzie gaande
maakt, moeten de dwarsbalken in het
montuur als zonneblinden wel hun nut
hebben, wanneer men geleerd heeft, er
tussen door te kijken
ADVERTENTIE
Heringa Wuthrich
HAARLEM
CENTRALE VERWARMING
JOHNSON OLIEBRANDERS
De Prins beschermheer van de
Bond tot Redden van Drenkelingen
Op de jaarvergadering van de Neder
landse Bond tot het Redden van Drenke
lingen, te Utrecht gehouden, bleek uit
jaarverslagen en de mededelingen van de
voorzitter, de heer J. P. Weyburg, dat de
bond de achterstand, veroorzaakt door riö
bezettingsjaren, grotendeels heeft ingelo
pen. De organisatie omvat thans 80 vrij
willige reddingsbrigades.
Prins Bernhard heeft een dezer dagen
het beschermheerschap van de bond aan
vaard.
Dr. A. Staverman te Vlissingen werd
wegens zijn bijzondere verdiensten voor
het reddingswerk tot erelid benoemd, de
heren G. J. Crabbendam te Amsterdam en
A. van der Tweel te Utrecht tot lid van
verdienste.
Op 15 Juli zal door tal van brigades wor
den deelgenomen aan een bijzondere de
monstratie van het strand-reddmgswerk
te Wijk aan Zee. Op 22 Juli zal te Zaan
dam het werk van de binnenbrigades te
zien zijn bij de bondskampioenschappen.
LOF DER PARKEN
ADVERTENTIE
Co W wave
Jarmaar van
MOLENDUK'S KAPSALONS
SANTPOORTERPLEIN 1 - TELEFOON 1970
HAARLEM
„Gak" zei een Chinese knobbelgans ter
begroeting, toen wij ons gisteren onder
deskundig geleide in de Haarlemse Herten
kamp waagden. Vervolgens liet zij ons
haar zwart gestreepte nek zien, want zij
haastte zich het bezoek bij haar familie
aan te kondigen. Daar was zij verder de
hele morgen zoet mee, want de ganzen
vormen een talrijke kolonie „displaced
persons", die bijzonder op gezelligheid zijn
gesteld en dan ook collectief broeden. De
junioren worden al vroeg tot zelfstandig
heid aangepord. U moet zich maar niet
verwonderen als u tussen een troep van
die waggelende rakkers plotseling een lilli-
put-gans ontwaart: ze passen er goed op
en de dwerg wordt niet onder de voet ge
lopen.
Nu is ook weer niet alles pais en vree, al
kan dat op een vroege Mei-morgen wel
eens zo lijken. Dat komt omdat de Herten
kampbewoners dan de ruzie van de vorige
avond nog in de poten hebben. Aanleiding
tot conflicten is er te over: vrouwen,
levensruimte, voedsel, woningnood. Het
ene broedhok verschilt nogal van het an
dere en de muskuseend, die zo prinsheer
lijk in een tijdens de eerste wereldoorlog
aangespoelde zeemijn op haar gecamou
fleerde eieren zit, bekijkt iedere avond de
wachter Arie Beekhuis met een teder oog
als hij haar domein met een plankje komt
afsluiten, want de buren hebben heel goed
door. dat er niets boven zo'n waterdichte
schelp gaat. Bij de nieuwe aanleg van de
Hertenkamp die, wat weinigen nog maar
weten, een oorspronkelijk Heemsteeds be
zit was hebben de mannen van „Hout
en Plantsoenen" voor meer van dergelijke
grapjes gezorgd. Zo kan men een bergeend
parmantig in een sleuf in de grond zien
verdwijnen: bij onderzoek blijkt, het een
ingegraven melkbus te zijn. Er ontstaat ook
nogal eens herrie over de rieten manden,
Nederlands sanatorium
in Davos blijft bestaan
Het Nederlands sanatorium te Davos zal
behouden blijven, zo heeft dr. H. R. Ger-
brandy van de Hoofdinspectie van de
Volksgezondheid medegedeeld. Het aantal
bedden, dat in 1949 330 bedroeg, wordt
evenwel verminderd tot 200.
De regering verleent steun, maar ook
van het Nederlandse volk zal steun voor de
Instandhouding van dit sanatorium zeer
noodzakelijk blijven.
Geen derde man
Van 's mensen heen en terugweg zijn
in Haarlem en omgeving enige opval
lende voorbeelden te vinden, vooral als
het regent. Nu kunt u zich wel afvragen
wat deze duistere mededelingen in de
Amsterdamse rubriek van dit veelge
lezen blad te betekenen hebben, doch
daaruit zou alleen maar blijken dat u
niet wist dat het asfalt van het Sta
tionsplein, de Grote Markt en de Heem-
steedse Dreef is samengesteld uit de op
brengst van de hoofdstedelijke reini
gingsdienst. Al het verzamelde stadsvuil
wordt namelijk verbrand in speciaal
daartoe ingerichte ovens aan gene zijde
van het IJ, waarna men de sintels ver
maalt tot gruis. Dit wordt dan met bi
tumen in één pot gekookt tot er een ef
fen wegdek is bereid, dat er zeer sma
kelijk uitziet.
Bij nadere beschouwing van die sin
tels komt men tot de ontdekking dat de
Amsterdamse huisvrouwen zeer breek
baar zijn aangelegd. Want deze brok
stukken bestaan voor een groot gedeelte
uit de restanten van tafelgerei, dus por-
celein en aardewerk bij voorbeeld, het
geen men desgewenst ook kan opvatten
als een treffend bewijs van huiselijke
onvrede. Vele mensen huldigen namelijk
de gewoonte om met de ruwweg gebalde
vuist op tafel te slaan teneinde hun ar
gumenten een schijn van kracht bij te
zetten.
Wij kunnen nu wel erg geleerd doen.
maar wij zouden dit allemaal ook niet
geweten hebben als wij niet kort ge
leden een bezoek hadden gebracht aan
een tentoonstelling die de Gemeente
lijke Reinigingsdienst ergens helemaal
achter in het Museum van de Arbeid
heeft ingericht om een reden, waarvan
geen nadere specificatie wordt gegeven.
Daar kan men een massa kennis op
doen, die weliswaar geen onmiddelijke
vruchten oplevert, doch waarmee men
veel indruk op buren en kennissen
maakt. Per dag wordt er 2400 kubieke
meter vuil vernietigd, welk proces ech
ter 415 ton stoom oplevert, hetgeen
neerkomt op een besparing van 70 ton
kolen. Ja, dat is heel wat, vindt u niet?
Op die expositie treft men .ook een
dwarsdoorsnede van de riolering aan.
Er is een groot verschil tussen die van
Amsterdam en die van Wenen, want er
zou in eerstgenoemde nooit een man
rechtop kunnen lopen, laat staan een
derde man. Wij kunnen thans uit eigen
ervaring iedereen meedelen dat het
geen zin heeft om te proberen zijn oor
schelp door het rooster van een put te
wringen, zoals wij laatst een jongmens
hebben zien proberen, want er klinkt
zeer beslist geen cithermuziek. Ons volk
is blijkbaar niet zo muzikaal als het
Oostenrijkse.
De riolering in Amsterdam bestaat
uit buizen met een totale lengte van
900 kilometer. Daarvan worden per
jaar ruim honderd kilometers schoon-
gehouden, hetgeen geschiedt met behulp
van een rietje. Bij verstoppingen wordt
er een kat aan een kabel doorheen ge
haald. Dit geschiedt geenszins om even
tueel aanwezige ratten of muizen schrik
aan te jagen, want het aldus genoemde
werktuig is van ijzer.
Gemeentelijk circus
Het is overigens een rare beesten
boel bij die gemeentelijke reinigings
dienst. Want behalve katten kent men
ook nog beerputten en electrische
paarden. Wat dit zijn, weten wij niet
precies. Het zijn installaties die voor
aandrijving van de voorwielen der
zogenaamde „vulluswagens" dienen en
hun stroom aan onder de zitbank van
de bestuurder geplaatste accu's ont
lenen. Vroeger gebruikte men voor het
ophalen van vuilnis echte paai den, maar
die hielden dit beroep slechts vijf of zes
jaren vol. Dan waren ze volkomen stijf
geworden tengevolge van het om de zo
veel meter stilhouden. Ook schijnt het
dat ze hardhorend werden doou de ratels,
waarmede achterstallige huisvrouwen
werden gemaand. Een veel voorkomend
dier is ook de slang, die er een liefheb
berij van maakt om trottoirputten leeg
te slurpen. Het lijkt wel een compleet
circus, want op de verbrandingsplaat
sen kweekt men bovendien nog slakken
en werkt men met loopkatten cn wurm-
buizen. Dan maken wij maar niet eens
gewag van de honden, die zelfs een ge
heel ras naar de vuilnisbakken hebben
genoemd. Verder kent men de zo
genaamde putzuigers, die speciaal voor
medische doeleinden worden ingescha
keld om besmetting door bacteriën tegen
te gaan.
De hygiëne gaat overigens met spron
gen vooruit. Tegenwoordig gebruikt men
alleen maar gesloten wagens, maar
vroeger stonden de vuilnismannen mid
den in de rommel. Tot overmaat van
ramp maakten zij er een gewoonte van
om etensresten tussen het afval te zoe
ken. Vonden zij bijvoorbeeld een haring,
dan veegden zij deze overigens zo ge
zonde vis af aan de binnenkant van
hun revers om hem vervolgens met
smaak door hun keelgat te laten glijden.
Dagelijks worden er tweehonderd ku
bieke meters vuil van de straat geveegd,
welke werkzaamheden worden verricht
door een fietsende brigade. Een heel bij
zondere bezigheid is ook het sneeuwvrij
houden van de verkeerswegen. Een laag
je van vijf centimeter witte vlokken is
voldoende om een tapijt van bijna vijf
honderdduizend vierkante meters op te
leveren.
Zoals reeds in het begin van deze
rubriek werd opgemerkt, gaat er bij het
reinigen van de stad niets verloren.
Want niet alleen wordt er asfalt ge
wonnen, maar bovendien zet men de
door verbranding opgewekte stoom (die
deswege zo vrolijk kan fluiten) om in
licht en kracht. De vrouwen in Amster
dam kunnen dus met een gerust hart
een potje breken.
Stad van heraklith
Onze Dam dat mogen wij wel zeg
gen wordt op het ogenblik verbouwd.
Om het 500-jarig bestaan van de Kal-
verstraat te vieren verrijst er een mid
deleeuws marktplein, geheel gebouwd
van heraklith, een grondstof waarvan
wij de samenstelling niet zullen ver
raden, doch die gelijkt op een kruising
van beton en gevlochten papier. Er
komt een complete stadsmuur met mo
numentale toegangspoorten, een ta
veerne met een verdieping, een schand-
bord enzovoorts. Er komen ook werk
plaatsen voor allerhande ambachtslie
den. Des avonds zal bij fakkellicht de
wacht worden afgelost.
Het Amsterdams Toneelgezelschap
speelt Zaterdagavond en Maandag
avond in de Stadsschouwburg het
successtuk van dit seizoen, namelijk
..De dood van een handelsreiziger"
door Arthur Miller met Louis Saai-
bom in de titelrol. Zondagmiddag
wordt een reprise gegeven van „De
wereld heeft geen wachtkamer" door
Maurits Dekker.
Woensdagavond is er een gastvoor-
slelling onder auspiciën van de ver
eniging Nederland-Oostenrijk door
de Osterreichische Landerbühne,
welke Goldonïs „De knecht van twee
meesters" ten tonele voert.
De Nederlandse Opera brengt op eer
ste Pinksterdag achtereenvolgens
„Cavalleria Rusticana" van Pietro
Mascagni en „Paljas" van Ruggiero
Leoncavallo. Op de middag van twee-
In de hoofdstad uit
de Pinksterdag wordt vertobnd „But
terfly" van Puccini en op Dinsdag
avond „Carmen" van Bizet.
In het Theater de la Mar wordt ge
durende de eerste helft van Juni een
serie opvoeringen verzorgd door het
Rotterdams Toneel van het blijspel
„Westenwind" door Charlotte Fran
ces. De medespelenden zijn Rie Cil-
huys, Joan Remmelts en Steye van
Brandenberg.
De nieuwe films zijn zeer talrijk, de
vrolijkheid overheerst in de biosco
pen. Cultura vertoont een reprise
van het koldcrproduct Helzapoppin
met Ole Olson cn Chic Johnson. In
theater De Uitkijk gaat de première
van Whisky als water" met Joan
Greenwood, in Tuschinski van „De
man op de Eifjeltoren" van Burgess
Meredith, in Alhambra van „Het
meisje van het stille strand" met
Virginia Mayo en in City van Lief
de op zee.... alles wel aan boord"
met. muziek van Xavier Cugat.-Zo
zouden wij wel door kunnen gaan.
In de kleine zaal van het Concertge
bouw treedt Dinsdagavond de jeug
dige Amerikaanse clavcciniste Sylvia
Marlowe op met medewerking van
strijkkwartet, hobo, fluit en klarinet.
Het programma vermeldt onder meer
het Italiaans Concert van Bach en
werken van Haydn, Purccll, Couperin
cn Scarlatti.
Tekeningen van H. M. van der Spoel
worden van 31 Mei af tentoongesteld
in kunsthandel Martinet en Michéls
aan de O.Z. Voorburgwal.
Wij zullen u niet vervelen met het
geven van een opsomming van alle fees
telijkheden die de hoofdstad te wachten
staan. Wij willen alleen een gevoel van
ongerustheid bij de forensen wegnemen.
Het Koninklijk Paleis gaat namelijk voor
een groot gedeelte achter steigers schuil.
Maar het zal niet worden afgebroken,
al zou de feestcommissie het ook nog
zo graag willen.
die even boven het wateroppervlak van de
vijver zijn aangebracht. De strijd eindigt
er meestal mee, dat de zwanen de eenden
eruit sleuren en er zelf trots in plaats ne
men, waarop er voor de zwakkeren niet
veel anders overblijft dan maaf eens te
zien of er nog een holle boom vrij is.
Aan de andere kant valt toch ook weer
op, dat al deze verschillende dieren elkaar
niet naar het leven staan. Een katten-
echtpaar met drie prille spruiten bekijkt de
kiekens zelfs niet die in de buurt van het
nest darren en achter een gorgelend con
verserend bronskleurig Mammoeth-kal-
koenenpaar sjokt steeds een eendje mee.
Het is verleden jaar, toen het nog in de
schaal zat. tussen een paar in dezelfde om
standigheden verkerende kalkoenen ge
raakt en tegelijk daarmee uitgebroed.
Sinsdien voelt het zich bij zijn donkere
pleegouders volkomen op z'n. gemak. Het
uitbroeden van andervrouws eieren komt
trouwens meer voor. Het Japanse zijde
hoen bijvoorbeeld, dat wel even haar
zwarte huid onder de witte veren wilde
laten zien, neemt graag de zorg voor klei
ne fazantjes op zich.
De elf herten, die als zij er zin in hebben
voor een joyeus schouwspel zorgen door
met lange, verende sprongen over hun
baan te galopperen, voelen zich de ko
ningen van het park. Ze kosten dan ook
driehonderd gulden per stel en men hoopt
nu maar, dat zij deze zomer voor vijf nako
melingen zorgen om de stapel zo spoedig
mogelijk op 36 exemplaren te brengen,
zoals voor de oorlog het geval was. Het
publiek kan daaraan meewerken door de
beesten geen te droog brood, geen papier
en nog minder fietsbanden te laten slikken,
zoals weieens gebeurt. Maandagochtend
zijn de veelvraten dan ziek en helaas halen
zij vaak het eind van de dag niet meer.
Zodra de herten weer voldoende verte
genwoordigd zijn, moeten de zwarte, witte
en bonte schapen en bokken de kamp rui
men. Hun toekomstige bestemming is de
nog in te richten kinderboerderij in de
Noorderhout.
Tot de levende have van de Hout beho
ren ook twee schildpadden, die een tuintje
delen met marmotten en konijnen, en de
karpers en goudvissen in de vijver. In hel
hertenhuis zijn een aantal krielkippen ge
consigneerd, omdat men bij „Hout. en
Plantsoenen" voor de fauna de rassenleer
aanhangt. Tussen een paar fluweeleenden
cn een paar Angora konijnen zit een goud-
fazanthaan er maar treurig bij. „Zijn
vrouw is gisteren gestorven", verklaart de
heer Dorresteyn.
Aangedaan door dit leed verlieten wij
de hertenkamp. „Pas op voor die kruiwa
gen". zei een metgezel. We keken achterom,
doch zagen slechts een grijze parelhoender,
die ons een piepende afscheidsgroet had
gebracht.
Luisterapparaten voor schepen
In de Verenigde Staten is een nieuw
hulpmiddel voor de scheepvaart uitgevon
den. Met behulp van dit instrument is de
stuurman op de brug van een schip in
staat bij dichte mist geluidsignalen can
andere schepen op te vangen, zelfs wan
neer die zo zwak zijn, dat zelfs mensen
met een scherp gehoor ze niet kunnen
horen.
Als „oren" van het toestel fungeren
vier volkomen waterdichte microfoons. De
„hersens" van het toestel worden gevormd
door een meter, die zich op de brug be
vindt.
Wanneer een van de microfoons door ge-
luidstrillingen getroffen wordt, kan de
navigator aan de hand van de meter na
gaan uit welke richting het geluid komt en
of de geluidsbron zich dichtbij of ver af
bevindt. De ingenieurs die het toestel ge
construeerd hebben, verklaren, dat het
toestel de radai-installaties niet vervangen
kan, doch dat hei huitengewoon schype
oren toevoegt aan de zeer scherpe ogen
van deze installaties.
De 9 Muzen
Alois Jiranek overleden. De Tsjecho-
slowaakse componist. Alois Jiranek is op
91-jarige leeftijd te Praag overleden. Alois
Jiranek, broer van de in 1940 overleden
componist Josef Jiranek, werd op 5 Sep
tember 1855 te Ledetz geboren. Hij studeerde
compositie bij Fibich. Na 26 jaar in Rusland
te hebben doorgebracht, keerde hij in 1907
naar Tsjechoslowakije terug. Zijn composi
ties omvatten de opera „Dagmar". een muzi
kale comedie, gebaseerd op Gogols „Het
huwelijk", een vioolsonate en talrijke kamer
muziekwerken en liederen.
Minder geld. Het bioscoopbezoek in de
Verenigde Staten is in 1949 mét 20 millioen
toeschouwers verminderd, zo schat het
Amerikaanse blad „Film Daily". Het gemid
delde aantal mensen, dat in 1S49 per week
in de V. S. de bioscoop bezocht, raamt het
blad op 70 millioen, het laagste getal sinds
1934.
Deze achteruitgang in bezoek werd gecon
stateerd in gebieden zowel met, als zonder
televisie. Het blad veronderstelt, dat het
publiek tegenwoordig meer verscheidenheid
van ontspanning heeft, „en. nog belangrijker,
minder geld".
