Haarlem's Dagblad | 1950 | 9 juni 1950 | pagina 6

c

Hoogstaande kunst-evenementen in Florence

LOCOMOTIEF

RIJWIELEN

NICO VAN SCHAGEN ZONEN

Taxi? Bel 1.2.3.4.5

Frankeri's

MELKBROOD

I

.Clowntje Riek

„teepottuitjetuk"

'SI heb Coilali bij me!

Het kostbare
deposito

Vrijdag 9 Juni 1950

Haarlems Dagblad en Oprechte Haarlemsche Courant

De Italiaanse bloemenstad viert feest

(Van onze correspondent te Rome)

Eike stad in Italië heeft haar seizoen, het
ogenblik waarop haar bijzondere schoon
heid het meest spreekt. Het seizoen voor
Florence, de „bloemenstad"' is natuurlijk de
voorzomer. De bekoring, die in Mei en Juni
uitgaat van deze stad. rijker aan grote
kunstwerken dan enige andere in Europa,
wordt in sterke mate verhoogd door de tot
een traditie geworden „Maggio Fiorentino",
het grote festival van muziek, toneel en
dans dat jaar na jaar de schouwburgen,
concertzalen en het grote openluchttheater
in de Bcboli-tuinen vult met een publiek,
dat toestroomt uit alle landen van Europa
en uit Noord- en Zuid-Amerika.

Dit jaar valt het wereldcongres der
Unesco ten dele samen met de Maggio en
dit congres, waaraan ruim vierhonderd
intellectuelen uit een veertigtal landen
deelnemen, maakt dat het publiek nog
internationaler en talrijker is dan gewoon
lijk. Het hoogtepunt van de Maggio komt
half Juni, wanneer de toneeluitvoeringen
van de „Old Vic" zullen afwisselen met
een grandioos geënsceneerde opvoering
van Glucks „Iphigeneia in Aulis" in de
Bobolituinen.

Maar de hoogtepunten zijn vele. Wij
zagen enkele dagen geleden de première
van de „Don Carlos", de mooiste opera die
Verdi ooit heeft geschreven, en die vrij
wel nooit werd opgevoerd omdat zij hoge
eisen stelt aan zangers, orkest, regie en
publiek. Zelfs in Italië, waar Verdi een
halfgod is, werd sedert 35 jaar de „Don
Carlos" niet ten gehore gebracht.

Op welk hoog peil dit gehele festival
staat, bewijst wel het feit dat in dezelfde
week waarin de première van de „Don
Carlos" werd gegeven, vier avonden ach
tereen het vermaarde ballet van de Franse
opera onder leiding van Serge Lifar te
Florence optrad. Dit ballet, dat kort ge
leden bewonderd werd door Koningin
Juliana, die alle leden van het vermaarde
gezelschap aan zich liet voorstellen, be
waart cie grote traditie van de klassieke
danskunst, zoals die in Italië is ontstaan
en door de Florentijnse componist Luilï
naar Frankrijk werd overgebracht, waar
zij aan het hof van de zonnekoning haar
hoogste bloei bereikte.

Italië, de bakermat van het ballet, heeft
met diepe bewondering gezien tot welk een
volmaaktheid die kunst op Franse bodem
zich heeft ontwikkeld. Het enthousiasme
der duizenden, die avond aan avond het
grote theater vullen, is zelfs voor Italië
overweldigend.

Onderwijsbenoemingen

Het college van B. en W. van Haarlem
sielt aan de gemeenteraad voor om de heer
J. S. Bartstra uit Heemstede te benoemen
tot vaste leraar in de geschiedenis aan de
HBS A.

Het college heeft verder een voordracht
ingediend ter benoeming van een onder
wijzeres aan de school voor zeer moeilijk
opvoedbare kinderen in Haarlem. Op de
voordracht staan in deze volgorde: mejuf
frouw C. J. M. van Ditshuizen uit Amers
foort, mej. H. C. de Haan uit Amersfoort
en mejuffrouw J. Pierot uit Rotterdam.

ADVERTENTIE

RUDGE WHiTWORTH

IN GROEN, MAROON, ROOD, ZWART.
BRONS en BLAUWE KLEUREN

EXAMENS

EIDEXAMEXS RIJKSKWEEKSCHOOL
TE HAARLEM

Geslaagd de heren: E. Hutter en A. v.
Woeosel, IJmuiden; P. Nieuwenweg te Be
verwijk; W. de Vries, R. West te Haarlem.

DA COSTAKWEEKSCHOOL
BLOEMENDAAL

Geslaagd voor het eindexamen de dames:
K. van den Berg te Haarlem, W. A, van der
Bijl te Bloemendaal, C. Dijk te Heemstede,
H. C. Koster te IJmuiden, T. A. Wesselius te
Zandvoort.

„Toonkunst krijgt eigen orkest
onder leiding van Marinus Adam

Het bestuur van de Maatschappij tot
bevordering der Toonkunst, afdeling Haar
lem en omstreken, heeft in overleg met de
directeur der Muziekschool besloten tot de
oprichting van een „Toonkunst-orkest"
onder leiding van Marinus Adam, die zich
hiertoe bereid heeft verklaard.

Reeds gedurende vele jaren bestaat aan
de Muziekschool een orkestklasse. Het is
nu de bedoeling deze met voldoende be
kwame bespelers van strijk- en blaasin
strumenten tot een vast orkest uit te
breiden.

Hét nieuwe, uit leerlingen en dilettanten
te vormen orkest zal zich niet, gelijk vroe
ger de orkest-klasse, die dus komt te ver
vallen, slechts één uur per week oefenen,
doch gedurende een avond per week repe
titie houden, te weten elke Maandag in het
Toonkunstgebouw aan de Nieuwe Gracht.

ADVERTENTIE

Een jongen of een meisje???

Stel voor dat het een jongen en een
meisje wordt.

Dan krijgt U bovendien Uw 2e Baby-
uitzet cadeau, wanneer ge in het tijd
vak van 24 Jan. tot 24 Oct. 1950, Uw
Baby-uitzet hebt gekocht bij

i£UUeeKtA

VOOR DE BABy

ANEGANG 4 6 - H A A R L E M

Burgerlijke stand van Haarlem

HAARLEM, 8 Juni 1950
GEHUWD: 8 Juni. A. J. Bouwens en E.
Schoemaker; W. Verweij en M. E. van der
Vooren; A. van Alten en G. Dikken; J. L.
Born en A. de Mon; W. Bakker en E. Bak
ker; J. Dankelman en J. M. C. van der Vliet.

BEVALLEN van een zoon: 4 Juni. C. G.
SteffensRoemer: 6 Juni. C A. M. F. Mel-
chiorGodde; 8 Juni. M. M. Seggelink
Kienjet; J. Smit—van Kampen.

BEVALLEN van een dochter: 6 Juni, A.
M. M. WiilenborgSmit; 7 Juni, H. van Lies
houtOos'.erloo; H. Kranenburgvan der
Vlugt; C. M. C. ten BergeBrans; A. T. van
Pampusvan de Pavoordt; 8 Juni: M. M.
van der PeetOudendijk.

OVERLEDEN: 6 Juni, C. M. Borkink
van Weldam, 72 j., Lange Raamstraat; 7 Juni.
F Landmeier, 63 j., Korteweg; C. Bergman,
77 j., Midden Tuindorpslaan.

Bij de Haarlemse Scheepsbouw Maatschappij werd gisteren de trawler „Bois Rose"
met goed gevolg te water gelaten. De „Bois Rose" is gebouwd voor een Franse rederij.

ADVERTENTIE

AMSTERDAMSCHE RIJTUIG MIJ.

Tweede zomerconcert
van de H.O.V.

Het, wegens ziekte vSn Toon Verhey,
door Marinus Adam geuirigeerde tweede
zomerconcert van de H.O.V. had een ruime
pathetische inslag en bracht een gul offer
aan de variatievorm. We kregen namelijk
twee grote variatiewerken na elkaar te
horen; eerst de Variaties en Fuga over een
thema van Mozart door Max Reger, een
zo rijk en in zijn aard evenwichtig werk,
dat het een hachelijke onderneming ging
lijken, pal daarop de variatie-cyclus voor
piano en orkest over een thema van A. Z.
Idelsohn, van Willem Rettich, .geschreven
in zijn onderduiktijd in het Gooi, ten doop
te gaan houden.

Maar goed en wel, het viel op vele pun
ten mee, omdat Rettich de nodige afwis
seling in zijn werk betracht heeft. Het
werd alleen wat lang om te kunnen blijven
boeien. Toch zou dit misschien nog heb
ben kunnen meevallen, wanneer we voor
af niet inspannend geluisterd hadden naar
het geniale werk van Reger, dat ook lang
is, maar waarvan men geen noot zou
willen missen. Men kan ten nadele van
het werk van Rettich zeggen dat het hier
en daar wat zwoel en soms ook ruw klinkt,
maar men dient te erkennen dat het eer
lijk is en tal van zeer goede dingen bevat.
Men proeft er uit dat de aandrang om het
te schrijven sterk geweest is, dat het zó
en niet anders geschreven moest worden;
ook aldus het quasi rituele slotdeel, dat
ons wel wat gerekt voorkwam en iets te
veel verbrokkeld, eer het definitief tot een
afsluiten met het thema komt. De speciale
gevoelssfeer van een opgejaagde moeten
we weten te eerbiedigen. Karakter kan
men het stuk niet ontzeggen.

De klavierpartij in het werk, die een be
langrijk onderdeel in de orchestratie ver
tegenwoordigt en nu en dan solistisch be
handeld is, werd door George van Renesse
„con brio" gespeeld. Het orkest een
beetje onzuiver in de hoorngroep ver
vulde zijn taak met pathetisch élan.

Het populaire tweede Pianoconcert van
Rachmaninoff is een kolfje naar de hand
van George van Renesse en naar die van
Marinus Adam niet minder. Er werd dan
ook een uitvoering mee bereikt die aan
stuwing en effect niets te kort kwam.

Wat de variaties van Reger betreft zou
men kunnen zeggen dat het orkest de im
pulsieve leiding van Adam wat ontwend
is en moeite heeft om correct op zijn plot
selinge versnellingen te reageren. Maar
dat neemt niet weg dat er ook opmerke
lijk goede dingen gebeurden. De vijfde
variatie bijvoorbeeld, die als een wervel
wind voorbijstoof en de heerlijke achtste
met haar tragische accenten.

JOS. DE KLERK

Post voor de „Van Troostwijck"

Op 13, 20 en 27 Juni alsmede op 4 Juli
zal post worden uitgereikt aan de opvaren
den van „Paets van Troostwijck". De
brieven dienen in Nederland respectievelijk
10, 17 en 24 Juni en 1 Juli uiterlijk ter
post te zijn bezorgd. De adressering moet
luiden: rang/'kwaliteit, naam en stamboek
nummer; a/b Hr. Ms. „Paets van Troost
wijck"; p/a Amsterdam-Schiphol.

Andere aanduidingen mogen niet in het
adres worden opgenomen.

ADVERTENTIE
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOt

Nu geen trage eters meer

is er weer!

SO0OOOOOOOOOOOOOOOO0GOOOOOOO<

Nederlandse Spaarbankbond
in vergadering bijeen

De deelnemers aan de algemene verga
dering van de Nederlandse Spaarbankbond
(vakgroep algemene spaarbanken) kwamen
Donderdagavond in de hal van het Raad
huis bijeen voor een officiële ontvangst
door het gemeentebestuur van Haarlem.
Burgemeester mr. P. O. F. M. Cremers
richtte zich tot de gasten en merkte op.
dat ondanks de nood der tijden en het
feit, dat geen enkele huisvrouw zegt, dat
het huishoudboekje kloppend te maken is,
de Nederlandse spaarders in het afgelopen
jaar meer hebben ingelegd dan terugge
haald van de spaarbanken. Daarvoor ver
dienen de spaarders een pluim op hun
hoed, doch ook de leiders van de spaar
banken, die door hun actief optreden de
spaarders hebben opgewekt te sparen. De
Nationale Spaarraad heeft daarbij ook een
rol vervuld. Spreker herinnerde aan de
actie, om het sparen onder de jeugd te
bevorderen. Daardoor leren de jongens en
de meisjes verantwoordelijkheid te dragen.
Of Haarlem een bijzonder voorbeeld bij het
sparen is, weet spreker niet. Wel is hij er
van op de hoogte, dat er sedert 1817 de
Nutsspaarbank bestaat, die dank zij de
goede leiding der besturen en directies
goed staat aangeschreven. Tenslotte gaf
spreker de deelnemers aan de algemene
vergadering de verzekering, dat het ge
meentebestuur het werk van de bond zeer
waardeert.

De voorzitter van de Nederlandse Spaar
bankbond de heer Jacq. Dutilh dankte het
gemeentebestuur voor de ontvangst en
besprak eveneens het werk van de Nuts
spaarbank, die zo actief is en meewerkt de
spaarzin te bevorderen.

Naar het Openluchttheater.

In het Openluchttheater te Bloemendaal
is gisteravond een voorstelling gegeven van
„De schelmenstreken van Scapin", een
klucht in drie bedrijven van Molière. Deze
voorstelling, aangeboden aan de deelnemers
der vergadering door de Nuts-Spaarbank,
werd verzorgd door het Nederlands Volks
toneel. Eerst gaf de regisseur Ben Groene-
veld een korte toelichting, daarna volgde
een vlotte opvoering, waarvan de gasten
bijzonder genoten. Dit stuk is reeds enkele
malen in Haarlem en omgeving vertoond
en vroeger in ons blad besproken.

Openingsrede van de voorzitter

In het Concertgebouw begon vanmorgen
de 39e algemene vergadering onder lei
ding van mr. J. Dutilh. Het aantal afge
vaardigden was groter dan andere jaren.
De voorzitter merkte in zijn openingsrede
op niet ontevreden te zijn over het resul
taat van het afgelopen jaar. Toch meende
hij, dat de atmosfeer voor het sparen niet
in alle opzichten gunstig is, waarvoor als
oorzaken kunnen worden genoemd de
angst van een verdere ontwaarding van
de munt, alsmede de zeer zware belasting
druk.

Dat er toch by de bondsspaarbanken
meer is ingelegd dan terugbetaald getuigt
van de spaarzin van ons volk. Deze spaar
zin wordt bevorderd door de propaganda,
gecentraliseerd in de Stichting Spaarpro-
paganda. Hiernaast werd door de regering
in het leven geroepen de Nationale Spaar
raad, welke een meer algemeen karakter
.draagt. Van het begin af was een zekere
wrijving tussen deze twee instellingen te
vrezen. Door de activiteit van de Rijks
postspaarbank, welke niet voldoende re
kening hield met een jarenlange traditie
van de bondsspaarbanken, dreigen hier
moeilijkheden.

Als oorzaken hiervan kunnen meer in
het bijzonder worden genoemd, dat de
Rijkspostspaarbank tot dusverre zich van
spaarpropaganda heeft onthouden; zij
heeft blijkens hetgeen tot dusverre is
waargenomen, kennelijk zeer grote midde
len voor de propaganda ter beschikking.
Verder heeft deze spaarbank zich gewend
en wendt zich in hoofdzaak tot de jeugd,
terwijl talloze bondsspaarbanken zich

Voor de kinderen

Boven vonden ze een aardig klein kamertje, waar een bed stond.

,JCijk, zei Kabouter Pilon, hier kun je slapen. Welterusten, hoor!"

„Welterusten, tot morgenochtend," zeiden Rick en Bunkie.

Ze kropen gauw lekker in het bed.

„Een aardige kerel is die Kabouter, hè?" zei Bunkie.

„Ja, wè hebben het erg getroffen", antwoordde Rick. „Ik hoop maar, dat morgen
die mist weg is, dan weten we ongeveer, waar we zijn". „Nou, ik heb 'n reuzenslaap.
Welterusten, Bunkie!"

Binnen twee minuten sliepen ze allebei als rozen.

De volgende morgen ontwaakte Rick door een zonnestraal, die precies op z'n gezicht
viel. Hij stond op en keek door het raampje naar buiten.

„O, kijk eens, Bunkie, hoe mooi het bos er nou uitziet!" zei hij.

juist met jeugd- en schoolsparen reeds
sedert jaren intensief bezig houden.

Het is dan ook geen wonder dat de
Nationale Spaarraad bij haar campagnes
in de eerste plaats een open oor vond bij
de Rijkspostspaarbank die hiermede met
ruiiqp middelen een nieuw gebied betreden
ging. Met zeer beperkte middelen zijn in
de loop der jaren in ons land circa 250.000
a 300.000 kinderen aan de Bondsspaarban
ken verknocht geraakt en tot ware spaar-
dertjes geworden. Een kleine premie van
wisselende aard. was hiertoe voldoende;
zorgvuldig werd vermeden het geven van
'in verhouding grote geschenken, aangezien
het hoofdzakelijk aankwam op het bevor
deren van de spaarzin.

Spreker deed een dringend beroep op
alle partijen om in gezamenlijk overleg de
spaarpropaganda tot een zo hoog mogelijk
peil op te voeren. Heeft dit beroep geen
gevolg, dan zal er veel kwaad worden ge
sticht ten nadele van het Nederlandse
spaarbankwezen en het Nederlandse volk.
Vervolgens deelde spreker mede dat op
de 2Vz procent spaarbankrekening van de
schatkist bijna 100 millioen werd gestort,
waaruit blijkt dat deze in een behoefte
voorziet.

De voorzitter deelde mee, dat het bonds-
bestuur besloten heeft een erepenning uit
te geven. De eersten aan wie de penning
zal worden uitgereikt zijn de ereleden van
de bond mr. G. H. M. Delprat en mr. G.
H. Kolff.

Het verdere deel van de ochtendzitting
was gewijd aan het behandelen van huis
houdelijke zaken. De periodiek aftredende
bestuursleden mr. Jacq. Dutilh te Rotter
dam en L. J. Hannema te Harlingen werden
herkozen en in de vacature mr. H. J. Meye-
ringh werd gekozen de heer P. den Brandt
te Delft.

P. Korver veertig jaar bij
de Noord-Zuidhollandse

Dinsdag 13 Juni hoopt de heer P. Korver,
conducteur bij de Noord-Zuidhollandse
Vervoernjaatschappij de dag te vieren, dat
hij veertig jaar bij het bedrijf werkzaam
is. De aanstaande jubilaris is West-Fries
van geboorte en hij was aanvankelijk voor
bestemd voor het boerenbedrijf. Veertig
jaar geleden vernam hij, dat er personeel
nodig was bij de maatschappij, die de
stoomtram Haarlem-Alkmaar exploiteerde.
De heer Korver solliciteerde en werd op
13 Juni 1910 aangesteld als wegwerker. Na
enkele jaren was hij lampenist en later
conducteur op de stoomtram. Evenals de
meeste leden van het personeel woonde de
aanstaande jubilaris in Velsen. Aan de tijd
op de stoomtram doorgebracht, bewaart
hij aangename herinneringen. Toen de
dienst opgeheven werd ging hij als con
ducteur over op lijn 1 der N.Z.H.V.M. en
op de lijn Haarlem-Leiden. Ook deze. lijnen
verdwenen en de heer Korver werd con
ducteur op de dienst Zandvoort-Haarlem-
Amsterdam. Volgend jaar hoopt hij 65 jaar
te worden en de dienst met pensioen te
verlaten.

De jubilaris staat bij zijn superieuren,
het personeel en de tramreizigers hoog
aangeschreven. Dat zal hij dezer dagen on
dervinden.

Edams predikant jubileert

Ds. mr. H. H. Riepma te Edam zal 18
Juni 45 jaar predikant der Nederlands
Hervormde Kerk zijn. Ds. Riepma stond
achtereenvolgens te Pingjum (Fr.), West-
zaan en Edam. Hij was van 1922 tot 1946
scriba quaestor van het classicaal bestuur
van Edam, van 19211946 kerkvisitator
in de provincie Noordholland. Tevens was
ds. Riepma voorzitter avn de ring Edam
der Nederlands Hervormde Kerk. In 1940
verscheen van zijn hand een studie over
„Hervormd kerkrecht".

ADVERTENTIE

In aanwezigheid van curatoren, hoog
leraren en vele andere belangstellenden is
in het hoofdgebouw der Technische Hoge
school te Delft officieel afscheid genomen
van de hoogleraren dr. H. Bremekamp en dr.
J. G. Rutgers, aan wie wegens het bereiken
van de leeftijdsgrens eervol ontslag is
verleend

Te Boxtel is onder grote belangstelling

vooral uit kringen van Katholieke kinder
uitzending in het bisdom Haarlem een nieuw
sanatorium voor kinderuitzending geopend.

Aan F. C. Baron van Acrssen Beyeren
van Voshol, laatstelijk buitengewoon en ge
volmachtigd ambassadeur te Nanking, is op
zijn verzoek op de meest eervolle wijze ont
slag uit de buitenlandse dienst verleend,
onder dankzegging voor de vele en belang
rijke. dikwerf onder moeilijke omstandig
heden door hem aan dc Koningin'en aan de
lande bewezen diensten. 1

Prof. dr. Th. Limperg Jr. heeft de
Amsterdamse raad met ingang van 18 Sep
tember eervol ontslag verzocht uit zijn
ambt van gewoon hoogleraar in de bedrijfs-
huishoudkunde aan de Universiteit van
Amsterdam.

HAARLEM EN OMGEVING

Tot lid van de Provinciale Staten van
Noordholland is benoemd de heer J. G. Vle
gels te Halfweg, ter voorziening in de
vacature, ontstaan door het niet aannemen
van zijn benoeming door ir. J. G. van der
Lans te Velsen,

„De Natuurvrienden" van het „Insti
tuut voor Arbeidersontwikkeling" houden
Zaterdagavond een bonte avond met gasten
uit Amsterdam in gebouw „Zang en Vriend
schap", Jansstraat. Medewerking verleent
de zang- en muziekgroep „De Gong'.

Voor het examen N a (Nijverheidsonder
wijs). eerste gedeelte zijn geslaagd de dames
W. C. C van de Brande. A. van de Gruiter,
M. P. W. Koster en H. A. M. Vader Pas,
allen Haarlem en A. B. M. PaulideS, Bloe
mendaal.

Aan het bouwbedrijf gebroeders Schip
horst te Haarlem is opgedragen het uitbrei
den van de overhemdenfabriek N.V. Kerko
aan de Stephensonstraat (architect de heer
H. Tuninga). het bouwen van een villa te
Heemstede (architect ir. S. J. van Embden
te Delft) en het bouwen van een verplegers
paviljoen voor het R.K. ziekenhuis Joannes
de Deo.

De Haarlemse politie heeft de 22-jarige
zwerver A. K. aangehouden. Na verhoor be
kende hij in Den Haag en in Eindhoven een
rijwiel te hebben gestolen.

Op de hoek van dc Jansweg en de
Nieuwe Gracht kwam gisteren een wiel-
rijdster in botsing met een motorrijder. Zij
liep een gebroken arm op.

De commissie van de sportweek heeft het
college van B. en W. verzocht om de ge
meente voor vijfduizend gulden te laten
deelnemen in het waarborgfonds. Met het
oog op het succes van de sportweek stellen
B. en W. nu aan de gemeenteraad voor om
aan het verzoek van de commissie te vol
doen.

ADVERTENTIE

zegt de jongste.

„LIJMEN met „COLLALL" zegt Pa dan,
en lacht geheimzinnig Want gaat vader
verder: is er nog wat te plakken of te lijmen

Haarlemse afdeling van
„Jonge Strijd"

Het Nederlands Verbond va.n Vakver
enigingen heeft in overleg met de hoofd
besturen van de aangesloten vakbonden
besloten een jeugdorganisatie op-te richten
onder de naam „Jonge Strijd", waarvan elk
vakbondslid beneden 22 jaar deel uitmaakt.

Reeds worden voor deze zomer verschei
dene jeugdkampen georganiseerd en men
hoopt zich binnenkort ook op andere wijze
te gaan bezig houden met de vacantie- eh
vrije tijdsbesteding van de werkende
jeugd van Nederland.

Dezer dagen heeft een vergadering
plaats gevonden, met de verschillende ver
tegenwoordigers van de thans in Haarlem
bestaande jeugdgroepen. Op deze avond
is besloten ook in de Spaarnestad een af
deling van „Jonge Strijd" op te richten.
Door dit besluit worden ongeveer duizend
in Haarlem in het N.V.V. georganiseerde
jongeren in de gelegenheid gesteld aan het
werk van deze nieuwe organisatie deel te
gaan nemen.

Er is ook reeds een bestuur gevormd,
dat er als volgt uitziet:

Voorzitter: C. Kuiper, Bloemendaal;
penningmeester: J. Koopmanschap; secre
taris: M. Visarius, Van 't Hoffstraat 185,
Haarlem: propagandaleider; N. Sierink;
jeugdleiders: J. Pezy en F. Bos, allen te
Haarlem.

„Jonge Strijd" zal onder meer fiets- en
wandeltochten en weekends organiseren,
zang, muziek en lekespel beoefenen, dis
cussie-avonden en inleidingen over ver
schillende onderwerpen laten houden.

Rotterdamsche Lloyd: 8%

Naar wij vernemen werd op de verga
dering van commissarissen van de N.V.
Koninklijke Rotterdamse Lloyd besloten
aan de op 23 Juni te houden aandeelhou
dersvergadering voor te stellen over 1949
een duidend van 8 procent uit te keren in
contanten.

Over het voorafgegane jaar werd even
eens acht procent uitgekeerd, nl. 5 pet.
in aandelen en 3 procent in contanten.

FEUILLETON

door E. Phillips Oppenheim

9)

Hij begeleidde zijn ongewone cliënten
naar de voordeur en zag hen een ogenblik
op de drempel van de ingang blijven
staan. Zij waren blijkbaar mensen, die er
vreemde gewoonten op na hielden, want
zij verzuimden iedere geste van afscheid-
nemen en gingen zonder meer in verschil
lende richtingen uft elkaar. De heer Ryde
riep een voorbijgaande taxi aan en Baron
de Brest volgde zijn voorbeeld. Huneybell
voegde zich bij een kleine groep, die op
le dichtstbijzijnde straathoek op een bus
stond te wachten. Na een aarzeling van

-n paar seconden liep dr. Hisedale in de
-ichting van het Embankment. Hartley
Wright begaf zich naar de City. Het com-
jr.schap was voor het ogenblik op
gei ven. Ieder lid er van ademde een
beetje ruimer bij de gedachte, dat die rol
papieren veilig en wel berustte in de
grimmige onbereikbaarheid van safe-loket
Nr. 14.

HOOFDSTUK IV.

Charles Philip Boothroyd, tweede Baron
Dutley, die nog een aangename geur om
zich heen verspreidde van badzout en
scheerzeep, verliet zijn badkamer, ging de
trap van zijn kleine maar fraaie vrijgezel-
lenwoning in Mayfair af en betrad de
bibliotheek.

„Het spijt me zeer, dat ik u heb moeten
laten wachten, mijnheer Matthew", veront
schuldigde hij zich bij zijn zo juist aange
kondigde bezoeker. „Ik kwam thuis even
voor u zelf hi^r arriveerde. Als men zo'n
tijd weg geweest is het was ditmaal
wel bijna een jaar dan ontmoet men
altijd veel kennissen en heeft men veel te
bepraten".

Matthew Parkinson schudde hem de
hand, maar antwoordde niet onmiddellijk.
Ofschoon de kamer ruim genoeg was,
scheen zij bijna klein, toen hij van zijn
plaats opstond; een reusachtige gestalte,
een beetje gewichtig er uitziende. Hij was
een lange, breed geschouderde inwoner
van Yorkshire, minstens zes voet lang,
een kaarsrachte gestalte, met een breed
gemoedelijk gezicht en kleine bakkebaard
jes, die door het zwart heen al aardig be
gonnen te vergrijzen.

„Een fijne kerel", noemde men hem in
Leeds en trouwens in het gehele graaf
schap en dat was hij ook. Aan het hoofd
van zijn tafel, op de rug van een jacht
paard, als voorzitter van een directie-ver

gadering in de vergaderzaal van Booth
royd, of bij welke andere gelegenheid ook,
waar hij een publieke functie te vervul
len had, kon men er van op aan, dat
Matthew Parkinson met waardigheid en
distinctie de hoge positie, die hij als hoofd
van de beroemde firma Boothroyd be
kleedde, eer zou aandoen. Nu was het wel
zó, dat Charles, de zoon van de oude
Boothroyd, die in het laatste jaar van ::ijn
leven in de adelstand verheven was, in
naam aan het hoofd van de zaak stond,
maar het was Matthew Parkenson die in
feite de firma beheerde. Dutley was zelf
een athleet, maar wanneer hij zo naast
zijn bezoeker stond, scheen hij in te krim
pen.

„Wat zult u gebruiken?" vroeg Dutley
met een gastvrij gebaar, terwijl hij zijn
vinger op de bel legde. „Het spijt me ont
zaggelijk, dat ik er zo gauw vandoor moet,
maar ik had er geen idee van, dat u in
stad was en ik moet in Grosvenor Street
zijn. Feitelijk heb ik mijn verloofde nog
maar nauwelijks gezien. Ik wordt daar
deze avond verwacht en het loopt al tegen
achten".

Matthew Parkenson keek een beetje
verdwaasd. Het was duidelijk, dat hij een
heel andere ontvangst verwacht had.

„Ik zal graag een glas sherry drinken",
antwoordde hij, „en ik zal het zo kort
mogelijk maken. Desalniettemin is het
een serieuze kwestie, die we te bepraten

hebben en die maar niet zonder meer
kan worden afgedaan".

Er kwam een bediende binnen, wien
Dutley de nodige orders gaf. Toen schoof
hij de doos met sigaretten aan zijn be
zoeker toe en leunde tegen de schoor
steenmantel.

„Hoe is het met Grace?", vroeg hij.

„Grace maakt het best. Ontevreden als
gewoonlijk, maar dat schijnt het gebrek
van alle jongelui te zijn tegenwoordig.
Ze laat je groeten".

„En wat is het voor een ernstige zaak,
waarover u mij spreken wilde?", vroeg
Dutley met een beetje zuur gezicht.

De heer Parkenson keek zijn gastheer
verwijtend aan.

„Heb je bij geval ook iets gelezen van
de brieven, die ik je sedert Juli geschre
ven heb?", vroeg hij.

Dutley trok een berouwvol gezicht.

„Om u de waarheid te zeggen", beken
de hij, „dat heb ik niet. Toen ik Abessi-
nië verliet en dat was in Maart was
ik er in het geheel niet zeker van, hoe
lang ik er over doen zou om het land uit
te komen, of langs welke route ik naar
huis zou komen. Het hing er van af, wat
voor soort boot ik kon krijgen en het was
helemaal niet uitgesloten, dat ik naar
Khartoum zou gaan om plannen te ma
ken voor de volgende winter. Bovendien
kregen we nog al met ziekte onder mijn
dragers te kampen, toen we door de

woestijn trokken en dat doet je altijd veel
tijd verliezen. In ieder geval zond ik een
boodschap naar huis, dat ze beter deden
om alle brieven hier te houden. Die zouden
mij alleen maar gemist hebben, als men
getracht had ze op te zenden".

„Maar", riep Parkenson ontsteld, „wil
je daarmee zeggen, dat je sedert maanden
geen brieven van mij gelezen hebt?"

Met een beetje schuldige gelaatsuitdruk
king wees de jongeman naar de tafel in
de bibliotheek, waar een geweldige stapel
nog ongeopende correspondentie lag.

„Daar moeten ze allemaal bij zijn", ver
klaarde hij opgewekt. „Het spijt me, als
ik een bok geschoten heb, maar veronder
stel, dat ik ze gelezen had, wat voor ver
schil zou dat dan nog gemaakt hebben?
Als u over het een of ander mijn advies
gevraagd had, zou dit nog niets waard
zijn geweest. Ik sta toch maar in naam
aan het hoofd van de zaak".

Er volgde een ogenblik van stilte. In de
haard brak een brandend blok hout met
een scherp geluid door midden. Daar bui
ten hoorde men het voo:rtdurend getoeter
van voorbijrijdende taxis. Londen scheen
er zich van bewust te zijn, dat dit het
aangename uurtje was, dat aan het diner
vooraf ging. De bediende kwam binnen en
Matthew Parkenson stond er naar te kij
ken hoe zijn glas gevuld werd. Toen ver
dween de bediende.

„Voor de dag er mee", verzocht de

jongeman met een blik op de klok. „Laat
mij maar meteen het ergste horen".

„Het is waarschijnlijk een nieuwtje voor
je", zei Parkenson langzaam, „dat er drie
maanden geleden op de fabriek ingebro
ken werd".

„Ik heb er vanmiddag iets van ge
hoord", gaf Dutley toe. „De lui op de club
plaagden mij er mee het .scheen hun te
verwonderen, dat ik hun nog een dronk
kon aanbieden. Ze namen vijfduizend
pond mee, is het niet?"

„Ze namen ook nog iets van veel meer
gewicht mee", was het ernstige antwoord.
„Ze vermoorden die arme oude Rentoul,
die de enige chemicus was, in wie je vader
ooit enig vertrouwen had en ze gingen er
vandoor met Blunn's formule".

„Het spijt me zeer dat over die arme
Rentoul te horen", zei Dutley. „Ik herin
ner me de oude man zeer goed. Maar wat
is Blunn's formulie? Het klinkt bekend,
maar ik kan het niet thuis brengen".

„Het is de formule voor het vervaardi
gen van kunstzijde", verklaarde Parken
son plechtig, „de formule waarop jc vader
zijn gehele zaak had opgebouwd de for
mule, die de grondslag vormt voor het
fortuin van het huis Boothroyd".

„Die vijf of zesduizend pond doen er
minder toe. Maar de diefstal van die pa
pieren is niet meer of minder dan een
ramp voor de firma".

(Wordt vervolgd).