Het Hek van de Daan-
„Een treurspel in Verona"
een choreografische verrassing
Chinese schilderijen
van Lee Man Fung
Spelers voor halve eindstrijden zijn bekend
Woensdag 5 Juli 1950
3
Holland
Festival
Hoewel een groot deel van het publiek,
waarschijnlijk in de mening verkerend dat
het afgelopen was, reeds heftig begon te
applaudisseren tijdens de enkele rustmaten
die nu eenmaal aan de finale van „Les
Sylphides" voorafgaan, zullen vele toe
schouwers van het tweede optreden van
het „Grand Ballet du Marquis de Cuevas
direct de Monte Carlo" hun teleurstelling
niet hebben kunnen onderdrukken. Deze
zwanezang van het puur-romantische bal
let, misschien de enigs moderne choreo
grafie die reeds thans als klassiek kan
gelden, miste namelijk in deze uitvoering
het kardinale element, waarvan het wel
slagen absoluut afhankelijk is: de stijl.
Michel Fokine ontwierp dit ballet (onder
invloed van het voorbeeld van Isadora
Duncan) in 1908 als reactie tegen de over
heersing der virtuositeit, ook in zijn eigen
scheppingen. Hiervoor in de plaats stelde
hij de expressieve beweging, die de geest
van de muziek moest vertolken of weer
spiegelen, Maar och arme, gisteravond werd
zo goed als ieder armgebaar zodanig over
dreven, dat niet alleen het fragiele lijnen
spel maar ook de gevoelige zin er van
verloren ging.
Niets ter wereld kan een volmaakte uit
voering van „Les Sylphides" in schoonheid
evenaren, heeft men na de reeks vertonin
gen door de groep van Diaghilew geschre
ven. Wij hebben thans kunnen zien dat
gladde techniek alleen niet voldoende is om
deze stemmingsbeelden ongerept te bewa
ren. Ook werd de poëtische tederheid ern
stig in gevaar gebracht door een merk
waardige verhoging van het tempo. Het
corps de ballet, dat voortdurend 'als con
structieve achtergrond op het toneel ver
keert, was het meest schuldig aan de mis
lukking, als men dit hoge woord mag ge
bruiken. De Engelse critica Caryl Brahms
merkte in één van haar publicaties op dat
iedere beweging van het corps als het ware
een woord in een versregel van een groot
dichter moet zijn. Doch helaas was er in
dit geval nauwelijks sprake van enige sfeer,
al dient de lichtvoetigheid ten zeerste ge
prezen te worden.
Van de oorspronkelijke choreografie was
al met al weinig te herkennen, doch blijk
baar toch genoeg om de zaal tot enthou
siasme te brengen. Voor een goed deel is
dit te danken aan Marjorie Tallchief en
George Skibine, misschien geen van beiden
klassieke danseres in de strikte zin van het
woord, maar vrij en vloeiend, met veel
atmosfeer om zich heen. Prachtig was de
pas-de-deux in de eerste wals met de ver
maarde diagonale lift, die tussen de cou
lissen begon en waarbij de danseur niet de
indruk wekte zijn partner te tillen, doch
veeleer suggereerde haar vlucht te moeten
remmen. Skibine heeft bovendien een zeer
persoonlijke opvatting gedemonstreerd, die
de verhouding man-vrouw aanzienlijk ten
goede kwam.
Onmiddellijk hierna echter kwam de
glorieuze ommekeer, toen Rosella High-
tower en André Eglevsky het grote duet
uit de -derde acte van „Het Zwanenmeer"
van Tsjaikofski in de zetting van Marius
Petipa in één woord superieur aan alles
wat men ooit op dit gebied gezien heeft
vertolkten. Wie hen verleden jaar reeds
volmaakt achtte, is nu verlegen om woor
den. Zij tilden dit paradenummer ver uit
boven het circusniveau, waaraan men
meestal moet denken. Hier werd de men
selijke beweging van alle aardse belem
meringen ontdaan en het alleen maar kun
stige tot zuivere kunst verheven. Iedere
arabeske of attitude was niet minder dan
brillant. Men had moeite zijn ogen te ge
loven en zijn ontroering te beheersen bij
wat eigenlijk slechts als bravour en demon
stratie van virtuositeit kan gelden.
Na de pauze kwam er een tweede ver
rassing met „Une tragédie a Vérone" (Een
treurspel in Verona) van George Skibine
op muziek van Tsjaikofski, vrij naar „Ro
meo en Julia" van Skakespeare, in. vier
episodes. Bij een vorig bezoek heeft het
Ballet de Monte Carlo met dezelfde solis
ten van hetzelfde onderwerp en met de
zelfde muziek een choreografische inter
pretatie van Serge Lifar laten zien, die een
zeer gekunstelde indruk maakte. Naar mij
dunkt slaagde Skibine er veel beter in de
geest van het stuk te bewaren, voor zover
die voor verwezenlijking' door middel van
de dans vatbaar is. In ieder geval werden
de dramatische spanningen louter en alleen
door de beweging tot uitdrukking gebracht
en dat zeer overtuigend, behalve in het
gejaagde slot. Bepaald een openbaring was
de balconscène met de daarop- volgende
gelukzalige droomtoestand, vol sterke plas
tische vondsten, gedurfd origineel, zonder
Nederland draagt bij in de technische
hulpverlening der Verenigde Naties aan
de onontwikkelde gebieden der aarde.
Professor E. de Vries tekent voor Neder
land aan het slot van de technische hulp
verleningsconferentie te Lake Success de
overeenkomst volgens welke ons land
1.500.000 gulden in dit hulpfonds bijdraagt.
Agemdsi voor
WOENSDAG 5 JULI
Frans Hals: „Achterdocht", 18 j., 2.30, 7 ep
en 9.15 uur. Rembrandt: „Maiia Goretti", 18
j., 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Palace: „Gestolen
leven', 18 j.. 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Luxor:
„Geld maakt toch gelukkig", 18 j., 2, 7 en
9.15 uur. City: „Ontsnapt van het Duivels
eiland", 14 j., 2.15, 4.30, 7 en 9.15 u. Spaame:
„De strijd om de zilvermijn", 14 j„ 2,30, 7
en 9.15 uur.
DONDERDAG 6 JULI
Grote Kerk: Orgelconcert, 2 uur. Biosco
pen: Middag- en avondvoorstellingen.
opzettelijk effectbejag dat met het litte
raire thema onverenigbaar zou zijn een
nieuw bewijs van de ruime toepassings
mogelijkheden der academische techniek
in moderne zin. Ethéry Pagave (die in „Les
Sylphides" beneden de verwachtingen
bleef) gaf een schitterende uitbeelding van
de jeugdige Julia met George Skibine als
een dynamische tegenspeler. Hun duet op
het bal was aangrijpend schoon. Geprezen
moeten voorts worden de kleurige costuums
en markante décors van André Delfau.
De nog betrekkelijk jonge Ethéry Pagava,
die haar opleiding ontving in de studio
van madame Egorova te Parijs, gaf gister
avond een sublieme vertolking van de rol
van Julia in „Een treurspel in Verona".
Het programma werd besloten met het
langdurige „Persephone" van de ballet-
meester John Taras op de „Lente-Sym-
phonie" van Robert Schumann, de diepe
vreugde symboliserend van de aarde bij de
terugkeer van de lente. Ondanks enkele
aardige ensembles was het geheel, mede
door de vele ongemotiveerde hex-halingen,
tamelijk saai en oninteressant, om niet te
zeggen op het randje van het infantiele. De
vele tierelantijnen gingen trouwens ook
snel vervelen. Bovendien zijn Rosella
Hightower en André Eglevsky, door hun
geringe mimische kwaliteiten, stellig niet
de meest geschikte dansers om een rol te
vertolken, zodat het geheel alles behalve
een climax vormde. DAVID KONING
Dalcroze overleden. De Zwitserse com
ponist Emile Jacques Dalcroze, die als eerste
verband legde tussen muzikaal rhythme en
gymnastiek, is in de leeftijd van bijna 85 jaar
overleden. Hij componeerde koorwerken,
kamermuziek en vele liederen, voornamelijk
voor kinderen. Hij had gestudeerd onder
leiding van Delibes en Bruckner.
Het Nederlands Kamerkoor
zong „Canti di Prigionia"
De eerste uitvoering in concertvox-m in
ons land van de „Canti di Prigionia" (ge
vangenis-liederen) van de moderne Ita
liaanse componist Luigi Dallapiccolla, gaf
aan het tweede optreden (gisteravond in
de Bachzaal te Amsterdam) van „Het Ne
derlands Kamei-koor" in het Holland Festi
val een bijzonder cachet, Met dit stuk, als
mede met. de „Partita Piccola" van Lex
van Delden, met „Wandrers Nachtlied"
van Alex Voormolen, in „Daer was e wu£"
van Sem Dresden, vex-mocht Felix de No
bel aan te tonen, dat de uitvoeringspractijk
van zijn ensemble de normale grenzen van
de koorzangtechniek met bravour weet te
overschrijden.
De „Canti di Px-igionia" vox-men een
werk uit drie Latijnse gedichten bestaande,
die elk betrekking hebben op de gevangen
schap. De componist wil er de geestelijke
gesteldheid in weergeven van hen die in
concentratiekampen wei-den opgesloten.
Het zijn sterk geladen geestelijke reacties,
die door hun religieuse bezieling een fel
contrast vormen met het element der ver
drukking, dat als het wai-e belichaamd is
in een luguber klinkende begeleiding van
twee piano's, twee harpen, xylofoon, vibra
foon, klokken, drie tam-tams, bekkens en
trommen, grote trom en zes pauken. De ef
fecten van beide elementen: het nobele
vocale en het laat ik het maar noemen
„zonderlinge" instrumentale, verhouden
zich tot elkaar als een hemelsverlangen
dat opstijgt uit een aardse hel. Niet alleen
de brutale vrijheidsberoving, maar de
akelig rondspokende dood uitgebeeld
door oneindige variaties op het „Diesirae"-
thema breekt iedere poging om de ge-
bedslyriek van het koor tot zijn recht te
laten komen.
Anderszins stuwt het deze op tot, hogere
intensiteit. Eerlijk lijkt mij dit werk vol
komen; schoon ook, in zoverre als een edel
verzet maar schoon kan wezen. Verder ont
breekt elke nox-m tot aesthetische beoor
deling van dit krasse muzikale tijdsbeeld,
dat bovendien bij zo'n eerste kennisma
king overrompelend werkt. De uitvoering
was een geweldige technische prestatie.
Het mag een wonder heten, hoe Felix de
Nobel zijn Kamerkoor, te midden van het
instrumentale tumult, zo beheerst en even
wichtig van klank weet te houden.
De „Partita Piccola" van Lex van Del
den is een a capella-werk zonder tekst. Er
zijn aardige effecten in bereikt. Vooral de
laatste twee delen „Danza" en „Postludio"
ademen een gezonde muziekgeest. Het ,,a
bouche fermée" van de „Barcarolle"
het middendeel gaat echter bedenkelijk
de richting uit van de zo gewraakte lie-
dex-tafeltrucjes. Het korte „Wandrers
Nachtlied" van Voormolen klonk nobel van
stemming in een fraai vocaal timbre. De
compositie van Dresden op de volkslied
tekst „Daer was e wuf dat spon" is een
allergrappigst coupletlied, maar in een zo
danig geraffineerde vorm geconcipieerd,
dat het als volkslied geen betekenis meer
heeft. Wanneer men, na de compositie van
Dresden, het originele wijsje nog eens
unisono had laten horen, zou het wellicht
duidelijk geworden zijn, dat dit de enige
meesterlijke manier is om de tekst van een
volkslied tot zijn recht te laten komen.
De avond had een probleemloos begin
met de uitvoering van drie delen uit de
Beeldende kunst
Het valt niet te ontkennen dat de deco-
ï-atieve schilderijen van Lee Maix Fung, die
deze maand in Kunsthandel Leffelaar aan
de Grote Markt ten toon zijn gesteld, door
hun kleuren chai-meren. De verf wordt
vaak behandeld als Oostindische inkt, met
zware donkei-e toetsen. Maar bij nadei-e be
schouwing betekent deze combinatie van
Oost en West een tegenvaller. De schilder
wil soms grappig zijn door een overdreven
wijze van uitbeelden: heel lange armen en
benen, magere, te kleine gezichten. Maar
het salon-achtige coloriet verdraagt dat
niet. Zolang Lee Man Fung nog Chinese
onderwerpen imiteert (hij is na zijn derde
jaar niet meer in China geweest) is dit
werk nog acceptabel, maar een „Notre Da
me te Parijs" is geheel ón-Westers. Het
wordt een Chinese ruïne. Toch zitten er in
die combinaties van bruin, lichtblauw en
pauw-blauw mooie vondsten. Na enige tijd
echter vei-langt men öf naar de rasechte
Chinese schilderkunst, waar de perspectief
geheel op het gevoel berust en waar de
oneindigheid van de ruimte zo diep onder-
gaan wox-dt, öf naar onze eigen Westerse
kunst.
Dit alles verhindert niet dat Lee Man
Fung met zijn fijne palet, met zijn subtiele
zin voor kleur en toon, met zijn eigen
aardige vermenging van olieverf-methode
en aquarel-stijl, leuke dingen weex-geeft,
zoals het jongetje op een dravende ruw
harige kax-bouw, divex-se aardige paarden-
studies, de danseresjes, de karpers, de
straatkapper, de ontwakende ax-end, gar
nalen, rustende mussen enzovoorts. De
sterke herinnering aan de grote Chinese
schilders der oudheid blijft een hinderpaal
bij het genieten van het werk van Lee Man
Fung. Toch appreciëren we het gebodene
wel. Vooral voor schilders moet de hier
plaats hebbende stijlvermenging een inte
ressant onderwerp van studie zijn.
H. SCHMIDT DEGENER
Het programma van het carilloncon
cert van Reinout Heering op Donderdag
avond van 8 tot 9 uur luidt: 1. A little Fan
tasy and Fugue, H. Harty; 2. a. Willen wij 't
haesken jagen. b. Naer Oostlaixd willen wij
rijden, c. Het Heerken van Maldeghem, Oude
Ned. Lied; 3. Rondeau, M. v. d. Gheijn; 4.
a. John Brown, b. My Bonnie, c. Clementine,
M. v. d. Gheijn; 5. Duet uit „Die Zauber-
flöte", W. A. Mozart; 6, Andante Cantabile,
Jef Denijn; 7. Jubelklokjes, A. Rolliers; S. a.
's Avonds als ik slapen ga. J. J. H. Verhulst:
b. Engelenwacht, C. van Rennes; 9. Ave
Vex-um, W. A. Mozart; 10. Improvisatie over
„De nacht, de moeder van de rust", W. A.
Mozart.
„Missa Hercules dux Ferrariae" van Jos-
quin des Prés en het madrigaal „Rozette"
van Sweelinck. Beide wex-ken, in een su
blieme vocaalstijl en in hun beperkt har
monisch kader gekenmerkt door een ver
rassende verscheidenheid van uitdrukking
en ongemene muzikale potentie, gaven
ons de puurste indrukken mee, die een zo
volmaakt ensemble als Felix de Nobels
Kamerkoor vermag te wekken. Hoe dichter
bij de bron, hoe zuivex-der het water!
JOS. DE KLERK
KAMPIOENSCHAPPEN VAN WIMBLEDON
Twee Amerikanen, Budge Patty en Seixas,
de Australiër Sedgman en Jaroslaw Drobny
die de Egyptische kleuren verdedigt, hebben
zich geplaatst voor de halve finales van het
heren enkelspel, Van hen heeft Seixas voor
een van de verrassingen van de dag gezorgd
door in vijf sets de Zuid-Afrikaanse kam
pioen Sturgess uit te schakelen. De zes en
twintigjarige Seixas- ontmoet in de halve
finale Patty die onlangs het internationale
kampioenschap van Frankrijk won en te
Wimbledon als vijfde geplaatst is.
De andere halve finale gaat tussen de
favoriet Sedgixxan en Drobny, onderschei
denlijk eerste eix derde geplaatst, zodat ex-
in ieder geval minstens een Amerikaan in
de eindstrijd komt. Sedgman heeft, hard
moeten vechten om het tegen Larsen te kun
nen bolwerken. De Amerikaan leidde met
108. 2—2 toen de Maandag afgebroken
partij hervat werd en nam de tweede set
met 75 voor zijn rekening voordat Sedgnxan
zijn vorm vond en de laatste drie sets won
met 75, 63, 75.
De enige partij, welke geheel volgens de
verwachtingen verliep was die tussen
Drobny en Gardner Mulloy. Drobny, die
nog geen set verloren heeft bij zijn onweer
staanbare opmars naar de halve finales,
versloeg Mulloy in drie sets: 63, 64, 64.
In de viex'de ronde van het gemengd dub
belspel leden Margaret Dupont—Osborne en
Talbert, het als. tweede geplaatste paar, een
zeer verrassende nederlaag tegen Gussie
Moran en Quist die een prachtig sluitende
combinatie vormden en de favox-ieten met
63, 62 uitschakelden.
De partij tussen het Nederlandse paar
Wilton—mevrouw Schmier en de Austra
lisch—Britse combinatie Bromwich—me
vrouw Harrison gaf van het begin tot het
hinde aantrekkelijk en zeer snel spel te zien.
De rallies op korte afstand werden met zo
veel vaart uitgevochten dat de hard gesla
gen ballen herhaaldelijk de lichamen van
de spelers en speelsters troffen. Wilton en
mevrouw Schmier hadden met een geduchte
tegenpartij te doen. want mevrouw Harrison,
de vroegere Betty Hilton die nummer een
staat op de Britse dameslijst, volleerde even
schex-p als haar partner. Desondanks speel
den ze resoluut op aanval. In de tweede set
leidden ze met 2—0, maar werden daarna
door zuiver plaatsen van de tegenpartij
voortdurend uit positie gespeeld. Met 62.
dezelfde cijfers als de eerste set, verloren ze
ook de tweede, en daarmee de partij.
Paardensport
Egyptische prins
naar Heemstede
Aan de internationale jeugdruiterdagen te
Heemstede, die op 29 en 30 Juli worden ge
houden, zal door de 14-jarige achtex-neef van
koning Faroek, prins Samir Bey Youzef uit
Gisa (Egypte) worden deelgenomen. Hij zal
uitkomen met het paard „Carama".
Nederlanders in MV-motorteam
Onder de vele buitenlandse rijders, die
voor deelneming aan de twintigste Neder
landse TT te Assen reeds zijn aangekomen,
bevindt zich ook het 125 cc M V-team. Hiex--
loe behoort ook de Nederlander Wim van
Zijlaard, die een officiële fabrieksmachine in
de 125 cc klasse zal rijden. Bovendien wordt
nog met twee andere Nederlanders onder
handeld, zodat er grote kans is, dat drie
landgenoten Zaterdag in 125 cc klasse in een
Italiaanse fabrleksploeg zullen uitkomen.
Sierlijck gebrul
Nu wij zojuist bekomen zijrx van de
Sïex-brulcragtwaghentoght die enige da
gen geleden de goede Durgerdamnrers
voor het eerst sinds zeven eeuwen ont
rukte aan hun peinzende bespiegelingen
omtrent het doen en laten van de steur-
krab, lijkt het ons gepast enige verkla
ringen af te leggen over het alleszins
verwonderlijke feit, dat wij de eerste
prijs niet hebben gewonnen. De eerste
reden springt al dadelijk in het oog. Om
de zo zeer begeerde lauweren te oogsten,
ware het noodzakelijk geweest naast
onze bekwame rijder Gatsonides, de chef
van de Amsterdamse pex-sdienst, de refe
rendaris van het gemeente-archief, een
brigadier van politie, een inspecteur van
publieke werken, een taalgeleerde, een
complete bibliotheek met werkjes over
heemkunde, enige stafkaarten, mits
gaders een Kamerlid mee te voeren. Dit
laatste natuurlijk om vragen te stellen.
Wel, dat was natuurlijk een weinig be-
zwaarlijk geweest met het oog op de
beschikbare plaatsruimte en daarom
kwamen wij geheel onvoorbereid aan
de beginstreep.
Voordat wij zo ver kwamen, waren
wij nochtans reeds druk in de weer ge
weest. Wij nemen van u aan dat gij de
illustratie in ons blad van Zaterdag
hebt verslonden wel bekome zij u
waarop onze équipe in Pickwickiaanse
bedrijfskleding was afgebeeld, die gro
tendeels was gepacht in een winkel
waar men zich a raison van enige gul
dens kan uitdossen als Napoleon of als
generaal vaix de bereden Bosjesman
brigade, zo men dat zou verkiezen. Het
uiteindelijk resultaat van deze masque
rade was van een magistrale indruk
wekkendheid. Rijder Gatsonides zag
ei-uit als Phileas Fogg (van de Reis om
de wereld in 80 dagen) die van een
clown geschrokken was, Da geleek veel
op éénpersoons-voorstelling van de
herenmode door de eeuwen heen en
Boe tenslotte vertoonde een merkwaar
dige gelijkenis met een slaapwandelaar
die in zijn onderbroek de straat was op
gewandeld. Dit laatste werd veroor
zaakt door een nauwsluitende witte
Jaeger-pantalon, die door de dame die
het beheer voerde over de costuum-
show, was aangepraat omdat hij zo
aardig afstak tegen zijn groene frak en
omdat hij naar zij mededeelde
„Voor een effe jeugdiger persoon" be
stemd was dan de zwarte PTT-broek,
die Da ten teken van bet klimmen der
j aïen om de imaginaire heupen hing.
Het valt met gemak te begrijpen, dat de
ober van het Amstei-damse restaurant
voor Zeelieden (Verlof A) achter het
station, die al heel wat gezien heeft
(behalve zeelieden dan) zich een hoedje
schrok, toen hij de Sunbeam-équipe
zag binnenwandelen. Nadat hij dit nut
tige kledingstuk had weggeborgen,
stelde hij ons voor de keuze „Uitsmijter
ham of uitsmijter gehakt". Nauwelijks
was hij met de bestelling „vier ham"
weggesneld, of hij keei-de al weer terug
met de mededeling dat er geen gehakt
m?er was. Waarop.wij welwillend zei
den: „Nu, breng dan maar ham". Zo
zenuwachtig was de man, dat hij daar
handig gebruik van maakte om ons
twee gulden teveel te berekenen.
Toen wij eenmaal tot het oude Do-
rickerdam geraakt waren, begon het
menens te worden. Een politie-auto
trachtte het verkeer in goede banen te
leiden door achteruit tegen de draad in
te rijden en een Amsterdamse notabel
er deden haast alleen maar vooraan
staande mensen mee, zei de convocatie
- gehuld in een Vergulde Eeuw-cos-
tuum, voegde de inzittenden toe: „Kejje
nie uitkaake mejje mestpraam". Van
dat moment af werden wij benieuwd
naar het proza van de achteraanstaan-
de Amsterdammers. Het werd er druk
ker en drukker op de dijk waar de
siei'brulcragtwaghens zich aaneen rijden
en het was er stampvol met deelnemei-s
aan dit evenement, dat, zoals in het
Sportweek-programma zo tactisch werd
verklaard, was georganiseerd om hen
die aan geen enkele sport meer kunnen
deelnemen, ook in de sportweek te be
trekken. In zwierige pakken en te
kleine schoenen gestoken hoofdstede
lingen sti-ompelden op schilderachtige
wijze over de dijk die de oude huysjes
van Dorickerdam tegen het geweld van
de Oostzee moet beschermen, de Bal
juw van Waterland kwam kond doen
van de verleeixde stadsrechten, Krelis
huwde met Aagje, er werd een poort
wachter gekozen, kortom er speelden
zich allerlei histoi-ische gebeurtenissen
in kort bestek af, die culmineerden in
de verzoening tussen burgemeester
d'Ailly van Amstex-dam en de borgher-
vader van Dorickex-dam, die een fx-aaie
moderne bril op zijn neus droeg,
dewelke door een bengel in het grauw
als een x-eesfiets werd bestempeld.
Zittend op rozen
Klokke acht uur zette de machtige
stoet der sierbrulridders voorafgegaan
door de Heeren in den Verckeere Ollie
B. Bommel en Tom Poes zich in bewe
ging voor de start, met de opdracht het
aantal box-den te tellen, waarop het
initiatief-comité de wens tot de aanleg
van een IJ-tunnel had af laten druk
ken. Pas op de pont werd het ernst,
want daar en xxiet eerder mocht de ge
heime missive die de opdracht bevatte,
worden geopend. Daar bleek dat men
langs de kortste weg een tiental punten
moest opzoeken, die waren aangegeven
als Koning Nobels Hof, het kernsplits-
apparaat en aanverwante zaken die de
historische en heemkundige problemen
van de stad Amsterdam vormen. Dit
alles vormde een gerede aanleiding om
een café aan de Zeedijk binnen te stap
pen om de goesting naar gerstenat te
bevredigen en tevens met behulp van
een vérsprggcfe-apperaet de öntbreken-
de heemkennis te vergax-en. De gasten
van het café warexi zeer verheugd over
onze komst en gaven daar door onge
dwongen gelach blijk van. Voorts ver
strekten zij duidelijke aanwijzingen
omtx-ent de verblijfplaats van het Derde
Klooster, door te zeggen: „Kaak, dan
ga je effe ofer de brug linksom langs de
winkel van Nelisse, clan schuins rechts
de brug oferof nee, beter kejje
eerst een endje rechtuit, dan de tweede
of de derde straat linksom en asje 'et
dan noggex-is fraagt, spanker je der so
tegenan". Nu, toen wisten wij al een
heleboel meer. Inmiddels was het don
ker al gevallen en zo stoven wij de
xxacht in om stempels te vergaren.
Eerst reden wij naar de Kinderboer-
derij van Ax-tis, die zoals onze fijne
neus oxxs al bad verteld, schuilging
onder de naam Koning Nobels Hof (een
treffende reclame voor dit paedagogisch
instituut) en vandaar Snorden wij naar
de oude gasfabriek in de Watergraafs
meer, waar men de productie van ge
splitste kernen ter hand heeft genomen.
Het volgende punt was „Bex-lage's
schepping voor de diamant-industrie"
en dus togen wij naar de diamant-beurs,
maar zo ex-g kon Berlage toch niet op
scheppen en dus zaten wij fout. Slechts
een sluwe ruilhandel met een sombere
trawant van de Inquisitie die zich een
ongeluk reed te zoeken naar het stand
beeld van Erasmus, stelde ons in het
bezit van de kennis omtrent het ge
bouw van ,d,e Diamanthandel in de
Henx-i Polafe-laan. Zelfs achtex-uit-
rijden kon ons niet weder in het bezit
brengen van de verloren gegane kilo
meters, die door onze akelig solide
kilometer-teller nauwkeurig werden
geregistreerd. De garnizoenscomman
dant in cle De Lairessestraat vonden wij
zó, omdat wij van allé zoenen in Am
sterdam op de hoogte zijn en datzelfde
was het geval met Schiller waar Rika
Hopper en Bernard van Vlijmen aan de
bar voor Max-ia Tesselschade en Pieter
C. Hooft zaten te spelen. Ach, ach wat
wisten wij veel van Amsterdam nadat
wij al die Haarlemse historici hadden
opgebeld. Wij reden bij wijze van
spreke in vogelvlucht van de Wetering-
poort (die niet meer bestaat, want haar
naam wordt xxu door een. brug gedra
gen) naar het Dex-de Klooster. En het
smalste huis werd ons gewezen door de
dikste dame die wij ooit zagen. Voor
dat wij „pap" konden zeggen, al be
stond daar eigenlijk weinig of geen aan
leiding toe, wax-en wij aan de waereld-
première Ringsteecken toe, die onder
het motto „Ende plaeght u niet met
pasquillen" op het Museumplein wex-d
gehouden. Hier wax-en allei'lei attracties
aan verbonden. Zo mocht men onge
straft op drie centimetex: langs de tenen
van een verkeersagent rijclen, die als
antwoord daarop alleen maar blijmoe
dig tot nog grotere snelheid ophitste.
Boe wurmde zich door het zijx-aampje
en jawel hoor, nadat hij twee maal
misgestoken had, prikte hij met feilloze
zekex-heid de ring er bij de derde keer
door een ongelukkig toeval aan.
Geheel opgelucht arriveerden, wij
bij de finish, waar wij vernamen, dat
onze weg langs de tien controles 44 km
laxxg was, een des te opvallender ver
schijnsel wanneer men bedenkt dat de
allerkortste route (door da verkeers
politie uitgezocht) 48 km lang was
Reeds begonnen wij onszelve van on
regelmatigheden te verdenken, toen
bleek dat ook burgemeester d'Ailly
slechts 44 kilometer nodig had gehad.
Wie deed ons wgt? Niemand. Alleen
kregen de bux-gemeester en wij wat
strafpuntjes, omdat een examinerexide
verkeersagent beter dan de burgemees-
Het Holland Festival begint aan de
laatste tien dagen. Hedenavond ver
toont de Nederlandse Opera in de
Stadsschouwburg Hoffmanns Ver
tellingen" van Offenbach in de ver
taling van Jan Engelman met Frans
Vroons en vele anderen.
Donderdagavond speelt het Residen
tie-Orkest onder leiding van de
Amerikaanse componist en dirigent
Leonard Bernstein in het Concert
gebouw de Tweede Symphonie van
Mahler en de Symphonie no. 88 met
medewerking van de sopraan Dcra
van Doorn-Lindeman en de alt Roos
Boelsma.
Op het ochtendconcert in de kleine
zaal van het Concertgebouw, dat
Vrijdag 7 Juli wordt gegeven, ver
tolkt de pianist Jan Odé Arcana
Musae Donei" van Rudolf Eschcr.
Vrijdagavond is er in de Stads
schouwburg een gala-voorstelling
door het Grand Ballet du Marquis
de Cuevas direct de Monte Carlo van
de burleske scènes onder de titel
Petroesjkaop muziek van Stra-
winsky, naar een idee van Alexandre
In de hoofdstad uit
Benois, wiens décors en costuums
men heeft nagevolgd. De choreografie
is van Michel Fokine. Als gast ver
leent medewerking Tamara Touma-
nova (als de ballerina), die ook de
titelrol in „Giselle" zal vertolken.
Verder staat op het programma een
pas-de-deux uit „De Notenkraker"
van Tsjaikofski in de choreografie
van Leo Ivanoff. De begeleidingen
worden uitgevoerd door het Concert
gebouw-Orkest onder leiding van
Pierre Monteux.
In Damstad begint Vrijdag het laat
ste programma. Als groot spel op het
podium voor het Koninklijk Paleis
wordt vertoond „Jan Klaassen leeft"
van Hella Haasse, gesproken door
Hetty Blok, Kees Brusse^ en Henk
Schaer, gemïmeerd door Riemke van
der Voort, Frits Butselaar en Pierre
Kamminga. Kees van Iersel heeft de
leiding, ook over het kleine spel
„Liefdadigheid naar vermogenHans
Tiemeyer treedt op als schout. In de
Poesjenellenkelder wordt vertoond
„Bastien en Bastienne" van Mozart
met poppen en décor van Aad de
Haas door „Het kleine wereldtoneel"
en „De schrandere dief" van Nico
Wijnen door het gezelschap Prince
Poucet". Het ballet van Sonia Gas-
keil brengt ten tonele: „Alles om een
mantel" met muziek van Kees Stok-
ter en Gatsonides meende te weten, hoe
men een klemmende toeter af moet
zetten en het door beiden voorgestelde
krachtige afrukken der draden veroor
deelde. Verder zaten wij naast de bur
gervader op rozen, hetgeexx héél gezel
lig was. Slechts in het hazard-spel bleek
de magistraat bedrevener en zo kreeg
hij na loting de zevende en wij de acht
ste plaats. Wij gunden hem dat van
harte, want wij vinden hem een aardige
bux-gemeester en Amsterdam een. leuke
stad. Al vonden wij onze Pickwick-
équipe óók wel leuk. BOEDA
Linck en Nel Hermsen hebben zich dapper
verdedigd tegen het sterke Amerikaanse paar
Budge PattyNancy Chaffee, alhoewel het
resultaat van de partij eigenlijk al bij voor
baat vaststond. Het ging er alleen maar om
met welke cijfers de Amerikanen, die aan
het net onweerstaanbaar waren, zouden
winnen. Onze landgenoten begonnen erg
onzeker en de eerste set ging met 61 ver
loren. In de tweede kwamen zij beter op
dreef, zonder dat dit echter veel indruk
maakte op de Amerikanen, wier snel en
fors netspel deze hele partij beheerste.
Met 61. 63 werden onze landgenoten uit
geschakeld.
In het dames enkelspel zijn voor de vierde
ronde gespeeld: mevrouw Harrison sl. me
juffrouw Head 63. 6—2; Gussie Moran sl.
mevrouw Halford 62. 61: mejuffrouw
Louise Brough sl. mejuffrouw Andrews
60. 60; mejuffrouw Barbara Scofield sl.
mejuffrouw Heraldo Weiss 64, 86.
Honkbal
HHC versloeg HFC „Haarlem"
Voor het tournooi van Schoten werd gis
teren de wedstrijd HI-ICHFC „Haarlem"
gespeeld die met een 73 ovex-winning der
eerste klassers eindigde.
Toch bood Haarlem beter tegenstand dan
de uitslag zou doen vermoeden. Na vier
innings was de stand nog 00, hetgeen voox--
al een verdienstelijke prestatie van werper
v. d. Wal genoemd mag worden. Toen kwam
de roodwitte slasploeg echter los en dank zij
veldfouten en honkslagen van vrenegoor,
Hoogenbos, Smidt en v Daalen werden er
zeven runs gescoord. Ook werper Smidt
zakte af met als gevolg een aantal vrije lopen
en een tweehonkslag van Lasse, die de
eindstand op 7—3 brachten.
Verrichtingen van
de tweede klassers
Ook de tweede klassers vorderen reeds
flink met hun competities, temeer daar de
afdelingen slechts zes ploegen tellen. De
mogelijkheid, dat er Zondag reeds beslis
singen vallen is niet uitgesloten.
Ofschoon er in de tweede klasse A nog vijf
candidaten voor de bovenste plaats zijn
geven wij Neptunus toch de beste kansen:
Neptunus 6 4 0 2 8
HFC Haarlem 2 5 3 0 2 6
T. H. B. 6 3 0 3 6
Zandvoortmeeuwen 6 3 0 3 6
Laakkwartier 5 2 0 3 4
T. Y. B. B. 2 6 2 0 4 4
De tweede klasse B zal vóór de competi
tieleider wel de eenvoudigste zijn. daar het
krachtverschil onderaan en bovenaan de
ranglijst wel duidelijk naar voren treedt:
E. H. S. 7 7 0 0 14
E. D. O. II 5 3 0 2 6
Schiedam 5 3 0 2 6
H. H. C. III 7 2 14 5
Schoten II 6 2 13 5
H C. K. II 6 0 0 6 0
Zonder voorbarige voorspellingen te doen,
kunnen wij gerust vaststellen, dat E.H.S. een
hernieuwde aanval op het overgangsklasse
schap doet en dat het dit jaar wel zeer
teleurstellende H.C.K. II naar de derde
klasse verhuist.
De tweede klasse C daarentegen is weer
een afdeling waarin nog alles mogelijk is,
vooral wanneer men weet, dat de thans
bovenaan prijkende D.W.V.-ploeg dit week
einde met 95 won van het onderaan
staande D.E.C.
D. W. V. 6 4 0 2 8
Kennemerland 6 3 0 3 6
R. C. H. 2 6 3 0 3 6
Roos wijk 6 3 0 3 6
Spartaan II 6 3 0 3 6
D. E. C. 6 2 0 4 4
In de afdelingen D eix E staan respectieve
lijk Hilversum (ongeslagen) en V.V.G.A. 2
(met twee verliespunten) bovenaan.
Aan het einde van het seizoen zullen de
vijf kampioenen in een halve competitie
uitmaken, welke twee ploegen naar de over
gangsklasse zullen promoveren. Naar het tot
nu toe vex-toonde spel te oox-delen geven wij
E.H.S., Hilversum en de V.V.G.A.-reserves
de beste kansen.
Voetbal
Haarlems elftal tegen Den Haag
Het Haarlem-elftal, dat Zaterdagavond
tegen het Haagse elftal speelt ter gelegen
heid van de Haagse sportweek, is als volgt
samengesteld:
Doel: Kraak (Stormvogels).
Achter: Van der Linden (Haarlem) en.
Odenthal (EDO).
Midden: Stijger (VSV), Vos en Biesbrouck
(beiden RCH).
Voor: Koster (RCH), Roozen (Haarlem),
Roodselaar (EDO), Smit en Groeneveld
(beiden Haarlem).
Lakenberg naar „Pro Patria"
Lakenberg van Blauw Wit heeft zich tot
de K.N.V.B, gewend met het verzoek hem
vergunning to verlenen een contract te teke
nen met de Italiaanse club Pro Patria.
De K.N.V.B. stelt zich in dei-gelijke geval
len op het standpunt dat de betrokkene eerst
een bewijs dient over te leggen dat hij aan
zijn verplichtingen tegenover zijn vereniging
heeft voldaan. In de tweede plaats wenst de
bond overlegging van het contract, dit met
de bedoeling de speler eventueel op voet
angels en klemmen te kunnen wijzen. Bij de
onderhandelingen tussen Lakenberg en Pro
Patria is de heer Casadei bemiddelend op
getreden, een te Amsterdam woonachtige
Italiaan die destijds ook zijn diensten ver
leend heeft bij de overgang van Wllkes naar
Internazionale (Milaan).
Laura-rit begonnen
Nadat de commissaris der Koningin in de
provincie Zuidholland mr. L. A. Kesper in
tegenwoordigheid van zijn ambtgenoot in
Utrecht M. A. Reinalda, de derde Alphense
rijwiel-vierdaagse ook bekend als Laura-
rit officieel had geopend, zijn de omstreeks
450 deelnemei-s uit Alphen aan de Rijn ge
start voor de eerste rit over een afstand van
116 kilometer.
De eerste rit is, dank zij het prachtige
weer, eeh succes geworden. De talrijke deel
nemers waren vol lof over de organisatie
van de Laura-rit en over de prachtige tocht,
die langs het duinengebied van Wassenaar,
Noordwijk en Noordwijkerhout voerde en via
Hillegom, Bennebroek en Heemslede door
Kennemerland naar Westeinder en Braasse-
mermeer en Alphen leidde.
Met medewerking van het Haagse politie-
muziekcorps defileerden de rijders voor de
burgemeester van 's-Gravenhag« mr. F. M. A.
Schokking en zijn echtgenote, die uit hun
Alphense tijd aan de Lauraritten nog pret
tige herinneringen bewaren. Dit défilé ge
schiedde voor de woning van de burgemeester
aan de Wassenaarseweg.
In totaal dient 500 km. te worden afgelegd
in vier dagen, die, Indien het weer mede
werkt, voor velen onverfotolijk zullen zijn.
DE KIKVORSEN—MILITAIR ZEVEN
TAL 10—6. Te Woerden werd in tegen
woordigheid van 1100 toeschouwers een
waterpolowedstrijd gespeeld tussen de Kik-
1 vorsen en een Militair zevental, welke door
de Kikvorsen met 10—5 werd gewonnen, De
rust ging met 60 in, De doelpunten voor
de Kikvorsen werden gemaakt door: Kore-
vaax- (2), Smol (1), Van Feggelen (4), Luchs
(2) cn Van Gelder (1), De militairen Caboufc
(2), Nijenhuis (1) en Bijlsma (2) scoorden
voor hun ploeg.
