KOOPJES
Ook voor het Buitenland
Fa. v. VASTENHOVEN
Rosella Hightower: de triomf
der pure vormenschoonheid
Boekhandel VEKO
Vergrotingen - Reproducties
Het kostbare
deposito
Zaterdag 15 Juli 1950
Haarlems Dagblad en Oprechte Haarlemsche Courant
Sterdanseres van het Ballet de Monte Carlo
Men zou de levensgeschiedenis van de
In Oklahoma geboren Rosella Hightower
kunnen vergelijken, zonder ook maar de
geringste onvriendelijke bedoeling, met het
sprookje van het lelijke jonge eendje,
zoals Hans Christian Andersen het vertel
de. Zij was een eigenaardig meisje, bewe
gelijk, met grote pientere ogen, een mager
lichaam en veel te lange benen. Haar
moeder, die veel van het theater hield,
nam plotseling een besluit; ze moest dan
maar danseres worden. Nadat ze de mid
delbare school had afgelopen, kwam ze als
leerlinge onder de hoede van Dorothy Per
kins in Kansas City in de staat Missouri,
aan wie zij onnoemelijk veel verschul
digd is.
Tijdens de lunch, waartoe ze mij uit
nodigde als antwoord op mijn verzoek
om een vraaggesprek, heeft Rosella High
tower mij uitvoerige verhalen gedaan vol
warme herinnering over deze wonderlijke
vrouw, die nu al enige tientallen jaren
Rosella Hightower: attitude en avant.
lang haar leven in dienst stelt van de
danskunst, hoewel zij zelf gedeeltelijk ver
lamd is. Haar leerlingen moeten haar on
vervulbare droom in haar plaats verwe
zenlijken. Mede daardoor gihg er een door
dringende bezieling van haar uit maar
zij bezat ook een diepe en veelzijdige ken
nis, verkregen door langdurige studie
reizen naar Europa, waar zij nauwe con
tacten onderhield met de belangrijkste
vertegenwoordigers der uiteenlopende
richtingen op het gebied van de dans: zo
wel met Diaghilew en de zijnen, als met
Mary Wigman, Rudolf von Laban, Kurt
Jooss enzovoorts. De brede grondslag van
haar kunst dankt Rosella Hightower aan
het genoten onderricht in de verschillende
stijlen. De Russische traditie leerde zij
later van zulke vermaarde paedagogen
als Pierre Wladimlroi'f, Michael Obou-
hoff, Olga Preobrajenska en anderen.
In 1938 maakte zij haar debuut in het
achterste gelid van het corps der Ballets
Russes de Monte Carlo, waar Leonide Mas-
sjne haar uitzonderlijk talent ontdekte en
aanmoedigde. Precies tien jaar later kon
de Markies de Cuevas haar te Parijs aan
het critische publiek voorstellen als prima
ballerina assoluta, nadat zij in 1947 in de
Metropolitan Opera te New York reeds
sensatie had verwekt door haar ver
vanging van de toen ziek geworden Alicia
Markova (een Engelse van geboorte) in
ADVERTENTIE
HET MOET TÓCH GEBEUREN
Stel daarom die schoolboekbestelling niet
uit maar breng de lijst meteen bij
VEKO. Dan gebeurt wat er gebeuren, moet
op id's allerbeste wijze en zonder zorgen van
jouw kant.
Schoolboekenspecialisten
Zijlstraat 96-98, 2e huls vanaf 't Stadhuis
Burgerlijke stand van Haarlem
BURGERLIJKE STAND
14 Juli 1950
ONDERTROUWD: 14 Juli: H. L. Spijkers
en A. H. Schmidt.
BEVALLEN van een zoon: 13 Juli: J.
Llnders—Boerboom. 14 Juli: H. M. Hommel-
Van der Aa. M. A. J. Westerhuis—Van
Gestel.
BEVALLEN van een dochter: 12 Juli: J.
Cobelens—Van der Velde. 13 Juli: B. H. E.
Westen—Van Nie. S. J. J. C. Aardewijn—
De Koning. M. M. KroonKnuvers. G. G.
Smit—Hulst. A. Boerée—Tuil. 14 Juli. A. H.
BehleSchutte. F. B. ter Haarv. Schooten.
OVERLEDEN: 12 Juli: B. J. Kion, 64 j.,
Trompstraat. F. E. Hak, 25 j.. Zomervaart.
F. J. Berg, 55 jWllhelmfnastraat. 13 Juli:
H. C. Witbaard. 51 j.. Begijnesteeg. T. C.
de Liefde. 2 d., Schneevoogtstraat. J. M. M.
Vrugt—Van Musscher, 77 j., De Ruijterweg.
de rol van Giselle, welke zij ook morgen
in Bloemendaals Openluchttheater zal ver
tolken. Veel stak zij in die tussentijd op
door aanschouwing van nabij van haar
voorgangsters Tamara Toumanova
Alexandra Danilova.
Thans naciert het sprookje zijn hoogte
punt, want uit het „lelijke jonge eendje"
uit Oklahoma is de ranke zwaan gegroeid
de schoonste van alle vogels, gelukkig,
maar toch niet trots, zoals Andersen op de
laatste bladzijde van zijn vertelling
schreef, Rosella Hightower namelijk ver
enigt een stralende zelfbewustheid met
een sierlijke bescheidenheid. Niet alleen
kan zij gelden als de beste, der in Europa
werkzame klassieke danseressen (de Rus
sische, zoals Ulanova, buiten beschouwing
gelaten), tevens is zij naar mijn stellige
overtuiging de meestbelovende van de
nieuwe generatie, waarmede wij de toe
komst ingaan.
Haar zo goed als feilloze technische be
heersing betekent de triomf van de pure
schoonheid der vox-men, dank zij welke de
inspiratie vrije doorgang heeft. Men kan
in haar optreden, dat voor geen moeilijk
heid het geringste onderdeel van een pas
terugdeinst, geen enkel spoor van trucage
ontdekken. Haar sterkste zijde blijkt dan
ook niet uit de romantische balletten, die
een zekere mate van theatraal toegift ver
gen of andere middelen van expressie dan
de beweging toelaten, maar in een abstract
werk als het „Concerto Barocco" van
George Balanchine bij het dubbel-viool-
concert van Bach, waarin de als het ware
iskundige zuiverheid van haar even
wichtige lijnen de toeschouwer tot een
zeldzame ontroering bx-engt.
Toch gelooft Rosella Hightower niet dat
men in de richting van het spel der bewe
ging om de beweging verder kan komen
dan Balanchine. die de uiterste grens
heeft bereikt. Men zoekt het op nieuwe
wegen vaak ook buiten het eigenlijke
terrein van de dans. Verwachtingen heeft
zij in het bijzonder van de samenwerking
tussen Jerome Robbins en Leonard Bern
stein, al ziet het er volgens haar niet
naar uit dat de oude meesters spoedig
anders-geaarde doch evenwaardige op
volgers zullen krijgen. Nog steeds is de
danssuite „Les Sylphides" van Fokine een
onovertroffen choreografie, ook naar de
smaak van de toeschouwer die bevrijding
zoekt uit zijn neerdrukkend bestaan. Want
het publiek, zegt Rosella Hightower, is en
blijft voorlopig door en door romantisch.
In Amerika wil men bovendien steeds wat
nieuws, vandaar dat het Grand Ballet de
Monte Carlo in November voor het be
zoek aan New York wordt versterkt met
de Franse danser Jean Babilée, die men
daar nog niet kent!
Meer dan twee uur heeft ons gesprek
geduurd. Slechts zeer weinig van het be
sprokene heeft in dit artikel een plaats
kunnen vinden. Maar dat is niet zo erg,
want per slot van rekening heeft het meer
waarde, Rosella Hightower te zien dansen
dan over haar te lezen. Wie daar ditmaal
geen kans toe heeft gevonden, mag het de-
volgende zomer zeker niet verzuimen.
Want de kans is groot dat zij dan we
derom over de planken van onze grote
schouwburgen zal zweven.
DAVID KONING
Wij kunnen iedereen aanraden tijdens het Bloemenfeest (of later, want de mogelijkheid
blijft open tot 3 September) een bezoek te brengen aan de tentoonstelling van poppen
en marionetten van de slechts zeer zelden in de openbaarheid tredende, doch niettemin
internationaal vermaarde kunstenaar Harry van Tussenbroek in het Frans Hals
museumwaarover wij in ons blad van gisteren reeds een inleidende beschouiüing
van de heer H. P. Baard publiceerden. Men vindt hier inderdaad een unieke collectie
vangrote verscheidenheidboeiend en bekoorlijk, mysterieus en fascinerend, speels
en ingenieus. Op de foto ziet men twee van de nieuwste creaties bijeen: een zich
poederende vrouw met slaaf. Men lette ook op de fraaie miniatuur-stoel.
ADVERTENTIE
HOE IS DE STAND, MIEKE?
BOB WALLAGH
en MIEKE
U aan de tand voelen in
Hot el-Café-Restaurant
„DE SCHELP", ZANDVOORT
Tevens Crochets en Telotest
Doe mee en win een der fraaie
prijzen!!
Dagelijks SOIRéE-DANSANTE
Orkest LOS MUCHACHOS
Vrij e-ntrée
ADVERTENTIE
kunt U bij ons een RUIME WAGEN huren,
met de benodigde papieren.
Autogarages
OLiESLAGEKSLAAN 36 TELEF. 10570
KONINGINNEWEG 112 - TELEF. 12403
De collecte ten bate van „Zonnegloren"
en „Sonnevanck" heeft in Bloemendaal,
Overveen, Aerdenhout en een deel van Vo
gelenzang een bedrag van ƒ1.141,08 opge
bracht.
ADVERTENTIE
in alle afdelingen
v. OSTADESTRAAT 4-6, Kleverpark - TELEFOON 10413
Heerlijk sliepen ze, die twee daar in de bladerenhut. De maan en de sterren hielden
buiten de wacht.
's Morgens vroeg klom het zonnetje boven de horizim en zond z'n stralen over het
water en het eilandje. Een bundeltje zonnelicht viel door de opening van de hut
precies op Bunkle's neus.
„Hatsjie!" nieste Bunkie. Tegelijk deden ze allebei hun oogjes" open en geeuwden.
Goeiemorgenzeiden ze tegen elkaar.
Wat heb ik lekker geslapen", bekende Rick.
„En ik ook!" zei Bunkie. ,,'t Is al dag, zie je wel?"
Ze stonden op van hun bladerenbedje en keken naar buiten. Wat lag het eilandje
daar fris en groen onder het prille zonlicht!
„We zullen ons eens lekker gaan wassen," stelde Rick voor.
„Kapitein van Castilië (Frans Hals).
Deze pralende 20th Century-Foxfilm in
technicolour verhaalt van het Spanje dei-
zestiende eeuw, dat enerzijds aan een groot
imperium bouwde, doch anderzijds leed
onder de moordende Inquisitie, die het
innerlijk murw maakte.
Zij beeldt de lotgevallen van Pedro da
Vargas uit (Tyrone Power), die met zijn
adellijke familie wegens ketterij wordt
vervolgd en zijn heil zoekt onder de banie
ren van Cortez (Caesar Romero). Tal van
wonderlijke toevalligheden voeren samen
met goede scenario-vondsten de spanning
en de romantiek tot een hoogtepunt. Het
laatstgenoemde element is rijkelijk aan
wezig dank zij een verdienstelijke creatie
van Jean Peters als Catana, het meisje dat
het hart van Da Vargas wint. H. B.
„Dwaasheid des harten" (Rembrandt).
Dit is een van de vele Amerikaanse
films, waarvan het verhaal is gebaseerd op
het bekende „boy meet gixT'-thema, Susan
Hayward is het kostschoolmeisje, dat op
het eerste gezicht verliefd wordt op een
jongeman, die haai- op een bal wat vrien
delijke dingen zegt en later dingen doet
Waarvoor het meisje van school word't ge
stuurd. De jongeman sneuvelt in de ooi-log
en het meisje troost zich met de geliefde
van haar beste vriendin, wiens leven zij tot
een hel maakt.
Een bittere historie, uitstekend gespeeld
Jdoor Susan Hayward en Dana Andrews,
met sprankelende dialogen en een flinke
dosis levenswijsheid. S. K.
Het C i t y-t heater heeft deze week
een hervertoning van Alfred Hitchcocks
bekende film „Berucht" (Noterious) op het
progi-amma staan. Alleen reeds de naam
van Ingrid Bergman, die de hoofdrol ver
tolkt, zal in staat blijken tal van toeschou
wers te trekken.
„Paniek in het warenhuis" (Palace).
Een vrolijke film met de Marx Brothers,
die op de van hen bekende manier voor
veel hilai-iteit zorgen. Het lachen is niet
van de lucht. A. O.
„De Engel en de bandiet" (Sp-aarne).
Een verhaal van het Wilde Westen,
maar het is er ditmaal geen, waarin de
revolver als het gebruikelijke middel tot
het uitwisselen van meningen wordt ge
prezen. Integendeel, Quirt Evans, die nogal
een ruig leven heeft geleid, wordt met
zachte hand naar een nobelei- bestaan ge
voerd, al maakt hij af en toe noodgedwon
gen nog wel eens een zijsprongetje, ..dat
voor de actie zorgt, die een Westexm^nu
eenmaal niet kan ontbei-en. W. L. B.
„Het alibi van dr. Gerrow" (Luxor),
Een niet onverdienstelijke detective
film met een aardig gegeven dat zijn ach
tergrond vindt in een klein Amex-ikaans
stadje. Een inspecteur van een verzeke-
rings-maatschappij komt d'aar een onder
zoek instellen naar de dood van een niet
bijster beminde figuur, die zelfmoord heet
te hebben gepleegd. Hij komt er al ras
achter dat het hier een moord betreft,
maar de sporen leiden alle kanten op en
het kost hem heel wat moeite om de ware
dader te vinden. Hij beleeft voorts enige
zure ogenblikken wanneer het voor hem
vast staat dat de moord is gepleegd door
de vader van het meisje waar hij zijn hart
aan verloren heeft, maar gelukkig komt
alles onder statig gebeier van Kerstklok
ken op z'n pootjes terecht. W. L. B.
Teisie -ant bestormde
Haarlemse Bastille
De Franse nationale feestdag „quatorze
Juillet", is gisteren tot ver buiten de gren
zen gevierd. De Haarlemse sociëteit „Teis-
terbant" had namelijk besloten de bestor
ming van de Bastille met enig gepast
vreugdebetoon te herdenken cn zij heeft
dat gisteravond in een grote tuin aan de
Witte Herensti-aat gedaan op een wijze, die
zonneklaar aantoonde dat de muren van de
Haax-lemse Bastille van terughoudendheid
en aarzeling tegen een fikse bestorming
niet bestand zijn. Een uitermate verheu
gend verschijnsel.
De tuin die zich gedurende de andere
364 dagen van het jaar niet van een oirden-
lelijke hof onderscheidt, was met behulp
van hout, zeildoek en brilliante fantasie
omgetoverd in een van die genoeglijke
Franse pleintjes, waar ieder perceel een
bewijs van Gallische levenslust is. Verruk
kelijke cafétjes met. even verrukkelijke
namen als Au Paradis. Café des Arts en
l'Auberge du Fruit Défendu omringden de
grijze „mairie", de zetel van de burge
meester, in wiens onder het gewicht van
ridderorden gebogen maar waardige ge
stalte men zonder moeite de president van
Teistei-bant, Godfried Bomans, herkende.
Zelfs het Frans waarin hij zijn begroetings
rede uitsprak, vei-mocht? dit niet te camou
fleren. En nadat een stormachtige Marseil
laise tegen de muren van de Witte Heren
straat had opgeklonken, begon een feest
zoals Haarlem dat nog zelden binnen zijn
poorten heeft gehad. De goede Franse wijn
vloeide de dorstige kelen binnen en be
vrijdde de feestgangers van alle zwaar
wichtige gedachten, de Franse liedjes ont
vloden al even speels aan de toetsen van
de accoi'deons en de lampions wierpen hun
flakkerend licht over dit zorgeloze zomer-
avondfeest. Het was al ruimschoots 15 Juli,
toen de laatste inwoners van „la commune
libre de Teisterbant" hun gemeente ver
lieten.
ADVERTENTIE
„RICHE FOTO ART"
9 GROTE HOUTSTRAAT - TEL. 13472
EINDEXAMEN M.T.S. HAARLEM 1950
Aan de Middelbare Technische School te
Haarlem verwierven het einddiploma:
Afdeling Bouwkunde: J. Bakker te Castri-
cum; N. G. de Bie te Schalkhaar; H. J. Botti
te Haarlem; H. J. Dirksen te Heemstede;
W. A. Heineman te Velp; J. S. Hertz te
Leiden; J. A. Lebon te Amsterdam: P. J. M.
v. d. Meijs tc Haarlem; C. Molman te Schel-
lingwoude; H. F. A. Rademaker te Almelo;
L. H. Schornagel te Haarlem; J. H. Smidt
te Haarlem; J. M. I. de Weijer te Haarlem;
A. Zanstra te Haarlem. Afgewezen 0,
Afdeling Weg- en Waterbouwkunde: W. E.
H. v. d. Brink te Heelsum; A. Duys te Haar
lem; IC, A. Enklaar te Den Haag; J. G. Ha-
zebelt te Schoorl; C. K. H. Heidweiller te
Haarlem; R. Huart te Haarlem; J. C. de Jong
te Haarlemf.rL. Keet te Amsterdam; M. Kol-
denhof te Zwolle; J. Koning te Haarlem;
G. Kuipers te Haarlem; G. de Lugt te Haar
lem; J. L. M. v. d. Meijs te Haarlem; J.
Nieuwenhuis te Wageningen; J. M. F. Oude-
jans te Hillegom; H. A. van Schaik te Haar
lem; H G. Six te Haarlem; C. Tavenier te
Katwijk aan Zee; J. B. Venema te Meppel;
J. P. Verkerk te Overveen; IC. S, de Vries
te Hippolytushoef. Afgewezen 1.
Afdeling Werktuigbouwkunde: F. Bartle-
ma tc Doetinchem; W. G. Beunders te Naar-
den; H. J. Boeckholtz te Heemstede; J. Brom
mer te Heiloo; R. C. P. Demmers te IJmui-
den; J, G. J. v. Denzen te Noordwijkerhout;
B. J. Fruitema te Haarlem; A. J. Ganzeman
té Ittersum; L. de Groot te Leiden; F. v.
Hensbergen te Arnhem; K. D. Hensjra te
Haarlem; T. Hoogestijn te Haarlem; A. J. M.
Huibers te Haarlem; J. Huidekoper te Arn
hem; L. W. F. Joanknecht te Haarlem; P.
Jonker te Amsterdam; J. J. Jonkman te
Haarlem; N. C. J. Kauling te Haarlem: C.
S. Kranendonk te Heemstede: R. Kruithof te
Haarlem; G. Kuit te Amsterdam; L. A. Lok
te Haarlem; P. J. Loozen te Oegstgeest; K.
H. T. Lubbers te Deventer; G. J. Meiman te
Leiden; C. J. G. M. Merkies te Halfweg; A.
H. Merkx te Bussum; H. v. d. Molen te
Santpoort; G. v. Monsjou te Santpoort; A.
H. F. v. Muyden te Amsterdam; A. Nagel
Joseph te Bloemendaal; H, F. Niggebrugge
te Haarlem; J. G. v. d. Noen te Amsterdam;
J. Ornek te 's Gravenhage; L. v. Osch te
Haarlem; F. M. Pan t.e Amsterdam; H. L.
Paul te Hillegom; G. Pregel te Plaariem; G.
Ran te Heemstede: W. Ran te Heemstede;
Riëmens te Haarlem; T. Roorda te Am
sterdam; L. Schmidt te Haarlem; B. Schult-
heiss te Haarlem: H. E. SigmondMeilink te
Amsterdam; J. F, Simons te Leiden; M. C.
Stapel te Spaarndam; H. Steenbergen te
Heemstede; A. Thomassen te Oegstgeest; P.
H. Thijsse te Haarlem; D. Timmer te Haar
lem; J. Vermeer te Haarlem; J. E. Visser
te Haarlem; C. H. Vogelpoel te Alkmaar;
K. H. Vollmar te Leiden; J G. de Vries te
Haarlem; D. W. K. Vring te' Haarlem; N. H.
Wessel te Den Haag; H. J. A. Winkelman te
Zwolle; G. H. Wisselink te Varsseveld; J. H.
Wolters te Haarlem; F. v. Wonderen te
Haarlem; A. Wijnveen te Ede; W, J. M.
Zonneveld te Haarlem. Afgewezen 11. Terug
getrokken 1.
Afdeling Electrotechniek: H. D. F. Bag-
meijer te Haarlem; IC. Becker te Amster
dam; H. A. v. d. Berk te Lisse; W. R. Bik te
Leiden; H. W. v. Eisden te Noordwolde; J.
ADVERTENTIE
Wilt U Uw voordeel doen?
Neem dan STADSBESTELDIENST A.B.C. voor 't vervoer van Uw goederen
BARREVOETESTRAAT 2, TELEFOON 18428. NA 6 UUR 14810—14155
ADVERTENTIE
Van Sweelinck tot Bach
Dolf Hendrikse gaf prachtige
les In muziekgeschiedenis
De organist Dolf Hendrikse is op het in
teressante idee gekomen in een viertal or
gelprogramma's een sooi't muzikale stam
boom weer te geven, waaraan het genie
Bach prijkt als de laatste en rijpste
vrucht.
Op de eerste avond van deze historische
concertcyclus (die gratis gegeven wordt
in de Waalse kerk op het Haarlemse Be
gijnhof) speelde' Dolf Hendrikse weidcen
van Sweelinck en Scheidt. Het fraai ge
restaureerde barokorgel van de Begijnhof
kerk leent zich met zijn klare, zilverige
klank, uitstekend om deze composities te
vertolken, vooral wanneer het zo vaardig
en met zoveel inzicht voor oude klank
kleuren bespeeld wordt, als waarvan Hen-'
drikse tijdens deze bespeling voortdurend
blijk gaf. Van beide componisten kwamen
kerkelijke werken aan de beurt: koralen-
en psalmvariaties, die op meer dan hon
derd jaar afstand reeds de grondslag vor-
men van het heerlijke koraal-werk van
Bach.
Maar uit het tweede gedeelte van het
programma, dat gewijd was aan profane
orgelwerken, kon men zich het effect in
denken van de avondconcerten ifc Swee-
lincks tijd, hoe geestig de Amsterdamse
meester een Duits studentenlied varieerde
en hoe zijn Duitse discipel een reeks
variaties ten beste gaf op een Nederlandse
volksmelodie, of een echo-fantasie (een
genre, zeer geliefd in die tijd) liet horen;
andermaal hoe leraar en leerling elkaar
afwisselden om de „Pavana Hispanica"
een populaire melodie der toenmalige
luitenisten in de stijl der Engelse vir-
ginalisten te variëren.
Op 4, 18 en 25 Augustus kan men de
volgende étappen beluisteren. Alle echte
liefhebbers ten zeerste aanbevolen.
JOS. DE KLERK
ADVERTENTIE
A. Fuchs te Leiden; D, H. v. Graas te Haar
lem; T. C. Groot te Barsingerhorn; R. J.
Hardonk te Assendelft; G. Harmsen te Haar
lem; G. M. Heemskerk te Heemstede; A. W.
Hettema te Heemstede; J. F, Kerkhoff te
Amsterdam; G. S. ICok te Alkmaar; W. G.
Kuiper te Haai-lem; M. Nolles te Leiden; W.
J. Oolders te Haarlem; W. M. J. Ottevanger
te Haarlem; K. Pluister te Heer Hugowaard;
H. J. Ruiter te Oudkarspel; T. B. J. v. Rijn
te Haarlem; C. C. Saeys te Bussum; J. Sip-
kes te Beverwijk; H. Snellen te Bloemen
daal; J. A. v. Steijn te Zeist; F. F. Sijmons
te Amsterdam; A. Vermeer te Haarlem; M.
P. Vlaming te Haarlem; J. de Vries te Haar
lem; C. Willemse te Haarlem; D. P. Wolters
te Heemstede; J. C. Wijn te Arnhem; J. P.
J. Zijlstra te Beverwijk. Afgewezen 2. Te
ruggetrokken 1.
Afdeling Scheepsbouwkunde: R. L. Bang-
ma te Santpoort; J. Beekman te Beekber
gen; E. v. d. Bergh te Overveen; W. N. Bur-
lage te Den Haag; A. v. Dooren te Wasse
naar; H. B. Giskes te Zandvoort; G. H. Ho
ven te Haarlem; C. Hijner te Haarlem; H.
Nekkers te Amsterdam; A. D, Ouwehand te
IJmuiden; R. v. Schaik te Amsterdam; M. J.
Vesseur te Utrecht; J. de Vries Lentsch te
Amsterdam: A. J. Woudstra te Wormerveer;
J. S. van Wijk te Apeldoorn. Teruggetrok
ken 1. Afgewezen 2.
Afdeling Vliegtuigbomvkunde: J. B. Dou-
wes te Amsterdam; G, v. Gageldonk te Gou
da; W. H. P. J. Geraedts te Swalmen; F. D.
v. d. Grift te Amsterdam; R. de Groot te
Haarlem; J. A, Heikens te Winschoten; F.
A. Jacobs te Heemstede; G. Keuken te
Utrecht; G. Key te Leiden; C. T. v. Kraay
te Utrecht; A. J. Lamboo te Culemborg; J.
H. Mendes te Haarlem; J. A. Mol te Haar
lem; A. L, Neuburger te Amsterdam; W. P.
M. Nijs te Venlo; P. Slooten te Koedijk; J.
G. Velberg te Bennebroek; J. B. v. d, Ven
te Amsterdam; M. Verhaegh te Reuver; H.
D, J. Wagenmakers te Hoofddorp: J. v. d.
Zijden te Amsterdam. Afgewezen 2.
De volgende leerlingen behaalden hun
diploma „met lof": J. G. Hazebelt en C. K.
H. Heidweiller uit de afdeling Weg- en Wa
terbouwkunde; R. Kruithof uit de afdeling
Werktuigbouwkunde; G. M. Heemskerk en
C. Willemse uit d% afdeling Electrotechniek.
FEUILLETON
door E. Phillips Oppenheim
40)
Er was weinig te bemerken van enige
inspanning van Thomas Ryda; er klonk
alleen een gesmoorde wanhoopskreet van
zijn slachtoffer. Vergeefs in de lucht om
zich heen grijpend, viel Andrew Huneybell
met het hoofd voorover in dat donkere gat.
Er was een cloffe smak te horen en Tho
mas Ryde gluurde even naar beneden. Op
de vloer lag een donkere trillende massa.
Hij ging een paar stappen terug en luis
terde. Boven was alles stil.
„Huneybell!", riep hij.
Er kwam geen antwoord, zelfs geen ge
kreun was op die afstand te horen en zelfs
geen ademhaling. Weer stond Thomas
Ryde te luisteren. Er was boven nog geen
geluid te horen. Zeer zorgvuldig, want de
ijzeren treden waren inderdaad glibberig,
daalde hij in de kelder af en draaide het
electrische licht aan. Een gewoon mens
zou in afschuw teruggeschrokken zijn voor
hetgeen hij zag.
Niet aldus Ryde. Hij voelde de pols van
de op de grond liggende gestalte, keerde
die even wat om en voelde naar het hart.
De over het gezicht kruipende dodelijke
bleekheid, waarop hij gehoopt had, was
wel te zien, maar er was toch nog leven in.
Hij keek zoekend om zich heen en nam
een lat op, die een onderdeel was geweest
van het deksel van een der kisten. Toen
bukte hij zich nogmaals en voelde zorg
vuldig naar de achterkant van de nek van
de slappe gestalte. Hij vond de plaats, die
hij hebben moest, woog de lat even in zijn
hand en sloeg toe. Geen gekreun. Alleen
maar een zware ademhaling, nauwelijks
een snik. Ryde richtte zich op met het air
van iemand, die een goed werk heeft ver
richt.
Zelfs toen liet hij nog niets aan het toe
val over. Hij keerde het hoofd een weinig
terzijde, waarbij hij de lat nauwkeurig in
zijn oorspronkelijke positie liet. Toen stak
hij zijn hand in de zak van de dode, nam
er een kleine leren portefeuille uit en stak
die in zijn mouw. Met een laatste blik om
zich heen, ging hij de trap weer op en liep
langzaam door het tweede magazijn naar
het eerste. Het was duidelijk, dat er nie
mand binnen gekomen was en zodra hij
daar zeker van was, ging hij naar een
lessenaar, die in een soort kantoortje
stond, waar Huneybell gewoon was, zijn
orders in te boeken. Hij deed de klep open,
haalde er een fles uit, die hij er een paar
uur van te voren in gelegd had, goot een
weinig er van op de vloer en in de lesse
naar en nadat hij een glas van het toilet
had gehaald, vulde hij dit eerst met drank
en smeet het toen op de vloer. Vandaar
ging hij naar zijn eigen kantoor. Er was
nog geen enkel teken van storing door wie
ook, te bekennen. Hij waste zorgvuldig
zijn handen en ging daarna verder met
zijn zorgvuldig opgezette programma. Hij
hing zijn stofjas weer aan een haak, bor
stelde zijn zwarte jas af en ti-ok die aan.
Daarna ging hij naar het magazijn.
„Huneybell!" riep hij. Er kwam geen
antwoord. „Huneybell!" riep hij wat har
der.
Nog geen antwoord. Ryde permitteerde
zich een licht fronsen van het voorhoofd.
Toen liep hij van het eerste naar het twee
de magazijn en tuurde naar beneden in
de kelder.
Nog steeds diezelfde kille stilte, die wat
Huneybell betreft voor eeuwig zou duren.
Ryde daalde een paar treden van de trap
af en draaide het electrische licht op, dat
gedraaid. Het lichaam van Huneybell lag
hij bij het verlaten van de kelder had uit-
daar met verwrongen trekken op het ge
laat, een afschuwelijk gezicht. Hij ging snel
naar zijn kantoor terug.
„Och, och!" herhaalde hij tweemaal tegen
zichzelf. „Vreselijk! Vreselijk!"
Hij ging aan zijn bureau zitten nam de
telefoon op en vroeg het dichtstbijzijnde
politiebureau aan. Een zware stem ant
woordde hem bijna onmiddellijk.
„Ben je daar, Huneybell?"
„Agent," zei hij, „hier is het kantoor
van Simon Co. Importeurs van Garens.
Ik vrees, dat er een ernstig ongeluk ge
beurd is. Mijn stadsreiziger is in de kelder
gevallen en ik vrees, dat hij dood is. Wilt
u een politiedokter en een ziekenauto stu
ren en zelf ook onmiddellijk komen?"
„Ik zal er dadelijk zijn."
Thomas Ryde zat even na te denken.
Neen, er was vei-der niets, wat hij nog doen
kon. Daarna haalde hij de kleine porte
feuille te voorschijn, die hij beneden in
de kelder in zijn mouw gestopt had en be
keek met glinsterende ogen de compromit
terende inhoud. Toen deed hij iets, wat
voor een zo methodisch man een beetje
zonderling leek. Hij stak een gewoon stuk
uitgescheurd papier in zijn eigen porte
feuille. De portefeuille zelf nam hij mee
naar de lessenaar van Huneybell en legde
die onder de klep. De driehonderd tachtig
pond in bankbiljetten, die hij er eveneens
in gevonden had, legde hij zonder een
zweem van spijt in het vuur, dat in de
haard op zijn kantoor brandde.
Met zestienhonderd pond netjes in een
enveloppe verpakt naast zich, wachtte
Dutley van één uur tot kwart voor twee
kalm in zijn studeerkamer. Daarna lunchte
hij in z'n eentje en bleef wederom wach
ten. Er was geen spoor van Huneybell te
bekennen. Het was met een gevoel van
onrust, dat hij ten slotte de avondbladen
liet halen. Weldra zag hij de waarheid;
VERSCHRIKKELIJK ONGELUK IN EEN
MAGAZIJN IN DE CITY.
Een stadsreiziger, Andrew Huneybell ge
naamd, in dienst bij de firma Simon Co.,
Garen-Importeurs van Thugwell Row,
werd heden dood gevonden in de kelder
van het gebouw. Hij schijnt van de boven
ste trede van de trap gevallen te zijn en
in de val zijn nek te hebben gebroken. Het
lichaam is naar het lijkenhuis gebracht en
het openbaar onderzoek zal morgan of Vrij
dag plaats hebben. De overledene laat een
weduwe achter".
Dutley gooide de krant neer. Een eigen
aardig gevoel van bei-ouw overheerste alle
gevoel van persoonlijke teleurstelling. Toen
schoot hem plotseling iets te binnen. Het
was Huneybell zelf, die de fatale stap on-
dei'nomen had. Hij was een gedoemd man
geweest vanaf het ogenblik, dat hij uit
eigen beweging op de voordeur van dat
kleine huis in Greenwell Avenue geklopt
had. Dutley belde.
„Burdett," kondigde hij aan, „we blijven
vannacht hier. Morgen gaan we naar
Greenwell Avenue terug. Laat dat aan
Wolf weten."
„Goed, mijnheer."
„Wat heb je daar op je blad?"
„Een briefje van mej. Bessitei,I mijn
heer."
Dutley nam het briefje en scheurde de
enveloppe open. Hij las de enkele regels
'met eigenaardig gemengde gevoelens.
„Beste Charles. Het gaat niet meer. Je
bent te lang weg geweest. Je bent een beste
kerel, maar ik heb het contact met je ver
loren en je weet trouwens, dat ik het met
je hele houding geenszins eens ben. Ik heb
zo'n idee, dat je het niet erg zult vinden.
Je toegenegen
Lucille".
„De jongen zei, dat er niet op antwoord
gewacht behoefde te worden," merkte Bur
dett nog op de drempel op.
„Indei'daad is er geen antwoord nodig,"
zei Dutley.
HOOFDSTUK XX.
Er waren alle mogelijke emoties op het
gezichtje van Grace te lezen, toen zij op
sprong om haar onverwachte bezoeker te
verwelkomen. Het deed haar zeer klaar
blijkelijk genoegen om hem te zien. Het
leek bijna op verrukking. Maar daaronder
gemengd was een zekere afkeuring. Zij had
een moedertje kunnen zijn, dat een spijbe
lend kind ontving; zeer opgelucht, maar
toch een beetje ontstemd.
„Jij bent toch een verbazingwekkend
mens!", riep zij uit, terwijl hij haar beide
nanden in de zijne nam. „Waarom doe je
zo geheimzinnig? Ben je al op je expedi
tie uit geweest en ben je al weer terug,
of hoe zit het eigenlijk? Stel je voor om
me daar maar gedurende veertien dagen
gewoonweg te verdwijnen en dan plotseling
naar binnen te komen wandelen, of er niets
gebeurd is!"
(Wordt vervolgd),
