Haarlem's Dagblad | 1950 | 31 juli 1950 | pagina 6

c

Onze dames brachten de Nederlandse
tennisploeg een ruime overwinning

Haarlemse Vierdaagse tippelaars deden
in „Rosehaghe" hun verhaal

Het kostbare
deposito

Maandag 31 Juli 1950

Haarlems Dagblad en Oprechte Haarlemsche Courant

4

De dertigste officiële landenwedstrijd
tussen de tennisploegen van Nederland en
België, die Zaterdag en Zondag in het
D.D.V.-tennisstadion te Amsterdam is ge
speeld, is in een al even verrassende als
grote zege voor onze landgenoten geëindigd.
Van de 34 gespeelde wedstrijden won de
Nederlandse ploeg er 23 en de Belgische 11.
Deze sprekende overwinning was voor een
zeer groot deel te danken aan de Neder
landse dames, die uit de 8 enkelspelen en
2 dubbelspelen 9 punten verzamelden.
Alleen mevr. Schmier verloor haar single
van de jeugdige Belgische debutante mej.
Mercelis. De heren wonnen van de 16 enkel
spelen 7 matches en van de 4 dubbelspelen
eindigden er 3 in een Nederlandse zege,
zodat zij uit 20 partijen 10 punten behaal
den.

Het meest in het oog lopend bij deze lan-
denontmoeting was wel, dat de Neder
landse dames in alle linies over de Belgi
sche zegevierden. Zowel bij de heren als de
dames speelden alleen de sterksten tegen
de sterksten en de zwakkeren tegen de
zwakkeren. Bij de dames wedstrijden
smaakte de drievoudige Belgische kam
pioene, mevrouw Van CutsemDe Bor-
man, geen enkele maal het zoet der over
winning. Zaterdag verloor zij haar enkel
spel van de Nederlandse kampioene, mej.
Nel Hermsen, en Zondag moest zij de meer
derheid erkennen van mevrouw J. Roos
Van der Wal. Met Belgiës sterkste speler
Washer (de beste speler van de beide ploe
gen samen) verloor zij de mixed van mej.
Hermsen en Linck en ten slotte dolf zij nog
met mevrouw Isaac het onderspit in de
damesdubbel tegen mej. Hermsen en
mevrouw Schmier. Ook ae tweede Belgi
sche speelster, mevrouw Van Leer, verloor
alle vier matches, waarin zij uitkwam en
waaronder de twee enkelspelen tegen mej.
Hermsen en mevrouw Van der Wal.

Heren speelden gelijk

BIJ de heren was het anders. Aan beide
2ij den waren ér 8 opgesteld. Bij Nederland
ontbraken Van Swol (wegens zijn drukke
werkkring speelde hij slechts 1 dubbelspel
op Zondagmiddag) en Krijt wegens familie
omstandigheden. Onze eerste man was
daardoor Linck, tweede Van Meegeren,
derde Rinkel en vierde Wilton. Voor Bel
gië waren het respectievelijk Washer,
Peten, Brichant en Geeihand. De nummers
een en twee kwamen over en weer tegen
elkaar. Hetzelfde geschiedde met de num
mers drie en vier en ook in de lagere regio
nen.

Bij deze enkelspelen bleek overduidelijk,
dat de Belgische topspelers sterker zijn
dan de Nederlandse. Washer won met 75,
64 van Linck en veegde Zondagmiddag
onze tweede man, Van Meegeren, met 60,
60 van de baan. België's tweede speler,
Peten, won eveneens van Van Meegeren,
maar werd in drie sets door Linck versla
gen. Rinkel verloor zowel van Brichant als
van Geeihand. Wilton bracht het er tegen
deze twee iets beter af, al scheelde het een
haar. Hij verloor eveneens van Brichant,
maar versloeg Geeihand, nadat deze op
97 en 54 een matchpunt had verloren.
Van de voornaamste acht enkelspelen won
België er dus 6 en Nederland 2, waarbij
nog vermeld moet worden, dat vijf van de
zes Belgische zeges in twee sets werden
behaald, terwijl de beide Nederlandse over
winningen werden geboekt in harde ge
vechten van drie sets.

Dezelfde Washer, die zich een klasse
apart had getoond in de enkelspelen, werd
merkwaardig genoeg in zijn dubbelspel
met Brichant door Nederlands beste heren-
dubbel Van SwolRinkel kansloos versla
gen. In nauwelijks 20 minuten hadden
onze landgenoten, die bijzonder goed op
dreef waren, de strijd met 61, 61 ge
wonnen. De aces van Van Swol waren
Washer herhaaldelijk te machtig. Het listige
netspel met prachtige cross-volleys van
Rinkel was in deze landenwedstrijd van
buitengewone sterkte. Onze sterkste dubbel
speelde weer in internationale vorm
maar kreeg daar ook door het zwakke spel

Voor hel eerst sinds 15 jaar:

Nederlands poloteam
wint te Brussel

Te Brussel heeft het Nederlandse water-
polozevental een verdiende 74 overwin
ning behaald op de Belgische ploeg,

De zeventallen waren als volgt samen
gesteld:

Nederland. Doel: Van Gelder (HZPC);
achter: Bijlsma (Haarlem), Keetelaar (Rob
ben) en Braasem (Haarlem); voor: Korevaar
(Merwede)Van Feggelen (Meeuwen) en
Smol (Zian).

België. Doel: Desmet; achter: Smits, Mar
tin en Rigaumont; voor: Sierens, Simons en
Van den Steen.

De overwinning werd behaald door de
ploeg, die er gezien de betere techniek en
grotere snelheid en bewegelijkheid het
meeste recht op had.

Gedurende driekwart van de eerste helft
konden de Belgen, zij het soms met wat ruw
spel, zich handhaven tegen het sterke aan
vallende spel van onze landgenoten.

De ruststand was 24.

De jeugdploegen van beide landen speel
den met 33 gelijk.

(vooral van Brichant) de gelegenheid toe.

Spannend was vooral de strijd tussen
Linck en Peten. Linck begon met veel zelf
vertrouwen en nam zonder ogenschijnlijke
moeite een 52 voorsprong. Peten haalde
op tot 45, maar kwam in de tiende game
met 1540 achter te staan. Hij sloeg zich
door twee setpoints heen en daarna bij
advantage voor Linck door een derde, en
won tenslotte de game en daarna met 86
ook de set.

De tweede set won Linck met 62. In
de beslissende nam Peten weer de leiding
en stond zelfs met 41 voor. Verder bracht
hij het niet. Toen het 44 was, raakte hij
uit zijn concentratie, doordat hij zich
ergerde over zijn eigen footfault, of wel
aan de linesman, die het opmerkte en snel
nam Linck de beide laatste games.

Kübler houdt de gele trui vast

Nadat de Luxemburger Diederich Zater
dag in 6.45.23 de vijftiende étappe (Toulon
Menton) had gewonnen, nam de Zwitser
Kübler de rit MentonNice voor zijn reke
ning. Hij won de 96 km. in 3.02.43 met ge
ringe voorsprong op Bobet (Frankrijk A),
Ockers (België A) en Robic (Frankrijk
West).

Kübler blijft ook Dinsdag de gele trui
dragen. Ook verder zijn er in het algemeen
klassement weinig veranderingen gekomen.
De Luxemburgse ploeg is in het landen-
klassement derde geworden achter België A
en Frankrijk A.

De enig overgebleven Nederlander De
Ruyter, die 36e staat, kreeg een kleine boete
en een straf van li minuut wegens het aan
nemen van mondvoorraad van een officiële
motorrijder van de Tour.

Heden hebben de renners een dag rust.

Waterpolo

S.V.H.—H.V.G.B. 6-5

In Hilligersberg werd Zondagmiddag de
hoofdklasse-competitiewedstrijd SVH-HVGB
gespeeld: Kurre Bongertman en Hogeland
bezorgden HVGB een voorsprong van 20,
waarna SVH de achterstand omzette in een
voorsprong van 42 met welke stand de rust
in ging. Na de hervatting verkleinde Rol de
HVGB achterstand maar aan de andere kant
werd revanche genomen en er 53 van ge
maakt. Wederom was het Rol die er 54 van
maakte maar daarna hadden ook de gast
heren wederom succes 64. Verwoed werd
verder gestreden en nadat Hogeland nog
eenmaal had ingeschoten werd het einde
aangekondigd. Het was de laatste wedstrijd
HVGB.

stand is nu:

Zian

9

8

0

1

16

54—30

Meeuwen

10

6

0

4

12

75—65

SVH

10

4

1

5

9

5365

HZPC

S

4

0

i

8

61—53

HVGB

10

3

1

6

7

48—62

IJ

9

1

2

6

4

36—52

De Haarlemdames hebben ook de laatste
competitiewedstrijd in de derde klasse B
gewonnen. Gespeeld werd tegen Water
lelie; de uitslag was 40.

In de tweede klasse A dames ging DWR
onvolledig naar Zian. Het verloor met 12—2.
In de reserve eerste klasse A won HVGB 2
in den Haag tegen HZPC 2 met 9—2. Thuis
ontving HVGB 2DJK 2 en hier werd de
eindstand 31; In Den Helder werd Zater
dagavond voor de reserve derde klasse B
gespeeld de wedstrijd Bruinvissen 2DWR 3
die eindigde 34.

Uitslagen kringcompetitie:, heren: HVGB 5
VZV 3 3—1; meisjes: VZV—HVGB b 3—0;
HVGB a—DWT 0—3; HVGB b—VZV 0—6,

Zilversfadfournooi

In Schoonhoven werd Zaterdagavond voor
hoofdklassers het Zilverstad waterpolo-
tournooi gehouden waaraan werd deelgeno
men door: HVGB, HZPC, Het IJ en Zian.
HVGB won met 81 van Het IJ; de wed
strijd HZPCZIAN werd door HZPC met
62 gewonnen, zodat HVGB in de finale
kwam tegen HZPC. De Hagenaars bleven de
Haarlemmers met 84 de baas, zodat HVGB
eindigde op de tweede plaats.

Cricket

Rood en Wit verliest weer

Een honderd van Stolk

Tegen een der sterksten, Hermes D.V.S.,
verscheen Rood en Wit Zondag aan de
Spanjaardslaan met ditmaal vijf invallers.
Drie bowlers van het eerste ontbraken.
Hermes batte eerst en sloot zijn innings
na 3J4 uur op 225 runs voor 5 wickets.
Aanvoerder Stolk, openingsbatsman van
het Nederlands elftal, die dit jaar wel
buitengewoon productief is, scoorde op
nieuw een honderd: precies 100, not out.
Een mooie innings in fraaie stijl. Met dat
al was hij in het begin gemist. Er waren
verscheidene vangen ook op anderen ge
mist en het grondfielden van verschei
dene spelers had eveneens veel te wensen
gelaten. Rood en Wit heeft behoefte aan
het enthousiasme, dat haar zusterver
eniging H.F.C. zo krachtig heeft doen her
leven. „Als iets waard is gedaan te wor
den, is het waard goed gedaan te wor
den", zegt men in het Moederland van de
Koning der Spelen. Iedere tegenpartij van
Rood en Wit speelt als ploeg met meer
felheid en concentratie. Behalve Stolk met
zijn century hadden v. d. Ende (34),
Scheepmaker (30), v. d. Sloot (12) en
Tettelaar (10 not out) aanmerkelijk tot
het totaal bijgedragen. Bij de niet indruk
wekkende Haarlemse bowlingcijfers dient
aangetekend te worden dat L. Molyn (2
voor 60) zuiver ofschoon te weinig aggres-
sief had gebowld en dat Bijleveld (2 voor
74) weinig geluk had. D. de Jong. wiens
bowlen meestal ook goed van lengte was,
nam 1 voor 47.

Er restte- drie uur speeltijd en van dit
Haarlemse elftal kon men niet veel runs
verwachten, te minder omdat een van de
beste batsmen, Chapon, tijdens het fielden
was geblesseerd en daarom als laatste
man (met een „runner") alleen nog maar
kon verschijnen om te pogen zijn wicket
op te houden.

Het viel nog mee. Het openingspaar
hield geruime tijd stand; Menalda van
Schouwenburg zelfs meer dan een uur,
waarin hij 15 runs maakte. Van Baasbank,
niet geheel fit, scoorde een snelle 22 en op
40 was pas een wicket neer, maar daarna
verliep de innings vlug.

Na de snelle bowlers van Hermes, die men
goed „had gezien", bleken Scheffer en
Tettelaar groter moeilijkheden te veroor
zaken. De meeste batsmen kregen zij
evenwel van erg-zwakke slagen gevangen.
Denijs (25) blonk met een goede, solide
innings uit. Toen op 95 al acht wickets ver
loren waren leek het einde nabij; de
bowlers L. Molijn en D. de Jong slaagden
er evenwel na een onzeker begin in, een
uur lang stand te houden voor het negende
wicket en de score zozeer te verhogen, dat
Hermes nog even onrustig werd en Stolk
zijn hele bowling-arsenaal opnieuw moest
bezigen. Toen De Jong gevangen was ging
Molijn, die verscheidene fraaie slagen deed,
nog wat door. Het einde van de innings
kwam op 141 (Moliin topscorer met 28,
De Jong 14, Everard 10). Er restte een
half uur van de speeltijd toen het laatste
wicket viel.

Hermes won dus met 84 runs.

De bowlingcijfers der Schiedammers
waren: Ruiterman 2 voor 38, Scheffer 2
voor 16, Tettelaar 4 voor 25, v. d. Meurs
1 voor 16, Heyster 1 voor 36.

De andere uitslagen

In Rotterdam won Excelsior met 16 runs
van Kampong. Excelsior 130 (Lalcwijk 20,
Brounts 12, Dries 40, Hoenderop 11, Midden
dorp 13. Van der Bijl 6—33, De Waard 251,
Offerman 17). Kampong 114 (Eikelboom 14,
Offerman 44, Van Esveld 19. J. Ooslerholt
453. Dries 441, G, Oosterholt 210).

HBS versloeg op eigen terrein Quick (N.)
met 147 runs en een wicket in handen. HBS
171 voor 9 (Boelhouwer 52, Herklotz 36,
Scholten 10, Van Vliet 30 n.o. Broda 10.
Burki 3—62, Engelsman 2—36, Phijffer 126,
Groeneveld 239). Quick 24 runs (Dellow
7—5, Van der Vegt 2—17).

De wedstrijd ACC—VVV in Amsterdam
was voor de thuisclub met 88 runs en twee
wickets in handen. ACC 168 runs (W. van

Voor de kinderen

s

f

y i||;

Op een mooie zomerse dag was Clowntje Rick de tuin in gegaan met een boek. Hij
zocht een goed plekje op, tegen de muur van de villa, en ging wat lezen. In het rond
kwinkeleerden de vogels, het zachte windje ritselde door de bladeren der struiken.
Rick was al gauw verdiept in de geschiedenis van z'n boek. Heerlijk rustig zat hij
daar. Telkens sloeg hij een blad om en las weer verder

Maar dè lucht was warm en het zonnetje broeide. Rick had er zelf nog geen erg in,
dat z'n ogen gingen knipperen en dat hij eigenlijk nog maar half z'n gedachten kon

houden bij wat hij lasHij werd slaperig. Dat kwam natuurlijk door de stilte,

het zoemen van de bijtjes en het warme weer.

Het boek gleed ongemerkt van z'n knieën op de grond; Ricks hoofd zonk achterover
tegen de muur.

Hij was in slaap gesukkeld.

In het gebouw „Itose haghe" in de
Hoofmanstraat schitterde het Zaterdag
middag van de koperen, zilveren en gouden
kruisen, waarvan de waarde in de wande
ling oploopt. Vierdaagse deelnemers van
alle leeftijden wensten elkaar geluk met
de klinkende en blinkende resultaten waar
mee hun borst was getooid. Spoor en tram
hadden zich door vijftien wandelaars doen
vertegenwoordigen, die zonder uitvallers
de route volbrachten. De PoUtie door ze
ventien agenten, die het er eveneens uit
stekend zonder uitvallers afbrachten.
Onder het dertiental deelnemers van de
wandelclub „Jan Pastoors" waren er drie,
die deze keer het gouden kruis verdien
den, omdat zij voor de tiende maal hadden
meegelopen. De wandelsportclub „Onder
door" haalde elf van haar leden in, die
zonder mankeren de tocht hadden uitgelo
pen. Behalve de genoemde vier contingen
ten waren er ook verscheidene individuele
tippelaars bij, waaronder de 74-jarige G.

H. Wamelink (achtste maal) en de 71-
jarige „Ome Sam", de heer S. Govers. die
reeds deelnam in 1917, toen de Nijmeegse
Vierdaagse voor het eerst gehouden werd.

De voorzitter van de contactcommissie,
welke de wandelaars afvaardigde, de heer

I. Doets prees het aandeel dat Haarlemse
deelnemers in de Vierdaagse hebben ge
had. Kwalitatief tenminste, want wat het
aantal betreft was spreker ontevreden. Hij
gaf met enkele voorbeelden aan dat Haar
lem op het gebied van de wandelsport nog
te weinig belangstelling toont.

De hoofdinspecteur van de Haarlemse
politie de heer A. F. Suurenaonck toonde
zich verheugd over de prestaties van zijn
mannen, die onder aanvoering van de bri
gadier W. A. van Soest de mars hadden
afgelegd. Hij viel de eerste spreker bij
door op te merken, dat de wandelsport een
veel groter aantal beoefenaars verdient.
De beste propaganda vond de heer Suu-
rendonck de zegevierende gezichten van de
wandelaars als ze het einddoel hebben be
reikt. Vervolgens werden de deelnemers
gehuldigd door de heer A. A. Senden, be
stuurslid van de Nederlandse W andelsport-

Weelde 100 n.o. G. Barrett 12, Disselkoen 10
n.o. Alders 1—37, Pelser 1—36, Roodenburg

1—16, Slagter 4—60). VVV 80 runs (Slagter
20, Roodenburg 29, Sanders 722, Van Weel
de 236, Hayward 15).

In Amsterdam won VRA met 6 runs en 7
wickets van VOC. VOC 87 runs (Nieuwen-
burg 37, Kettlitz 13. Terwiel 17. Klink 6—23,
J. Smit 134, Kummer 114, Rosenbaum

2—2). VRA 93 runs voor drie wickets (Smit
12, Wittebol 20, Klink 14, Mulder 13 n.o,,
Kummer 25 n.o., Terwiel 231, Koopman
1—7).

In Enschedé liep PWSparta af in een
draw. PW 130 (Leeftink 76, Vos 11, Stroink

24, Van der Linde 026, Wenneker 013, De
Bruin 134, Schilthuis ,441, Aarsen 510).
Sparta 81 runs voor 5 wickets. (Wenneker
30, De Bruin 27, Borranï 17. Leeftink 119,
Hopink 3—9, DeutzEbeling 149).

Haarlem wint een
vriendschappelijke match

Zaterdag speelde het eerste elftal van
Haarlem een vriendschappelijke wedstrijd
tegen een Roggewoning XI, een elftal uit
2e en 3e klassers, die het Haagse veld de
Roggewoning bespelen.

In vrij snel tempo scoorden onze stadge
noten 162 voor 7 wickets. W. Peschar (27) en
H. Boeree (28) gaven het team een goede
start en hun voorbeeld werd gevolgd door
Hub. Boeree met een harde 29 en Voogd
met 21. Later waren het vader en zoon Maas,
die met 21 n.o. en 11 n.o. de score tot 162
opvoerden op welk totaal Kleefstra sloot.

De bowlingcijfers waren:. F. van Wijk 437,
Lambers 264, Mets 0—32 en Hillenaar 124.

De Haarlemse aanval bleek te sterk voor
de Haagse spelers. Geen hunner slaagde er
in de dubbele cijfers te bereiken en hun score
kwam niet verder dan 38, W. Pescher bowlde
12, H. Boeree 2—5, P. Maas 22, Voogd

318 en Hub. Boeree 16.

Haarlemse Cricketbond

Rood en Wit 4Rood en Wit 5. Gewon
nen door Rood en Wit 5 met 61 runs en 6
wickets in handen. Rood en Wit 4 110. H.
Hackenitz 62. L. Paardekoper Overman 22
n.o. A. W. Hamburger 1 voor 24. J. J. Peere
boom 5 voor 39. C. Poederbach 2 voor 16.

Rood en Wit 5 171 voor 4. E. Koning 63.
R. de Wijs 28. W. van Liemt 26. W. J. van
Vliet 28 n.o. Joh. Faber 4 voor 35.

CVHW 2Haarlem 5. Gewonnen door
Haarlem 5 met 12 runs. Haarlem 5 52. G.
Strik 19. Ch. Bosch 18. H. Lokman 1 voor 14.
J. D. Leijer Jr. 4 voor 11. F. Jacobs 1 voor
14. J. v. d. Sluijs 3 voor 10. F. Vogelsang
1 voor

CVHW 2 40. J. Machielse 12. E. ter Haar
5 voor 16. C. Dekker 2 voor 13. Ch. Bosch
3 voor 4.

Rood en Wit aHaarlem jun. Gewonnen-
door Rood en Wit met 46 runs. Rood en Wit
a 97. J. W. van Zeeland 31. Th. de Windt

25. W. Aberson 12 n.o. R. Schlatmann 4 voor
24. J. Beijk Jr. 4 voor 26. Ch. Bosch 1 voor 37.

Haarlem Jun. 51. R. Schlatmann 24. J. M.
de Nobel 4 voor 25. J. P. de Ruig 4 voor 6.
H. Wamsteker 1 voor 0.

Tweede klasse
In Leiden werd de tweede klasse wedstrijd
LCCHaarlem 2 gespeeld. LCC won met 29
runs en 3 wickets. LCC 205 voor 7; Haarlem 2
176.

De plaatselijke ontmoeting Rood en Wit 2
—CVHW werd door CVHW met 37 runs ge
wonnen. CVHW scoorde 110 runs. Rood en
Wit bracht het niet verder dan 73 runs.

bond, die de Vierdaagse zeide te zien als
een dwingend noodzakelijke uiting van
vitaliteit en een prestatie van wilsvorming.

Ome Sam", de 71-jarige Haarlemse deel
nemer aan de Nijmeegse dagmarsen, ver
telde dat hij gerust nog een paar dagen
had willen doorlopen. Hij vindt het een
prettige onderbreking van zijn werk in een
olieraffinaderij. In 1917 nam deze oude
wandelaarde heer S. Govers, al deel aan
de tweede Vierdaagse welke in ons land
werd gehouden.

De volgende spreker, de heer J. van der
Aart, lid van de Sportweekcommissie, die
zich zelfs „als voetballer" ontevreden
toonde over het aantal Haarlemse deelne
mers aan de Vierdaagse. Hij zegde zijn
medewerking toe voor grotere propaganda
in de volgende sportweek.

De wandelaars bleven na afloop van de
huldiging nog even „in de bloemetjes"
bijeen.

ADVERTENTIE

Taxi'1 Bel i 3 OOO

DAG EN NACHT

Wegrenners voor het
wereldkampioenschap

De sportcommissie van de N.W.U. heeft de
Nederlandse ploegen voor do wereldkam
pioenschappen op de weg, welke 19 Augus
tus voor amateurs en 20 Augustus voor pro
fessionals op het circuit van Moorslede wor
den gehouden, definitief samengesteld:

Amateurs: H. van Breenen (Amsterdam), J.
L. Dekkers (Eindhoven), W. Dieli&sen (Beek
en Donk), J. H. Nolten (Geleen). M. Roks
(Sprundel) en C. F. Witteveen (Amsterdam).
Reserves: W. Snijders (Zwanenburg) en A.
Voorting (Haarlem).

Beroepsrijders: W. van Est (St. Willibrord),
H. de Hoog (Borgerhout, België), J. H. Jans
sen (Elsloo), Th. Middelkamp (Kieldrecht.
België), G. B M. Schulte (Den Bosch) en G.
Voorting (Haarlem). Reserves: W. J. A. de
Ruyter (Rotterdam). F. Vos (Den Bosch), W.
Wagtmans (Breda) en F. P. van de Zande
(Halsteren).

Bovendien is besloten C. Bakker als stayer
af te vaardigen, terwijl de Haarlemmer C. de
Best voor eigen rekening zal gaan.

Sport in 't kort

DE VOORLOPIGE ITALIAANSE WIE
LERPLOEG voor de wereldkampioenschap
pen die te Luik en Moorslede worden ge
houden, is als volgt samengesteld: Profs op
de weg: Bartali, Magni, Martini. Leoni,
Luciano. Maggini, Brasole. Contee Caspla en
Bevilacqua. Achtervolging amateurs: Mes
sina en Gandini. Achtervolging profs: Ben-
fenati en Pontisso. Sprint amateurs: Sacchi,
Maspes, Pugi en Perona, Amateurs op de
weg: Ferrari, Spotti. Zanotti. Cinancolam,
Piazza. Guidi, Moresco en Gandini.

PETERS EN PIETERS. P. Peters van
De Kampioen (Haarlem) won Zaterdag te
Groningen de wielerwedstrijd voor amateurs
over 72 km. Zijn clubgenoot P. Pieters ein
digde op de vierde plaats.

ADVERTENTIE

De grootste en de beste!

Bach in Spaarnwoude

Frans Vester en Miep van Luin
vertolkten de fluitsonates

Men k'an gerust zeggen, dat zich in het
openbare muziekleven nooit de gelegenheid
voordoet om Bach fluitsonates bij elkaar te
horen op één programma, waardoor men
ze met elkaar zou kunnen vergelijken. De
Bach-herdenking bood nu echter een ge
rede aanleiding om deze gelegenheid te
scheppen. Men kan veilig aannemen dat
het publiek dat er voor naar de Stompe
Toren van Spaarnwoude gepelgrimeerd
was, waar de fluitist Frans Vester en de
pianiste Miep van Luin een dergelijk „een
zijdig" Bach-programma uitvoerden, zeld
zame muzikale ervaringen heeft opgedaan,
rijker en verrassender dan het had durven
verwachten. Toen men vooraf het program
ma inkeek dat vijf sonates van Bach ver
meldde (van de acht die ons tot dusver
bekend zijn), zal menigeen inderdaad een
zekere „eenzijdigheid" geducht hebben. Vijf
keer achter elkaar hetzelfde procédé, toe
gepast door een en dezelfde componist!
Hoe kan daar spanning in blijven? Hoe kan
zo iets blijven boeien?

Dat het kan, ja dat men zelfs na de
uitvoering van vijf sonates spontaan de
wens kon uiten om daarna de overige drie
te horen, heeft deze uitvoering proefonder
vindelijk bewezen. Het experiment als
men het ten minste zo wil noemen
toonde in de eerste plaats aan, dat Bach,
door de rusteloze kracht van zijn genie,
nooit eenzijdig is, ook al gebruikt hij het
zelfde materiaal. Zijn fluitsonates zijn stuk
voor stuk anders van vorm, van inhoud,
van karakter. Men hoort steeds een andere
Bach, maar dan toch weer zo, dat het nie
mand anders dan hij zelf kan wezen. Zo
moest deze avond de idée. „eenzijdigheid"
wijken voor het groeiend besef, dat de
naam Bach een waarborg is voor verschei
denheid van steeds boeiende kracht.

Vooreerst is er al onderscheid tussen de
sonates voor fluit-solo met continuo en
die welke een door de componist volledig
uitgewerkte klavierpartij bezitten en gldus
enigszins het karakter van een trio-sonate
dragen. Van beide soorten werden er elk
twee ten gehore gebracht. Maar welke
frappante verschillen kon men waarnemen
tussen sonates in E-majeur en in e-mineur
van de eerste groep en nog ingrijpender
tussen de nog sinds kort bekend gewor
den sonate in g-mineur en de zeldzaam ori
gineel geconcipieerde in b-mineur van de
tweede soort. En dan was er nog de solo
sonate in a-mineur, die een klasse op zich
zelf uitmaakt en qua vorm tot het
suite-genre behoort.

Bach toont zich in al deze werken een
lyricus, die als het ware op de romantiek
vooruitloopt. Bij elk van de langzame delen
ondergaat men de bekoring van een diep-
gevoelige melodische stroom. Maar daar
stelt hij dan de sterkste contrasten tegen
over, nu eens speels en onderhoudend, dan
weer stout constructief. Zo houdt hij de
geest van de toehoorder wakker. Men kan

er, eerlijk gezegd, niet genoeg van krijgen,
want alles is raak en boeiend.

Dit laatste kan het natuurlijk alleen zijn
als in de uitvoering de potentiële kracht
van het kunstwerk leeft. Frans Vester en
Miep van Luin stelden ons dienaangaande
niet teleur. Alleen in het begin met de
sonate in E was het spel van de fluitist
niet vrij van gemaniëreerdheid, misschien
wel als gevolg van een speciale zorg voor
voor een stilistisch verantwoorde interpre
tatie van het notenbeeld. Maar het duurde
niet lang of zijn toon en speelwijze kregen
de bezieling uit de muziek zelve en zo werd
het, met de steeds parate en fijnzinnige
pianiste, een musiceren, dat men slechts
prijzen en bewonderen kon. Ook om de
verantwoording van de versieringsnoten;
want wat dit betreft heeft Frans Vester
zijn stijl van uitvoering der Bach-sonates
zeer degelijk bepaald.

Virtuoos waren de uitvoeringen buiten
kijf, maar het bleef bij een virtuositeit die
zich dienstbaar maakte aan de stijl en de
eisen van het kunstwerk. Zo hebben wij
in de Stompe Toren een zeldzame en waar
dige Bach-herdenking beleefd.

JOS. DE KLERK.

Twee zilveren dienstjubilea
bij het Leger des Heils

De heer en mevrouw Korts-Boelens,
beiden majoor bij het korps Haarlem
centrum van het Leger des Heils, zijn
Zaterdagmiddag in het officierskwartier
met bloemen en geschenken gehuldigd bij
een receptie ter gelegenheid van hun zil
veren dienstjubileum.

Zondagmorgen werd in de korpszaal
Haarlem-centrum een herdenkingssamen
komst gehouden, waarbij het officiers
echtpaar is toegesproken door luitenant
kolonel Huijg, die eertijds ook aan het
Haarlemse korps verbonden was. Aan bei
den werd het ordeteken voor langdurige
trouwe dienst uitgereikt.

Vorige week zijn uit het Huis van Be
waring in Den Haag twee gevangenen ont
snapt. Een van hen werd spoedig ge
arresteerd, de andere heeft zich enige dagen
later bij de politie gemeld. De politie zoekt
thans nog naar een gevangene, die uit de
strafgevangenis te Scheveningen wist te
ontsnappen.

Burgerlijke stand van Haarlem

HAARLEM, 29 Juli 1950

ONDERTROUWD: 29 Juli: A. M. van Eg-
mond en K. S. Bretveld. R. J. J. Slassen en
E. F. van Meurs.

GEHUWD: 29 Juli: H. P. de Jonge en J.
Broesterhuizen. C. A. Reijnhoudt en J. M. I.
Cashoek. H. van Someren en F. M. Sprok-
kreeff.

BEVALLEN van een zoon: 26 Juli: M. D. G.
van Dam—van der Loo. 28 Juli: P. Visser-
Burger. C. E. DiebenWinnubst. A. J. Ber-
telinkWolberink. M. W. Rodermondvan
And el. 29 Juli: R. E. Olie—van de Witte. W.
S. Scholte—van den Broek.

BEVALLEN van een dochter: 28 Juli: M. K.
Behrens—Elzinga.

OVERLEDEN: 27 Juli: G. Wijnands, 83 j.,
Hercnsingei. J. J. Prins, 7 d.. Hazepaterslaan.

FEUILLETON

door E. Phillips Oppenheim

53)

„Het geeft niets, meneer Hirsch," zei je
toen, „u heeft het nieuws blijkbaar ge
hoord, maar ik zou u geen Dulkopf-aan-
delen kunnen verkopen, al zoudt u mij
tienduizend pond cadeau willen geven. Ik
heb er niet zoveel meer over en die zijn
toegezegd aan een vriend, die met mij in
een of twee dingen heeft gezeten, die niet
zo best uitgepakt hebben.". „Erg prettig
erg oprecht de hele zaak! En toen kwam
je weer terug met een woord van veront
schuldiging, dat je zo lang weggebleven
was. Je had gesproken met Hirsch, de
grote ijzerfabrikant. Je hebt toen Dulkopf
niet meer genoemd, maar toen ik heenging,
had je mijn chéque voor tachtigduizend
pond. Je huilde bijna, dat je de aandelen
moest afstaan, maar je deed het."

Onder zijn kennissen ging De Brest door
voor een knap man. Op dat ogenblik was
hij het frappante voorbeeld van de bewe
ring die zegt, dat knapheid meer een uit

drukking is van de ziel dan een physiek
attribuut. In zijn eigenaardig gekleurde
ogen lag een bijna giftig licht. Zijn slappe
mond ontleende de weinige kracht, die er
in lag aan de ingetrokken, kwaadaardige
buiging van zijn bovenlip. Het was het ge
zicht van een nijdige sater.

„Luister," snauwde hij, „u heeft uw geld
verloren, u klaagt en u bent nog dom ook.
Ik zal u geen verklaringen meer voorleg
gen. Ik heb u geholpen om uw marge in de
Dulkopf-aandelen te dekken en als u niet
wist, wat de opzet van de maatschappij
was en wat uw verplichtingen waren, dan
moet u een zeer slecht zakenman zijn. U
zult de rest van uw verplichtingen dit jaar
moeten betalen en dat is de reden, waarom
u, als u geen dwaas bent, zult zorgen, dat
u die tweehonderdduizend pond te pakken
krijgt. Verder heb ik u niets meer te zeg
gen. U bent te koppig. Een ander moet maar
eens met u praten!"

De Brest haalde zijn sigarenkoker voor
de dag, stak een sigaar op en stond lang
zaam op. Ook Parkinson was opgestaan.

„Ga je weg?" vroeg hij.

„Het is nutteloos om verder met u te
argumenteren," verklaarde De Brest.

Parkinson greep hem bij de arm.

„Luister eens," zei hij. „Er is ergens een
jongeman, die ik ken en waar ik weinig
respect voor heb en die nogal een slappe
ling is, maar waar ik meer mee op heb

gehad sedert het ogenblik, dat ik gehoord
heb, dat hij je een paar weken geleden
tegen de grond geslagen had."

„Als u het over Dutley heeft," zei De
Brest, zijn sigaar uit zijn mond nemend,
„die heeft mij toen bij verrassing neerge
slagen. Ik was

„Welnu, ik doe niets bij verrassing," viel
Parkinson hem in de rede, „ik ga je de
deur uitschoppen, De Brest en ik hoop, dat
ik je gezicht nooit weer zal zien, tenzij
we naast elkaar in de beklaagdenbank
staan. Hoor je dat? En nuer uit!"

De worsteling, die hierop volgde, was
niet de moeite waard. De Brest was zo
slap, als een man maar zijn kan, die zware
sigaren rookt, de gehele dag drinkt, zich
aan allerlei uitspattingen te buiten gaat,
de gehele nacht doorboemelt en nooit enige
lichaamsbeweging neemt. Kreunend lag hij
ten slotte in de gang, waar hij door twee
niet al te vriendelijke bedienden overeind
geholpen werd. Achter zijn gesloten deur
stak Parkinson zijn eerste sigaret op, gooi
de het raam wijd open en belde om zijn
ontbijt.

Een crisis is af en toe vermoeiend en
af en toe stimulerend. Parkinson bevond,
dat de huidige crisis juist naar zijn smaak
was.

„In ieder geval ben ik nu van hem af!"
mompelde hij bij zichzelf, terwijl hij een
krant openvouwde.

De noteringen van de effectenbeurs ver

baasden hem. Er werden voortdurend aan
delen van Boothroyd gekocht, die ondanks
ae slechte geruchten tot 58 opgelopen wa
ren. Na beurstijd werden ze voor 56 aan
geboden. Maar toch die voortdurende
aankopen' Parkinson gooide de krant op
de grond en begon zijn pijp te stoppen. Er
werd op de deur van zijn kamer geklopt.

„Binnen!", riep hij.

De deur werd opengeduwd. De Brest
kwam aarzelend binnen.

„Ben jij daar weer? Heb je nog niet ge
noeg gehad?" riep Parkinson, uit.

„Kan ik niet even vriendschappelijk met
u graten, mijnheer Parkinson.?"

„Ga weg met je vriendschappelijkheid!
Wat wil je?"

„Ik ben hier in uw belang," verzekerde
De Brest hem ernstig. „Ik heb u een voor
stel van groot belang voor te leggen. Wilt
u vijf minuten naar mij luisteren?"

„Dat zou misschien wel amusant zijn,"
was het schampere antwoord. „Kom bin
nen en doe niet zo angstig. Ik heb van
morgen mijn pleziertje gehad en ik weet
nu alles van je af."

De Brest sloot de deur en zorgvuldig de
tafel tussen zichzelf en zijn gastheer hou
dend, trok hij een stoel bij.

„Mijnheer Parkinson," begon hij, „door
omstandigheden, die wij beiden kennen,
zijn de Boothroyd-aandelen reeds meer
dan twintig punten gedaald en zullen in

de eerstvolgende maanden waarschijnlijk
heel weinig waard zijn."

„Is dat jouw idee? Dan moet je de krant
van hedenmorgen eens lezen, jongeman.
„Voortdurende aankopen van Boothroyd."
Wat denk je daarvan?"

„Dit berichtje was misleidend. Er is gis
teren nauwelijks iets in Boothroyd-aan
delen omgegaan. Er is gerapporteerd, dat
er een koper in de markt was, maar er zijn
nauwelijks enige aandelen op de markt
geweest."

„Wat heeft dat te maken met jouw her
verschijning hier?" vroeg Parkinson grof.
„Ik dacht, dat ik je duidelijk genoeg te
verstaan gegeven had dat je hier geen
welkome bezoeker bent."

„Spreekt u niet meer over dat ongeluk
kige incident, als ik u verzoeken mag," zei
De Brest met een poging tot een zeker ver
toon van waardigheid. „U heeft uw geduld
verloren en het is niet mijn gewoonte om
een ouder man te slaan. Ik zei u, dat ik
in uw belang hier kwam. Vertelt u mij
eens, hoeveel aandelen Boothroyd u heeft
verkocht?"

„Wat heb je daar mee te maken?"

„Windt u zich niet op. Het zou zeer in
uw belang zijn, als u mijn vraag zoudt
willen beantwoorden."

„Ik zou van jou wel eens iets willen
horen, dat in mijn voordeel is," gromde
Parkinson. „Maar enfin, ik zal het probe
ren. Ik heb nog 25.000 aandelen over en ik

schaam mezelf, dat te moeten erkennen.
De jonge Dutley, die geen enkel aandeel
verkocht heeft, is iemand met meer moed
dan ik!"

„I-Ioor eens," zei De Brest, zich over de
tafel buigend. „De prijs was gisteren 56
nabeurs en 58 op de beurs zelf. Ik geef
u 62 voor uw 25.000 aandelen. Als u wilt,
kunt u ze binnen een uur terugkopen en
uw winst opstrijken en u behoeft niet bang
te zijn, dat ik zal proberen de markt met
uw aandelen te drukken, want ik heb ze
voor het buitenland nodig."

Parkinson brulde het uit van het lachen.

„Zo, zo," zei hij, „zit je „short" en moet
je nu leveren? En de afrekeningsdag is a.s.
Vrijdag, hè? Dus het is de jonge Dutley,
die de aandelen opgekocht heeft, zodat jij
er niet aan kon komen! Wat een pracht
vent!"

„Ik heb de aandelen nodig van iemand,
die een bona fide aandeelhouder is," legde
De Brest met een poging om zijn kalmte
te bewaren, uit, „om een grote transactie
te completeren, die ik gedaan heb voor
enige cliënten op de Amsterdamse beurs.
Ik bied u een winst aan van vijf- of zes
duizend pond, die u naar ik hoop in ge
dachten zult houden tegenover enkele ver
liezen, die wij samen geleden hebben."

Parkinson wees met zijn pijp naar de
deur.

(Wordt vervolgd