Heden - Verleden
Volgend voorjaar televisie-uitzendingen
Spaarne en Mooie Ne!
slechts voor eendagszeilers
Zaterdag 19 Augustus 1950
5
Wanneer men de oever van het Spaarne
volgt naar het Noorden is het een ver
kwikking om na het gerook en geraas van
de vele industriecomplexen ineens het
ruime uitzicht te hebben over de stille wei
landen die worden gestreeld' door de
helderwitte zeilen van pleziervaartuigen.
Daar wordt het wateroppervlak beheerst
door de sport-schippers, die zich gedurende
een achtermiddag' kunnen veroorloven, lak
te hebben aan de bedrijvige maatschappij
op de achtergrond en zich door de wind te
laten blazen, waarheen deze maar wil. Zij
zwalken wat rond op de „Mooie Nel" of
laten zich langs het Spaarne „afzakken"
naar Spaarndam, om daarna weer
kalmpjes terug te „zig-zaggen" langs de
vissers die aan de oever hun dobbertjes
fixeren.
Het ongenaakbare weer heeft deze zomer
al velen doen besluiten de vacantie elders
dan op het water door te brengen; dat
wordt ook in de drie jachthavens aan het
Noorder Buitenspaarne wel gemerkt. Er
zijn natuurlijk vaste klanten, die alle soor
ten weer accepteren, als er maar wind bij
waait, maar voor de niet minder belang
rijke categorie van gelegenheidszeilers is
het seizoen tot nu toe niet zo aanlokkelijk
geweest. Er waren natuurlijk wel enige
zonnige weekends, waarin meer dan hon
derd zeilen dooreenwervelden op de stra-
Maandag en Dinsdag geeft 't Spaans
Ballet van José Greco twee afscheids-
voorstellingen in de Stadsschouw
burg, met een gedeeltelijk nieuw pro-
gramma. Uit het reeds bekende réper
toire worden herhaald de zigeuner
dansen „Tientos" en „Por Bulerias
de boerendans „La Castellana" en
voorts „Zapateado" en de komische
suite „Madrid 1900". Nieuxo is ook de
viedewerking van de vermaarde pia
nist Roger Machado, vroeger bege
leider van La Argentinita.
Op de overige dagen van deze en de
volgende week vertoont het A.T.G.
in de Stadsschouwburg het Ierse blij
spel „Zij kregen wat ze wildenmet
Louis Saalborn, behalve op Zondag
avond, want dan wordt er een volks
voorstelling gegeven van Maurits
Dekkers „De wereld heeft geen
wachtkamer".
In de Doelenzaal worden Zaterdag
en Zondag door het Nederlands
Volkstoneel reprises verzorgd van
In de hoofdstad uit
Shakespeare's blijspel „De twee edel
lieden van Verona". In Carré had in
tussen de vijftigste opvoering plaats
van de nog steeds geprolongeerde
revue „Copacdbana" met Willy Wal
den en Piet Muyselaar. In het In
disch Instituut laat I Made Soeken-
gadja op Zondagmiddag enige Bali
nese dansen zien.
Gistermiddag is in het I.C.C. een
expositie geopend van schilderijen
door Chris en Lucila Êngels uit Cura
sao, waar eerstgenoemde als arts ge
vestigd is en in 1949 als kabinetsfor
mateur optrad. Hij is tevens de stich
ter van het Curacaos Museum. Aan
de tentoonstelling „Amsterdams goud
en zilver" in het museum Willet-
Holtlmysen zijn enkele nieuw-ont-
dekte voorwerpen toegevoegd, zoals
een zoutvat in schelpvorm, een ver
gulde kelk en een buitengewoon fraai
wierookvat.
In City draait het vervolg van de
levensgeschiedenis van de neger-zan
ger Al Jolson in technicolor. Op het
toneel: de imitator Menno Grondsma.
Kriterion vertoont een filmbewerking
van Peter Blackmore's toneelstuk
„Miranda" en Capitol geeft de pre
mière van „Vrouwen in angst"'met
Joan. Bennett en James Mason. i
.J
zijn zoontje extatisch, toen ze de kas
met varens binnentraden. „Ketaris!"
wees de jongen omhoog. „Pa, der groeie
hier wandelstokken". Hij miste kenne
lijk de apen in de bananenboom wamt
hij vond het maar een rare pisang.
De vrouwen hebben vooral critiek.
Die lopen afwachtend rond vol stekelig
wantrouwen, met een gezicht van „zie-
jewel, 't valt best tegen!" Bij een reus
achtige agave zei één van haar: „Het
kan wel weze dattie mooi bijme sofa
kleurt, maar ik zou die griezel nog niet
voor niks imme salon willen hebben".
Er was ook een progressieve studente,
die verkondigde zo langzamerhand ge
noeg te hebben van al die koloniale
snuisterwaren. Maar de Oost-Inidonesi-
sche kers vond ze toch erg lief, naar ze
jubelde. Bij de cactussen zei 'n erg dikke
dame tegen haar vriendin: „Die kweke
ze alleen voor de rijkëluistuinen, met
van die stene allemaal, je weet wel,
van die rottuinen".
Tenslotte zijn er ook een paar men
sen die hier alles gewoon maar mooi
vinden net als de kinderen die er
appie-lcim verstoppertje spelen voor
hun kwartje.
BOEDA
Ranke boten strelen de waterspiegel van
de Mooie Nel.
lende Mooie Nel maar deze dame heeft ook
lange tijd haar naam geen eer aangedaan
en slechts een behuild gezicht getoond.
Nu is Haarlem voor de watersport in de
eerste plaats een doorgangshaven van tour
zeilers. Toen wij dezer dagen een kijkje
namen op de steigers van de Haarlemse
Jachtclub meerde daar juist een boot, die
op weg. was van de Schelde naar Den
Helder. De Haarlemmers, die er hun boten
gestald hebben of huren, blijven, indien
ze meer dan een dag op het water door
brengen, natuurlijk niet tussen Haarlem en
Spaarndam ronddobberen, maar ze trekken
er uit naar de Kaag, de Westeinder Plas,
het Alkmaarder Meer, het IJselmeer, de
Friese plassen of ze koersen de Rijn op. De
Mooie Nel en het Spaarne hebben slechts
de belangstelling van ééndagszeilers en
daar is het „bassin" prachtig voor van
leerling-schippers. De Jachtclub leidt er
jaarlijks vijftig op voor de diploma's B en
A in twaalfvoets-jollen.
De Haarlemse „territoriale wateren"
blijken overigens ook nog wel te deugen
voor grote wedstrijden, zoals de nationale
wedstrijddagen bewijzen, die hier jaarlijks
worden gehouden.
Animering van de
locale zeilsport
Een der bootverhuurders aan het Noorder
Buitenspaarne, die bezig was een onder-
houdloods voor de boten te bouwen, vond
dat de Mooie Nel door de Haarlemmers
nogal misdeeld wordt. De plas verdient
naar zijn oordeel grotere belangstelling van
ééndagszeilers. Een watersportcentrum kan
van Haarlem moeilijk gemaakt worden,
daarvoor is een veel ruimer waterspiegel
nodig. Maar het aantal beoefenaars van de
zeilsport kan volgens deze expert zeker
worden vergroot, indien men hier ter stede
eens wat meer aandacht gast schenken aan
het wedstrijd-element. Dat zou vooral de
sport op de Mooie Nel verlevendigen, die
nu vaak moeilijk anders dan „Dooie Nel"
genoemd kan worden. Men is echter vol
gens deze zegsman vanouds gewend om het
eigen vaarwater de rug toe te keren en
daardoor ligt het Haai-lemse accent bij de
toursport. „Allemaal heel gezellig", voegde
hij er aan toe, „maar om de belangstel
ling voor deze eigen zeilsport te vergroten
en daarmee de drukte op de Mooie Nel en
het Spaarne, moeten we veel meer wed
strijden gaan opzetten".
Zijn buurman vond echter dat de diver
se watersportverenigingen in Haarlem,
wat de aandacht voor deze ontspanning
betreft, „er wel uitgehaald hebben wat er
in zat". Deze is, naar hij laconiek opmerk
te, alleen nog uit te breiden door een on
dernemend man, die een sleepdienst voor
zeilboten naai" de Kaag op touw zet en
door nog meer „ontsnappingsmogelijk
heden" op Zondag via de sluis te Spaarn
dam. Dat was dus allerminst een pleidooi
voor de Mooie Nel. Zij is maar een muur
bloempje vergeleken bij haar andere door
de zeilers aanbeden zusters in ons land.
Toch zijn de Haarlemmers, die sleehls
enkele uren kans zien om hun geliefde
zeilsport te beoefenen, op haar aangewe
zen en dezen stelt zij niet teleur.- Ook al
heeft zij geen groene eilandjes om op te
picknicken en naar sentimentele gramo-
foonmuziek te luisteren. Zij moet het lou
ter hebben van de zon en van een flinke
bries.
Terwijl wij over een steiger langs masten-
rijen liepen druilde de regen neer. Maar
de zeilers op het Spaarne zetten hun ele
gante sport rustig voort.
Er kwamen twee jongemannen aanzeu
len onder een mast, waarmee ze hun boot
gingen klaar maken voor het vertrék. Zij
liepen op de maat van een brommerig lied,
waarvan we niet konden horen of het mis
schien „Wolga-schippers" waren, maar
waaruit we wel opmaakten dat dit de ware
liefde moest zijn!
Behalve de Westertoren krijgt ook de
Amsterdamse Munttoren een grondige
opknapbeurt. De uit 1620 daterende boven'
bouw in de steigers.
Over vijftig jaar hebben ze het over de
goede oude tijd en dan bedoelen ze de
onze daarmee.
Er zijn dan ouder-wordende kereltjes,
die al aardig naar de tachtig lopen, die
zeggen dat ze zich nog herinneren dat er
alleen maar een beetje gevochten werd op
Korea, maar dat er verder in die mooie
dagen van ongeveer 1950 alleen maar rust
heerste in de wereld.
Die schrijven dat ze nog best weten dat
nog maar een halve eeuw geleden geen
censuur op de couranten bestond; dat ieder
een zelf mocht bepalen wanneer hij naar
bed wilde gaan en- v/at hij eten wilde en
dat de burgers toen op z'n hoogst een
kleine vijftig procent van hun inkomen
aan belasting betaalden.
Die schrijven dat onze stad toen nog
bomen had en dat de mensen nog konden
zitten op stoeltjes waar nu die zware bat
terijen staan.
Die zich herinneren, dat het parlement
nog allerlei partijen had, die er een kin
derlijk behagen in schepten elkander om
de flauwste futiliteiten en de geringste
verschillen, die toen belangrijk waren, te
bestrijden.
Trouwens er waren toen, in 1950, meer
dingen die gescheiden waren, die nu, in
2000, een hechte eenheid vormen.
De wereldstad Holland bestond toen nog
uit zeven delen, die Amsterdam, Haarlem,
Leiden, Den Haag, Delft, Schiedam en
Rotterdam heetten, een zinloze scheiding
van bevoegdheden slechts steunende op de
aanwezigheid van enkele, nu reeds sedert
jaren volgebouwde weilanden, mitsgaders
enige waterlopen. Men maakte toen naïeve
reisjes per trein van wat toen Amsterdam
naar wat toen 's-Gravenhage heette, een
situatie, moeilijk te bevatten voor de in
woners van de thans zestien millioen in
woners tellende stad Holland, al moet wor
den toegegeven dat toen alles wel knusser
was met al die zitjes op straat op de plaats
waar nu, in 2000, de atoomkelders liggen.
Menzou zo nog lang kunnen schrijven
over de dingen, die over vijftig jaar onge
twijfeld zullen worden geschreven onder
net motto: „die goede oude tijd anno 1950".
Ik wilde dit alleen maar zeggen opdat u
het begrijpen zult.
Opdat het tot u doordringe dat wij nü
leven in die goeie ouwe tijd.
En dat wij daarvan profiteren moeten.
Dat wij blij moeten zijn in zo'n goeie
ouwe tijd te leven.
En dat wij ons daarnaar moeten gedra
gen. ELI AS
CRICKET IN HET WEEKEND
le klas: ACCHCC 1. ExcelsiorSparta,
HCC 2Hermes-DVS, KampongVRA,
PW—VVV, Quick (N.)—VOC.
2A: Hermes-DVS 2Meikevers.
2B: Quick (H.)—RASC, Sparta 2—Krekels,
VOC 2—Hermes-DVS 3.
2C: Haarlem 2—VUC.
2D: Ajax (A.)—ACC 3,
3A: CCA—Quick (N.) 2, TCC—Venlo.
3B: ACC 4Haarlem 3 (Zuidelijke Wandel
weg), Hercules 2—Meikevers 2, Rood en
Wit 3—VVV 2.
Menu voor een week
in Augustus
Gladde jolus
Eén keer per jaar mag' de Amsterdam
mer -namelijk voor een kwartje de hor
tus op en nog wel om een zekere
Victoria te zien blozen zonder daar
mee buiten de perken van het in een
paar honderd paragrafen geregelde
fatsoen te lopen. Hij trippelt bij die ge
legenheid integendeel braafjes temidden
van zeker wel duizend medeburgers
over het smalle pad naar de drie kas
sen, die op de hoogtij-dagen voor het
publiek open staan.
Wij hebben ons by zo'n optocht aan
gesloten o-m ook eens die Victoria regia
te zien bloeien en vooral om te horen
wat de mensen zeggen zouden ter ere
van dieze koningin der waterlelies. Zij
vormt de overtreffende trap van onze
witte plomp, want zij is veel plomper
en de kleur van haar wangen verandert
via rose en rood tot purper, al naar ge
lang de toenaderingspogingen van de
stuifmeeldragende insecten vorderen.
Overigens lokt zij die zelf uit. De op
zichter vertelde een aandoenlijk ver
haal over de wijze van bevruchting in
het bassin, waarop de gehele schare
begon te sissen uit pure interesse voor
deze wonderlijke speling der natuur.
Een juffrouw met een gehaakte beugel
tas vond het bepaald onfatsoenlijk wor
den. Ze stak tenminste haa-r rolmops-
neusje in de lucht om tenslotte de op
merking te slaken: „Wat een vuiligheid
allemaal. Ze mogen hier ook de ra-
jnen wel eens lappen!"
De bladeren hebben een middellijn
van bijna twee meter en een kind van
honderd/vijftig pond kan er op schuitje
varen, theetje drinken, zij het dan ook
niet naar de Overtoom om aan deze
consumptie nog zoete melk met room
toe te voegen, hetgeen wij trouwens een
zonderlinge cocktail vinden. De „bloem
bereikt een hoogte van veertig centi
meter. „Tisnet een gladde jolus",. hoor
den wij iemand observeren. „Je kennum
allenig niet in je knoopsgat steken". Dit
is ongetwijfeld juist. Men kan haar wel
in een pot met warme baggeraarde kwe
ken, maar dan moet men toch een grote
badkuip hebben om na zes maanden de
gevolgen van deze liefhebberij te over
zien, want ze groeit in hetzelfde tempo
als roodvonk in een kazerne.
Ter versiering drijft er nog allerlei
andere waterflora in het bassin, van
rijsthalmen tot bleke hyacinten. Wij za
gen daar bijvoorbeeld ook een paar
vlees-etende planten. Nu moet men niet
denken dat die zo dol zijn op een malse
biefstuk van de haas, want het zijn
eigenlijk alleen maar wilde vliegen
vangers, zeer practisch voor de zomer
dagen als wij die nog beleven mogen.
Die wirwar van groen met die exotische
mélange van tinten, hier een plukje
rood en daar een klodder geel, gaf onze
buurman de beeldspraak in de mond:
„Compleet Victoria en haar huzarensla!"
Zelfwerkzaamheid
Met het oog op de niet te onder
schatten waarde van de zelfwerkzaam
heid (en mogelijk ook wegens de wel
verdiende vacantie van onze tekenares,
mejoffer Sofia Westendorp) hebben wij
voor u met een revolution-naire ets
techniek het bijgaande stramientje ver
vaardigd, waarop ge naar hartelust uw
picturale driften kunt uitleven. Het
regent toch waarschijnlijk op dit mo
ment en nu kunt ge wel voortgaan met
het consumeren van uw vingernagels,
maar daar komt de wereld per slot van
rekening niet verder mee. Het procédé
is voor u eenvoudig. Ge velt eerst met
enige welgemikte slagen van het thee
blad de familieleden ter aarde, die ook
willen tekenen, vat vervolgens een
loupe en een potlood en zet u aan het
kunststukje. De bedoeling is, zoals de
opmerkzame lezer al zal hebben be
grepen, om de zwarte punten door lij
nen te verbinden en wel in de volgorde
van de rekenkundige reeks, die door
de zegswijze één-twee-drie zo beknopt
wordt aangegeven.
We beginnen dus bij één, maar strui
kelen al direct over de eerste moeilijk
heid. Waar is één? Wij zullen het u
zeggen. Daar! Ziet ge, met een klein
beetje hulp vlot het direct al veel beter.
En zo maar voort van één naar twee en
van twee naar drie, net als vroeger toen
ge nog een dreumes en zo dol op hagel
slag waart. Gedachten, die u onder
weg mochten bevangen, als zou deze
tekening de dood van een eenzaam nijl
paard of de vergadering van de minis
terraad voorstellen, kunt ge al direct
uit uw hoofd zetten. Zo eenvoudig is het
niet. Voor het geval gij echter na het
ten einde brengen van uw taak nog in
het ongewisse verkeert over hét on
derwerp uwer penseelvoering en wij
willen dat zeker niet uitsluiten ver
tellen wij u dat ge zojuist gereed zijt
gekomen met het uitbeelden van het
zeer zeldzame in bloei geraken van de
Victoria regia, die dit verschijnsel op
ongelegen momenten in de Amster
damse Hortos produceert. Teneinde u
de afmetingen van deze waterplant
duidelijk te maken, hebben wij een
jongedame op één van de bladeren
plaats doen nemen (wij hebben hiermee
het wat zonderlinge wezentje in de
rechterhoek op het oog). Onze intentie
om haar het gezelschap van een mans
persoon te verschaffen, werd helaas in
de grond geboord door het belendende
opschrift „ventverbod".
Een schattig toefje
Maar ook de rest van de vier eeuwen
oude Hortus Botanicus is de moeite
van een bezoek ten zeerste waard. De
plantsoenen staan er vol met allerlei
kruiden en onkruiden, uitheemse ge-
De zender met een 200 meter hoge antennemast
wordt in Lopik gebouwd
In liet voorjaar van 1951 zal de televisiezender, welke in Lopik wordt gebouwd, gereed
zijn. Als dan ook liet studio-probleem is opgelost, zullen de experimentele uilzendingen
kunnen beginnen. De reikwijdte van de zender is zodanig, dat men een gebied met
ongeveer vier millioen inwoners zal kunnen bestrijken. Om de ontvangst der televisie
programma's in het gehele land mogelijk te maken, zouden er nog twee kleinere
zenders moeten komen, maar hiermee wil men wachten tot het experimentele stadium,
dat twee jaar zal duren, voorbij is.
Deze opzet is veel beperkter dan die van
de Televisie-commissiedie in Augustus
1949 haar rapport aan de ministers van
Verkeer en Waterstaat en van Onderwijs,
Kunsten en Wétenschappen uitbracht. De
commissie adviseerde een betrekkelijk
groot aantal zenders in de nabijheid van
fle grote steden te bouwen en een aantal
andere voor het platteland. Daar de zend
masten echter hinderlijk voor het lucht-
vaartverkeer zouden zijn, heeft men nader
hand de voorkeur gegeven aan het op
richten van één zender van groot vermo
gen in liet m:i'diden des lands met een hoge
zendmast. Als plaats voor deze zender had
men aanvankelijk het Gooi uitgekozen,
maar dit zou moeilijkheden opleveren we
gens de nabijheid van Schiphol. Daarom is
tenslotte de keuze gevallen op het terrein
van de omiroepzeraders te Lopik, waar reeds
hoge radiom asten staan en er geen bezwaar
tegen bestaat, nog een zendmast van 200
mieter te plaatsen. Er is één risico aan de
keuze van deze plaats verbonden: de grote
9teden in het Westen des lands liggen pre
cies aan de rand van het gebied, dat de
televisiezender bestrijkt. Maar men ver
wacht, dat ook daar de ontvangst nog zeer
goed mogelijk zal zijn.
heel. beheerst, zal er gezorgd worden voor
boeiende uitzendingen, om te voorkomen
dat de belangstelling na enige tijd zou gaan
verflauwen.
Men hoopt dat het televisie-experiment
de industriële ontwikkeling op dit gebied
zal bevorderen en direct eft'indirect werk
gelegenheid zal scheppen. Grote waarde
wordt ook gehecht aan de uitbreiding der
technische ervaring, die bij. voorbeeld aan
de telefonie ten goede zal komen. In Enge
land was men voor de oorlog reeds de
andere landen ver vooruit wat de televisie
techniek betreft, hetgeen bij de ontwikke
ling van radar in het begin van de oorlog
van onschatbare, misschien wel beslissende
betekenis is geweest. De NOZEMA is dan
ook van oordeel, dat alleen reeds om deze
redenen een proefneming met televisie in
Nederland genomen dient te worden.
Zondag: groentensoep aardappelen, rol
lade, snijbonen meloen.
Maandag: aardappelen, rest rollade, bloem
kool bessengruel.
Dinsdag: bloemkoolsoep aardappelen,
ei, spercieboontjes, komkommer.
Woensdag: aardappelen, gehakt, andijvie
yoghurt.
Donderdag: aardappelen, witte bonen, sla,
zure saus.
Vrijdag: aardappelen, gebakken vis, ge
smoorde tomaten griesmeelpap.
Zaterdag: schotel van rijst, tomaten en
kaas, sla.
In ons Augustusmenu houden wij er reke
ning mede, dat dit voor velen de vacantietijd
is. De vacantie vraagt om eenvoudige, snel
te bereiden maaltijden. Deze moeten echter
wel de nodige opbouwende en beschermende
voedingsstoffen bevatten
Schotel van rijst, tomaten en kaas
400 g. rijst, 750 g. tomaten, boter of mar.-
garine, 3 uien, zout, peper-, aroma, 200 a 250
g. jonge kaas.
De rijst gaarkoken in 6 a 7 dl. water met
zout. De uien fijnsnipperen en fruiten in
boter of margarine. De tomaten wassen, in
stukken snijden en meesmoren. De gare rijst
door deze massa mengen en afmaken met
zout, peper en aroma. De kaas in blokjes
snijden en deze op het laatst door de rijst
roeren. De kaas mag niet meekoken, daar ze
anders taai wordt.
Het televisie-experiment in Nederland
geschiedt onider verantwoordelijkheid van
de NOZEMA, de N.V. Nederlandse Omroep
Zender Maatschappij, waarin de regerings
commissaris voor het radiowezen, de om
roepverenigingen en PTT vertegenwoordigd
zijn, De N.V. Philips stelt de zender-instal
laties beschikbaar, PTT zorgt voor de ver
binding tussen de studio en de zendei' en
de omroepverenigingen nemen de inrich
ting van de studio en de verzorging der
programma's op zich.
Studiovraagstuk nog niet opgelost
Voordat een beslissing was genomen over
de definitieve plaats van de studio bleken
er mogelijkheden tc bestaan met betrek
king tot de Cinetone-lilmstudio's aan de
Duivendrechtsekade te Amsterdam. Inrich
ting van televisie-studio's in dit gebouwen
complex zou vele voordelen bieden; men
zou veel meer bewegingsvrijheid hebben
dan in Hilversum en technische samen
werking met de filmindustrie zou voor de
uitzendingen van groot belang kunnen zijn.
Een beslissing in cleze aangelegenheid is
vertraagd door de financiële kant van de
zaak. Maar er is nog iets anders, waardoor
het Cinetone-plan wellicht van de baan
zal geraken. De filmindustrie heeft in Pa
rijs een congres gehouden, waar verklaard
werd, dat men op zijn hoede moest zijn
voor de televisie. Op een tweede congres in
Londen heeft men zich zelfs uitgesproken
voor het stellingnemen tegen de televisie,
omdat deze de mensen aan huis zou binden,
hetgeen het bioscoopbezoek nadelig zou be-
invloeden.
Half September zal deze aangelegenheid
ook in een vergadering van de Nederlandse
Bioscoopbond ter sprake komen. Van het
besluit van de bond zal het tot op zekere
hoogte afhangen, of het Cinetone-plan
doorgaat, Spreekt de bond zich uit tegen
samenwerking, dan wordt de garage in de
Spoorstraat te Hilversum als studio inge
richt.
Technische bijzonderheden
Voor de uitzendingen is het systeem van
625 beeldlijnen gekozen, dat pok door een
groot aantal Europese en enige niet-Euro-
pese landen is aanvaard. Voor het beeld,
zal negatieve modulatie worden toegepast,
omdat storingen zich hierbij veel minder
sterk manifesteren dan bij positieve modu
latie. De zender voor het geluid werkt met
frequentie-modulatie. Het uit te zenden
spectrum van beeld en geluid ligt in het
frequentiegebied van 61 tot 68 MegaHerz,
namelijk 62,25 MegaHerz voor het beeld en
67,75 MegaHerz voor het geluid. Het ver
mogen van de beeldzender is 5 kW en van
de geluidzender 3 kW. De antennemast
wor^t 200 meter hóóg, de antenne ongeveer
20 meter lang. Deze antenne is een zoge
naamde richtstraler, welke de uitgestraalde
energie in een horizontaal vlak bundelt.
Hierdoor wordt een ruim vijfvoudige ener
gie-concentratie vei'kregen, zodat.het effec
tief uitgestraald vermogen van de beeld
zender 20 kW en dat van de geluidzender
12 kW bedraagt. De verbinding tussen de
studio en de zender voor de overbrenging
van het beeldspectrum wordt gevormd door
een straalzender systeem en parabolische
reflector-antennes. Hierbij worden zeer
korte golven van enkele centiraers toege
past.
Dertig gulden „schouwgeld"
per jaar
De televisie-kijkers zuilen 30.per
jaar „schouwgeld" moeten betalen. De ver
wachting bestaat, dat Philips televisietoe
stellen van ongeveer 500.in de handel
zal brengen. De omroepverenigingen zullen
de programma's verzorgen en hebben hier
voor ieder 150.000.per jaar uitgetrok
ken, dus voor de duur van het experiment,
twee jaar, een bedrag van zes ton. De aller
eerste programma's zullen moeten dienen
om de technici vertrouwd te maken met
de apparatuur. Zodra men de materie ge-
Haarlem doorgangshaven voor de zeilsport
Men heeft er aanvankelijk over gedacht
de studio in een der omroepgebouwen te
Hilversum in te richten, daar men van
mening was dat het televisie-experiment
zich het beste in de sfeer van de omroep
zou kunnen ontwikkelen. Men heeft daar
reeds de beschikking over installaties, die
ook voor televisie-uitzendingen wat het
gedilu betreft gebruikt kunnen worden
en over technisch personeel, dat geas
sisteerd zal worden door deskundigen van
de Philipsfabrieken. Dit voornemen bleek
echter moeilijk te verwezenlijken, zodat
werd overgegaan, tot aankoop van een grote
garage in de Spoorstraat te Hilversum, die
geschikt is om met betrekkelijk geringe
kosten in een televisie-studio veranderd te
worden. De enige moeilijkheid is evenwel,
daar een mast op te richten voor de zg.
straalzender, waarmee de uitzendingen
naar Lopik moeten worden overgebracht.
Dit bezwaar is echter niet onoverkomelijk.
Men heeft namelijk reeds in principe toe
stemming gekregen, de antenne van deze
straalzender op de toren van de St. Vitus-
kerk te Hilversum, te plaatsen.
Augustusmorgen in de Meer.
Het plantenrijk, zal men weten, is
verdeeld in families. Maar veel verder
dan de Kalverstraatmadeliefjes (familie
der vlinderachtigen) rijkt de kennis der-
meeste Amsterdammers niet. Daarom
is een wandeling door de botanische
tuin van grote opvoedkundige waarde.
„Hier zijn we dan toch eindelijk bij de
éénzaadlobbigen!" onderwees een heer
wassen en. ongewassen. Om de lezers
zo deskundig' mogelijk van voorlichting
te dienen, hebben wij een zeer weten
schappelijk boek geraadpleegd over de
plantengroei in de Maleise archipel,
waarin de auteur, een Amerikaanse
professor, onder meer' i.n zijn voor
woord zegt: „Doorgaans ziet de Euro
peaan in de enorme overvloed van tro
pische vegetatie geen of maar weinig
bekenden. Wanneer hij dan ook een
posteleinplantje vindt of ergens een
lisdodde ziet, dan zal hij deze begroe
ten als oude vrienden".
Wij waren buitengewoon ontroerd
door deze passage, maar toch ook be
nieuwd naar de practische uitwerking
daarvan. Want wie zou je geloven als
je nu bij terugkeer uit het oerwoud
verklaart: „Ik heb even een biertje met
een ouwe beuk gedronken?" Thans
echter hebben wij zo'n begroeting in
de practijk gezien. Een jongedame,
kennelijk bekoord door 'een schattig
toefje in de vallende schemering,
kroop op handen en voeten door de on
heilspellende struiken met hun- zaag
tanden eh addertongen, om na een
kwartier met een paar ingrijpende
kleerscheuren achter haar ellebogen
vei'ontwaardig'd terug te keren in de
beschaving. „Wat een nep", constateerde
ze spijtig. „Heel gewoon een krokussie".
Even verderop gingen wij naast een
grootmoedertje staan, dat met inspan
ning van haar tranende ogen de gele
bordjes tussen de heesters bestudeerde.
Wij hoorden haar mompelen: „Al die
geleerde woorden ook. Waarom geven
ze die dingen geen degelijke Hollandse
namen, die zijn toch mooi genoeg?"
Toen wendde ze zich bestraffend tot
haar kleindochter: Louise, sta niet op
die kruidnagel te t&jten. Moet je soms
wurmen krijgen?"
Rottuinen
