Herfstmode begint
Eerste nieuws bekend
m zomer
paapse silhouetten
i cpBb
Revolutie in Pariise mode
Brugtussen HauteCouture
en confectie
i"£
Geluk voor Ernst
Kort verhaal door Steven Marsing
Heel gewone plaatsen, in het mid
den van de achterste rij stalles. Ze
nuwachtig lachte Ernst Haveling in
zichzelf. Over een paar uur zou hij
hier de grote man zijn. Of de aller
kleinste. Nee, dat kon toch niet. Alles
hing er van af. Het stuk moest sla
gen. Ja! Over een paar uur zou hij
voor het publiek geroepen worden,
de schrijver van „De bocht in de
weg", dat juist zijn veelbelovende
première had beleefd. Nu dachten ze
nog dat het een zekere Bernard
Aikas was, de naam, die hij in het
programma had laten zetten. Een
heerlijke naam, die de mensen meer
zou imponeren dan zijn eigen. Zij
zouden wel verrast zijn.
Maar het meest van allen zou Alice
verrast zijn. Met stralende ogen zou
zij naar hem kijken en tussen de
woelende mensen zou hij haar alleen
zien. En dan, als zij later op de avond
samen waren, zou hij haar vragen
zijn vrouw te worden. Dan had hij
haar wat te bieden. Nu was hij nog
slechts haar beschermeling, leek het
soms wel. Het was haast genoeg om
haar alleen al bij zich te hebben,
maar helemaal bevredigend was het
zo toch niet.
Alice fronste haar blanke voor
hoofd. „Waarom begonnen ze zo
laat?" „Er is zeker iemand nog niet
klaar." Hij keek haar aan, even diep
in de ogen. Ze glimlachte. Ze was zo
aanbiddellijk. Het was prettig, als zij
even opfleurde. Ze was niet gelukkig.
Daarom krulden haar licht en ele
gant aangezette lippen naar béneden
en stonden haar ogen zo vermoeid.
Nee, nog niet gelukkig.
Toen het doek omhoog ging, voel
de hij plotseling, dat het nooit zou
gaan. Hij kon zich niet voorstellen,
dat hij straks voor een enthousiaste
zaal zou worden geroepen. Misschien
verd er flauwtjes geklapt. Voor de
spelers. Als hij dan maar niet naar
voren geroepen werd. Ach nee, hij
had het goed afgesproken. „Als het
goed gaat, mijn démasqué. Niet voor
de mensen, snap je, maar...." Met
een knipoogje. Als het mis ging,
maar zo gauw mogelijk naar huis.
Dan vaarwel, dromen van Bernard
Aikas. En vaarwel Alice.
Het eerste bedrijf pakte de zaal
niet. Er 'was een matig applaus. Hij
had daar ook wel op gerekend. Er
was tot zover nog niet veel hande
ling. Voornamelijk expositie. Maar
hij had gedacht, dat de dialoog fon
kelend was. Dat vonden de mensen
zeker niet. „Niet veel aan," zei Alice.
„Een snertstuk, lijkt me," stemde
Ernst in. De drang naar zelfmarte
ling was onweerstaanbaar. Alice's
haar glansde in het hoge licht. Haar
slanke hand lag dicht bij de zijne op
de leuning. Hij wilde die even vast
houden. Heel even maar. „Geef het
programma nog eens", zei ze. Hij
frommelde en gaf het haastig.
Bij het begin van het tweede be
drijf werd er nu en dan gekucht en
gefluisterd in de zaal. Verwaten le
ken, die met een half oor luisterden,
en zich dan een oordeel over zijn
stuk gingen aanmatigen. Laat het
hele stuk maar vallen, keihard. Wat
gaf het ook. Maar toen het tweede
bedrijf uit was, klonk het applaus
bemoedigender. Op weg naar de
foyer probeerde hij meningen van de
mensen rondom op te vangen; zij
zwegen echter,' of hadden het over
wat anders.
„Zou je wel roken, nu je zo
hoest", zei Alice. Zo bemoederde ze
hem graag. Het leek vaak, alsof ze
dacht, dat hij ternauwernood op
eigen benen %kon staan. Dat was
niet te verwonderen, als je de man
nen zag, die zij gewend was, die
haar plachten te omringen. Vol zelf
vertrouwen en gemak van optreden.
Geheel anders dan hij, klein en al
wat kalend, en dikwijls onhandig in
zijn doen. Wonderlijk dat zij hem
boven de anderen voortrok. Zij hiel
den haar onder de duim, wat vrou
wen toch meestal heerlijk vonden.
Dat kon hij niet. Zij overheerste
Dit coquette dopje van Ciauae Saint-
Cyr is vervaardigd van pluche, met
aardige motieven in helle kleuren.
De vrouwelijke lijn
Het lijkt wat voorbarig om nu
al over de herfstmode te
praten. Maar in Parijs en Lon
den worden momenteel de nieu
we collecties van de grote Hui
zen getoond, en, al mogen de
foto's van de modellen dan ook
pas na 15 September worden ge
publiceerd, er valt toch al wel
het één en ander over de komen
de mode te vertellen. Zoveel,
dat we het onmogelijk langer
voor ons kunnen houden!
Om te.beginnen: grote revolu
ties zijn er niet te verwachten.
Het lijkt wel of de lijn, na enkele
schokkende, ingrijpende veran
deringen, de laatste jaren nog
slechts aan schommelingen on
derhevig is. Het silhouet blijft
zeer vrouwelijk, met een natuur
lijke schouderlijn, gewelfde boe
zem, rank middeltje en slanke
heupen. De rokken worden weer
iets langer, dit seizoen 37 a 39
cm van de grond. En hiermee is
de mannelijke mode, geïnspi
reerd op het „bobbed-en-
shingled-type" uit de jaren
twintig, dan voorlopig weer van
de baan! Hetgeen ook wel blijkt
uit het feit, dat het kapsel weer
langer wordt. Dior propageert
een uiterst voorname coiffure,
waarbij het haar van voren glad
weggestreken wordt en van ach
ter gedragen in een brede lage
wrong. Jacques Fath kapt zijn
mannequins a la Canasta, dat
wil zeggen zonder scheiding,
terwijl het iets langere haar van
achter bijeengehouden wordt in
de nek.
Dior en Fath zijn ook nu weer
de leidende figuren aan het
modefront. Er heerst een enor
me rivaliteit tussen deze beide
Parijse ontwerpers en men zegt
dat Fath het ditmaal wint in
artisticiteit en genialiteit. Elk
kind moet nu eenmaal een naam
hebben en daarom noemt Dior
zijn nieuwe lijn de „ligne
oblique", terwijl Fath met zijn
„ligne colonne" furore maakt.
Sensationele nieuwtjes zijn er
niet, of het moesten de dwaze
gedraaide kleine hoofddekseltjes
van bont, tulle, ja zelfs van echt
haar zijn, die Dior voor op het
hoofd van zijn volgelingen plant.
Dat de mantelpakken, met
hun nauwe rokken, weinig ver-
Jean Barthet garneerae dit dopje
van zwart fluweel met een franje
van zwartgelakte veertjes.
hem en wilde hem steeds bescher
men.
Daar stonden een paar van die
benijdenswaardige mannen te pra
ten. Zij groetten en glimlachten,
vriendelijk en geamuseerd. Alice
knikte koeltjes 'terug en ging door
met hun gesprek. Hij keek haar aan
en vergat te antwoorden, Alice, zo
veel te mooi en te lief voor hem.
Het belletje ging. Nog een half
uur. Op weg terug naar de zaal viel
Alice uit tegen iemand, die Ernst
opzij duwde. Hij lachte tegen haar.
De mensen waren goed gestemd.
Na het halve uur waren ze nog
beter gestemd. Zij klapten luid en
riepen. Ernst zag, dat hij van het
toneel gewenkt werd. Hij wrong zich
uit de rij en liep met een licht en
verward hoofd naar voren. Het ap
plaus zwol aan. Hij gebaarde de
mensen tot stilte, en zei een paar
woorden. Hakkelend, maar zonder
verlegenheid. Hij voelde zich een
schrijver. Alice! Nu kon zij ook te
gen hem opzien. Zijn ogen gingen
langs de rijen, zoekend naar haar
gelukkige lach. Het kostte wat
moeite door het voetlicht te zien.
Daar waren hun plaatsen. De zijne
was leeg). Die van Alice ook.
(Nadruk verboden)
anderingen ondergaan, is een
grote geruststelling. En zo is het
eigenlijk ook met de mantels. Die
zijn over het algemeen ruim. met
opvallend grote zakken en flin
ke knopen. Een specialiteit van
Dior is de drie-kwart jas met
een stevige leren ceintuur rond
het middel. Verder zijn er veel
wijde drie-kwart, zeven-achtste
en acht-negende mantels. En na
tuurlijk zijn ze alle rijkelijk met
bont gegarneerd.
De korte avondjapon schijnt
enigszins uit de gratie te gera
ken. Jammer, want ze biedt vele
voordelen. Het lange avond
toilet is öf heel nauw met een
sleep als de staart van een zee
meermin, óf uitbundig wijd met
schuimige over rokken van tulle
en êen strak lijfje met glinste
rende borduursels van pareltjes
en zo meer.
Fluweel zal in de komende
wintermode een grote plaats, in
nemen, zowel voor garneringen
als voor jurken, blouses, mantel
pakken ja zelfs mantels. Als het
waar is, dat dit flatteuze mate
riaal nu eindelijk en ten langen
leste pletvrij gefabriceerd kan
worden, nu, dan voorspellen wij
het een grootse toekomst!
Om een laatste greep uit de
modenieuwtjes te doen: zwart
wordt dè kleur van het seizoen.
En dat is dan tenminste iets
waartegen, naar ons dunkt, geen
enkele vrouw bezwaar kan heb
benARLETTE.
Lekkere hapjes JelefoHiiste voor 2 weken:
R\jst met tomatensaus en blokjea
kaas, sla yoghurt.
De rijst 's ochtends even voorko
ken en in de hooikist zetten. De to
matensaus de avond tevoren klaar
maken (van water met bouillonblok
jes, verse tomaten of een blikje to-
matenpurée, gefruite ui en bloem).
Ma thuiskomst de saus warmen, dc
•ijst vermengen met de saus en nog
wen mee verwarmen. In blokje.'
gesneden kaas er door roeren. D
sla klaarmaken. De yoghurt ka
met suiker gegeven worden.
Gortschotel met gesmoorde soep
groenten en rest vlees fruit.
De gort een nacht weken, 's och
tends voorkoken en in de hooikist
zetten. De soepgroenten (op S00 g
gort 250 g soepgroenten nemen) d(
avond tevoren smoren in margarine
goed laten afkoelen eri in een ge
sloten pannetje -wegzetten om d<
geur te bewaren. Kort voor de
maaltijd de gort vermengen met dc
soepgroenten, het klein gesneden
vlees en een rest jus en het gerecht
goed warm maken.
kleine toque van Janette Co-
r is gemaakt van beige taupé.
Het voorbeeld van de ouders
is het belangrijkste boek
voor kinderen om in te lezen.
Luilakken is alleen maar ple
zierig, wanneer er massa's
werk op je wachten.
1 e Parijse bioscoopdirecties pie-
gen in Augustus vooral derde
rangsfilms (of erger) te vertonen
aan die enkele Parijzenaars die nog
in de stad zijn achtergebleven.
Twintig-jaar oude Wild Westfilms
wisselen af met gooi en smijtfilms
en dan zijn er nog de melo-drama's
(een lach en een traan) u weet wel,
dat genre waarin dames met korte
rokken op het witte doek verschij
nen, afgezakte taille, en hoeden die
zorgvuldig het hoge of lage voor
hoofd bedekken.
Op straat betreuren wij dan wat
de verloren tijd, maar verheugen
ons tevens'dat we wat de kleding
aangaat er in de 2e helft dezer eeuw
niet op achteruit zijn gegaan. Maar
om ook weer 's. wat anders te bele
ven dan belegen en antieke filmver
halen, nam ik de invitatie van een
bevriende advocate aan om naar het
paleis van Justitie te gaan en daar
een rechtszitting bij te wonen
Eenmaal in het rechtszaaltje ge
zeten bleek dat meerdere mensen op
zoek naar verstrooiing zich naar de
zelfde plek begeven hadden. Som
mige zaten prettig achteroverge
leund. anderen hadden brood mee-
gebrscht.en zetten af en toe de
wijnfles eens aan de mond. Een ge
moedelijke atmosfeer, zonder de
'lechtstatigheid waarin Vrouwe Ju-
iitia gewoonlijk is gehuld. Links in
ie beklaagdenbank zat een eerbied-
yaardjg echtpaar en rechts een, jon-,
reman, genre -artist, "met «een flu-
velen pak, zwarte strik, het gezicht
opgesierd niet een baardje. Hij bleek
aanklagende partij te zijn.
„Waar gaat. het over?" vroeg de
«resident zakeliijr aan d" fluwelen
man.
„Ik ben schilder", zei laatstge
■oemde, en specialiseer mij in ge-
ïtyliseerde portretten". „Hoe bedoelt
vroeg de magistraat. „Ik ir.ter
oretccr dc gezichten van mijn cliër.
tor. die mi. opdragen hur. portret tc
schilderen Over het algemeen werk
ik vooral in de nachtclubs var
Montmartre of Montparnasse". Er
♦den kwam het verhaal waarin he'
voornoemde echtpaar de hoofdrol
-meelde. In één dezer gelegenheder
heb ik. aldus de artist, on eer-, avonr
de Dubon's ontmoet. We besloten
dat ik een portret van beide echte
t«den zou maker, en ik vroeg 2000 fr
voorschot op de 4000 die ik altijd
voor mijn portretten vraag. En ter
wijl in het cabaret een orkestje een
weemoedig deuntje aanhief en een
danseres op dit muziekje enige hals
brekende acrobatische toeren uit
voerde moet onze schilder aan hei
werk zijn getogen. Na een 20
minuten gepenseeld te hebben ze>
hij voldaan „dit is het portret van
Madame". Madame in kwestie ech
ter fronste haar wenkbrauwen en
beet hem toe: „Het is maar goed dat
li mij zegt dat ik het ben, want nooit
zou ik mijzelve hierop erkend heb
ben
„Wat denk jij ervan?" vroeg zij
aan monsieur Dubon.- De echtgenoot
zette zijn bril er bij op en bekeek
zorgvuldig het tableau. „Je lijkt op
Sarah Bernhardt„Dat is toch
nog zo gek niet!" bracht de schilder
in 't midden. „Het is mogelijk, maar
in werkelijkheid lijk ik net zoveel
op haar als it op Picasso".
„Madame, ik heb u zó gezien en ik
schilder mijn modellen volgens mijn
inspiratie!" Na deze woorden zette
de artist zich weer achter zijn ezel
om ditmaal de trekken van Monsi
eur te vereeuwigen Dezelfde scène
herhaalt zich. „Dit ben ik niet"
schreeuwde het model verontwaar
digd.
„U bent het wèl meneer".
„Op uw schilderij lijk ik een jon
gen van 16 jaar. Houdt uw schilde
rijen maar. ik wil ze niet hebben".
De schilder echter eiste de 2000 fr,
op die hem nog verschuldigd waven.
„Nooit van ons leven", luidd? het
fiere antwoord.
Toen met veel smaak het verhaal
verteld was haalde de artist de twee
gemaakte meesterwerken uit zijn tas
om ze aan monsieur le President te
tonen. „Zijn ze niet buitengewoon
geslaagd"? klonk de bescheiden
vraag. Madame Dubon had inder
daad heel veel van Sarah Bernhardt
in La Dame aux Camélias. terwijl
haar meer dan zestigjarige echtge
noot leek op een jongeman die men
voor 't eerst van zijn. leven, jn een
larige broèk 'gestoken' had. „Ik
begrijp uw modellen" zei de Presi
dent; „IL hebt ze niet op -het doek
gebracht doch voor het lapje ge
houden „Neen, ik heb ze gesty-
lïseerd, zoals ik reeds de eer had u
te zeggen". Maar de rechter gaf het
echtpaar gelijk. Bedremmeld ging dp
schilder heen, een - zaal dankbare
toeschouwers achterlatend.
ève. Parijs 14 Augustus.
Een voitetje, ais- et» musKer ymrur.
ken over het gezicht, verzacht de
mannelijke allure van dit hoedje
van Maud Roser.
ACTIE VAN
„grote vijf"
(Van onze Parijse correspondent)
Th R was al een hele tijd sprake
van, maar nu is dan eindelijk
het gerucht in hoogste instantie be
vestigd: op 20 Augustus, morgen aar
staande zullen de „grote vijf" de
Parijse Haute Couture: Fath. Pique:
Carven, Paquin en Descès broeder
lijk en gezamenlijk voor het voel
licht treden als de „geassocieerd!
couturiers" om in collectief verband
hun laatste creaties een 35 madel
len den volke te vertonen.
Dit geschiedt niet in Parijs, dat
het gedistingeerde centrum van de
grote wereld blijft, doch in een aan
tal Franse provincieplaatsen, waar
de geassocieerde couturiers hun ge
meenschappelijke filialen in de toe
komst zullen exploiteren. In Parijs
spreekt men nu van de revolutie in
de Haute Couture.
Op het eerste gezicht lijkt het
woord ..revolutie" misschien wat
zwaar van inhoud. Doch bij nadere
beschouwing dient men inderdaad
wel te erkennen dat hier van een
lichte omwenteling sprake is: in de
eerste plaats omdat de vijf genoem
de. en voormalige, concurrenten de
commerciële strijdbijl besloten te
begraven, en in de tweede plaats
wijl ze zich in de toekomst op een
geheel ander publiek zullen gaan
richten. Nochtans is het onze leze
ressen wel aan te raden niet ontij
dig te juichen, want alvorens iemand
met een beurs van gebruikelijke af
meting zich een product van een der
grote heren aan zal kunnen schaf
fen, zullen nóg wel enkele revolu
ties de wereld van de Haute Couture
op zijn grondvesten moeten doen
trillen. Een bedrag van een twee a
vierhonderd gulden dient men ook
na de twintigste Augustus voor zo'n
kleedje altijd nog wel uit te trekken
Maar van een bescheiden democrati
seringsproces mag men niettemin
wel spreken.
Voor een robe van Fath diend>
men tot dusver een vriéndelijk fa
milie-fortuintje te reserveren. Zo'1
bestikt lapje stof kostte altijd noi
wel achthonderd tot duizend guldei
En de clientèle dezer firma's, welk-
alle in dé duurste wijken van Parijs
Champs-El.vsées en omgeving geves
tigd zijn in huizen, die kastelen lij
ken, werd dan ook uitsluitend ge-
recruteerd uit dameskringen, die
iaat ons zeggen wel een paar
losse franken zakgeld te verteren
hadden: filmsterren, milliardiars-
dochters, ambassadeursvrouwen, enz.
Of dit slag vermogende dames aan
het uitsterven is ofwel door haar
echtelieden een centimeter of wat
korter wordt gehouden, vermogen
wij niet vast te stellen. Zeker is dat
de heren couturiers al een tijdje naar
brede afzetgebieden speurden. Men
dient namelijk niet te vergeten dat
genoemde mode-ontwerpers op zeld
zaam hoge lasten zitten en dat ook
de fiscus wel weet waar Abraham
dc mosterd haalt.
Wat de oorzaak van deze her
oriëntering ook moge zijn, in elk ge
val hebben de Franse dictators van
Eva's garderobe hun activiteit nu
dus gecoördineerd met het resultaat
dal men. als gezegd, voor een twee
honderd gulden zich nu al een jurkje
bij hen uit kan zoeken dat 't authen
tieke merkteken draagt van een der
„grote vijf". Natuurlijk zal men zich
dan niet de trotse bezitster weten
van een uniek exemplaar. Maar wèl
van een getrouwe copie. Of juister,
van een ets, die door de scheppende
kunstenaar persoonlijk werd gesig
neerd. Alle exemplaren worden na
melijk in de ateliers der bestaande
modehuizen uitgevoerd onder het
spiedend oog des meesters. En om
teleurstellingen te voorkomen zullen
leze massa-producten der grote
franse modehuizen in niet geheel
(gewerkte staat worden afgeleverd
odat de finishing touch nog altijd
ïaar het figuur van de nieuwe eige
ïares kan worden aangebracht.
Een revolutie?
Laten we zeggen dat de brug tus
sen de confectie en de haute couture
binnenkort geslagen wordt...».
Gesprekken sn
vier talen
Ik heb een vriendin, die onderwij
zeres is. Hoewel dit een zeer be
langrijk beroep is. vooral in deze
tijd van schaarste aan scholen, wil
ik U daarover niets vertellen, wel
daarentegen over het feit, dat deze
vriendin in de vacantietijd plotse
ling tijdelijk is omgezwaaid naar de
baan van telefoniste, telefoniste 'aan
de centrale van een grote textielhan
del. Zij zal daar veertien dager; de
telefoniste; die met vacantie gaat.
vervangen.
In de loop van de morgen was zij
aangenomen en een uur later zat
zij reeds, alsof ze volleerd was, ach
ter het nogal ingewikkelde telefoon
toestel met zijn vele knopjes, han-
dl jes en soeren. Het begin was al
direct goed. Een lichtje van een der
buitenlijnen floepte aan, ze stopte -
onder het toeziend oog van de echte
telefoniste een stop in een corres
ponderend gaatje eu drukte een
handletje naar beneden, waarna zij
de hoorn aan de .telefoniste gaf
Deze luisterde eveii, babbelde wat
in het Duits en gaf toen de hoorn
weer over aan mijn vriendin. „Het
's Duits", zei ze nog ten overvloede,
vant om met Multatuli te spre
ken het is een zaak waar veel om
«aat en die veel buitenlandse con
tacten heeft. Mijn vriendin sprak
nok Duits en probeerde zich ver
staanbaar te maken voor de, mijn
heer aan de andere kant van de lijn.
Ze begreep van diens taal waab-
ichijnlijk evenmin iets als hij van
haar Duits, want de mijnheer
bleek een Engelsman ta zijn.
Ingewikkelder dan "dit vond zij
iet mechaniek n lichtjes en knop-
ies en niet te vergeten van de stop
oen met draden. Zenuwslopend was
het vooral als er meer lichtjes aan
floepten en het belletje onophoude
lijk ratelde. Mijn vriendin verbrak
soms binnenshuis-gesprekken,- door
dat zij Hnr, ,rW ,,it het gat
trok.
„Doe je nog wai anders dan stop
pen insteken en uittrekken en stads-
lijritjes inschakelen?" vroeg ik, „O
ja", antwoordde mijn vriendin, „Ik
begin met „Hallo, hier Maarssens
textielhandel." en als het de huiste*
lefoon is, die gaat, vraag ik: Bent
U wol? dit is de wolafdeling
of toonzaal of pak (-afdeling)? Dan
verbind ik door of vraag gesprek
ken voor hen aan, Ik houd hele ver
halen tegen de juffrouw van de
Rijkstelefoon. Zij moet het contact
met het buitenland tot stand bren
gen. Dat is erg spannend, want ter
wijl ik op aansluiting met haar
wacht, en steedstoet, toetin
ue (.etêjymste is de enige, die weg
weet met alle knopjes en snoeren.
U ziet haar hier in actie-.
(Foto U.N.. - v. d. V/erf)
mijn oor hoor, flikkeren bij mij de
lampjes aan en uit. Ik heb dan de
keus de mensen van ons kantoor
heel kortaf te woord te staan en te
verbinden met wat zij vragen het
vervelende is n.l„ dat zij zelf geen
schakeling met andere afdelingen
hebben of hen te laten wachtea
omdat, indien ik de rijkstelefoon
laat. wachten, deze onmiddellijk het
contact verbreekt.- -
Over het algemeen is het buiten
land slecht te verstaan. Londen li
wel duidelijk, maar ik had vanmid
dag België aan de telefoon. We had
den het gesprek zelf aangevraagd en
toen het contact kwam. zei de juf
frouw van de Rijkstelefoon: Spreekt
U maar. Ik begon met mijn gewone
roep van: „Hallo, hier Manrssens
textielhandel" en ik vroeg wie ik
aan de telefoon had, Maar het was
stil aan de andere kant en het bleet
stil,
„Spreekt U nu toch' mopperde
de juffrouw van de Rijkstelefoon. Ik
werd woedend en zet: „Dat doe ik.
maar ik krijg geen antwoord". Het
bleek, dat de telefoniste in België
het ge/prek had geweigerd, omdat
er niemand op het kantoor daar
aanwezig was.
Als ik wel contact krijg, zeg ik al
leen: „Un moment s'il vous plait" ol
,One moment plaese" of „Ein Augen-
bliek bittc....". Daarna verbind ik
meteen door. Een moeilijkheid it
Italië, Als ik van daar iemand aan
de lijn heb, weet ik nooit welke taal
ik moet spreken. Het valt natuurlijk
altijd anders uit dan ik denk. Begin
ik in het Frans, dan spreekt de Ita
liaan prompt Engels en andersom.
De juffrouw van de Rijkstelefoon
met wie ik een woordenwisseling
had, is me ook dikwijls tot steua
Wij moesten een reiziger van ons. die
in Frankfort vertoefde aan de tele
foon hebben. „Het voorbericht", gal
ik de rijkstelefoniste op, Het ant
woord van haar kwam niet lang
daarna: „Hij is vandaag naar Bonn.
maar morgen komt hij in Frankfort
terug". Gewoon detective-werk Dan
het mijne mijn vriendin lacht
even ik zeg alleen maar „Hallo"
Gn ?ltAe ëchele dag aan mijn stoel
vastgekleefd. Je moet er beslist ster
ke zenuwen voor hebben. Ik sta
liever voor een klas".
En ik schrijf liever.
DAPHNE
Er zijn twee soorten vrouwens
zij die ook zonder geld kun
nen leven ende anderenl
Lilibetli oeieeji gouden dagen. De
logeerpartij bij Oma zit er wel
weer op en het strand en de zee
heeft ze in verband met het slechte
weer niet al te vaak gezien, maar ze
is thuis gekomen in gezelschap van
haar nichtje.
Die Sascha is even oud en zowat
even lang als het blonde kindmaar
verder haar absolute tegenpool. Don
ker haar, donkere ogen en een huid,
die door een maandenlang verblijf
aan de Middellandse Zee door de
zon als hei ware is gelooid.
Zie je die tivee op straat, dan zou
den ze samen een goede reclame
voor een bepaald whiskeymerk
kunnen zijn.
Het kind Lilibeth slooft zich uit; ze
is de vriendelijkheid zelve en staat
goedmoedig toe, dat al haar speel
goedjes in nichtelijke handen gera
ken en daarin niet altijd even zacht
zinnig behandeld worden.
ze vindt het vanwege de
gastvrijheid allemaal zonder tegen
stribbelen goed.
Dezer dagen, na een wilde speel-
partij in tuin en zandbak, stonden de
twee nichten als een blond en een
bruin poedelt je onder de douche
voor het slapen gaan.
Lilibeth monsterde Sascha mei
goedkeurende blikken, hetgeen ook
omgekeerd het geval was. Tot iedert
tevredenheid klaarblijkelijk.
En toen zei Lilibeth eensklaps:
„Sascha, ik zou myn voeten maar
goed wassen en de bibbers ook. Jij
bent zo bruin, dat je al dat vuile
niet kan zien!
VROUWENPAGINA
van
Zaterdag 19 Augustus.
65ste Jaargang no. 19631
