ATTENT
ZIJN
De droom
Het accent op de kleuren
Moord in Wenen
Zaterdag 16 September 1950
7j
jiiibeth heeft at
jeruime tijd een
nichtje van gelijke
leeftijd te logeren.
Zo b/onci Lilibeth
is, zo donker is de
■nicht. Maar de on
derlinge verhouding is uitmuntend. Op het
ene moment slaat het hele huis op zijn kop,
omdat de beide peuters in hun fantasie
een eigen huishouden opzetten met zieke
kinderen, operatiekamers; omdat er kleine
kindjes gekocht moeten worden met al
wat daar bij hoort; en het andere ogenblik
zitten ze (alleen gelukkig met haar mond)
tegen elkaar op te bieden in vernielzucht,
zeggende dat zij alles kapot zullen trappen
tot de getrouwe, allervriendelijkste gedien
stige en welk een toppunt van ontaard
heid Mammie, Tante en Pappie toe.
Onlangs kreeg de Tante bezoek. Tegen het
tweetal werd gezegd, dcc de beide Mam
mies uit zouden gaan; hetgeen in zoverre
een juichkreet ontiokte. dat Pappie ze naar
bed zou brengen.
Tegen éen uur of zeven kwam Papa, moe
van het werken, thuis.
Voor het huis: het tweetal, 'uitbundig
schreeuwend.
Ze waren niet tot bedaren ie brengen, tot
dat Pappie in grote nood een snóepje „voor
in bed" beloofde.
„Pappie", aldus Liii'oeth, „wat gezellig dat
we alleen thuis zijn. De „moeders" zijn al
aan het dansen..'..!"
Waarop Pappie in zulk een Onbedaarlijke
lach schoot, dat Lilibeth en nichtje hem
samen en in vereniging-met zakdgeken de
tranen uit zijn ogen uiaesten vegen....
„Huil jij daarom Pappie?", aldus, de don
kere
Het kost zo weinig moeite
Wij hebben zo juist onze koffer uitgepakt
en liggen nu uit te blazen in een luie lig
stoel in de tuin. Op een klein tafeltje naast
ons staat een halflege doos bonbons en een
glas limonade, een boek en sigaretten. Zo
zijn wij bezig het restje van onze laatste
vacantiedag op te maken. Genietend pein
zen wij over onze gastvrouw bij wie wij
deze week hebben gelogeerd.
Zij heeft het ontzaglijk druk met haar
vier zonen, van wie de jongste nog niet op
school gaat. De enige hulp die zij zich kan
veroorloven is twee middagen per week
een werkster. Hoe zij klaar komt en boven
dien haar huis en haar kinderen zo keurig
er uit kan laten zien, is ons een raadsel.
Zij werkt als een paard en doet het met
vreugd. Voor ons als haar gast wist zij
steeds kleine hartelijkheidjes te bedenken.
Haar kinderen sleepten alle soorten vriend
jes mee, haar man bracht dikwijls gasten
en er ging nauwelijks een avond voorbij
of er kwam even iemand aanwippen. Voor
iedereen had ze een vriendelijk gezicht en
een kopje thee klaar en altijd was ze blij
verrast alsof juist dat bezoek haar nu het
meest van al verheugde.
Zij is tevreden en zij is opgewekt. Zou
dat het zijn waardoor eigenlijk iedereen
haar zo graag mag, vragen wij ons af eh
schaamteloos verteren wij de vijfde bon
bon. Had zij iets bijzonders als dessert
klaar gemaakt, dan bleef er altijd wel iets
over voor dat juffertje aan de overkant.
„Die is alleen- en kookt dus maar bij tijd
en! Wijle" was dan' de verklaring. Of zij
plukte wat bloemen uit de tuin': „Even bij
mijn tante brengen, zij houdt er zo van".
Het merkwaardige was dat het haar niet
eens veel tijd kostte. Zij bezit de voortref
felijke eigenschap van attent te,zijn en dat
is eigenlijk alleen een kwestie van naden
ken.
Het kost zo weinig moeite een beetje
attent te zijn, lazen wij eens in een of an
der blad. tiet is een kwestie van gewoonte.
Als wij ons instellen om over anderen na
te denken dan'kost het inderdaad weinig
moeite een beetje attent voor ze te zijn.
Dan bewaren wij de buitenlandse postze
gels voor het zoontje van mevrouw Jansen
omdat hij zo'n verwoed verzamelaar is. Wij
onthouden dat mevrouw Carelsen zo graag
een boek wil lenen maar erg moeilijk van
huis weg kan. Wij bedenken dat onze bo
venburen vanavond samen uitwilden maar
geen oppas hebben en wij hebben per saldo
vanavond niets bijzonders. Het kost zo
weinig moeite er aan te denken de radio
niet keihard te draaien en gauw een vers
kopje thee te zetten als een van de huis
genoten moe thuiskomt. Wij geven onze
hulp een dankbaar woord of een bloemetje
als er een drukke week m'et logés achter
de rug is.
Het zijn van die honderd-en-een kleine
attenties die, omdat zij aan zo veel ver
schillende mensen worden bewezen en op
natuurlijke wijze worden gedaan, niet bij
zonder behoeven op te vallen, maar wel
waardering en dankbaarheid oogsten. Wij
leggen geen gevoel van verplichting op bij
dergelijke kleine vriendelijkheden, zoals
dat het geval is bij die overdreven harte-
lijken van geest die met grote, dure ge
schenken komen aandraven als je jarig of
ziek bent.
ADVERTENTIE
Heringa Wathrich
HAARLEM
CENTRALE VERWARMING
JOHNSON OLIEBRANDERS
Dit kostbare avondtoilet van Christian -/tJwr -s vervaardigd van een rijke witte
broché, doorstikt met goud- en zilverdraad.. Over een kokernauwe rok wordt een wijde
overrok met enorme zakken gedragen.
Jacques Griffe ontwierp deze driekwart
mantel van kameelhaar. De ceintuur is van
leer en de zakken op de heup zijn zó groot,
dat een klein hondje er makkelijk in kan
worden opgeborgen.
Appelen en peren
Het is eigenlijk nog overbodig om appelen
en peren (het zgn. harde fruit) in ons land
aan te prijzen. Zij mogen zich gelukkig
reeds eeuwen lang 111 een grote populariteit
verheugen. Niet alleen om de smaak is het
goed fruit te gebruiken zo ongemerkt
nuttigen we daarmede tevens een belang
rijke hoeveelheid vitamines en mineralen
(kalk, fosfor, ijzer en koper).
Men wil het rauwe fruit echter ook wel
eens afwisselen met een gekookt nagerecht.
Daarom geven wij hierbij een bijzonder
recept dat iedere huisvrouw wel eens in
haar menu kan verwerken.
Appel-nogavla:
Vla van: liter melk, 25 gr. (2l/> eet
lepel custard poeder, 55 gr. (21/- eetlepel
suiker, iets zout.
Voor de vulling 100 gr. (bijna 1 kopje)
suiker, 1 grote appel, 3 beschuiten, een
klontje boter of margarine.
De melk met iets zout aan de kook
brengen. Het custardpoeder aanmengen
met wat achtergehouden melk. De kokende
melk binden met het aangemengde custard
poeder en de suiker toevoegen. De vla laten
afkoelen. De boter of de margarine smelten
in de koekepan. De beschuiten grof krui
melen, de appelen schillen en snipperen.
De suiker in de koekepan tot caramel bram
den zorgen dat ze niet te donker wordt),
de beschuitkruimels hierdoor mengen en
vervolgens'de appelsnippers. Deze even
meebakken tot ze zacht geworden zijn, on
der voortdurend roeren. Dan het mengsel
door de vla mengen. Laat men de vla met
het mengsel lang staan, dan wordt dit
'zachter, anders is het croquant.
Weense modeshoiv komt
naar Nederland
Door de Kamer van Koophandel in
Wenen zal in de komende weken een
modeshow in tal van Europese landen ge
organiseerd worden. Beginnend met een
optreden in Stockholm op 25 September
a.s. zal deze show een tournée door Finland,
Denemarken, Nederland, West-Duitsland en
Zwitserland ondernemen. De show, die ook
naar Amsterdam en Den Haag komt, is
niet bedoeld als reclame voor bepaalde fir
ma's of enkele bedrijven, maar wil aan het
buitenland het bewijs leveren, dat Wenen
weer zijn oude plaats op het gebied van de
internationale mode heeft hernomen.
De nieuwste Weense dameskleding zal
door 19 mannequins uit de Donaustad ge
presenteerd worden. De show beperkt zich
niet tot de „haute couture", maar omvat
tevens producten der hoeden-, parapluie- en
bijouterie-industrie. Op 7 October a.s. zal
deze modeshow ie Amsterdam en op 8
October in Scheveningen te zien zijn.
KORT VERHAAL DOOR X.T
Kijk, hier is het boekje, zei doctor Van
Beek, die een half jaar geleden was ge
promoveerd tot doctor in de Romaanse
taal en letterkunde, hoofdvak Spaans, en
hij haalde het uit zijn kostbare biblio
theek.
Het was een eenvoudig in perkament
gebonden werkje, waarvan de bladzijden
in drieën waren verdeeld: links stonds de
Spaanse tekst, rechts de Italiaanse, onder
deze beide, mooi verdeeld, de Portugese.
Waarom dit werkje kostbaar is, dat zal
ik je vertellen.
In 1934, het was nog voor de burger
oorlog, bezocht ik Spanje, dat een open
baring voor mij was, en kocht dit werkje
in een soort van „tienda" (winkel), waar
het stonk naar leer, wierook en nog iets.
Ikbetaalde er 40 peseta's voor. Of het
duur is weet ik niet, maar ik had behoor
lijk geld bij ine en kon het betalen.
Toen ik een week later in Holland te
rugkeerde, liet ik het mijn studievriend
De Vries zien. De Vries studeert thans
psychologie aan de Utrechtse universiteit
en is eer. ijverig leerling van dl*. Tenhaeff,
de bekende parapsycholoog. De Vries is
natuurlijk geen „occultist". Hij heeft er de
laatste tijd eon gewoonte van gemaakt om
elke droom die hij zich des morgens her
innert- nauwkeurig op tc schrijven. Maar
al te vaak interpreteert men de dingen, die
'men "in" een droom ziét, als onjuist, zegt
hij. Het relaas van een droom schrijve
men eens nauwkeurig op. We moeten er
vooral op letten, dat als wij wakker zijn
ons denken absoluut weigert om het ver
band te zoeken tussen de droom en de
daarop volgende gebeurtenis. Het is voor
ons denken nu eenmaal een totaal ver
keerde associatie. Met behulp van de vier
de dimensie verdedigt hij verschillende
stellingen ten opzichte van de droomana
lyse en ik moet zeggen zij zijn interes
sant. Verschillende dromen komen uit,
maar vele ook niet, aldus De Vries.
Om verder te gaan: toen De Vries het
boekje zag" zei hij: Het moet een kostbaar
werkje zijn.-
Moet dat? Waarom?
Hij glimlachte en haalde uit zijn archief
een brief. Hier, zei hij, neem hem mee en
open hem niet eerder dan dat je een on
derzoek hebt ingesteld naar de waarde van
het werkje.
Ilt beloofde het. Trouwens, ik wilde toch
weten of het- inderdaad zo'n waarde had
en riep daarvoor de hulp in van een zeer
knap antiquair in Amsterdam: een oud
vriendelijk mannetje. Hij bekeek het boek
je als was het de'Koh-i-noor en zei toen:
ik geloof dat gij een vangst hebt gedaan.
Mag ik de perkamenten omslag eens los
maken? Het zal niet beschadigd worden.
Hij maakte de omslag los met behulp van
.een chemisch procédé waar ik niets van
snapte en toen de oude baas klaar was
kon ik mijn ogen niet geloven. De witte
schutbladzijde, die tegen de perkamenten
omslag was aangeplakt, verborg vijf dun
ne bladzijden, waarop duidelijk het jaar
tal 1571 was geschreven en een handteke
ning was gecalligrafeerd, die bleek te zijn
van Fray Luis de Leon, de glorie dei-
Spaanse letteren, de grote lyrische
dichter. Een eigenhandig, geschreven ge
dicht sierde een der bladzijden; het was
getiteld „Al salir de la prisión" (Bij 't ver
laten der gevangenis).
Ik biedt u 100 zei de antiquair.
Wollen stoffen favoriet
Ik weigerde en stuurde het werkje naar
prof. De Madariaga van de Madrileense
universiteit, die mij een week of drie la
ter terugschreef, dat hij nauwkeurig over
leg had gepleegd met de rector van het
San Ignacio-klooster die bekend staat als
de Leon-kenner bij uitnemendheid: beiden
stonden in voor de echtheid van het hand
schrift en de handtekening. Zij feliciteer
den mij met het bezit.
Toen maakte ik de brief van mijn vriend
open, die een droom beschreef, welke hij
de nacht voor mijn vertrek naar Spanje
had gehad. Hij had mij heel duidelijk ge
zien in een boekwinkeltje; hij zag ook dat
ik een boek kocht, dat ik op bezoek kwam
bij een oude man, die zeer voldaan knikte
en die mij bankbiljetten toonde. Dat laat
ste deel van de droom klopt niet geheel,
want het is een Amerikaan geweest, die
mij 1-900 heeft geboden.
Vergeefs. Ik doe het niet weg.
(Nadruk Derboden)
Nu het modebeeld voor de komende
winter vrij eenvoudig blijkt, is het logisch
dat het volle accent komt te liggen op
kleuren en materialen, die mooier zijn dan
ooit. Het lijdt geen twijfel dat wollen stof
fen dit jaar favoriet zijn voor alle uren
van de dag. De bekende ontwerper Balen-
ciaga verwerkte het zelfs tot een schou-
derloze -cocktailjapon met een bijpassend
jakje! De fleurige noot op zijn zwarte
creatie werd gevormd door een ceintuur
van chartreusekleurige satijn. Natuurlijk
is dit een pikante uitzondering, maar een
feit blijft het, dat wollen japonnen de
laatste tijd noch in de schouwburg, noch'
in de concertzaal, noch in dancings deto
neren. Waarmee we willen zeggen dat het
traditionele zijdje op uitgangsavondjes in
het gedrang geraakt! Dikke wollen stoffen
worden verwerkt tot enorm wijde swag
gers, die over potloodslanke rokjes gedra
gen worden. Er is een nieuw materiaal dat
„deurmat" v/erd gedoopt omdat het zo al
niet in gewicht dan toch in weefsel een
sterke gelijkenis met dit nuttige artikel
vertoont. Een andere populaire mantelstof
belooft dit seizoen het ruige „teddybeer"
te worden, dat niet alleen gebruikt wordt
voor sportjassen, maar ook voor gekledere
modellen. „Poedel" is, zoals de naam al
aanduidt, een krullerig materiaal waarvan
ook mantelpakken en jurken worden ge
maakt. Verder zien we langharige pluche
stoffen in rijke tinten, vooral groen, blauw
en purper.
Tweeds waren de laatste jaren buiten
Engeland wat op de achtergrond geraakt,
maar nu zijn ze toch weer volop in trek,
behalve voor sportkleding ook voor het
uitgaanstenue. Balmaïn gebruikte eer-
tweed, diagonaal geweven, met strepen in
alle tinten die de hei maar kan vertonen.
Ook de klassieke visgraat in forse uitvoe
ring, duikt veelvuldig op in de collecties.
Dat ruiten op de modeshows met een
lantaarntje te zoeken waren zal wel wat
opschudding verwekken onder de eigena
ressen van wild geruite jassen. Tot troost
kunnen wij vermelden, dat Piguet, geïn
spireerd .door, het harlekijnspel, ruiten
brengt van rood, zachtgroen en konings
blauw, terwijl Jean Patoe geruite stoffen
gebruikt voor zijn wijde jassen en re
dingotes.
Grote aandacht hebben de fabrikanten
besteed aan de jerseys die zij in talloze
nieuwe- variaties op de markt brengen.
Vaak is een metaalachtige draad ingewe
ven, wat een aardig effect geeft. Een klei
ne sensatie verwekte in Parijs een zijden
materiaal, dat bedekt was met kleine
zwarte kwastjes._ Balenciaga's mannequin,
die eén namidd^gjapbn van deze 'excen-
triéke stof dröëg, hioet', zo nngeveér het
gevoel hebben gehad alsof ze in de harige
huid van een rups was gekropen!
De couturiers hebben zich met enthou
siasme geworpen op het nieuwe pletvrije
band kunt halen. Ook paars is heel popu
lair in alle nuances van fel purper tot
zacht violet. Verder vertoont het herfst-
palet als gewoonlijk veel groen, vooral
bladgroen, olijfgroen en voor de avond een
metaalachtige groene kleur. De rustige
achtergrond wordt gevormd door de neu
trale tinten bruin, grijs en biauw.
Nu er zoveel geruchten de ronde doen
over "net schaars en duur worden van
warme winterstoffen is het in ieder geval
een geruststelling te weten, dat de textiel
fabrikanten in Engeland, Zwitserland,
Italië. België en Nederland volop stoffen
hebben gefabriceerd in de maanden ge
durende welke wij in luchtige gewaden
rondwandelden. De voorraden zijn groot
en mocht er te zijner tijd een prijsstijging
komen, wel, dan zien we wel weer. Voor
lopig kunnen we nog te kust en te keur
gaan en dat stemt ons gezien de om
standigheden dubbel tevreden!
ARLETTE
fluweel, waarvan naast avondjurken ook
mantels en mantelpakken vervaardigd
worden. Voor de avond zijn het verder
vooral zilver en goud lamé's, satijn en
faille die furore maken.
De modekleur voor het komende seizoen
is onmiskenbaar het klassieke zwart, zo
geliefd bij de Parisienne. Misschien is het
wel nooit zozeer en vogue geweest als juist
dit jaar. Somber? Zonder garnering zeker.
Gelukkig zijn er al talloze manieren om
de „petite robe noire" op te fleuren. Alle
mogelijke soorten bloemen worden in
dikke toefen rond de hals gespeld, op de
ceintuur of op de revers, en verder zijn er
de kleurige zakdoekjes van chiffon die uit
de zakken van jurkjes en mantelpakken
hangen en die je door je ceintuur of arm-
„Sourire sous la pluie", aldus heeft Carven
deze charmante regenjas van gabardine
gedoopt. Let op de aardige lijn van de
capemouuien
FEUILLETON
door'Cisela Furtmüller
(Vertaald uit het Duits)
21)
Aanvankelijk, toen ze beiden studeer
den en vervolgens samen in de Kronos-
fabrieken werkten, ging het wel, maar
later
Wat gebéurde er toen?
Svensen probeerde avances bij mij
te maken. Eerst vatte ik zijn gedrag op als
een misplaatste grap, maar toen hij er niet
mee ophield, moest ik het Wilhelm wel
zeggen.
Er is toen waarschijnlijk tussen beide
mannen twist ontstaan?
Ze knikte. Ja, het werd een zeer hef
tige woordenwisseling. Ik was bang, dat
Nordmann zich door z'n woede tot onver
antwoordelijke dingen mee zou laten sle
pen.
Was u bij dat gesprek aanwezig?
Liselotte schudde ontkennend het hoofd.
Nee, ik was er niet bij. Het gebeurde
tijdens hun werk op de Kronosfabrieken,
dat ze elkaar de waarheid zeiden.
Helbing keek haar met gespannen aan
dacht aan. Werd de zaak met deze woor
denwisseling als afgedaan beschouwd?
Ik weet het niet, antwoordde ze aar
zelend. Wilhelm zei wel eens, dat hij hem
later nog verder rekenschap zou vragen.
Helbing maakte enige aantekeningen en
keek Liselotte met een wonderlijke blik
in zijn ogen aan.
Nordmann en Svensen waren dus niet
alleen vanwege dat geld, maar ook om u,
elkaar vijandig gezind geworden?
Ze knikte. Ja, antwoordde ze snel en
zonder aarzeling, ook om mij waren ze
bittere vijanden geworden.
Helbing speelde even met zijn vulpen,
voordat hij langzaam opmerkte: Dirk
Svensen is enige dagen geleden vermoord.
Mén heeft hem korte tijd, nadat een be
zoeker waarschijnlijk Wilhelm Nord
mann hem had verlaten, met een zware
hoofdwond in zijn kamer aangetroffen.
Met wijd-opengesperde ogen keek Lise
lotte de politieman aan. Over haar bleke
lippen kwam geen geluid. Haar hersens
werkten niet, alles draaide in haar hoofd
door elkaar heen. Ze kon niet normaal en
helder denken als anders. Wat vertelde die
politieman haar daar? Dirk Svensen was
vermoordEn Wilhelm Nordmann zou
de dader zijn
Liselotte schudde haar hoofd en wilde
iets zeggen maar haar keel scheen dicht
gesnoerd. Had ze iets dergelijks al niet
dadelijk gevreesd die laatste avond, dat
ze bij Wilhelm was en hij van haar weg
ging om naar München te vertrekken?
Helbing zag de emoties,- die het meisje
te verwerken had. Hij liet haar even rustig
begaan, zonder op een antwoord aan te
dringen. Diverse minuten, die Liselotte een
eeuwigheid toeschenen, vergingen, voordat
ze een enkel woord stamelend uit kon bren
gen.
Heeft Wilhelmheeft Nordmann
bekend? vroeg ze zo fluisterend en terneer
geslagen. dat Helbing zich in moest span
nen orn te verstaan, wat ze zeide.
Nordmann is er vandoor. We hebben
hem tot nu toe niet te pakken kunnen
krijgen.
Liselotte hief langzaam haar hoofd op.
Met een vertwijfelde blik keek ze hem aan.
Als ik u op dit moment zou zeggen,
dat ik er niet aan geloof, dat mijn ver
loofde Rothe en Svensen vermoord heeft,
dan zoudt u waarschijnlijk denken, dat
het de moed der wanhoop is. waardoor ik
nu nog aan de mogelijkheid men kan
wel zeggen aan het wonder geloof, dat,
ondanks alles wat in zijn nadeel spreekt,
zijn onschuld aangetoond zal kunnen wor
den. Ze stond op en kwam op Helbing toe.
Maar toch geioof ik stellig aan zijn on
schuld, ondanks alles ben ik er vast van
overtuigd, dat hij met deze misdaden niets
te maken heeft. Mijn eigen leven zou,
evenals het zijne, niets meer waard zijn,
als hij deze vreselijke schuld op zich had
geladen.
U moet moedig zijn en alles onder
ogen durven zien, zei Helbing, haar ernstig
aankijkend. Blijft u vooral kalm, het
heeft geen zin ook u zelf ten gronde te
richten.
Hij stak zijn notitieboekje langzaam in
zijn. zak. U hebt verklaard, dat Nord
mann meermalen bij Valentin Rothe is
geweest. Ging het bij die bezoeken alleen
over financiële aangelegenheden?
Verbaasd keek het meisje de politieman
aan. Ze had een en ander nu al zó vaak
meegedeeld; waarom moest ze het nu nog
eens herhalen?
Ja. Wilhelm kwam, nadat hij bij de
Ki onosfabrieken weg was, nog 'dikwijls bij
meneer Rothe, die hij verslag uitbracht
over de vordering van zijn chemische on
derzoekingen.
Helbing trok zijn wenkbrauwen op. Het
meisje vervolgde: De laatste tijd was er
nog al eens onenigheid tussen Nordmann
en meneer Rothe. Mijn verloofde wilde met
een veelbelovend, zeer bijzonder chemisch
onderzoek beginnen en vroeg aan Rothe
hem hiervoor een voorschot te geven.
Rothe wilde daarvan niets weten. Hij
meende, dat het resultaat niet zó zou zijn
als mijn verloofde dacht. Wilhelm werd
daarom de laatste tijd niet altijd meer door
hem ontvangen.
Vertelde Nordmann u uitvoerig over
zijn bezoeken aan meneer Rothe?
Ja natuurlijkwe hadden geen
geheimen voor elkaar.
Heeft hij u ook bijzonderheden ver
teld? Heeft hij u bijvoorbeeld wel eens
meegedeeld, dat hij andei-e mensen bij
Rothe ontmoet had?
De inspanning van het nadenken ver
oorzaakte het meisje hoofdpijn en met een
vermoeid gebaar streek ze over haar voor
hoofd. Ikgeloof wel dat hij me
daarover eens iets gezegd heeft.
Wannéér was dat? vroeg Helbing, met
moeite zijn ongeduld bedwingend. Het
meisje had het zich klaarblijkelijk aange
wend alleen maar te antwoorden op haar
direct gestelde vragen. Vertelt u toch
wat uitvoeriger. Misschien weet u met wie
Nordmann daar gesproken heeft of wie
liij bij Rothe ontmoet heeft.
Een week voor Roihe's dood liet mijn
verloofde zich tegelijkertijd met een andere
heer bij meneer Rothe aandienen. Wilhelm
werd weggestuurd, terwijl de ander ont
vangen werd.
Wie meldde hen aan? Weet u, of het
een van de bedienden was?
Wilhelm vertelde me, dat de bediende
Weber op dat moment ziek was. Hij ver
baasde zich erover, dat een jonge jongen,
die hij niet kende, hen binnenliet.
Vertelde Nordmann u ook, hoe de
man, die wèl bij Rothe ontvangen werd,
terwijl hij zelf werd weggestuurd, er uit
zag?
Als ik me niet vergis, zei hij dat deze
groot en slank was. Bovendien was hem
een zekere geheimzinnigheid opgevallen
in diens optreden. Maar natuutlijk':was hij
boos over het feit, dat deze vreehide wel
bij Rothe werd binnengelaten eh hij niet.
Was die vreemde maii blond of don
ker? vroeg Helbing langzaam.
Een mat lachje kwam op Liselotte's ge
zicht. Daarvoor had ik werkelijk geen
interesse, meneer Helbing. Maar ik meen
dat m'n verloofde hem destijds aan me
beschreef ais, de zwarte onbekende met
de uilenbril". Overigens schonk ik er wei
nig aandacht aan.
Juist, zei Helbing, terwijl hij opstond.
Kunt u geen enkel opbeurend woord
tot me zeggen? vroeg het meisje, hem met
haar grote blauwe ogen smekend aankij
kend.
Nóg niet, antwoordde Helbing vrien
delijk. Maar laten we het beste hopen.
Ze begreep, dat hij haar de vreselijke
waarheid niet bruutweg in hét "gezicht
wilde zéggen.
Onderweg naar zijn bureau dacht Wer
ner Helbing na over dit onderhoud. Het
belangrijkste was de verklaring, dat een
man, die wat uiterlijk betreft overeen
kwam met degene, die hij in de blauwe
auto achtervolgd had, 'bij Valentin Rothe
geweest zou zijn. Het was Helbing'duide
lijk, waarom hij dit belangrijke fejt eerst
nu te weten was gekomen.
(Wordt vervolgd).
