Vergrotingen - Reproducties
VÊRLAGIN&J
S*
Ook met SPECULAAS is
Speculaas 250 gram 38c
Kort en Bondig
Steeds iets aparts
sfl v. lm ja ©Sen
Sport in het kort
Geen Blijvende Stad
Woensdag 11 October 1950
Haarlems Dagblad en Oprechte Haarlemsche Courant
N.Z.H. heefl rijdend
personeel teveel
Toch geen ontslagen
Hoewel er bij de N.Z.H. voor het gehele
bedrijf een overcompleet is aan rijdend
personeel is de vakbeweging met de direc
tie overeengekomen dat dit geen ontslag
tot gevolg zal hebben.
Het overcompleet is niet groot en men
verwacht, dat het door natuurlijke af
vloeiing (pensionnering) binnen afzien
bare tijd zal verdwijnen.
Op de standplaats Haarlem is echter een
tekort aan rijdend personeel, zowel bij de
tram als bij de bus. Bij de tram is het ech
ter zo gering, dat het niet zal worden aan
gevuld.
Het buspersoneel wordt met negen
chauffeurs aangevuld, waarvan er zeven
uit Leiden en twee uit Waterland komen.
Het tekort in Haarlem aan personeel
wordt vooral veroorzaakt door de vele
extra diensten die in de winter op Zondag
moeten worden gereden.
Witbrood in Haarlem Maandag
nogmaals een cent duurder
Loonsverhoging verdisconteerd
De plaatselijke bakkerijcommissie voor
het saneringsrayon Haarlem en omstreken
deelt mede, dat in een te 's-Gravenhage
gehouden vergadering, die onder leiding
stond van de Nederlands Bakker ijstichting,
is besloten om wegens de sterk gestegen
bedrijfskosten en de wijzigingen in de
bloemprijzen de prijzen van het witte
brood, het veredelde brood en van melk-
brood met ingang van Maandag 16 October
met een cent per brood te verhogen.
De bakkers tekenen daarbij aan. dat on
danks deze prijsverhoging Haarlem nog
steeds de laagste broodprijs van ons land
heeft.
Het „volksbrood" blijft in prijs onver
anderd.
(In deze broodprijsverhoging is onder
meer de 5 -loonsverhoging voor de ge
zellen begrepen. Deze was nog niet ver
disconteerd in de broodprijsverhoging van
enkele weken geleden. Het witbrood in
Haarlem is thans genoteerd op 36 cent. in
de overige delen van het land bedraagt de
prijs als regel 38 cent. Red. H.D.)
„De bajes is zo groot"
De documentaire film „De bajes is zo
groot"welke onlangs voor de regerings
voorlichtingsdienst door Multifilm, Haar
lem is vervaardigd ten behoeve van het
twaalfde internationale strafrechts- en ge-
vangeniscongres en welke een beeld geeft
van de vernieuwing van het Nederlandse
gevangeniswezen, wordt Woensdagmorgen
18 October vertoond in het Passagetheater
in Den Haag. Deze vertoning zal worden
bijgewoond door de leden der Staten-
Generaal.
Culturele commissie
„Over de brug"
In samenwerking met de Haarlemse afde
ling van de „Maatschappij tot Nut van 't
Algemeen" en „Volksuniversiteit" is voor
het gedeelte Haarlem benoorden de Jan
Gijzenvaart een culturele commissie opge
richt. met het doel ook voor deze stadswijk
enigeculturele avonden voor te bereiden
Maandagavond werd de eerste lezing gehou
den door de heer P. Creutzberg. over Suri
name. De heer Creutzberg vertoonde enige
tijdens zijn onderzoekingstochten in de wou
den van Suriname opgenomen films. Deze
avond, waarvoor de gemeente de gymnastiek
zaal van de J. P. Coenschool had beschikbaar
gesteld, was zo druk bezocht, dat buiten de
170 aanwezigen nog velen moesten worden
teleurgesteld. De volgende avond wordt ge
houden op 13 November door de heer J.
Buijs Jr. over „Het goede boek".
ADVERTENTIE
ADVERTENTIE
„RICHE FOTO ART"
8 GROTE HOUTSTRAAT - TEL. 13472
Burgerlijke stand van Haarlem
HAARLEM, 10 October 1950
ONDERTROUWD: 10 Oct., T. J. Dijkzeul
en C. W. van Bruggen.
GEHUWD: 10 Oct., C. Blom en A. P. Faber.
BEVALLEN van een zoon: 7 Oct., A. M.
Groot—Veldhuijzen van Zanten; 3 Oct.. A.
M. NelissenWallekers; A. H. J. Wiekamp
Urbanowitz; 9 Oct., G. van den Broek—Slot;
10 Oct., M. G. van den AkkerSlaats.
BEVALLEN van een dochter: 10 Oct., C.
C. MöllerKimman; C. A. M. Dessing
Trautwein; M. Moerbeekde Blauw; M. J.
W estendorpKok.
OVERLEDEN: 7 Oct., C. W. van Dril, 41 j.,
Kamperlaan; 8 Oct., C. M. Scherpenhuijsen
Steenken, 64 j., Rozenhagenplein; R. van
der Veldt—Couenberg, 79 j., Hagestraat; D.
BaaijSchrander. 45 j„ Gasthuïsvest; 9 Oct.,
G. H. Vrugt, 50 j., de Ruijterweg.
Macaroni p. 250 gram los nCi 21 ct.
Vermicelli p. 250 gram los nti 19ct.
Tomatenpurée per blikje 29ct.
HAKA-Thee nog sieeds voor oude prijs
Roodmerk 86 ct.
per-100 gram
Groenmerk 78 Ct.
Bruinmerk 72 ct.
In een tijd van
prijsverhogingen g
betekenendeze
prijsverlagingen
voor iedere 1
huisvrouwI
dubbel voordeel
A
Niet om hei gewin maar voor hei gezin
ADVERTENTIE
voordeliger!
Stevan Bergmann speelde
voor „Toonkunst"
Met een demonstratie van technische
bravour opende de Oostenrijkse pianist
Stevan Bergmann Dinsdag de reeks kamer-
muziek-avonden van de afdeling Haarlem
en omstreken der Maatschappij tot bevor
dering der Toonkunst. Het meest frappante
staal van zijn technisch kunnen kwam aan
het slot van het programma met de Paga-
nini-variatïes, opus 35 van Brahms. Dit
geduchte werk was een kolfje naar de hand
van de pianist en wie zich betreffende
„muziek maken" in de eerste plaats voor
de technische problemen interesseert, an
ders gezegd: wie het middel boven het doel
stelt, kon er zijn hart aan ophalen. Daar
is trouwens niets op tegen, want met de
intentie een samenvatting van alle moge
lijke kunstvaardigheden betreffende de
pianotechniek te geven heeft Brahms dit
werk dan ook geschreven, hetgeen erg
duidelijk blijkt uit de neventitel „Studiën".
In dit „compendium" der pianistiek deed
Bergmann zich kennen als een virtuoos
voor wie de grootste moeilijkheden slechts
kinderspel zijn. Met dit „kunnen" heeft hij
ons willen verbazen en daar is hij dan ook
volkomen in geslaagd. Het was een feno
menale prestatie van de middelen waar
mee men muziek pleegt te maken.
Maar al lijkt het dat Bergmann alles
in de hand heeft om een groot pianist te
zijn, een dusdanige indruk van zijn spel
hebben we toch niet gekregen. Niet alleen
verstrikt hij zich in een jacht op technisch
effect en schuwt hij daarbij geen banali
teiten of onverantwoordelijke dingen, als
de Polka van Rachmaninoff of diens zin
loze transcriptie van het Scherzo uit de
Midzomernachtdroom van Mendelssohn,
waarin ook het middel boven het doel bleek
té gelden; doch in de zuivere kunst van
Scarlatti, Haydn, Bach èn Chopin kon de
virtuoos met zijn geweldige techniek
slechts sporadisch de indruk geven dat hij
de essentie van deze scheppingen benader
de. Wellicht was hij er nog het dichtst bij
in het Largo van de b-mineur-Sonate van
Chopin; maar met het sentiment begon
Bergmann al gauw over de schreef te gaan
en de spanningen en ontspanningen kwa
men niet zeer gelukkig met elkaar in even
wicht. Bleef natuurlijk de knappe techni
sche realisatie, voor zover ze niet bedorven
werd door een pedaalgebruik, dat het
klankbeeld vaak vertroebelde.
Een lusteloze Scarlatti, een vergroofde
Bach, een gebrutaliseerde Albeniz, en
dat alles met een techniek die wonderlijk
mag heten! Men vraagt zich af hoe het
mogelijk is. Het zal dan toch waar wezen
wat Jakob Wassemann ergens zegt, dat
kunst voortbrengen niet zozeer een kwestie
is van „kunnen" als van „zijn".
JOS. DE KLERK.
PLAQUETTE IN CONCERTGEBOUW
Ter herinnering aan de 50-jarige samen
werking van hei koor der Maatschappij
tot bevordering der Toonkunst en het Con
certgebouw-Orkest is in de grote zaal van
het Concertgebouw te Amsterdam een door
Ans de Boer vervaardigde plaquette aange
bracht. In 1941 werd in de zelfde zaal
eveneens een plaquette van Ans de Boer
onthuld, ter herinnering aan het 100-jarig
bestaan van de Maatschappij „Caecilia".
LUSTRUMVIERING „DE REÜNIE"
In onze Maandag gepubliceerde bespre
king van de lustrumviering vereniging „De
Reünie" schreven wij dat de conférenciers
de humor vooral in het dubieuze zochten,
zonder daar altijd even geslaagde staaltjes
van te vinden Deze opmerking verdient in
zoverre correctie, dat zij niet van toepas
sing is op het optreden van de wel genoem
de heer Frans Pennarts. Het bestuur van
„De Reünie" deelt ons mede dat er enkele
nummers van het programma geschrapt
moesten worden, doordat een van de spelers
door treinvertraging te laat arriveerde, welk
tijdverlies niet meer kon worden ingehaald.
Voet onder een wiel
In de Prins Hendrikstraat was gisteren een
negen-jarige jongen aan het spelen, toen een
vrachtwagen van de Oranjekade af deze
straat achteruit inreed. Waarschijnlijk heeft
het jongetje niet goed uitgekeken, want hij
kwam mei zijn voet onder een achterwiel.
Hij gilde zo hard, dat de chauffeur onmid
dellijk stopte, waardoor het wiel op de voet
bleef staan. Pas nadat het jongetje weer aan
het schreeuwen was gegaan, zette de chauf
feur de wagen verder.
De jongen is met een enkel-fractuur naar
het Grote Gasthuis gebracht.
Eerste lustrumconcert van
Haarlems Chr. Mannenkoor
Op Donderdag 19 October viert Haarlems
Christelijk Mannenkoor zijn eerste lustrum
met een feestconcert in de gemeentelijke
Concertzaal, waaraan medewerking wordt
verleend door de H.O.V. en de altzangeres
Annie Woud.
Uitgevoerd worden onder meer de Alt-
Rhapsodie van Brahms en het Credo uit de
Missa Mariae Magdalenae van Ph. Loots
met begeleiding door het orkest, dat onder
directie van Toon Verhey ook het svmpho-
nisch gedicht „Les Préludes" van Lïszt ten
gehore zal brengen.
Haarlems Christelijk Mannenkoor werd
op 20 Augustus 1945 opgericht. Het stond
cot Februari van dit jaar onder leiding van
de heer Jac. Zwaan. Na diens overlijden
werd de heer Bernard Verboom uit 's-Gra-
venhage, een leerling van Fred Roeske,
tot dirigent benoemd. Dit lustrumconcert
betekent tevens zijn debuut als koordiri
gent in Haarlem.
Het bestuur van Haarlems Christelijk
Mannenkoor bestaat uit de heren D. A. J.
Spek, voorzitter, T. van der Meer, secreta
ris, H. van Es, penningmeester, A. Jansen
en.J. Westenburger, bibliothecarissen, J.
van Haarlem. P. Krevger. M. A. Molenaar.
G. Oldenbroek, G. D. Sangster en G. Vixse-
boxse, leden.
Jaap Praag stelt werk
in Haarlem ten toon
Toen Jaap Praag een half jaar geleden
een tentoonstelling in Zandvoort hield,
hebben we een interview met deze schil
der gepubliceerd. Naar aanleiding daar
van constateerden we dat men hier eigen
lijk voor een tragisch geval staat. Jaap
Praag is, volgens zijn zeggen, in de onder-
duik-tijd begonnen met schilderen. De
techniek van het tekenen is hem onvol
doende eigen: men zou van een technische
onmacht kunnen spreken. Ook ontbreekt
aan dit werk de charme van het aesthe-
tische, van het raffinement. Jaap Praag
moet woekeren met de weinige middelen
die hem ten dienste staan. De verslapping
der contouren verhindert hem niet soms
verrassende kleureffecten te bereiken.
Ook is zijn geestelijke instelling doorgaans
te veel in onmiddellijk verband met het
leven. Zijn schilderijen, die de oude Jo
denbuurt tot onderwerp hebben, hechten
nog te veel aan de concrete herinnering.
De nieuwere stukken, die aan deze expo
sitie zijn toegevoegd, getuigen van een
consequent (want onzes inziens ge
dwongen) voortgaan in deze richting: de
kleur overheerst de lijn. Aesthetisch onbe
grijpelijk blijft het voor ons, dat het voor
zijn eerste werk doorgaande kleine pa
neeltje „Markttafreel" van Praags hand
zou zijn. Dat er een andere signatuur op
staat („Zonneveldt"), is voor ons geen
reden tot twijfel: wèl de verf behandeling
èn de compositie.
Verblijdend is het dat er in het perceel
Grote Houtstraat 54 een grote expositie
ruimte beschikbaar blijkt te zijn. Enkele
veranderingen zijn nodig: de stukken
hangen gedeeltelijk in de schaduw van
het bovenlicht. We hopen dat deze ruimte
ook voor jonge Haarlemse schilders dispo
nibel zal worden gesteld. Deze tentoon
stelling duurt tot 21 October.
H. SCHMIDT DEGENER
Politie Sportvereniging
E. H. Tenckinck-beker
De sabeléquipe van de Haarlemse politie,
bestaande uit G. J. Endlich, C. van Rijswijk.
E. Holtslag en K. Wieldraaier, heeft in de
gisteravond te Leiden gehouden dualmeet
LeidenHaarlem met negen gewonnen
tegen zeven verloren partijen beslag gelegd
op de E. H. Tenckinck-beker.
Een belangrijk aandeel in dit succes had
E. Holtslag die met vier gewonnen partijen
de prijs voor de schermer met het grootste
aantal gewonnen partijen de zijne kon
noemen.
Wandelen
De wandelploeg van de Haarlemse Politie
Sportvereniging die in de afgelopen zomer
zoveel successen boekte, nam voor het laatst
in dit seizoen aan een wandeltocht deel. Met
16 man liep de ploeg mee in een 30 km. tocht
uitgeschreven door het „Rode Kruiskorps"
te 's Gravenhage. De opbrengst van deze
tocht was bestemd voor de wederopbouw van
het Rode Kruis ziekenhuis aldaar.
Voetbal
Dinsdag speelde het eerste elftal van de
Haarlemse Politie Sportvereniging een wed
strijd om de N.P.S.B.-beker tegen de Ko
ninklijke Maréchaussée Amsterdam. Of
schoon de ploegen in het veld weinig voor
elkaar onderdeden was de uitslag 71 in
het voordeel van de Maréchaussées. De voor
hoede van de Amsterdammers maakte enkele
malen gebruik van te ver opdringen van de
Haarlemse achterhoede.
Voor het propaedeutisch examen voor
civiel-ingenieur slaagden aan de Technische
Hogeschool in Delft D. A. Barendsen, Bloe-
mendaal, K. de Boer, Driehuis, H. van der
Heyden, Heemstede.
BESTELDIENST
ADVERTENTIE
A.B.C.
heeft voldoende materiaal om U altijd keurig op tijd te helpen.
30 vrachtauto's en 50 man personeel.
A.B.C. - Barrevoetestraat 2 Haarlem Tel. 18428, na 6 u. 1481014155
„Gelukkig, dat jullie me gevonden hebt!" fluisterde Bunkie.
,iDoet je arm erg -pijn?" vroeg Rick bezorgd.
,,'n Beetje wel!" zei Bunkie.
Toen vertelde hij, hoe hij aan die gewonde arm was gekomen.
Weldra verscheen de Kabouterdokter, die door Pilon was gewaarschuwd.
Het was 'n vriendelijke dokter; hij vroeg alles, keek Bunkie's arm na en deed er
een nieuw en beter verband om. Toen lachte hij geruststellend.
„Het valt erg mee, hoor! Een paar daagjes in bed en je bent er weer bovenop. Ik
zal 'n lekker drankje voor je maken!"
Rick voelde zich erg opgelucht, toen hij dat hoorde. Hij verzorgde zijn vriendje alle
dagen, dat die nog in bed moest blijven. En de dokter had het bij 't rechte eind.
Vier dagen later kon Bunkie weer op en mocht hij buiten wandelen. Hij moest alleen
z'n arm nog in een draagdoek houden.
Indonesische avond
in Frans Halstheater
Met de voor Westerse oren toch altijd zo
wonderlijke klink-klank van de gamelan-
muziek opende het ensemble „Babar lajar"
gisteravond voor een uitverkocht Frans
Halstheater de Indonesische avond van de
Haarlemse Kunst Gemeenschap. Bernard
ÏJzerdraat, de bezielde en bezielende leider
van het orkest, heeft na zijn zwerftocht over
Java en Bali nog meer dan vroeger het
wezen van deze soms onthutsende, maar
altijd fascinerende muziek weten over te
brengen op zijn medewerkers, voor zover
deze niet van Indonesische afkomst zijn.
Het optreden van „Babar lajar" vormde
een passende inleiding tot de vertoning van
een Amerikaans filmpje over Bali, van een
toelichting voorzien door de heer W. S.
Bitter. Deze wees erop hoe het Hindoeïsme
de oorzaak was van het feit, dat de Bali
nezen het kunstzinnigste volk van de Ar
chipel zijn geworden. Tegenwoordig be
staat helaas het gevaar dat deze kunst
devalueert tot een exportartikel. Het filmpje
bood wel een aardige samenvatting van
alle belangwekkende facetten van het leven
op Bali, doch ging mank aan een onscherp
beeld, terwijl ook de geluidsachtergrond
verre van verzorgd was.
Daarna ging men over tot het bekende
lantaarnplaatjesritueel: praatje-plaatje-
klop. De man-met-de-stok was de heer F.
A. Wagener, die blijk gaf geheel in zijn
onderwerp, de volkskunst van Indonesië,
op te gaan. Hij had een voortreffelijke
keuze in de collectie van het Indisch Insti
tuut gedaan en daarbij bovendien de climax
niet verwaarloosd, al kon men van mening
zijn, dat het aantal lichtbeelden beperkt had
moeten worden om de aandacht niet te ver
zwakken. Desondanks bracht het gehoor de
heer Wagener een enthousiaste hulde voor
zijn geestdriftige uiteenzetting bij de fraai
opgenomen kleurendia's.
Na de pauze, waarin door in Indonesisch
costuum gestoken jongelui koffie werd ge
serveerd, werd „Het lied van de rijst", de
bekende film van de Nederlandse cineast
Mannus Francken, vertoond, die door de
uitstekende fotografie en het strakke
rhythme wederom aller bewondex-ing af
dwong.
Hildebrand-bazar geopend
Gedui'ende vijf dagen zullen de bezoe
kers aan de Vleeshal in de sfeer van Hilde-
bi'and geraken. Daar is een bazar ingei'icht
ten bate van de diaconie der Nederlands
Hervormde Gemeente van Haarlem en de
Camera Obscura is tot onderwerp geno
men. Langs de wanden hangen schilde
rijen, waarvan de heer C. Nel er vijf en
zijn zoon de heer B. J. Nel er drie heeft
gemaakt. Doch er zijn meer dingen die aan
Haarlem van honderd jaar geleden her
inneren.
Dinsdagmiddag is de bazar officieel ge
opend. De heer H. J. L. Vernhout sprak als
voorzitter van het college van diakenen
woorden van dank tot allen die aan de
opbouw van de bazar hebben meegewerkt.
In het bijzonder richtte hij zich tot de
bazar-commissie, waarvan de heer P. W.
Breemer voorzitter is en de heer H. van
Marselis Hartsinck secretaris en verder tot
de heer C. Nel, die een belangrijk aandeel
heeft in de totstandkoming van de bazar.
Dr. J. A. baron de Vos van Steenwijk,
commissaris der Koningin, hei'innerde
in zijn toespi'aak aan het Haarlem van
honderd jaar geleden en van de tegenwoor
dige tijd. Veel is er veranderd. Ziet men
de folder van de diaconie dan blijkt er uit,
dat er veel gedaan wordt voor het kind
en de ouden van dagen, doch de tijden zijn
er sedert 1850 niet op vei'beterd. De diaco
nie tracht de nood te lenigen en spreker
wekte de bezoekers op veel op de bazar
te kopen, opdat een groot bedrag bijeen
gebracht zal worden.
De belangstelling op de eerste dag was
bijzonder groot. Velen verzamelden zich
bij de stands, waar dames in costuums uit
de vorige eeuw de artikelen trachtten te
verkopen.
Met aandacht werd ook gekeken naar de
stand, gevuld met werkstukjes, vex-vaardigd
door de ouden van dagen uit het rusthuis
der diaconie aan de Jansstraat. De leef
tijden van dezen is gemiddeld te stellen
op tachtig jaar. De oudste is onlangs een
en negentig jaar geworden. De heer A. F.
Beeks, directeur van het rusthuis deelde
over de tijdsbesteding mee, dat een doel
bewuste bezigheid, in een tempo dat over
eenkomt met hun kunnen, een gevoel van
minderwaardigheid voor ouden van dagen
zal tegengaan. Het zal de ouden zedelijk
opheffen en een dankbaar gevoel geven
van mee geteld te worden. Het „oud-zijn"
woi'dt van een probleem tot een vreugde
gemaakt. De bewoners van het rusthuis
hebben een groot aantal werkstukken ge
maakt, dat de belangstelling verdient.
Tot en met Zaterdag blijft de bazar ge
opend.
Voetbal
EDODe Volewijckers
begint om twaalf uur
De voor Zondag vastgestelde wedstrijd
EDODe Volewijckers in het Noorder
Sportpark voor de competitie eerste klasse
begint om twaalf uur.
De ontmoeting DIO—TYBB op het terrein
achter de Kleverparkweg begint om halfeen.
Haarlem tegen Stormvogels
Dondex'dagavond wordt op het terrein aan
de Jan Gijzenvaart een wedstrijd bij kunst
licht gespeeld tussen Haarlem en Storm
vogels.
binnenland
Het grote orgel in de St. Jan te Den
Bosch zwijgt al vijf jaar wegens een defect.
De kosten van restauratie zijn geraamd op
f 91.000. Uit vrijwillige bijdragen heeft men
reeds een bedrag van meer dan een halve
ton bijeen. Men hoopt het volgende jaar met
de herstelwerkzaamheden een begin te
maken.
Tc Nijmegen Is in de leeftyd van zeven-
tig jaar overleden de heer J. Daniels, oud
voorzitter van de algemene R.K. Officieren-
vereniging „Arko", voorzitter van de V.V.V.
Nijmegen en gedelegeerd commissaris van
het dagblad „De Gelderlander". Hij was
reserve luitenant-kolonel bij de Koninklijke
Landmacht.
HAARLEM EN OMGEVING
De Unie van Vrouwelijke Vrijwilligers
heeft de inwonersfstersï van Heemstede, die
zestig jaar of ouder zijn. meegedeeld, dat
van Dinsdag 17 October af in het Protestantse
Jeugdhuis aan de Heemsteedse Dreef een
sociëteit voor ouden van dagen geopend
wordt.
j— Het Haarlems Mannenkoor „Electrisch
Materieel" (dirigent K. Zeilmaker) heeft op
het door de Bond van Spoorweg-ontspan
ningsverenigingen gehouden concours zowel
een eerste als een ereprijs gewonnen. Jury
leden waren de heren Marinus Adam en Jos
de Klerk.
Aan de Landbouw Hogeschool in Wage-
ningen slaagde voor het propaedeutisch
examen B. Meyboom te Velsen.
Het Bloemendaalse politie-elftat heeft
gisteren op eigen terrein met 05 van het
elftal van de Katwijkse collega's verloren,
ADVERTENTIE
op het gebied van bloemsierkunst
BLOEMENMAGAZIJN
Bondselftal voor Assen
De samenstelling van het Bondselftal, dat
Zondag 15 October te Assen tegen het
Drents KNVB-elital zal uitkomen, is als
volgt:
Doel: Landman (Sparta).
achter: Metselaar (Alkmaarse Boys) en
Meines (Frisia).
Midden: Van den Wassenbergh (Longa),
Massuger (Longa) en Schenk (Sparta).
Voor: Hendriks (Vitesse), Mangelmans
(ADO), Willems (ADO), Van der Weerd
(Wageningen) en Groeneveld (Haarlem).
Reserves; Hofkamp (HSC), Van Eist
(Heracles), Van Hout (Longa) en Barends
(Haarlem).
Zwemmen
Vijfduizendste gediplomeerde
van „De Watervrienden"
Ter gelegenheid van het uitreiken van het
vijfduizendste vaardigheidsdiploma aan een
lid van de Haarlemse zwemvereniging „De
Wateiwrienden" zal Zondagavond in het
Sportfondsenbad een familiezwemfeest wor
den gehouden. Ongeveer twintig jaar geleden
begon de vereniging als zwemgroep van de
Nederlandse Arbeiders Sportbond haar werk.
In die periode bestond acht en zestig maal
gelegenheid deel te nemen aan ce proef voor
een diploma eerst van de Nederlandse Ar
beiders rportbond en na de bevrijding van
de KNZB. Instructeurs der vereniging heb
ben belangeloos de leden leren zwemmen. De
leeftijden varieerden van zes tot acht en
zestig jaar.
Het programma voor Zondag is van ge
noeglijke aard, waaraan alle leden kunnen
deelnemen. Wedstrijden voor zwemmers en
polospelers worden gehouden en ook worden
demonstraties zwemmend redden en figuur-
zwemmen gehouden.
NEDERLANDSE HOCKEYPLOEG NAAR
BARCELONA. Aan de reis naar Barce
lona, waar begin November het internatio
naal hockeytournooi wordt gehouden nemen
deel de elf spelers, die Zondag tegen Dene
marken speelden. Het gezelschap zal 29
October per auto vertx-ekken. Omstreeks 7
November is men in ons land terug.
WILLY SCHAGEN BOKSTE ONBESLIST.
In een gevecht over tien ronden bokste
de Nederlandse halfzwaargewicht kampioen
Willy Schagen te Birmingham onbeslist tegen
de Engelsman Jimmy Carroll.
TRAGISCHE NASLEEP VAN VOETBAL
WEDSTRIJD. Tijdens de Zondag ge
speelde voetbalwedstrijd SVVMBelfeldia
te Maasmei liep de Belfeldse speler H.
Douben na een botsing een beenbreuk op.
Nadat hij vervoerd was naar het ziekenhuis
in Tegelen heeft zich later een complicatie
voorgedaan, tengevolge waarvan hij is over
leden.
WATERPOLO-UITSLAGEN. De uit
slagen van de Dinsdagavond in het Sport
fondsenbad gespeelde waterpolo-competitie-
wedstrijden heren, luiden: HPC 3VZV 3
5—0; DWT 3—HVGB 4 2—4
W. P. VAN BEEK OVERLEDEN. Op
28-jarige leeftijd is in het Academisch zie
kenhuis te Utrecht overleden W. P. van
Beek, linksbinnen van de Assense voetbal
club Achilles. Voordat hij bij de maréchaus
sée in Assen werd geplaatst, speelde Van
Beek in GVAV. Vele malen werd hij opge
steld in vei-tegenwoox-digende Noox-debjke
elftallen en het Nederlands politieelftal.
FEUILLETON
Oorspronkelijke feuilleton
door Herman van Hattum
12) Dat deze
mens ver en ver uitsteeg boven het nor
male. Dat hij in het hart van het leven
had leren zien en, hoewel onmiskenbaar
verbitterd en verstrakt, toch een levens
kunstenaar was geworden met een grote
innerlijke rijkdom. Wat hem zoëven nog
slechts vaag en onbewust trof in de diepe
aangrijpend warme ondertoon in de zang
van deze eenzame, toen deze met de ac-
coorden van zijn gitaar opkfönk naar Gods
wijde hemel, werd hem langs een andere
weg opnieuw duidelijk, nu deze man daar
voor hem stond, zonder enige gespannen
heid of nervositeit, zonder enige schatting
te betalen aan de geldende etiquette, zon
der enige inachtneming van beleefdheid
of voorkomendheid. Het werd hem in één
slag duidelijk: Japik was een persoonlijk
heid!
Van de zelfverzekerdheid, de hardheid
en het cynisme van de kluizenaar was na
het vertrek van zijn gasten weinig meer
terug te vinden. Japik was een man van
uitersten. Zolang hij hard was, was hij
hard als graniet, onbewogen als de pyra-
miden, raadselachtig als de sphinx. Maar
als hij eenmaal was gebroken niet door
toedoen van anderen, o neen, want Japik
kende de mensen door en door en niemand
van deze sterfelijke wezens zou in staat
zijn hem van zijn stuk te brengen maar
als hij eenmaal gebroken was, dan was
hij ook totaal gebroken. Dan kwamen de
opwellingen van zijn gemoed als stortzeeën
aanrollen en overspoelden al zijn verstan
delijke bedenkselen; dan was even totaal
in zijn zachtheid en geroerdheid en in zijn
uitingen van ontroering, als hij op andere
ogenblikken de ijzeren zich-zelf-beheer-
sende was, de mens, die zichzelf volkomen
in de macht had en hield.
Het avonddonker had de predikant en
diens schoonzuster al opgeslokt. Het zach
te krassen van hun voetstappen op 't zand
paadje was al lang verklonken. Maar nog
stond Japik geleund tegen de posten van
de lage deur van zijn woning en nog steeds
staarden zijn ogen ver weg, naar waar de
donkere bosruggen schenen te reiken tot
aan de besterde hemel.
Hij was aan een hevige ontroering ten
prooi. De steen, die, even al, van zijn hart
wilde vallen, toen hij, met een schok ge
wekt uit de droomwereld van zijn muziek,
de predikant ontwaarde en een ogenblik
meende in de ranke figuur naast hem diens
vrouw te herkennen, deze steen was nu
weggerold. Zijn hart zette zich uit. Verlan
gen en herinnering in een nimmer falend
bondgenootschap liepen stox*m op zijn ziel.
Verleden en toekomst zetten het heden in
lichterlaaie. Er was niet meer de koele
verstandelijkheid, de beheerste, fijnzinnige
spot, de haast onnatuxxrlijke kalmte. De
gletscher was ontdooid. Een razende berg
stroom stortte zich in de diepte....
En het verwijt; dat de predikant zich
zelf maakte, doof voor het lichte gesnap
van zijn gezellin, op de terugweg naar de
pastorie, was volkomen onverdiend: Japik
voelde en wist, dat het zijn eigen schuld
was, dat deze ontmoeting een bittere te
leurstelling was geworden; voelde en wist,
dat, onder andere omstandigheden tussen
de predikant en hem zich een gesprek zou
kunnen ontwikkelen, waarvoor de een de
ander nog lange tijd dankbaar zou zijn ge
weest; voelde en wist, dat hij, hij zelf en
hij alleen, zich met een ruk had afgesloten,
dat hij, hij zelf, zich innerlijk had gepant
serd, om niet, door zich gedeeltelijk te laten
gaan, zichzelf tenslotte helemaal bloot te
geven en zijn verdriet, zijn verscheurdheid,
de grote pijn van zijn hart, uit te snikken
tegen deze man, de man, die als geen ander
dit verdriet en deze pijn zou begrijpen.
Maar ook de enige mens, voor wie deze pijn
een pijn zou oproepen, wellicht erger en
onverdraaglijker nog dan die van hem zelf.
Japik had zich nooit iets laten voor
staan op zijn sociale gevoelens. Menig
maal had hij verondersteld deze gevoe
lens totaal te missen en van alle ge
meenschapszin te zijn gespeend. Ditmaal
wist hij, dat het 'zelfbedrog was geweest;
dat het arglistige verstand het hem had
ingefluisterd. Wat raakte hem het leed
van anderen? Hadden zij, konden zij ooit
meer hebben geleden dan hij? Was het
mogelijk, dat het hen harder had gesla
gen, meer had geschroeid, dan hem? Dat
zij dieper waren gegaan door de hel van
angst en vrees, van stukgeslagen idealen
en verstoorde illusies dan hij?
Maar nu met zijn handen tegen de
deurposten geleund en het gelaat naar
de hemel gewend, terwijl hij met lang
zame ademteugen de koele nachtlucht
in de longen zoog, nu ruiste uit de vre
dige stilte van het landschap de eeuwig
heid op hem aan; nu werd zijn ziel op
haar beurt als een snaren-instrument
bespeeld door de Grote Kunstenaar; was
er diep van binnen die vx-eemde menge
ling van pijn en geluk, van worgende wan
hoop en blinkende blijheid, die vreemde
mengeling, die daar al zo vaak was ge
weest, wanneer hij zich volkomen open
stelde en voor één ogenblik zichzelf losliet.
Toch stemde het hem dankbaar, dat hij
daareven zichzelf had kunnen beheersen,
al had de halsstarrigheid van zijn pogen
de conversatie dan doen mislukken. Wat
nut kon het hebben in het bijzijn van deze
vrouw zich uit te spx-eken? Wat zou zij, als
nauwelijks meerdex-jarig stadsmeisje, heb
ben kunnen bevatten van de grootte van
zijn eenzaamheid, de diepte van zijn lijden
en tegelijk de onontkoombaarheid daarvan?
Wat wist een mens vóór zijn dertigste jaar?
Hoeveel begreep hij van de ingewikkeld
heid van binnen- en buitenwereld en van
de conflicten, die daaruit konden voort
vloeien? Niets immers.
Weg dwaalden zijn gedachten. Ontspan
nen vieleix beide armen langs zijn lichaam.
Zijn schouder steunde nog tegen de lage
deur.
Hetty....
Hetty Verhaer.
Vijftien jaar lagen achter hem. Vijftien
jaren van onafgebroken worsteling waren
voorbijgegaan. Vijftien lange jaren van
poging om te verstikken, wat nimmer ver
stikt en vergeten kon worden; om te bre
ken, uit de waanzinnig-makende cirkel
gang van eigen denken, van pogingen om
met anderen te beleven wat hij met haar
beleefde, pogingen om sui'rogaat voor het
echte te nemen, om van idealist realist te
worden, om het alles-eisende gevoelsmens
om te scheppen tot een weinigeisend ver
standswezen.
Nu er was een wrange lach om zijn
mond, als hij de deur sloot en na de lamp
te hebben uitgedraaid in zijn kamer zich
liet zinken in een stoel in dat laatste
was hij ongetwijfeld wel gevorderd. De
Grote Meester mag niet zeggen, dat hij zijn
lesje slecht heeft geleerd. Uitgenomen de
schaarse, zeer schaarse momenten van uit
barstende gemoedsvolheid was hij de laat
ste jaren een mens geweest met weinig
werkelijke ups en downs. Er was vrijwel
niets, dat hem van zijn apropos kon
brengen; geen krantenverhaal over zó- en
zó-veel duizend kinderen, die ergens van
honger zouden zijn omgekomen; geen be
richt over omlaag gestorte vliegtuigen met
tientallen doden of gezonken duikboten
met vele opvarenden; geen praatje van zijn
kwebbelende schoonmaakster, dat die en
die man altijd dronken was en zijn vrouw
beestachtig behandelde; niets, niets,
niets.... Hij was voor zijn gevoel reeds
duizend doden gestorven. Wat deed dan die
laatste, feitelijke dood er toe? Het beteken
de het einde van de strijd, het einde van
het verlangen. Het kon niet minder zijn
dan een verlossing, een eïndclijke rust.
Wéér zag hij zichzelf achter de piano
zitten, lang en lang geleden, in de intieme
studio van Gida in Amsterdam. Wéér zag
hij de deur opengaan, als zo vaak voor de
aanvang van een les en hoorde hij een
moeder vragen naar de voorwaarden van
inschrijving voor een meisje vaxx veertien
jaar.
Hetty....
Hetty Verhaer.
Ach, die eerste les was alles nog vrij
normaal geweest. Zij was verlegen en
zenuwachtig, hield zich achteraf, dorst zich
niet helemaal te geven En Gida, fijne psy
chologe die ze was, had haar maar laten
begaan schijnbaar zonder enige aandacht
aan haar te besteden. Hoewel zij in
werkelijkheid haar scherp observeerde.
(Wordt vervolgd).
