Haarlems Dagblad
Koninklijke wekroep tot eenheid
in Londens historische Guildhall
Een indrukwekkende rede van een wijze vorstin
Klare taal
Koningin Juliana
als gastvrouwe
55e Jaargang No. 19713
Hoofdkantoor: Grote Houtstraat 93, Haarlem.
Telefoon Directie, Hoofdredactie, Redactie en
Administratie 15295 (zes lijnen). Bijkantoor
Haarlem-Noord, Soendaplein 37, Telefoon 12230.
Drukkerij Zuider Buitenspaarne 12, Telef. 15295.
Hoofdredacteur: Robert Peereboom
Donderdag 23 November 1950
Uitgave van de Grafische Bedrijven Damiate.
Verschijnt dagelijks behalve Zon- en Feestdagen.
Abonnementsprijs per week 35 cent, per kwartaal
4.50. Franco per post 5.—. Postgiro 273107.
Advert.tarieven op aanvraag bij de Administratie
en Oprcrtrtc Daariemsdje «Courant (Knno i6$6j
Directie: P. W. Peereboom en Robert Peereboom
SIJ haar ONTVANGST in de City of
London heeft Koningin Juliana om
trent het doel van haar bezoek bijzonder
klare laai gesproken. Zij heeft in de Guild
hall. in antwoord op de rede van de Lord
Mayor, ronduit gezegd: Wij zijn hier niet
-Deen om een beleefdheidsbezoek te bren-
-PD en ook niet alleen om over samen
werking in het verleden te praten en te
verzwijgen hoe vaak wij handgemeen zijn
geraakt. Wij zijn er ook niet slechts om
vast tc stellen, hoe een wereldramp onze
vriendschap bevestigd heeft, ofschoon ik
daar dankbaar voor ben. Maar ik wil er
vooral de nadruk op leggen, hoezeer wij
eikaar nodig zullen hebben in de toekomst.
Deze beschouwing is hier ietwat ver-
j.o;t in volledige bewoordingen vindt u
ha3: hiernevens maar dit vat toch de
jnh' iid samen. Het was vroeger niet ge
bruikelijk dat bij koninklijke bezoeken in
(t lecïe termen gesproken werd, als onze
Koiv ïgin verleden jaar in Parijs en nu in
Londen heeft gebezigd. Staatshoofden
plachten zich tot breedvoerige hoffelijk
heden te bepalen. Koningin Juliana's rede-
veeringen in het buitenland kenmerken
niet alleen verandering in de stijl van
dergelijke bezoeken in het algemeen, maar
vooral het optreden van een bijzondere
persoonlijkheid. Velen in ons land zien in
de Koningin, die pas twee jaar aan de
regering is, bij uitstek de Moeder in een
gelukkig: gezin, die door haar eenvoud en
vriendelijkheid bovendien zo dicht bij het
volk staal: de Eerste in den lande, die door
haar levenshouding een voortreffelijk voor-
oeeld geeft. Er is meer: er is een sterke,
buitengewoon intelligente, moedige per-
roonlijkheid die op de hoge post, haar in
dit leven ten deel gevallen, voor haar
medemensen wil doen wat zij kan. Te
Parijs heeft haar woord reecis diepe indruk
jemaakt. Het is niet de laai die de hoveling
of de hoge ambtenaar, door hun ambt tot
omslachtige en omzichtige termen genoopt,
het staatshoofd als ontwerp van een rede
louden voorleggen. Het is, onmiskenbaar,
de taal van de Koningin zelf. Met over
tuiging en toewijding voert zij haar streven
naar een nauw samengaan der vredelie
vende volken uit. Europese eenheid vindt
in haar de hoogste pleitbezorgster die men
zich wensen kon. Het statige Britse gezel
schap, bijeen in de Guildhall, moet wel diep
getroffen zijn geweest toen het zich door
een Koningin hoorde toevoegen: ,,Wij moe
ien leren, veel oude denkbeelden te be
schouwen als verdwijnend en verdwenen.
Bij de minste aanraking vallen zij in elkaar
als stof. Sommige begrippen, die wij allen
plachten mee te dragen en op te tuigen
met fraaie leuzen, zijn niets dan vermomde
nationale zelfzucht. Enige eeuwen lang
hebben deze begrippen hoog te paard ge
zeten, maar nu strompelen zij verder op
zere voeten, want uiteindelijk is bewezen,
dat zij alleen maar tot hindernis zijn op de
weg naar de wereldvrede."
Dit is de taal van een jonge, vooruit
strevende geest, die het goede en moedige
in het verleden moge eren, maar vooruit
ziet naar de toekomst en eraan wil bouwen.
En die zich wel bewust is dat het uur van
een nieuwe ontwikkeling heeft geslagen.
Wij dienen de Koningin dankbaar te zijn
dat zij ons volk voorgaat in de verwerving
van ciit bésef en dat zij haar overtuiging
bovendien uitdraagt buiten ons land: in
die centra, waar zulk inzicht het meest
nodig is. Vooral in Londen. Het is zulk\
klare, moedige taal waardoor Europa tot
het besef van de werkelijkheid: van de
noodzaak van zijn vernieuwing en van de
grote laak die het nogmaals in de wereld
zal kunnen vervullen, moet worden ge
bracht. K. P.
Portugese order van
6 millioen voor Nederland
Voor rekening van het ministerie van
koloniën van Portugal zullen in Nederland
twee sleepzuigers worden gebouwd.
De Industriële Handelscombinatie Holland
is er na langdurige onderhandelingen in
geslaagd dit contract te verwerven.
De beide zuigers zullen een bedrag op
brengen van ruim zes millioen gulden.
Brits schip in de lucht gevlogen
Hel 1700 ton metende Britse schip
..Eastern Med" is Dinsdagavond iri de
buurt van Suez in de lucht gevlogen en
brandend gezonken. De ontploffing deed
zich voor toen het schip te Adabija, on
geveer 20 km. ten Zuiden van Suez, werd
geladen met benzine voor het Britse leger.
Een aantal Arabische bootwerkers werd
èoor de ontploffing ver weg geslingerd,
aldus is uit Britse militaire kringen ver
nomen. Volgens een te Cairo ontvangen
bericht werden gisteravond drie man ver
wist en 21 werden gewond, onder wie ver
scheidene Britse militairen.
De gouverneur van Suez, Ibrahim Zaky
Dlknoly Bey. zeide, dat er tien Egyptische
slachtoffers te betreuren waren.
Op 19 Juli vloog het Britse vrachtschip
Indian Enterprise" op de Rode Zee in de
lucht. Van de bemanning van 75 koppen
overleefde slechts een lid de ramp.
(Van onze verslaggevers in Londen)
De tweede dag van het Koninklijk bezoek aan Londen kreeg een schitterend en
indrukwekkend hoogtepunt, dat zijn grote betekenis voor de volken van Nederland
en Groot-Brittannië niet zozeer ontleende aan de pracht en praal, waarmede
de gebeurtenissen op deze dag onigeven waren, doch voor alles aan de concrete
bijdrage tot een groter begrip voor de bedoeling der Nederlands-Britse verbonden
heid die de sfeer vervulde in de historische Guildhall, waar de Nederlandse vorstin
woorden sprak welke ui de eeuwenoude muren van deze plaats een vertrouwd
klankbord vonden: Woorden die door hun Koninklijke wijsheid de beroeringen der
tijden overkoepelden met een betekenis die verre uitging boven de dagelijkse zorgen
van mensen, landen en volken. Omdat zij een schitterend getuigenis waren van
groots begrip voor de koers der mensheid onder de alwijze leiding van de Goddelijke
hand, en voor de weg die door de ontwikkeling der dingen aan de volken wordt
gewezen: De weg' naar onontkenbare, onontkoombare eenheid. Deze woorden hebben
op deze tweede dag van het bezoek onzer Vorstin en haar gemaal aan Engeland de
enthousiaste toejuichingen van de Londenaren en de muzikale klanken der muziek
korpsen samengesmolten tot een wekroep aan de wereld: „Wij worden met geweld
tot eenheid gedreven", zo zeide Koningin Juliana. „Wij voelen met ontzag voor deze
ontwikkeling onze eigen kleinheid".
„Oude begrippen van vermomde nationale zelfzucht
vallen uiteen als stof bij de minste aanraking"
Na een statierit door de Londense straten
arriveerde het Koninklijk Paar op het klei
ne plein voor Guildhall.
Herauten leidden de gaslenstoet de bi
bliotheek van Guildhall binnen, waar het
bijzondere hof van de gemeenteraad van de
City was samengekomen om een adres tot
Koningin Juliana te richten.
Een kistje van eikenhout van het dak
van Guildhall, dat door Duitse bommen
werd verwoest, zal Koningin Juliana wor
den toegezonden om het adres in te be
waren.
In het adres wordt de Koningin „harte
lijk en oprecht welkom geheten" en wordt
zij verzekerd van „het verlangen van cle
Londense burgers, dat de volken van Ne
derland en Groot-Brittannië steeds samen
mogen streven naar een vreedzame oplos
sing van de vele problemen, waarvoor de
wereld thans gesteld is".
Koningin Juliana antwoordde op dit wel
komstadres en de begroetingswoorden van
Lord Mayor en zeide:
„Uw woorden doen een snaar in mijn
hart trillen. Zij tonen de onsterfelijke le
vensla-acht van uw dappere en altijd
jonge stad Londen. Inderdaad zijn wij blij
hier terug te zijn, en als oude vrienden
uw burgers weer te oafmoeten.diè~ ons
vandaag zo'n hartelijke ontyajigst hebben
bereid. Dit is in 't bijzonder het geval voor
mijn man, die, evenals mijn moeder, uw
stad zo goed kent van haar' meest tragi
sche en triomfante tijden.
Als ik tot u spreek, mijnheer de bur
gemeester van Londen Groot Brittan-
nië's hoofdstad dan zou ik graag de
uiting van warme vriendschapsgevoelens
uit naam van het Nederlandse volk, even
eens willen zenden naar de andere Lon
dense stedelijke gemeenten, naar de Britse
grote en kleine steden, dorpen en gehuch
ten en naar alle plaatsen in Groot Brit-
tannië waar mensen wonen.
Het bezoek dat wij brengen is niet alleen
een beleefdheidsbezoek, wij zijn niet hier
alleen om te gedenken, hoe dikwijls in het
verleden Groot-Brittannië en Nederland
samen als vrienden en bondgenoten ge
leefd hebben (en om te verzwijgen, hoe
vaak wij handgemeen geraakt zijn) en
zelfs niet hoe een wereldramp onze
vriendschap bevestigd heeft: Want onder
landen, die samen gevochten en sindsdien
zij aan zij gestaan hebben, is dat tegen
woordig ik ben diep dankbaar het vast
te stellen een onomstotelijk feit.
Maar ik wilde vooral de nadruk er op
leggen hoe zeer wij elkaar nodig zullen
hebben in de toekomst. En zoveel „bloed,
zweet en tranen" hebben aan ons allen
een gezegende erfenis nagelaten: "Wij ge
voelen dat wij moeten maken een wereld
van eendracht.
Alle tegenwoordige omstandigheden
vergroten de drang naar deze aanstaande
eenheid. Misschien is het nioeiïijk voor de
mensheid, haar geesteshouding even vlug
te veranderen als de tijd verder gaat.
Daarbij doet het ons dan goed, ons te
realiseren, dat heden ten dage de belangen
van vredelievende naties moeten worden
gecoördineerd. Dat een militaire strijd tus
sen hen. zoals die bestond, even ondenk
baar is geworden als oorlog tussen uw of
onze graafschappen of provincies. We moe
ten leren veel oude denkbeelden tc be
schouwen als verdwijnend en verdwenen:
üe Lord Mayor van Londen en zijn echtgenote rechtsverwelkomen Koningin
Juliana en Prins Bernhard bij hun aankomst voor de Guildhall.
Bij de minste aanraking vallen ze in elkaar
tot stof. Sommige begrippen, die wij allen
plachten mee te dragen en op te tuigen
met fraaie Jeuzen, zijn niets dan vermom
de nationale zelfzucht. Enige eeuwen
lang hebben deze begrippen zo hoog te
paard gezeten, maar nu strompelen ze
pijnlijk verder op zere voeten, want uit
eindelijk is bewezen, dat ze alleen maar
tot hindernis zijn op de weg naar de we
reldvrede.
Deze nieuwe eenheid is nog heel jong,
en tastend, en het is moeilijk nu te voor
spellen, welke van haar vormen later her
ziening zal behoeven. Toch is de ontwik
keling naar zowel Europese als wereld
vereniging onontkenbaar en onontkoom
baar.
Londen is een democratische federatie
van vele. gemeenten. Wij kunnen ons haar
binnenkort voorstellen, als zijnde zelf een
wijk van Europa's grote havenstad, die
beide zijden van de Noordzee en het Ka
naal beslaat als een van verschillende
wijken samen met de andere grote haven
steden daar. We moesten ons maar gaan
wennen aan deze gedachte, die Londens
grote geest zo waardig is.
Wij moeten leren, elkanders lasten te
dragen. Blijkbaar is het enorm moeilijk
voor menselijke wezens om het nut te vat
ten van de toepassing van deze aloude
waarheid. Alleen falen wc, samen winnen
we. Toch heb ik groot vertrouwen in het
Britse volk, het meest practische ter we
reld, en van zo goeden wille voor onge-
lukkigen, om het plan te maken voor een
goede en gelukkige toekomst.
Wij worden gedreven
naar eenheid
Wij worden met geweld tot eenheid
gedreven in dit tijdperk. Onverschillig
welke krachten liet zijn die dit doen, wij
moeten het feit constateren, dat dit de lijn
is waarlangs de menselijke samenleving
zich ontwikkelt. De toekomst zal geheel
beheerst worden door dit eenwordings
proces, en wij zien het.aan met ontzag.
Deze beweging is zo groots, dat wij ons
even nietig voelen, als wanneer wij
boven ons de nachthemel zien, vol sterren,
in zijn ongekende onmetelijkheid. Wij voe
len de Goddelijke grootheid van de koers
der geschiedenis in haar vele tijdperken,
en het doet ons de tekenen verstaan in
de tijd. In deze geesteshouding zouden
wij er afkerig van zijn alleen maar toe
schouwers te blijven, en we voelen het
als een voorrecht, te verdrijven wat ons
hindert, en vooruit te gaau, in bewegïn:
te zijn, ieder zich een lid te weten van
het team dat mee wil werken en de we
reld hervormen tot wat ze zou moeten
zijn. Het is een voorrecht vandaag te
leven, en morgen.
Ik geloof er niet in, dat wij de toekomst
somber moeten beschouwen. Ik heb het
een en ander genoemd, dat ontloken is uit
het zwaar en vreselijk jongste verleden.
Grote mogelijkheden zijn aan onze linker
en rechterhand, en in 't bijzonder voor
ons. Wij moeten er een wijs gebruik van
maken, en wijs wil zeggen: met onze ogen
open, ons hart soepel, onze geest waak
zaam eenvQudig-weg open en onbevan
gen voor iedere mogelijkheid die de broe
derschap der mensen kan bevorderen.
Groot-Brittannië is voor Nederland meer
en meer de concrete vertegenwoordiging
van de grootheid, die traditie bewaart als
de Oceaan zijn golven, omdat Nederland
de traditie heeft leren zien als de golven
van de Oceaan en die traditie alleen levend
is, wanneer de oceaan van het leven zich
ervan bedient, niet langer en niet korter
dan nodig is voor zijn bestendiging.
Als ik mijn glas ophef ter ere van de
Geschenken voor de Engelse
Koninklijke familie
Talrijke geschenken hccjt het Neder
lands Koninklijk Paar meegenomen naar
Enaeland. Behalve de. meier hoge pullen
van Delfts aardewerk, die ten geschenke
zijn gegeven aan het Engelse Konings
paar. schonken Koningin Juliana en,
Prins Bernhard aan Koningin Mary een
antieke. Louis Seize commode met Chi
nees lakwerk. De commode is een stuk
Nederlandse handwerknijverheid. Prin
ses Elisabeth kreeg een stel zilveren
tafelornamenten en Prinses Margaret
een bijou.
Voor de kleine Prins Charles was
meegebracht een speelgoedpaard op
wielen. Een kleiner paard in dezelfde
uitvoering kreeg het jongste prinsesje.
Het Koninklijk paar onderweg naar de
Guildhall.
stad Londen, haar Lord Mayor en haar
bestuur, dan doe ik dit ter ere van de stad
die altijd de gehele wereld overzien heeft.
Groot spiegelt zich in klein als groot,
klein spiegelt zich in groot als klein.
Daarin liggen hun verbondenheid en
wederzijdse waardering".
Na haar antwoord bood de Koningin de
Lord Mayor een blauwe onderscheidings
teken-cassette aan.
De laatste statie-rit
Woensdag' was eigenlijk de belangrijkste
dag van het Koninklijk bezoek, niet alleen
voor ons Vorstelijk Paai' dat een program
ma had af te werken dat om halfelf begon
en tot na middernacht duurde, maar even
eens voor de Londenaars, die nog eenmaal
onze Vorstin en haar gemaal in een statie-
rit konden aanschouwen, beter dan tijdens
de intocht in de schemer. Bovendien was
de aandacht dit keer ten volle op ons
Koninklijk Paar geconcentreerd toen het
zich met klein gevolg naar de Guildhall
begaf. Het was guur en grijs, maar niet
zo somber als de dag tevoren. Gelukkig
bleef het ook nu droog. Weer zag men het
fascinerende schouwspel van de Household
Cavalry, welke de stoet met compacte rui-
termassa's opende en sloot. Dit schouwspel
tekende zich in al zijn pracht scherp af
tegen de achtergrond van het vale, grijze
Londen. In de smalle straten van de City
deed het geheel denken aan een schilderij
van een oude meester.
In de bevlagde Fleetstreet, de smalle
.krantenstraat van Londen, hing men uit
de vensters van de redactiebureaux. Op
verschillende punten van de route lieten
wederom militaire kapels zich horen. De
Engelsen juichen maar heel zelden, het
meest nog voor de eigen Koninklijke
Familie. Op vele punten trok de stoet dan
ook vrijwel geruisloos voorbij. Het publiek
bleef echter in het geheel niet onbewogen.
„Wat is zij charmant", was de algemene
lof, die men later overal kon vernemen.
„Wat kijkt ze gelukkig!", was een andere
opmerking. Inderdaad, onze Koningin ziet
er stralend uit. Aan de populariteit van
onze Vorstin en ook van Prins Bernhard,
voor wie men eveneens grote bewondering
koestert, behoeft geen moment te worden
getwijfeld. Alleen in hun uitingen zijn de
Engelsen uiterst sober. Op de rijtoer,
dwars door het drukke centrum van de
stad, waar het drukke verkeer als bij to
verslag verdwenen was, droeg onze Ko
ningin een lange donkerbruine bontmantel
met een fluwelen hoedje, afgezet met fijne
bruine en grijze veren. De Prins was -
derom in admiraals uniform.
Toen de stoet langs de Mali reed, stond
Prinses Elizabeth blootshoofds, geleund
over de tuinmuur van haar woning; zij
hield de kleine Prins Charles in de hoogte.
Het ventje was opgetogen over de ruiter
stoet en wuifde met z'n handje. De Ko
ningin en de Prins wuifden lachend terug.
Een eindje verder stond Koningin Mary,
die door een verkoudheid de vorstelijke
gasten niet kon ontvangen, voor het raam.
Met een zakdoek wuifde ook zij.
Grootse belevenis
De ontvangst en de lunch in Guildhall
waren het glanspunt van de tocht. Want is
er één plaats denkbaar waar traditie en
historie een groter rol spelen dan in de al
oude City van Londen? In lijnrechte te
genstelling met formaliteiten, waardoor
plechtigheden als deze soms gekenmerkt
worden, was de rede van onze Koningin
tijdens de lunch. Het was meer dan een
rede. het was een getuigenis van geloof in
het leven, ondanks nood en ellende. Hier
werden geen gemeenplaatsen geuit. Hier
klonk integendeel een zeldzaam zuiver
idealisme, een idealisme dat geenszins los
staat van de werkelijkheid. Het was goed
dit alles aan te horen tijdens een plechtig
heid, die zonder dit levende woord van
een bewogen vrouw een mooi maar leej
omhulsel zou zijn geweest.
Na de ontvangst werd in Guildhall het
noenmaal gebruikt.
Voor Londen is nu het kijkspel van het
staatsbezoek zo goed als voorbij. Want voor
de rest van het verblijf van ons Koninklijk
Paar heeft het open rijtuig plaats gemaakt
voor de gesloten auto.
Hel woord is aan.
Cicero:
Onbekendheid met het recht
geeft meer aanleiding tot proces
sen dan kennis van het recht.
(Uit: De legibus).
Een half uur bij
de Nederlandse kolonie
Enthousiaste hartelijkheid
Er wonen ongeveer vijfduizend Neder
landers in Londen. Nederlanders van aller
lei leeftijden en van allerlei beroepen:
Winkeliers, havenpersoneel, journalisten,
boekhouders en vele anderen. Vijftien
honderd van hen hebben Woensdagmiddag
bij de open plek, waar tot de herfst vair
1940 de kerk van de Ned. Herv. Gemeente
stond: Austin Friars, in het hartje van de
City, de Koningin een warme, hartelijke en
enthousiaste ontvangst bereid. Het duurde
maar een half uur, maar ongetwijfeld heeft
deze huldiging, die zich volkomen onttrok
aan de koude, preciese sfeer van het proto
col, onze Koningin een bijzonder ogenblik
deze vier dagen bezorgd.
Het was een puur onderling Nederlandse
aangelegenheid daar op die open plek in
Londen. Er werd geen woord Engels ge
sproken. Overal rondom hingen rood-wit-
blauwe en oranje vlaggen. Kinderen van
leden van de Nederlandse kolonie zwaai
den met papieren vlaggetjes, en een van
hen, Marijke van Dorp, bood de Koningin
bloemen aan. Er werd gejuicht en geroepen.
Uit alles sprak de sfeer van die groep
Nederlanders in Londen, die hun Koningin
wilden overtuigen van hun genegenheid.
Dat dit volkomen was geslaagd bleek ook
uit de korte speech van de Koningin, de
enige redevoering tijdens dit bezoek.
De Vorstin zei, dat de Hollandse kolonie
in Londen eigenlijk een klein dorp is, waar
iedereen elkaar kent: „U woont in alle
windstreken van deze grote stad, maar u
vormt een gemeenschap en een voorpost
van internationale samenwerking", zei zij.
Direct daarop klonk uit de menigte de uit
roep: „Leve de Koningin", welke uitroep
meteen door de anderen werd overge
nomen.
De Koningin en Prins Bernhard hadden
plaats genomen onder een tentzeil. Alleen
zij, enkele autoriteiten, en de kerkeraad
van de Ned. Herv. Gemeente waren daar
gezeten, maar ook nog dertig leden van de
Nederlandse kolonie. Achtereenvolgens
werden deze dertig mensen aan de
Koningin en Prins Bernhard voorgesteld.'
Hartelijkheid en sfeer kenmerkten dit
aardige halfuur. Toen het Koninklijk Paar
zich omdraaide om weg te gaan, riep een
Het staatsdiner in de langwerpige ball
room van Claridges Hotel door onze Vor
stin aangeboden aan de Engelse Koninklijke
familie werd gekenmerkt door een sfeer
van intimiteit. Tegen acht uur arriveerden
ministex-s, diplomaten en andei'e prominen
ten. Ouder de genodigden bevonden zich
Churchill, Eden en dr. Soebandrio, de In
donesische ambassadeur in Londen. Gejuich
en handgeklap begroetten Koningin Juliana
en de Prins, die uit de auto stapten voor
het in een oi'anje gloed gezette en met
vadei'landse en Engelse vlaggen versierde
hotel. Ook binnen heerste er de intimiteit
die Claridges zo geliefd maakt bij vorste
lijke pei'sonen die zich daar bij tijd en
wijle even plegen terug te trekken uit de
openbaai-heid. Het was een staatsdiner,
maar het overdadige was geweei'd. Dit
verhoogde de schoonheid, welke het geheel
droeg. Kort voor het begin van de maaltijd
kregen wij gelegenheid de tafel te zier-
Zeldzaam mooi was het donkere diepe
rood van de 4500 rozen van een soort
dat niet geurt in de sierlijk bewei-kte
zilveren bokalen of uitgesti-ooid over het
damast. De bloemengroepen werden afge
wisseld met gouden kandelaars. Meer dan
100 kaarsen verspreidden een zachte glans.
Het tafelzilver droeg het wapen van Koning
Stadhouder Willem III. De eikenhouten
stoelen waren modern. Speciale zetels
voor de vorstelijke personen waren ach
terwege gelaten. Nederlandse lakeien in
livrei van blauw en goud stonden gereed.
Een lakei voor elke twee gasten. De ge
nodigden maakten hun opwachting bij het
Koninklijk paar in een met anjers ver
sierde rotonde. Onze Koningin droeg in
het haar een fonkelende diadeem en was
gekleed in een licht zeegroen satijnen
avondtoilet met een cape van witte struis
veren. De prins was in rok. Het septet van
de marinierskapel speelde Engelse en Ne
derlandse muziek, onder andere een pot
pourri van Hollandse liederen van Julius
Röntgen.
Om half elf begaf men zich naar Fleet
street, waar de Engelse i-egei-ing op haar
beurt ons Koninklijk paar een luisterrijke
receptie aanbood in cle door een smal
steegje te bei-eiken Middle Temple Hall,
welke tot ver na middernacht duurde. Het
is een antieke, geheel met donker eiken
betimmei-de zaal met een pi-achtig gewelf.
In de vloer liggen nog dezelfde planken
waarop eens Shakespeare zeil' zonder
podium meespeelde in de pi-emière van
zijn „Driekoningen-avond". Veel van het
houtwerk is afkomstig van de armada. De
uitei'st veirnoeiende maar tot intense vol
doening stemmende hoofddag van het
Koninklijk bezoek was hiermede ten einde.
Vandaag zal Koningin Juliana het nieuwe
Lagerhuis bezoeken en cle lunch gebruiken
ten huize van Ernest Bevin, de Engelse
minister van Buitenlandse Zaken. In de
avond is een pi'ivédiner in Buckingham
Palace, na afloop waai-van een bal zal
worden gehouden.
Koningin Juliana werkt door
Een der appartementen, die in
Buckingham Palace ter beschikking iva-
ren gesteld van Koningin Juliana, doet
gedurende het staatsbezoek dienst als
vjerkkamer voor de Koningin. Ondanks
het drukke programma dienen de meest
urgente staatszaken te worden afge
handeld. De staatsstukken komen per
vliegtuig van Nederland naar Londen
en worden per speciale koerier naar
Buckingham. Palace gebracht. Met mej.
mr. Teilegen, de directeur van het kabi
net van de Koningin, worden de stukken
behandeld en weer teruggezonden naar
Nederland. Dit werk geschiedt des
ochtends voor tien uur. Ook mr. Stikker,
die hel bezoek aan Engeland meemaakt,
besteedt elk beschikbaar uur voor zijn
lopende werkzaamheden.
stem uit het publiek: „Groeten aan de Nederlander te zijn.
Prinsesjes", en de Koningin draaide zich
lachend om en riep terug: „Ja!"
Met spijt in het hart zagen de Neder
landers Koningin en Prins weer vertrek
ken. Maar het was voor hen genoeg ge
weest om weer te weten wat het betekent
HET WEER AFGEBEELD
Het centrum van het oude lage drukgebied in onze omgeving ligt nog steejls bij
de Engelse Oostkust. Randstoringen trekken om de depressie heen. Een ervan
naderde hedenmorgen het Zuid-Westen van ons land. Een gebied van lage druk,
afkomstig van Groenland, trekt over
IJsland naar het Zuiden en tast de uit
loper naar Noorwegen van het hoge
drukgebied ten Zuiden van Groenland
aan. Op de Oceaan trekt verder een
weinig actieve depressie over de Azoren.
Boven het gebied rondom Spanje werdr
ie luchtdruk nu hoger. Het mach
hoge drukgebied dat boven Rus c
ligt, breidt zich niet naar het Westc
uit, maar neemt in betekenis af.
Weerbericht
WISSELEND BEWOLKT
Verwachting, meegedeeld door he*.
K.N.M.I. in De Bilt, geldig van
Donderdagavond tot Vrijdagavond,
opgemaakt te 10 uur:
Wisselende bewolking met in de
Westelijke provincies enkele ver
spreide buien, elders althans nog
tot in de middag overwegend droog
weer. Meest matige wind uit Zui
delijke richtingen. Weinig veran
dering in temperatuur
24 November
Zon op 8.14 uur. onder 10-39 uur
Maan-op 15.57 uur onder 27 uu:
'Volle maan
Hoog en laag water te IJmntden
Donderdag 23 November
Hoog water: 2 52 en 15-04 uur.
Laag water: 10.52 en 23.03 uur.
VrUdag 21 November
Hoog water: 3.25 en 15.37 uur.
Laag water: 11.24 en 23.39 uur.
OOhBEWOLKT
OUGHT 8EW
OHALF"8C'A'
ZWAAR 3E '.V
GEHEEL BE A
MIST
SNEEUW
REGEN
9 MOTREGEN
A HAGEL
V BUIEN
R ONWEER
72-empsratuur
:005 isobaar
nëe9s1.ac-
GEBIED
CENTRA.
H hoge druk
L lage druk
SCHEIDINGSLIJN-TROMT-TUSSEN L'JCH" VAAI
VERSCHILLENDE HERKOMST
"STAND VAN 0:T TEKEN GEERT DE WINOSlCrtTING
AAN- 'EDERE HELE DWARS STREEP is EEN WIND
SNELHEID VAN v.jc M£te 3 PEP SECONDE
