pari]se silhouetten
Alleen voor
dames..J.
straat
Annamieten zijn
Beroemd Nederlands
product
menu voor
December
weven en Spinnen en al die an
dere handelingen,, die bij bet
maken van kleren zoal te pas
komen, voorstelden. En dat al
les werd geïllustreerd of was
het juist andersom? - door de
onafgebroken reeks opkomende
en weer verdwijnende manne
quins, die de toiletten voor het
aanstaande zomerseizoen toon
den. Er was veel donkerblauw,
wit, mosterdgeel en rood in.alle
nuances, die momenteel en vo
gue zijn.
Op vrij overzichtelijke wijze
(althans voor de insiders!) werd
getoond wat de Nederlandse
confectie-industrie momenteel
presteert. Er waren reis- en
stadscostumes, strandtoiletten,
kleren voor jonge vrouwen en
teen-agers en luisterrijke avond-,
japonnen.
Wol blijft enorm in trek, ook
voor 's zomers. Grote verande
ringen in snit en lijn behoeft
men bij de Nederlandse confec
tie niet te vrezen of te verwach
ten.
De taille-blijft slank en de
schouderlijn natuurlijk. Dat kunt
U trouwens zien op de plaatjes,
die dit verslag verluchten. Oer-
Hollandse modellen, vindt U
niet? ARLETTE.
Zoals U misschien wel weet
is eind November in Am
sterdam de zevende Nederland
se Fashion week gehouden In
onze moedertaal zouden we het
heel simpel een modeweek kun
nen noemen, maar in het Engels
klinkt zoiets nu eenmaal beter
Het is een goede gewoonte ge
worden, dat onze beste confec-
tionnairshun modellen aan het
binnen- en buitenlandse publiek
demonstreren door middel van
een show, die tweemaal per
jaar in het voor- en in het
najaar wordt gehouden.
*7 oiets liefs als onlangs op
„L'heure des Dames", in het
Doelen Hotel te Amsterdam, zu.lt U
zelden hebben gezien. In Nederland
in elk geval niet op een show. Hier
werd voor de eerste maal lingerie in
het openbaar getoond. Het is Charles
Nielie die daartoe het initiatief had
genomen.
Daar kwamen ze, de mannequins,
op blote voeten met een kaars in de
hand de donkere zaal in. Met, witte
nachtjakjes, slaapmutsen en panta
lons, geborduurde stroken aan de
nauwe pijpen' Met een stijve on
derjurk of een rok, met linnen band
jes gesloten. U weet wel, die banden
die je vroeger bij grootmoeder met
een schaar mocht rechtroetsen, in
dat kamertje waar de was werd ge
vouwen en je mocht helpen met la
kens rekken, voordat ze in de pers
zouden komen.
Het licht ging aan en plaatste ons
In het heden. Niets behoeft meer ge
steven en weinig maar gestreken.
De wondere Nylonwolkjes alleen in
lauw zeepsop gespoeld, in een doek
gedroogd. Het insnoeren van de tail
le, om de heupen te verbreden, heeft
maar kort geduurd. Nu is de lijn
aangepast aan de nutuurlijke vor
men van het lichaam, aan de mode
van avondjurken, meest zonder
schouderbandjes, strapless' tot maat
48 nog gedragen. Een elastiekje hier,
een baleintje daar geven „onzicht
baar" de nodige steun.
Ze gingen langs ons:
De peignoirs, gewatteerd en toch
licht, die „opengeslagen" toonden
wat eronder werd gedragen op de
huid. Onderjurken, even omhoogge
tild, verborgen een corselet, een Ny
lon step-in (met op het voorpand
een lichtblauw strikje tussen de stof
verwerkt!). Jupons, nog steeds de
^jupons, niet meer met stroken, wel
.met kant. Nachthemdjes in zwarte
georgette met witte kant als een
vierkant om de hals gèincrusteerd,
waaronder schemerend oudrose flu
weel. Tweedelige nachtherrtdjes, vlin
derlicht, een model dat in Amerika
als avondjurk wordt gedragen. „En
dan brengen we u de mooiste nacht
pon in onze kleine show, in tricot
Nylon" zei mevrouw H. Elias-Srhit/
de explicatrice, zonder wie veel van
de finesses u zouden ontgaan en door
wie deze show een decent karakter
verkreeg. Het was een wolk van
teerblauw, een nietsje. Met smalle
bandjes over de schouders en een
brede strook als kraag aangebracht,
vormend een prachtig decolleté.
„Slaap kindje slaapMuisstil
was het in de zaal. Dan klonk van
achter het gordijn: „Hoor wie klopt
daar kinderen...." en werden ge
zellige housecoats getoond, in Engels
linnen. „Papagaai", „Diligence" en
„Chateau neuf", met prachtige rho-
dodendronmotieven en -kleuren,
waarmee deze show werd besloten.
Die u leerde hoe goed gekozen on
dergoed de charme van uw natuur
lijke vormen kan verhogen, zoals een
ongezellig hemd die kan bederven.
Die u leerde dat u nooit „over de
toonbank" moet kopen, alles eerst
moet passen. Een devies dat voor
iedereen geldt, op één na: De goede
Sint-N icolaas.
ken van Hugo mee naar huis en
wierp me moedig op die prooi. Een
zware opgave bleek 't echter be
paaldelijk wel. En bij de centrale
verwarming gezeten, viel ik al vrij
spoedig in slaap. Na ontwaakt te
zijn, besloot ik Hugo's meesterwer
ken later op wat rijpere leeftijd nog
maar eens opnieuw onderhanden te
nemen.
Enige dagen later nodigden een Pa-
rijse schilder en zijn vrouw me uit
met hen in een Roemeens restau
rant te gaan eten. We aten zeer ge
heimzinnige spijzen. Rijst in vijgen
bladen gewikkeld en andere heer
lijkheden die de tong streelden. Na
het maal vroegen mijn vrienden of
ik het atelier van de schilder Eugène
Delacroix kende. Alweer moest ik
mijn gebrekkige instructie erkennen.
Per taxi reden wij toen naar de
Place Fürstenberg, waar dit atelier
gelegen is. We stopten op een mooi,
bejaard pleintje. Het leek net of we
Parijs verlaten hadden en in een
klein provinciestadje waren aange
komen. Lage oude huizen stonden
rond dat pleintje, hoge bomen en
een antieke lantaarn in het midden.
Mijn vriend de schilder haalde een
schetsboek te voorschijn, ging op
de rand van het trottoir zitten en
sloeg enthousiast aan het tekenen.
(Hetresuliaat van ..zijn arbeid .ziet
ge hierneven). Gaan jullie maar
het atelier van Deiacroix bezichti
gen zei hij tegen ons, dan kan ik
hier rustig werken. Wij gingen dus
gehoorzaam weg en betraden vol
verwachting het huis van Delacroix.
Eerst kwamen wij in zijn apparte
ment. Hier had de grote schilder in
het midden van de vorige eeuw ge
leefd. Aan de muren hingen portret
ten van Liszt en Georges Sand. We
daalden toen een trap al' en kwamen
in een tuin terecht, waar zich het
atelier bevond. Hier hing het be
roemde portret van Chopin. Meer
dan 100 jaar geleden had Chopin
dus ook dit atelier betreden, waar
schijnlijk net als wij naar de mooie
bomen in de tuin gekeken en daar
na voor zijn vriend Delacroix ge
poseerdonze schilder was juist
klaar met zijn schets, toen wij weer
buiten kwamen.
Van indrukken vervuld wandel
den wij naar huis terug. Zo taai als
mij de werken van Victor-Hugo toe
schenen, zo mooi vond ik de schil
derijen van Deiacroix. Bij een even
tueel bezoek aan Parijs vergeet u
dan niet de Place Fürstenberg!
Paris, 25 November 1950.
ève.
Het is wonderlijk! Ilo woon nu
al een derde deel van mijn
leven in Parijs en toch heb ik nog
niet een tiende deel van alle be
zienswaardigheden van die stad be
keken. Iedere week ontmoet ik wel.
iemand die op de een of andere ma
nier een aanwinst van mijn kennis
senkring zal blijken. Iedere dag: tref
-ik plekjes aan waar ik nog nooit
geweest ben en die zoveel als ont
dekkingen voor me zijn. Verleden
jvëek was ik genoodzaakt een be
leefdheidsbezoek af te leggen bij
iemand die ik maar heel vaag ken
de. Tot overmaat van ramp woonde
die in een wijk, die nogal
ver van mijn huis gelegen was.
Zuchtend en bij voorbaat ontstemd
nam ik plaats in de metro, richting
Place de la République. Bovende
grond gekomen druilde de regen op
mijn hoofd. Ik moest mij echt be-
-üwinger\vom niet onmiddellijk weer
in_de w^me tunnels van de onder
grondse terug te duiken.. Met gebo
gen hoofd liep ik de rue. Faubourg-
Antoine in en ondanks deze geknak
te en levensmoede hoofdstand be
merkte ik weldra dat ik in een bij
zonder oud kwartier was aangeland.
Na de straatstenen genoeg bekeken
te hebben, richtte ik het hoofd eens
op en toen viel mijn oog op' een bord
waarop, stond Maison de, Victor-
Hugo. Place des Vosges.'Tijdens het
beleefdheidsbezoek (bij eën dame op
leeftijd, die achter een tafeltje zat
met een grote fles wijn er op, waar
ze mij niets van liet proeven), be
sloot ik vast op de terugweg een
kijkje te gaan nemen in het huis
van Victor-Hugo. Na 25 francs bij
de portier te hebben betaald, mocht
ik de fraaie woning betreden. De
appartementen waren sedert Victor-
Hugo- er gewoond had vrijwel niet
veranderd. Ruime, lichte vertrek
ken, prinselijk gemeubileerd. Ik
ging voor de hoge ramen staan en
keek toen uit op de Place des
Vosges J
Helaas
wai ik niet alleen. Twee Amerikaan-
se dames volgden mij overal op de
voet, luide en verrukt over Victor-
Joego ratelend. O darling, is he
not lovely? en verheerlijkt wezen
ze op een baardig portret van de
meester. Ze hanteerden een face
main en keken daar kittig door naai
de souvenirs en de voorwerpen in de
vitrines. Uit hun gesprekken moest
ik tot mijn - schande concluderen,
dat ze meer van de werken van
.Hügo wisten dan ik - zelf, die, '-"óm -
.helemaal -eerlijk te zijn, alleen in
mijn prille jeugd de film Les Misé-
rables had gezien (met een traan in
het oog). Op weg naar huis sprak
ik bestrafi'tmd tegen mij zelve je
mag nu ook wel wat gaan lezen van
Vader Hugo
Gelukkig is er naast mijn huis een
openbare bibliotheek gevestigd, en
.iedereen die een bewijs kan tonen,
dat hij braaf zijn laatste huurkwi-
tantie heeft voldaan, mag per week
D boeken komen halen. Ik nam dus
de volgende dag een negen-tal boe
En óók iets.on-HollcCnds.
HET VRUCHTBARE LAND VAN INDO-CHINA
De eerste indruk, die men van Haifong, de havenstad in het
Noorden van Ïndo-China, krijgt, is een bloedèrige. In de
gehele stad is de grond rood. Het varhaal doet de ronde, dat. dit
komt, doordat de vrouwen sirih" pruimen en het bloedrode sap
uitspuwen op de grond. Terloops zij gezegd, dat dqor dit sirih-
kauwen het tandbederf wordt tegengegaan.
die periode op de terrassen-, hui ten
hun huizen. In het winterseizoen
daarentegen is de temperatuur zo
laag, dat men de open vuren
's avonds moet aanmaken.
Ieder jaar weer is er dan de over
stroming van de Yuan Kiang of
er kunstenaars in het
[voorsnijden
Met de Micheline wordt de reis
naar Hanoy voortgezet. Deze stad
die hoger in de bergen ligt heeft
meer een inheems karakter dan
Saigon. De mannen dragen er het
nationale costuum, 'n zwarte lange
broek en een zwart vest. De vrou
wen ziet men er soms in blauwe ge
waden. Dit is de dracht van de
vrouwen van Dosson, een land
streek, die in het gebergte op 115
km van Hanoy gelegen is. De Euro
peanen brengen daar hun vacanties
dooi* in paviljoens.
Het eten doen zij buiten de deur,
in de inheemse restaurants, waar
vooi*treffelijke maaltijden worden
bereid, volgens de Chinese keuken.
In de buurt van Hanoy wordt zelfs
een speciaal soort honden gefokt,
gedood en tot hondenworstjes ver
werkt. Een lekkernij niet alleen
voor de Chinezen, maar ook voor
sommige Franse fijnproevers.
De rijst wordt gegeten met een
extract van vissaus. Er is één ho
tel, waar het warme eten in kistjes
met deksel erop, wordt opgediend
en waar de asperges op tafel ver
schijnen, op een blok ijs. Bloemen
worden hier omheen geschikt tér
decoratie.
Het eten is in Hanoy zelf niet
minder goed en het is er heel ge
makkelijk verkrijgbaar. Weer op
straat. Kooplieden verkopen de z.g.
phö-soep, dag en nacht. De pannen
hangen aan stangen en zo wandelen
de Annamieten door de stad. Hanoy
bezit niet alleen uitstekende koks,
doch ook tal van kunstenaars op
het gebied van snij- en beeldhouw
werk. In het graveren, het smeden
van zilveren voorwerpen en het
snijden van ivoor is de Chinese in
vloed duidelijk merkbaar. De Anna
mieten zijn 'verder handige en zeer
kundige meubelmakers. De daar
verkrijgbare meubelen liunnen uit
elkaar worden genomen.
De kleurenfotografie is vergevor
derd.
Verder is Hanoy een mooie stad.
Er zijn kleine meertjes, er is een
bloemenmarkt, waar men zowel
Tropische als Europese bloemen
aantreft. Deze worden verkocht
door de in nationaal costuum ge
klede Annamieten, die dan ook
steekvormige strohoeden dragen.
En er is een bepaalde sfeer in Ha
noy, die alleen haar toebehoort. De
ze sfeer wordt veroorzaakt door de
op straat tikkende kleppers met ko
peren band, die door de Annamieten
gedragen worden.
Evenwel zijn voor de Europeanen
de zomermaanden in Hanoy on
draaglijk. Er is geen enkele frisse
nacht en men kan na het opstaan
de lakens wel uitwringen. De Anna
mieten slapen daarom gedurende
8 p»f*c Ircvsac streek tussen Edam en Schager
A.V'l.o KJ V K^L 1l\Cl£lu Het zijn de typisch bolvormig
Kaas is al sinds lang een be
roemd Hollands product. Be
roemd niet alléén in het land van
herkomst, maar ook ver daar
buiten. Men prijst de fijne smaak
van onze Goudse kaas en het pi
kante aroma van onze Leidse. En
wij zelf kunnen dit best begrijpen.
Komt niet in de meeste Nederland
se gezinnen dagelijks Hollandse
kaas op tafel? Hetzij Goudse of
Edammer, smeerkaas of Limburg
se kaas. O, maar veel minder dan
vroeger, zult U misschien zeggen.
Kaas is ook zó duur' geworden!
Zeker, maar lijkt het U daarom
juist niet van belang iets meer te
weten over de verschillende soor
ten kaas, welke soorten men in een
bepaald geval zal gebruiken in
verband met smaak èn prijs?
Goudse kaas. Deze wordt in de
omgeving van Gouda gemaakt van
volle of iets afgeroomde melk. Er
is „jonge" en „Oude" in de handel
en zelfs nog smaken daartussen.
Dit „oud" of „jong" duidt op lange
of korte tijd van rijpen. Men be
doelt hiermee het liggen in pak
huizen als de kaas eenmaal klaar
is. Hier droogt hij iets uit, wordt
pittiger door allerlei omzettingen
in de kaas en wordt brokkeliger.
Jonge kaas is dus zachter en min
der pikant en b.v. als broodbeleg
ging voor zieken en kinderen aan
te bevelen. Vergeet ook niet, dat
jonge kaas goedkoper is. Oudere
kaas kunt u -beter gebruiken als
men een meer uitkomende smaak
wenst: in een kaasragout, voor
kaasbroodjes of in blokjes bij de
borrel. Heel oilde kaas is erg pittig,
is moeilijk te snijden en men" geeft
deze dan ook geraspt op de boter
ham of men gebruikt hem in een
kaassaus.
Leidse kaas wordt, zoals de naam
al doet vermoeden in Leiden en
omgeving gemaakt van volle of
meer afgeroomde melk, naar ge
lang waaryan kaas met een ver
schillend vetgehalte ontstaat. Kaas
met meer vet is natuurlijk duurder,
maar denk overigens niet, dat ma
gere kaas minderwaardig is. Hij is
heel rijk aan eiwitten en waar-
schijnlijk komt er toch wel vol
doende vet in Uw voeding voor.
Door Leidse kaas is gemalen ko
mijn verwerkt,, dat aan deze kaas
het speciale smaakje geeft. Hij
wordt voornamelijk als broodbeleg
ging gebruikt.
Edammer kaas komt uit de
Kecepten voor 4
Qestoofde uien
1 'A kg uien, zout. J/? dl (3y2 eetle
pel) azijn, peper, bloem of aardap
pelmeel, een klontje boter of marga
rine.
De uien schoonmaken en alle taaie
vliezen verwijderen. Grote uien
doorsnijden. Ze opzetten met zeer
weinig water en éen klontje boter of
margarine, peper en zout. De uien in
plm. y7 uur gaar koken. Dan de
azijn toevoegen en het vocht binden
mei wat aangemengde bloem of
aardappelmeel.
Wintermenu's bij" dat woord
denken wij dadelijk aan gerechten
zoals erwten- of bonensoep en
stamppotten van kool of andere
groenten; maaltijden die stevig in de
maag liggen en ons verwarmen in
dit gure seizoen.
Wat echter de voordelen van deze
echte Hollandse winterkost ook zijn,
wij moeten ^daarbij wel oppassen
voor het nadeel der eentonigheid.
Eentonigheid en eenzijdigheid in de
maaltijden verminderen niet alleen
de eetlust, maar doen ons ook tekort
aan verschillende belangrijke voe
dingsstoffen.
Eet men b.v. te vaak stamppot, dan
is er kans op vitamine C-tekort.
Door het stampen immers komt er
lucht in het eten, waardoor het vi
tamine C uit aardappelen en groente
vernietigd wordt.
Peulvruchten zijn een uitstekend
voedingsmiddel, mits ze samen met
aardappelen worden gegeten en men
er ook groente of fruit bij geeft; zo
kunnen zij vlees vervangen.
Hier volgt een voorbeeld van een
weeki. .nu voor December dat niet
eentonig is en daarbij hebben wij
bieten, prei. gestoofde knolselderij,
spruitjes, koolraap, andijvie en
schorseneren nog niet eens genoemd!
Zondag: tomatensoep met rijst
aardappelen, vlees, witlof (cus-
tardvla met rozijntjes).
Maandag: aardappelen, haché, rode
kool (havermoutpap).
Dinsdag: aardappelen, gekookte
vis, tomatensaus, gestoofde uien.
Woensdag: vissoep macaroni
met gehaktballetjes en kool.
Donderdag: aardappelen, rook
worst, zuurkool.
Vrijdag: aardappelen, erwten (voor
2 dagen koken), wortelen, botersaus
(karnemelksepap).
Zaterdag: erwtensoep gortgrut-
ten met stroop.
tongen los. Heel eventjes. Maar het
echte commentaar volgde de volgen
de dag. toen alle indrukken enigs
zins verwerkt en bezonken waren.
„Wat had Sinterklaas een lange
baard! Een beetje wollig leek die
wel. En hij verzwikte zijn rechter
voet toen hij wou gaan zitten, zag je
dat ook wel. Mem? Och, die arms
oude man! II: vind hem zó Iie}. Als
hij nog eens komt doe ik mijn armp
jes om. zijn hals en dan zoen ik hem
net als jou! Want dat durf ik best,
hè Mam?"
IVaar op het kleine zusje, hoog ge
zeten in haar kinderstoel, zielig
pruilde: kke bang voor Klaassie".
En met onverholen minachting daar
achter aan: „Klaassie mutsie op.
Klaassie vies!"
VROUWENPAGINA
van
Zaterdag 9 Dec. 1950
65ste Jaargang, No. 19727
