TEDDY LIJIERS
X i
Voor Indonesische kinderen bestemde gelden
door Unac-comité niet overgemaakt
RADIO
5
Kort en Bondig J
Woensdag 20 December 1950
Haarlems Dagblad en Oprechte Haarlemsohe Courant
Haarlems comité toont weinig animo voor nieuwe actie
Vein de 68 leden van het Haarlemse
Unac-comité (de hulpactie van de Ver
enigde Volken voor de ontheemde kinde
ren) waren er gisteren twee leden van
het dagelijks bestuur meegerekend ne
gen verschenen op een vergadering, waar
op de bestemming der ingezamelde gelden
zou worden bekend gemaakt en bespro
ken. Bovendien zou nog de voortzetting
van de activiteit van het Unac-comité ten
bate van de in Duitsland gestrande vluch
telingen aan de orde komen.
Aan het overzicht der financiën ontle
nen wij, dat in totaal 1.760.000 werd bij
eengebracht, waarvan het aandeel van
Haarlem, Heemstede en Bloemendaal
50.000 bedraagt. Van het totaalbedrag
kwam 15 9c ten goede aan kinderhulp in
Nederland of wel een bedrag van ƒ264.000.
Hiervan bleef ƒ23.000 nog onverdeeld.
Voor buitenlandse kinderhulp werd een
bedrag bestemd van 968.000 of 55 van
het totaal. Hiervan resteert ƒ112.000, waar
over nog nader wordt beslist. Waarschijn
lijk zal dat geld gevoegd worden bij dat
voor de vluchtelingenactie.
Voor Indonesië, Suriname en de Neder
landse Antillen was 30 of 528.000 uit
getrokken.
De inrichting van kindertehuizen in Su
riname vergde daarvan 115.000, die van
een kinderziekenhuis op Nieuw Guinea
dertien mille.
Voor Indonesië is volgens de overgeleg
de rekening vier ton bestemd, doch dit be
drag wordt nog in Nederland vastgehou
den en het staat nog niet vast wat er mee
zal gebeuren.
Vervolgens deelde de voorzitter, de heer
D. J. A. Geluk mee, dat het landelijk
Unac-comité zich voorstelt financiële steun
te verlenen aan het adoptieplan van de
kerken in Nederland, de Commissie tot
hulp aan buitenlandse kinderen, het Ne
derlandse Rode Kruis en de Unie van
Vrouwelijke Vrijwilligers voor de vluch
telingenkampen in West-Duitsland.
Bovendien hééft men het voornemen een
algemene inzameling op grote schaal on
der de Nederlandse bevolking te houden
van speelgoed, kleding en dekking.
Weinig animo
De heer Geluk zei huiverig te zijn om
aan een dergelijke actie op hei ogenblik
reeds ie beginnen. De nood onder het
eigen volk is nog wel zo groot, dat het
niet verantwoord geacht moet worden al
weer een beroep te doen op de offervaar-
Vergunning om te oefenen
met motorrijtuigen
De Verkeerspolitie te Haarlem deelt mede:
Met ingang van 1 Januari kunnen zij, die
nog niet in het bezit zijn van een rijbewijs
en willen leren rijden op een tweewielig of
driewielig motorrijtuig, voor zover dat niet
zadonig is ingericht, dat het onder toezicht
van een ander kan worden bestuurd, in
het bezit worden gesteld van een voorlopige
oefenvergunning.
Deze oefenvergunning is ten hoogste
dertig dagen van kracht en daarmede kan,
zonder dat de bestuurder in het bezit is
van een rijbewijs, met een der bovenver
melde motorrijtuigen worden geoefend,
doch uitsluitend op de 'in de oefenvergun
ning aangewezen wegen.
Deze oefenvergunningen worden niet af
gegeven aan degenen, die de leeftijd van
18 jaren nog niet hebben bereikt.
Voor het verkrijgen van een dergelijke
oefenvergunning moet men zich wenden tot
het bureau van politie Smedestraat, afde
ling Verkeerspolitie.
ADVERTENTIE
IN EEN BABY-UITZET VAN
VOOR DE BABy
ANEGANG 46 HAARLEM
Burgerlijke stand van Haarlem
HAARLEM. 19 December 1950
ONDERTROUWD: 19 Dec,, C, G. Visser en
P. B. Klein; W. J. Graal en G. Henörikse; J
J. Martens en G. van 't Vlie; F. Palmboom en
M. E. van den Andel.
GEHUWD: 19 Dec., T. H. Kraag en G.
Soomers; J. P de Klerk en M. Jurg.
BEVALLEN van een zoon: 17 Dec.. A. C.
van Oijen—Brugman: 19 Dec., J. C. Wildschut
—Beentjes; C. M. Goddijn—Tromp; G. M.
UmansChristiaans.
BEVALLEN van een dochter: 16 Dec., S.
Winkel—de Vries; 17 Dec.. P. H. M. Sonne-
mansRoemers: J. Vandervan Rijswijk; 19
Dec., C. M. VosseWelage.
OVERLEDEN: 18 Dec.. G. M. Schreuder
Leopold. 86 j.. Jelgersmastraat.
digheid van het publiek, waarbij nog komt
dat het overgrote deel van de in de vluch
telingenkampen verblijdenden Oost-Duit
sers zijn, zodat het de vraag is of een actie
voor die categorie van getroffenen veel
weerklank zal vinden. Gezien ook de er
varingen met vorige speelgoed inzamelin
gen, achtte de heer Geluk bovendien de
vraag gerechtvaardigd of het voorstel wel
doeltreffend genoemd kan worden.
De voorzitter stelde dan ook voor. alvo
rens tot een besluit te komen, de reis van
de directeur van de Unac in Nederland en
enkele bestuursleden naar de vluchtelin
genkampen af te wachten, ook al in de
hoop, dat op een volgende vergadering
meer leden aanwezig zullen zijn dan gis
teravond het geval was.
ADVERTENTIE
Heringa Wathrich
HAARLEM
BLIKSEMAFLEIDERS
Jeugdkoor „Inter Nos"
bestaat dertig jaar
In 1920 werden de eerste stappen gedaan
tot het oprichten van een jeugdkoor in onze
stad. Het begon zeer bescheiden, maar in de
loop der jaren, is dit koor onder de leiding
van de dirigent Jan Booda, uitgegroeid tot
een koor, waarin thans meer dan 250
meisjes en jongens zingen.
Donderdagavond 21 December a.s. zal dit
feit door het Jeugdkoor „Inter-Nos" worden
herdacht, door het geven van een feestcon-
cert in de Gemeentelijke Concertzaal.
Ten gehore zal worden gebracht o.a. de
cantate „In 't Woud" van dr. Peter van
Anrooy.
Kerststemming in het winterbos.
Huivrouwen vierden haar
„Kerstmiddag''
In de stemmig versierde zaal van de
Protestantenbond aan de Vestestraat heb
ben bestuur en leden van de Haarlemse
afdeling der Nederlandse Vereniging van
Huisvrouwen gisteren weer hun traditio
nele Kerstmiddag gevierd, die zich ook
ditmaal, als ieder jaar, kenmerkte door
een uitstekend programma en een bizon
der wijdingsvolle sfeer. De samenkomst
werd geopend door de presidente, me
vrouw M. C. D. Wesstra-Mackay, die na
een woord van welkom tot de aanwezigen,
onder wie zich ook de ere-presidente van
de vereniging, mevrouw C. G. E. M. Cre-
mers-De Bruyn bevond, een met veel aan
dacht beluisterde inleiding hield over de
ethische en aesthetische -waarde der oude
Kerstliederen, in welke zij de verklanking
zag van de wonderdadige blijmoedigheid
die in deze dagen steeds weer over de
mensheid vaardig wordt en ons hart, mèt
de mond, doet zingen van nieuwe hoop,
ootmoed en goede wil, zelfs in tijden van
de zwartste tegenspoed.
Na voorlezing van Lucas II vers 1-21
en samenzang bracht het koor van de ver
eniging, onder leiding van mej. Igesz en
begeleid door mevrouw Mondriaan, een
viertal Kerstliederen ten gehore, van wel
ke vooral de oude Franse cantique: „Les
chöeurs angéliques ont chanté Noël) in de
bewerking van Léon Roques) met haar
triomfantelijk-juichend slotforto: „Noël,
chantons tous Noël!" diepe indruk maakte.
In zijn tweede optreden gaf dit koor
voorts een ontroerende vertolking van het
tere Weihnachts-Konzert van Joh Vier-
donck.
Mejuffrouw ds. C. Soutendiik, sprekend
over „wat Kerstmis de moderne mens te
zeggen heeft", betoogde vervolgens dat de
Kerstboodschap de eeuwen door gebleven
is en blijven zal: een beroep op ons mede
dogen en onze daadwerkelijke naasten
liefde in de ruimste zin des woords. Voor
de moderne vrouw wilde spreekster deze
eeuwige boodschap als volgt interprete
ren: heb een moederhart voor allen die
uw steun behoeven en wees barmhartig
en vergevingsgezind niet slechts voor de
uwen. maar ook voor allen die u verre
zijn en bovenal, gedachtig aan Jezus'
woord, voor de misdeelden, gebrekkigen
en afgedwaalden.
Een lichtend voorbeeld voor zulk een
levenshouding tekende mej. Soutendijk
later in het ontroerend-simpele Kerstver
haal „De vierde wijze". Dat haar woor
den hun uitwerking niet gemist hadden
bewees, op verheugends wijze, de collecte
voor de Stille Armen, waarmee deze stem
mingsvolle Kerstmiddag besloten werd:
het regende daarbij guldens en rijksdaal
ders, met het resultaat dat het comité met
Kerstmis nog eens 1 153,86 meer te ver
delen zal hebben.
Ijsbanen morgen open
Wanneer de vorst aanhoudt en geen
sneeuwval optreedt zullen de ijsbanen in
Haarlem (Kleverlaanj en Bloemendaal
(Lage Duinendaalseweg) morgen geopend
worden. De Haarlemse ijsbaan zal om 13
uur berijdbaar zijn.
In Haarlem is men reeds druk bezig
met het wegvegen van de sneeuwlaag, in
Bloemendaal worden op het ogenblik de
beschuttende rietmatten geplaatst.
Over de openstelling van „De Volhar
ding" in Heemstede en „Nova Zembla" in
Spaarndam is nog niets te zeggen.
Op de ijsbaan „Eindenhout" in Haarlem
werd vanmiddag reeds druk gereden.
BIJZONDERE VERGUNNINGEN
Door de inwerkingtreding van de Wegen
verkeerswet en het Reglement, zullen met
ingang van 1 Januari a.s. alle tot nu toe. op
grond van de oude verkeersvoorschriften
verleende ontheffingen, zoals het berijden
van wegen in gesiotenverklaarde richting,
het berijden van B-wegen met voertuigen,
die breder dan 2.20 m zijn enz. vervallen.
Degenen, die ook na 1 Januari een derge
lijke ontheffing menen nodig te hebben,
dienen deze schriftelijk aan te vragen bij
het College van Burgemeester en Wet- j
houders.
Tegen besneeuwde en
gladde trottoirs
Wat artikel 56 der Alg. Politie
verordening té Haarlem eist
De Hoofdcommissaris van Politie te
Haarlem vestigt de aandacht op het be
paalde bij artikel 56 der Algemene Politie
verordening, waarbij de bewoners er voor
dienen zorg te dragen, dat bij sneeuwval
de sneeuw van de trottoirs wordt opge
ruimd en bij gladheid de trottoirs met zand,
as. turfmolm of zaagsel worden bestrooid.
Een oproep wordt gedaan op ieders ge
voel voor gemeenschapszin in deze.
Tot heden is door de Haarlemmers nog
niet veel gedaan aan het sneeuwruimen op
de trottoirs. Dit is jammer, want nu de
vorst is ingevallen is de sneeuwlaag glad
geworden.
Indien de bewoners nalatig blijven om
hun verplichtingen in deze na te komen,
zal de politie streng optreden. Dat wil dus
zeggen proces-verbaal opmaken.
Wij wijzen er nog op, dat in het boven
aangehaalde artikel der Politieverorde
ning het volgende is voorgeschreven:
„De bewoner, huurder, gebruiker, of bij
gebreke van deze, de eigenaar van een
binnen de bebouwde kom gelegen huis,
pakhuis, stal, tuin of erf, is verplicht na
sneeuwval of bij gladheid van de openbare
weg zorg te dragen:
1. dat sneeuw en ijs, aanwezig op het
openbaar voetpad en in de daarlangs lo
pende straatgoot, voor zover die gelegen
zijn voor of langs zijn perceel, zo spoedig
mogelijk, doch in elk geval binnen de door
B. en W. bepaalde tijd, worden bijeenge
bracht en opgeruimd;
2. dat het bijeengebrachte verwijderd
wordt van de openbare weg, dan wel wordt
gebracht op de uiterste rand van bedoeld
voetpad, zodanig dat voor het voetgangers
verkeer voldoende ruimte overblijft, ope
ningen aanwezig zijn voor het wegvloeien
van het dooiwater en tram- en autobus
halte alsmede brand- en rioolputten vrij
blijven;
3. dat dit voetpad, voor zover van sneeuw
en ijs ontdaan, vervolgens op voldoende
wijze met zand, as, turfmolm of zaagsel
wordt bestrooid.
Indien een gebouw door verschillende
gezinnen wordt bewoond is voor de na
koming van het in dit artikel bepaalde de
benedenhoofdbewoner of indien dit gedeelte
onbewoond is de boven hoofdbewoner
aansprakelijk".
ADVERTENTIE
COSTUUMS
Zeer uitgebreide sortering
en aparte dessins in Tropical, QQ
Kamgaren, Birds-eyes, v.a. or.—
TWEE DO ASSEN
Raglan met ceintuur en in-
gezette mouw, vanaf
WINTERJASSEN
Ulsters met band en opge
stikte zakken oi ceintuur
rondom, vanaf 70.—
OVERHEMDEN
Popeline met 2 boorden of
vaste boord, o.a. in Kerko,
Favlino, Eterna, vanaf 12.73
HOEDEN
Hollywood Hat, diverse i
dellen, vanaf
f 15.75
Confectie- en Modemagazijn
SPAARNWOUDERSTRAAT 47—80
Telefoon 21392
I
Voor de kinderen
4-7S
Steeds verder ging de tocht door het luchtruim. Het bos was al verdwenen.
Ze naderden een stad. En spoedig zweefde de ballon over een zee van daken en
schoorstenen.
Rick keek bedenkelijk naar omlaag.
„Ik hoop niet, dat we hier zullen dalen!" zei hij. Daar wonen de mensen, en van
mensen, hebben we weinig goeds te wachten. Gelukkig gaan we nogal hoog over alles
heen. Zou men ons zien?"
„Ik hoop het niet", zei Bunkie„Als de een of andere jongen naar onze ballon schiet,
zou het wel eens verkeerd met ons kunnen aflopen!"
Maar gelukkig, er gebeurde niets. De ballon dreef over de hele stad heen, zonder
dat de mensen hem schenen op te merken. Rick en Bunkie haalden verlicht adem,
toen ze de laatste straten van de stad onder zich zagen heengaan.
Ze dreven nu weer boven het land, over een meer.
Langzaam ging de zon onder
ADVERTENTIE
CAFETARIA „FLUKS"
GROTE HOUTSTRAAT 23 - HAARLEM
Boter Amandel Kerstkransen opgemaakt met de fijnste «rucliten f 3.50
Opgemaakte Banketkerstkransen J'1.75
Opgemaakte Boteramandelkerststaven 1.75
Opgemaakte Banketkerslstaven 1-—
Boleramandelkerstkransjes, per half pond 0.63
Chocolade Kerstkransjes, per ons 0,35
BESTEL VROEGTIJDIG.
„De Ernst van Ernst"
De Haagse Comedie onder
regie van Paul Steenbergen
Velen zullen zich nog wel herinneren
dat m de tweede helft van het vorige sei
zoen The Birmingham Repertory Company
onder leiding van de internationaal ver
maarde sir Barry Jackson ook in de Haar
lemse Schouwburg een opvoering gaf van
het „enigszins kluchtige blijspel" (deze
omschrijving is van de auteur zelf) „The
Importance of Being Earnest" door Oscar
Wilde, het laatste toneelstuk in minder
dan drie weken uit geldnood geboren
van deze scherpzinnige humorist. Gister
avond werd het onder de titel „De Ernst
van Ernst" in de vertaling van Johan de
Meester door een Nederlands gezelschap,
namelijk de Haagse Comedie onder regie
van Paul Steenbergen, voor abonnements
houders vertoond en gelukkig kan zonder
een zweem van chauvinisme gezegd wor
den dat deze aardige voorstelling eigen
lijk veel meer bevrediging schonk.
Hei is een zonderling stuk, niet veel
meer dan een pretentieloze aanleiding tot
het lanceren van een ononderbroken vuur
werk van spitse epigrammen. De Engelse
criticus J. C. Trewiii maakte eens de op
merking: „Niemand heeft ooit zo bijzonder
weinig zo bijzonder geestig gezegd". Toch
heeft deze klucht want dat is het in
ieder opzicht een moeilijk definieerbaar
iets, dat haar bestaansrecht verlengt. Want
al moet de in bizarre vormen gestoken
maatschappij-critiek als verjaard worden
beschouwd, toch mist de tegenstelling tus
sen aangenomen schijn en blijkbaar wezen
haar uitwerking niet. Men geniet van het
spel om het spel, temeer daar de elegante
en zelfverzekerde acteurs hun talenten aan
absurde gedragingen moeten besteden.
Dat geheimzinnige iets is dan ook het
aan koorddanserij herinnerende evenwicht
van het geheel: het ridicule van de niets
te betekenen hebbende intrige rechtvaar
digt de satirieke of ironische behandeling
van allerlei onderwerpen, die men au
serieux pleegt te nemen. Als dit stuk dan
ook een moraal heeft, dan richt deze zich
tegen de huichelachtige ernst van het
Victoriaanse tijdperk, hetgeen tevens de
titel verklaart.
Het is allemaal erg triviaal, maar Oscar
Wilde heeft zelf eens gezegd: „De man die
de oppervlakkigheid minacht is zelf opper
vlakkig" en daar zit een kern van waar
heid in. Overigens kan het niemand ont
gaan zijn dat veel van wat vroeger als
brillant kon gelden, door de originaliteit
of de gedurfdheid, thans wel enigszins be
gint te verbleken. Voortreffelijk werd deze
veroudering onderstreept in navolging
van de Old Vic, die hetzelfde procédé
toepaste bij „She stoops to conquer" van
Goldsmith door ieder bedrijf te begin
nen als een tot leven komend tableau.
Sprankelend werden de dialogen gezegd,
inderdaad bewonderenswaardig licht van
de tong, door Jan Retèl (als Algernon Mon-
crieff) en Paul Steenbergen (als John
Worthing), welke laatste ook de regie
voerde. Van de jongedames trok vooral
Elisabeth Andersen de aandacht, die een
actrice van veelzijdige betekenis begint
te worden. Ann Hasekamp voldeed als de
charmante ingénue al mag men in haar
spel niet meer dan een belofte zien. Mede
dank zij Diny Sprock als de preutse lerares
en Bob van Lëersum als de predikant werd
het begin van de tweede acte, met de
thuiskomst in rouwkleding en de bijna
gelijktijdige verschijning van de doodge
waande, een komisch hoogtepunt van de
aantrekkelijke voorstelling. Jammer alleen
dat de bezetting van de bediendenrollen
nogal veel te wensen liet, waardoor
bij vooi-beeld het kostelijke openingstafereel
niet geheel tot zijn recht kwam.
DAVID KONING.
Een 13-jarïge jongen die met twee
vriendjes op een vaart bij Veendam was
gaan schaatsenrijden is door het ijs gezakt
en verdronken.
ADVERTENTIE
MERKEN
PHILIPS
Desgew. gem. ERRES
conditiën. FRIDOR
BLAUPUNKT
TELEFUNKEN
GOLDSCH ME DlNG
Gr. Markt 8 - Tel. 11338 - Haarlem
Nu nir. G. J. van Heuvcn Goedhart be
noemd is tot hoge commissaris van de U.N.O,
voor vluchtelingenzaken zal hij als inter
nationaal ambtenaar zijn officiële Neder
landse functies moeten neevlegen, dus ook
zijn lidmaatschap van de Eerste Kamer. Dr.
F. Wibaut te Amsterdam zal hem waarschijn
lijk als Eerste Kamerlid opvolgen.
Het burgerluchtvaartterrein Eelde, dat
enige tijd voor het luchtverkeer gesloten is
geweest, is thans weer gedeeltelijk open
gesteld. Vliegtuigen met een totaal gewicht
van ten hoogste 1500 kg. mogen er landen,
mits vooraf daarvoor toestemming is ver
kregen
Het ministerie van Buitenlandse Zaken
heeft een gids van dat ministerie en de Bui
tenlandse Dienst het licht doen zien. Minister
Stikker heeft in de gids een inleidend
woord geschreven, waarin hij zegt, dat deze
gids een vademecum beoogt te zijn, waarin
alle gegevens over het departement zijn
bijeengebracht ten dienste van hen, die bij
het Nederlandse buitenlandse beleid zijn
betrokken.
Het gemeentebestuur van Rotterdam
heeft een fonds gesticht dat van de Rotter
damse „herbouwplichtigen" die niet voor
nemens zijn tot herbouw over te gaan, de
inschrijvingen in het grootboek voor de
wederopbouw zal overnemen. Hierdoor
komen de grootboekinschrijvingen bij die
genen die deze inschrijvingen nodig hebben.
De verstrekking van geldleningen als tweede
hypotheek zal voorts de ernstige liquidi
teitsmoeilijkheden. welke voor vele bedrijven
aan herbouw verbonden zijn, ondervangen.
De besturen van De Vaderlandse Kring.
Rijksbehoud, Nationaal Jongeren Verbond,
Nationale Contact- en Werkgroep, Door de
Eeuwen Trouw en Nationaal Réveil hebben
een adres gericht aan de Eerste en Tweede
Kamer, waarin zij de handhaving van de
Nederlands souvereiniteit over Nieuw Gui
nea bepleiten.
De consul der Nederlanden te Monte
video. mr. H. van Maanen, is op 18 Decem
ber aldaar overleden.
HAARLEM EN OMGEVING
Als advocaat en procureur is bij de
Haarlemse rechtbank beëdigd mr. J. C.
Smithuysen te Haarlem.
In de oude Alexanderkazcrne in Dep
Haag zullen Donderdag 21 December 31
beroepsofficieren van de Luchtmacht wor
den beëdigd. Onder hen bevinden zich drie
Haarlemmers: tweede luitenant J. N. Troost,
eerste luitenant H. P. Valentijn en eerste
luitenant J. A. Valentijn.
U.V.V. bracht Haarlemse oudjes
in Kerststemming
De afdeling Haarlem, Bloemendaal en
Heemstede van de Unie van Vrouwelijke
Vrijwilligers heeft de Haarlemse ouden van
dagen gistermiddag in de Gemeentelijke
Schouwburg in de sfeer van het naderende
Kerstfeest gebracht. Onder haar auspiciën
werd daar namelijk door de violist Lorenzo
Papoio, de pianist Sas Bunge, de heer N.
Groen en een vijftigtal leerlingen van een
Amsterdamse school, een programma uit
gevoerd dat op vaak ontroerende wijze de
Kerstgedachte vertolkte.
Na een inleidend woord van mevrouw J.
van NispenVan Wely, vertelde de heer N.
Groen een Kerstverhaal. De geschiedenis' van
een wrede, drankzuchtige ridder die een
bedelmonnik van het leven laat beroven als
deze hem attent maakt op de gruweldaden
die hij pleegt. Voordat de monnik in de slot
gracht wordt geworpen, voorspelt hij dat
zeven jaar lang op zijn sterfdag ae burcht
van de Ridder door een onheil zal worden
getroffen. En dat gebeurt ook. Eerst verliest
hij zijn vrouw, dan zijn zoon, zijn dochter en
allen die hem dierbaar zijn. Tensoltte houdt
hij alleen nog zijn jongste zoon over, die hij
bovenal lief heeft. Op de zevende sterfdag
van de monnink valt zijn kind echter tijdens
een hevig onweer van de kantelen van het
kasteel in de gracht. Als de vader ziet wat
zijn zoon overkomt, bekeert hij zich. En met
zijn zoon, die door een hond uit de gracht
wordt gered, gaat hij naar de slotkapel om
er te knielen voor de Kerstkribbe.
De violist Lorenzo Papoio en de pianist
Sas Bunge speelden hierna enige Kerst
liederen.
Na de pauze voerden vijftig leerlingen van
een Amsterdamse school het spel „De Kerst
nacht" van John Bakker op.
De directeur vdn de Gemeentelijke Dienst
van Sociale Zaken, de heer Suerink, gaf van
zijn belangstelling voor deze loffelijke activi
teit van de U.V.V. blijk.
Biljarten
Kampioenschap hoofdklasse 71/2
Tien inschrijvingen zijn binnengekomen
voor het kampioenschap van Nederland
hoofdklasse groot biljart anker kader 71/2,
dat van 25 tot en met 28 Januari in Delft
wordt gespeeld.
Drie niet geclassificeerde spelers, J.
Eichelsheim, J. H. de Jong en J. Kastelijn,
zullen voorwedstrijden moeten spelen, die
voor 8 Januari moeten zijn geëindigd.
De zeven overige finalisten zijn: P. van
de Pol (Rotterdam), C. de Ruyter (Waal
wijk), H. Metz (Den Haag), P. de Leeuw
(Amsterdam), J. H. Sweering (Amsterdam),
P. A. Kobus (Haarlem) en P. Kruythof
(Barendrecht).
FEUILLETON
6)
Het lijkt daar voor me op een chaotisch
gewirwar van door elkaar lopende en
hevig kletsende mensen, een doelloos heen
en weer gedraaf, waar geen enkel logisch
verband in zit. Maar ik ^ergis me. Had ik
een halfuur geleden een overzichtfoto ge
maakt en nu weer één, dan had ik op de
laatste afdi^uk veel nieuwe palen, latten,
staketsels en opschriften gezien.
Een vette kerel, een zakdoek in vier
punten geknoopt over zijn hoofd, is samen
met een jongen van een jaar of veertien
bezig een schilderij van een soort zeemeer
min boven op een kraam te timmeren.
Krullerige guirlande-letters noemen deze
groenige jongedame, die met haar zwierige
haren op de bodem van een diepzee schijnt
te vertoeven „Het wonder van Dender-
monde". Uit de woonwagen er achter komt
een meisje met een bezem het trapje af.
Klein, slank, niet onaardig, zo uit de verte
te zien. Zou dat het „Wonder" zijn? Ze
verdwijnt in de tent.
„Hei Gerrit kom je eten?", een rauwe
stem haalt lang uit met onmiskenbaar
Rotterdams accent.
Vlak onder mijn raam bij de nougat-
kraam in wording wenkt gebiedend een
gezette vrouw in een smerig schort en met
piekerig geblondeerd haar. Vergeef me
Daisy, vergeef me duizendmaal, maar ik
moet ineens aan je denken. Gedachten-
associatie. Vanochtend heb ik haar nog
gezien voor ik wegging. Ze stond voor de
bar met de kellner te praten toen ik met
mijn koffer beneden kwam, klaar om af
te rekenen. De kellner, een jochie van een
jaar of achttien, vertelde haar met een
zekere bravour, wat er gisteravond was
gebeurd, terwijl hij het toch ook maar van
horen zeggen had. Ik had hem tenminste
vannacht niet gezien. Zij luisterde geïn
teresseerd en vroeg soms bijzonderheden.
Ik liep naar dé bar om te betalen.
„Ik zal meneer even gaan roepen, één
moment", zei de jongen en verdween.
We waren alleen. Door de radio speelde
een harmonie-orkest een lawaaiige och
tendfeestmars. Gelukkig stond het toestel
zacht aan. Buiten reden trams langs en
auto's en fietsen en ontelbare mensen
liepen voorbij. In de zon op het Damrak.
En niemand kwam „Le Soleil" binnen.
We waren alleen.
„Een raad geval gisteravond", ik had
graag iets anders willen zeggen, niet iets
ovei> die val in de luchtkoker, die me
toch al zo zwaar op mijn maag lag, maar
ik wist zo ineens geen ander onderwerp.
„Ja, ik hoorde net zoiets".
Dat was alles. Stop. Ze was rustiger ge
kleed dan gisteren. Decenter zou ik bijna
zeggen. Een gewone beige regenpas en
blootshoofds. Natuurlijk blootshoofds. We
stonden pal naast elkaar aan de bar en de
jongen kwam nog steeds niet terug met
zijn baas. Het werd ietwat pijnlijk. Zij
lepelde in het lege kopje waar koffie in
gezeten had. Joe kwam zijn afspraak blijk
baar niet goed na. Hij was in geen velden
of wegen te zien.
„Ik begrijp u niet goed, waarom
gaat u eigenlijk uit.met Joe?"
Goede vrienden hebben me al eens eer
der gezegd, dat ik soms bot openhartig
kan zijn. Dingen zeg en vraag, die niet
behoren gezegd en gevraagd te worden.
Vermoedelijk een gevolg van verlegen
heid. Ik mis dan de flair iets met omwegen
en met diplomatieke handigheidjes te
berde te brengen.
„Moet u dat dan begrijpen?" Ze stelde
de vraag kalm, niet onhebbelijk of gepi
keerd. Het lepeltje bleef rondroeren in het
koffiekopje. De eigenaar kwam nog steeds
niet opduiken en over een half uur ging
mijn trein. Daisy zou ik dan toch niet
meer terug zien. Waarom zou ik dit spel
letje van vraag en antwoord niet even
verder spelen.
„Ik zal eerlijk zijn, maar dan moet jij
het ook zijn".
Een rechtstreeks antwoord kreeg ik
niet, iets als „eh, eh" lokte me uit om
verder te gaan.
„Waarom jij met Joe om gaat, wilde ik
weten. Dat bergijp ik niet. Geef je wer
kelijk wat om hem? Maar hoe ben je dan
in vredesnaam juist aan hem gekomen?
Iets anders kan ik niet denken. Daar ben
je het type niet voor. Je bent opvallend,
verduveld knap, maar je hebt toch iets
over je.iets beschaafds, iets, dat je
ondanks alles hier niet op je plaats doet
zijn. Je hoort niet thuis op een barkruk,
dat maak je mij niet wijs!"
Zo dat is dat. In mijn vlaag van ver
trouwen had ik haar getutoyeerde Ze moest
wel heel vreemd over me denken. Dit was
de eerste keer van mijn leven, dat ik met
haar sprak en na een halve minuut stelde
ik al dergelijke vragen.
„Ja, e'est la vie", antwoordde Daisy en
was nog niet gepikeerd.
„Je zou alles eerlijk zeggen!"
„Heb ik dat werkelijk beloofd!"
„Het lijkt misschien alleen maar nieuws
gierigheid, maar kun je me niets anders
antwoorden. Vlug. Direct komen ze terug"
„Wat interesseert u wie en wat ik ben
Ik ben heus niet geheimzinnig. Als Joe
toevallig een blanke huid had, was u dan
ook naar me toegekomen met dergelijke
rare vragen? U houdt er toch geen Ameri
kaanse principes op na wat het negerpro
bleem betreft?"
In de gang klonken stappen en ik hoor
de stemmen. Gelukkig, want ik wist niet
goed, wat ik moest zeggen. Ik begon me
kwaad te maken. Die jongedame wist best,
dat ik hef zo niet bedoelde met Joe, ze
wist best, dat ik de juiste woorden niet
gekozen had.
De kellner kwam terug met de eigenaar.
Een kleine man, een onopvallende man.
Hij bood me de rekening aan en zei nog
even, dat het hem speet, dat ik in zijn
hótel zulk een onaangenaam incident mee
had moeten maken. Hij zou ijzeren stan
gen voor de ramen laten maken dan kon
zo iets niet meer gebeuren. De venster
banken waren inderdaad wat laag. Door
schade en schande wordt men wijs. Ik
betaalde, pakte mijn koffer op, zei „goe-
denmorgen" en liep naar de uitgang. Haar
keek ik niet meer aan.
Het was erg druk op de stoep en daar
om dacht ik. toen ze de eerste keer op
mijn schouder tikte, dat er iemand tegen
me aanliep. Bij de tweede keer keek ik
om en bleef staan. Ze stak haar hand uit.
Ik kon haar moeilijk met uitgestoken
hand laten staan.
„Het spijt me. Ik begrijp wel iets van je.
En misschien tot ziens." Dat was alles. Ze
iachte even en draaide zich toen om.
Ik zie die lach weer voor me. Al* de
torenklok me er aan herinnert, dat ik van
mijn hotelraam uit op de in kermisterrein
herschapen Gorinchemse markt zit te kij
ken, voel ik iets van spijt, dat ik Amster
dam ontvlucht ben. Amsterdam en Daisy.
In de gelagkamer van het „Centrum"-
hótel werp ik het eerste balletje over de
affaire-Luchtenbeld op. Eigenlijk is het
meer dan een gelagkamer, want evenals
in „Le Soleil" zijn hier café, eetzaal en
leeszaal in één ruimte verenigd. De bar
ontbreekt, maar daarvoor in cle plaats is
er een gezellige schenkbank met daarach
ter een open kast met planken en veel
flessen en bovendien is er nog een biljart.
Op de muurvlakken zijn schilderingen.
Een ijverig penseelvoerder heeft getracht
de vier jaargetijden uit te beelden en er
waarschijnlijk tevens naar gestreefd de
stamgasten, die hier in een atmosfeer van
rook en jenevergeur zo vele uren met bil
jartspel, kleine stads-discussies, of in le
digheid doorbrengen, toch iets te schen
ken van de liefde voor de natuur. Deze
primitieve natuur-impressies geven teza
men met de helder wit geverfde schenk
bank, met haar blinkend nikkelen bier
en koffieschenkapparaten, aan deze gelag
kamer iets gezelligs, iets gemoedelijks.
.(Wordt vervolgd
