Woorden van lof, vriendschap en
humor bij dr. Spoelders afscheid
WARM
WINTERONDERGOED
TEDDY-LUIERS
i£l!Jeexk'_
Nu ook opvoering van kleme toneelstukken
in het Interscholair Jeugdtournooi
Q Kort en Bondig
Oramophoonplaten
Vrijdag 22 December 1950
Haarlems Dagblad en Oprechte llaarleiiische Courant
4
,De rector' tot zijn leerlingen: „Leert denken!"
In de Doopsgezinde Kerk in de Grote
Houtstraat heeft hedenochtend dr. C.
Spoelder afscheid genomen van zijn school,
het Haarlemse Gymnasium. Zelfs die ruime
kerk was haast te klein om allen te bevat
ten, die hierbij tegenwoordig wilden zijn.
Want behalve de leerlingen die hoeken en
gaten van het gebouw vulden, waren tal
lozen, autoriteiten, oud-leerlingen en vrien
den van de scheidende rector, aanwezig.
Onder die autoriteiten bevonden zich de
Commissaris der Koningin in de provincie
Noordholland, dr. J. E. baron De Vos van
Steenwijk en zijn echtgenote, de burge
meester van Haarlem, mr, P. O. F. M. Cre-
mers. de wethouders Bakker, Geluk en
Happé en de gemeente-secretaris, mr. Th.
A. Wesstra.
Burgemeester Cremers opende de lange
rij van sprekers. Hij begon met een citaat
uit een rapport van het jaar 1918, toen dr.
Spoelder op de nominatie stond voor het
rectoraat en dat luidde: „Een uitnemend
leraar, die zijn leerlingen weet te bezielen."
Die jeugdige bezieling is dr. Spoelder tot
op de huidige dag bijgebleven. Zijn vaart
is echter in goede banen geleid door zijn
wijsheid. De burgemeester prees voorts met
nadruk het vele werk, dat dr. Spoelder
buiten de school voor de gemeente heeft
gedaan?
Mr. J. A. P. C. ten Bokkel sprak als
president-curator en hij bracht tot uitdruk
king hoezeer de curatoren „ae rector" zul
len missen om zijn humor, zijn gemoede
lijkheid en zijn forse greep op de school.
Hij haalde dr. Spoelder's woorden over zijn
leerlingen aan: ,,Ze moeten leren knauwen"
om uitdrukking te geven aan zijn lof voor
ADVERTENTIE
JAEGER
sterke kwaliteit
Lange pantalons f 4,45
4.45
Borstrokken, k. mouw
HALFWOLLEN JAEGER
Lange pantalons m elastiek
ƒ7.25
5.75
Borstrokken, korte mouw
JAEGER INTERLOCK
Lange pantalons m. elastiek ƒ4.80
Borstrokken, ronde hals 3.85
HALFWOLLEN INTERLOCK
Lange pantalons 9.65
Borstrokken, korte mouw ƒ9.25
RUIM GESORTEERD IN
FLANELLEN MOLTON
en BAAIEN HEMDEN
Burgerlijke stand van Haarlem
HAARLEM, 21 December 1950
GEHUWD: 21 Dec.. G. J. de Laat en E. J.
Verbeek; P. E. Tillema en M. Hamaker; G.
J. Schaap en J. van Halm; J. C. van der
Hoen en J. Zack: G. van Ee en A. H. Buma;
M. P. van der Grinten en C. J. Koot; C. I.
Egberts en M. H. Fictoor; F. C. P. W Meij-
link en A. A. A. Broeker; H. Kolderie en
C. W. Lehman.
BEVALLEN van een zoon: 20 Dec., T. Zui-
dsmBioek; M. A. LubbersenGroenen-
daal: W. H. Neervens—van Otterdijk; 21
Dec.. J. L. LuinenburgBücker.
BEVALLEN van een dochter: 19 Dec., A.
C. Bloem ink-Bogers; 20 Dec., M. T. Nij-
meijerKoppies.
OVERLEDEN: 19 Dec., C. A. Bom. 66 j
Bosch en Vaartstraat; L. M. Wassenburg—
Delmeer, 77 j„ Pijlslaan: G. W. F. van Dalen,
60 Kenaupark: 20 Dec., H. M. Franken, 92
J., van Olststraat.
ADVERTENTIE
zacht - sterk en sneldrogend
verkrijgbaar bij:
VOOR DE BABy
ANEGANG 46
de wijze waarop de rector de leerlingen
klaar maakte voor de maatschappij.1
De inspecteur der gymnasia, dr. J. M.
van Buytenen,schetste het intense genoegen
waarmee dr. Spoelder alles heeft gedaan,
wat hem op de schouders werd gelegd of
wat hij daar vrijwillig op heeft genomen.
En speciaal loofde hij zijn streven om de
jeugd los te maken van het collectieve
denken. De nieuwe rector, dr. K. Huibregt-
se zei, dat er voor hem en de leraren heel
wat valt voort te zetten. En als grootste
lof zwaaide hij hem toe: „Wij hopen de
goede dingen te doen, die u deed. Wij ho
pen ook de fouten te maken, die u maakte."
„Spring en zwem"
Namens leraren en oud-leraren sprak dr.
J. S. Bartstra een verrukkelijke rede uit.
waarin de humor, de kracht, de rijke geest,
de oorspronkelijkheid en het waarnemings
vermogen van de rector op aanschouwelijke
wijze tot uiting kwam. Een organisator was
dr. Spoelder niet, wilde hij niet zijn, zei dr.
Bartstra. Zijn motto „Spring maar en
zwem" duidt daar wel op. Hij wilde voor
alles méns zijn. Zijn principiële verdraag
zaamheid. zijn royaliteit en mildheid heb
ben dat bewezen. Namens leraren en oud
leraren bood dr. Bartstra de scheidende
rector vier omvangrijke boeken „Histoire
générale des Religions" aan.
Dr. L. M. van Dis sprak namens de rec
toren- en directeurenkring over zijn be
wondering voor ae rector, tegen wie hij
lang had opgezien als de personificatie van
de traditionele rector en die hij later nog
had leren kennen als een man met een
warm hart.
Mevrouw I. BïjleveldGelinck bedankte
de rector namens het Klassiek Verbond en
dr. Veenstra namens het genootschap van
gymnasia. De praeses van Amicitia Juncti,
H. Hangelbroek, vertegenwoordigde de
leerlingen in een keurige speech, waarin
hij zei dat naast een somtijds wat „pijn
lijke realiteit" dr. Spoelder door hen werd
gezien als de verpersoonlijking van het
Gymnasium. Hij bood de reetor een fonkel
nieuwe fiets aan.« An ja Kievit was door
klasse IIA, waar dr. Spoelder zijn laatste
lessen gaf. uitverkoren om hem een bord
met inscriptie te overhandigen.
Het laatste woord.
En toen ging iedereen even rechtop zit
ten. wan het woord was aan „de rector",
die zijn rede begon met de nadrukkelijke
waarschuwing om de loftuitingen op
hem uitgebracht, niet als een juiste om
schrijving van zijn karakter op te vatten,
aangezien die de, in het Doopsgezind „ver-
maanhuis" passende, nederigheid in gevaar
zouden brengen. Onder dat spel van loven
en lof accepteren schuilen echter een harte
lijkheid en een welgezindheid, die ontroert,
zei dr. Spoelder. Hij bedankte het college
van B. en W. voor zijn ruimheid en hulp
vaardigheid, mr. Ten Bokkel voor de
„Leidse stijl" die in het curatorium heerst
(al zit er een Utrechtenaar in) en alle an
dere sprekers voor hun vriendschap en
hun warme woorden. Tot zijn leerlingen
zei hij, dat hij ze zou missen, omdat de om
gang met de jeugd pok hem-jo'nghad ge
houden. Hij wilde zijn leerlingen nog twee
lessen meegeven, oude maar belangrijke
lessen. „Leer denken", zei hij, „vooral nu er
in deze tijd zoveel aanvallen op het denken
worden ondernomen. Ieder vraagstuk heeft
twee kanten. Leer die zien, „voor" of
„tegen" zeggen is te gemakkelijk. Geef daar
nooit aan toe. Aan leuzen die met argu
menten franco thuis worden gestuurd, heeft
niemand iets. En tenslotte zei dr. Spoelder:
leer werken. Zoek het moeilijke, want al
het schone is moeilijk.
En ernstig besloot de scheidende rector
zijn rede met een opdracht van zijn werk
aan God, van Wie hij al vond hij het zelf
niet erg nederig een cijfer hoopte te krij
gen dat ergens tussen de 5 en 6- zou liggen.
De bijeenkomst die door de gymnasiale
muziek-vereniging LINOS werd opgeluis
terd, eindigde met een kort samenzijn,
waarin de vele vrienden van de rector hem
de hand konden drukken.
Voor de ouden van dagen
Voor de feestmiddag voor Ouden van
Dagen, die op Vrijdag 29 December in het
Jeugdhuis te Bloemendaai wordt gehou
den. hebben zich 118 deelneemsters en
deelnemers opgegeven. Door de welwil
lende medewerking van de N.Z.H.V.M. en
enkele particulieren zullen zii die het
Jeugdhuis moeilijk kunnen bereiken, per
bus of auto kunnen worden vervoerd.
Verscheidene amateurs hebben zich bereid
verklaard hun medewerking aan deze
feestmiddag te verlenen, waardoor de
Ouden van Dagen zich die middag zeker
zullen amuseren.
Deze gelegenheid wordt hun na de be
vrijding sedertenkele jaren 2 maal per
jaar geboden, een feestmiddag in de win
ter en een uitstapje des zomers.
Tenslotte vermelden wij nog dat me
vrouw A. C. den Tex-baronesse Bentinck
te Bloemendaai haar girorekening (no.
212134) nog steeds openstelt voor vrijwil
lige bijdragen, teneinde de onkosten te
kunnen bestrijden.
J'
gaf
eugdkoor „Inter Nos"
een feestconcert
Dirigent Jan Booda
hartelijk gehuldigd
Dertig' jaar geleden begon Jan Booda
met het dirigeren van zijn Haarlems kin
derkoor; dat wil zeggen dat hij reeds heel
wat generaties van koorzangeresjes en
-zangertjes gevormd heeft, waarvan onge
twijfeld velen in koren voor volwassenen
zijn terecht gekomen. De aanlegger en ver
zorger van die kweektuin voor zingende
meisjes en jongens werd Donderdagavond
op het traditionele „Kerstconcert" van
Inter Nos, dat nu een „Feestconcert" werd,
dankbaar gehuldigd. Namens een feest
comité hield de heer Dê Bruyn een toe
spraak en overhandigde hij de jubilaris
een stencilmachine: mevrouw Rubach sprak
namens de kinderen en bood een geschenk
onder enveloppe aan; de heer Struys voer
de het woord" namens de koren van Booda
en tenslotte spi-ak de jubilaris zelve om
allen dank te zeggen voor deze hulde en
om de trouwste leden van het koor een
extra pluim voor hun ijver te geven.
De hoofdschotel van het koorprogramma
bestond uit de kindercantate „In het woud"
van P. G. van Anrooy op een vrij slappe
tekst van Agatha Snellen. Maar de muziek
maakt veel goed: zij staat op hoger plan
dan men in Holland in dit genre gewend
is. De klavierpartij is vooral zeer belang
rijk en daar men voor de uitvoering over
een pianiste beschikte die er alles kon
uithalen wat de componist er inlegde (die
pianiste was Emmy van Eden), werd de
gelegenheid geschonken deze muziek naar
waarde te schatten.
De kinderen, vooral de groteren, zongen
hun koren zeer zuiver,en met beschaafde
klank. Het koor van „Wind en Wolken"
en het juichendè slotkoor maakten bijzon
der veel indruk. Een tamelijk moeilijk,
maar mooi koorgedeelte („Maan en ster
ren") werd gezongen door een dames
ensemble, gevormd uit leden van Haar
lems Gemengd Koor en maakte er iets
heel fraais van. De sopraan Nely de Bock
vervulde naar behoren een kleine solo
partij in het werk. Van meer belang waren
de solopartijen door kinderen van het koor
zelf vervuld. Cobi Bos, Rie Denijs, Jan
Beenders en Theo Donkelo zongen de hun-
toebedeelde rollen met een benijdenswaar
dige vrijmoedigheid.
De kleine cantate „Een oud Sprookje"
van Hendrika van Tussenbroek, die aan
het slot van de avond gezongen werd, bood
gelegenheid aan een piepjong „prinsesje"
en aan een paar „ridders" uit het koor
om hun paraatheid inzake solo-zang knap
jes te laten gelden. Het koor was in dit
aardige werkje ook prima op dreef. Ver
der werden met animo Zwitserse liederen
gezongen, waaronder mooie van Jacques
Dalcroze, kwamen de frisse liederen „Naar
't Duinland" van H. van Tussenbroek en
„Zonnelied" van Cath. van Rennes aan
de beurt „en werd in een klanlcschone ver
tolking een nieuw lied („Zingen") van
ondergetekende ten doop gehouden.
Als extra-programmanummer was er
nog het optreden van een jongenssopraan
Wethouder D. J. A. Geluk vereerde deze
avond met zijn tegenwoordigheid.
JOS. DE KLERK.
Een voorstelling, twee concerten en een expositiè
Evenals dit jaar zal er uok in 1951 een
Interscholair Jeugdtournooi in Haarlem
worden gehouden, waarin de jeugd in de
openbaarheid kan treden met prestaties op
het gebied van muziek, declamatie, toneel,
tekenen, handwerken, handenarbeid en
fotografie. Wederom wijst het organiseren
de comité, onder voorzitterschap van wet
houder D. J. A. Geluk, er met nadruk op
dat het.hier geen wedstrijd geldt, doch een
demonstratie.
Voor muziek zijn er vier afdelingen:
orkesten, koren, solisten en ensembles (dat
wil zeggen duo's, trio's enzovoorts). Voor
de laatste categorieën moeten de scholen
zelf uitmaken welke leerlingen in aanmer
king komen. Onpartijdige deskundigen zul
len na proefspel beslissen wie er tot op
treden worden toegelaten. Er is geen leef
tijdsgrens. Als slotnummers worden door-
de koren gemeenschappelijk gezongen „De
klokken van Haarlem" uit „Vijftig canons"
van Willem Gehrels en twee coupletten
van het Wilhelmus, met begeleiding door-
alle orkesten en het grote orgel.
Voor wat de declamatie aangaat kunnen
de deelnemers kiezen uit het houden van
een toespraak of het voordragen van een
oorspronkelijk Nederlands gedicht of stuk
proza met een tijdsduur van ten hoogste
vijf minuten. Er zijn twee leeftijdsgroepen,
namelijk tot en boven de vijftien jaar. Per
school kunnen twee leerlingen meedoen.
Er is thans ook een afdeling toneel. Hier
voor komen in aanmerking één-acters met
een tijdsduur van maximaal een half uur,
hetzij oorspronkelijk Nederlands of in het
Nederlands vertaald. Alle spelers moeten
ADVERTENTIE
PHILIPS ERRES WALDORP
RADIO
Betaling in overleg.
J. G. KAASENBROOD
Technisch groot!....
GR. HOUTSTRAAT 131 - SMEDESTRAAT 7
ADVERTENTIE
VERHUUR ZONDER CHAUFFEUR
AMSTERD, RIJTUIG MAATSCH.
Haarlems Energiebedrijf
voor grote investeringen
In 1951 bijna 3 millioen
nodig voor uitbreidingen
De kapitaaldienst van de begroting van
het Haarlemse Energiebedrijf beloopt voor
1951 niet minder dan ƒ2.902.214. Dat is
ruim zeven ton meer dan voor 1950 ge
raamd was en meer dan een millioen ho
ger dan in 1949 werd uitgegeven.
De grootste moot wordt opgeslokt door
de versterking van de kabelnetten, waar
toe ae Haarlemse raad in zijn jongste
vergadering heeft besloten, namelijk
1.360.400.
Bovendien wordt voor 1951 een belang
rijke toeneming van het electrisch vermo
gen dat voor de binnenstad nodig is ver
wacht, waartoe de aanleg van een hoog
spanningskabel voor 6000 volt van de cen
trale naar het centrum nodig is. Aan de
turbines en schakelinstallaties moeten be
langrijke voorzieningen worden getroffen,
in totaal voor bijna 52.000.
Voor de openbare electrische verlichting
bij nieuwe straten en wegen en de verbe
tering van de straatverlichting van drukke
verkeerswegen en van wegen en straten
die in 1951 genormaliseerd zullen worden
en voor het vervangen van de gasverlich
tingstaat een bedrag van f 137.000 ge
noteerd. De stadsuitbreiding brengt een
uitgave van 122.000 voor kanalisatie en
dienstleidingen voor de afdeling gas met
zich, terwijl voorts voor de uitbreiding van
productievermogen en distributie van het
gasbedrijf 108.000 nodig zal zijn.
Maar ook de nacht kwamen ze door.En nog een nacht en een dag. En toen
gebeurden er vreemde dingen! Want het vreemde was, dat Rick en Bunkie het al
maar warmer en warmer kregenHet leek wel, of de zon steeds beter ging
schijnen!
Maar dat kwam, omdat de ballon boven het Indische land gedreven was.
Ja, warempel, zover waren ze al gereisd, die hele grote zee over!
En toen gebeurde opeens, wat niet meer uit kon blijven.... de ballon barstte door
de hitte!
Rick en Bunkie gaven een gil
leerlingen van de deelnemende scholen zijn.
Er worden uit de aanmeldingen drie stuk
ken gekozen, die in de Stadsschouwburg
zullen worden opgevoerd. Auteursrechten,
costuums en requisieten zijn voor eigen
rekening, voor zover althans niet in de
schouwburg aanwezig, de toneelkapper
wordt door het comité betaald.
De afdeling tekenen (vrije techniek) is
gesplitst in twee leeftijdsgroepen. Er zijn
tal van onderwerpen opgegeven, met als
bijzonderheden een ontwerp voor eén
wandkleed voor een kinderkamer, een af
fiche of een marionet. Er wordt op de eer
lijkheid van de deelnemers gerekend wat
betreft het zelf maken. De eerste selectie
heeft op de scholen plaats, de definitieve
door een uit tekenleraren bestaande be
oordelingscommissie. De geselecteerde teke
ningen worden in het Frans Halsmuseum
tentoongesteld.
De werkstukken van handenarbeid mo
gen individueel of in groepsverband
echter zonder de minste hulp van anderen
vervaardigd worden. Voor de handwer
ken zijn er drie groepen. Leerlingen kun
nen breiwerk insturen of voorwerpen in
kunststeek, met applicatie of met open
naaiwerk. Voor de foto's kunnen de scho
lieren ieder gewenst formaat kiezen.
De uitvoering van toneel en declamatie
zal plaats hebben in de Stadsschouwburg
op Dinsdag 30 Januari. De demonstraties
van-de beste prestaties op het gebied van
de muziek hebben plaats in de gemeente
lijke Concertzaal op Woensdag 31 Januari
en Vrijdag 2 Februari. Op beide avonden
wordt hetzelfde programma ten gehore ge
bracht. De tentoonstelling van foto's, teke
ningen, producten van handenarbeid en
dergelijke zal worden gehouden in het
Frans Halsmuseum van Maandag 19 tot
Dinsdag' 27 Februari.
Indonesische lezing van
het incident te Bandoeng
DJAKARTA, 21 December (Aneta)
De Indonesische militaire commandant van
Bandoeng, overste Amon, heeft aan Aneta
medegedeeld, dat hij ten aanzien van het
gezamenlijke communiqué, dat zou worden
uitgegeven over de gebeurtenissen op het
sportterrein op Zondagmiddag, niet tot
overeenstemming kon komen met de Ne
derlandse commandant. Overste Van der
Hurk. Overste Amon heeft thans een com
muniqué uitgegeven, terwijl overste Van
der Hurk heden naar Djakarta is vertrok
ken om overleg met generaal Scheffelaar
te plegen.
In het communiqué van Amon wordt
gezegd, dat tijdens ae wedstrijd een groep
leden van de APRI (Indonesische strijd
krachten) toegang tot het terrein verzocht,
welk verzoek een woordenwisseling en een
handgemeen tot gevolg had. Daarbij raakte
een lid van de APRI gewond. Een officier
van de Koninklijke Landmacht en leden
van de militaire politie trachtten tussen
beide te komen, doch vergeefs. Enige leden
van de APRI zochten een heenkomen en
vluchtten naar een dichtbij gelegen post
van de APRI, waarna zij bewapend te
rugkwamen. Vervolgens vuurden zij in het
wilde weg, waardoor vijf personen dode
lijk werden getroffen. Leden van de Ne
derlandse en van de Indonesische militaire
politie poogden zonder resultaat een eind
aan het vuren te maken. Na enige tijd kon
de omsingeling doorbroken worden, waar
na op bevel van Amon de APRI-leden
werden weggevoerd. Het communiqué be
sluit, dat tegen eventueel schuldige leden
van de APRI maatregelen zullen worden
genomen.
Naar aanleiding van het comuniqué van
overste Amon deelde de woordvoerder van
het Hoge Commissariaat desgevraagd aan
Aneta mede. dat er in dit stadium geen be
hoefte wordt gevoeld aan een afzonderlijke
uiteenzetting van Nederlandse zijde.
Slechts wenste de woordvoerder er de
nadruk op te leggen, dat vaststaat, dat
tijdens de incidenten door militairen van
de Koninklijke Landmacht geen schot is
gelost.
Vorst houdt aan
Het K.N.M.I. deelt mee:
In de algemene luchtdrukverdeling ko
men thans maar weinig veranderingen
voor. Een uitgebreid gebied van hoge lucht
druk strekt zich uit van West-Siberië over
Rusland naar Scandinavië. Dit hogedruk-
gebied begint zich nu steeds meer in
Westelijke richting uit te breiden, waardoor
een verbinding tot stand komt met een
ander hogedrukgebied boven Groenland.
Aan de andere kant neemt het Azoren-
hogedrukgebied geleidelijk in betekenis af,
waarbij het zich nog wat verder naar het
Zuiden terugtrekt. De Oceaandepressies
volgen daardoor een koers over de golf
van Biscaye en het Iberisch schiereiland
naar de Middellandse Zee. Hierdoor wordt
boven geheel West-Europa de Oostelijke
luchtstroming in stand gehouden. Daar het
echter tot diep in Rusland niet meer dan
ongeveer vijf graden vriest, kan de vorst
niet belangrijk in betekenis toenemen. Al
leen tijdens opklaringen kan plaatselijk de
temperatuur tot onder min vijf graden
dalen. Het ziet er naar uit dat de nu heer
sende luchtdrukverdeling nog verscheidene
dagen zal standhouden.
ADVERTENTIE
FEUILLETON
'=—F,nnoi'fefelp
8)
De hoedenwinkel
daagt nog niet op. Sportartikelen, een zui-
velzaak, boeken, een kapper met verlichte
étalage, weer een sigarenwinkel en dan
eindelijk de hoeden. Hier mbet het naast
zijn. Dat klopt. Twee grote vensters met
een soort grijs glas. De Langendïjk is ver
licht door hanglampen en ik kan met
moeite op het ondoorzichtige glas „Herman
Luchtenbeld, grossier in levensmiddelen",
ontcijferen. De huisdeur in het midden en
daarop zit een flink emaille bord met
zwarte letters. Schuin-aan de overkant is
een manufacturenzaak, die haar étalage,
zij het ook bescheiden, verlicht. Ik loop
er heen Die étalage is tenminste een mo
tief om hier stil te blijven staan. Mijn
ogen dwalen telkens van de lange heren
onderbroeken naar hel huis van de gros
sier. een rustig, degelijk huis met twee
woonverdiepingen en daarboven nog wat
zolderkamertjes. Beneden zal het kantoor
zijn. Aan één kant de hoedenwinkel, aan
de andere kant een gangetje van nog geen
meter breed. Een donker steegje. Er tin
telt iets in mijn bloed, en een jongensach
tige zucht naar avontuur doei me resoluut
het cordon van avondlijke slenteraars
doorbreken en recht op de duistere sleuf
afstevenen. Veel zie ik niet, want links
en rechts zijn blinde muren. Met beide
handen langs de gladde wanden tastend,
schuifel ik voorzichtig voort. De muren
zijn klam. Onwillekeurig wil ik mijn
handen aan mijn jas afvegen, maar bedenk
gelukkig tijdig: deze is wit. Voor me, ver
weg, brandt een lichtje. Ik wen aan het
duister van dit gangetje en kan me lang
zamerhand oriënteren. De muren houden
op. Rechts is nu een houten schutting,
links een hogere stenen muur. Het gange
tje loopt dood tegen een hekje en daar
achter is water. Een gracht- Ik ruik het
water en moet aan Venetië denken. Aan
zwart water in de avond, dat stinkt naar
bederf en afval en toch een sfeer van
romantiek oproept. Venetië. Een oude
herinnering komt naar boven.' Het was
een smal kanaal met hoge huizenwanden
opzij. We waren stil, het Italiaanse meisje
en ik. Van ver weg klonk vaag en verward
carnavalsrumoer. Stemmen en soms, iets
schriller, een toeter. Ik zei niets, omdat ik
geen Italiaans kende en de romantiek.van
dit suprème moment niet wilde verstoren.
Achter ons de gondoliere. Ook zwijgend.
En toen plots in dat nauwe kanaal een
knarsend raam, dat wijd open zwaaide en
een schimmige figuur, die zich naar voren
boog en iets wits ledigde, vlak boven ons.
Ik zag het en kromp ineen. Een lichte plons
in het water naast me. Romantiek kapot.
Avond kapot.
Dwaas, dat ik hier aan moet denken.
Ik dacht, dat de oorlog me die dingen uit
vroeger jaren had doen vergeten. Aan de
overkant van de gracht staan huize en
daar brandt een licht. Dat zag ik zojuist.
In de schutting is een deur, die op slot zit.
Op het gebied van forceren van sloten
heb ik geen capaciteiten. Hoog is de schut
ting echter niet. In mijn soldatenjaren ben
ik wel over hogere hindernissen geklom
men. Maar wellicht ligt er een waakhond
aan de andere zijde op me te wachten. En
dan mijn lichte regenjas en mijn pak. De
jas kan echter uit en nu ik eenmaal a ge
zegd heb, wil ik ook 'd zeggen, al zal me
dat dan misschien een vuil pak of een
hondenbeet in myn kuit kosten. De regen
jas leg ik over de schutting heen, ik hijs
me op en zwaai mijn linkerbeen, ongetwij
feld wat houterig, over de rand. Wat ik
aan de andere kant zie, stimuleert me. In
de achterkamer brandt licht. De gordijnen
zijn slechts half gesloten en een brede
witte reep scheidt de tuin in tweeën. Een
hond is er niet. Zo zacht mogelijk laat ik
ine in een bloemperkje vallen en sluip naar
het huis. Meubels van staal en hout. Een
kantoor. Wanneer ik me nog iets verder
naar voren waag, zie ik eindelijk degene,
die ik zo graag wil zien: Herman Luchten
beld. Hij zit achter een bureau, vóór zich
een bode. met getallen. De kale schedel
glimt en er zijn reflexen op van de bureau
lamp. Een grappig gezicht. Als ik dit ganse
beeld op mij in laat werken, vind ik het
helemaal net grappig meer. Luchtenbeld
steunt zijn hoofd in de handen en hij be
weegt nauwelijks. Af en toe schokt het
lichaam. Een snik, de schouders bewegen
kort. Dit is een mens in nood, een man,
die hevig en intens lijdt. Ik voel, dat ik
een rode kop krijg van schaamte. Ik weet,
wat ik weten wil. Luchtenbeld huichelt
niet. Deze man kan zijn vrouw niet koel
bloedig vermoord hebben.
Plotseling kraakt iets achter me. De
schutting. In een flits wend ik mijn hoofd
in die richting. Licht-donker. Ik ben half
verblind, maar geloof toch iels zwarts te
zien wegduiken. Mijn oren zijn goed en
de doffe plof hoor ik duidelijk. Iemand
keek over dé schutting en bespionneerde
mij. Ik word bang', gewoon bang. Zeker
vijf minuten lang sta ik midden in de tuin
en wacht roerloos. Terug naar het lichte
raam, naar de man achter het bureau wil
ik niet en de schutting ''over durf ik nog
niet. Ik word daar opgewacht en de gracht
is dichtbij. Geen haan zal er naar kraaien
als ik in dat duister gangetje een mes in
mijn lijf krijg en daarna tezamen met een
paar stenen op de bodem van dat vieze
water kom te liggen.
Tenslotte wordt het echter duidelijk, dat
ik over de schutting terug moet, want aan
de andere kant van de tuin is een onover
komelijke hindernis: een hoge, stenen muur
met glasscherven op de bovenrand. En ik
kan bovendien geen,, eeuwigheid blijven
wachten. Voorzichtig beweeg ik me naar
de verste hoek van de tuin. Wanneer ik
me daar voorzichtig op de schuttfng hijs
en over de rand heen het steege in kijk,
moet ik met de verlichte straat als achter
grond silhouetten zien, als iemand, de
hemel mag weten wie, mij daar opwacht.
Het lukt. Mijn voeten vinden steun op een
iets uitstekende plank en ik kan de don
kere sleuf zien. Ze is zonder enige twijfel
leeg. Vlug klim ik over de schutting, pak
mijn regenjas en loop naar de drukke
straat. Een gevoel van opluchting komt
over me als ik weer tussen de mensen in
loop. Op het moment, dat ik Luchtenbeld
zag zitten als de gepersonifieerde smart,
dacht ik, dat er in Gorinchem voor mij
niets meer te doen viel, dat de val in de
luchtkoker van Marie Luchtenbeld-de
Ruiter inderdaad een ongeluk geweest was.
Ik had op dat ogenblik de zekerheid, dat
mijn amateuristische argwaan volkomen
ongegrond was, maar nu twijfel ik weer.
De donkere vlek boven de schuttingrand.
het gekraak en de plof van een neersprin
gend lichaam gaven me ineens weer het
gevoel, dat ik me in een wespennest ge
stoken heb, dat ik inderdaad in hel domein
van de misdaad verzeild ben. De Langen-
HUNTER: de E x p o r t-Vi r g I n i a
van b I ij vend goede kwaliteit
BINNENLAND
De stichting „Nationaal Park De Hoge
Veluwe" zal ingaande 1 Janauri weer in
hoofdzaak het bestuur krijgen dat zij- vóór
de oorlog had. Dit is een gevolg van het
proces, dat mr. H. P. Marchant gevoerd
heeft tegen de staat, aangezien in bezettings
tijd een ander bestuur was gesteld in de
plaatst van het oorspronkelijke. De staat heeft
dit proces verloren.
Na de uitspraak door de president der
Haagse rechtbank in de zaak der Ambonese
militairen is het eveneens over deze kwestie
bij de voorzitter van het Militair Ambtena
rengerecht aanhangig gemaakte kort geding
ingetrokken.
De Nederlandse Nationale Commissie
voor Vluchtelingenhulp heeft een begin ge
maakt met de uildeling van kleding aan
kinderen in twaalf vluchtelingenkampen in
Noord-West-Duitsland.
HAARLEM EN OMGEVING
Aan de Vrije Universiteit te Amsterdam
is geslaagd voor het candidaatsexamen
economie de heer P. Stouthamer te Haarlem.
Aan de rijksuniversiteit te Leiden is
geslaagd voor het doctoraal examen Indo
logie (economie) de heer N. J. N. Kouwen-
hoven te Heemstede.
De heer D. van der Wel te Haarlem is
aan de Leidse universiteit gepromoveerd tot
doctor in de rechtsgeleerdheid op proef
schrift „Administratief-rechtelijke nulli
teiten".
In de Donderdag gehouden buitenge
wone vergadering van aandeelhouders van de
N.V. Technische Maatschappij Heringa en
Wuthrïch te Haarlem werd de heer F. W.
Vermeer te Overveen tot mede-directeur
dezer N.V. benoemd.
Donderdagmorgen om half twaalf werd
een herenrijwiel, ter waarde van f190, dat
geplaatst was voor een winkel in de Gier
straat. gestolen. Des middags heeft de politie
te 's Gravenhage de Hagenaar J. B. aange
houden, verdacht van diefstal van de fiets.
Hij zal naar Haarlem worden overgebracht.
De Rotterdamse politie heeft de eén en
twintigjarige E. A. van L. naar Haarlem
overgebracht, omdat hij verdacht wordt'van
diefstal van enige fietsen met hulpmotor.
De aangehoudene is naar het Huis van Be
waring overgebracht.
In de bcrglaats van de Bloemendaalse
politie bevinden zich reeds geruime tijd een
heren- en een kinderfiets en twee autopeds,
welke in de gemeente onbeheerd werden
aangetroffen. Diegenen, die in de loop van
dit jaar deze vervoermiddelen zijn kwijt ge
raakt kunnen zich aan het politiebureau te
Overveen vervoegen.
Het zal Zondag 24 December vijftig jaar
geleden zijn dat mejuffrouw S. Baarda in
dienst trad bij de familie Lofvers te Haar
lem. Enige jaren geleden werd mejuffrouw
Baarda de ere-medaille in brons, verbonden
aan de Orde van Oranje Nassau, verleend.
Aan de Vrije Universiteit in Amsterdam
geslaagd voor het candidaatsexamen wis-
i natuurkunde de heer H. S. Jansz te
Haarlem.
De architecten Jacq. van Velsen en G.
A. Loogman hebben aanbesteed het bouwen
van een zevenklassige school voor R.K.
lager onderwijs op een terrein aan de Geu
zenvesperstraat in Haarlem-Noord. Ingeko
men waren vier en twintig inschrijvingen.
Laagste inschrijver was K. de Jong, Drie
huis voor f 113.782 en de hoogste H. J. Óppen-
kamp, Haarlem voor f 131.800.
ADVERTENTIE
His Master's Voice, Columbia,
Parlophone, Elite-Special, enz.
Kruisweg 49, Haarlem, Tel. 11532
dijk ligt achter me en ik loop door het
stille straatje, dat naar de markt, naar
mijn hotel leidt. Ik loop vlug door, want
ik verlang naar mijn bed. Voor ik bij de
markt de hoek om sla, wend ik met een
ruk mijn hoofd om, niet bewust, maar
instinctief, voelend dat ik gevolgd wordt.
En werkelijk, een man loopt snel de stille
straat door in mijn richting, minstens hon
derd meter achter me. De proef op de
som. Ik draai me om en ga dezelfde weg
terug, de figuur tegemoet. Deze aarzelt
even, een seconde, laat zijn rug zien en
loopt, holt bijna naar de Langendijk, naar
het mensengewoel terug. Verder volgen
heeft geen zin. Ik heb zekerheid. De val
in de luchtkoker was geen ongeluk. Toch
bood de hollende man, die zojuist voor me
uit vluchtte, een zo weinig sinister beeld,
dat ik mijn angst volkomen kwijt ben. Een
werkelijke bedreiging kan ik niet in deze
figuur zien, maar wie weet, is dit wellicht
slechts een voorpost. Ik heb behoefte aan
zonlicht, aan fris water, aan een hengel.
Morgen ga ik vissen.
Die dikke Jansen deed daarstraks, toen
ik hem een hengel en een paar tuigjes te
leen vroeg, bepaald huichelachtig. Van zijn
spontane vriendelijkheid en spraakzaam
heid van gisteravond was niets meer over.
(Wordt vervolgd
