Hoge kosten...
HARTENDORP
veJ
-Clowntje Riek
Ingezonden stukken
Antwoorden van
de verkeerstest
Kort en Bondig
Autogarages
Wederom Rossana Bottai,
de begenadigde pianiste
Ambon-avond in „Domi"
Muziek en dans in het Oosten
Nieuwjaarsfuif D.T.V.H.
Nieuwe aanwinsten voor
het gemeentelijk kunstbezit
Voor de kinderen
De Hoofdstad-Operette
Dringende oproep
ZATERDAG 13 JANUARI 1951
HAARLEMS DACBLAD
4
In de nacht van Vrijdag op Zaterdag is de IJM. 99 „Batavia" de vissershaven van
IJmuiden binnengelopen met drie matrozen aan boord, die tijdens stormweer bij het
binnenhalen van de netten door een zware overslaande golf gewond werden. Foto:
Dirk Dijkhuizen uit Schevenin gen wordt van boord gehaald.
Weet gij er alles van
En hier zijn de antwoorden op de 18
vragen van pagina 2. Als ge ze alle achttien
goed hebt, kunt ge tevreden zijn. Als ge
er één mist, dan kan het net die ene zijn,
die u in moeilijkheden kan brengen. Er is
aan deze test maar één prijs verbonden.
Een zeer hóge prijs. De voldoening dat gij
door uw kennis meehelpt doden te voor
komen.
1. De keuze is aan hem.
2. Op of dicht voor een kruising.
3. Ja, op twee uitzonderingen na. Wan
neer snelverkeer links afslaat, heeft
het tegemoetkomende, langzame ver
keer voorrang. En ook wanneer het
langzame verkeer zich op een voor-
rangsweg bevindt.
4. De tram (wegens zijn antiquarisch
remsysteem, moet u maar denken).
5. Nee. Men moet kunnen stoppen bin
nen de afstand, waarover de weg te
overzien èn vrij is. Neem een veilig
heidsmarge.
6. Nee, alleen aan de rechterkant. Tenzij
het een weg met éénrichtingsverkeer
is of een weg waar rechts een stop
verbod heerst.
7. Haaks en zonder aarzelen. Maar niet
voordat hij deksels goed uit zijn ogen
heeft gekeken.
8. Hij moet ruimte laten voor een hem
inhalende wagen. In file rijden is ver
boden.
9. Op de linkerkant van de rechterweg-
helft.
10. Respectievelijk 12 en 10 meter.
11. Aan de kant waar men zich bevond.
En dan zeer langzaam.
12. Wanneer gevaar dreigt voor een andere
weggebruiker. 's Nachts claxon- of
lichtsignalen naar keuze.
13. Gedimde koplampen.
14. Vijf-en-zeventig centimeter.
15. Een tweede persoon is toegestaan.
Maar is het een kind van beneden de
tien jaar, dan moeten er een rugleu
ning en voetsteunen aanwezig zijn.
16. Twee reflectoren zijn verplicht, be
halve wanneer de achterlichten reflec
terend zijn. Eén reflecterend achter
licht en een reflector zijn dus het mi
nimum.
17. Gevangenisstraf en maximaal vijf jaar
(bij recidive tien jaar) intrekking van
rijbewijs. Maakt ge geen ongeluk, dan
moet ge toch in ieder geval verder
lopen. En ook dan is de straf niet mals.
18. Niet van die heer die u wel kent, al
is het een goede raad. Het alles over
heersende criterium (en dat geldt voor
de wet) is:
„MEN MAG HET VERKEER NIMMER
IN GEVAAR BRENGEN".
ADVERTENTIE
kunt U voorkomen door Uw wagen op gezette
tijden te laten controleren in een modern
bedrijf. Vraag eens inlichtingen over een
onderhoudscontract bij
Olieslagerslaan 36 Koninginneweg 112
Tel. 10570, b.g.g. 12403 - 13441.
FEUILLETON
24)
Pal naast me beweegt een deurknop. Ik
wacht niet af, loop vlug de hoek om. Ach
ter me hoor ik een paar schoenen buiten
de deur zetten. Die deurknop was gelukkig
loos alarm, maar de man op de trap is nu
boven en komt deze kant op. Deuren met
nummers om me heen, deuren met num
mers, nummers.dan zie ik het emaille-
bordje „Badkamer", wanneer ik in vredes
naam maar geen gillende juffrouw
kwestie van secondende hemel zij
dankde deurkruk geeft mee, de bad
kamer is donker. Ik sluit de deur geluid
loos en hoor doffe stappen op de loper
langs komen en halt houden. Heeft hij
nog een glimp van mij gezien? Ik tast om
me heen naar een wapen, desnoods een
zeepbakje. Een sleutel wordt in het slot
gestoken; hel is de kamer naast me. De
lichtschakelaar klikt, de man geeuwt on
beschaamd luidruchtig. Daarna zegt hij
hardop: „Hè, hè," een uiting van tevreden-
Recital voor Toonkunst"
Voor de derde keer gaf de Italiaanse
pianiste Rossana Bottai een recital in de
reeks kamermuziek-avonden van „Toon
kunst". Gerekend naar de betekenis van
deze begenadigde kunstenares als vir
tuoze en als alles sublimerend, poëtisch
vertolkster zou men een grote belang
stelling voor haar optreden hebben mogen
verwachten. Dit viel echter bedroevend
uit. Waar bleef nu de élite van de fijn
proevers? Is hun aantal dermate geslon
ken? Of gaat Haarlem (met zijn omstre
ken) er muzikaal-cultureel zo op achter
uit, dat alleen nog maar voor populaire
Chopin-programma's de concertzaal be
hoorlijk gevuld kan worden? Wat er van
zij, de afwezigen hebben een verrukkelijke
muziekavond gemist, een van die zeldza
me momenten in het leven, waarop men
met iets ideaals geconfronteerd wordt en
daar niet te omschrijven indrukken van
ondergaat.
Met wat Rossana Bottai technisch pres
teert, behoort zij tot de grote virtuozen
en het is haar goed recht dit te tonen,
bijvoorbeeld met „Une barque sur l'océan"
van Ravel en met de fameuze Mefisto-
wals van Liszt, te meer omdat haar zui
ver muzikaal interpretatie-vermogen geen
ogenblik verzwakt en de baan vrij maakt
voor uiterlijk bravour. Het schijnt haar
niet moeilijk te vallen het „pianistisch
phenomeen Liszt" op te roepen en tevens
de componist Liszt in een merkwaardig
licht te zetten. Maar wat deze avond voor
Ravel en Liszt gold het zuiver muzikale
te laten domineren boven de schitterend
opgeloste pianistische problemen gold
natuurlijk ook voor de rest van het pro
gramma. Want aldoor werkt bij Rossana
Bottai zeer indringend een innige en sterk
beeldende poëtische geest. Deze beheerst
de techniek dermate dat alle materie op
gaat in de idéé, dat een oneindige ver
scheidenheid van toucher een even on
eindige verscheidenheid van gevoels
nuances weergeeft. Een mechanische mu-
ziekmakerij is bij deze kunstenares vol
komen uitgesloten. Sommige pianisten zou
den misschien bij het Concerto in d van
Marcello nog aanleiding gevonden hebben
om hiervan een nuchter klankenspel te
maken, maar Bottai bewees hoe mooi het
kan wezen wanneer men de natuur een
ziel meegeeft, de muziek laat ademen en
ze zo laat leven en ze geestige, nobele en
ook tere dingen laat vertellen.
Direct na Marcello, klinkt Schuberts
Sonate in A een beetje Biedermeier-bur
gerlijk; maar zo vriendelijk-genoegelijk
voorgedragen als Bottai het werk presen
teert, bescheiden gevoelig en bescheiden
vrolijk, wordt het een schattig klankta
fereeltje, een aangenaam intermezzo. O
ja, een intermezzo want het werd gevolgd
door een brok stevig gebalde muziek van
Beethoven, de 32 Variaties. Hierin kon de
concertgeefster haar veelzijdig kunnen
tonen, zowel technisch als beeldend en
muzikaal. Het was frappant hoe ze dit
werk boeiend en logisch ontwikkelde met
een dynamiek die soms adembeklemmend
was.
Het Intermezzo in es, dat Brahms voor
Clara Schumann schreef, en waarin hij
met de diepste expressie uiting gaf aan
zijn ontgoocheling deelde in Bottai's inter
pretatie deze smartelijke indrukken mee,
zonder dat zij het nodig vond in roman
tische overdrijving te vervallen. Een bij
zondere tractatie was ten slotte de volle
dige uitvoering van Debussy's „Kinder
kamer". 't Was een weldaad deze geniale
stukjes, voor kinderen geschreven, ook
geniaal te horen interpreteren en er als
kinderen naar te mogen luisteren.
Ik herhaal: de afwezigen hebben deze
avond veel gemist!
JOS. DE KLERK
De afdeling Bloemendaal van de Stich
ting „Door de eeuwen trouw" hield Vrij
dagavond in gebouw Domi te Overveen
een vergadering. Als eerste spreker voex-de
het woord ds. J. H. Vaandx-ager. Hij nam
de plaats in van mr. C. C. van Helsdingen,
die wegens ziekte verhinderd was. Ds.
Vaandrager noemde het onrecht, Ambon
aangedaan, de zwartste bladzijde in onze
geschiedenis. Hij merkte op, dat de stich
ting „Door de eeuwen trouw" onafhanke
lijk staat van iedere politieke partij, zodat
alle politieke schakeringeix zich iix de stich
ting kunnen vex-enigen. De Nederlandse re
gering laat zich leidexx door het fe.it, dat de
Unie onopzegbaar zou zijn. Eén partij
evenwel de Indonesische leeft het
contract niet na, maar verwacht dat de an-
dere dit wel doet. Spreker hekelde ver
volgens de overdracht van de Tjex-k Hiddes
en noemde verder voorbeelden van het
Ambon aangedane onrecht.
De volgende spreker, de Ambonese chi
rurg dr. Kainama, sprak als vertegenwoor
diger van de Zuid-Moluklcen. Hij verze
kerde dat in de strijd met de daarover ge
publiceerde berichten, de Ambonezen nog
steeds doorvechten. Slechts een derde deel
van Ambon zou bezet zijn door de troepen
van de T.N.I. Hij verklaarde dat de Am
bonezen nu reeds zeven maanden strijden,
maar zich in deze strijd, die behalve
een vrijheidsstrijd ook een geloofsstrijd is
nooit zullen ovex-geven, al zouden zij
zeventig keer zeven maanden moeten
vechten.
Spreker noemde voorts de naam van
oud-gouverneur Tjarda van Starkenborgh
Stachouwer, wiens woorden: eerst orde en
rust, dan praten, in omgekeerde volgorde
waren uitgevoerd, waardoor orde nu wan
orde is geworden. In de Koninklijke rede
van 1942 is zelfbeschikkingsrecht toege
zegd aan alle volken overzee, dus niet
slechts aan één volk! Ook het vervoer van
troepen en Nederlandse munitie en vlam
menwerpers door de K.P.M., een maat
schappij, die het praedicaat Koninklijke
voert, achtte spreker in strijd met alle ele
mentaire begrippen. Evenzo de aanvallen
van de troepen die aangevoerd werden met
schepen, die onder de Rode Kruis- en
Austx-alische vlag voex-en.
Dr. Kainama vroeg zich tenslotte af,
waarom drie duizend Nederlandse militai
ren hun jonge leven hebben moeten geven
en besloot met het verzoek als Christenen
God te willen bidden voor het Ambonese
volk.
De voorzitter van de afdeling Bloemen
daal van de stichting „Door de Eeuwen
trouw", de heer Sj. H. Brongei'sma was van
mening dat het zeker gelukken zal de
strijd voor hulp aan Ambon tot een goed
einde te brengen.
Een collecte voor de hulpverlening aan
Ambon bracht ruim honderdnegentig gul
den op, waarbij nog gevoegd kaïx worden
de toegezegde vijftig gulden van niet aan
wezigen. Bovendien heeft een Bloemen-
daals ingezetene dezer dagen vijfduizend
gulden geschonken.
Na de pauze werd de in 1948 opgenomen
geluidsfilm over Ambon vertoond.
Wegens het bereiken van de pensioen
gerechtigde leeftijd op 1 Febx-uari zal dr. ix\
W. J. H. Haxmsen binnenkort aftreden als
directeur-generaal van de Rijkswaterstaat.
ADVERTENTIE
Waarom risico lopen
bij een stofzuiger kopen
GA NAAR
DE STOFZUIGER SPECIAALZAAK
Gen. Cronjéstraat 43 - Kruidbergervveg 51
Telefoon 16990 17696
Vanaf 2.50 per week.
Ook voor reparatie en onderdelen van
alle merken.
In de Renaissance-zaal van het Frans
Halsmuseum heeft gisteravond mr. J.
Kunst eeix lezing gehouden over muziek en
dans in het Oosten, zulks ter gelegenheid
van de tentoonstelling Indonesië, Surina
me en de Antillen. Hij nam zijn weinig
talrijk auditorium mee op een imaginaire
reis door de Indonesische Archipel, waar
van hij een diepgaande kennis bleek te
bezitten, die hij bovendien op aantrekke
lijke wiize aan zijn toehoorders wist over
te brengen. Het zou te ver voeren om de
opsomming van verschillende cultuurvor
men die door een verkeerd begrepen
zending vooral door de Duitsers hier en
daar met uitsterven worden bedreigd
te herhalen, maar de toehoorders hebben
een duidelijk beeld gekregen van de ont
zaglijke'cultuur-rijkdom Van Indonesië. De
lezing werd geïllustreerd met lichtbeelden
en gramofoonplaten.
Gisteravond hielden de leerlingen van
het Lorentzlyceum in het gebouw St. Bavo
te Haarlem een zogeheten „Nieuwjaai's-
fuif". De naam van hun vereniging D.T.
V.H. wijst er op dat hun school vroeger
als de Tweede Vijfjarige bekend stond en
werd gehandhaafd op grond van de vex--
trouwde klank van deze korte lettercom
binatie. In October wordt het dertigjarig
bestaan gevierd.
Voor deze gelegenheid werd het blijspel
„Geen dxibbeltje in z'n zak" van Henk
Bakker en J. W. van der Heijden vertoond,
voorwaar geen stuk van betekenis, maar
naar gebleken is bijzonder geschikt voor
deze jonge krachten, die er ieder op hun
beurt een verrassend goed figuur in sloe
gen. Het was een prettige, pittige en vro
lijke voox-stelling, waarin de chargeringen
juist ver genoeg waren dooi'gedreven om
ook de in jax-en x-uimschoots van de jeugd
verwijdei'de personen aannemelijk voor te
stellen en toch ook weer niet zover dat
de sfeer van het blijspel vex-lox-en ging. Een
bewonderenswaardige prestatie, vooral
van de niet in het programma genoemde
spelleider, onder wiens regie stellig ook
een voornamer stuk tot een bevredigend
einde gebx-acht zal kunnen worden. Alleen
de belichting liet veel te wensen en soms
ook de mise-en-scène, zoals bijvoox-beeld
in de eex-ste acte bij het zakelijke gesprek
tussen de ijzerhandelaar Kai'el Benders
en zijn met maatregelen dreigende schuld
eiser. Doch dit waren kleinigheden, die
nauwelijks afbi'euk deden aan de fi'isse
indruk van het geheel. Geprezen moet
vooral nog worden de altijd even heldere
uitspx-aak (ook bij de door de tekst voor
geschreven afwijkingen van het algemeen
beschaafd Nedex'lands) waaraan velen een
voox'beeld konden nemen.
Bij deze stand van zaken heeft het geen
zin om namen te noemen, want het was
juist het ensemble'met zijn evenwichtige
eenheid in verscheidenheid dat de toon
bepaalde, ook al had de één" wel eens een
betex'e scène dan de ander. Er werd veel
gelachen in de zaal en na afloop was er
bal. D. K.
Een anonieme schenkster en een schenker,
die eveneens onbekend wenst te blijven, heb
ben het gemeentelijk kunstbezit verrijkt met
twee werken van de Kersttentoonstelling,
welke in het museum „Het Huis van Looy"
gehouden wordt. De eerste bood de tekening
„Naakt" van W. Steyn (catalogusnummer 138)
ten geschenke aan, de tweede het beeldje
„Baadster" van J. H. van Borssum Buisman
(nr. 8). De gemeente heeft bovendien op deze
expositie voor eigen rekening twee schilde
rijen aangekocht, te weten „Boerderij te
Heemstede" van J .Rusman (nr. 113) en „Weg
door de IJpolder" van W. Steyn (nr. 123).
I r\ s\ V
SL
I
fèfc
;%VXV Y":
Ze klommen over de rotsen, die langs het strand lagen en begaven zich landwaarts.
Daar stonden bomen, dus daar zouden ze waarschijnlijk wel ergens 'n bron of een
riviertje vinden.
Het was erg warm. Puffend en zwetend zochten ze hun weg.
„We moeten wel oppassen en goed uitkijken, want je kunt nooit weten, of er ergens
slangen onder de struiken zitten!" waarschuwde Rick.
Steeds verder liepen ze, en nog steeds vonden ze geen spoor van water. En warm
was het! Bunkie liep ervan te zuchten. Wat zou hij graag een mondjevol fris water
gehad hebben!
„Stil maar," troostte Rick. „We zullen dadelijk heus wel water vindenWaar
bomen en planten groeien, moet ergens water zijn!"
Toen schrok Bunkie opeens heel erg.met 'n kreet hield hij Ric}c tegen.
Daar, vlak 'bij hen, stapte een vervaarlijk uitziend nikkertje voorbijhij was
gewapend met schild en speer en droeg gekleurde veren in 't kroeshaar!
„Oeioei!" fluisterde Rick. En ze doken snel weg achter 'n palmboom.
ADVERTENTIE
Artistieke
DAMES- EN HERENPORTRETTEN
RICHE FOTO ART
169 Grote Houtstraat Telefoon 13472
Nog drie voorstellingen van
„In einer kleinen Konditorei"
Drie bedrijven telt de operette „In einer
kleinen Konditorei", die gisteravond door
de Hoofdstad Operette in de Stadsschouw
burg ten tonele werd gevoerd. Maar de
zwaartepunten zijn komen te liggen in hei
tweede en derde bedrijf, welke als kern
de gi'oeiende genegenheid tussen een prin
ses en een muziekleraar bevatten. Het
eerste bedi'ijf dient meer als intx'oductie,
als een motivering van de omstandigheden,
waaronder deze twee jonge mensen elkaar
ontmoeten. Dit eerste bedrijf bevat al de
sïof voor een afzonderlijke operette met
een eigen ontwikkeling. Maar het liefdes
historietje, dat in deze acte een gelukkig
slot vindt, moest nu te geforceerd worden
uitgewerkt. De moeizame voortgang van dit
bedi'ijf bij de opvoering, het' tasten naar
een soepele, vlotte ontplooiing, kon hier
door vei'klaard worden. En de toegevoegde
komische scènes, niet zelden ontaardend in
een kluchtig spel, konden geen verandering
ten goede brengen. Doch direct bij het be
gin van het tweede bedrijf kwam een dui
delijke ontwikkelingslijn richting geven
aan de actie. Hier had de operette kunnen
beginnen.
De opvoering werd nu bijzonder aan
trekkelijk; zij schonk de verwachte afwis
seling van wat sentimentele romantiek met
dol-vermakelijke tafei-elen, welke laatste in
het bijzonder op rekening van Hellena
Rajewska als de hofdame Brünhilde en het
zeldzame stel clowns Bimbo en Bambi
Plunderer (gespeeld door Otto Aurich en
Fritz Steiner gezet moeten worden. Een
daverend succes verkreeg dit drietal met
de opera-imitaties, die als dwaas-intex--
mezzo werden ingelast.
Ruth Rhoden was als prinses Elisabeth
een pittig-charmante verschijning, in haar
voi'stelijk gewaad imponerend. Uitstekend
spel, bewust en typerend, gaf Herman
Valsner als de muziekleraar Geschwandner
te zien. Zowel het zingen van Ruth Rhoden
als dat van Herman Valsner viel zeer te
loven. In het eerste bedrijf waren dan Eri
Rouché als Fini Gaudensdorf en Arthur
Hoogveld als haar beminde Aloisius de
voornaamste figuren. Beiden konden en
met de vertolking van hun rol èn met hun
zang veel voldoening geven. Ad. Heerings
gaf een weinig karakteristieke uitbeelding
van de heer Gaudensdox-f. Het werd meer
een kindse oude man dan dé vader, die de
belangen van zijn dochter wenste te be
hartigen. Als ceremoniemeester was Hee-
x'ings beter- in zijn element. De uitspraak
van de „originele taal" zal hij echter nog
eens degelijk moeten herzien.
Over het operette-koor kunnen wij bij
zonder tevreden zijn. Het was kernachtige,
frisse zang, die het liet horen en die vooral
aan het tweede bedrijf zijn grote bekoring
gaf. Enkele goed geslaagde solodansen door
Elisabeth Hermann en Walter Frank ver
dienen eveneens vex-melding. Het oi'kest
speelde onder leiding" van Fredy Salten
nauwgezet. Bij de begeleiding van de solo
zang klonk het ensemble echter te stex'k.
Er was grote aandacht aan de costumering
besteed en met succes! De kleurige gewa
den waren met de décors een weelde voor
het oog.
Over de verrassingen, die de toneelaan
kleding verborgen hield, zulleix wij in dit
verslag geen mededeling doen. Alleen
willen wij vermelden, dat het beoogde ef
fect volkomen bereikt wex'd tot vei'bazing
der aanwezigen. Wie als zij dezelfde
sensatie wil beleven bezoeke de voorstel
lingen, die vanavond, Zondagmiddag en
Zondagavond nog geven zulleix worden.
P. ZWAANSWIJK.
Reglement voor zeepkistenraces
Comités en verenigingen, die in het afge
lopen jaar zeepkistenraces hadden voor
bereid, waren uitgenodigd voor een vergade
ring in Scheveningen, om de mogelijkheid te
bespreken een landelijk reglement samen te
stellen. De bijeenkomst stond onder leiding
van de heer J. H. van Haaren van de KNAC.
In zijn openingswoord kantte deze zich tegen
verscheidene misstanden welke zich hebben
voorgedaan. Spoi'tverdwazing moet voor
komen wox'den, men moet niet spreken van
coureui-s en er moet geen reclame worden
gemaakt. De exploitatie van een race mag
nooit een commercieel doel hebben. Er is
een ontwerp-reglement gemaakt, waai'in
vermeld staat, dat deelnemers de wagens
zelf moeten bouwen, dat de kosten van de
bouw niet hoger dan f 25 mogen bedragen
en dat er twee leeftijdsgroepen gevormd
worden. Geldpi'ijzen mogen er niet beschik
baar worden gesteld. Tegen het vooruitzicht
stellen van een beurs voor MTSof Am
bachtsschool had de heer Van Haaren geen
bezwaai'.
Nadat een hantal afgevaardigden het
woord had gevoerd werd besloten binnen
kort een nieuwe vergadering te houden,
waarin dan het reglement zal woi'den vast
gesteld. De motorclub „Zandvoort" stelde
zich beschikbaar deel te nemen aan de
wex-kzaamheden van het werkcomité. De
vertegenwoordigers zullen alsnog gelegen
heid krijgen voorstellen om wijzigingen in
het reglement aan te brengen.
Nachtdienst apotheken
Haarlem. Firma C. G. Loomeijer en Zn.,
Barteljorisstraat 11. telefoon 10175; Pax'k-
apotheek, Kleverparkweg 13, telefoon 11793;
Teyler-apotheek, Teylerplein 79, telefoon
17946; Apotheek Gildehüis, Koninginne
weg 3, telefoon 12038.
Na onderhandse aanbesteding heeft de
Amsterdamse Droogdok Maatschappij aan
de Wormexweerse Aannemings Maatschappij
te Wormex-veer gegund de bouw van 110
woningen voor haar personeel, welke wo
ningen te Landsmeer gebouwd zullen wor
den. Met dit werk is een bedrag van ruim
een millioen gulden gemoeid.
Van 28 April tot 3 Juni zal te Delft de
Bloemententoonstelling „Fleur en interieur"
worden gehouden in het gemeentemuseum
„Het Prinsenhof".
De Gevangenpoort te 's Gravenliage
zal tot nadere aankondiging voor het publiek
gesloten zijn. Er zijn thans door de Duitsers
geroofde en in Nederland teruggekeerde
schilderijen, waarvan geen eigenaren bekend
zijn, opgeslagen.
In Augustus zal de Koninklijke Mili
taire Kapel de dag herdenken, waarop haar
75 jaar geleden, in 1876, door koning Willem
III het praedicaat „Koninklijke" is verleend.
De K.M.K., thans het muziekcorps van de
garde-regimenten Grenadiers en Jagers, is
in 1829 opgericht, toen er aan de afdeling
grenadiers een achttien man sterk muziek
korps werd toegevoegd.
Radio-telefonie-verkeer is thans moge
lijk met Caracas, Maracay, Maracaibo en
Valencia in Venezuela. Het vex-keer wordt
afgewikkeld via de rechtstreekse radio-
telefonieverbinding Amsterdam—New York.
Te Rotterdam is op 58-jarige leeftijd
overleden de heer L. van der Sluys, secre
taris van de vakgroep groothandel in non-
ferro metalen. Hij was lid van het dagelijks
bestuur van de A.V.R.O. en bestuurslid van
de Grote Raad van Oranjeverenigingen.
Ter voorkoming van kropziekte werd
vóór de oorlog aan het drinkwater in be
paalde gebieden jodium toegevoegd. In de
oorlog werd voor-geschreven, dat het zout,
dat in het brood verwerkt werd, jodiumhou-
dend moest zijn. In een Koninklijk Besluit is
dit bezettingsrecht gelegaliseerd. De minis
ter van Sociale Zaken kan voor bepaalde
gemeenten of delen daarvan voorschrijven,
dat gejodeerd zout in het brood moet wor
den verwerkt en in bakkerijen alleen ge
jodeerd zout aanwezig mag zijn.
Uit Nijmegen zq'n kleren, keukengerei,
levensmiddelen en werktuigen verzonden
naar Griekenland. Deze goederen waren
bijeengebracht door het „Comité hulpver
lening aan verwoeste Griekse dorpen". Dit
comité heeft het Griekse dorp Paschalia
geadopteei'd.
HAARLEM EN OMGEVING
Het Bouwfonds van de Ned. Hervormde
Gemeente van Spaarndam heeft in de afge
lopen week vele giften ontvangen voor de
bouw van een kerk in de stadswijk Haar
lem-Noord ten Noox'den van de Jan Gijzen-
vaart, o.a. een gift van f 3000, een van f 1000
en een toezegging van f 4000.
De Haarlemse recherche heeft Vrijdag-
moi'gen de negentienjarige banketbakkers-
leex'ling A. J. H. aangehouden, als verdacht
van verduistering van twee geldbedragen
een van f 22,50 en een van f 6,50 ten nadele
van zijn patroon.
ADVERTENTIE
Nederlandse mannen en vrouwen, wij
hebben de naam een gastvrij volk te zijn,
dat wijd harten en huizen opent voor alles
wat vervolgd en verdrukt wordt.
Zaterdag jl. verscheen er in de ver
schillende couranten een bericht, dat vol
komen afgezien van welke politieke over
weging ook, ontzettend bedroevend is.
Het gaat hier om de groep van 3600 Am
bonese militairen, die met hun gezinnen
(12.500 zielen tezamen) in hoge nood ver
keren. Het waarom en hoe zij in deze el
lendige toestand kwamen, doet in deze op
roep weinig terzake, het feit is er nu een
maal.
Er wordt ons gezegd: „Nederland biedt
deze mensen geen klimaat en geen woon
ruimte. Huisvesting in Nederland is niet
mogelijk".
Mannen en vrouwen, Christen huisvaders
en huismoeders, is er over ons gehele land
met bijna 10 millioen inwoners dan wer
kelijk geen plaats voor 3600 gezinnen, die
letterlijk in doodsnood verkeren?
Als een stad van 12.000 inwonex's door
een ramp wordt getroffen, een even zo
grote volksgroep verdreven en met de dood
bedreigd wordt, zouden wij ons dan ook
niet met hart en ziel beijveren voedsel en
onderdak te verlenen?
Wij smeken u allen, die, al is het maar
één kamer zoudt kunnen beschikbaar stel
len, één' of twee personen (liefst meer)
opnemen, bewoners van grote huizen,
boerderijen, landgoederen, waar ook: Komt
deze broeders en zusters te hulp. Haast u
te tonen, dat er in onze steden en dorpen
wel degelijk voorlopig plaats gevonden
kan worden voor diegenen van de Ambo
nese militairen-families, die naar Neder
land wensen te worden afgevoerd.
Later kunnen deze mensen dan wellicht
via kampen en werkgelegenheden tot een
voor hen geschikte bestemming komen.
NU GAAT HET OM HUN LEVEN.
Kinderen van één Vader, reikt elkaar de
hand.
Meldingen met spoed voox-lopig aan het
adx-es van: Mevrouw M. H. van Limburg
Stirum, Leuvensestraat 84, Scheveningen.
ZEGT HET VOORT!!!
heid na volbracht zwaar wex-k. Ik zeg het
zelfde, maar dan zachter.
„Nee, die is bezet." De ober zei het
werkelijk iets te aggressief. In kamer 17,
mijn kamer, is in elk geval iets te vinden,
dat er niet in thuis hoort. Die gedachte
stimuleert me ook de derde trap te be
klimmen. Dan ben ik op bekend terrein;
deze gang uit, even linksen ik sta
voor 17. Een mij verontrustende stilte
hangt er over deze verdieping. Op een hal
ve meter afstand van de crème deur blijf
ik staan, minuten lang en luister. Niets.
Beneden, waarschijnlijk gelijkvloers, wordt
een deur dichtgeslagen. Weer stilte. Mijn
linkerhand tast naar de knop, mijn rech
ter mist het houvast van een klein en een
voudig pistool. Ik draai de knop om, het
heeft geen zin: de deur is op slot. Ik tik
zacht, dan iets harder, zonder dat dit een
reactie verwekt. Hoe kom ik nu in 17? Ik
stel me de situatie voor ogen: de luchtko
ker met de vier kamers er om'heen. Tegen
over me logeerden de Luchtenbelds, links
die zwarte pianist, die Klinkhamer ook
niet vertelde, wat hij die middag hoorde,
en rechts Joe Robex-ti. Zijn raam was niet
ver weg. Op zijn vensterbank zag ik Daisy
voor het eex-st, een foto tussen een flesje
coca-cola en een wekker in. Van Joe's
kamer uit moet het kunnen. Hij is natuur
lijk nog niet thuis. Het is in „L'auberge
bleu" met die blonde schoonheid immers
veel te amusant. Zij danst, geeft bevelen
en ik gehoorzaam en probeer op een half
duistere gang op goed geluk af een kamer
binnen te dringen. Straks wox'd ik opge
pakt als hótelrat. Joe's kamerdeur in het
zijgangetje, 21 is het, is niet afgesloten.
De sleutel steekt zelfs aan de binnenkant
in het slot. In zijn haast om naar haar toe
te komen, vergat.Ik deins terug, doch
het is slechts de vitrage voor het open
staande raam. Een rukwind, welke zelfs
tot in de luchtkoker zijn weg vond, deed
de witte stof plots de kamer infladderen
en weer terugvallen. Ik draai de deur ach
ter me op slot en sluip naar het raam.
Het flesje coca-cola is weg, maar het por
tret en de wekker staan nog op de ven-
stex-bank. Achter het portx-etglas licht in
het donker alleen vaag grijs de blonde
harenvloed op. Ik zet het portret weer
neer, schuif het in de hoek. Misschien zou
het zijn nut hebben Joe's kamer te door
zoeken, maar zonder zaklantaarn is het
onbegonnen wex-k. Het licht kan ik toch
bezwaarlijk aansteken. De afstand tussen
de venstex-banken valt me niet tegen en
het geluk is met me in zoverre, dat het
raam van kamer 17 op een kier staat. Ik
ieun ver uit het raam; beneden zijn weer
de lichtstrepen langs de kanten van het
afgedekte matglas, juist als toen. Het raam
van 17 laat zich niet verder openduwen,
het zit op een haak. Mijn armen zijn der
tig centimeter te kort om die weg te duwen.
Een kort klokkenlied komt, verminkt door
de dakenspitsen op zijxx weg, tot me.
Kwart voor elf. Is het de Oude Kerk of
de Beurs? Om te weten te komen of kamer
17 mysteries herbergt, heb ik een stok
nodig om de haak op te lichten. Tastend
strompel ik door Joe's kamer. Mijn han
den x-aken een bed aan, een stoel en dx'ie,
vier gramofoonplaten, die slox-dig op een
tafel liggen. Mijn graaiende arm verdwijnt
door de kier van een openstaande muur
kast en voelt Joe's pakken op kapstokken.
De losse kapstokken bungelen ook aan de
stang. Dat is wat ik zoek. Ik ga terug naar
het venster. En werkelijk het gaat. Het
haakje valt terug en het raam glijdt ge-
hoox'zaam open. Een zwarte massa doemt
op achter de donkergrijze omlijsting van
het kozijn, waaruit geen enkel geluid komt.
Ik kijk naar beneden naar het matglas met
zijn lichtranden en ik hoor weer die gil,
die laatste gil, en het brekend glas en de
doffe, sinistere plof van een vallend li
chaam. Nee, deze sprong van vensterbank
naar vensterbank dux'f ik niet aan. Daisy
achter het glas zou me nakijken, onver-
stoox-baar. Boven in de kast is een lange
plank, die heb ik zojuist al betast en er
ligt niets op. Vrijwel niets, alleen een hoed
en twee boorden, die ik op de tafel leg.
De plank haal ik uit de kast en ze blijkt
inderdaad lang genoeg om als brug over
de afgx-ond te dienen. Terwijl ik,mijn knie
aarzelend vooruitschuif, komt een nuchtere
ax'chitectonische gedachte in me op: waax'-
om slaan deze ramen naar binnen toe open?
De ruimte in de toch al niet grote kamers
wordt er n^g beperkter door. Doch er zijn
meer raadsels in en om Le Soleil".
Voor de titelrol in een film over de
avonturen van Don Juan, ben ik beslist
niet geschikt. Ook dat realiseer ik me op
het ogenblik, dat ik me op mijn knieën
over de kastplank voox'tbeweeg. Elke bra
vour en elegance in mijn actie is ver, heel
ver te zoeken. De geliefde met de rode roos,
met donker glanzend haar en lokkende
ogen vol beloften, zou me voorover geleund
van haar venster uit spottend uitlachen.
Haar hoge lach zou wreed klinken in de
avond en het venster zou met een korte
slag gesloten worden.
Slechts één seconde was het werkelijk
gevaarlijk, het moment, dat ik het kozijn
achter me moest los laten en het houvast
van kamer 17 nog niet bereikt had. Nu is
het voorbij. Gehurkt in de raamopening
kijk ik het duister in. Waarom weet ik
niet, maar ik voel, dat er 'n levend wezen
vlak bij me is. Misschien een instinct, het
laatste restje oermens, dat nog in ons is.
Mijn eigen adem houd ik in om die van
de ander te kunnen hox-en. Minuten gaan
voorbij. Een zucht, een kreunen, het lijkt
vlak onder me, verbreekt de spanning, de
geladen spanning. Vreemd, ik schrok niet,
maar voelde eigenlijk meer iets van een
opluchting omdat ik wist, dat het komen
moest, dit levensteken van de mens in de
kamer. 1-Iet is misschien te riskant en
daax'om onvex'standig, maar toch strijk ik
een lucifer af. Een flikkerend schijnsel,
ik weet de richting, waarin ik kijken moet:
het bed. Ik laat me van de vensterbaxxk
op de vloer glijden en doe een stap vooruit.
De kleine vlam dooft, doch ik heb reeds
gezien wat nodig was. Het kale hoofd van
Luchtenbeld, bleek, afstotend bleek, boven
de dekens uit, de ogen gesloten, een arm
machteloos naast het bed neerhangend.
Dood? Onmogelijk. Ik heb me niet vergist
in het kreunen. Er is een zonderlinge rust
over me gekomen, die me vlug en zonder
aarzeling doet handelen. Ik aanvaax'd het
ï'isico, doe het raam en de overgordijnen
dicht en steek het licht aan. Elisabeth is
er gelukkig nog, onwillekeurig kijk ik haar
even vertrouwelijk aan en ook de rest van
de kamer is onverandex'd. Ik zou me kun
nen verbeelden juist ontwaakt te zijn uit
een nachtmerx'ie, wanneer het bleke ge
laat van Luchtenbeld er niet geweest was.
Een bleek kaal hoofd biedt een naargees
tige aanblik.
„Waar en wanneer is de grote slag?", is
de vraag welke mijn chef me opgedragen
heeft te stellen. Ik kan het papiertje rustig
in mijn zak laten zitten, want de weinige
zinnen ken ik uit mijn hoofd. „Zoen" was
het laatste woord.
Ik trek aan Luchtenbelds arm, pak met
lichamelijke tegenzin zijn kin en beweeg
zijn hoofd. Hetzelfde angstaanjagende ge
kreun, dat ik zojuist ook hoorde, is de
enige x'eactie.
(Wordt vervolgd)%
