verfijnde manieren
Koning winter regeert
papijse siLhouetten
Vrouwen
in overall
Nuttige gebruiksartikelen
voor de huisvrouw
UTEN IN PARIJS
Is
Uitgebreid rooster
Stevige gerechten
Vloeibaar garen en
n wonder-theedoek
Karnemelkvla
Bloempap met ei
Spinazie
ede reen weet natuurlijk, dat in do
achter ons liggende oorlogsjaren in
Engeland tienduizenden vrouwen In
de zware Industrieën werkzaam zijn
geweest. Nood breekt wet. Minder be
kend is het evenwel dat ook thans nog
een kleine mi11loert vrouwen hier aan
mannenwerk de voorkeur geven. Hoe
is dat nu mogelijk, zult U zich afvra
gen. Is er dan in Engeland een tekort
aan werkkrachten Nee, dat nu niet
bepaald. Het land telt momenteel zelfs
een flink aantal werklozen. Maar de
moeilijkheid is deze mensen uit hun
woonplaatsen naar de industriestreken
over te hevelen. Want ook Engeland
kampt met woningschaarste. En zo
doet het feit zich voor, dat in de in
dustrieën 400.000 baantjes vacant zijn
terwijl 300.000 mensen elders vergeefs
naar een werkkring zoeken. En de
vrouwen varen er wel bij Er wordt
sinds kort zelfs een beroep op haar
gedaan in nog groter getale huls en
haard te verlaten om mee te helpen
in de fabrieken. Er komt namelijk bin
nenkort heel wat werk aan de winkel
nu de bewapeningsindustrieën weer op
volle toeren gaan werken.
In Engeland zie je vrouwen de won
derlijkste karweitjes verrichten. Ze
zijn ingeschakeld bij de mijnen. Niet
dat zij onder het aardoppervlak wroe
ten, nee, zij bedienen de apparaten
boven de grond. Niettemin zijn ze
zwart als roet. Het is zwaar werk
wat zij doen, maar zij schijnen het aan
te kunnen. Mary Swift, een vijfen
twintigjarige jongedame, voelt zich
in de steenkool best op haar plaats.
„Het betaalt goed, weet U, en al dat
stof, wel, dat was ik er 's avonds wel
af met warm water en zeep. Trou
wens, dit werk moet gedaan, Zéker
nu". En opgewekt lachend laat ze
haar blinkend witte tanden zien.
Vrouwen zijn werkzaam op de
scheepswerven en de voormannen
prijzen haar bedrevenheid aan de
machines. Wel was er het vorig jaar
enige tegenkanting van de zijde van
de mannen, maar toen was het dan
ook een slappe tijd en vreesden zij
werkloosheid. Nu komen de orders
van alle kanten toestromen en waar
schijnlijk zullen er in de toekomst nog
Oneer vrouwen gaan helpen bij het
bouwen van oceaanreuzen.
In dé chemische eh aanverwante
industrieën is ook een respectabel
aantal vrouwen werkzaam, maar de
meeste vrouwen vind je toch wel in
de textiel- en machinefabrieken. Over
al voldoen de vrouwen goed. Er is
maar één bezwaar: ze wisselen met
een ontstellende wispelturigheid van
baan. En daaruit blijkt toch wel, dat
deze dames haar ware aard niet ver
loochenen, ook al dragen zij dan een
overall l.
NANCY,
We zijn altijd geneigd te
denken dat alles de Pa~
risienne maar zo komt aan
waaien. Haar élégance, haar
charmes, haar vederlichte tred
en zo. Niets is minder waar. Zij
moet daarvoor ploeteren, even
goed als wij. Steeds maar vijlen
en schaven aan haar eigen uiter
en innerlijk. En als zij het zelf
niet klaar kan spelen, wel, dan
neemt zij een instituut voor
,maintien ^én savoir vivre"in de
arm. Die zijn er iirParijs te kust
en te keur". Ze zijn na.de bevrij
ding als paddestoelen uit de
grond gerezen. Geen wonder
overigens, want de naoorlogse
mode vraagt om de verfijnde
manieren, die onze moeders in
haar jongemeisjestijd spelender
wijs op kostscholen plachten te
leren.
Hoe het niet moet.
Teder zal het met ons eens zijn, dat
tvij behoefte hebben aan een stevig'
lnaal, wanneer wij van een ritje of
een wandeling door de koude thuis
komen. Terwijl wij 's zomers graag
een fris slaatje, een heerlijk koud
„toetje" en lichtverteerbare spijzen
nuttigen, prefereren wij 's winters
stevige kost met. vet en meelstoffen
b.v. stamppot met stukjes spek, peul-
Vruchtengerechten.
Wij kunnen deze voorkeur heel
eenvoudig zó verklaren. Vooral vet
ten en koolhydraten (suikers en
meelstoffen) leveren warmte, door
dat zij zeer langzaam in het lichaam
verteren (eigenlijk verbranden).
Omdat ons lichaam natuurlijk veel
meer warmte verliest 's winters,
beeft het vooral behoefte aan spij-
zij rijk aan „warmte-leverende"
stoffen.
Deze echte winterse spijzen zijn
Veelal eenpans-gerechten: stamp
potten, waarin aardappelen en
groente fijngestampt verwerkt wor
den en soms ook met vlees en kaas
vermengd worden. Een nieuwere
„editie" van de eenpans-gerechten
is de stoofschotel. Hierin blijven de
aardappelen in schijfjes, de groente
kleinverdeeld, terwijl men het kook
vocht met boter of vet en b.v. wat
vleesjus, er op laat, eventueel iets
gebonden. Dit gerecht kan zowel in
de oven als in een pan op het vuur
worden bereid en heeft het voordeel,
dat de voedingswaarde hoger is.
Waarom, zult U vragen? Wij zullen
U dit, vanuit voedingsleer-oogpunt
bekeken, wat nader uitlegg'en. Door
het stampen, zoals wij dat bij stamp
potten doen, brengen wij lucht in het
gerecht. Deze lucht werkt in op de
vitaminen, waardoor ze verloren
gaan. Bij een stoofschotel kan dit
stampen achterwege blijven en het
vitaminenverlies is dan ook kleiner.
U moet zo'n gerecht zeker eens pro
beren. Het is, mits met zorg bereid,
smakelijk en een prettige afwisse
ling. Winters zijn verder allerlei ste
vige soepen: bruine bonensoep,
erwtensoep, aardappelsoep e.d. maar
wij schreven U hierover kort geleden
en daarom zullen wij ze nu buiten
beschouwing laten.
Wij willen echter U nog even iets
vertellen over peulvruchten in win
terse gerechten. Wij kunnen ze bij
aardappelen gebruiken denkt U maar
aan bruine bonen met spek en aard
appelen. Zy kunnen echter ook ver
werkt worden in stamppot of stoof
schotel. Zij verhogen de voedings
waarde aanzienlijk, door hun gehalte
aan meelstoffen, vitamine B en ook
hun rijkdom aan eiwitten. Vooral nu
het vlees de laatste tijd zo duur is
kan het maar al te goed van pas
komen als U eens met wat minder
vlees toe kunt of het in een warme
maaltijd zelfs geheel achterwege kunt
laten. En U kunt dan peulvruchten
in de plaats laten komen voor het
vlees. Een maaltijd met aardappelen
en peulvruchten kan dus heel goed
een volwaardige maaltijd zijn, een
maaltijd dus, die de nodige voedings
stoffen in 'n goede verhouding bevat.
Beneden peil!
Hoe moet ik in en uit een
auto stappen? Wat moet ik met
mijn handschoenen doen wan
neer ik iemand wil begroeten?
Hoe slaag ik er in op een ele
gante manier de trap af te wan
delen? Hoe raap ik een zak
doekje op? Ziedaar een greep
uit de vragen die vele vrouwen
tourmcntcren. Madame Hen-
riette Beaumont weet er ant
woord op. Zij kan U tegen be
taling alles leren. Hoe U moet
lopen, hoe U moet zitten, hoe
U uw neusje discreet kunt poe
deren, hoe U poet roken en
nog veel meer. ,,Doe als Uw
grootmoeder eertijds" raadt zij
een ieder aan. „Oefen met een
stapeltje boeken op Uw hoofd.
Geen beter middel om een fiere
en toch lenige demarche tot de
Uwe te maken." Madame Beau
mont kan nog meer goede wen
ken geven. Zij raadt U beslist
af met Uw hoofd vooruit een
kleine auto in te duiken. Dat is
niet de manier. U kunt het met
veel minder omslag af wanneer
U eerst gaat zitten, om vervol
gens Uw beide benen met één
sierlijke zwaai binnenboord te
halen.
Handschoenen kunnen bij een
onverwachte ontmoeting op
straat echte lastposten zijn. Aan,
uit, aan, uit? Wie worstelt met
het onhandelbare glacé of suède,
dat zich maar niet af laat stro
pen, maakt een onhandige en
weinig spontane indruk. Maak
U niet druk over dergelijke din
gen. Reik gerust een geschoeide
hand. Uw savoir vivre zal daar
niet onder lijden. Integendeel!
Het nuttigen van een kopje
thee gaat in Frankrijk niet ge
paard met zoveel ceremonieel
als in Japan, maar er zijn daar
toch ook dingen die je wel en
dingen die je beslist niet kunt
doen. Wie het geserveerde kop
je gretig met twee handen aan
pakt, loopt de kans in bepaalde
milieux nooit meer te gast te
worden gevraagd en een sierlijk
geheven pink lijkt het toppunt
van wereldwijsheid, maar is dat
zeker niet.
Enfin, om kort te gaan, uit
alles blijkt, dat de omgangsvor
men in Frankrijk precies eender
zijn als bij ons. Een man wordt
Dat is beter.
ook aan een vrouw voorgesteld,
een mindere aan een meerdere,
een baron aan een graaf, en
„aangenaam" is ook daar niet
de meest geslaagde formule. Wij
zouden voor de aardigheid wel
graag eens zo'n Parijse school
bezoeken. Het moet erg plezie
rig zijn, eindelijk eens iemand
te hebben die je onomwonden je
feilen toont. Iemand die je rond
uit de dingen zegt, waar ande
ren je achter je rug om uit
lachen. Heerlijk om in het ver
volg precies te weten wat je in
welke situatie dan ook moet
doen. Altijd zelfverzekerd en
ongedwongen te kunnen zijn,
met de tips van Madame Beau
mont of Madame Dufoin in je
zak. Nooit meer te struikelen
over een deurmatje of te stotte
ren als je aangesproken wordt.
Wij zouden best eens zo'n cur
sus in maintien en savoir vivre
willen volgen. Jammer dat Pa
rijs niet dichterbij is!
ARLETTE.
Winterse recepten
Stampot scivoyekoul met
capucijners en spek
2 kg. aardappelen, 250 gr. capucij
ners, 1 savoyekool, 100 g. boter of
vet, 100 g. in dobbelsteentjes gesne
den spek, zout.
De capucijners wassen en een
nacht in de week zetten met 1 1.
water. Met het weekwater aan de
kook brengen en 1 uur laten koken.
De fijn gesnipperde kool en de ge
schilde en gewassen aardappelen toe
voegen met wat zout en alles nog een
half uur laten koken. Intussen de
spekjes uitbraden in de koekepan.
Aardappelen en groenten stampen,
met melk smeuïg maken en de uit
gebakken spekjes er door roeren.
Stoofschotel van bruine
bonenuien en
aardappelen
1 kg. uien, 1*2 kg. aardappelen, 400
g. bruine bonen,. 80 g. boter of vet,
zout.
De uien spipperen'en in de boter of
het'vet fruiten. De geweekte bonen
apart gaar koken. Bij de gefruite
uien water doen, de geschilde en
gewassen en in schijfjes aardappelen
en laten gaar koken. De gare bonen
er door mengen, eventueel met zout,
peper en mosterd.
Hutspot met groene erwten
250 g. erwten, 2 kg. aardappelen,
1 kg. winterpeen, 75 g. boter of mar
garine, y4 1. melk, zout.
De erwten, wassen en één nacht
weken. Ze in het weekwater gaai-
koken. De aardappelen schillen en in
stukjes snijden, de uien in ringen
snijden. Alles tezamen gaarkoken.
Daarna stampen en gaar gekookte
erwten er door roeren. De stamppot
smeuïg maken met de melk. De boter
of de margarine toe voegen en zout
en peper naar smaak.
Vlot en ongedwongen.
Men kan pro of contra wonder
kinderen zijn, maar zelfs de
voorstanders zullen moeten erken
nen, dat thans de invasie dezer fe
nomenen in Parijs een wat verdacht
luchtje krijgt. Gedurende een hele
eeuw heeft men met één Mozart uit
moeten komen. Doch de laatste tijd
gaat er geen week voorbij, of er
wordt ons hier een nieuw genie ge
annonceerd, waarbij stuk voor stuk,
Mozart verbleken zou. Vooral Italië
blijkt de bakermat van jonge ge
nietjes te zijn en met bombastische
reclame en alle middelen waarover
de publiciteits-industrie beschikt,
worden ze ons aanbevolen. Gisteren
was het Roberto Benzi, die nog al
tijd 10 jaren telde en vandaag is
het de kleine Gianclla de Marco,
die de leeftijdsgrens tot 6y2 jaar ge
drukt heeft en volgens de adverten
ties veel jonger schijnt dan zij in
werkelijkheid is. Het wachten is op
de zuigeling die vanuit zijn kinder
stoel met zijn fopspeen het voorspel
van Tristan dirigeert. Erkend wordt
overigens, dat Gianella van noten
balken, sleutels etc. niet veel ver
stand schijnt te hebben, maar met
de dirigeerstok in het lieve handje
gaat zij voor geen symphonic van
Beethoven uit de weg. Maar ondanks
Rechtop de trap af!
Het Maandblad der Ned. Ver. van
Huisvrouwen „Denken en doen"
heeft een pagina gewijd aan artike
len, die voor de huisvrouw van
groot belang zijn en die door het
Instituut tot voorlichting bij huis
houdelijke arbeid te 's-Gravenhage
zijn goedgekeurd. Wij zijn zo vrij
hier het een en ander van over te
nemen. Er "is een vloeibaar stopga-
ren in de handel gebracht, nl. het
plakmiddel „Hecht". Voorwaarde
voor een doelmatig gebruik van dit
middel is, dat. men er handig mee
kan omgaan. Het kan gebeuren, dat
de huisvrouw de vloeibare stof te
dik op de te beplakken textiel
brengt. Het Instituut geeft dan ook
de volgende aanwijzingen: Als men
een kous plakt, i.p.v. stopt, doopt
men een lange stopnaald in 't fles
je en zet zeer weinig langs het ge
hele randje van het gat." Dadelijk
wordt er nu een lapje van gelijk
soortige stof ondergeplakt en vast
gedrukt of vastgeklopt. Aan de
achterkant zet men de uitstekende
randjes van het laipje op dezelfde
wijze vast. Wassen of koken oefe
nen geen nadelige invloed op het al
dus gestopte uit. Chemisch reinigen
echter wel. Een ladder kan men te
genhouden door enkele miligram-
men van „Hecht" boven de ladde
rende steek aan te brengen. Dit
plekje is dan ook wasecht. Inpla&ts
van een stopnaald, die na gebruik
niet zo gemakkelijk schoon te ma
ken is, verdient het aanbeveling een
uitgebogen paperclips te gebruiken.
Met dit middel is het mogelijk
brandgaatjes in dikke wollen stof
fen onzichtbaar te plakken. Ook de
gesleten plekken bij knoopsgaten
kunnen worden versteld, met een
lapje voering erachter. De handige
huisvrouw zal ook de parapluie, de
bontjas, de versleten hiclstukjes in
de schoen kunnen repareren. Als er
vlekken door „Hecht" mochten ont
staan, dan kunnen deze worden
verwijderd met „vlekkenwater" of
xylol en dadelijk daarna wassen met
zeep. De prijs van „Hecht" is 0,95
per flesje.
Een tweede middel, nu op het ter
rein van de keuken, of nog' duidelij
ker gezegd: de afwas. Een soort
wonder-afdroogdoek, de Vlextil.
Deze doek, die in vochtige toestand
enigszins zeemleerachtig aanvoelt,
neemt, evenals de zeem, alleen
vocht op, als hij zelf vochtig is.
Voor het gebruik dompelt men hem
dus in het water, wringt hem daar
na goed uit, daar kan hij tegen
en gaat aan het afdrogen. Wordt
de doek tijdens het gebruik nat, dan
wringt men hem eenvoudig nog
eens uit. Zo kan men de gehele af
was met één doek drogen. Na het
gebruik kan men volstaan met de
doek in heet water tut te spoelen,
waardoor hij gereinigd wordt.
Eventuele vlekken kan men met
huishoudzeep verwijderen. Prettige
eigenschappen van deze vlextil-doe-
ken zijn, dat zij nooit gewassen en
gestreken behoeven te worden en
dat
Na
men
gen in een hoekje van de aanrecht.
Uithangen is niet nodig, integendeel
als hij vochtig blijft, verlengt dit
zijn levensduur. De doeken kunnen,
indien nodig uitgekookt worden,
echter niet in een oplossing vam so.
da of sodahoudende wasmiddelen.
De levensduur van de doek is lang'.
Hij rafelt niet, ook niet als er in ge
sneden wordt. Inplaats van in koud
water kan men de doek voor het
gebruik, vooral 's winters, ook in
heet water dompelen. De prijs is ge
luk aan die van een gewone thee
doek
Van dezelfde stof als de vlextil-
doeken zijn ook Vileda-zemen ge
maakt. De eigenschappen van deze
zemen zijn dus ook dezelfde. De
prijs van deze zeem is lager dan die
van een zemelap, nl. voor een Vile-
da.zeem van 4112x4612 betaalt
men 2,65.
de wonderkinderen-invasie blijft de
Parijzenaar zijn geliefde vedettes,
als Mistinguet, Chevalier e.a. trouw.
Dat bleek weer deze week, toen op
het vliegveld van Orly honderden
mensen aanwezig waren om hun ge
liefde chansonnièrc Edith Piaf te
verwelkomen bij haar terugkomst
uit New-York. Vier maanden lang
was zij aldaar in het duurste en
elegantste cabaret „Le Versailles"
opgetreden. Zij had daar zo'n enorm
succes geóogst, dat zij tot de best
betaalde chansonnières behoort van
de wereld. Is het waar, dat de
mensen je herkenden in de straten
van New-York? vroeg iemand
aan Edith. Ja, bekende ze openhar
tig. Helaas spreek ik maar een paar
woorden Engels en de conversatie
was dus vrij gauw uitgeput. Mijn
bewonderaars riepen me dan maar
één of andere titel van een chan
son uit mijn repertoire toe, om al
dus hun kennis van zaken en sym
pathie te uiten. Op een dag riep een
New-Yorkse krantenman haar jo
viaal toe:,, Hello, mon Légionnaire".
Orson Welles was ook aanwezig
om Edith te verwelkomen. De pho-
tografen profiteerden van de gele
genheid en eisten dat hij Edith ste
vig omhelsde. Je prikt! riep
Edith verschrikt. Orson Welles ex
cuseerde zich. Hij is verplicht zijn
gelaat met een baard te versieren
terwille van de film Othello, die hij
bezig is te draaien, en waarin hij
zelf een grote rol speelt mijn
huid is zo zacht als een roos!
fluistert de schrijver Marcel Ar-
chard danEven proberen en hij
krijgt een dubbele omhelzing. Edith
Piaf is verrukt weer in haar dier
bare Parijs terug te zijn. Voor het
eerst van haar leven gaat zij een
kleine comedie spelen, „La petite
Liii", die Marcel Archard speciaal
voor haar geschreven heeft. Elke
Parijzenaar kent het levensverhaal
van de möme Piaf (zoals zij hier ge
noemd wordt) en ieder weet, dat zij
in haar jeugd de grootste misère
heelt gekend. Zij zong in de straten
van Montmartre en trachtte te leven
van de centimes die humane lieden
haar gaven. Het gebeurde haar zelfs
nog wel eens, vanwege een nijpend
geldgebrek, de nachten door te moe
ten brengen op een of andere bank
in een plantsoen. Tenslotte hoorde
een impresario haar zingen in een
klein straatje, ging naar haar toe
en bood haar een contract aan. Nu
is zij de meest gevierde chanson-
nière van de wereld geworden en
zij verdient onbeschrijflijk veel geld.
Men onttrekt zich moeilijk aan het
tragische gezicht van Piaf en haar
sobere, zwarte silhouet. Haar fraaie
handen accentueren die indruk nog.
Edith Piaf is nog betrekkelijk jong.
Zo'n beetje in de veertig is tenmin
ste voor deze tijden nog jeugdig. Be
halve over Piaf wordt er momenteel
nog veel over een andere zingende
Parijse silhouette gesproken. Dat is
Marguérite Deval een dame die
84 lentes telt en welke iedere avond
triomphen" viert in het cabaret-Don-
Ion. Zij heeft sedert haar twintigste
jaar haar répertoire nog niet gewij
zigd en elke avond opent ze het al
bum van haar jeugd, verkwikt ze
haar publiek met haar herinnerin
gen, en vooral met haar optimisme
en onblusbare vitaliteit. In haar
chansons is altijd sprake van cor-
setten, rozen, liefde en minnebrie
ven. Genoeg om een Parijzenaar en
thousiast te maken.
Is Toscanini tenslotte geen 80 jaar
en Churchill 75 of 76? Grootmoeder
Moses, de Amerikaanse schilderes,
wandelt die niet vrolijk naar haar
80e verjaardag? Matisse, de beroem-
2 dl (IV3 kopje) karnemelk, 10 g
1 eetlepel) maizena of custard-
poeder, 15 g 1 eetlepel) suiker.
De maizena of het custardpoeder
met 1 dl karnemelk vermengen.
Dit mengsel onder voortdurend roe
ren aan de kook brengen en 1
min. laten doorkoken. Dan de vla
verdunnen met de rest van de kar
nemelk en verder laten afkoelen. Af
en toe roeren om het vormen van
een vel te voorkomen. De vla over
doen op een schaaltje en haar, zo
men wil, garneren met een biscuitje.
2 dl (IV.-i kopje) melk, 8 g 1
eetlepel) bloem (tarwe- of gerste-
bloem), wat zout, 15 g 1 eetlepel)
suiker y2 ei of eidooier.
De bloem met enige lepels melk
aanmengen tot een dun vloeibaar
mengsel. De rest van de melk mét
wat zout aan de kook brengen en er
al roerende, bij voorkeur met een
garde, de aangemengde bloem bij-
gieten. De pap zachtjes 2 minuten
laten doorkoken. Het ei of de dooier
in een kom met suiker kloppen tot
de suiker is opgelost.
Steeds kloppende de warme pap
er bij gieten en deze, als het nodig is,
nog even verwarmen, steeds flink
roerende, tot de rauwe ei-smaak is
verdwenen.
kg spinazie, 10 g y2 eetle
pel) boter of margarine, 8 g (1 eet
lepel) bloem, y2 dl (2*2 eetlepel)
melk, wat zout.
De spinazie uitzoeken. Wassen
zonder haar uit te knijpen, opzetten
met aanhangend water en vlug gaar
laten koken (in ongeveer 10. minu
ten). Wat zout er door roeren. De
groente fijn snijden, hakken of ma
len. De boter of margarine laten
smelten, de bloem er door roeren,
langzamerhand de melk en'evenveel
spinaziewater hieraan toevoegen.
Madeleine Vramant ontwierp dit
japonnetje, dat met een klein zwart-
rood ruitje is bedrukt. De halsuit
snijding en de zakken zijn afgezet
met zwart tresband. Het hoedje is
vervaardigd van hetzelfde materiaal
als de jurk.
de Franse schilder, werkt op zijn
81e jaar nog iedere dag even hard
als zestig jaar geleden. Allemaal le
vende voorbeelden, dat ouderdom
niet meer bestaat. Marguérite Deval
wenst ook niet voor een oud besje
door te gaan. Af en toe vergis
ik mij wel eens in de tekst zegt
zij tegen haar publiek, maar dat
deed ik zestig jaar geleden ook al.
Ze haalt dan rustig eer. notitie-boek
je te voorschijn, bekijkt de tekst, en
zingt weer dapper dooi'. De Parij-
zenaars vinden het verrukkelijk en
applaudisseren dat de zaal er van
dreunt. Nu, ik hoop voor al mijn
lezeressen (en voor mijzelf ook) dat
zij, wanneer ze de leeftijd der zeer
sterken hebben bereikt, aan geen
andere ouderdomsgebreken zullen
lijden dan de onverwoestbare Mar
guérite Deval!
Paris, Januari 1951.
ève.
Tiet kleine zusje is een bijdehand
ding. Ze laat zich niet langer in
een hoekje stoppen. „Ikke ook mee
buit'!" gilt ze als het kind Lilibeth
haar muts opzet. Soms vertedert ze
haar grote zus. Dan lopen ze even
later hand in hand op het trottoir.
En als ik aan het raam sta, draaien
ze telkens eensgezind hun hoofden
om en wuiven in mijn richting. Idyl
lisch. Maar ze zijn nog niet binnen
of het is al weer mis. Ze vechten om
alles. Om de kleurpotloden en de
poppen en hun bekers chocola.
's Morgens is het kind Lilibeth
naar school. Dan heeft het kleine
zusje het rijk alleen. Dan drentelt ze
op haar gemak door het huis, zon
der het jachtige van iemand die weet
dat elk ogenblik zijn fortuin hem
ontnomen kan worden. Ze installeert
zich uitgebreid met haar bezittingen
ergens in een hoek en ze is zoet.
Totdat het tegen twaalven loopt. Het
is of ze de tijd ruikt. Dan wordt ze
onrustig. Ze luistert ingespannen
naar elk geluid. En als ze een kin
derstem hoort roept ze opgewonden:
„Sussie!" Nee, het is zus niet. Die
staat even later volkomen onver
hoeds voor onze neus. Een furie ge
lijk. „Is ze aan mijn poppenhuis ge
weest? Heeft ze met mijn kleidoos
gespeeld?" Het kleine ding klemt in
stinctief haar speelgoed in haar ste
vige armpjes. Haar hondje, haar
beer en haar tonnetjes van Sinter
klaas. Maar uit de zak van haar
schortje steekt een auto'tje en dat is
niet van haar.
Arm klein dikkerdje leert al vroeg
het verschil tussen mijn en dijn.
Daar zorgt haar grote zus wel voor.
Voor geweld moet ze buigen, maar
gebroken is ze allerminst. Want ter
wijl het kind Lilibeth met een ver
ongelijkt gezicht haar wagen in de
garage loodst, klautert zij met een
ondeugende snoet op haar moeders
stoel. En vandaar verschiet ze haar
laatste kruit. „Sjiep uit, sjiep uit,
alle kinnies lach' je uit!" Met welk
deuntje ze onmiskenbaar als over
winnaar uit het strijdperk treedt.
VROUWENPAGINA
van
Zaterdag 20 Jan. 1951
65ste Jaargang, No. 164