Het kopje thee
Beroep niet slechts middel
tot levensonderhoud
HARTENDORP
De Stille Wens
De nieuwe
mode
Hoedjes
het voorhoofd
Eenvoud en raffinement
Opnieuw voiles
Coldwave
Manteltje
ZATERDAG 24 FEBRUARI 1951
y^3 - <£K
<y,
Weinig veranderingen
De juiste vrouw op de juiste plaats
Balmain toont blouses
FEUILLETON
DOOR BARBARA CARTLAND
Vertaald uit het Engels
Zo langzamerhand zijn er in Parijs zóveel
modeshows geweest, dat het mogelijk is
tot een generaliserend beeld te komen.
Welnu, het silhouet verandert niet noe
menswaard, het speciale cachet 1951 is
voornamelijk te vinden in nieuwe details.
Om de roklengte hoeft U zich niet te be
kommeren, want die van het vorig jaar is
nog up to date. Dat is in ieder geval een
belangrijk ding! Ook voor het overige kunt
U gerust met Uw jurkje van 1950 voor de
dag komen. Geef het een aardig los schort-
ee of een los zijpand en iedereen zal den
ken dat U in een gloednieuwe aanwinst
rondwandelt.
De rokken zijn dit jaar erg belangrijk.
Alle ontwerpers hebben dit seizoen het
accent op de rok gelegd. Die is als regel
overdag nauw met een wijder effect, dat
bereikt wordt door alle mogelijke soorten
schortjes, casaques, slippen, overrokken en
zo meer. Voor de avond brengen de coutu
riers-rokken, die volop wijd en uitstaand
zijn.
Dat naast de rok ook de mouw plotseling
weer in het middelpunt van de belangstel
ling staat is een bedenkelijker verschijnsel.
Want als het daarmee in de toekomst ernst
zou worden, nu, dan kunnen we aan onze
onopvallende ingezette en aangeknipte
mouwen aan het dokteren gaan en dat lijkt-
me niet zo eenvoudig! Dior heeft de bal
lonmouw weer eens van stal gehaald, na
tuurlijk in een nieuwste versie. Een wijde
ronde mouw, zich versmallend naar de elle
boog toe en daaronder bij de pols strak
dichtgeknoopt. Laten we hopen dat het een
voorbijgaand verschijnsel is!
Wat de kleuren betreft: grijs is beslist
dominerend. Van de donkerste nuances tot
het lichte parelgrijs. Ook zwart treedt op
de voorgrond, speciaal in combinatie met
wit. Verder vooral veel geel, blauwe regen
en lavendelblauw. De combinatie marine-
blauw-wit heeft zwaar aan populariteit in
geboet en dat is geen wonder ook, want in
het rijk van de mode houdt nu eenmaal
niets langer dan enkele seizoenen stand.
De mantelpakjes hebben veelal kleine
kraagjes of geen kraag. De jasjes tonen de
neiging iets korter te worden en zijn vaak
wijd in plaats van getailleerd. Bij de man
tels, hetzij wijcl of nauwaansluitend, vallen
de mouwen op. Ze zijn meestal driekwart
lang met forse manchetten. Ook de voerin
gen spreken een woordje mee. Soms zijn
ze gemaakt in de stof van het bijbehorende
japonnetje. Daar is voor ons, gewone ster
velingen, geen beginnen aan! Wij zijn al
blij als we ons het bezit kunnen veroorlo-
van van een zwierig kort cape-achtig man
teltje, dat tot even over de taille reikt
We zullen er aan moeten wennen, aan
die nieuwe stand van de hoedjes. Deden
de dopjes het vorig jaar al een stapje
voorwaarts, nu hebben ze bijna het gehele
voorhoofd geannexeerd. Tja, we zullen er
aan moeten wennen. En gelukkig blijven
er altijd wel gematigde versies van de
nieuwe mode voor degenen, die er abso
luut niet aan willen geloven.
Het meest besproken hoedje van het
seizoen is in Parijs ongetwijfeld een mate
lot van Balmain, die vantriplex is
vervaardigd. U vindt hierboven een af
beelding van het wonderhoedje. Lief, hè?
De kleine rozenknopjes vormen een vrien
delijke gai-nering. Balmain heeft meer
hout in zijn collectie, onder andere aan
een grote baret van zwart fluweel, die is
tegengevoerd met triplex en gegarneerd
met een opvallende houten veer.
Absoluut nieuw en karakteristiek voor
de hoedenmode 1951 is een garnering ach
ter op het hoofd. Een treffende illustratie
daarvan vindt u op het tweede plaatje.
U ziet daar een modelletje van het huis
Maud en Nano, een rond hoedje met een
hoge bol van witte chiffon. De kleine rol
ronde rand is bedekt met zwartgelakte
veertjes en wat de bloempjes onder in
de hals betreft, wel, ik geloof,, dat het een
soort gesublimeerde madelieven zijn. Een
laag kapsel met een chignon is in dit ge
val bijna onontbeerlijk. Maar ja, wie heeft
dat momenteel? De meeste haren groeien
wel snel, maar toch niet snel genoeg. Ge
lukkig brengen de kappers uitkomst. Zij
hebben losse wrongen in voorraad, die
zonder veel omslag en zo goed als onzicht
baar aan het korte kapsel kunnen worden
bevestigd. En ik heb me door mijn trouwe
figaro laten vertellen, dat hij zelf, per
soonlijk, reeds ettelijke exemplaren op
„We willen geen
drama's aan tafel",
hebben we inder
tijd met elkaar af
gesproken. Maar
wat. als die kinde
ren niet verkiezen te etenJe kunt toch
maar niet lijdelijk tolereren dat de soep
kommen leeg blijven en dat de borden met
één petieterige aardappel en één spruitje
of één halve wortel worden belegd? En
dus hebben we wel drama's. Tenminste
een enkele keer. Dan gaat het erom wie
de hardste kop heeft en dan winnen wij
het uiteindelijk altijd.
Vanavond ivas het weer eens helemaal
mis. Het kind Lilibeth, traag kauwend op
een stukje runderlap, vergde het uiterste
van onze lankmoedigheid. Het kleine zus
je, voor straf met kinderstoel en al in een
hoek gerangeerd, bood met haar hoofd vol
vermicellislierten een troosteloze aanblik.
Kortom, het was een van die huiselijke
tragedies waarvan je de humor pas ach
teraf pleegt te zien. De kinderen redeloos,
de ouders radeloos. Echt een prestigekwes
tie, wat je noemt.
„Als jullie nu niet onmiddellijk je bordje
leeg eten danJa, wat dan? Dan
ga ik uit een ander vaatje tappen", besloot
ik snel en fier. „Een ander vaatje?", vroeg
het kind Lilibeth attent en eensklaps vol
belangstelling. „Wat is dat voor een vaatje
Mam? Eén met azijn misschien?" Ontwa
penend lief en onschuldig blikte ze naar
mij op. En leidde me met haar dwaze woor
den naar de enige uitweg uit de hopeloze
situatie: de bevrijdende lach!
blote uitgeschoren nekjes heeft aange
bracht.
Voiles zullen dit jaar een belangrijke
rol spelen. Ze zijn er in soorten. Kleine
korte, strak rond het gezicht getrokken,
en wijde ronde. Maud Roser lanceert een
baret van rood stro met een grote voile,
waarin van voren een cirkelvormige
opening is geknipt. Een aardige attentie
van de ontwerpster, die blijkbaar de me
ning is toegedaan, dat gesluierde vrouwen
toch ook wel eens willen eten, drinken en
roken!
Ook andere modistes hebben haar speel
se invallen op de voiles uitgevierd. Er is
bijvoorbeeld een modehuis dat kleine kap
jes brengt met een grote voile, die over
het voorhoofd en de ogen een dun net
werk legt, terwijl de rest van het gelaat
achter dichte mazen schuil gaat. Zo wordt
de pikante illusie van alleen maar ogen
gewekt. Op de derde foto ziet u weer een
andere variatie. Het hoedje is een klas
sieke breton van grof ivoorkleurig stro.
ROZIJNEN-TAART
150 gr bloem, dl. melk, 2 eieren, 10
gr. gist, 50 gr. boter of margarine, 25 gr.
basterdsuiker, 100 gr. rozijnen, 25 gr. su-
cade, 100 gr. noten (pinda's, amandelen),
zout, nootmuskaat, kaneel, kruidnagelpoe
der, citroensap.
De bloem met iets zout in een kom doen.
De gist aanmengen met de lauw gemaakte
melk en bij de bloem doen, evenals de los
geklopte eieren, de gesmolten boter, de
suiker, de kruiden en wat citroensap. Alles
zolang roeren tot een soepel deeg is ver
kregen. De gewassen en gedroogde rozij
nen, de in stukjes gesneden sucade en de
fijn gesnipperde noten er door roeren en
het geheel overdoen in een ingevette en
met paneermeel bestrooide taartvorm.
Plm. 1 uur laten rijzen op een lauwwarme
plaats en in een vrij hete oven gaar bak
ken. Uit de vorm nemen en laten afkoelen.
Men kan deze taart garneren met eiwit
schuim, glazuur, jam e.d.
„De maatschappij heeft je in de toekomst I Velen zullen het jaren en jaren moeten
nodig, als de juiste vrouw op de juiste 1 uitoefenen en er hun bevrediging in moeten
plaats!" Met deze woorden richt de com
missie voor beroepskeuze van de Neder
landse Vereniging van Vrouwen met Aca
demische Opleiding zich ieder jaar op
nieuw tot de vrouwelijke eindexamen-can-
didaten van Gymnasia, HBS-en, MHS-en
en MMS-en. Met het doel deze meisjes
behulpzaam te zijn bij de keuze van hun
beroep, is de commissie dan ook opgericht.
Een bex'oep is niet alleen een middel om
in eigen levensonderhoud te voorzien.
gegarneerd met zwart fluweel. Het mas
kerachtig voiletje, bezaaid met zwarte
moesjes, is afgezet met een band van
zwart paardenhaar. De naam van dit
mysterieuze, curieuze model? O, heel ge
woon. Alleen maar „alibi"... ARLETTE
(Van onze Amsterdamse correspondent)
Dior, Jacques Fath, Jean Dessés en Pierre
Balmain zijn de vier bekendste Parijse
mode-ontwerpers. Jacques Fath was kort
geleden hier, Jean Dessés komt begin April
en Balmain was dezer dagen in Amsterdam,
waar hij in het Victoria Hötel, dat zo lang
zamerhand een renommé op dit gebied
krijgt, een keurcollectie blouses toonde.
Balmain is n.l. behalve een uiterst vinding
rijk ontwerper, ook een spits zakenman,
vandaar dat hij modellen vervaardigde
voor Haury, een van de bekendste Zwitser
se confectiebedrijven met specialiteit blou
ses. De getoonde creaties waren nu eens bij
uitzondering betaalbaar: de prijzen varieer
den tussen de 60 en 200 gulden.
Drie Nederlandse mannequins toonden
de collectie van ongeveer 40 modellen. Bal
main, die zelf achter de microfoon op gees
tige wijze zijn modellen aankondigde, be
greep de waarheid van de Nederlandse
U wilt stellig niet gaarne het kopje thee
missen. Het eerste geurige kopje thee aan
het ontbijt, het kopje thee 's middags, niet
's avonds als uw dagtaak af is en u gezel
lig zit bij haard en schemerlamp en zeker
ook niet het verkwikkende, opbeurende
kopje als u ziek bent en koortsig en dor
stig bent. Maar niet altijd hebben de men
sen in dit land het genot gekend van deze
geurige drank. In China en Japan kende
men al sinds mensenheugenis het waterig
aftreksel van de theeplarit, al was dit niet
helemaal hetzelfde als onze tegenwoordige
„thee". Toen Hollandse zeevaarders in
deze landen kwamen, namen zij thee als
curiositeit mee. Dit was in het begin van
de 17e eeuw. Later werden deze hoeveel
heden groter. Er waren in die dagen twee
geneeskundigen in ons land, Tulp en Bon
tekoe, die het gebruik van de theedrank
zeer prezen. Zo heeft het thee-drinken
langzaam aan meer ingang gevonden.
Vindt u, dat de thee erg duur is mo
menteel, wees dan maar blij niet in de
17e eeuw geleefd te hebben. Aanvankelijk
kostte een pond thee 200 en dat in die"
tijd, toen het geld veel grotere waarde
had. De prijs daalde daarna, zodat in het
begin van de 18e eeuw deze nog 40 per
pond bedroeg. Toch nog een heel verschil
met nü, nu een pond thee, de duurste, toch
nog altijd veel goedkoper is.
In de eerste tijden, dat men van een
eigenlijke theehandel kan spreken, was
deze hoofdzakelijk in handen van de Hol
landers. Later maakten de Engelsen zich
voor een groot deel van de handel in thee
meester. Het ging in het begin van de 19e
eeuw practisch alleen om de Chinese thee,
want Japan had zijn hele productie nodig
voor eigen gebruik. Vandaar, dat de prij
zen zo fabelachtig hoog bleven en de Hol
landers op Java en de Engelsen in Brits-
Indië met de theecultuur begonnen. Daar
na kreeg men een sterke daling in de
theeprijzen en langzamerhand kwam dit
genotmiddel onder vrijwel ieders bereik.
Theebladeren zijn oorspronkelijk jonge,
groene blaadjes van de theeplant, die
men eerst laat verflensen, daarna oprolt
en dan aan een z.g. fermentatieproces on
derwerpt en tenslotte droogt.
Waarin bestaat nu eigenlijk het genot
van deze drank? Thee bevat theïne (cof-
feïne), een stof, die een opwekkende wer
king heeft op het lichaam. Dan is er de
thee-olie, die tijdens het rollen en het fer
menteren ontstaat en die de thee geurig
maakt. De looistof veroorzaakt de wrange
smaak, maar maakt de thee uitermate
dorstlessend. Veel mensen menen, dat
thee „slecht" is door dit looizuur. Inder
daad kan dit het geval zijn, maar niet als
men de thee met zorg zet, niet te zeer
laat trekken en eventueel in sterke thee
een druppeltje melk doet, waardoor het
looizuur door het eiwit uit melk wordt ge
neutraliseerd. Ernstige vergiftigingsver
schijnselen kunnen alleen optreden na het
drinken van vele koppen sterke thee ach
ter elkaar. Deze verschijnselen zijn dan:
een gevoel van beven, van gejaagdheid,
van onzekerheid in het lopen en slapeloos
heid. Maar ook deze meer ernstige ver
schijnselen verdwijnen snel. Maak u dus
hierover maar niet ongerust! De genot-
waarde van thee zit dus in de opwekkende
wei'king, het geurige, dat aangenaam aan
doet en de dox-stlessende eigenschap.
Thee is geen voedingsmiddel, het bevat
niet de voor de opbouw van de cellen
nodige stoffen, niet de energie-leverende
stoffen als vetten en koolhydraten en de
besehermende stoffen, zouten en vitami
nen, tenminste voorzover men thans weet.
Thee is „slechts" een genotmiddel, maar
dan toch een genotmiddel, dat velen niet
gaarne zouden willen missen. A. V. D.
TUINKERS OP DE BOTERHAM
De tuinkers wassen en op de boterham
geven met suiker en citroensap of suiker
en azijn. Ook wordt tuinkers wel met zout
gegeten.
Inplaats van met suiker en citroensap
of azijn kan men de sterkers vermengen
met yoghurt en suiker. Men knipt het
kruid dan iets fijner en geeft het gerecht,
afhankelijk van de hoeveelheid yoghurt,
als voor- of nagerecht. Ook vexmengd
met schoongemaakte haring en wat sla
saus vormt sterkers een zeer smakelijk
gerecht.
ADVERTENTIE
Ja, maar van
MO LEND UK's KAPSALONS
Santpoorterplein 1 - Tel. 19706 - Haarlem
zegswijze, dat de eerste klap een daalder
waard is. Het eerst getoonde model „Long-
champs" was wel een der mooiste stukken
der hele show, een zwarte sportblouse, die
zeer elegant was vex-vaardigd uit ribfluweel
(corduroy) met moderne raglanmouwen en
éénzijdige (asymmetrische) opgenaaide
stroken. Dit geheel werd vervolmaakt door
een hardgroene georgette shawl, die zowel
om de hals als om het middel als ceintuur
gedragen kon worden.
Soms kwam een eenvoudig model voor,
soms was een creatie verbluffend door
originaliteit, zoals de witte ovex-hemdblouse,
die gegarneerd was met een afneembaar
laag uitgesneden vest van piqué, zoals dit
bij een herenrokcostuum pleegt gedragen
te worden.
Trouwens in garnering op blouses bleek
Balmain sterk: een afknoopbaar plastron
bleek in staat één blouse drie verschillende
modellen te geven.
De hele show getuigde van een combina
tie van Fx-anse esprit met Zwitsers vakman
schap. Overigens heeft Balmain een revo
lutie in de kringen van de Nederlandse
confectionnairs teweeg gebracht, want het
is uitgelekt, dat de samenwerking, zoals
Balmain die met de Zwitserse confectie
fabriek Haury op het gebied van blouses
opbouwde, ook in Nederland op komst is.
Het betreft hier de vervaardiging in con
fectie van Balmain's creaties in een Neder
lands-Frans confectiebedrijf, als onderdeel
van een Amsterdams confectiehuis, waarin
tot nu toe alleen damesmantels en in min
dere mate damesjurken vervaardigd wor
den. Een deel van deze productie zou ook
vopr binnenlands gebruik vrijkomen, ter-
wijl het overgrote deel voor de export "be
stemd is.
Dit is nu eens iets heel anders dan de
eeuwige topper. Een kort manteltje-met
ceintuur dat vele mogelijkheden biedt.
Samen met een nauw rokje in een bijpas
sende of contrasterende kleur vormt het
een correct en smaakvol voorjaarspakje.
Op een niet wijde jurk is het een keurig
manteltje. De lange, smalle revers zijn
heel modern, de afstaande zakken ook. En
met de manchet kun je toveren. Die kan
tot aan de pols reiken of worden omgesla
gen tot even over de elleboog. Hetgeen
natuurlijk op warme dagen nog iets elegan
ter is. Een „shortcoat" noemen de Engelsen
zo'n vlot en practisch manteltje. Wij zou
den er best een willen hebben!
ARLETTE.
vinden, zegt de commissie.
In het begin van elk jaar worden aan de
Middelbare scholen folders gestuux-d, die
aan de leerlingen worden uitgereikt
ruim dx-ieduizend, op meer dan 215 scho
len. De meisjes kunnen zich na deze voor
lichting met vragen wenden tot leden van
de commissie. Zij kunnen tevens de oriën
tatiebijeenkomsten bezoeken, die "in een
twintigtal plaatsen over het land vex-spreid
in de loop van de volgende maand" worden
gehouden. Drie a vier spreeksters belichten
daar de beroepen, die het meest in het
middelpunt van de belangstelling staan.
Direct na de oorlog hadden de meisjes voor
de maatschappelijke en sociale beroepen
veel interesse. Het aantal nieuwe leerlin
gen voor de scholen voor Maatschappelijk
Wex-k is nu evenwel bestendigd. Het neemt
niet meer toe. Men moet er echter rekening
mee houden, dat er vóór de oorlog drie
van dergelijke scholen waren en tegen-
woordig tien.
Het beroep van stewardess in een vlieg
tuig is ook zeer geliefd. Men bedenke even
wel, dat de opleiding ervoor zeer beperkt
is en dat men het beroep slechts enkele
jarenin de fleur van de jeugd kan
uitoefenen. Daarna moet men helemaal
opnieuw beginnen. Minder bekend, maar
daarom toch heel interessant is het werk
in uitgeverijen, in het hötelbedrijf, en in
de fotografie.
Het sociaal werk omvat onder meer: de
volksontwikkeling, het jeugdwerk, de kin
derbescherming, leidster in volkshuizen en
kindex-tehuizen, ambtenares bij de kinder
wetten en inspectrice bij de politie. Dit
laatste beroep is dunkt mij veel te weinig
bekend, terwijl het toch mooie aspecten
biedt.
Diegenen, die belangstelling voor psycho
logie hebben, moeten wel bedenken, dat
hiervoor een universitaire studie vereist
is. Wie direct na schooltijd op een psycho
technisch bureau tex-echt komt, zal niet
veel meer dan kantoorwerk kunnen doen.
Van de vele andere beroepen, die voor
meisjes openstaan, noem ik: logopaediste,
assistente bij de x-öTitgenologie, landbouw -
huishoudkundige, diëtiste, journaliste. Hier
komen wij op het tei"rein, waar het woord
roeping begint mee te spreken. Zoals bij
de beroepen: dokter, px-edi.kante, onder-
wijzex-es, artiste (op het gebied'van mu
ziek, schilderen, toneel, kunstnijverheid,
enz.). Behalve talent is voor deze bex-oepen
roeping nodig, de roeping, die offers wil
'bréngen'.
De beroepskeuzecommissie, van de V.V.
A.O. heeft een boekje uitgegeven,, da'f 'he
laas momenteel uitverkocht is. Ér staan
uitgebx-eide gegevens in over vele soorten
van beroepen.
Bovendien is er in een groot aantal plaat
sen een organisatxhce die ook voor de
organisatie van de bijeenkomsten zorg
dx-aagt Zij kan inlichtingen vex-strekken
op alle mogelijke vragen. Het aantal per
soonlijke verzoeken om inlichtingen neemt
gex-egeld toe zelfs van Ulo-leerlingen. Voor
dezen kan men helaas nog niets doen, om
dat de tijd, die de commissie beschikbaar
heeft, te kort is.
Van de zijde der jongens was vorig jaar
ook belangstelling voor de bijeenkomsten
van „Bei-oepskeuze". De leden van de
Rotary-club zuilen zich nu met de voor
lichting van de jongens belasten. De
Rooms-Katholieken hebben zich in zekere
zin afgescheiden van V.V.R.O., maar sa
menwerking blijft tussen hen bestaan.
De beroepskeuze-commissie, heeft zich
tot doel gesteld, niet slechts voorlichtings
instituut te zijn, zij wil ook trachten de
schakel te vormen tussen de beroepen en
de meisjes. Dat haar werk noodzakelijk
is, blijkt uit de enorme belangstelling, die
nog voortdurend toeneemt.
DAPHNE
ADVERTENTIE
Waarom risico lopen
bij een stofzuiger kopen
GA NAAR
DE STOFZUIGER SPECIAALZAAK
Gen. Cronjéstraat 43 - Kruidbergerweg 51
Telefoon 16990 17696
Vanaf ƒ2.50 per week.
Ook voor reparatie en onderdelen van
alle merken.
21) - T
„Wat betekent dit alles?", vroeg zij. „Is
Sally haar baantje kwijt? Dat is helemaal
niet leuk, want ik wilde juist vragen of
ik in drie weken niets behoefde te betalen
voor het huishouden. Ik móét werkelijk
een nieuwe avondjux-k hebben!"
„Het is best, hoor", zei Sally. „Mijnheer
Duncan heeft mij een maand extra salax-is
aangeboden. Als ik enige trots zou heb
ben, had ik dat geld in zijn gezicht ge
gooid, maar jouw avondjux-k is veel be
langrijker!"
„Ik ben voor volgende week Vrijdag
op een feestje van Ben Barlow gevraagd."
Marigold sprak de naam uitdagend uit,
alsof zij een aanmerking verwachtte. Ex-
heerste een ogenblikje stilte, welke David
verbrak:
„De motorrenner?"
„Ja", antwoox-dde Marigold.
„Er wordt altijd over hem in de kranten
geschreven," merkte Anne op.
„Gaf hij niet een paarlsnoer aan een of
ander revuemeisje en vroeg hij het niet
later terug?"
„Ja, dat is 'm," zei Marigold. „Hij is erg
rijk en ik ga naar zijn feestje."
Sally zweeg. Zij realiseerde zich, dat
er iets mis was. Zij had al gedacht, toen
JHax-igold 's mox-gens naar haar werk was
gegaan, dat zij ergens hinder van had. Nu
begx-eep zij maar al te duidelijk, dat er iets
veel belangrijkers was: Marigold was niet
gelukkig. Er was een klank in Marigolds
stem, welke Sally nog nooit had waarge
nomen. Sally nam geen deel aan het ge
sprek. Zij lette op Marigold en tegelijker
tijd peinsde zij over de ongelukkige Elaine.
Zou het kind erg bedroefd zijn als haar
vader het nieuws vertelde, dat Sally niet
zou terug komen? Zij voelde duidelijk, dat
Elaine op haar gesteld was, maar hoever
die genegenheid ging kon zij moeilijk
schatten.
De klok op de schoorsteenmantel sloeg
half acht en Marigold nam Davids uitno
diging voor een etentje ixx de stad aan. Zij
was er wel niet erg enthousiast over, maar
David scheen in zijn nopjes te zijn.
„Ik heb de ziekenhuis-weddenschap
voor de Derby gewonnen!", merkte hij op.
„Ik won wel geen fortuin, maar toch zo
veel, dat wij vanavond lekker kunnen eten.
We kunnen gaan, waarheen je wilt."
„Het kan mij werkelijk niet veel schelen,
waar wij gaan eten," zei Marigold.
„Wat zou je zeggen van het Berkeley-
restaurant?", stelde David voor.
„Ik wil overal heen, behalve naar Bex-ke-
ley„' antwoordde Marigold vinnig.
Sally keek haar aan, maar Max-igold
ontweek haar blik.
„Ik ga even mijn hoed halen," zei Mari
gold.
Toen beiden vertrokken waren, ging
Sally in een gemakkelijke stoel zitten en
keek Anne aan.
„We kunnen het beste nu maar opstap
pen om ergens een hapje te halen."
„Ik heb er aaxx zitten denken", merkte
Anne op, „dat misschien mevx-ouw Jarris
het wel goed zou vixxden, indien wij een
klein electrisch fornuisje in het alcoof
bovenaan de trap zouden zetten. Er is daar
gelukkig een raam. Als wij hier wat zou
den klaarmaken, behoefden wij niet iedere
avond uit te gaan".
Sally riep direct enthousiast uit:
„Anne, dat is een px-achtig idee! Ik be
grijp niet, dat wij daar niet eerder op ge
komen zijn!"
Anne glimlachte.
„Jij denkt altijd ovei-al maar aan. Het
wordt langzamex-hand tijd, dat wij onze
hersens ook eens gaan inspannen".
„Het is een prachtig idee!", riep Sally.
„Het zou zoveel gemakkelijker zijn en ons
een hoop geld besparen, zelfs als wij zelf
de aanleg zouden moeten betalen. Ik ga
morgenochtend dix-ect naar mevx-ouw Jar-
vis".'
„Ja, maar laten wij nu wat gaan eten",
merkte Anne droog op. De twee meisjes
verlieten het huis. Het was een warme
avond zonder een enkel zuchtje wind.
„Kun jij je voorstellen, hoe het van
avond in St. Chytas zou zijn?", vroeg Sal
ly. „Mis je het erg?"
„Soms", antwoordde Anne, „maar ik
houd van Londen. Jij toch ook?"
Sally schudde haar hoofd.
„Nee, ik houd niet van Londen en ik
denk, dat Londen ook niet van mij houdt".
„Maak je toch geen zox-gen over je ver-
loi-en baantje! Je was alleen maar onge-
gelukkig, zo'n vervelende mijnheer Duncan
te ontmoeten".
„Het gekke van het geval is", mex-kte
Sally op, „dat toen jullie mij waax-schuw-
den hoe streng Robert Duncan zou zijn,
ik meende, dat jullie het bij het verkeerde
eind hadden. Zelfs nu nog voel ik, dat ik
hem op de verkeerde manier benaderd
heb, ik heb hem om een of andere reden
niet goed begx-epen. Er moet een verkla
ring voor te vinden zijn, dat hij zo
„vreemd" is".
„Hij is het niet waard, dat je zo over
hem piekex-t!", zei Anne manhaftig.
Niettegenstaande Anne's opmerking pie
kerde Sally tijdens het eten echter steeds
over Robert Duncan. Zij had de mensen
steeds zo vriendelijk gevonden, dat zij geen
verklaring kon vinden voor zijn houding.
„Ik zal de hertogin vragen, of zij mis
schien iets voor je weet", zei Anne toen
zij terug wandelden naar „Saracen's Head."
„Zij kent veel mensen, en er zal zeker wel
iemand zijn, die iets voor jou heeft. Het
is toch al te dwaas, dat jij met je ziel onder
je arm zou rondlopen, terwijl Marigold en
ik, die altijd zox-geloos geweest zijn, voor
ons drieën de dagelijkse boterham zouden
moeten verdienen."
„Ik zal wel iets vinden", antwoox-dde
Sally, maar haar woorden klonken niet erg
overtuigend.
Het begon langzamerhand donker te
worden en een licht briesje bracht wat
verkoeling in de warme avond.
Zij gingen „Saracen's Head" voorbij.
Tot op de stx-aat klonken de stemmen van
de gasten.
„Jarvis en zijn vrouw doen goede zaken",
zei Anne met een glimlach. Zij gingen de
straathoek om en toen pas zag Sally een
figuux-tje, dat buiten voor hun huisdeur
stond te wachten. Zij gaf een kreet van
verbazing.
„Elaine, wat doe jij hier?"
Het meisje draaide zich om en gaf een
gil van blijdschap.
„Juffrouw Granville, ik heb voortdurend
gebeld, en niemand kwam opendoen! Ik
dacht, dat u weg was gegaan!"
Sally zag, dat haar oogjes rood waren
en dat op haar wangen traantjes biggelden.
HOOFDSTUK VIII.
Sally nam Elaine mee naar boven en
toen zij haar kamer had bereikt, sloeg zij
de armen om het kind heen.
Elaine barstte in tranen uit; hetwas
hartverscheurend om de snikken van het
kind aan te horen.
Sally kon niets anders doen dan steeds
maar te herhalen: „Het is goedhuil
maar nietalles zal wel weer in orde
komen."
Tenslotte wex-d Elaine wat rustiger en
Sally ging zitten in een gemakkelijke stoel,
met het kind op haar schoot.
Anne maakte een glas limonade klaar.
„Drink dat maar eens lekker op", zei
Sally en maakte haar jasje los.
Toen uitte zij een kreet van verbazing,
daar Elaine slechts haar nachtgoed aan had.
Elaine zag Sally's verbazing en zei:
„Pappie stuux-de mij naar bed". Haar
tranen begonnen weer te vloeien.
„Huil nu niet meer, Elaine," smeekte
Sally. „Drink je limonade op en als je wat
rustiger bent, moet je alles maar vertellen."
Elaine deed wat haar gezegd was en
legde toen haar hoofdje op Sally's schou
der.
„Ik vind u erg lief, juffrouw Granville,
ik houd meer van u dan van wie ook."
Sally drukte het kind tegen zich aan.
„Daar ben ik blij om, maar je had hier
niet moeten komen."
„Ik moest wel," antwoordde Elaine een
voudig en toen begon zij bij stukjes en
beetjes te vertellen.
(Wordt vervolgd).
