PAULINE
Parijs©
silhouetten
Belangstelling voor de paletot
Vlug anaar
in de schoonmaaktijd
Twee duidelijke grond vormen
5s
ZATERDAG 31 MAART 1951
7
Gevleugelde hoeden
Enkele gemakkelijke recepten voor dé
huisvrouw die veel om het hoofd heeft
Heringa Wuthrich
7,
FEUILLETON
Een oorspronkelijke novelle
door B. Rij des
3) Verder een paar vrienden van
Paul en Pauline's vader die met bevende
hand zijn naam had gezet onder de trouw-
acte. Paul dronk veel, lachte met zijn
vrienden en probeerde Pauline in zijn ple
zier te betrekken, die met een stralend
gezicht op de ereplaats zat en haar sluier
ook aan tafel niet had willen afleggen. Zij
reed met Paul na afloop van de maaltijd
naar huis, waar tot haar verrassing bloe
men op tafel stonden die Paul had laten
bezorgen.
Zij sliepen die nacht in een smal bed, in
een kamer die klein was, slecht gemeubi
leerd en waarin een vochtige lucht hing
van wasgoed en etenkoken, de geur van
het pension. Paul had een kaars aangesto
ken die naast het bed stond op een tafel
tje, maar Pauline had het licht uitgeblazen
en in het donker geluisterd naar de ver
rukkelijke woorden die hij tegen haar zei.
Later, in de nacht toen de maan door het
venster klom, zag zij wakker liggende, het
gezicht van Paul op het kussen naast haar.
Een diepe vrede vervulde haar, het scheen
haar toe dat zij niets meer van het leven
mocht verwachten dat boven dit geluk
kon uitgaan. Zij ademde regelmatig, zij
voelde het laken op haar borst en had de
zekerheid dat alles goed was, oneindig
goed, nu Paul bij haar was en zij wachten
kon tot de morgen om hem te zien ont
waken.
Toen Paul wakker werd, de volgende
ochtend lag zij met open ogen. Hij kuste
haar opnieuw en streelde haar schouders.
„Je bent mooi, Pauline", zei hij, en zij
glimlachte trots. Een vrouw, die lief heeft,
is mooi. „Paul", zei ze, zijn naam herha
lend, „ik ben zo gelukkig". Paul stond op
en antwoordde niet op wat zij zei. „Ik moet
weg" zei hij even later, toen hij gekleed
en geschoren was. Hij keek op zijn horloge
en vond het laat. Pauline kon, op haar rug
liggend, de torenklok zien. Het was zeven
uur. „Heb je haast!", vroeg zij. „Moet je
ergens naar toe?" Hij knikte. „Ik heb veel
te doen vandaag", antwoordde hij, maar hij
zei niet wat hij doen moest of waar hij
heenging. Hij kuste haar nogmaals, maar
vluchtiger. „Tot vanavond". Zij wuifde
hem na en volgde hem met haar blik tot
hij de hoek van de straat omsloeg. Daarna
stond zij, zwaar van geluk nog, op om zich
te kleden.
Niemand heeft ooit precies geweten,
waarom Paul met haar trouwde. Zij was
als meisje niet knap, als vrouw bezat zij
een innerlijke schoonheid, die ook haar
gezicht vermooide. Maar als Paul deze die
per gelegen adel onderkend had, zou hij
haar nooit verlaten hebben. Het blijft een
onopgeloste vraag waarom hij haar trouw
de, en de enige die hem misschien had kun
nen beantwoorden, Pauline, zweeg er ook
naderhand over. Minder omdat zij het be
greep en het verzwijgen wilde, dan wel
omdat voor haar geen der gebeurtenissen
die Paul en haar samen betroffen een ver
klaring nodig had.
In de eerste maand na haar huwelijk
bleek al, dat zij een kind verwachtte. Paul,
die vaak 's avonds heel laat thuis kwam,
zijn leefwijze scheen door zijn huwelijk
weinig beïnvloed te zijn was meestal te
vermoeid om lang naar Pauline te luisteren,
die hem veel te vertellen had, en bleek met
het kind helemaal niet ingenomen. „Het
komt te vroeg", zei hij". Wij zijn nog te
jong om nu al aan een baby gebonden te
zijn". Pauline begreep hem niet. Voor haar
was het leven, dat in haar begonnen was,
een nieuw deel van het geluk waarvan zij
gemeend had dat het zijn grenzen niet
meer zou kunnen overschrijden. Zij be
greep evenmin dat voor hem dit huwelijk,
waaruit zij volledig leven kon, niet de ver
vulling was die alle verdere wensen over
bodig maakte, dat hem de behoefte aan een
vast punt naar haar gedreven had, maar
dat hij zijn vrienden niet kon ontberen en
een leven waarvan de bijzonderheden haar
nooit duidelijk zouden geworden zijn. Een
leven dat zij ook nooit had kunnen aan
vaarden.
Zij van haar kant had hem volkomen
lief, dat was voldoende. In haar liefde nam
zij zijn woorden en daden aan zonder vra
gen, zij was niet verbaasd of boos als hij
een- nacht wegbleef en de volgende dag
zonder een enkel woord van verklaring
weer aan haar tafel zat. Zij kookte zingend
het eten, stopte de sokken die hij stukge
dragen had, zij ging hem tegemoet als zij
hem de sleutel in het slot had horen steken
en hij de trap opkwam, en sliep gelukkig
naast hem in, na de kaars te hebben uit
geblazen. Daarenboven was er het kind.
Zij dacht geen ogenblik aan de mogelijk
heid dat hij haar in de steek gelalen zou
hebben toen hij, drie maanden na hun
huwelijk, een week, iwee, drie weken lang
niet thuiskwam. Zij wachtte nog een maand
en nog een. Zij wist geen adressen waar
zij hem vinden kon. Van zijn vrienden,
die hij terloops genoemd had, herinnerde
zij zich de namen niet meer. Zij bleef
wachten, en het kind in haar groeide. Het
huishoudelijk werk begon haar zwaarder
te vallen, zij bukte moeilijk en was gauw
moe als zij liep. De buurvrouwen schud
den het hoofd als zij de deur uitging om
boodschappen te doen, het gesprek stokte
als zij met een vriendelijke groet voorbij
liep, maar zij scheen het niet op te merken.
Misschien was het omdat haar liefde voor
de man met het zwarte haar en de bruine
hoed toenam met elk ogenblik dat zij lan
ger wachten moest op het geluid van de
sleutel in het slot en de vlugge stappen op
de trap.
Zij was allang begonnen aan de uitzet
voor het kind, luiers en sloopjes en deken
tjes. Zij spaarde voor een wieg die zij met
tulen van haar bruidssluier zou versieren,
en voor een rammelaar waarnaar het kind
zou grijpen als het groter werd. Zij zong
soms als zij zat te naaien, dan begon het
leven in haar zich te roeren en voelde zij
dat een overmaat van liefde in haar op
welde, die haar stil maakte van ontroering.
In Januari werd het kind geboren, te
vroeg. Paul was niet teruggekeerd, zij lag
alleen op het bed in de achterkamer. Een
buurvrouw had de vroedvrouw geroepen
en zou samen met deze het kind verzorgen
de eerste dagen na de bevalling. Het was
water stond klaar, er lagen schone hand
doeken en een nieuwe spons, Pauline had
voor alles gezorgd. De kachel brandde met
eikenblokken. Het duurde lang voordat het
kind kwam en het was al dood.
Pauline was erg zwak, de buurvrouw,
een goedhartige dikke schommel, loog en
zei dat het nog leefde. Maar Pauline be
greep wat er gebeurd was, nog voordat het
haar werd medegedeeld en een ogenblik
was het haar te moede alsof de wereld
rond haar dichtviel. Daarna sloot zij de
ogen, zij was dodelijk vermoeid en sliep,
zonder dat 'zij in de ogenblikken dat zij
wakker was een woord sprak, de eerstvol
gende dagen bijna ononderbroken.
Daarna was zij alleen. Zij kon niet praten
met het kind zoals zij zich voorgesteld had
als het eenmaal geboren zou zijn. Er klon
ken geen kraaiende geluiden uit de wieg,
die in de achterkamer bleef, want zij kon
er niet toe besluiten hem te verkopen. De
lakentjes en de luiers lagen in de laden
van het muurkastje, keurig op stapeltjes,
soms keek zij er naar, maar schoof spoedig
de lade weer dicht. Ook had zij de hoop
opgegeven, dat Paul terugkomen zou. Zij
begon te begrijpen, dat hij in haar niet
gevonden had wat hij nodig had, maar
het kwam ternauwernood bij haar op, dat
hij haar en het kind als het geleefd had
tekort had gedaan en dat zij een ver
laten vrouw was met wie men medelijden
moest hebben. Wel waren er ogenblikken
dat zij haar eenzaamheid en verdi'iet niet
meer kon dragen en dan huilde zij, soms
uren achtereen, maar om steeds weer haar
ongeschokt geloof terug te vinden in haar
eigen liefde waai-door alles toch weer goed
zou worden.
De mensen, die haar kenden, konden
geen verandering in haar bespeuren. Toen
zij weer beter was, leek zij eerder opge
wekter nog dan te voren en de buurt vond
haar flink zonder dat men enig begrip had
van de merkwaardige sterkte, die zij
toonde. Zij deed als vanouds haar bood
schappen, knikte glimlachend in het voor
bijgaan en hield haar huis voorbeeldig
schoon. Vrijdags hingen de matten over
de leuning van de veranda en het stof
vloog eruit als zij ze krachtig klopte. En
Zondags ging zij naar de kerk.
(Wordt vervolgd).
Parijs heeft dan nogmaals gezucht onder
de staking van zijn nuttige, ja zelfs onont
beerlijke vervoermiddelen, de metro en de
autobus. Het was een hele historie om zich
te verplaatsen, en een kostbare historie
bovendien. Er zijn wat schoenzolen versle
ten deze dagen! En aan de vooravond van
de staking werd bovendien bekend ge
maakt dat de schoenmakers het recht had
den hun prijzen te verdubbelenEen
paar nieuwe zolen kost thans tien klinkende
guldens. Elke morgen bekijkt de Parijze-
naar dan ook met enige angstige bezorgd
heid hoe zijn hakken en zolen 't maken en
na alle geforceerde afstandsmarsen waren
we dus maar blij dat de Prefect van Politie
had aangekondigd dat er officieel op ruime
schaal liften zou mogen worden bedreven.
Maar de lifterij stelt ook weer een aantal
delicate problemen, waarover een normaal
mens zijn gedachten zo nog niet liet gaan.
Het wenken dient deskundig en met inzicht
te geschieden. Men verliest bijvoorbeeld
zijn tijd door blindelings iedere automobi
list maar aan te klampen, die toevallig bij
ti in de buurt staat of langs komt. Zo is de
dikke mijnheer die doofheid simuleert, of
de dame die zo'n opvallende belangstelling
veinst voor het stadsgezicht, te vermijden.
Een bitse weigering valt u toch ten deel.
Maar ik moet er aan toevoegen, dat deze
trieste mensensoort gelukkig heel schaars
is in Parijs. Mijn ervaring leerde me boven
dien dat de kansen van slagen kunnen wor
den verhoogd wanneer u te voren een ge
voelig verhaal prepareert om het gesprek
met uw gastheer op wielen te openen. Ik
heb 't meestal over mijn twee onmondige
kinderen die thuis op mij wachten en tij
dens mijn afwezigheid wel eens een gas-
of waterkraan konden opendraaien.
Zo stond ik onlangs bij een geïmprovi
seerde halte bij de Pont-Alexandre III, de
brug die de twee helften van Parijs ver
bindt.
Stapt u maar gauw in, had een ge
voelige ziel gezegd, en toen ik mijn verhaal
was begonnen drukte zijn rechtervoet al
maar heftiger op het gaspedaal. Het ging
met een waarzinnige vaart door Parijs.
Mijn handen knelden angstig om de deur
knop en ik trachtte mijn chauffeur wat te
kalmeren. Op vijf minuten komt het nu
óók weer niet aan, opperde ik bevreesd, en
misschien zijn de kinderen wel zoet aan
't spelen en is mijn man ondertussen thuis
gekomen. Het hielp niets. De man verbe
terde alle records die maar op het gebied
van de snelheid waren te slaan, en ik werd
met. trillende benen vlak voor mijn woning
afgeleverd.
Toen ik mij voor de tweede maal aan het
liften wijdde, besloot ik maar niet meer
over verlaten kinderen te praten. Mannen-
zenuwen zijn daar blijkbaar niet tegen be
stand. Deze keer trof ik een heer, die met
een joviaal gebaar noodde Komt u bin
nen, madame!
Ik wil u niet lastig vallen, maar ik
moet naar het Gare Montparnasse, zei ik
wat timide.
Dat hindert niet, was het antwoord,
maar u vindt het zeker wel goed dat ik hier
en daar eerst een paar boodschappen doe,
en u daarna bij u thuis aflever.
Natuurlijk, zei ik, dat is best. Maar
het was een fatale onvoorzichtigheid. Ter
wijl we heel Parijs zigzaggend doorkruis
ten, vertelde de mijnheer mij zijn leven
tot in de kleinste détails. Nauwelijks was
hij klaar om te vertellen hoe hij tijdens zijn
militaire dienstplicht door zijn adjudant
werd geringeloord, of hij begon al een droe
vig verhaal over zijn bankspeculaties. Toen
ik na anderhalf uur toeren eindelijk voor
mijn woning arriveerde, wist ik alles af van
zijn onplezierig huwelijksleven en wat ver
moeid nam ik afscheid van mijn vrijwillige
chauffeur.
Maar mijn angstigste momenten uit mijn
jongste liftavonturen heb ik toch doorge
maakt met die heer, die er aan de buiten
kant héél betrouwbaar uitzag, en mij zeer
beleefd een plaats aanbood in zijn auto. Met
de onbezorgdheid van een grandseigneur
zat hij achter het stuur, van waar hij Parijs
leek te beschouwen als één dorre, verlaten
woestijn. Hij schoot rakelings langs auto's,
af en toe hoorde ik iets kraken en de koude
rillingen liepen mij langs de rug. Als hij
een enkele keer. als bij toeval, bij een rood
stoplicht stilhield, hingen de chauffeurs
van andere voertuigen hijgend van woede
uit hun raampjes, om hem de meest abo-
minale scheldwoorden toe te roepen. Hij
bleef stoïcijns en met een verachtelijk ge
baar wees hij op een grote vrachtauto.
Die vehikels hinderen ontzettend het
verkeer. Ze moesten ze verbieden, vond hij.
Even later scheen hij een adres nodig te
hebben. Uit zijn ene zak%haalde hij een
adressenboekje. En uit de andere een om
vangrijk vergrootglas, dat hij omzichtig
boven de letters hield.
Er werd me toen heel veel duidelijk.
Parijs, Maart 1951. ève.
Voor 's morgens is deze kwieke korte recht,
vallende paletot van grijze flanel. Als gar
nering vier zakken, op originele wijze
aangebracht
De secretaris van het Federatieve Comi
té voor Vogelbescherming in Nederland
(onderafdeling van de Nederlandse Vere
niging tot bescherming van dieren) ver
zoekt ons opneming van het volgende:
Zouden we nog eens zo ver komen, dat
de Nederlandse dames uit een volière met
levende vogels de keus konden maken,
welke vogeltjes het best zouden passen op
haar hoeden?
Wij weigeren het te geloven; maar laten
de Nederlandse dames dan ook weigeren
zulke hoeden te kopen en te dragen. Moeten
wij weer terug naar de tijd van de stern-
tjesmoord, toen de Mode voorschreef, dat
er sterntjes of visdiefjes op de hoeden ge
dragen moesten worden en dan natuurlijk
deze vogels in hun prachtkleed. dat zij ge
durende de broedtijd dragen? Wanneer de
vogels heen en weer vlogen van het strand
naar de zee om voedsel voor hun jongen
te halen, werden zij bij honderden gescho
ten en de jongen stierven in het nest de
hongerdood. Wanneer men deze dingen
weet, dan wil men daaraan toch zeker niet
medewerken?
Dan is er nog een practische kant. Bijna
alle vogels in Nederland worden beschermd
door de Vogelwet 1936 en het is verboden
beschermde vogels, waaronder ook worden
verstaan lichamen van dode vogels en hui
den en delen van huiden van vogels, te
hebben, te kopen, te verkopen, te vervoe
ren, enz. Helaas vallen de exotische vogels
daar niet onder, maar wanneer de mode
huizen zich werkelijk gaan toeleggen op
deze garnering, zullen er ook spoedig be
schermde vogels het slachtoffer worden. En
wanneer deze hoeden of deze „versiering"
betrokken worden uit het buitenland, dan
moet men bedenken, dat hier misschien
verboden is, wat daar is toegestaan. Reeds
meerdere malen zijn processen-verbaal op
gemaakt wegens het ten verkoop voorhan
den hebben van deze hoeden en wanneer
dit kwaad werkelijk de kop opsteekt, zal er
ook onmiddellijk tegen opgetreden worden.
Naast de politie, die steeds inzake deze
wet deskundige voorlichting ontvangt, staan
dan de vrijwilligers, de z.g.n. controleurs-
Vogelwet 1936, die bevoegd zijn onmiddel
lijk in te grijpen en dat zeer zeker ook zul
len doen. En wat zou een dame, die dacht
zich zeer elegant gekleed te hebben, er van
denken, wanneer zij midden op straat
gelast werd haar hoedje aan een nauwkeu
rig onderzoek te laten onderwerpen en dat
daarna in beslag genomen zag?
Nogmaals, wij hebben zoveel vertrouwen
in de goede smaak der Nederlandse vrou
wen, dat wij gaarne aannemen, dat het
zover niet zal komen. Koopt dus geen hoe
den met hele of halve vogels er op. Bewon
dert de vogels, zoals de Schepper ze ons
te bewonderen gaf.
Tot goed begrip worde nog dit vermeld,
dat het verwerken van veren voor versie
ring geheel vrij is, alleen beschermde vogels
en delen van beschermde vogels zijn ver
boden.
Het is voorjaar! Aan het weer zou je het
niet zeggen, maar tochwat het is weet
niemand, maar er gaat dan een fantastisch
verlangen in iedere huisvrouw werken om
het hele huis „onderste boven" te wentelen.
Zolder en kasten worden leegehaald en weer
ingeruimd, tapijten en bedden geklopt, het
behang in de kamer, de verf in de gang en
het grasveldje in de tuin worden „bij
gewerkt".
Heerlijke tijd voor de huisvrouw, waarin
ze naar hartelust kan poetsen, allerberoerd
ste periode voor manlief, die thuisgekomen,
met moeite een stoel kan vinden, waarvan
de zitting niet buiten ligt te luchten en voor
de kinders die, overal lopend, waar het na
tuurlijk juist schoongemaakt is, van hot
naar ha worden gestuurd.
Maar al kan men nog zo veel en lang wil
len werken, de gewone daagse dingen moeten
ook doorgang vinden en één van de voor
naamste is daarvan wel het eten koken.
Het moet smakelijk zijn zoals altijd, goed
van samenstelling, liefst voedzamer dan
anders, omdat mensen, die schoonmaken
natuurlijk met een flinke eetlust aan tafel
verschijnen en daarbij moet alles met zo
weinig mogelijk werk klaar zijn. En dat valt
niet mee!
Hier zijn enkele recepten van voedzame,
smakelijke gerechten, die vrij vlug gereed
zijn.
stampen. De spinazie er door roeren en de
stamppot smeuïg maken met wat melkt, de
margarine liefst even lichtbruin bakken en
dan aan de stamppot toevoegen en de stamp
pot op smaak afmaken met peper, zout en
nootmuskaat. Men kan de worst er bij geven
ofwel kleingesneden door de stamppot doen.
Macaroni met kaas en gebakken
boterhamworst
500 gr. macaroni. 4 dl. melk of half melk-
half bouillon. 50 gr. bloem, 50 gr. margarine,
100 gr. geraspte kaas, 200 gr. boterhamworst,
peper, zout, zo mogelijk peterselie.
De macaroni in stukjes breken en gaai-
koken in water met zout, pl.m. h uur. De
Dit ensemble bestaat uit een rok, blouse
en een paletot die is gevoerd met de grijs-
gestreepte piqué van dé blouse. Het mate
riaal van het pakje zelf is grijze fil a fil.
Let op de koeliehoed van stro, die ook al
een gevolg is van de Aziatische invloeden
op de huidige mode.
margarine smelten, de bloem er droog bij
doen en al roerende de heetgemaakte vloei
stof er bij doen. De massa door laten koken,
de geraspte kaas er door roeren en de fijn
gemaakte peterselie en alles op smaak ma
ken met peper en zout. Door deze saus de
macaroni roeren, opdienen met plakken ge
bakken boterhamworst.
Stamppot witte kool met kaas
lli kg. aardappelen, ai kg. witte kool, 200
gr. geraspte kaas, 75 gr. margarine of vet,
zonodig melk. zout peper, nootmuskaat.
De geschilde gewassen en in vieren gesne
den aardappelen opzetten met zoveel water,
dat ze half onder water staan. De geschaafde
kool er op leggen, zout toevoegen en alles
pl.m. een uur laten koken. Alles dooreen
stampen, de margarine of het vet toevoegen,
dat desgewenst even lichtbruin gebraden is
en tenslotte de geraspte kaas er door roeren.
Zonodig wat peper, zout en nootmuskaat toe
voegen.
ADVERTENTIE
HAARLEM
CENTRALE VERWARMING
JOHNSON OLIEBRANDERS
Stamppot
rookworst
rauwe spinazie met
V.i kg. aardappelen, 400 gr. spinazie, melk,
75 gr. margarine, melk, zout, peper, noot
muskaat, pl.m. 250 gr. rookworst.
De aardappelen schillen, wassen en in
stukjes snijden. Opzetten met een weinig
kokend water en zout en gaar koken. Het
laatste kwartier de worst er bovenop leggen
en mee gaar koken. De spinazie uitzoeken,
wassen en heel fijn snijden. Als de aardap
pelen gaar zijn. het kookwater en de worst
afgieten in een kom en de aardappelen
Zoals alle kinde
ren heeft ook Li-
libeth Paasvacan-
tie. Dat is een
erg moeilijke tijd,
wanneer de zon
schijnt en buitenspelen een aangename be
zigheid is. Maar de dagen komen niet om,
wanneer de kinderen binnenshuis hun tijd
moeten verdrijven. Je kunt ze niet de hele
dag vadertje en moedertje, ziekenhuisje en
schooltje laten spelen, nog afgezien van
het feit, dat de jongste van de speelge
nootjes beslist niet bereid is uren achter
een onder zes dekens op een bed te liggen,
alsmaar wachtend op de dokter, die haar
komt opereren
Op gezette tijden breekt er dan ook een
geweldige opstand uit. De kinderen uit de
buurt kruipen dan meestal verschrikt in
hun jasjes en slippen de deur uit, opdat
de strijd vrijelijk tussen Lilibeth en haar
driftige zusje kan worden uitgevochten.
Totdat Lilibeth meestal aan het huilen
slaat en haar zusje, dit merkend, haar op
bijzonder geslaagde treiterende manier be
gint uit te schelden, zoiets van „gekke
Liessie", „gekke Liessie"
Even snel wordt de vrede dan getekend
en wordt de operatiekamer weer ingericht.
..Zusje heeft kuren", verklaart Lilibeth
dan. „Ze kan niet eten".
Etensdrama's plegen wij te negeren,
maar elders schijnt Lilibeth wel dergelijke
weinig verkwikkende huiselijke taferelen
te beleven. Tenminste ze staat nadrukke
lijk te moederen en gebruikt woorden, die
ons uitermate verbazen.
Toen de kleine „zieke" dezer dagen weer
eens niet wilde eten, schreeuwde Lilibeth:
„Kind, schei uit, doe niet zo vervelend en
zit niet zo ontzettend te trammelanten.
Dit is nu een tonvormig gesneden paletot,
die, zoals u ziet, naar onderen nauw toe
loopt. Let op de eenvoudige liggende
kraag en op de schuine sluiting. Het ma
teriaal is grijze tweed met zwart tresband
afgezet.
Practised em modieus
Wie dit jaar iets van de stijl 1951 in haar
garderobe wil introduceren, die raden wij
aan het te zoeken in de paletot, het korte
al of niet wijde jasje. Ja, de paletots, ge
dragen in combinatie met een rok en een
blouse of met een jurk, staan dit seizoen in
het middelpunt van de belangstelling en
ze winnen het zelfs hier en daar van de
klassieke of semi-klassieke tailleur.
de stijl van de paletot aanmerkelijk. De
jasjes dalen tot heuplengte en zijn dikwijls
vrij ingewikkeld van coupe. Nu eens spil-
of tonvormig, met een schuine sluiting, dan
v. eer recht en wijd als een koeliejasje, soms
met splitten opzij, kortom rijk aan ideeën
en meestal heel apart.
Over de kragen valt weinig te vertellen,
alleen .misschien dat ze uitmunten door on
opvallendheid. Een klein opstaand Chinees
boordje, een liggende officierskraag, beide
kennelijk ontstaan onder invloed van de
gebeurtenissen in het Verre Oosten. Vaak
ook noch het één noch het ander, dus hele
maal geen kraag, hetgeen wel wat kaal
aandoet. De mouwen zijn eenvoudig,
meestal raglan of normaal ingezet. De voe
ring tenslotte speelt de hoofdrol. Meestal
kiezen de ontwerpers hiervoor de stof van
de blouse of van de bijpassende jurk, soms
is het ook alleen anaar een helle, frisse tint,
die alle vreugden van het voorjaar oproept.
Talloos zijn de lichte materialen die voor
het voeren worden gebruikt: piqué, shan
tung, linnen tussor en surah.
De Nederlandse vrouw is nimmer bijzon
der exorbitant in haar kledij geweest en de
economische toestand zal haar nu wel
dwingen zich te beperken tot kleine ver
nieuwingen, die althans de illusie van mo
derniteit geven.
De paletot kan bij deze pogingen van
veel nut zijn.
ARLETTE
Hoe zo'n paletot er precies uitziet? Nu,
er zijn eigenlijk twee grondvormen te on
derkennen het rechte sluike koeliejakje en
het jasje dat tonvormig gesneden is, dus
naar onderen toe nauw. En op die thema's
zijn vrij wat variaties mogelijk, voor alle
uren van de dag.
Voor de ochtend zijn het vooral rechte
tot op de taille vallende jasjes die de voor-
keur hebben. Deze paletots zijn practisch,
jeugdig en vlot. Grappige, orgineel aange
brachte zakken maken er vaak echte blik
vangers van. Wie niet van drukke garne
ringen houdt, kan een afgezaagder type
kiezen, van voren onopgesmukt met wat
ruimte in de rug. In Parijs worden alle
mogelijke soorten materiaal verwerkt, on
der meer tweeds, flanel, minuscule pied-
de-pouls en alpaga's.
Naarmate de dag verstrijkt wijzigt zich
Deze paletot valt recht en wijd als een
koeliejasje en wordt gesloten met drie
knopen, die heel laag zijn aangebracht.
Het kraagje-is niet meer dan een klein op
staand boordje. Dit jasje van beige wol
wordt gedragen op een zwarte jurk. Een
zwarte toque, gegarneerd met een aigrette,
completeert het geheel.
