■Clowntje Rick
Geheime opdracht
Het huis „Beeckensteyn" in Velsen
zal gesloopt moeten worden
Ernest Bevin in de Eerste Kamer herdacht
4
De gemeente Velsen onderhandelt over
de aankoop van 25 HA. grond
Nieuw fabrieksgebouw
ingestort te Sittard
Geen Nederlandse eieren
naar Engeland
Handel in valse marken
Britse handelsbalans
gaat er niet op vooruit
Bestuursleden van B.V.V.
overtraden deviezenbesluit
Spaarkas voor vacantiegangers
Gratie voor G. C. van Bree
Voor de kinderen
Kapitein Carvallo"
Race van vrachtauto's met
groente naar de Duitse grens
Post voor repatriërende
militairen
wo: NS DAG 18 APRIL 1951
De achterkant van het huis Beeckensteyndemonstreert duidelijk de grote
verwaarlozing van het gebouw.
In de afgelopen nacht is te Sittard de
nieuwe fabriek voor staalconstructies van
de firma Deckers en Lammers ingestort.
Het betonnen dak kwam van een hoogte
van ongeveer zes meter naar beneden,
waardoor het gehele gebouw, dat vrijwel
klaar was, totaal werd vernield. Er was
niemand aanwezig. De schade wordt ge
schat op ongeveer f 100.000.
Wel naar Duitsland en Amerika
De onderhandelingen met Engeland over
de export van Nederlandse eieren zijn op
niets uitgelopen, zo verneemt het A.N.P.
Engeland wenste niet meer dan 8,20 per
100 stuks te betalen. Hierop zijn de onder
handelingen vastgelopen.
Goede vooruitzichten voor de eierhandel
zou thans Duitsland bieden. Naar verluidt
krijgt Nederland nog deze week een mil-
lioen dollar om met de uitvoer te beginnen
en zodoende de hangende moeilijkheden te
overwinnen.
De Duitse handelaren zouden zodoende
tijd hebben de quota te verdelen. Door deze
gang van zaken zou de export naar Duits
land met 20 millioen tot 25 millioen stuks
kunnen worden hervat.
Ook op de Amerikaanse markt vindt het
Nederlandse ei zijn weg, zij het in beperkte
mate. De naar de Verenigde Staten te ver
zenden eieren worden in het vervolg ge
olied. De eerste zending werd gewoon ver
zonden.
Van de vroegere glorie van het landgoed
Beeckensteyn" in Velsen, aan de rijksweg
HaarlemAlkmaar, is niets meer over. Alle
gebouwen, maar in het bijzonder het woon
huis zijn in een staat van reddeloos verval.
De Duitsers hebben er in de oorlog ge
woond en dat verblijf heeft verschrikke
lijke sporen achtergelaten. Van buiten is
dat te zien aan de smerige groene kleur die
op de muren werd gesmeerd om het ge
bouw te camoufleren, maar de verwoestin
gen die van binnen werden aangericht zijn
nog erger.
Het gehele gebouw is een ruïne gewor
den. Dit is te begrijpen, want na de be
vrijding is er niets gedaan voor het herstel,
zodat de verwaarlozing steeds ernstiger
werd. De ramen zijn scheef gezakt en er
zijn weinig ruiten meer heel.
Het interieur is bezaaid met kalk uit de
plafonds, de wanden zijn doordrenkt van
het water, dat jarenlang door het lekke dak
binnendroop. De vloeren op de tweede ver
dieping kraken onheilspellend, wanneer
men er over loopt. Dat moet overigens ook
al zo geweest zijn in de jaren voor de oor
log. want de Nederlandse militairen die er
in 1940 in waren gelegerd, hebben boven
op enkele plaatsen met dikke krijtletters
„zak er niet door" op de vloer geschreven.
Het souterrain staat vol water en de oude
tegelvloer in de gang is deels verbrokkeld,
deels verpoeierd. In de plafonds zijn nog
werkstukken van een weelderige sculptuur
te zien. evenals in het portaal waar twee
vrijwel ongeschonden beeltenissen van
vrouwenfiguren geconfronteerd zijn met de
dichtgespijkerde hoofdingang.
Vóór de oorlog werd het huis voor het
laatst bewoond door de familie H. van der
Griendt uit Haarlem en daarvoor door de
familie Smidt van Gelder, die er reeds om
trent de eeuwwisseling in woonde.
Het huis wordt aan beide zijden geflan
keerd door de vroegere rijtuig- en paarden
stallen welke beide worden bewoond. De
stal ter linkerzijde is als boerderij in ge
bruik genomen door de veeboer C. G. Schoo
nadat diens eigen hoeve in 1942 was afge
brand. Achter deze woning staat de vroe
gere orangerie, welke door de boer als
koeienstal wordt gebruikt.
De naam „Beeckensteyn", ontleend aan de
Halebeek, die uit de duinen stroomde naai
de lage meeroever, komt reeds in de 14e
eeuw in de Kennemer annalen voor. Sinds
1380 wordt het goed beschouwd als „heer
lijkheid", het huis echter is niet ouder dan
enkele eeuwen.
In 1659 verkocht Margaretha Bas. wedu
we van Nicolaas Corver, burgemeester van
Amsterdam, de plaats voor 19.000 aan
Gooyke Elberts. Daarna kwam het goed
door vererving in handen van Lubbert
Adolf Torek, heer van Rozendaal.
Nadat het huis respectievelijk bewoond
was door de families Bohlen en Cohen,
vestigde in 1837 generaal jonkheer Willem
Boreel van Hogelanden zich er metter
woon.
In „Zegepralend Kennemerland", dat in
1730 verscheen, staat een gravure van
Beeckesteyn zoals dat toen was: een fraai
17e eeuws gebouw in een ware lusthof.
Wij vernemen dat er kans geweest is dat
de gemeente Velsen, na aankoop van het
landgoed van de eigenares douairière A.
Cremers-Boreel te Vorden, het huis zou
restaureren.
Een onderzoek van Monumentenzorg
heeft evenwel uitgewezen, dat restauratie
niet meer mogelijk is. Dat betekent dus dat
het huis op de nominatie staat om te wor
den afgebroken.
Maar er wordt toch nog door het ge
meentebestuur onderhandeld over de aan-
Een ideale speelweide.
koop van een groot gedeelte van het land
goed, namelijk 25 ha aan de kant van de
rijksweg. Een klein deel van het bezit
namelijk het achterste gedeelte blijft dan
nog eigendom der familie.
Wij hebben reden om te veronderstellen
dat over enige tijd een voorstel door B. en
W. aan de Raad zal worden gedaan om tot
koop over te gaan. Het is de bedoeling het
buiten te bestemmen voor recreatie. Daax--
om zal ook wel voor de aankoop financiële
medewerking gevraagd worden van rijk en
provincie.
Dan zullen de gebouwen natuurlijk afge
broken moeten worden, want zo'n ruïne
kan men daar niet laten staan.
Het landgoed zelf is zeer mooi. Wij geven
hier een foto van een stuk open terrein,
door enkele mooie oude bomen gestoffeerd.
Dat zou een ideale speelweide voor kinde
ren zijn.
De Duitsers hebben op het landgoed drie
bunkers laten bouwen; twee er van staan er
nog en de derde, recht achter het huis heeft
men door het zand er omheen en er onder
weg te zuigen, onder de aardoppervlakte
doen verdwijnen.
Er staan veel eeuwenoude bomen, vooral
beuken en linden. De Duitsers hebben er
geveld en ook hebben Velsenaren in de tijd
van brandstoffenschaarste er gehakt, maar
toch is nog zeer veel gespaard gebleven.
In de kruinen der bomen nestelen tien
tallen reigers. Een vermeldenswaardig
overblijfsel uit het verre verleden is de zo
genaamde ijskelder, waarvan het bakstenen
verwulft temidden van het kreupelhout
boven de grond uitsteekt. Men placht daar
vroeger 's winters het ijs uit de even ver
derop liggende vijver onder een dekking
van zaagsel in op te slaan voor de zomer.
Deze kelder is sinds het einde van de vorige
eeuw niet meer in gebruik geweest.
a nvri'TpM'i'ip
Straffen van twee jaar, één jaar
en negen maanden geëist
De Maastrichtse rechtbank behandelde
Dinsdag de zaak van uitgifte van negentig
valse hönderd-markbiljetten, waarbij als
één van de hoofdverdachten betrokken is
de veehandelaar F. van den B. uit Ter-
heyden. Van den B. had de markbiljetten
gekocht van een persoon in Rotterdam die
hij slechts met de naam Jaap kon aandui
den. Hij had de biljetten op zijn beurt
doorgegeven aan een paardenhandelaar F.
J. T. G. uit Oirsbeek, die beweerde deze
biljetten van de hand te kunnen doen.
G. bracht met behulp van zijn neef een deel
der valse marken onder meer in Heerlen en
Maastricht aan de man.
De officier van justitie eiste tegen Van
den B. wegens medeplichtigheid 9 maan
den, tegen de neef F. W. G. één jaar en
tegen F. J. T. G. twee jaar.
Uitspraak over veertien dagen.
LONDEN (Reuter). Blijkens de offi
ciële cijfers, die gisteren gepubliceerd wer
den, is de Britse handelsbalans in Maart
belangrijk slechter geworden. In die maand
overtrof de waarde van de invoer die van
de uitvoer met 96 millioen pond sterling.
Dit verschil is voor het eerste kwartaal van
dit jaar 235 millioen pond sterling.
De Engelse minister van handel, Wilson,
heeft in het Lagerhuis verklaard, dat En
geland wegens de zeer ernstige achteruit
gang van zijn handelsbalans in het eerste
kwartaal van dit jaar zijn streven tot uit-
bi-eiding van zijn export, in het bijzonder
naar de andere landen van het gemene
best, dient te versterken. Hij zette uiteen,
dat Engeland „een ongekende industriële
ramp" tegemoet gaat, wanneer de aanvoer
van grondstoffen en vooral van zwavel,
niet verbetert.
Waarderende woorden van
prof. mr. R. Kranenburg
In de Dinsdagmiddag gehouden vergade
ring van de Eerste Kamer heeft de voor
zitter, prof. mr. R. Kranenburg, Ernest
Bevin herdacht. Pi-of. Kranenburg zeide
dat aan het politieke leven van Engeland,
van de gehele wereld een grote en markante
figuur is ontvallen. Door zijn sterke per
soonlijkheid, zijn massieve kracht, zijn
ijzeren wil en taai doorzettingsvermogen
heeft hij op het sociale en staatkundige
leven van Engeland, maar ook van de
wereld een grote invloed gehad.
Hij had voor ons volk, dat hij goed kende,
voor zijn eigen aard veel begrip en sym
pathie, hetgeen duidelijk bleek bij het be
zoek der Nederlandse parlementsleden aan
het Britse parlement, drie jaar geleden. Hij
hield toen een buitengewoon belangwek
kende rede, waarin hij de aard schetste
van ons volk en van het zijne, die zo ver
want waren en zo veel gemeen hadden.
Voor de samenwerking der vrije volken,
de verzekering van de vrijheid en veilig
heid en van een waardige vrede heeft hij
zijn ganse pei-soon, zijn volle enex-gie inge
zet. Zijn krachten zijn daai'in opgeteerd.
Uit naam van de Kamer betuigde prof.
Kranenburg de hartelijke deelneming aan
Bevin's echtgenote, aan het Engelse volk
en het Britse pax-lement in het verlies, dat
zij door het heengaan van Bevin hebben
geleden.
De minister van Binnenlandse Zaken,
mr. Van Maax-seveen, sloot zich namens de
regering bij de£e woorden aan. Hij noemde
Ernest Bevin een Europese figuur, die in
alle milieux waardering en hoogachting
ondervond.
Zonder beraadslaging of stemming heeft
de Eerste Kamer zich vex-enigd met de
wetsontwerpen inzake verhoging van de
salarissen der drie leden van de Algemene
Rekenkamer, de wijziging van de wet in
zake molest- en tropenrisico voor militai-
De bijzondere politie-rechter te 's Her
togenbosch veroordeelde Dinsdagmorgen de
voorzitter van de Bossche voetbalvereni
ging B.V.V., W. J. P., leraar te 's Hertogen
bosch, tot een vooi-waax-delijke gevangenis
straf van twee maanden met een proeftijd
van één jaar en een geldboete van 250
subsidiair één maand hechtenis en de pen
ningmeester van B.V.V., H. J. A. G. H.,
koopman te 's Hertogenbosch tot een voor
waardelijke gevangenisstraf van één
maand met een proeftijd van één jaar en
een geldboete van 250 subsidiair een
hechtenisstraf van een maand wegens op
zettelijke overtreding van het deviezen-
besluit 1945.
In April 1949 was op invitatie van B.V.V.
de Zwitserse kantonale club Neufchatel
naar Nederland gekomen. Volgens besluit
van de Nederlandse Bank mocht aan de
buitenlandse spelers slechts ƒ30 per per
soon en per dag als verblijfkosten worden
vei-goed. B.V.V. heeft deze vergoeding di
rect aan de manager van de Zwitserse club
uitbetaald, hetgeen in strijd zou zijn met
het deviezenbesluit. Het betrof hier een be
drag van 1800, dat de Zwitsers in Maas
tricht ter hand werd gesteld.
Beide bestuursleden van B.V.V. verklaar
den niets te weten van de bepalingen van
het deviezenbesluit. Zij zeiden zich gehou
den te hebben aan de richtlijnen van de
Nederlandse Bank, die toestond de spelers
30 per dag en per persoon te vergoeden.
De raadsman zei dat hier van de zijde
van zijn cliënten gesproken kan worden
van „nonchalante goede trouw". Hij achtte
geen stx-afaanspx-akelijkheid aanwezig en
concludeerde tot vrijspraak.
ren, de wijziging van de Kieswet, de inde
ling van Vlieland en Terschelling bij Fries
land, de goedkeuring van een Nedex-lands-
Frans ax-beidsverdrag en enkele wijzigingen
van de begroting 1949.
Volgende week
financiële beschouwingen
Aan het slot der vergadering heeft de
voorzitter medegedeeld, dat het in zijn
voornemen ligt de Kamer bijeen te roepen
op Dinsdag 24 April. In deze vergadering,
welke zo nodig des, avonds en volgende
dagen zal worden voortgezet, komen aan de
orde de algemene financiële beschouwingen
over de rijksbegroting 1951.
Greet Koeman zingt in Ierland
De sopraan Greet Koeman van de
Nederlandse Opera is per vliegtuig in
Dublin aangekomen om Donderdag mee te
wei'ken aan een concert te Limerick, dat
gegeven wordt onder auspiciën van de
Ierse radio.
De Nederlandse dirigent Albert van
Raalte zal bij deze gelegenheid voor
het laatst het symphonie-orkest van
de radio-omroep in Ierland leiden. Na
afloop van het concert gaat Greet Koeman,
die aria's uit Aïda van Verdi en Tosca van
Puccini en liederen van Schubert zal
zingen, onmiddellijk naar Amsterdam te
rug, waar zij Vrijdag moet optreden.
De Nederlandse Reisspaarkas zal bin
nenkort met haar wex-kzaamheden begin
nen.
De reisspaarkas is een stichting van reis-
verenigingen, vakorganisaties, coöperaties,
de spoorwegen, middenstandex-s, het Insti
tuut voor Arbeidersontwikkeling, de Jeugd
herbergcentrale, Bedrijfshoreca en de mini
steries van Sociale Zaken en van Onder
wijs. Men wil met behulp van deze kas
mogelijkheden scheppen voor vacantie voor
iedereen tegen zo laag mogelijke kosten.
Aan de spaax-ders wordt volkomen vrijheid
van keuze der vacantiebesteding gelaten.
De kas geeft zegels uit, die bij voorkeur
via werkgevers worden verspreid. De
zegels hebben een waarde van één gulden
en worden aan werknemers tegen 97 cent
overgedragen echter op voorwaax-de dat zij
deze zegels aan hun pex-soneel voor ten
hoogste 95 cent ovex-doen.
De wex-knemer plakt deze zegels in een
chequeboekje, waarvan ieder blad de waar
de van f 5,krijgt. Met deze cheques kan
betaald worden voor bedragen boven f 3,
bij ruim 400 pensions, hotels, kampeer-
huizen, jeugdherbergen, kampeercentra en
dergelijke. Bovendien nemen spoorwegen
en sommige touringcai-bedrijven de cheques
voor binnenlands vervoer en de K.L.M.
voor rondvluchten in betaling aan. Enige
parken, reservaten en openluchtmusea heb
ben dit voorbeeld reeds gevolgd.
De reiskas betaalt aan deze instellingen
95 cent per gulden terug. In werkelijkheid
wordt dus aan spaardei-s vijf procent kor
ting gegeven door bij de spaarkas inge
schreven bedrijven, liit de twee cent, die
de werkgevers per zegel meer betalen, dan
zij terug ontvangen, worden de kosten van
de stichting bestreden.
Doodstraf veranderd in
levenslange gevangenisstraf
Bij Koninklijk Besluit is gratie verleend
oan G. C. van Bi-ee. Van B. werd tot de
doodstraf veroordeeld bij sententie van het
Bijzonder Gex-echtshof te Amsterdam. De
doodstraf is vex-anderd in levenslange ge
vangenisstraf.
Van Bree was lid van de Deutsche Ab-
wehi-stelle en is betrokken geweest bij het
arresteren van de leden van twee illegale
groepen de groep Ter Galestin en de gx-oep
Doctei".
Bunkie begreep er niets vanHoe kwam het toch, dat hij daar opeens zo terecht
gekomen was op een gespannen waslijn, hoog in de lucht, tussen twee huizen in?
Hij voelde zich helemaal niet prettig! Het valt ook niet mee, als je daar zo maar
moet koorddansen op zo'n draad, die zo akelig hoog tussen de daken der huizen
hangt.En dat, als je niet eens geleerd hebt. voor koorddanser!
Nee, hij begreep er niets van, de arme Bunkie. Maar hij stond op de draad, dus hij
moest wel zorgen, dat hij er niet afkukelde! Maar het was een verschrikkelijk moeilijk
werk. Benauwd, met de armen uitgestrekt om zijn evenwicht te houden, ging hij
voetje voor voetje over de dunne draad. Hij durfde niet naar beneden te kijken, want
daar gaapte de diepte.... brrr, hij moest er niet aan denken, dat hij elk ogenblik
daarin kon storten! En het was nog zo'n afstand naar dat volgende huis! De hele
straat lag er tiissen. En hij zou toch tot het eind van de draad moeten doorlopen.
„Ik haal het niet.ik haal het nooit!", bibberde hij
Een geestige klucht
volgens beproefd recept
De Nederlandse Comedie gaf gisteravond
in de Haarlemse Schouwburg als abonne
mentsvoorstelling de premièi'e voor ons
land van de geestige klucht „Kapitein
Carvallo" door Denis Cannan, welk stuk
deze jonge schrijver in, Engeland binnen
zeer korte tijd een buitengewone popu-
lai-iteit verschafte. Zelf noemde hij zijn
product een traditionele comedie oftewel
(in de vertaling van Ferd. Sterneberg) een
blijspel van de beproefde soort.
in een intex-view met een redacteur van
het tijdschrift „Theatre World" verklaarde
Denis Cannan onlangs het danig te be
treuren dat de schouwburgbezoekers tegen
woordig in twee groepen uiteenvallen: de
eenvoudigen van geest met een ongecom
pliceerde smaak en de vooral op bevredi
ging van het intellect gestelden. Maar in
de bloeiperioden van de dramatische kunst
zouden volgens hem dezelfde stukken voor
iedereen voldoende aantrekkingskracht
hebben bezeten. De oude Gx-ieken, Shake
speare en Molière werden ten bewijze van
deze stelling als voorbeelden aangevoerd.
Thans heeft Cannan zij het dan op een
ander niveau eveneens geprobeerd het
onmogelijk geachte te bereiken door ernaar
te streven iedereen en zijn vader tevreden
te stellen.
Daarbij maakte hij gebruik van het ge
hele arsenaal van oude (en beproefde)
toneelgrappen waarvoor ook Menander,
Shakespeax-e en Molière zich niet te goed
hielden, zoals in het bijzonder de verwis
seling van identiteit, het laten opdraven
van komische bedienden en een bedrogen
echtgenoot, het zich vei~bex-gen onder tafels
en in kasten, het uitdelen van stokslagen
en op een wat hoger plan, het bespotten
van inhoudsloze vormen en gebruiken. Het
stuk is nog geen minuut oud of er ver
schijnt al een dronken baron voor het voet
licht, die naast een stoel plaats neemt en
zich lachwekkend in zijn lot weet te schik
ken. Een niet minder oude, maar altijd
weer enerverende truc, ook hier met veel
succes toegepast, is het aankondigen van
een explosie welke vervolgens veel langer
uitblijft dan men op redelijke gronden ver
wachten mocht om een des te gx-otere schok
teweeg te brengen.
Het ware volstrekt zinloos hier do inhoud
na te vertellen. De gebeurtenissen zijn zo
onwaarschijnlijk, zegt de titelheld ergens,
dat het onmogelijk is dat ze verzonnen
zouden wezen. Dat zijn ze dan ook inder
daad niet helemaal, want „Kapitein Car
vallo" vèrtoont veel overeenstemming met
„De held en de soldaat" van Shaw, de door
de schrijver zeer vereerde meester. Ook
hier is er een operette-oorlog aan de gang
tussen twee ondefinieerbare Balkanstaten,
waar overigens alleen maar Engelsen met
zonderlinge namen en schilderachtige kle
derdrachten schijnen te wonen. De situa
ties zijn zo mogelijk nog onzinniger- en
iedex*een, die wat hartige critiek op eigen
levenswaax-den verdragen kan, zal er zich
dan ook kostelijk bij amuseren, al zou het
tweede bedrijf na de ridicule scène van
het vex-hoor der stuntelige partisanen door
een éénmans-krijgsraad te velde bij aan
zienlijke bekorting stellig gebaat zijn.
Regisseur Johan de Meester had de op
voering, zoals we dat van hem gewend
zijn, tot in de pex-fectie voorbex-eid. De uit
blinker vond ik de in alle bescheidenheid
veelzijdige Ton Lutz als de flegmatieke
professor in de biologie en verzetsheld van
de koude grond. Zijn zeer humoristische
nuchterheid bij al het romantiekerig gedoe
in de trant, die een halve eeuw of daar
omtrent geleden hoogtij vierde, paste uit
stekend bij de bedoelingen van de schrij
ver. En als de namen van Ank van dei-
Moer, Lous Hensen, Han Bentz van den
Bei-g, Johan Fiolet, Fons Rademakers en
Philippe la Chapelle in één adem worden
genoemd, dan betekent dat in dit geval
dat het geheel op een prijzenswaardig peil
stond en dat zij allen naar de mate van
hun belangi-ijkheid in deze nonsensicale
fantasie zich pi-ima kweten van hun taak.
DAVID KONING.
Maandag, de eerste dag na de export
stop dat de Duitse grens voor onze groenten
weer openging, zijn ongeveer 75.000 kisten
kassla de grens gepasseerd tegen prijzen,
die varieerden van 19 a 25 cent per krop.
Spinazie en raapstelen werden geëxpor
teerd tegen respectievelijk 56 a 65 cent en
33 a 34 cent per kilogram. Van Duitse zijde
bleek geen vraag meer te zijn naar winter-
producten als prei, selderij en wortelen.
Maandagavond ontstond een x-ace van
vx-achtwagens met groente naar de grens.
De exporteurs dienen dagelijks het Bedrijf
schap voor Groenten en Fruit telegrafisch
op de hoogte te stellen van het bedrag,
waarvoor geëxporteerd is. Dit is nodig om
te voorkomen dat de limiet van één mil
lioen dollar wordt ovei-schreden.
Brieven, bestemd voor naar Nederland
terugkerende militairen aan boord van de
troepenschepen „Groote Beer" en „Somer
setshire", welke in een der tussenhavens
zullen worden uitgereikt, moeten respec
tievelijk op 20 en 24 April zijn gepost. Het
adres dient ook de naam te bevatten van
het troepenschip onder toevoeging „Op
thuisreis naar Nederland".
FEUILLETON
door Victor Bridges
vertaald uit het Engels
8)
Het lijkt me beter, dat u hem nu mee
neemt. Hazel keek op haar horloge. Ik had
moeder beloofd om thuis te komen
theedrinken. Eigenlijk kunt u best met me
meegaan, dan stel ik u aan moeder voor.
Ze zal het zo px-achtig vinden haar meest
geliefde schrijver persoonlijk te leren
kennen.
Een uitstekend idee, vond meneer
Shei'idan.
Het is erg aardig van u, zei Maurice
aarzelend. Maar ik heb het gevoel, dat ik
het u wel wat al te lastig maak.
Helemaal niet. Hazel sprong op. Kun
je het een uurtje zonder me stellen,
Sherry?
Natuurlijk, lieve kind, we zijn toch
bijna klaar. De redacteur keek Maurice
met een olijk lachje aan. U kunt beter
gehoorzamen, mex-kte hij op. Ik ben er wel
achter gekomen, dat je daarmee op de duur
tijd spaai-t.
O Sherry....! Hazel keek hem ver
wijtend aan, gluurde daarna even in de
spiegel en inspecteerde haar met inkt be
vlekte vingers. Ik kan die nu hier niet
meer schoon krijgen, constateerde ze met
een spijtig gezicht. Ik zal het dadelijk
thuis doen. Gaat u mee, meneer Went-
worth
Toen ze in de gang kwamen, hoorden ze
haastige voetstappen en even later ver
scheen een jonguitziende man, bloots
hoofds, in een los sportjasje, die na Maurice
even opgenomen te hebben, Hazel aan
sprak.
U gaat er toch niet vandoor, juffrouw
Bai-ton? vroeg hij. Ik wilde uw advies
hebben over de grote advertentie van
Merryweathers.
Op het ogenblik heb ik geen tijd, ik
moet even weg, antwoordde Hazel. Als er
ei-g veel haast bij is, kun je beter naar
meneer Sheridan gaan.
Goed. Voor de tweede maal keek de
spreker met een vragende blik in de rich
ting van Maurice, maar het meisje maak
te geen aanstalten hem voor te stellen.
Ze liep naar de voordeur en Maurice
volgde haar door de nauwe gang.
Dat was Cyril Clifford, die de leiding
van de drukkerij heeft, legde ze uit, toen
ze buiten waren gekomen en in de stra
lende zon naast elkander voortliepen De
drukkerij is achter het kantoorgebouw en
we hebben een massa drukwerk, behalve
de krant.
Dat had ik al begrepen uit de aan
kondiging op een van de ramen, zei Mau
rice. Opeens zag hij het verdrietige en ver
ontwaardigde gezichtje van Susie, het bar
meisje voor zich. Die meneer Clifford ziet
er erg jong uit voor een dergelijke baan.
Alle chefs van drukkerijen, die ik in mijn
leven ontmoet heb, waren mannen van
middelbax-e leeftijd.
Dit was een soort familie-aangelegen
heid, begx-ijpt u. Hij hielp zijn vader, die
dertig jaar bij ons gewerkt lieeft en toen
de oude man stierf, vond mijn vader het
goed, dat hij in diens plaats kwam.
Hij voldoet dus?
O ja, hij werkt uitstekendHazel
aarzelde, alsof ze er nog iets aan toe wilde
voegen, maar op het laatste moment scheen
zij van gedachte te veranderen. We zijn er
bijna, kondigde ze aan, terwijl zij een stille
zijlaan insloegen met aan weerskanten
vriendelijk uitziende, oude landhuizen. Hier
wonen we en dat huis daar, met die erker,
is het onze. Ze maakte aanstalten de weg
over te steken. Zegt u alstublieft dat u het
een aardig huis vindt, anders stelt u me
hevig teleur.
Het lijkt me allercharmanst, zei Mau
rice. Als ik zelf in Melchester moest wonen,
zou ik ook zo'n oud huis kiezen. Ik haat
moderne huizen. Ze hebben geen karakter.
Dat zei mijn vader ook altijd. U en
hij zouden het samen vast heel goed hebben
kunnen vinden.
Hazel haalde een sleutel te voorschijn,
opende de voordeur en ging hem voor in
een aardige hall met witte panelen, waar
op mooie antieke prenten hingen. Hoge,
openslaande deuren kwamen uit op de
achtertuin, en toen ze daar heen wilden
gaan kwam opeens mevrouw Barton dooi
de deuren uit de tuin het huis binnen.
Zo kindje, ben je al thuis! En heb je
bezoek meegebracht? Dat is gezellig!
U raadt nooit, wie dit is, moeder, al
deed u nog zo uw best. Hazel keek haar
lachend aan. Mag ik u voorstellen: dit is
de heer Maux-ice Wentworth, de bekende
schrijver!
Werkelijk? Maar dat is zéér bijzon
der! Mevrouw Barton stak een hand uit.
Als ik het vragen mag, hoe en waar heb je
hem ontmoet?
Meneer Wentworth kwam bij mij. Hij
kwam zo maar het kantoor binnenwande
len en liet zijn kaartje afgeven. Ik wilde
deze unieke ontmoeting natuurlijk uitbui
ten en heb hem mee hierheen genomen
om thee te drinken. Hij heeft beloofd, dat
hij een boek van hem voor u zal signeren.
Als u nog lang zo doorgaat, mex-kte
Maurice op, kruip ik helemaal in mijn
schulp en verdwijn in de grond.
Ja, we moeten meneer Wentworth
met tact behandelen, want hij is erg be
scheiden. Hazel lachte ondeugend. Wilt u
hem meenemen naar de tuin, dan was ik
intussen even mijn handen. Die ellendige
vulpen heeft weer zo gelekt.
Ze liep de hall door naar de trap en na
een liefdevolle blik op haar dochter,
wendde mevrouw Barton zich tot Maurice.
Ik begrijp, dat u zich wat verlegen
voelt onder onze geestdriftige betuigingen,
zei ze. Maar het is allemaal oprecht ge
meend. Hazel en ik wax-en weg van uw
laatste boek en ik verheug me er over, dat
Hazel u heeft meegebi-acht om hier thee
te drinken. Gaat u naar buiten? De thee
zal binnen enkele minuten klaar zijn. U
kunt eerst een sigaret roken.
Met een wondei-lijk plezierig gevoel van
zich-thuis-voelen volgde Maurice me
vrouw Barton de tuin in. Op het grasveld
stond een tafeltje gedekt voor de thee, met
koppen en schotels, en een ogenblik latex-
zat hij in een diepe rieten tuinstoel, ter
wijl hij de vriendelijke ogen van zijn
gastvrouw op zich gei-icht voelde.
Weet u, dat is een zéér bijzondere
ervax-ing voor me, zo opeens een lieve
lingsschrijver in levende lijve te ontmoe
ten. Er zit altijd het x-isico van een teleur
stelling in, begrijpt u. Stelt u zich voor,
dat de bewonderde figuur een hazenlip
heeft of een dikke speknek!
Ja, zulke dingen kunnen voorkomen.
Maurice knikte ernstig.
Men heeft me wel eens verteld, dat
de jaarlijkse bijeenkomst van letterkun
digen een afschrikwekkende vertoning is.
Dat is overdreven! Het kan nooit zo
erg zijn als b.v. een tentoonstelling van
hypermoderne kunst. Mevrouw Barton
boog zich voorover om een grote rossige
kat die zich tegen haar voeten drong, te
strelen. En mag ik u nu eens vragen, wal
u er toe gedreven heeft Hazel op te
zoeken? U bent toch zeker niet van plan
een artikel voor ons blad te schrijven?
Dat zou tè mooi wezen om waar te kunnen
zijn.
Ik zou me erg gevleid voelen, als ik
een bijdx-age voor uw blad zou mogen
levex-en, maar wat mijn bezoek aan uw
dochter betx-eft, kan ik u vertellen, dat
daarvoor een geheel andere x-eden was. Ik
had gehoord, dat juffrouw Barton van
plan was de „Eekhoorn" te verkopen en
ik kwam hier om nadere infox-matie in te
winnen. Ik kijk al lang uit naar een kleine
motorboot en het bootje van uw dochter
is precies van de grootte, die ik zoek.
Dat moet u maar met Hazel bespi'e-
ken, de boot is haar eigendom. Persoon
lijk zou ik het prettig vinden, als u de
„Eekhooi-n" kreeg. Mijn man was bij
zonder aan het scheepje gehecht en ik
zou het op px-ijs stellen, wanneer iemand
die we kennen, de boot kreeg. Verder
moet ik u zeggen, dat ik blij zal zijn, als
Hazel er niet meer alleen op uit zal
kunnen trekken, zoals ze nu en dan doet.
Ik heb dan geen seconde i-ust, voordat ze
veilig en wel weer terug is. Het is natuur
lijk overdreven van me, maar ze is het
enige, wat ik nog heb, en ik ben dol op
haar
Dat spx-eekt vanzelf. Maurice glim
lachte. Ik heb de indruk, dat wel meer
mensen dol op haar zijn. Meneer Sheri
dan is er zeker één van.
O ja, de oude Shex-idan aanbidt haar.
(Wordt vervolgd).
