V1
IJl 11#
„Petite tete" blijft nog de
ideale haardracht
De vrouwelijke impresario s
zorgzaam, energiek, zakelijk
Geheime opdracht
Fleurige en smakelijke
hors d'oeuvres
met MOLENDIJK'S PERMANENT
Chignons zijn losse
aanhangsels
Een beroep, dat absorbeert door zijn veelzijdigheid
Mej. M. Schill
vertelt over haar werk
Beroepen voor meisjes
FEUILLETON
ZATERDAG 5 MEI 1951
4
Waar men feesten wil hetzij voor ver
jaardag, verloving, jubilé, het welslagen
van een examen of dergelijke zoekt men
naar mogelijkheden om een gezellige fees
telijke stemming te krijgen. Men voegt dan
tussen de feestelijkheden veelal zeker
als het een familiefeestje betreft een
wat meer uitgebreid dinertje. Zo'n dinertje
kan natuurlijk min of meer uitgebreid zijn
en op het begin, dat meestal een hors
d'oeuvre is, zullen wij het licht eens laten
vallen. Als U Uw Frans nog niet bent ver
geten, dan weet U, dat „hors d'oeuvre" wil
zeggen: „buiten het geheel vallend" en dat
is eigenlijk wel waar. Het is een gang, die
bestaat uit één of meer koude, lichtverteer-
bare en aardig gegarneerde gerechtjes. Wij
noemen hier dus al „en passant" enkele
voorwaarden op, waaraan een hors d'oeuvre
moet voldoen. Het zijn n.l. koude gerecht
jes van lichtverteerbare grondstoffen
begrijpelijk men zou anders geen eetlust
meer overhouden voor de nog volgende
gangen en zij moeten aardig gegarneerd
zijn; zij moeten als het ware door hun aar
dig en smakelijk uiterlijk de eetlust nog
vergroten.
Wij kunnen een enkel gerechtje geven,
b.v. haringsla op geroosterd brood als het
een eenvoudig diner geldt of, als het een
bijzondere gelegenheid is, een primeur b.v.
kaviaar, opgediend in een schaal of schaal
tjes met ijs, waarbij men fijngehakte ui, ci
troen en natuurlijk geroosterd brood en
boter geeft of b.v. kievitseieren, die ge
serveerd worden: hardgekookt en omgeven
door radijsjes, sterkers of waterkers.
Het is niet moeilijk een keus te maken
voor een hors d'oeuvre. Een uitgebreide
collectie staat U ten dienste: allerlei
slaatjes, gevulde tomaten, gevulde eieren,
vleesgerechtjes, kaas, vis, groenten.
Bij het samenstellen van een uitgebreide
hors d'oeuvre, de „hors d'oeuvre varié",
moeten wij er wel aan denken, dat wij
goede combinaties maken, niet alleen wat
smaak betreft en verteerbaarheid (b.v. niet
te veel vette hapjes), maar ook wat de
kleur aangaat. Plaats niet te veel roodge
kleurde gerechtjes op een schotel, zoals to
maten naast rolletjes saucis en kreeft. Over
dit opdienen nog iets: men kan gebruik
maken van een speciale hors d'oeuvre-
schotel met aparte vakjes voor de verschil
lende gerechtjes. Heel goed is echter ook
een gewone ronde of ovale schotel te ge
bruiken, maar U kunt ook cle verschillende
gerechten afzonderlijk op schotels opdie
nen. Men geeft bij een uitgebreide hors
d'oeuvre altijd mayonnaise, stukjes geroos
terd brood en boterballetjes of -blokjes.
Hier is een voorbeeld van een hors
d'oeuvre van 5 verschillende gangen: To
maatjes gevuld met eierslaatje; huzaren-
slaatje; stukjes gerookte paling; halve
eieren gevuld met eiboter; kaascroütons.
U ziet, dat een zuur gezicht naast een vet
hapje komt, een gerecht met een weinig
uitkomende smaak, zoals de eieren, bij een
wat meer pittig-smakend onderdeel.
Nu nog een voorbeeld van een luxueuze
hors d'oeuvre: Stukjes kip met mayonnai
se; rolletjes saucis gevuld met ei- of kaas-
boter; kreeft met mayonnaise; garnalen-
slaatje; appelblokjes met mayonnaise; crou
tons met ansjovis; plakjes ei met ravigotte-
saus; paling in gelei.
De bekende Franse kok en leermeester
Escoffier zegt ongeveer: „De afwisseling
van de hors d'oeuvre is oneindig. Alle pro
ducten, die bij de voeding gebruikt worden
zijn geschikt om er de meest verschillende
gerechtjes van te maken. Degene, die de
hors d'oeuvre maakt, moet' iets goeds en
moois kunnen maken van weinig. Het is
veel meer zijn arbeid dan de aard van de
grondstoffen, die aan het gerecht waarde
geeft." A. v. D.
ADVERTENTIE
IEDERE DAME IS VERWEND
SANTPOORTERPLEIN - TELEFOON 19706
HAARLEM
NATUURLIJK staat het iedere vrouw vrij beur haar te dragen zoals zij dat wil, maar
wie graag met de mode meegaat, zal toch haar lokken moeten laten kortwieken.
Voor geval ze dat al met lang gedaan heeft! En al die geruchten over chignons en
wrongen laag in de hals dan? En al die hoedjes voor op het hoofd, die het korte
kapsel eenvoudig tot een onmogelijkheid maken? Och, dat moet u allemaal niet zo
nauw nemen. Als de Parijse groten Dior, Fath, Dessès en zo meer hun mannequins
met lange of langer wordende haren laten lopen, dan hoeft u zich nog direct daaraan
te storen. Veel belangrijker is wat de kappers decreteren en zij zijn het er allen over
eens dat het „petite tête" de ideale dracht is, zeker nu de zoele zomermaanden nog
voor ons liggen.
We kunnen niet anders zeggen dan dat
wij de wijsheid en het inzicht der figaro's
ditmaal toejuichen. Inderdaad, het korte
kapsel biedt in het warme jaargetij tal
loze voordelen. En wat er aan volume ver
loren gaat wordt ruimschoots goedgemaakt
door een perfecte coupe. Dus in de eerste
plaats: een prima kapper! Voorts een ste
vige borstel, die werkelijk masseert. Het
resultaat is in het algemeen een jeugdig,
kwiek en ordelijk hoofd. En de sportieve
vrouw zal zich vol verbazing afvragen,
waarom zij zich eigenlijk jarenlang heeft
druk gemaakt over een speciaal soort bad
muts ter bescherming van haar vlechten
of een grofmazig haarnet onder het tennis
sen, dat haar rol voor afzakken behoeden
moet.
Maar nu nog even over die chignons,
waarover u de laatste tijd zoveel hoort
spreken. Dat kan toch niet allemaal baker
praat zijn? Nee, inderdaad niet. Die chig
nons evenwel zijn meestal losse aanhang
sels, die u naar believen op of van uw
hoofd kunt doen. Soms is het een postiche
van eigen haar, soms een namaak-wrong
van nylon of een kleine guirlande van
kunstbloemen. Natuurlijk zijn er nog tal
van andere mogelijkheden. U kunt ook
een garnering aanbrengen van veren, van
zilveren of gouden vlechten al of niet
echt of van een toefje bont. Deze laat
ste versiersels zijn natuurlijk alleen be
doeld voor 's avonds.
Om nu op het echte onvervalste kapsel
terug te komen, het korte dus! Antoine,
de wereldberoemde Parijse coiffeur, brengt
een klein, we zouden haast zeggen ge
beeldhouwd kopje met korte soepele krul
len. Van voren valt een kleine franje over
het voorhoofd, terwijl het haar achter
hoog opgeknipt is. Niettegenstaande alles
zeer vrouwelijk! Van totaal ander karak
ter is het nieuwste kapsel van de tegen
woordig niet minder bekende Fernand
Aubry. De coiffure omsluit glad als een
helm het hoofd en de bollende lok op het
voorhoofd heeft wel iets weg van een vi
zier. Het haar, opzij even over het oor
naar achteren getrokken, wordt in de nek
gevangen in een soort rol, die met een
grote zachtgekleurde bloem is bedekt. De
Engelse Sylvia Pope creëerde een eenvou
dig zachtgolvend kapsel.
Hoe u ook over de nieuwe haarmode
moogt denken, vrouwelijk is zij zeker en
practisch ook. En wat niet minder be
langrijk is u behoudt uw speldengeld!
ARLETTE
MEJUFFROUW M. SCHILD, de enige vrouwelijke Nederlandse impresario, tevens
directrice van de muziekafdeling van het Ned. Impresariaat te Amsterdam, met
wie ik dezer dagen een gesprek had vindt haar beroep „een echt vrouwelijke bezig
heid". „Mannen slaan er niet altijd acht op, dat kunstenaars niet alleen een onderdak
moeten hebben wanneer zij in een vreemde stad of in een vreemd land optreden. Men
moet hen ook door kleine attenties, zoals bloemen in hun hötelkamer, een berichtje
met een groet van de impresario, e.d- op hun gemak weten te stellen opdat zij het
gevoel krijgen, dat er iemand is in dde vreemde omgeving, die aan hen denkt".
Als het beroep van impresario, louter uit
dit contact met de kunstenaars bestond, nog
uitgebreid dan met reizen en hen verge
zellen, dan zou iedere vrouw, die zich
graag tussen mensen beweegt, wel impre
sario willen zijn, maar er zijn meer hoe
danigheden vereist. Last van vermoeidheid
en van zenuwen moet de impresario niet
hebben. Het werk absorbeert haar en neemt
zelfs haar vrije tijd zo goed als geheel in
beslag. „Uitrusten doe ik alleen, wanneer ik
met de auto naar het buitenland ga om daar
contracten af te sluiten voor de onder mijn
hoede staande musici", zei mejuffrouw
Schill glimlachend. „Ik ben dan genood
zaakt om mijn aandacht bij de weg te be
palen en dat maakt het onmogelijk om te
gelijkertijd aan andere dingen te denken.
Weet u wel, die tailleur van de vorige week, gemaakt volgens de Engelse mode? Wat
zoudt u er van zeggen om er een Franse blouse met striksluiting bij te dragen? De
blouse op bovenstaande foto is eenvoudig, zonder opschik en toch smaakvol. Zij is
van een van de beroemde Franse modehuizen.
Echt ontspannend". Dat vele reizen is niet
allemaal voor plezier, want hierbij komt
een derde eigenschap kijken, de zakelijk
heid. „Kunstenaars zijn over het algemeen
toch al zo onzakelijk, als de impresario dat
ook was, zouden zij er helemaal bekaaid af
komen", is het commentaar van mej. Schill.
„Bovendien moet zij zeer diplomatiek zijn
zowel tegenover degenen, met wie zij een
contract afsluit als met de kunstenaars.
„Hoe ik zélf impresario geworden ben?"
„Ik ben er als het ware ingegroeid", be
antwoordde mijn gastvrouw mijn vraag.
„Voor de oorlog heb ik zelf zang gestu
deerd aan het conservatorium in Berlijn.
Daar heb ik verschillende beroemdheden
leren kennen en veel vrienden gemaakt.
Met dezen ben ik voortdurend in contact
gebleven en ik heb met enkele reizen
meegemaakt. Daardoor kreeg ik belang
rijke relaties en toen ik door de oorlog te
lang uit mijn werk was geweest, leek het
mij na de bevrijding het meest logische om
mijn zangcarrière op te geven en in plaats
daarvan als impresario te gaan optreden.
Voordat men echter zoiets kan beginnen,
moet men vergunning hebben van het mi
nisterie van O., K. en W. Deze vroeg ik
aan, maar ik kreeg een weigering omdat er
plannen waren voor de oprichting van een
Nederlands Impresariaat, dat met rege
ringssteun zou worden opgebouwd. Ik trof
voorbereidingen en toen in 1947 het Im
presariaat op initiatief van de Kon. Ned.
Toonkunstenaarsvereniging en met rijks
subsidie tot stand kwam, werd ik tot di
rectrice benoemd. Het is de bedoeling het
Impresariaat „self supporting" te maken.
De subsidie, welke wij nu nog ontvangen,
wordt besteed ten behoeve van jonge kun
stenaars. Voor dit doel heeft het Prins
Bernhardfonds ons ook een toelage ge
schonken. Het is heel prettig om voor die
jongeren iets te doen. De ouderen kunnen
beter op eigen benen staan en het schept
zo'n voldoening de jongeren op hun eerste
schreden te begeleiden. Theo Bruins heb
ik bijvoorbeeld van zijn eerste optreden
af onder mijn hoede gehad".
„Het leven van een impresario is inte
ressant", vervolgde mej. Schill. „Ik woon
audities bij, ga naar vergaderingen, regel
het optreden van mijn musici, zorg voor
hun verblijf en hol dan 's avonds nog naar
concertzalen om al of niet vermeende ster
ren te horen. Mijn werk is anders dan dat
van de impresario's, die zich op het gebied
van toneel bewegen. Zij immers nodigen
buitenlanders naar Nederland uit, maar
kunnen slechts hoogst zelden Nederlanders
naar het buitenland sturen. Voor musici is
dat natuurlijk anders, omdat iedereen hun
taal verstaat. Mijn zorg betreft dan ook
Nederlandse zowel als buitenlandse kun
stenaars. Ik heb b.v. concerten van het Ne
derlands Kamerkoor kunnen organiseren in
Italië, Frankrijk, België en voor dit seizoen
in Duitsland en in Edinburgh, en engage
menten bezorgd aan Nederlandse zangers
in het buitenland. Bovendien treden de En
gelse zangeres Kathleen Ferrier en de tenor
Peter Pears steeds onder auspiciën van ons
Impresariaat in Nederland op. Hoewel er
sinds November van het vorig jaar een
Federatie van Concertdirecties bestaat, is
er toch nog concurrentie tussen deze direc
ties, wat het aantrekken van musici en or
kesten betreft. De wedloop is het span
nendst omstreeks Maart, wanneer er plan
nen gemaakt worden voor het nieuwe sei
zoen. De drukte op het bureau is dan over
stelpend en goed personeel is een dringende
noodzaak. Dit vormt evenwel een probleem,
omdat de meeste meisjes wel de leuke
werkjes willen doen, zoals het meereizen
met de kunstenaars, maar niet het bureau
werk, dat gewoon secretaressewerk is".
Mej. Schill vertelde verder: „In het bui
tenland bestaat geen instelling als het im
presariaat., daar kent men alleen particu
liere impresario's in Italië zijn het bijna
allen vrouwen! Het voordeel van
dit impresariaat is, dat de Stichting
de kunstenaars bij de extra kosten kan
steunen. Dit gebeurt niet in het buiten
land. Daarop stranden - dikwijls uitwisse
lingen. Er is nl. een internationale overeen
komst, die eist dat contracten via de im
presario's moeten worden gesloten.
Het Impresariaat organiseert iedere
maand in Amsterdam contactmiddagen
tussen de musici, waarvoor veel belang
stelling bestaat. Uit deze middagen is het
Contactcentrum van Nederlandse Musici
ontstaan, waarbij het Impresariaat zeer is
geïnteresseerd .In Mei zal voor de eerste
maal een jonge musicius worden gekozen,
die een jaar speciaal bij engagementen
voor concerten, zal worden geprotegeerd.
Een tweede plan, waarbij mejuffrouw
Schill is betrokken, is een internationale
contactweek in Land en Bosch te 's-Grave-
land te houden (eind Mei, begin Juni),
waarvoor uit verschillende landen, o.m.
Engeland, Duitsland en Zwitserland, twee
jonge kunstenaars worden uitgenodigd.
Daar zullen uitwisselingsplannen worden
besproken. De kunstenaars zullen concer
teren voor de radio. De in Mei gekozen Ne
derlandse kunstenaar zal er ook optreden.
De samenkomst is mogelijk geworden door
hulp van particulieren".
Over gebrek aan werk heeft mejuffrouw
Schill dus niet te klagen. Zij beschikt ech
ter over een onverwoestbare energie en een
levensblijheid, waarmee zij ieder voor zich
inneemt. DAPHNE.
ADVERTENTIE
AAEBT u maaTgevoel
OP CONFECTTE-GEvoEi.
KLEECER.-
MAKERy
GERARP A-
VAN DEC.
STEU-R-
TEL.IO750
Bij de N.V. Drukkerij De Spaarnestad te
Haarlem is verschenen een boek van
Aimée van Tricht: „De toekomst tege
moet", een boek over beroepsmogelijkhe
den voor meisjes. De schrijfster meent een
doorslaggevende reden te hebben voor het
doèn uitgeven van dit boek, nl. dat de
kinderen en de opgroeiende jeugd over het
algemeen slechts heel weinig of in het ge
heel niets van toekomstmogelijkheden of
beroepen afweten. Zij heeft zich niet, aldus
haar voorwoord, zoals bij de eerste druk
van dit boek in 1940 bepaald tot de z.g.
ideële beroepen (verpleegster, vroedvrouw,
kinderverzorgster, landbouwhuishoudkun-
dige, onderwijzeres, maatschappelijk werk
ster, enz.), maar zij heeft haar informaties
uitgebreid met beschouwingen over andere
beroepen en hun opleidingen.
Over al deze beroepen heeft Aimée van
Tricht op een dergelijke korte en toch dui
delijk voorlichtende manier geschreven,
dat het meisje, dat aan de beroepskeuze
toe is, voldoende begrip krijgt van wat
haar te wachten staat, indien zij één der
besproken beroepen kiest, en dat zij tevens
beseft, wat er van haar verwacht wordt en
welke physieke eisen er worden gesteld.
Practisch is bovendien, dat in iedere be
schrijving adressen van opleidingsinstitu
ten en methoden van opleiding zijn opge
nomen, zodat men niet nodeloos behoeft te
zoeken, waar men zich kan oriënteren. Het
vierde gedeelte van het boek bestaat voorts
uitsluitend uit adreslijsten van inrichtin
gen, scholen en instituten als ook uit lijsten
van gewestelijke arbeidsbureaux en de
bijkantoren ervan, waar men inlichtingen
over beroepskeuze kan krijgen.
Dit boek is niet alleen voor meisjes en
jonge vrouwen van belang om zich een
weg te zoeken in de veelheid van beroepen.
Het heeft ook een voorlichtende taak voor
ouders.
Om u $en beeld te geven van de wijze,
waarop de beroepen zijn beschreven en om
u tevens te doen kennis maken met vak
ken voor meisjes, die slechts vaag bekend
zijn, zal ik van tijd tot tijd stukjes van de
beschouwingen in deze pagina opnemen.
DAPHNE.
In een van de
kranten ontdekte
het kind Lilibeth
het plaatje van
mevrouw Boes
man, die door stoe
re mannen aan land wordt gebracht na
haar onfortuinlijke ballontocht. De kran
tenfoto's hebben de laatste tijd Lilibeth's
onverholen en vasthoudende belangstelling.
Je kunt haar met de beste wil van de we
reld niet meer met een kluitje in het riet
sturen. Het is alsof ze ruikt, dat je een
poging doet haar iets anders te vertellen
dan er in werkelijkheid is gebeurd.
En u zult het met me eens zijn, dat lang
niet alle plaatjes geschikt zijn om leuke
verhaaltjes bij te vertellen!
Aanvankelijk lukte het nog wel eens haar
aandacht af te leiden door met gespeeld
enthousiasme op een prettige prent te wij
zen en daarop haar fantasie te richten.
Maar ook die dagen zijn voorbij.
Bijna geïrriteerd zegt ze dan: „Nee, Mam,
ik bedoel dat 3slaatje", en haar vingertje
wijst pertinent in de gewenste richting.
Zo had ze dan dezer dagen mevrouw
Boesman te pakken. Ze liet haar niet meer
los. Ze moest alles van een ballon weten.
„Waarom laten ze die ballon niet alleen
los, Mam?", vroeg ze, toen ik aan het
mandje toe was. Onder omstandigheden
ware dat zeker beter, dacht ik.
„En waarom ging ze naar zee toe, Mam?"
„En waarom gingen ze in het water,
Mam?"
„Omdat ze dat leuk vonden", antwoord
de ik nogal béte!
„En was het mandje toen een bootje,
Mam?"
„Ja", herademde ik, „en mevrouw roeide
toen naar het strand".
„Had de mevrouw dan een roei bij zich,
Mam? En was ze zó moe, dat ze gedragen
moest worden?"
Wat kon ik anders dan „ja" zeggen?
door Victor Bridges
vertaald ait het Engels)
22)
Ik zou het Maitland kunnen vragen.
Ik neem aan, dat hij wel een voordracht
over Victor Hugo zal willen houden.
Daar twijfel ik niet aan. Dat schijnt
zijn speciale onderwerp te zijn.
Professor Lorimer keek op zijn horloge,
Dat komt dus allemaal prachtig voor
elkaar, vervolgde hij. Er staat je niets in
de weg om de eerste de beste trein naar
Londen te nemen, die je halen kunt. Ik
hoop, dat die regenngslieden zo verstan
dig zijn werkelijk te luisteren naar je ad
viezen. Tenzij het een geheime zaak be
treft, zal ik naderhand graag iets horen
over je bevindingen.
Nigel begreep, dat hij kon gaan en stond
op.
Ik zal alles, wat de moeite waard is,
goed in me opnemen, professor, antwoord
de hij. Maar ik dcr.k niet, dat het veel bij
zonders zal zijn.
Met een schok kwam de taxi tot stil
stand. De chauffeur draaide zich om.
U bent er meneer, dat gebouw daar
is het Ministerie van Binnenlandse Zaken.
Prachtig!
Nigel stapte uit met een koffertje in zijn
hand en na de chauffeur betaald te heb
ben, liep hij vol verwachting op de impo
sante ingang van een groot gebouw toe.
Het was bijna vijf uur 's middags en in
Whitehall hadden de ambtenaren hun dag
taak volbracht. In groepjes kwamen ze
naar buiten. In de ruime vestibule, die
Nigel betrad, stonden enige waakzame
boden. Op één er van liep hij toe en gaf
zijn kaartje af.
Ik heb een afspraak met de heer
Fairfax, deelde hij mede. Ik heb deze af
spraak persoonlijk telefonisch met hem
gemaakt.
Een ogenblikje, alstublieft.
De man liep naar een lessenaar aan de
andere kant en begon met zijn collega te
fluisteren. Het resultaat bleek bevredi
gend te zijn, want toen hij weer op NigeJ
toekwam, keek hij hem met iets van ont
zag aan.
Wilt u mij maar volgen, meneer, dan
zal ik u naar de kamer van de heer Fair
fax brengen.
Na een korte tocht in een lift en enige
passen door een lange gang, betrad Nigel
een kleine, rustig gemeubileerde kamer,
waar de als steeds onberispelijk geklede
Michael Fairfax hem hartelijk ontving.
Dit is werkelijk geweldig van je, ouwe
jongen, en ik kan je niet zeggen, hoe
dankbaar ik je ben. Fairfax drukte de hand
van zijn bezoeker met grote hartelijkheid
en keek dan naar het koffertje. Je hebt
je spullen meegebracht, zie ik, en je blijft
dus logeren. Dat is helemaal prachtig! Ik
hoop, dat hierdoor niet het hele universi
taire leven in Cambridge in het honderd
loopt.
O neeNigel nam zijn hoed af en
zocht de gemakkelijkste stoel uit, die in de
kamer aanwezig was. Ik heb de zaak met
prof. Lorimer besproken en hij was van
oordeel, dat ze het wel even zonder me
zouden kunnen stellen. Of hij tè optimis
tisch is geweest, zullen we naderhand zien.
Dat risico moest in ieder geval maar
genomen worden, grinnikte Michael, en
een elegante sigarettenkoker te voorschijn
halend, presenteerde hij Nigel een sigaret.
We hebben nog tijd genoeg om er eentje te
roken. Billy wordt door een of andere ver
velende deputatie bezig gehouden en het
zal nog wel een goed kwartiertje duren,
voordat hij ons kan ontvangen.
Waar gaat het over?, vroeg Nigel.
Het lijkt me beter, dat hij je dat zelf
allemaal vertelt. Zich over zijn schrijftafel
buigend, nam hij een dicht betypt vel
papier op. Terwijl we hier zitten te wach
ten, zou ik echter wel graag zien, dat je
dit eens even doorlas. Het is het rapport
van een lijkschouwing, welke de vorige
week in Melchester in Essex werd gehou
den. Neem er rustig de tijd voor en lees
het verhaal zo aandachtig mogelijk.
Zoals je wilt.
Na een sigaret opgestoken te hebben be
gon Nigel te lezen, terwijl zijn vriend, op
de leuning van een andere stoel zittend,
hem met belangstelling gadesloeg.
Hè, dat is toevallig.
Wèt?
Ik ken die knaap Wentworth! Hij is
lid van mijn Club.
Wat vertel je me daar! Michael trok
zijn wenkbrauwen vragend op. Ken je hem
goed, wat voor soort kerel is hij?
Van het beste soort, dat je je beden
ken kunt. Hij is oorlogscorrespondent in
Birma geweest. Hij schijnt nu romans te
schrijven en daar veel succes mee te heb
ben.
Hoe interessant. Ik zou graag meer
over hem horen, als je dit stuk uitgelezen
hebt.
Nigel las verder en te oordelen naar de
uitdrukking van zijn gezicht, scheen zijn
belangstelling in hoge mate gewekt te zijn.
Hij las verder aan één stuk door en keek
niet weer op, voordat hij klaar was.
Het is werkelijk een dramatisch ver
haal, merkte hij op. Het is iets voor een
film.
Wat vind je van de uitspraak?
Niet helemaal bevredigend, maar ik
zou niet weten, wat ze anders hadden
moeten zeggen. Tusen haakjes, heeft dit
iets te maken met het verzoek aan mij
om hals over kop naar Londen te komen?
Er is werkelijk enig verband, zei
Michael, terwijl hij het rapport weer in
ontvangst nam. Op dat moment klonk er
een zoemgeluid. We kunnen naar binnen,
voegde hij er aan toe. Billy belt. Hij heeft
die vervelende kerels toch sneller dan ik
dacht weten te lozen.
Hij liep de kamer door naar de verbin
dingsdeur en verzocht Nigel het eerst naar
binnen te gaan.
Hier is mijn vriend Graham, kondig
de hij aan. Ik veronderstel, dat u hem nu
kunt ontvangen.
Natuurlijk. Sir William, die aan een
grote vergadertafel midden in de kamer
zat, stond op en stak zijn hand uit. Het
doet me genoegen u te ontmoeten, meneer
Graham, en ik ben u er zeer erkentelijk
voor, dat u zo snel bent gekomen. Ik hoop,
dat het u niet al te veel moeilijkheden
heeft veroorzaakt.
Ik heb me gemakkelijk vrij kunnen
maken, antwoordde Nigel. Ik vond het een
prachtig excuus om. een paar dagen in
Londen door te brengen.
Het spijt me, dat ik u moest laten
wachten, maar in de ongelukkige positie
van minister van Binnenlandse Zaken ben
ik overgeleverd aan allerlei vervelende
kerels met eindeloze verhalen. Het is wer
kelijk een opluchting eens een bezoeker te
begroeten, die méér dan welkom is? Gaat
u zitten en maakt u het zich gemakkelijk.
Nigel mompelde enige woorden van dank
en nam plaats, terwijl Sir William vragend
in de richting van Michael keek.
Heb je meneer Graham al enigszins
op de hoogte gebracht van hetgeen, waar
over we met hem wilden praten?
Hij heeft het verslag van de lijkschou
wing gelezen. Ik dacht, dat het tijd zou
sparen, als hij eerst daarvan kennis nam.
Zeker. Sir William x-ichtte zich op
nieuw tot Nigel. Mag ik u vragen, welke
indruk dit verslag op u heeft gemaakt?
Ik kan natuurlijk niet meer doen dan
gissen, maar uit wat ik gelezen heb, kreeg
ik de indruk, dat die meneer Marks bezig
was zijn neus in andermans zaken te ste
ken, om welke reden het noodzakelijk ge
oordeeld werd hem uit de weg te ruimen.
U hebt daarmee de situatie met een en
kel woord uitstekend geschetst. Sir Wil
liam hield even op. In het strikste vertrou
wen zal ik u nu op de hoogte gaan stellen
van enkele feiten, die op het ogenblik
slechts aan twee anderen mensen in Enge
land bekend zijn. Eén van hen is meneer
Fairfax, en de andere is, meneer Summers,
de hoogste politie-autoriteit. U voelt dus
wel, hoe noodzakelijk het is, dat in deze
de grootste geheimhouding wordt betracht.
Nigel knikte even en zonder verdere in
leiding begon Sir William te vertellen over
het bezoek van monsieur Leselle. De wijze,
waarop hij de verschillende feiten kort en
accuraat weergaf, was meesterlijk en zelfs
Michael, die normaal zeer veel respect voor
de talenten van zijn chef had, moest toe
geven, dat „Billy" werkelijk zichzelf over
trof. Aan het einde van de uiteenzetting
had hij moeite, niet te applaucliseren.
(Wordt vervolgd).
