Nederlanders, die het Indonesische
staatsburgerschap niet wensen
-Clowntje Rick
imse
Beurs
Niet alleen theoretische bespiegelingen
maar ook meesterlijke bespelingen
Kort en Bondig
Jan van der Pigge
Laat het verleden rusten
4
Regering probeert een uitweg voor hen te vinden
Voor sommigen ziet de toekomst er donker uit
Electr. wasmachines
Ageoda voor Haarlem
Lisse
Jean Langlais, opvolger
van Franck en Tournemire
Brandjes in Zandvoort
en Haarlem
VRIJDAG 10 AUGUSTUS 1951
HAARLEMS DAGBLAD -
OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
(Speciale berichtgeving)
Naarmate de 27ste December nadert,
worden de vele vragen over de rechtsposi
tie van de Nederlanders in Indonesië, en
speciaal van de grote groep onder hen, die
men gewoonlijk aanduidt met de benaming
„kleine Indische Nederlanders", actueler
en dringender. Op de 27ste December im
mers zal het twee jaar geleden zijn, dat
Nederland de souvereiniteit over Neder-
lands-Indië overdroeg aan de regering van
Indonesië en op die dag eindigt de optie
termijn, gedurende welke de in Indonesië
woonachtige Nederlanders door een zeer
simpele procedure het Indonesisch staats
burgerschap kunnen verwerven.
Het staat nu wel reeds vast dat zeer vele,
in Indonesië woonachtige, Nederlanders die
optie-termijn ongebruikt zullen laten ver
lopen. Tot dusverre heeft slechts een te
verwaarlozen aantal hunner te kennen ge
geven het Indonesische staatsburgerschap
te verkiezen boven het Nederlandse. In
Soerabaja bijvoorbeeld waren het er tot nu
toe dus in ruim 2% jaar slechts 317
op een totaal van ongeveer 30.000.
Bij het stellen van de vraag wat hun
rechtspositie na de 27ste December zal zijn,
kan men de betrokkenen in twee groepen
verdelen: de ambtenaren in vaste dienst en
de werknemers op Europees contract, en
alle overigen.
De mensen van de eerste groep hebben
de zekerheid in het ergste geval terug te
kunnen vallen op Nederland, op hen be
kende voorwaarden. Onder de gewezen
ambtenaren zijn er echter tallozen, die een
zeer lage onderstand of pensioen zullen
ontvangen, zonder dat zij een redelijke
kans hebben zich een neven-inkomen te
verschaffen, terwijl zij zich door niet
naar Nederland te gaan, doch in Indonesië
te blijven waarschijnlijk beter en ge
makkelijker een bestaansmogelijkheid
kunnen scheppen.
Daarom zijn naar wij vernemen
door de Nederlandse regering stappen
ondernomen om te komen tot een wijziging
van de garantiewet en wel zodanig dat ook
bij blijvende vestiging in Indonesië de
garantie onverminderd van kracht zal
blijven. Daarnaast overweegt de Neder
landse regering een wetsvoorstel, waardoor
ook op ex-Nederlandse ambtenaren, die het
Indonesische staatsburgerschap hebben
aanvaard, de garantiewet van toepassing
zal worden verklaard voor wat betreft
onderstand en pensioen. Dit wetsvoorstel
zal van te voren ter goedkeuring worden
voorgelegd aan de regering te Djakarta.
Wat de tweede groep betreft, waaronder
dus gerekend worden de tijdelijke ambte
naren, de kleine particuliere werknemers,
die geen Europees contract hebben, en de
werklozen in hoofdzaak Indische Ne
derlanders, is men van oordeel dat de toe
komst er weinig rooskleurig uitziet.
Objectief bekeken is men in Nederlandse
regeringskringen over het algemeen van
oordeel dat zij, die door geboorte, familie,
werkkring, en levensloop kennelijk in In
donesië thuis horen, verreweg het beste
doen het Indonesisch staatsburgerschap te
aanvaarden. Men is er zich echter tevens
ADVERTENTIE
GED. OUDE GRACHT 52 - TEL 12762
tegenover de kerk
Betaling in overleg
VRIJDAG 9 AUGUSTUS
Concertgebouw: Theo van der Pas, Cho-
pin-avond, 8 uur. Bioscopen. Rembrandt:
„Cinderella" en ..Bevervallei", alle leeft., 7
en 9.15 uur. Palace: „Tea voor two", alle
leeft., 7 en 9.15 uur. Luxor: „Het verborgen
leven van Walter Mitty, 14 jaar, 7 en
9.15 uur. Frans Hals: „De grote parade van
1915". alle leeft., 7 en 9.15 uur. City: „Tarzans
wonderbron", 14 j., 7 en 9.15 uur. Spaarne:
„Opium" en „Pechvogels", 14 j., 7 en 9.15 u.
ZATERDAG 10 AUGUSTUS
Bioscopen: 's middags, Rembrandt: 2 en
4.15 uur. Palace: 2 en 4.15 uur. Luxor: 2 uur.
City: 2.15 en 4.30 uur. Frans Hals: 2.30 uur.
Spaarne: 2.30 uur.
Voor programma's en tijden der avond
voorstellingen, zie Vrijdag.
Ochtendvoorstellingen. Rembrandt: „Alleen
op de wereld", alle leeft., 10.30 uur. Palace:
„Waternimpf", alle leeft., 10.30 uur. City:
„Watt en Half-Watt op manoeuvre", alle
leeft., 10.30 uur.
Concertgebouw: „Perzik en Pruim" (Her
man Bouber), 8 uur.
terdege van bewust dat dit een uiterst tere
kwestie is, en de Nederlandse regering ziet
wel degelijk in dat vele Indische Neder
landers (onder wie ook de kleine man) uit
sentimentsoverwegingen zich met hand en
tand zullen blijven verzetten tegen het af
stand doen van het Nederlandse staatsbur
gerschap en tegen de aanvaarding van het
Indonesische staatsburgerschap.
Een van de consequenties hiervan is
overplanting naar en tewerkstelling in een
voor deze mensen in feite volkomen
vreemd land, namelijk Nederland, met zijn
geheel andere klimatologische, sociale en
economisceh omstandigheden. Een derge
lijke overplanting zal in de meeste geval
len leiden tot verslechtering van de levens
omstandigheden van de betrokkenen.
Emigratie naar Nederlands gebied in
Nieuw Guinea of de West zal slechts mo
gelijk zijn voor een kleine groep geselec
teerde vakmensen, die bereid zijn onder
zeer moeilijke omstandigheden een nieuw
bestaan op te bouwen.
Uit zeer betrouwbare bron vernamen wij
dat de Nederlandse regering reeds geruime
tijd doende is emigratie-mogelijkheden te
zoeken naar Noumea (Frans Caledonië)
en Australisch Nieuw Guinea. Of deze
pogingen enig resultaat zullen hebben, kan
thans nog niet gezegd worden.
Zich stellende op het standpunt, dat in
ieder geval voor een grote groep Indische
Nederlanders, die niet zal kunnen emigre
ren, een verblijf in Indonesië de voorkeur
verdient boven afvoer naar Nederland,
worden thans zo vernamen wij uit Den
Haag verschillende maatregelen over
wogen.
Zo overweegt men het verlenen van
overheidssteun in de vorm van geldelijke
onderstand, al zal die uiteraard een zeer
bescheiden karakter dragen. Daarnaast
onderzoekt men de mogelijkheid van het
instellen in Indonesië van plaatselijke ra
den, waarin zitting hebben kerkelijke or
ganisaties, sociale verenigingen en chari
tatieve clubs, met het doel enerzijds als
arbeidsbemiddelaar voor werkzoekenden
te fungeren, anderzijds op het gebied van
de sociale zorg zo goed mogelijk aanvullend
op te treden.
Het is natuurlijk de grote vraag of de
Indonesische regering er iets voor zal voe
len om deze in wezen armlastige
groep, die tengevolge van de na-oorlogse
omstandigheden, de overdracht van de
souvereiniteit en de slechte economische
situatie van Indonesië vrij groot is gewor
den en vooral de laatste tijd sterk groeit,
in haar land te hebben.
Voelt zij er niets voor, dan blijft voor de
Nederlandse regering slechts de mogelijk
heid van massa-evacuatie naar Nederland
open, tenzij men tijdig andere overplan
tingsmogelijkheden naar klimatologisch
gunstiger- en met het oog op de werkver
schaffing betere gebieden kan vinden!
GESLAAGD.
De heer R. Griffioen onderwijzer te Lisse,
slaagde voor het examen Hoofdakte.
STRAATPREDIKING.
Zaterdagavond om 8 uur zal op de hoek
van de Wagenstraat straatprediking gehou
den worden door ds. F. Slomp.
Recital in Grote Kerk
Onder grote belangstelling had Donder
dagmiddag het gebruikelijke orgelconcert
in de Haarlemse Grote Kerk plaats. Be
speler was ditkeer Jean Langlais, de blinde
organist, die opvolger- geworden is van
Charles Tournemire op het orgel van de
Ste Clothilde te Parijs, waarvan César
Franck de eerste bespeler was en dat zo'n
belangrijke rol gespeeld heeft in diens
artistieke evolutie. Ondertussen is dit orgel
onder Tournemire alweer verbouwd.
De oorspronkelijke speeltafel, waarop
Franck zijn „Chorals" concipiëerde, staair
als een relikwie in de studio van Flor Pee-
ters te Mechelen. Klankidealen wijzigen
zich en ware kunstenaars zijn kinderen
van hun tijd. Zo heilig kon de traditie niet
zijn die Franck in Ste Clothilde gevestigd
had, of Tournemire, met zijn streng litur
gisch besef, meest daar geleidelijk van af
wijken. En na hem zal Jean Langlais, die
wij thans leerden kennen als componist en
als uitvoerend kunstenaar, weer een ander
geluid laten horen een geluid dat ankert
in een verder verleden dan de Fratnck-
traditie en tevens nieuwe mogelijkheden in
de toekomst peilt.
Geen wonder dan ook dat Langlais deze
middag de indruk kon geven geheel met
ons barok-orgel vertrouwd te zijn. Hij had
er trouwens zijn programma naar inge
richt. In klare klank en duidelijke tekening
gaf hij een magistrale reproductie van
Bach's Prélude en Drie-eenheids-Fuga in
Es. In een viertal koraalvoorspelen van de
Leipziger Cantor wist hij steeds een mooi
evenwicht tot stand te brengen tussen de
koraalmelodie en de karakteristieke om
speling.
Voor de tweede Suite van L. N. Cleram-
bault (16761749) deed Langlais een ge
lukkige poging om op het Muller-instru-
ment het klankidioom van het oude Franse
orgel te benaderen. Diezelfde physionomie
van de sonoriteit sprak ook uit de twee
delen van zijn eigen „Suite frangaise". De
muziek van Langlais moge dan al een
moderne allure hebben, naar de geest is zij
verwant met die der meesters van de
Franse barok. Dit alles werd gespeeld met
de magistrale zekerheid, die rust ademt bij
de grootste bewogenheid.
Ten slotte vergastte Langlais de toehoor
ders op een vormelijk schone en bezielde
improvisatie, naar een thema dat hem door
onze stadsorganist George Robert was
verstrekt. Uit een en ander kon men vast
stellen dat Jean Langlais een waardig op
volger is van zijn grote voorgangers César
Franck en Charles Tournemire.
JOS. DE KLERK
ADVERTENTIE
3-3Ned. 1947
A. K. U.
Lever Brothers
Philips Gloeil.
Ree. Nwe Philips
Kon. Petroleum
A'dam Rubber
Holl. Amer. Lijn
Ned .Scheepv. Unie
H. V. A
Deli Mij
Amsterd. Bank
Rotterd. Bank
Twentse Bank
Anaconda Copper
Bethlehem Steel
Republic Steel
Shell Union
Tidewater
U. S. Steel
Slotkoers
Openines-
gisteren
koersen
87/
87/
17 3/
165 e.d.
227
228
168
167/
160)4
159/
288
287
98/ g.b.
97/
168)$
168/
134)4 g.l.
136
112
112
78/,
78/
150/
150/
152
152
156
156
51s/i«
51/
59%
58%
47/
47
74/
73/
4513/16
45/
48
47%
Internationaal orgelcongres te Tongerlo (België)
Neen.Bunkie was er niet! Waar ioas hij gebleven?
Die Bunkie had weer pechHij holde achter de anderen aan, terwijl de soldaten
met veel lawaai en geschreeuw achter hen aankwamen. Die grepen naar hem, maar
hij wist ze telkens te ontwijken.
Maar Bunkie, die pechvogel, overkwam iets akeligs. Toen hij achter Rick en Oepoetie
aan de hoek van de stenen gang om holde, struikelde hij opeens over 'n losse steen
Hij viel languit op de grond.
„Help, Rick!, Oepoetie!.... Ik ben gevallen, help", riep hij.
Maar de soldaten maakten zo'n herrie, dat Rick en Oepoetie hem niet hoorden. Die
renden voor hem uit de gang door.
„Help!", riep Bunkie nog eens.
Maar nog hoorden ze hem niet. De soldaten juichten.die waren nu vlak bij hem.
Nu konden ze er tenminste één grijpen!
Met z'n allen omringden ze de verschrikte Bunkie en ze pakten hem stevig vast.
Bunkie riep wanhopig naar z'n vriendjes, maar die waren al ginds de hoek om.
Toen sleepten de soldaten hem naar de koning.
Op het internationaal orgelcongres te
Tongerlo beperkte men zich niet tot theo
retische, aesthetische en historische bespie
gelingen. Ook aan de practische orgelkunst
was door het uitvoerend comité een ruime
plaats op het programma gegeven. Het had
hiertoe de medewerking verkregen van
vier voortreffelijke organisten, die met be
spelingen'van het fraaie grote orgel in de
abdij-kerk de spreekbeurten afwisselden.
Zaterdagmiddag voerde de organist J.
Tonnes uit Düsseldorf op meesterlijke wijze
werken van Max Reger uit. Zondagmiddag
bespeelde de meester-organist Flor Peeters
het orgel. Zijn programma bestond uit de
Passacaglia en Fuga in c van Joh. Seb.
Bach, het Grande pièce symphonique van
César Franck en een werk van eigen hand,
de Lied-sinfonie opus 66, waarin vijf orgel-
„liederen" bijeen werden gebracht, waar
van in het programma een toelichting werd
gegeven die de motieven noemt welke de
componist tot het schrijven der muziek
drongen en zijn inspiratie bepaalden. Voor
de toehoorder is zo'n toelichting eigenlijk
niet nodig. De relatie tussen de componist
en de aanleiding tot het ontstaan van zijn
muziek is strikt persoonlijk. Zij moet maar
geheim blijven. Er komt ten slotte tooh
weer een afzonderlijke, persoonlijke ver
houding tussen muziek en luisteraar tot
stand. Zonder de toelichting hadden we ook
kunnen genieten, zelfs meer onbevangen
nog, van de eerlijke klankenuiting van
Peeters' gevoelige kunstenaarsziel. De
voordrachten van de werken van Bach en
ADVERTENTIE
'n v. DELFT KINDERWAGEN
'n bezit!
Ook voor klein behuisden, opvouw
bare en uitneembare wagens, o.a.
Til-op, ïitlllput en
Promenade.
Alle gegarandeerd
en met patent ko-
gelwielen.
v. Delft 'n kwali
teitsproduct!!
Alleenverkoop voor
Haarlem en omgev.
O. Groenmarkt t6
Haarlem, tel. 11266
-COCOCXJOOOOCPOOCOOCOOOOOOOOOOOCOOOOOOCIOCOOOOOCXXOOCOOOOOOC
Burgerlijke stand van Haarlem
HAARLEM, 9 Augustus 1951
ONDERTROUWD: 9 Aug., J. P. van Zon
neveld en S. Schiffer.
GEHUWD: 9 Aug., W. E. Hartman en T.
J. M. Houtkamp: T. Visser en J. M. Goede-
mans; W. F. Liefrink en H. E. Pieters; A.
Schuurmans en J. Koelman; J. Smit en A.
Bakker; J. van Soest en P. Calandt.
BEVALLEN van een zoon: 9 Aug., M. J.
Willemse—Verhallen.
BEVALLEN van een dochter: 4 Aug., A.
M. C. van der Hoek—de Klerk; 8 Aug., A. G.
Meijerink—Vroom.
OVERLEDEN: 7 Aug., W. H. Brauckmann,
75 j., Korte Zijlstraat; B. P van Steenwijk
Huizer, 80 j., Leidsevaart; 8 Aug., T. H. M.
van Swieten, 74 j„ Hazepaterslaan; W. van
den Brakel, 66 j., Bankastraat; 9 Aug., A. E.
Bolderdijk—Grevers, 93 j., Wagenweg.
van Franck door deze superieure organist
bereikten een zelfde graad van artistieke
en technische volmaaktheid.
De Gentse organist Gabriel Verschraegen
trad op met een prachtig programma van
kleine orgelwerken. Hiervoor werden
slechts enkele van de 57 registers, die het
orgel telt, gebruikt. Deze composities, klei
ne orgeljuwelen van Sweelinck, Padhelbel,
Buxtehude, Bach en van andere componis
ten werden door Verschraegen fraai van
tekening en bouw en met uitnemende
rhythmiek gespeeld. De Nederlandse or
ganist Hennie Schouten gaf bij deze bespe
ling een uitnemende toelichting. De slot-
bespeling was opgedragen aan Pierre Sé-
gond uit Genève, die zich openbaarde als
een fijnzinnig kunstenaar met een merk
waardige zin voor mystiek.
Improvisatie en herdenking
Dit waren de officieel vastgestelde orgel
bespelingen. Maar bij een bezoek aan de
prachtige abdij van Averbode en de abdij
kerk met haar overstelpende architectoni
sche schoonheid, werd de Haarlemse orga
nist Albert de Klerk, die ook aan het con
gres deelnam, gevraagd een improvisatie
op het grote orgel te geven. Hij wist de
grootste bewondering af te dwingen.
Het bezoek aan de Abdij van Averbode
kreeg een voortzetting met een tocht naar
het dorpje Zoerle-Parwijs, waar de stichter
van de kerkmuziekschool te Mechelen, de
volhardende vechter voor een goede orgel-
kunst, de organist Jaak Lemmens, geboren
werd en ook zijn laatste rustplaats vond.
In de dorpskerk herdacht Flor Peeters zijn
grote voorganger met een toespraak, die hij
ontroerd besloot met Lemmens' laatste
woorden: Te Deum laudamus.
Profetische kracht
Op de avond van die dag werd de slot-
voordracht van het congres gehouden door
prof. Flor van der Mueren, hoogleraar aan
de Rijksuniversiteit van Gent, die de her
leving behandelde van de orgelbeweging
als onderdeel van de algemene cultuur-
bloei. Spreker stelde de vraag: hoe wordt
het orgel een bevruchtend bestanddeel van
de cultuur? Men moet uitgaan van de oude
orgelmuziek, zowel in wetenschappelijke
als practische zin. De orgelbeweging moet
een bijzonder accent krijgen. Dit is niet
gemakkelijk, omdat het muziekleven zo in
gewikkeld is geworden. Het is inderdaad
moeilijk om met de orgelkunst van wal te
steken. Men moet beseffen, dat elke tijd
BINNENLAND
Geschenkzendingen kunnen met ingang
van 13 Augustus ook naar de Duitse Demo
cratische Volksrepubliek en Japan worden
gestuurd.
Op Zondag 21, Maandag 22 en Dinsdag
23 October wordt in Bellevue te Amsterdam
een kapconcours gehouden.
De Koninklijke Militaire Kapel is gis
teravond van Den Haag uit naar Genève
vertrokken. De kapel zal onder leiding van
kapitein Rocus van Yperen, op 11, 12 en 13
Augustus te Genève concerten geven als
onderdeel van de feestelijkheedn, die dan in
deze stad worden gehouden. De kapel werd
onder meer uitgeleide gedaan door de Zwit
serse gezant in ons land, de heer Daniel
Secretan.
De minister van Sociale Zaken heeft
bepaald dat voor de bereiding van koffie-
surogaat caramel, coffeïne, cola-extract,
essence, Johannesbrood, suikerbieten, sui-
kerbietenpulp, wikke en witlofwortel mag
worden gebruikt.
HAARLEM EN OMGEVING
Zaterdag wordt op het open bosterrein
aan de Willem de Zwijgerlaan te Santpoort
een demonstratie-schietwedstrijd gehouden.
Zondag 26 Augustus zal op de banen van
VZOS achter het Stationskoffiehuis een grote
schietwedstrijd plaats hebben, waaraan alle
schietverenigingen uit district 1 zullen deel
nemen.
Vanmorgen om kwart voor acht rukte de
Zandvoortse brandweer uit voor een
brandje aan de Duinweg. In het huis van
de familie Overbrug bleek een brandje op
een corridor te woeden. Met een paar em
mers water was het vuur bedwongen. De
schade was niet groot en wordt door ver
zekering gedekt.
In Haarlem moest de brandweer vanmor
gen om half zeven uitrukken voor een
brandje in een woning aan de Dr. Leijds-
straat. De bewoner had, vóór hij naar zijn
werk ging, een nog brandende sigaret in
een prullemand gegooid. Nog voor de
brandweer ter plaatse was, heeft zijn
vrouw het vuur gedoofd.
om een nieuwe orgelcultuur vraagt. De
orgelkunst moeten wij doen gelden in naam
van wat wij zijn. Maar wij hebben goede
organisten en goede orgels nodig. Men geve
de organisten behalve de muzikale ook een
algemene ontwikkeling en men streve er
naar een traditie te vormen. Er dient een
kern te komen van organisten, die als uit
gangspunt profetische kracht moeten heb
ben en die zich gedragen moeten gevoelen
door de sfeer der liturgie.
P. ZWAANSWIJK.
ADVERTENTIE
Hofleverancier
Wegens vacantie is onze Tabak- en Sigarenhandel
GESLOTEN op Maandag 13, Dinsdag 14 en Woens
dag 15 Augustus.
Gr. Houstraat 81
Ao 1800
FEUILLETON
door Peter Paul O'Mara
17)
Maar niettemin waren de ham en de
kalkoen verrukkelijk. En de groenten wa
ren vers en goed klaar gemaakt. Anne con
stateerde dat haar morele bezwaren haar
in de steek lieten, toen er een tweede flinke
portie op haar bord werd gelegd. En het
amuseerde haar vast te stellen, dat er zon
der twijfel niet veel eten zou overblijven.
Na tafel gingen zij allen voor de rest van
de avond bij elkaar zitten en amuseerden
zich best. Waar dat amusement uit bestond
zou Anne niet hebben kunnen zeggen. Ze
speelden geen kaart of andere spelletjes en
zongen niet en schenen ook geen enkele
bepaalde poging te doen elkaar bezig te
houden. Als iemand wilde lezen, dan nam
hij een boek op en ging een tijdje lezen,
waarna hij het weer eens neerlegde en
zich opnieuw bij de groep voegde. Maar
toch hadden zij een prettige, rustige tijd
samen en Anne zag voor de eerste maai,
wat het kon betekenen om tot een geluk
kig gezin te behoren.
Toen zij naar haar kamer ging, kwam
zij tot de ontdekking, dat het grote dubbele
bed, dat de jongens haar afgestaan hadden,
even bulterig was als haar eigen bed in
haar pension, of op haar eigen kamer in
Valeska. Door het midden liep een soort
heuvelrug, waar de jongens het als het
ware in twee afzonderlijke territoires had
den verdeeld; zoiets als een bergketen tus
sen twee landen. Eerst trachtte Anne er
op te gaan liggen, maar het was een veel
te eerbiedwaardige instelling, om zich zo
maar terzijde te laten stellen en iedere keer
dat zij het probeerde, gleed of rolde zij in
een van de twee troggen.
De kamer van mevrouw Masfield was
naast de hare gelegen en de muren waren
blijkbaar zo dun als papier, want toen Beth
de kamer inging om haar moeder wel te
rusten te wensen, kon Anne ieder woord
horen dat er tussen de beide vrouwen ge
sproken werd. Eerst kwam het er niet op
aan, daar zij alleen over het diner praatten
en hoe de kinderen het op school maakten
en over Beth's eigen werk. Maar toen ging
het gesprek op meer persoonlijke onder
werpen over.
Jimmy komt binnen twee weken
thuis, zei mevrouw Masfield plotseling.
Anne meende, dat de stem van Beth
plotseling een beetje gereserveerd klonk,
toen zij zei: Ja, dat weet ik.
Dat had Anne niet geweten. Dus, dacht
zij geamuseerd, ook de kleine Beth weet
een geheim te bewaren.
Je moest met die jongen trouwen, zei
mevrouw Masfield met overtuiging. Je
houdt van hem en het zal je berouwen, als
je het steeds maar blijft uitstellen.
Hij houdt ook van mij. En hij is bereid
om nog een tijdje te wachten.
Dat hij er toe bereid is, wil nog niet
zeggen, dat hij het doen zal ook, zei haar
moeder beslist.
Er ontstond een kleine stilte en Anne,
die zich bij het onwillekeurig vernemen
van deze vertrouwelijke opmerkingen een
beetje verlegen begon te gevoelen, trachtte
hen door een zacht gekuch op haar tegen
woordigheid aan de andere kant van het
schot opmerkzaam te maken. Zij schenen
net echter geen van beiden te horen, want
na enkele ogenblikken ging mevrouw Mas
field voort:
Jimmy is geen jongen meer, Beth. Hij
is een man en bovendien een man, die de
oorlog heeft meegemaakt. Hij is geen slap
peling en daar ben ik blij omslappe
mensen zijn in huis wel erg gemakkelijk,
maar ze zijn iemand minder tot steun als
de rekeningen los komen. Ik kan het we
ten; je arme vader was ook van die kracht.
En daarom wou ik graag dat je spoedig
met hem trouwde, want als je dat niet
doet, zul je hem zeker verliezen en als
je hem verliest, zal je heel veel verdriet
hebben.
Er kwam weer een stilte en toen zei Beth
met een uitdrukking van spanning, maar
tevens van beslistheid in haar stem: Hij
zal moeten wachten. Als i k het kan, moet
hij het ook kunnen.
Zelfs door de muur heen kon Anne me
vrouw Masfield horen zuchten. Je bent
altijd een koppig kind geweest. En ik weet,
waarom je dit doet en ik veronderstel, dat
ik je er dankbaar voor moest zijn
maar dat ben ik niet en de kinderen zou
den het evenmin zijn als zij het wisten.
U zult het ze toch niet vertellen? Er
klonk angst in Beth's stem.
Ik zal het hun niet vertellen. Want
de jongens zouden onmiddellijk van school
af gaan als zij het wisten en hun opvoeding
betekent voor jou blijkbaar meer dan je
eigen toekomst. Weer klonk er een diepe
zucht.
Neen, ik zal het hun niet vertellen.
De veren van het bed kraakten en de
ietwat versluierde stem van Beth zei iets
dat Anne niet verstaan kon en toen hoorde
zij weer de stem van Beth's moeder, maar
nu zacht en vol liefde.
Kleine Beth, je bent een dwaas kind,
maar ik houd toch zo dolveel van je. En
toen kortaf: En nu naar bed jij. Het is
hoog tijd. Hoe laat denk je wel dat we
het hier gewoonlijk maken?
HOOFDSTUK VI.
Toen zij de volgende middag in de trein
stapten om naar de stad terug te keren,
waren zij moe. Beth schoof haar handkof
fertje op bet rek naast dat van Anne en
viel op de bank neer, terwijl zij zich
trachtte enige koelte toe te wuiven.
Ik ben doodop, zei zij. Heb je ooit
een dergelijke vermoeiende familie mee
gemaakt?
Anne was wel moe, maar het was niet
de vermoeidheid van uitputting, of die
vreselijke moeheid welke haar oorsprong
vindt in verveling. Zij schudde glimlachend
het hoofd.
Ik kan mijn ogen nauwelijks open
houden, bekende zij. En toch moet ik zeg
gen, dat ik me in lange tijd niet zo uitge
rust heb gevoeldIk heb het zo naar
mijn zin gehad.
Beth glimlachte een beetje verlegen te
rug. Ze zijn werkelijk lief, is het niet?
Ze sliepen gedurende ongeveer het ge
hele traject naar de stad waar zij in het
Penn Station overstapten op de onder
grondse en naar de benedenstad reden.
Toen ze aan hun eigen halte gekomen wa
ren, legde Beth de hand voor de mond om
een geeuw te onderdrukken.
Laten we niet ergens gaan eten, stelde
zij voor. Laten we alleen maar naar huis
gaan en een kop thee nemen en een paar
sneedjes brood.
Ik heb dit weekeinde zoveel gegeten
om voor een maand genoeg te hebben, zei
Anne.
Zij sleepten zich langs de huizenblokken,
die hen nog van hun pension scheidden en
strompelden de stoep op met geen ander
verlangen, dan zo spoedig mogelijk naar;
bed te gaan. Maar dit programma was niet
voorbestemd om uitgevoerd te worden.
Nauwelijks had Anne haar voet op de
onderste trede van de trap gezet, of een
man kwam uit de schemerige salon naar
voren. Zijn blik ging langs Beth zonder
zich ook verder maar één moment met haar
bezig te houden en vestigde zich toen op
Anne's gezicht.
U bent juffrouw Anne Darford, zei
hij op wat agressieve toon.
Anne knipperde even met de ogen en
knikte, niet in staat om voor het ogenblik
iets anders te doen.
Nu, het werd tijd, dat u eindelijk eens
thuis kwam, zei hij met dezelfde intonatie.
Ik heb hier bijna twee uur zitten wachten.
Anne haalde eens diep adem en kreeg
toen weer haar zelfbeheersing terug.
Ik geloof niet, dat ik u verwachtte,
is het wel?, vroeg zij rustig. Of zou ik ook
misschien dienen te weten wie u bent?
Ik ben Lars Aikerberg, zei hij, alsof
deze inlichting volkomen voldoende was.
Anne fronste het voorhoofd; de naam
kwam haar wel een beetje bekend voor,
maar zij kon zich toch met de beste wil
van de wereld niet herinneren, waar zij die
eerder gehoord had.
U heeft door bemiddeling van dr.
Mark Lenott oen zakelijke aangelegenheid
met mij behandeld, herinnerde hij haar
geïrriteerd. Daar wou ik u even over spre
ken.
(Wordt vervolgdJ»
