Haarlem's Dagblad | 1951 | 3 september 1951 | pagina 6

ÊDITH

Lederen kleding service

-Clowntje Rick

Zeilwedstrijden der Haarlemse Jachtclub

Kort en Bondig

MAANDAG 3 SEPTEMBER 1951

HAARLEMS DAGBLAD

OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT

Rood en Wit besluit

seizoen

Frankrijk-Nederland 1-2

Van Dam versloeg Reed

Eerste Montessori-klasse in
Linnaeusschool geopend

Jubileum bij drukkerij
Enschedé

In de schouwburg begon
het nieuwe seizoen

Twee gewonden by
aanrijding

Vijfjarig jongetje gered
uit de Leidsevaart

Drie jonge pianisten op
H.O.V.-zomerconcert

Voor de kinderen

Spaanse danskunst in
een vreemd klimaat

Werkgevers vergaderen
in Haarlem

N.Z.H. begint in Haarlem
met zes beschutte haltes

Burgerlijke stand
van Haarlem

FEUILLETON

door Wynca Loos

De jaarlijkse nationale zeilwedstrijden
van de Haarlemse Jachtclub welke dit
week-end op het Noorder Buiten Spaarne
en de Mooie Hel te Haarlem worden ge
houden zijn Zaterdag aangevangen onder
uitstekende weersomstandigheden. Een
licht regenbuitje trachtte aanvankelijk de
pret te bederven maar spoedig klaarde het
op en een stevige Zuidenwind, later rui
mend naar het Zuid-Westen, was ideaal te
noemen voor de zeilers. Tegen de avond
draaide de wind naar het Zuid-Oosten om
later vrijwel geheel te gaan liggen. Hier
door waren de wedstrijden eerst laat ge
ëindigd en vooral de twaalf voetsjollen,
die het laatst op de middag gestart waren,
hadden hiervan veel hinder ondervonden.
De uitslagen van Zaterdag waren:

Valkenklasse: 1 J. M. Snijders („de
Kaag) met Barry III, 2 J. P. J. Bakker, (de
Kaag) met Pip-Pip, 3 C. Sintel, (de Kaag)
met Narwal.

12 m2. sharpie-klasse: 1 Visser, Nieuwe-
diep, Amsterdam met Aeolus, 2 H. Kraan,
Braassemermeer met Mustang, 3 B. E. Ott,
Amsterdam met 't Geusje.

16 m2. eenheidsklasse: 1 H. Schmitz,
Haarlemse Zeilvereniging met Argus; 2 J.
Bakker Dzn., De Onderlinge, Zaandam met
Swallow II, 3 G. L. van Iterson, Aalsmeer
met Thoas III.

Vrijheidsklasse: 1 De Wit, de Kaag met
Toy, 2 J. J. Schakenbos, de Kaag met Minx,
3 A. J. van Tol, uitgeest met Bakvis.

Olympia-klasse: 1 H. J. Bakker, de Koe
nen, Amsterdam met Mars, 2 W. Smelt,
Haarl. Jachtglub met Punch II, 3 J. Boe-
rema, de Koenen, Amsterdam met Mauki.

12 voetsjollenklasse A: 1 F. Brinkmaan,
de Kaag met Moby Dick, 2 B. P. Hageman,
de Kaag met Mistral, 3 D. Verhaar, Haarl.
Jaehtclub, met Honey Suckle.

12 Voetsjollenklasse B: 1 H. de Breejen
van de Hout, Haarlemse Jachtclub, met
Papoose, 2 D. de Zaayer, Haarlemse Jacht
club, met Vas IV, 3 Maarse, Aalsmeer met
Stampertje.

Zondag werden twee races gehouden,
waarbij de zeilers rekening moesten houden
met allerlei weersomstandigheden. Het ge
heel had een vlot verloop. De einduitslagen
waren:

Valkenklasse: 1. J. P. J. Bakker, De Kaag;
2. J. M. Snijders (De Kaag)3. C. 'Sintel (De
Kaag).

ADVERTENTIE

Wij verven Uw schoenen in elke gewenste
modetint onder garantie vanaf 3.—.

Spaarnwouderstraat 2 - Tel. 20670

Cricket

De cricketclub Rood en Wit besloot Zater
dag en Zondag aan de Spanjaardslaan haar
seizoen met een tweetal onderlinge wed
strijden: de eerste Rood en WitH. F. C., die
in een draw eindigde en de tweede tussen
een twaalftal onder aanvoering van mr. F. A.
Davidson en een twaalftal onder leiding van
A. Th. van Baasbank, die door het Davidson-
twaalftal na een spannend slot met negen
runs werd gewonnen. Volgens de traditie der
oude club werd 's avonds de historische
mascot der vereniging, de opgezette vogel ge
naamd Spriet, met een brandende sigaret in
de snavel in optocht het veld rondgedragen.

Zówel door de grote stijging van het aantal
jonge leden en de ontdekking van verschei
dene veelbelovende jonge krachten, als door
de wedstrijdresultaten der verschillende elf
tallen, is het seizoen 1951 voor Rood en Wit,
dat dit jaar ziin veertiende lustrum vierde
en al sinds zestig jaar zonder onderbreking
in de eerste klasse speelt, zeer bevredigend
geweest. Het eerste elftal bezette aan het
eind van de competitie de eervolle derde
plaats in de hoogste afdeling en ondanks het
onzekere weer in lente en zomer verregende
geen enkele wedstrijd; de meeste ontmoe
tingen hadden een spannend verloop, sterk
wisselend in kansen.

Ofschoon het seizoen van Rood en Wit ten
einde is zullen nog twee interessante ont
moetingen aan de Spanjaardslaan gespeeld
worden; n.l. op Zondag 9 September a.s. een
oefenwedstrijd van de A- en B-elftallen van
de Nederlandse Cricket Bond en een week
daarna het slot, tevens hoogtepunt van het
Nederlandse cricketseizoen, de tweedaagse
wedstrijd tussen het Nederlands elftal en het
Zuid-Afrikaans elftal op 15 en 16 September.

ACC VEROVERT TITEL „KAMPIOENE
1951". Te Wassenaar werd een cricket
wedstrijd gespeeld met als inzet het praedi-
caat „kampioene 1951" tussen ACC en
Kieviten die gelijk geëind:gd zijn in de
competitie van de Nederlandse Dames
Cricketbond. De wedstrijd werd door ACC
met 50 runs gewonnen. ACC scoorde 89 runs
en Kieviten 39.

Tennis

Na de eerste dag van de interland-tennis
wedstrijden tussen Frankrijk en Nederland
(dames) leiden onze landgenoten met 2—11.

Door het slechte weer konden in de mor
genuren geen partijen worden gespeeld. Des
middags werden slechts drie enkelspelen ver
werkt, waarvan de uitslagen waren: mevr.
Galtier verliest van mejuffr. C. Grosveld
5—7, 64, 36; mevr. Butin verliest van
mevr. J. Roos 1—6, 46; mevr. De Cazalet sl
mej. M. Rollin Couquerque 86, 7—5.

12 m.2 sharpie klasse: 1. Visser, Het Nieu-
wediep; 2. Th. Kraan, Braassemermeer; 3. B
E. Ott, Amsterdam.

16 m.2 eenheidsklasse: 1. v. d. Steeg, Am
sterdam; 2. H. Schmitz, Haarl. Zeilver.; 3. J.
Bakker Dzn.. Zaandam.

Vrijheidsklasse: 1. J. D. Schooneveldt, Am
sterdam; 2. De Wit, De Kaag; 3. A. J. van
Tol, Uitgeest.

Olympia jollenklasse: 1. H. J. Bakker, De
Koenen; 2. W. Smelt, Haarl. Jachtclub; 3. G.
P. Stapel, Haarlemse Jachtclub.

12 voetsjollen klasse A: 1. G. C. Ebeli,
Haarlemse Jachtclub; 2. F. Brinkmann, De
Kaag: 3. B. P. Hageman. De Kaag.

12 voetsjollen klasse B: 1. D. de Zaayer,
Haarlemse Jachtclub; 2. Maarse, Aalsmeer;
3. H. den Breejen v. d. Bout. Haarlemse
Jachtclub.

Boksen

Zaterdagavond bokste Luc van Dam in
het Mauritsstadion te Geleen tegen Billy
Reed, die de te elfder ure wegens een
blessure verhinderde De Keersgieter (Bel
gië) verving. Er waren nauwelijks 2000
toeschouwers aanwezig, die de Nederlandse
middengewicht kampioen in de eerste
ronde zijn tegenstander reeds twee maal
naar de planken zagen zenden. Na een
wederzijds verkennen plaatste Van Dam
een rechtse hoek, waardoor Reed groggy
was. Scheidsrechter Bergström telde tot
negen, waarop Reed het gevecht voortzette,
kansloos echter, want Van Dam zag zijn
kans en plaatste een roffel van slagen op
de maag van Reed, waarna deze wederom
9 tellen wachtte om door te boksen. De
stoten, die Van Dam hierop naar het
lichaam van zijn tegenstander zond waren
de laatste, want enkele ogenblikken later
greep scheidsrechter Bergström in en ver
klaarde Van Dam tot winnaar. Het gevecht
had precies 2 minuten 45 sec. geduurd.

Na de pauze kwam de Nederlandse wel-
tergewicht Teun Brommer uit tegen de
Beig Stierke Mino in een partij, die onbe
slist eindigde.

In de Linnaeusschool in de Wilgenstraat
heeft de wethouder van Onderwijs, D. J.
A. Geluk, Zaterdagmiddag de Montessori-
klas geopend, waarmee deze school is ver
rijkt. In zijn openingswoord tot de talrijke
genodigden vertelde de wethouder, dat het
nogal wat voeten in de aarde had gehad,
eer aan het verzoek van de Montessori-
vereniging om naast de school in de Bak
kerstraat nog een gelegenheid tot Montes-
sori-onderwijs te scheppen, kon worden
voldaan. Men kon per slot' van rekening
niet scholen in nieuwe wijken hiervoor be
stemmen en men zocht een school, die min
of meer centraal was gelegen. Waar de
Linaeusschool leed aan achteruitgang van
het leerlingental, werd besloten hier met
Montessori-onderwijs te beginnen en met
succes. De toeloop voor deze nieuwe klas
is namelijk zo groot, dat het nieuwe hoofd
der school, de heer P. van Zandwijk, er
haast beduusd van raakt.

Ook de noodzakelijke verbouwing in de
school had nogal wat problemen met zich
meegebracht Montessori-onderwijs vergt
nu eenmaal meer ruimte maar dat
Openbare Werken zich met succes van deze
taak had gekweten, daarvan konden de ge
nodigden zich ruimschoots overtuigen bij
de bezichtiging van de nieuwe klas. Deze
had plaats, nadat de heer H. J. Jordan,
rector van het Montessori-lyceum in De
Bildt, een causerie' over het Montessori-
onderwijs had gehouden. En zowel deze
causerie als de bezichtiging van het nieu
we, frisse lokaal, dat nog maar een begin
vormt, moesten de genodigden voor zo
ver nodig wel overtuigen van de aan
trekkelijke zijde van deze onderwijs-me-
thode.

„Zang Veredelt" bestaat 25 jaar

Het libertair socialistisch gemengd koor
„Zang Veredelt" viert dit jaar zijn 25-jarig
bestaan.

Deze viering is begonnen met een zan-
gersdag voor socialistische koren in Voge
lenzang en een festival in Dreefzicht voor
heren uit Haarlem en omgeving. Zaterdag
8 September volgt tot besluit een feestcon-
cert in Dreefzicht onder leiding van haar
dirigent E. v. 't Kaar. Medewerking verle
nen „Die Haerlemsche Muzyck Camer",
directeur André Kaart en het solo-kwar
tet „Orpheus", directeur Nico de Zwager.

Des middags zal van 3 tot 5 uur een
receptie worden gehouden. Eveneens in
Dreefzicht.

Vandaag is het 25 jaar geleden, dat de
heer J. H. van Wieringen, boekdrukker bij
de Grafische Inrichting Joh. Enschedé en
Zonen N.V., bij dit bedrijf in dienst trad.
Hedenmorgen werd de jubilaris ontvangen
door de directie. Hij werd toegesproken
door jhr. W. van Andringa de Kempenaer,
die hem een geschenk in enveloppe aan
bood, en door de heer G. Martens, die hem
namens de collega's een cadeau onder cou
vert overhandigde.

„De kinderen van Eduard"

door het Rotterdams Toneel

Drie schrijvers van twee nationaliteiten,
een vertaalster, twee regisseurs van even
eens twee nationaliteiten, benevens twaalf
acteurs en actrices van het Rotterdams
Toneel zijn te pas gekomen aan de opvoe
ring van „De kinderen van Eduard", waar
mee Zaterdagavond in de Haarlemse
schouwburg het seizoen 19511952 werd
geopend. Het stuk behandelt de tamelijk
amusante moeilijkheden, waarin een voort
varende journaliste komt te verkeren als
zij door de loop der omstandigheden ge
dwongen wordt een leugen om bestwil on
gedaan te maken en uit de drie sterk ver
schillende vaders van haar evenzovele na
tuurlijke kinderen, die inmiddels volwassen
zijn geworden en zelf trouwplannen koes
teren, een echtgenoot wil zoeken om de eer
en goede naam van de familie te redden.
Deze vaudeville-achtige comedie heeft be
slist geen andere pretentie dan om het
publiek zo hard en zo dikwijls mogelijk
aan het lachen te maken, met welke mid
delen dan ook. Met veel raffinement en
zonder scrupules hebben de auteurs Sauva-
jon, Jackson en Bottomley iedere zich in
het pikante spel voordoende situatie uit
gebuit tot er voor scherpzinnigheid noch
fantasie meer iets te halen viel, om daarna
een kleine verschuiving aan te brengen,
net zo lang tot zij er een avondje mee
konden vullen.

Het aardigste is het eerste bedrijf, waar
in de moeder ter informatie van haar kin
deren haar amoureuze verleden oprakelt
met een plezierige, bijna vertederende
openhartigheid. In het tweede krijgt de toe
schouwer teveel tijd en gelegenheid om de
onwaarschijnlijkheid van dit malle vex'zin-
sel te doorzien. De aankomst van de drie
intussen al bijna grijs geworden minnaars
zorgt dan echter juist op het critieke ogen
blik weer voor nieuwe verrassingen. Het
slot laat geen twijfel meer bestaan aan de
onhoudbaarheid van het gegeven. Maar
voor het doek definitief de kluchtige war
boel aan het oog onttrekt, heeft men zich
ruimschoots kunnen vermaken met een
stortvloed van gewaagde aforismen over de
voordelen van de liefde en de nadelen van
het huwelijk, enigszins in de trant waarop
André Maurois en dergelijke scribenten hun
lezeressen in Franse weekbladen plegen
bezig te houden met wat voor luchtige
levenswijsheid doorgaat.

Waarom Ko Arnoldi meende hét niet al
leen af te kunnen en de regisseur Jean Wall
uit Parijs liet overkomen, mag een raadsel
heten, over de beantwoording waarvan wij
ons echter maar geen zorgen zullen maken.
De voorstelling had vaart en charme, doch
stond geenszins op een buitengewoon ni
veau, integendeel. Eigenlijk voldeed alleen
Lily Bouwmeester ten volle als de harte
lijke. doortastende en door de loop der ge
beurtenissen kostelijk nerveuze, jeugdig
gebleven moeder. Een prettige rol voor een
actrice, die zich gelukkig niet door het
succes in een beperkt genre heeft laten
vangen. De jongere generatie stelde over
het algemeen teleur. Mariëtte Flink heeft
nog zeer veel aan- en Sieto Hoving al
evenveel af te leren. De drie vaders werden
door Ko Arnoldi (die altijd wel gezien mag
worden, al had hij ditkeer dan ook niets
van de Engelse diplomaat die hij moest
voorstellen), Jan van der Linden en Adolf
Rijkens vrij aardig getypeerd. Ohris Baav
was een huisvriend, die alleen ten tonele
verscheen om opmerkingen van anderen
aan te horen, daar de drie schrijvers het
houden van monologen blijkbaar als ouder
wets beschouwden. DAVID KONING.

Aan de heer P. Hoogenboom is op zijn
verzoek met ingang van 1 October eervol
ontslag verleend als burgemeester der ge
meente Zwammerdam.

De Christen Jonge Vrouwen Federatie, aangesloten bij de Y.M.C.A., beschikt in de
Spruitenbosstraat 17 over een internaat waar meisjes worden opgeleid voor de
huishouding en eenvoudige sociale beroepen. Vandaag hebben de meisjes haar nieuwe
tehuis betrokken. Een foto van de conversatiezaal.

De eenendertigjarige M. v. d. A. liep een
fractuur aan de linkerschouder op, toen hij
Zaterdagmiddag op de Kleverparkweg in
Haarlem door een auto werd aangereden.
De auto-bestuurder, die uit de Santpoorter
straat kwam en zojuist een wegrijdende
autobus ingehaald had, had de heer v. d. A.,
die met zijn vrouw uit de Kleverparkweg
kwam fietsen, niet gezien door de autobus.
De fietsers, die slechts de langzaam optrek
kende bus zagen, meenden nog wel voor
deze langs te kunnen, met het bekende
noodlottige gevolg. Mevrouw v. d. A. trof
geen letsel.

Onoplettendheid kostte de negenjarige
jongen P. H. een beenbreuk aan het rech-
terbovenbeen, toen hij Zaterdagmiddag
zonder om zich heen te kijken de Mars
straat wilde oversteken en door een voor
bijrijdende auto aangereden werd. Hij werd
in een ziekenauto naar „De Déo" vervoerd.

Onvervaard sprong de zevenentwintig-
jarige W. H. van Arkel uit de Julianastraat
Zondag in de Leidsevaart, toen daar een
vijfjarig jongetje in gevallen was en om
hulp riep. Het gelukte de heer Van Arkel
het knaapje aan wal te brengen. De Onge-
vallendienst kon geen nadelige gevolgen
van het bad vaststellen.

Drie piano-leerlingen van de Muziek
school van de Maatschappij tot Bevordering
der Toonkunst, namelijk Wies Burmeister,
Gerty Vunderink en Leendert Huges, zul
len hun solistische medewerking verlenen
aan het achtste Zomerconcert op Vrijdag
7 September.

Als solowerken worden uitgevoerd de
pianoconcerten in A gr. terts van Karl Dit-
ters von Dittersdorf, in Bes gr. tex-ts (K.I.
595) van Mozart en in a kl. terts van Schu
mann. Het concert, dat onder leiding van
Marinus Adam staat, wordt geopend met
de ouverture „Agrippina" van Handel en
besloten met het voorspel „De Meesterzan
gers van Neurenberg" van Wagner.

Het werk schoot goed op. Vele handen maken licht werk, en ze deden allemaal flink
hun best, dat spreekt vanzelf. Toen het onderstel van de eerste wagen gereed was
begonnen ze aan de tweede, en daarna aan de derde.

En toen die klaar waren, begonnen ze rnet het dichtmaken. Elk wagentje werd met
gebogen, dunne plankjes tot een mooi, rond geheel gemaakt.

Rond moest het zijn, want de lucht moest er goed langs kunnen glijden, als de wagens
in volle vaart reden!

En toen ze zover waren, kwamen de potten met verf uit de voorraadkamer van Plop;
de ene wagen werd rood, geschilderd, de tweede lichtblauw en de derde geel. Jongens,

toen dat klaar waswat zagen de karretjes er toen schitterend uit! Ze konden er

haast niet genoeg naar kijken. Dat waren prachtstukken waarmee ze voor de dag
konden komen op de wedstrijd!

Op de avond vóór de grote dag lagen ze al vroeg in bed; maar van slapen kwam nog

niet veelZe praatten opgewonden over de komende gebeurtenis. Pas laattoen

het al helemaal donker was, vielen eindelijk hun ogen toe.

Helaas had het optreden van het Spaanse
Ballet van José Greco gisteravond in Bloe-
rrtendaals goed gevulde Openluchttheater
onder alles behalve ideale weersomstandig
heden plaats. Het was tamelijk koud en
vochtig. Na de pauze begon het zelfs enigs
zins te regenen. Geen wonder dan ook dat
de dansers met een soort tegenzin het glan
zende plankier betraden en zich, gehinderd
ook door stijve spieren, haastig heenwerk-
ten door het overigens niet bijster omvang
rijke programma, waarvan zij geen enkel
onderdeel herhaalden, integendeel ver
scheidene nummers oversloegen. Greco zelf
zag men alleen in de ensembles.

De ware feestelijke stemming ontbrak,
ook al sloofden enkele toeschouwers zich
nog zo uit door nu en dan in keurig Spaans
hoera en andere aanmoedigingskreten te
roepen. Men miste, mede door de grote af
stand, de onmiddellijke, warme verstand
houding tussen de dansers en het publiek,
d'ie men de laatste jaren in stijgende mate
in de Hollandse theaters bij voorkomende
gelegenheden heeft kunnen waarnemen:
het gemeenschappelijk opgenomen worden
in rhythmische vervoering. Dit alles maakt
het onmogelijk van deze voorstelling een
verslag volgens de gangbare maatstaven
uit te brengen. De beste uitvoering genoot
misschien de potpourri van klassieke, folk
loristische en flamencodansen op de Bolero
van Ravel met knap agitanado of hielen-
werk door Luis Olivares en José Greco.

Wellicht dat ik in de komende dagen iets
meer zal vertellen over de ontwikkeling
van laatstgenoemde als ik hem elders weer
eens mag bewonderen. Greco is een merk
waardige figuur: Italiaan van geboorte, op
gevoed in Amerika, leerling en partner van
de gezusters Encarnación en Pilar Lopez
(de eerste was vooral bekend oni'der haar
toneelnaam Argentinita), heeft hij zich door
een geheimzinnig aanpassingsvermogen
veel van het karakteristieke van de Spaanse
(en speciaal Andalusische) dansen eigen
weten te maken. Maar het publiek krijgt
hij toch voornamelijk onder zijn ban door
wat de zigeuners uit Sevilla „estampa"
noemen: de dwingende macht van een fas
cinerende persoonlijkheid. Zijn onmisken
bare Hollywood-allures moet men daarbij
betreuren.

Van het muzikale gedeelte van het pro
gramma kwam uiteraard het minste te
recht. De bevolking van het amphitheater
klapte overigens waarlijk niet alleen om
het warm te krijgen. Want ondanks alles
was het bezoek de moeite waard.

DAVID KONING

Op Maandag 24 September houdt het
Verbond van Nederlandse werkgevers een
regionale ledenvergadering in „Brinkmann"
in Haarlem. Als voorzitter fungeert ir. A.
H. Ingen Housz, president-directeur van
de Koninklijke Nederlandse Hoogovens en
Staalfabrieken te IJmuiden. De algemeen
secretaris van het Verbond, drs. A. Rom
Colthoff, zal spreken over het werk van
de organisatie.

Sportwedstrijden op speeltuin van
„Weltevreden"

De speeltuinvereniging „Weltevreden"
hield Zaterdag en Zondagmiddag een sport-
feest. Op het programma stonden wedstrij
den in hardlopen, ver- en hoogspringen voor
de jongens en meisjes van 12 tot 14 jaar en
vlaggetje steken, blokrapen voor kinderen
van 4 en 5 jaar.

De Zondag was voornamelijk gereserveerd
voor twee gecostumeerde wedstrijden, een
voetbalwedstrijd voor jongens en een hand
balwedstrijd voor meisjes.

Het openluchtbal moest tot twee maal toe
worden uitgesteld door de weersomstandig
heden. Het openluchtbal zal nu Zondagavond
9 September worden gehouden.

Een sergeant-majoor die met verlof
thuis was, demonteerde in het schuurtje
achter zijn huis te Zeist een mortier-sein-
granaat ter voorbereiding van zijn instructie.
Plotseling ontbrandde de kardoes. De ser
geant-majoor kreeg brandwonden aan ge
zicht en handen en werd naar het militair
hospitaal te Utrecht overgebracht.

Lui tenant-generaal J. J. C. P. Wilson is
eervol ontslag verleend uit zijn functies van
voorzitter van de Materieelraad en lid van
de Coördinatie-commissie Marine-Land
macht. Vice-admiraal F. Stam is voorlopig be
last met de waarneming van de functie van
met de waarneming van de functie van
voorzitter van de Materieelraad. De werk
zaamheden in de Coördinatiecommissie wor
den voortgezet door vice-admiraal J. J. C.
C. Bennik.

De twee squadrons van de marine-
luchtvaartdienst, die sedert het begin van dit
jaar in Engeland zijn gestationneerd voor
een oefenperiode, zullen binnenkort worden
geplaatst aan boord van Engelse vliegkamp,
schepen, die deelnemen aan de najaars
oefeningen van de Britse Home Fleet.

In de nacht van Zaterdag op Zondag
omstreeks twee uur ontstond op het Rem-
brandtplein te Amsterdam een vechtpartij,
waarbij een vrij groot aantal mensen betrok
ken was. De vechtpartij was volgens de poli
tie uitgelokt door enkele lanterfanters, die
voorbijgangers lastig vielen. De politie was
genoodzaakt van haar sabels gebruik te ma
ken om de vechtenden te scheiden en de
orde te herstellen. Twee personen werden
hierbij gewond.

De nieuwe brandweergarage en het
gerestaureerde politiebureau te Zaandijk
zijn Zaterdagmiddag in gebruik genomen.
Men had er in Zaandijk een groot feest van
gemaakt, omdat tegelijk een nieuwe brand
spuit aan de spuitgasten werd overgedragen.

Zaterdag heeft brand gewoed in een
fabriekje van weegwerktuigen ir de Daniël
Stalpertstraat te Amsterdam, vermoedelijk
ontstaan door het warmlopen van een
electro-motor. Het fabriekje brandde geheel
uit.

Te Rotterdam is op 70-jarige leeftijd
overleden mr. Rudolf Mees, firmant van de
firma R. Mees en Zonen te Rotterdam. Hij
had een groot aandeel in de oprichting van
de Handelshogeschool, thans Nederlandse
Economische Hogeschool en was voorzitter
van de raad van beheer daarvan.

HAARLEM EN OMGEVING

In het Bloemendaals Openluchttheater
concerteert Zaterdagavond de Haarlemse
Orkest Vereniging. Zondagmiddag laat de
Harmonie Apollo zich daar horen en Vrij
dagavond 14 September de kapel van de
N.Z.H.V.M.

Directeuren van openluchttheaters in
Nederland, ongeveer 25 in aantal, zullen be
gin October een congres houden in Bloe-
mendaal.

Bij de Nuts-Spaarbank te Haarlem is in

Augustus ingelegd een bedrag van f791.398,33,
waaronder via de Ophaaldienst f 40.895,68 en
bij de afdeling Jeugdspaarbank f 1642,51. Te
rugbetaald werd f702.267,89. Het aantal
nieuw uitgegeven boekjes bedroeg 391. Daar
naast hebben zich 27 nieuwe deelnemers bij
de Jeugdspaarbank aangemeld. Op 31 Augus
tus 1951 bedroeg het totaal aantal inleggers
63.027 met een tegoed van f 23.412.086,61.

Door de bemoeiingen van de Religieuze
Kring en anderen zal in de school der Aer-
denhoutse Schoolvereniging en in de Vondel
school te Aerdenhout les in de Bijbelse
geschiedenis worden gegeven door mej. M. G.
Dufour.

In de dienst van de Remonstrants Ge-

reform. Gemeente te Haarlem van Zondag
9 September zal de arts J. Knoppel uit Nij-
kerk die naar Indonesië gaat met een zegen
bede worden uitgeleid. De heer Knoppel
wordt uitgezonden door de Zendingsraad te
Oegstgeest om te werken op Timor te Sowe.

Het secretariaat van de Prijzencommissie
te Haarlem is van 4 tot en met 15 September
voor besprekingen en behandeling van ge
vallen gesloten.

De directie heeft thans zes „parapluutjes"
besteld die nog in de aanstaande herfst de
reizigers op het Theemsplein, Schouwtjes
plein, Hazepaterslaan (richting stad), Ken-
nemerplein (richting stad), Vondelweg
(lijn 5) en Kleverpark (lijn 3) enige be
schutting zullen bieden tegen de aanvallen
van regen en wind.

Voor de overige halten van het niet min
der dan twintig stopplaatsen der stads
bussen omvattende programma der directie
zal dan het dakje-van-Kloos worden toege
past, waarvan een model op het Soenda-
plein te bewonderen valt. Tenminste als de
Schoonheidscommissie met dat ontwerp ac-
coord gaat.

HAARLEM, 1 September 1951
ONDERTROUWD: 1 Sept., P. J. Schoutsen
en P. M. Oostermeijer; H. P. Aronds en C. J.
Schous.

BEVALLEN van een zoon: 30 Aug., M. L.
Leijsede Bodt; 31 Aug., M. J. Scholte—
Nuvemann; M. van de PolKoops: J. G. ter
Averst—de Man; A. Borreman—Schneider;
P. A. M. Japinkvan Eerden; 1 Sept., F. J.
Dammers—van Tongeren.

BEVALLEN van een dochter: 30 Aug., M.
J. Balk—Peeters; 31 Aug., P. R. Bergman—
Bandsma; G. C. KuijerBosch; M. G. Bode
Verkleij; S. A. van den BornVerplanke;
1 Sept., J. E. KlinkKrikke; H. S. van der
WaterenKlaassen.

OVERLEDEN: 30 Aug., S. HommersLoos,
73 j., Drilsmaplein; H. van EeuwijkVoorn,
91 j., Kenaupark; 81 Aug., S. van Oostveen—
Schneijder, 67 j., Hazepaterslaan; A. L. Hof-
stra—Muller, 62 j., Raamsingel.

5)

Met een ruk draaide ze zich om en was
op eenmaal stil. Als een wekker, die afge
rateld is. Haar smalle schouders zakten
wat naar voren. Met de rug naar hem toe
gekeerd zei ze, vreemd verstikt opeens:

„Ga nu maar weg." En toen hij bleef
dralen bij de deur omdat je ten slotte toch
nog fatsoenlijk zoiets als „Dag" moest zeg
gen, herhaalde ze dringend: „Ga nu wég.
Als-je-blieft" Ze bleef staan waar ze
stond, het gezicht naar de muur.

Het laatste wat hij van haar zag waren
haar handen, krampachtig tot vuisten ge
bald op haar rug.

Toen sloot hij, een beetje bedremmeld,
de deur zacht achter zich dicht.

Op het portaal drie-hoog zag hij een
glimp van Edith's tante. Een loshangende
kimono en krulspelden. Hij was nog niet
halverwege de trap of hij hoorde al haar
ruziestem, uitschietend in sarcastische ha
len:

„Zeg'es, frülle! Kon je nog es beneden
kómen? En wat moest die slungel van
Oudewater.

bonkte woedend op iedere laatste tree van
elke verdieping. Nóóit meer Ditje, nooit
meer die tante, nooit meer die kijfstemmen,
die eeuwige ruzie, die ellendige trap! Weg!
Nóóit zien ze me hier weer.

Het was niet moeilijk voor hem geweest
zijn woord gestand te doen, tot op de dag
van vandaag- is hij niet in de buurt zijner
kinderjaren geweest.

Hij werkte bij baasjes en bazen en stak
zijn licht op, hier en daar en overal. Hij
trok van het een naar het ander, van een
export- naar een importbedrijf, van een
timmerfabriek naar een slachterij, van een
scheepswerf naar een grossiersfirma. Kij
ken, leren, werken. Boekhouden, corres
ponderen, vreemde talen. Indrukken op
doen en verwerken, koop en verkoop, be
hoefte en overvloed, vraag en aanbod. Re
laties, recommandatie, puur geluk. Dat
duurde zo een paar jaar. Toen hij in Ber
lijn werkte kwam er, de drie verschillende
adressen van zijn achtereenvolgende pen
sions aldaar langs, een kaart met de Eif-
feltoren. „Hoera" stond er dwars overheen
en op de andere kant: „Ce qui t'est possible
m'est possible. Edith."

Wat jij kunt, kan ik ook.Dat had ze
gezegd op alle kritieke momenten. Het was
haar stopwoord geweest bij 't bokspringen
in de straat. Tegen de tijd, dat de bok vrij
wel onbereikbaar voor haar scheen, ver
joeg ze, maaiend toet haar magere armen,
alle obstakels van haar aanloopbaan: „Wat
jij kunt, kan ik ook. Op zij, op zij." En de

O, wég!, dacht Steven. Wèg! enjongens: „Ha, die Ditje! Zet 'm es óp, Kees.'

Vechten, altijd vechten om geen stukje
prijs te geven van haar moeizaam verwox--

ven populariteitStekeltjes vangen in

de vieze moddergracht, vooroverliggend op
de smalle rand, levensgevaarlijk hellend
en rekkend boven het zwarte grachtwater.
„Kun je dóórbij, kun je zóver?".„Puh.
wat jij kunt, kan ik ook." Ze had zelfs een
complete ijzeren tuinstoel, die ergens aan
de rioolkant was blijven hangen, naar bo
ven weten te sjorren. Later hadden ze
haar als een soort koningin van de Achter
buurt, zwart en modderig, in tx-iomf op de
tuinstoel rondgedragen.

Ce qui t'est posible, m'est possible. Hij
trachtte zich het wilde leven voor te stel
len, dat ze ongetwijfeld leiden zou temid
den van fluwelen jasjes, lange haren en
flodderdassen. Lui, die eruit zagen of ze
uitsluitend leefden van zwarte koffie en
sinaasappelsap. Hij had hardop en hart
grondig gevloekt en de kaart in kleine
snippers gescheurd. Dat was dat! Fini. En
de Duitse Posterijen werden bedankt voor
hun gründliche bediening. Langs drie
adressen, half Berlijn doorkruist voor een
nonsens-kaart van Ditje.

Maar intussen, in zijn vrije tijd, zocht
hij in tijdschriften naar haar naam. Hij
wist welke weg ze volgen zou: illustreren.
En gaandeweg vond hij ze méér: rake, slor
dige caricaturen. Een nonchalante streep
voor een neus, die haar niet interesseerde,
een fel accent op ogen, op wenkbrauwen,
op een typische kin, een grillig verwaarlo
zen van de voor haar onbelangrijke rest.
En op een keer vond hij met een schok

zichzelf. In een strip moppentekeningetjes.
„Le gardeur du décorum" stond eronder.
Hij wist zelf niet goed te verklaren waarom
hij nu Uitgerekend dit uitgestreken gezicht
als het zijne moest herkennen. Hij had
zichzelf in de spiegel bekeken, en face, en
profil. En had er de tekening naast ge
houden. Het leek geen steek, vond hij. Toch
wist hij met onverklaarbare, doch feilloze
zekerheid dat hij die gardeur du décorum
was. Het had hem destijds een vrij onbe
haaglijk gevoel gegeven.

In het jaar dat hij in Londen werkte bij
een verzekeringsmaatschappij, schreef zijn
Moeder tussen de gewone huis-tuin-en-
keuken-nieuwtjes door: „Ditje was bij me,
ze zag er ellendig sleclxt uit, maar het
schijnt haar goed te staan. Ze had een bont
mantel en een Parijse hoed met een Para
dis. Ze vroeg me je adres".

Interessant, dacht hij, en trachtte zich
Ditje voor te stellen met een Paradis.
Nu kan ik vrij zeker de Tower verwachten
met What you can, I can. Of de Branden
burger Tor (Was du kannst, kann ich). In
plaats daarvan kwam er tegen Kerstmis een
briefje uit Cannes: „Voila, ce que e'est que
d'exagérer! Misschien had je toch een beet
je gelijk, een meisje kan dat niet, tenminste
dit meisje niet, want vandaag hebben ze
me iets verteld, dat niet prettig is om te
horen en dat ik dan ook maar verzwijg."
Een Hollandse zin in één adem, maar vol
uit ondertekend met adres tweemaal on
derstreept. Als enige en duidelijke uitno
diging voor een brief. Alsof ze hem nieuws
gierig kon maken, naar wat „ze" haar van

daag konden hebben verteld! Alsof het
hem interesseerde! Hij nam wraak met de
meest luxueuze Engelse kerstkaart. Ge
schept papier, goud op snee, Gothische let
ters en veel bombarie van vloeitjes om het
uiteindelijk nietszeggende, gedrukte, on
persoonlijke zinnetje: „Very many wishes

Enkel Steven. Hij dacht er nog over

„en Clare" toe te voegen, want het was
in het jaar dat hij aan een diner de Ameri
kaanse nicht van een zijner directeuren
ontmoet had en hals-over-kop verliefd op
haar werd, maar dat liet hij toch ach
terwege. Ten slotte was Clare de liefste,
zachtste, beschaafdste vrouw van de wereld
en hij vond haar te goed om zelfs haar
naam aan wraakgevoelens toe te voegen.
Hoe het ooit mogelijk was, dat Clare ook
van hem kon houden, was Steven een raad
sel en hij geloofde het dan ook zelf pas
goed toen hij de verlovingsadvertentie
zwart op wit in de krant las.

Als onmiddellijke représaille-maatregel
en blijkbaar bij wijze van felicitatie kwam
er van Edith een kaart uit Nice. Veel blauw
water en palmen en mimosa. „Zelfs dat kan
ik ook". In grote letters dwars over het
strand. Haar naam viel niet eens op tussen
de vele gelukwensen van onbekenden aan
weerszijden. Alleen vroeg Clarë, met wel
willende belangstelling het beschreven
strand bekijkend: „Wat willen die woorden
zeggen?"

„Dat is Hollands", verklaarde Steven.

„En het betekent zoveel alsnu ja,

hoe moet ik dat zeggen: „Witte muizen,
veel succes".

Kort daarop kwam de klap op de vuur
pijl, tevens de laatste kaart: de pompeuze
huwelijksaankondiging van Edith met de
heer Robert L. van den Bergh Jansonius.
Alsjeblieft! De suikerkoning. De cultuur
magnaat. Mevrouw deed niet minder.

„Bekenden?", vroeg Clare.

,,'n Schoolvriend", zei hij nonchalant, op
Robert L. wijzend.

De jaren verstreken zonder dat hij ooit
iets van haar hoorde, zonder dat ooit ie
mand over haar sprak, zonder dat hij ook
ooit aan haar dactxt.

Hij had zijn loopbaan zorgvuldig uitge
stippeld, zijn bestaan opgebouwd, doelbe
wust, steen voor steen. Hij had zijn kansen
benut en zijn geluk gegrepen, daar waar
hij het grijpen kon. Hij had zijn werk, zijn
huis, zijn schuilhut. Hij had Clare en de
jongens en Marjan, zijn kleine kameraad.
Over zijn jeugd sprak hij niet vaak. „Mijn

vader begon als fietsenbaasDat was

het enige wat hij eruit citeerde, meer be
doeld als reclame voor hetgeen hij sedert
dien gepresteerd had. De rest scheen ver
geten, begraven, afgedaan.

Tot hij eraan herinnerd werd door een
onnozel krantenbericht, zo'n berichtje, dat
je pas in z'n geheel gaat lezen als plotse
ling een bekende naam uit de duizenden
letters van de pagina als een magneet naar
voren springt. Auto-ongeluk. Hedenmor
gen slipte.vrij veel schademevr.

E. v. d. Bergh Jansonius, echtgenote van
de bekende.lichte kwetsuren.naar
het ziekenhuis te H

(Wordt vervolgd},