HORLOGES
VAN NIEL
fet
Tito speelt handig zijn
Groot - Macedonië
troefkaart
Overvloed van festivals een probleem
dat filmproducenten zorgen baart
Maar ook hij kan het trieste probleem
der Griekse kinderen niet oplossen
De Wijze Uil
Een Eeuw Celeden
VRIJDAG 5 OCTOBER 1951
HAARLEMS DAGBLAD - OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
3
Systeem van prijstoekenning onjuist
Agenda voor Haarlem
Prof. dr. ir. H. van Riessen
A
rHoe is het ontstaan?^
TEGEN HEUG
EN MEUG
V. J
Bervoets Vriezelaar
voor Haarlem: Grote Houtstraat 46
Wibisono gegriefd door
belediging van Schacht
Saam m
Haarlem
Nu voor 1951 de filmfestivals achter de
rug zijn, is er aanleiding tot het maken
van enige opmerkingen over die festivals
in het algen- -en, naar aanleiding van de
ervaringen. is in de jaren na de oor
log zo langzamerhand een „hoogconjunc
tuur" in filmfestivals ontstaan. Vroeger
was er alleen de Biennale van Venetië en
die hield men zoals uit de naam blijkt
slechts om de twee jaar. Nu is er niet
slechts ieder jaar een „Biennale", die dus
eigenlijk herdoopt zou moeten worden,
maar er zijn ook (jaarlijks of tweejaar
lijks) festivals te Cannes, Locarno, Ma-
rianske Lazne, Biarritz, Knokke. Dit jaar
moest men Uruguay en Berlijn aan die
reeds respectabele lijst toevoegen. Voor
het volgend jaar heeft Barcelona plan
nen
Tot op zekere hoogte is deze overvloed
voor de film niet ongunstig. Elk festival
betekent een krachtmeting of, liever ge
zegd, een kwaliteitsmeting. De deelnemen
de landen zenden hun beste werken en
doordat daarop internationaal de aandacht
wordt gevestigd, is de kans groter dat die
bijzondei'-goede films in vele landen in
roulering komen.
Een nadeel evenwel is, dat de kwantiteit
van de festivals de gemiddelde kwaliteit
van de films moet drukken: de deelne
mende landen moeten hun goede films ver-
délen over teveel festivals en dat doet dus
de gunstige werking van die festivals
weer tot op zekere hoogte te niet. Wie, als
schrijver dezer regelen, in de gelegenheid
is geweest, de belangrijkste in 1951 ge
houden festivals te bezoeken, zal hebben
bemerkt, dat er meestal slechts een vrij
bescheiden aantal films is van waarlijk
grote kwaliteiten, dat er voorts veel mid
delmatigs is en zelfs ook wel het een en
ander dat eigenlijk bedroevend slecht ge
noemd moet worden. Tot die laatste cate
gorie behoorden te Berlijn bij voorbeeld
de Duitse films, te Cannes en nu te Vene
tië de Spaanse, waarvan er toch telkens
weer, om onverklaarbare redenen, ver
scheidene in vertoning komen.
Vermindering gevraagd
Het probleem van het teveel aan festi
vals heeft de Internationale Federatie van
Organisaties van Filmproducenten met
zorg vervuld. Een uitspraak daarover deed
zij reeds in Maart van het vorig jaar, toen
zij overigens nog niet, zoals nu het geval
is, vrijwel de gehele filmproductie van het
niet onder communistische invloed staande
deel van de wereld omvatte. Zij uitte toen
de wens, dat er voortaan slechts één festi
val per jaar zou zijn. Filmfestivals echter
zijn onder andere aantrekkelijk voor de
bevordering van het touristenbezoek aan
badplaatsen. Om die en om andere rede
nen is die wens van de producenten een
vrome wens gebleven.
Nu haar aanvankelijk ingenomen stand
punt niet te handhaven was, heeft de Fe
deratie de kwestie opnieuw onder ogen ge
zien. Zij besloot en het ziet er naar uit,
dat men nu met haar opvattingen wel re
kening zal moeten houden voor het ko
mende jaar slechts de festivals van Can
nes en Venetië officieel te erkennen. Aan
andere festivals zullen de producenten
slechts medewerking verlenen als ze geen
wedstrijdkarakter dragen. Daarmee zal dus
vermoedelijk in de toekomst voor alle an
dere filmfeesten dan die te Cannes en
Venetië het element van wedstrijd en dus
van prijzen vervallen. Intussen zullen toch
ook dan de deelnemende landen zo sterk
mogelijk voor de dag willen komen, zoals
dit jaar bij voorbeeld te Knokke, bij haar
gehouden „filmweken"-zonder-prijzen, het
geval was.
ADVERTENTIE
ZENITH - ETERNA - BUREN
Originele Zwitserse fabrieksmerken
UURWERKEN
GROTE HOUTSTRAAT 86, HAARLEM
68 jaar speciaalzaak
VRIJDAG 5 OCTOBER
Stadsschouwburg: Hoofdstad operette „Ich
küsse ihre Hand, Madame", 8 uur. Concert
gebouw: Concert H.O.V., 8 uur. Gedempte
Oude Gracht 47: spreker ds. M. W. Smink,
8 uur. Lange Veerstraai 16: Spiritistische
kring „Geestelijk Leven", 8 uur. Palace:
„Het pad der zonde", 18 j., 7 en 9.15 uur.
Luxor: „Het leven van een danseres", 18 j.,
7 en 9 15 uur. City: „Zwaard in de woestijn".
18 j., 7 en 9.15 uur. Spaame: „Het grens-
legioen", 14 j., 7 en 9.15 uur. Frans Hals:
„Ik zoek vergelding", 18 j., 7 en 9.15 uur.
Rembrandt: ,Angelo", 18 j., 7 en 9.15 uur.
ZATERDAG 9 OCTOBER
Stadsschouwburg: Hoofdstad operette „Ich
küsse ihre Hand, Madame", 8 uur. Biosco
pen: Middag- en avondvoorstellingen. Rem
brandt en Palace: 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Frans
Hals: 2.30, 7 en 9.15 uur. Luxor: 2, 4.15, 7 en
9.15 uur. Spaame: 2.30, 7 en 9.15 uur. City:
2.15, 4.30, 7 en 9.15 uur. (Zie programma van
Vrijdag).
Een beeld uit de te Venetië vertoonde
charmante Italiaanse film „Parigi sempre
Parigi" (hetgeen betekent: Parijs is altijd
Parijs) van Luciano Emmer. Die film had
eigenlijk wel een prijs verdiend. Het Op
de festivals tot dusver gebruikelijke zon
derlinge systeem van prijstoekenning was
er echter oorzaak van dat zij er geen kreeg,
maar een zeldzaam vervelende Engelse
rolprent wel.
De dit jaar gehouden festivals hebben
niet slechts de gebreken getoond van hun
te groot aantal, er is ook duidelijker dan
vroeger een principiële fout van de prijs
toekenning aan het licht getreden: de fout
dat men niet slechts voor de beste films
als geheel prijzen toekent, maar ook voor
bepaalde onderdelen van een film. Zo kon
het gebeuren, dat te Venetië twéé prijzen
werden toegekend voor een film, die een
volslagen mislukking bleek: „De moord in
de Kathedraal" naar het gelijknamige stuk
van T. S. Eliot. Die film kreeg een prijs
voor haar décors en een voor haar
costuums. Décors en costuums waren in
derdaad mooi, maar verder heeft die film
geen enkele kwaliteit die haar hetzij voor
de grote massa der bioscoopbezoekers, het
zij voor een select publiek aantrekkelijk
zou kunnen maken. Door de toekenning
van zulke prijzen geeft men een scheef
beeld: dergelijke bekroningen wekken zo
wel bij de impoi-teurs als bij het publiek
veel te hoge verwachtingen. Men denke
zich eens in: men zal Moord in de Kathe
draal, een film om op slag bij in slaap te
schieten, kunnen uitbrengen onder de leu
ze: „Het te Venetië dubbel-bekroonde
meesterwerk"!
Veel beter is een systeem, waarbij men
alleen prijzen toekent voor de films als
Het bestuur tot oprichting en instand
houding van bijzondere leerstoelen in de
Calvinistische wijsbegeerte aan openbare
universiteiten en hogescholen heeft voor de
toegewezen leerstoel aan de Technische
Hogeschool te Delft benoemd prof. dr. ir.
H. van Riessen te Amsterdam, om onder
wijs te geven in de Calvinistische wijsbe
geerte, in het bijzonder ten aanzien van
haar betrekking tot de techniek.
Prof. dr. ir. Van Riessen werd in 1912
te Bloemendaal geboren en studeerde aan
de Technische Hogeschool te Delft. In 1949
promoveerde hij cum laude aan de Vrije
Universiteit te Amsterdam op een proef
schrift getiteld „Filosofie en Techniek". Hij
was in de illegaliteit voorzitter van de
stichting L.O.-L.K.P. en redacteur van „De
Zwerver". Hij is secretaris van de Centrale
Commissie der Anti-Revolutionnaire Partij
en vice-voorzitter van de Stichting 1940
1945.
ADVERTENTIE
geheel. Een film is slechts geslaagd als zij
in al haar onderdelen aan hoge of althans
redelijke eisen voldoet. Een dergelijke, ver
standiger prijstoekenning paste men te
Berlijn toe. Daar had men een indeling
van de films in groepen gemaakt, waar
voor veel te zeggen is. Ook dat echter kan
tot zonderlinge consequenties leiden, als
men een film niet goed weet „onder te
brengen" in een dier groepen: zo viel ts
Berlijn een ernstige film als „Justice est
faite", die een belangrijk maatschappelijk
probleem behandelt, in de 'categorie „poli
tie- en misdaadfilms", waarin de thrillers
thuishoorden.
Nieuwigheden
Het Venetiaanse festival heeft zich in
tweeërlei opzicht onderscheiden van de
overige festivals. Men heeft het verwijt
willen ontgaan, dat zulk een feest uitslui
tend iets is voor de „upper ten" of laat
ons zeggen de „upper thousand" een
verwijt waartoe de omstandigheden op dat
zeer iuxueuze Lido uiteraard spoedig lei
den. De festivalfilms werden daarom ook,
in de arena achter het Palazzo del Cine
ma, tegen redelijke toegangsprijzen ver
toond voor het gewone publiek. Bovendien
waren er gratis filmvoorstellingen voor de
arbeidersbevolking. Omdat er in Venetië
zelf voor zo iets géén plaats is (de eiland
jes, die tezamen de prachtige stad vormen,
zijn volkomen volgebouwd!), gebeurde dat
op een groot sportveld in Mestre, de stad
op het vasteland, waarmee de Dogenstad
door een kilometerslange brug is verbon
den. Voor dit festival-voor-de-kleine-man
was de belangstelling enorm groot.
Het andere onderscheid, dat echter ook
het vorige jaar al bestond en dat bezig is
een belangrijke traditie te worden, was
een met het filmfeest verbonden „film-
markt". Die duurde nog voort nadat het
eigenlijke festival was geëindigd. Op deze
filmmarkt of -beurs vertoonde men voor
honderden filmverhuurders uit Italië en
uit vele andere landen films uit twaalf
verschillende landen. De filmproducenten
hebben er goede zaken gedaan: matig ge
schat is er volgens de tot nu toe bekende
gegevens op die filmmarkt voor 600 mil-
lioen lire, dat is voor bijna vier millioen
gulden, omgezet! Verscheidene onderhan
delingen over de aankoop van vertonings
rechten zijn uiteraard nog gaande. Geen
wonder, dat zoveel filmproducenten op de
Biennale met glundere gezichten rond
liepen! JAN KOOMEN
C XXXX XXXX#
^X><>C,XXXXi>
XX>
1:;XXX£>
XXX>
1 X=X:XS>
tO 1><XX>
„l IxXXë
f |<XXÏ
M?X:X£ï
J:x>è
S XXnJ
^BXXS
V|
-ZSfcxx^
^XXXX>
XX XX x>
<xxxx>
xxfxx><
<xx><>
XXXj><
iéëë<
xx>
<xrx>
<x>
<X>
«xS
<x>
<X5>
<X>
<X>
Het werkwoord heugen kennen wij
nog in de betekenis: zich herinneren.
Heug is dus: herinnering, maar ook: ge
dachte, zin. Het kwam mij in de zin is:
ik herinnerde mij. Maar zin betekent
ook: lust, trek.
Meugen is natuurlijk hetzelfde als:
mogen. Dit werkwoord betekent niet
alleen: toestemming hebben, maar ook:
kunnen. Dit blijkt al duidelijk uit het
rijmpje
Bij mekaar deugen ze niet,
Van mekaar meugen ze niet,
dat slaat op verliefde mensen die altijd
ruzie maken en toch niet zonder elkaar
kunnen. Tegen heug en meug is dus:
tegen zijn zin en zijn kunnen in, waar
bij heug meer de geestelijke en meug
meer de stoffelijke zijde vertegenwoor
digt. Maar dit verschil is voor ons taal
gevoel geheel en al teloor gegaan. Tegen
heug en meug eten wil nu slechts zeg
gen: eten, terwijl men reeds volkomen
verzadigd is.
ADVERTENTIE
Keenleyside inmiddels naar
Manilla vertrokken
DJAKARTA De Indonesische minis
ter van Financiën, de heer Wibisono, heeft
aan Aneta meegedeeld zich zeer gegriefd te
voelen over de uitlatingen van de heer
Keenleyside over Hitiers voormalige finan
ciële goochelaar Hjalmar Schacht. De heer
Keenleyside, directeur-generaal van de or
ganisatie voor technische bijstand van de
UNO. weigerde op een receptie de hand
van Schacht te drukken en gaf vervolgens
uiting aan zijn mening, dat Schacht „een
schande voor het menselijk ras is".
Hij legde later nog een verklaring af
over Schacht, die aan duidelijkheid weinig
te wensen overliet. Minister Wibisono heeft
nu gezegd de verklaring van de heer Keen
leyside te beschouwen als een belediging
aan het adres van de Indonesische regering,
daar Schacht door die regering is uitge
nodigd.
Wibisono zei: „Het past een buitenlandse
gast als de heer Keenleyside niet om een
gast van de regering in het openbaar te
beledigen. Ik ben van mening, dat een
langer verblijf van de heer Keenleyside in
Indonesië hierdoor niet wenselijk is".
Voelde de heer Wibisono zich gegriefd,
Schacht was werkelijk boos. Hij legde een
ellenlange verklaring af, waarin hij de
heer Keenleyside een lage lasteraar noem
de en hem uitnodigde een klacht tegen
hem, Schacht, in Duitsland in te dienen. Hij
releveerde zijn vrijspraak in Neurenberg
(liet echter na zijn veroordelingen door
Duitse gerechtshoven te noemen) en gaf
vervolgens een overzicht van de vele po
gingen, die hij naar zijn zeggen had on
dernomen om Hitler ten val te brengen. Hij
was met die pogingen al in 1938 begonnen.
Dat de UNO iemand als de heer Keenley
side uitstuurde, getuigde volgens Schacht
van weinig psychologisch inzicht.
De heer Keenleyside is gisteren inmid
dels naar Manilla vertrokken.
Op Schiphol arriveerde Donderdag
avond Hamid Jojo Jararoso, prins Mang
kunegoro VIII. een der vier zelfbestuurders
op Java, met zijn echtgenote. Hij werd be
groet door mr, dr. Moh Achmad. waar
nemend Hoge Commissaris van Indonesië in
Nederland. De prins brengt een privébezoek
aan Nederland.
(Door mr. C. Binnerts, lid van de Neder
landse delegatie in de Balkan-commissie
van de U.N.O.)
Wanneer men de kaart van Zuid-Oost-
Europa voor zich neemt én daarop het Zui
delijk deel van Joegoslavië, de Noordelijke
provincies van Griekenland en een klein
stuk van Zuidwest-Bulgarije met een pot
loodstreep tot één geheel maakt, dan heeft
men in ruwe schets de geografische onder
grond van wat van oudsher de „Macedo
nische kwestie" wordt genoemd.
De fictieve staat Macedonië of „Groot-
Macedonië" zou dan gevormd moeten
worden door de drie bovengenoemde land
streken, waarvan alleen de Griekse pro
vincies economisch belangrijk zijn, vooral
door hun tabakscultuur, zonder welke
Griekenland met nóg groter snelheid, dan
thans reeds het geval is, zijn economische
ondergang tegemoet zou gaan. Het Zuide
lijk deel van Joegoslavië dat inderdaad
Macedonië heet en na wereldoorlog II als
een van de zes federale volksrepublieken
van Joegoslavië te voorschijn kwam, heeft
economisch weinig te betekenen, maar is
voor de algemene politiek van het land be
langrijk.
Het wordt namelijk beschouwd als de
bakermat van de Macedonische beweging
en is als zodanig op het ogenblik een troef
kaart in de hand van maarschalk Tito.
Fictie
Nu kan men met recht betogen, dat dit
hele begrip „Groot-Macedonië" eigenlijk
niet meer dan een fictie.is en dat de drie
landstreken, waaruit het zou moeten be
staan, in het geheel geen eenheid vormen.
Maar zulk een betoog, al is het nog zo
overtuigend, valt hier volkomen in een
luchtledig, omdat er voor een redelijke
argumentatie in het politiek-nationalistisch
klimaat van de Balkan geen plaats is. Het
bezigen van het woord „Macedonië" alleen
al, is hier te vergelijken met het uitspreken
van een soort wachtwoord, dat met één
slag alle instinctief-nationalistische harts
tochten op de meest felle wijze ontketent.
En dat wil wat zeggen in dit toch al zo
explosieve deel van Z.O.-Europa.
Men zal deze Macedonische kwestie
overigens moeten zien in een historisch
perspectief en in het bijzonder tegen de
achtergrond van het Russische imperia
lisme der Czaren, later van dat hunner op
volgers. De Czaren hebben sedert het begin
van hun pogingen om directe toegang te
verkrijgen tot de Aegeïsche en daarmee tot
de Middellandse zee de „oifde wereld
zee" het begrip Macedonië gebruikt. En
meestal vonden zij Bulgarije bereid om
deze kaart voor hen te spelen, waarbij dit
land dan een „Groot-Bulgarije" werd voor
gespiegeld, inbegrepen de zojuist genoemde
delen van Griekenland en Joegoslavië.
Hadden de Czaren in dit door de eeuwen
heen gespeelde en tenslotte door hen ver
loren spel maar één pijl op hun boog, hun
Sovjet-opvolgers konden in dezelfde
imperialistische drang naar de Middel
landse zee en ijsvrije havens naast deze
nationalistische factor een tweede register
opentrekken het revolutionnaire ideaal
van het internationale communisme.
Ook de „rode Czaar" Stalin is het tot nu
toe echter niet gelukt om dit oude doel te
bereiken. En in zijn politiek tegenover de
Balkan en de Macedonische kwestie heeft
hij zelfs nimmer definitief gekozen tussen
de twee genoemde wegen, die hier voor
hem openstonden. Hij heeft integendeel
geprobeerd om beide registers tegelijk uit
te trekken en hier vond hij op eenmaal Tito
tegenover zich, die van deze tweeslachtig
heid in de Balkan-politiek van het Sovjet
imperium, vooral sedert zijn breuk met de
Cominform in Juni 1948, een dankbaar ge
bruik heeft gemaakt. Tito heeft de kaart
van het nationalisme in de Macedonische
kwestie op voortreffelijke wijze gespeeld.
Weliswaar heeft hij zijn aanspraken op het
Griekse deel van „Gx-oot-Macedonië" in
welbegrepen eigenbelang voorlopig laten
vallen, maar kort geleden heeft hij weder
om dreigende klanken doen horen in ver
band met beweerde onderdrukking van de
ongeveer 80.000 Macedoniërs, althans
lieden met een Slavische tongval, die in
het Nooi-den van Griekenland wonen op
een totale bevolking van meer dan ander
half millioen. En voorts heeft Tito de Ma
cedonische taal tot de officiële taal van
de volksrepubliek Macedonië gebombar
deerd en Servisch als vreemde taal op de
scholen als leervak ingevoerd.
Deze Macedonische politiek van maar-
schalk Tito heeft eveneens een enorme
terugslag op het probleem van de ontvoer
de Griekse kinderen, waarvan er op het
ogenblik ongeveer 9000 in Joegoslavië zijn.
Het grootste deel hiervan leeft met zijn
familie in de republiek Macedonië en deze
families wensen over het algemeen niet
naar Griekenland terug te keren. Zij voelen
zich meer Macedoniërs dan Grieken, waar
aan het feit wel niet vreemd zal zijn, dat
de bevolking van deze republiek Macedo
nië beter behandeld wordt en meer voor
rechten geniet dan de rest van het Joego
slavische volk.
Triest probleem
Ongeveer 1000 van het totaal aantal
Griekse kinderen, die niet in gezelschap
van hun ouders in Joegoslavië zijn, worden
verzorgd in een zevental over het gehele
land verspreide kindertehuizen en men
mag verwachten, dat het grootste deel hier
van op den duur wel naar Griekenland zal
worden teruggebracht, in aansluiting op
het reeds teruggegeven aantal van 366.
Er is bij dit Griekse kinderprobleem nog
een merkwaardige bijzonderheid aan de
dag getreden, die overigens geheel past in
Tito's Macedonische Balkan-politiek. De
regering van Joegoslavië eist namelijk op
het ogenblik een aantal van ruim 2500
Griekse kinderen terug van verschillende
Cominformlanden, voornamelijk van Hon
garije, Roemenië en Tsjechoslowakije. Deze
kinderen werden in de jaren van de Griek
se guerilla-oorlog over de grens naar Joe
goslavië gebracht en daarop naar de zo
juist genoemde, toen nog met Joegoslavië
bevriende landen doorgezonden. Thans, na
Tito's breuk met het Sovjet-blok, worden
ze weer teruggeëist, echter niet om naar
Griekenland te worden gevoerd, maar om
dat zij als Macedoniërs worden beschouwd
en dus „rechtens" in Joegoslavië thuis be
horen. Dat deze kinderen onder de tegen
woordige omstandigheden nog ooit naar
Joegoslavië of Griekenland zullen terug
keren, is echter uitgesloten.
Wanneer men het totale, door de Grieken
genoemde aantal van 28.000 sedert 1946
ontvoerde kinderen vergelijkt met de zo
juist gegeven cijfers, dan kan men niet aan
de wrange conclusie ontkomen, dat dit
probleem als hopeloos moet worden be
schouwd.
De bange zekerheid, dat deze kinderen
thans reeds voldoende met de leerstellingen
van het communisme zijn doordrenkt en
dus voor de vrije wereld verloren, voegt
zich onafwendbaar bij het mensonterende
feit, dat deze zelfde vrije wereld hier vol
slagen machteloos staat.
TONEEL EN CABARET
Zondag 7 October, Concertgebouw, 8 uur:
Opvoering van het blijspel „Perzik en
pruim.... in zuidvruchten" met Herman
Bouber, Max Tailleur en vele anderen,
Maandag 8 October, Stadsschouwburg, 8 uur:
Ballet-recital onder leiding van Sonia
Gaskell met begeleiding door de H. O. V.
onder directie van Marinus Adam. Solis
ten: Marianne Boedijn. Loeki van Oven,
Hanny Bouman, Maria Huisman, Aart Ver
stegen, Martin Scheepers. Het programma
vermeldt onder meer: Les Sylphides. De
stervende zwaan, Rhythme en klank, duet
uit Casse-Noisette. (Haarlemse Kunst
gemeenschap).
Dinsdag 9 October, Stadsschouwburg. 8 uur:
Comedia vertoont het blijspel „Het land
goed Stepantsjikowo", naar de gelijk
namige humoristische roman van Dosto-
jewski door Marie-Louise Doudart. Regie:
Cor Hermus.
Donderdag 11 October, Stadsschouwburg, 8
uur: „De ingebeelde zieke" van Molière
met Louis Saalborn in de titelrol door het-
Amsterdams Toneelgezelschap onder regie
van Kees van Iersel.
CONCERTEN
Vrijdag 5 October, Stadsschouwburg, 8 uur:
„Ich küsse ihre Hand, Madame" van Ro
bert Stolz door de Hoofdstad-Operette.
Regie Otto Aurich, muzikale leiding Fredy
Salten. Met Fritz Steiner, Ruth Rhoden
en Claire Clairy.
Vrijdag 5 October. Concertgebouw, 8 uur:
De H. O. V. speelt onder leiding van Toon
Verhey de Akademische Festouverture
van Brahms, het Pianoconcert en de Twee
de Symphonie van Schubert. Solist is Sas
Bunge.
Vrijdag 5 October, Waalse Kerk, 8 uur:
Psalmbewerkingen door Haarlems Kamer
koor onder leiding van Dolf Hendrikse.
Zaterdag 6 October, Stadsschouwburg. 8 uur:
Hoofdstad-Operette, zie Vrijdag. Verdere
herhalingen: Zondag 7 October 2 en 8 uur.
Zondag 7 October, Teyelers Museum. 2 uur:
Bespeling 31-toons-orgel door Paul Chr.
van Westering met medewerking van het
koor der Begijnhofkaoel. Uitgevoerd wor
den werken van Sweelinck, Handel. Hur-
lebusch en Fauré.
Zondag 7 October, Concertgebouw, 8 uur:
Populair concert door Amsterdams tokkel-
orkest Caecilia met zang van Willy van
der Steeg en Cees Borger. Verder ODtreden
van de guitarist Chris Mouter (Tuinzaal).
Maandag 8 October, Concertgebouw, 8 uur:
Chopin-recital door de Poolse meester-
pianist Stefan Askenase (Nocturnes, wal
sen en mazurka's).
Maandag 8 October, Concertgebouw, 8 uur:
Viering derde lustrum van de Bond van
vocale kwartetten. Medewerking verlenen
Lorenzo Pappolo en Sas Bunge, viool en
piano. (Tuinzaal)
Dinsdag 9 October. Concertgebouw. 7.30 uur:
Generale repetitie „Jeanne d' Are au
bücher".
Woensdag 9 October, Concertgebouw, 8.15
uur: „Jeanne d' Are au bücher" van Paul
Claudel en Arthur Honegger door de
Christelijke Oratoriumvereniging onder
leiding van George Robert. Vocale solis
ten: Corry Biister, Akke de Vries. Han le
Fèvre en anderen. Declamatie: Georgette
Hagedoorn en Henk Schaer. Begeleiding:
het versterkte Residentie-orkest.
Donderdag 11 October, Grote Kerk, 3 uur:
Orgelbespeling door George Robert.
TENTOONSTELLINGEN
Frans Halsmuseum: Eretentoonstelling van
werken door Coba Ritsema, tot 17 October,
(1016 uur, op Zondag 1316 uur).
Het Huis van Looy: Bezichtiging voormalig
woonhuis Jac. van Looy, Donderdag
1012 uur en Zondag 1417 uur.
Kunsthandel Leffclaar: Grafisch werk van
M. C. Escher (tot 18 October, Grote
Markt). De kunst van het edelsmeden (tot
21 October, Wagenweg).
DIVERSEN
Dinsdag 9 October, Nassauplein 8: Bernard
IJzerdraat spreekt over „Rhythme en we
reldorde" voor de Soefi-beweging.
ADVERTENTIE
SLAAPADVIEZEN VAN
Omdat de Franse leraren staken heeft de regering vrijwilligers moeten recruteren
om bij het afnemen van de schoolexamens toezicht te houden. Een Parijse huisvrouw
geeft een der examinandi zijn opgaven.
Het Allerbeste slaapadvies
dat lk U kan geven, is 'n
MATRAS
Slaap er geen nachtje óver,
slaap er eens 'n nachtje óp!
Uit de Opregte Haarlemsche Courant
van 4 October 1 851
's-GR AVENHAG E. In de ijzer
gieterij van de heeren Enthoven en
Compagnon hier ter stede is gereed ge
komen het kolossale standbeeld van den
vermaarden schilder Rembrandt, het
welk bestemd is om een der pleinen van
de hoofdstad des Rijks te versieren. Het
beeld is alleszins zuiver en volkomen in
overeenstemming met het ontwerp van
den beeldhouwer Royer. Ofschoon het
eene hoogte heeft van vijftien k zestien
voeten is het uit één stuk gegoten, met
eene betrekkelijk geringe ijzerdikte.
Men mag aannemen, dat de goede uit
slag van dezen, in ons land buitenge
wonen, arbeid de vaderlandsche nijver
heid tot eer zal verstrekken
Xa den afloop der afgieting zijn de
werklieden der fabriek op eane gepaste
wijze onthaald
