Bouw- en Woningtoezicht
in Heemstede
W7BSRT
NU f.
Smit en Van Rijsbergen
W.
-Clowntje Rick
Een hand uit
het verleden
SLEUTEL WEG'
Nieuwe uitgaven
Bloemendaal
Santpoort
Amsterdamse Beurs
Onze gehele voorraad: duizenden
Twee maanden geëist
tegen soldaat
WOENSDAG 31 OCTOBER 1951
HAARLEMS DAGBLAD - OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
4
Toenemende verwaarlozing
van huizen?
Werk aan de winkel voor
de kinderpolitie
KARSOTE RUB
Overal
dreigt
besmetting
„Speciaal verslaggever
Bestrijding der tbc onder
rundvee
Collecte voor de stichting „Opbouw"
Het Witte Kruis
Arend Hendriks, bekend
graficus, overleden
ling van di! iubUsdm}aar 1
costumes van onvolprezen FORTY FOUR kwa
liteit, die bestemd waren om verkocht te worden
voor
f. 247.-
f. 227.-
f. 197.-
f. 187.-
Profiteer van deze tijdelijke aanbieding en steek tot
f. 120.- extra in Uw zak!
Voor de kinderen
Concert aan de Parklaan
Herdenking Hannie Schaft
GRIEP?
FEUILLETON
door Andrew Mackenzie
(Uit het Engels vertaald)
„Daar het noodzakelijke onderhoud van
woonhuizen in toenemende mate door de
eigenaars werd verwaarloosd, nam het aan
tal klachten van huurders weer toe", aldus
lezen wij in het juist verschenen verslag
van het Bouw- en Woningtoezicht in
Heemstede over het afgelopen dienstjaar.
Bij het in werking treden van de Weder -
opbouwwet van 16 Juni 1950, zo vervolgt
het verslag, werd de heersende twijfel weg
genomen over de bevoegdheid van de ge
meente tot het eisen van de nodige ver
beteringen op grond van art. 21 van de
Woningwet. Dit artikel liet de eigenaars de
keus tussen verbeteren of het staken van
de bewoning. Art. 23 Wederopbouwwet
laat het nu aan B. en W. over om deze keus
al dan niet aan de eigenaar te laten. Door
verdere bepalingen van de Wederopbouw
wet is de gang van zaken nu zó, dat ,na
een ingekomen klacht der bewoners en
een ter plaatse ingesteld onderzoek, de
eigenaar zo nodig een schriftelijke waar
schuwing van het Bouw- en Woningtoe
zicht ontvangt om de met name te noemen
herstellingen te doen aanbrengen. Wordt
hieraan binnen de gestelde termijn niet
voldaan, dan volgt een lastgeving door B.
en W. Blijft de eigenaar dertig dagen in
gebreke om aan deze lastgeving te voldoen,
dan worden de nodige werkzaamheden
vanwege de gemeente op kosten van de
eigenaar uitgevoerd.
In het verslagjaar vroegen niet minder
dan zestig gevallen behandeling. In 27
van deze gevallen werden de verbeterin
gen aangebracht ingevolge de waarschu
wing van het Bouw- en Woningtoezicht.
In 33 gevallen was een officiële aanschrij
ving van B. en W. onmisbaar. In twee ge
vallen werd ook daaraan geen gevolg ge
geven en moesten de werkzaamheden der
halve door de gemeente op kosten van de
eigenaar worden uitgevoerd.
De woningvoorraad in de gemeente ver
meerderde in het verslagjaar met 79 nieu
we huizen. Hieronder waren 23 duplex-
woningen en 56 huizen in de vrije sector.
Door splitsingen werden nog twee vol
waardige woningen verkregen. De bouw in
de vrije sector is sterk toegenomen, nadat
per 1 Januari 1950 de gemeente bevoegd
heid kreeg hiervoor rijksgoedkeuringen te
verlenen buiten het gemeentelijk bouw
volume om. Aan het einde van het verslag
jaar bedroeg de totale woningvoorraad
5362. Het gemiddeld aantal bewoners per
woning bedroeg dientengevolge 4.58. In de
jaren 1940-'42 was het gemiddelde 3.95.
In 46 gevallen werd van gemeentewege
een bijdrage verleend (tot ten hoogste vier
honderd gulden per geval) in de kosten
van het beter geschikt maken voor dubbel-
bewoning van ééngezinshuizen. Deze ver
beteringen betroffen vooral het inrichten
ADVERTENTIE
TEL. 11493 - LANGE VEER STRAAT 11
M „SLEUTELSPECIAUST"
Gisteren hoorde een passerende politie
agent twee jongens, van zeven en acht
jaar bij het station praten over wat zij
„vodden" noemden.
De agent kreeg argwaan. En terecht, zo
als later bleek, want de zevenjarige jongen
had in gezelschap van zijn vriendje bij af
wezigheid van zijn moeder vier kinder
broekjes, een damesmantel en een japon
aan een voddenkoopman verkocht voor de
luttele somma van vijfenzeventig centen.
Tegen de voddenman is proces verbaal
opgemaakt wegens het kopen van goede
ren van minderjarigen.
Oud papier
Gistermorgen zijn vijf jongens van negen
tot dertien jaar op heterdaad betrapt, toen
zij in Haarlem-Noord een gat aan het gra
ven waren onder een poort, die toegang
geeft tot een papierhandel. Het bleek dat
de knapen de bedoeling hadden oud papier
weg te halen.
Collecte
Dezer dagen hebben onbevoegden, onder
wie kinderen van om en nabij de twaalf
jaar, in Haarlem-Zuid gecollecteerd voor
het Fonds voor geleidehonden voor Blin
den. Deze lieden hadden busjes met op
schriften, die tamelijk provisorisch waren
aangebracht.
Bij informatie bleek, dat de burgemees
ter geen vergunning had gegeven om dezer
dagen voor dit Fonds te collecteren. Dins
dagmiddag kwam bij een heer in Haarlem-
Zuid een knaap aan de deur met een col
lectebus. Toen deze om zijn legitimatie-
kaart werd gevraagd, rende hij hard weg.
Degenen, bij wie onbevoegden aan huis zijn
geweest om een bijdrage voor het Fonds,
wordt verzocht zich zo spoedig mogelijk in
verbinding te stellen met de politie.
van een tweede keuken, w.c. en dergelijke.
In het verslagjaar werden 146 bouwver
gunningen verleend, waarvan 79 voor
nieuwbouw en 67 voor verbouwingen en
uitbreidingen. Tweemaal werd een vergun
ning geweigerd. Wat de woningbouw be
treft hadden 41 verleende vergunningen
betrekking op nieuwbouw door particulie
ren en 1 op gemeentelijke nieuwbouw.
Veertig vergunningen betroffen particuliere
verbouwingen. Voorts werden zes vergun
ningen verleend voor verbouw van win
kels, drie voor nieuw- en vier voor verbouw
van fabrieken en werkplaatsen, tien voor
nieuwbouw en twee voor verbouw van
pakhuizen en loodsen, een voor de bouw
van een school, één idem voor een kantoor
gebouw, terwijl bij een elftal huizen gara
ges werden bijgebouwd.
Tenslotte geeft het verslag een beeld van
de rattenbestrijding ter plaatse. In acht
tien wijken werden niet minder dan vijfen
twintigduizend gift-blokjes op listige wijze
in de nabijheid der rattenholen gedepo
neerd. Het resultaat van de campagne mag
goed worden genoemd, al blijft het uiter
aard noodzakelijk haar elk jaar te her
halen.
ADVERTENTIE
uerkt u*k tu>eé kante-u teqe/yk
Culbertson leert ons Canasta. Bij J. Philip
Kruseman's Uitgeversmaatschappij N.V. te
Den Haag, is een boekje over Canasta ver
schenen, dat zowel een glasheldere hand
leiding voor beginners als een goede gids in
het doolhof van mogelijkheden voor meer
geroutineerde beoefenaren van dit boeiende
Zuid-Amerikaanse kaartspel is. „Culbertson
leert ons Canasta" bestaat namelijk uit twee
delen: Eerst wordt het spel kort en duidelijk
uitgelegd en later worden de fijne kneepjes
ervan uit de doeken gedaan. Met behulp van
dit werkje zal het geen heksentoer zijn om
het populaire Canasta vlug en goed onder
de knie te krijgen.
Op 7 November viert de harpiste Rosa
Spier, die men op deze foto achter haar
instrument ziet, haar zestigste verjaardag.
Zij genoot haar opleiding aan het Ko
ninklijk Conservatorium voor muziek te
Den Haag, waar zij haar diploma „met de
hoogste onderscheiding" verwierf en stu
deerde vervolgens bij Otto Muller te Ber
lijn. Zij debuteerde in 1905, kreeg een
engagement als eerste solo-harpiste bij
het Residentie Orkest en was van 1932 tot
1946 aan het Concertgebouw Orkest ver
bonden. Thans maakt zij deel uit van het
Radio Philharmonisch Orkest.
ADVERTENTIE
In volle treinen,
trams of bussen,
loert de verkoud-
heidsbacil. Be
scherm Uw keel
en voorkom ver
koudheid met
Ook verkrijgbaar: Wybert met menthol,
tt
De Hagenaar P. G. werd dezer dagen
door de Gentse politie opgebracht. Een
maand geleden huurde hij te Amsterdam
een auto voor 24 uur en reed ermee naar
België om er zijn „loopbaan van speciaal
sportverslaggever" van Nederlandse kran
ten te beginnen. Hij maakte misbruik van
de grote vrijheid, waarover de journalisten
op de sportvelden beschikken om zich in
de kleedkamers van de sportclubs te bege
ven en aldaar portefeuilles en andere kost
bare voorwerpen te stelen. Zondag ope
reerde hij bij de Gentse basketbalclub en
de voetbalclub Gantoise. Hij werd echter
gegrepen.
Bij de Tweede Kamer is ingediend een
wetsontwerp tot regeling van de bestrij
ding der tuberculose onder het rundvee.
Deze bestrijding vindt op het oogenblik
haar wettelijke basis uitsluitend in het
„Besluit bestrijding tuberculose onder het
rundvee" van 27 October 1943.
Dit bezettingsbesluit werd bij besluit van
5 September 1945 voorlopig gehandhaafd.
Het thans ingediende ontwerp strekt ter
vervanging van de bezettingsregeling. Bo
vendien ondervangt het een aantal in de
praktijk gebleken leemten.
Door het gemeentebestuur van Bloemen
daal is aan de stichting „De Opbouw" ver
gunning verleend voor een collecte op Za
terdag 3 November.
„De Opbouw" is een landelijke instelling
voor Kinderbescherming, die acht kinder
tehuizen beheert, waarin kinderen van 1
tot 21 jaar zijn ondergebracht door voog
dijraden en diensten van sociale zaken.
In Haarlem wordt eveneens een collecte
voor deze stichting gehouden, maar die
heeft niet eerder plaats dan 20 December
van dit jaar.
In hotel „Vreeburg" te Bloemendaal
vergaderde Dinsdagavond de afdeling Bloe
mendaal van „Het Witte Kruis" onder
voorzitterschap van de arts H. D. G. A.
Immink.
De aftredende bestuursleden de heren
A. J. F. Koelen (penningmeester) en A.
Jager en L. S. Römelingh, werden bij ac
clamatie herkozen. Dit was eveneens het
geval met de aftredende leden van de com
missie van Wijkverpleging, de dames Bie-
rens de Haan-Dudok van Heel, M. P. M.
Wiard Beckman-Wackie Eijsten en Senff.
De begroting voor het jaar 1952 sluit
met een nadelig saldo van f 1369,Dit
houdt mede verband met de afdeling Ge
zinsverzorging, die wel in een behoefte
voorziet, maar tevens financiële zorgen
baart. Er zijn drie gezinsverzorgsters
werkzaam.
Bij de rondvraag kwam wederom de
wenselijkheid van een eigen wijkgebouw
ter sprake. Door de hoge kosten van een
nieuw gebouw en de onvoldoende middelen
is dit een wens, die vooralsnog niet te ver
wezenlijken is.
ADVERTENTIE
UNIFORMSPECIALISTEN
Donderdag 1 November
de gehele dag gesloten
Zijlstraat 71 - Telefoon 16963
Nog geen vijftig jaar oud is te Wasse
naar de bekende en zeer persoonlijke etser
Ai-end Hendriks overleden.
Hendriks was een felle vechter voor de
grafiek, een man, die de ets niet alleen
zag als een middel ter verwezenlijking van
een artistieke bedoeling, maar die derma
te vertrouwd was met dit schone métier
dat hij kon schrijven: „Een handwerk het
welk op zichzelf reeds zo boeiend is, dat
het zelfs nog vermag te verrukken, zo niet
te fascineren, in vele prenten waarvan de
kunstwaarde twijfelachtig mag heten."
Aan deze formule, die misschien aan
vechtbaar is, herkent men een bijzonder
man. Een man, die men een minnaar van
het handwerk mag noemen. Er zijn meer
mensen die van hun werk houden, maar
de eenvoudige eerlijkheid waarmede Arend
Hendriks zijn geliefde placht te loven, zelfs
wanneer zij als onschoon door hem gezien
werd, tekent hem als een minnaar die in
de school der wijsheid een helder oog ge
kregen heeft. In zijn eigen werken heeft
hij bewezen dit te zijn. Het diep door
dringen in het vakmanschap heeft tot
kunstzinnige resultaten geleid. Zo fel, zo
intens is zijn belangstelling voor de on
uitputtelijke mogelijkheden van de gra
vure en de ets geweest, dat hij, ofschoon
hij betrekkelijk weinig te zeggen had,
toch een duidelijke taal heeft gesproken.
Iemand van deze gesteldheid moest
wel komen tot het uitspreken in geschrif
ten van zijn warme liefde voor het vak.
Zijn bekende „Handleiding voof het etsen
in koper en zink" is meer dan een leerrijk
handboek. Als leraar aan de Academie
van Beeldende Kunsten te 's-Gravenhage
en als ijverig secretaris van Pulchri-Studio
heeft Arend Hendriks met de volle inzet
van zijn persoonlijkheid een opbouwen
de rol gespeeld in het Nederlandse Kunst
leven. Het moet hem een voldoening zijn
geweest aan het einde van zijn leven te
ervaren, dat er ook in ons land zo'n grote
belangstelling voor de grafische kunst
ging ontstaan.
Zijn eens uitgesproken klacht, dat het
Hollandse publiek alleen liefde had voor
het olieverfschilderij zal hij in de laatste
jaren niet hebben kunnen handhaven en
zijn wens dat het eens een voorrecht voor
een grafisch kunstenaar zal wezen in Hol
land geboren te zijn, is er niet ver van af
om verwezenlijkt te worden. Een belang
rijke bijdrage hiertoe is door hem ge
leverd. O. de K.
TEELT EN SELECTIE VAN TUINZADEN
De Tuinbouwstudieclub „Velsen en Om
streken" komt Maandag 5 November in café
„Zomerlust" van Santpoort bijeen, waar een
film wordt vertoond over de teelt en de
selectie van zaden.
3-314 Ned. 1947
A. K. U
Lever Brothers
Philips Gloeit.
Ree. Nwe Philips
Kon. Petroleum
A'dam Rubber
Holl. Amer. Lijn
Ned .Scheepv. Unie
H. V. A
Deli Mij
Amsterd Bank
Rotterd. Bank
Twentse Bank
Anaconda Copper
Bethlehem Steel
Republic Steel
Shell Union
Tidewater
U. S. Steel
Slotkoers
Openings
gisteren
koersen
85»/ia g.l.
85)4
165
165
22254
221
174
176
17054
171
30354
304
98 54
99
18554 g.l.
185H
143)4
143
107
10854
86 g.l.
86
15954
17954
161 g.b.
161
15554
157
53ls/ie
5354
58)4
5854
47 g.l.
4654
74%
7454
4454
4454
46)4
4654
01
ADVERTENTIE
M THE HOUSE OF QUALITY
Amsterdam, Leidsesa- 7 Deo Haag, Groenmarkt 24 Rotterdam, W. de Witscr. 57
Op 27 Mei zijn militairen, die in het le
gerkamp te Oirschot voor herhalings
oefeningen onder de wapenen waren, in
Eindhoven in conflict gekomen met poli-
tie-agenten en maréchaussées. Er ontstond
een algemene vechtpartij, waaraan ook
burgers deelnamen.
De soldaat G. van D. uit Kampen ver
scheen Dinsdag voor het Hoog Militair
Gerechtshof. De krijgsraad had hem tot
zes weken voorwaardelijk veroordeeld
met een proeftijd van twee jaar. De
krijgsraad had overwogen dat de maré
chaussee ook niet bizonder tactisch zou
zijn opgetreden.
De advocaat-fiscaal bij het hof deelde
deze mening geenszins. Hij zette uiteen,
dat de maréchaussée zo in het nauw ge
bracht werd door soldaten, dat zij zich
hardhandig een uitweg had moeten banen.
Van D. vluchtte toen de maréchaussée hem
mee wilde nemen. Hij werd tenslotte
aangehouden door leden van de Engelse
militaire politie. In hun jeep is hij naar de
maréchaussée-kazerne overgebracht. De
advocaat-fiscaal requireerde een onvoor
waardelijke straf van twee maanden en
onmiddellijke gevangenneming. Tot dit
laatste werd door het hof besloten. Op 20
November volgt de uitspraak.
Pilon bleef dus bij hen. Dat vond hij erg prettig, want waar had hij anders in deze
vreemde stad moeten blijven? En ook de jongens waren er blij mee, want ze hadden
immers vroeger al Pilon leren kennen als een prettige kameraad
Toch had Pilon er met oom Tripje over gesproken, dat hij graag zou willen weten,
waar nu ergens zijn eigen land lag; hij zou later toch graag weer zijn eigen volkje
willen terugvinden!
Dat begreep oom Tripje. En hij ging naar het schip, waarmee Pilon was aangekomen,
en vroeg de kapitein te spreken. Toen oom Tripje en de kapitein in de kapiteinshut
zaten, vroeg oom Tripje, of het nog mogelijk zou zijn te berekenen, waar Pilon
ongeveer vandaan gekomen kon zijn met die storm.
Ze praatten een hele tijd daarover, teruiijl de kapitein er zeekaarten bij haalde. Zo
konden ze wel ongeveer nagaan, waar ergens het land van Pilon moest liggen.
En toen beloofde oom Tripje Pilon, dat ze over een tijdje, als de winter voorbij was,
zouden proberen het Kabouterland terug te vinden....
Ten bate van de Evangelische Broeder
gemeente aan de Parklaan werd Dinsdag
avond door Bets Nederkoorn, de ijverige
organiste dezer kerk, een concert gegeven
waaraan de violisten Riek MansjeCoppée
en Jetty Borsen medewerkten. Er werd
hoofdzakelijk gemusiceerd in barokstijl.
Bach was er dit keer niet bij, maar zijn
grote tijdgenoot Handel was goed vertegen
woordigd, namelijk met zijn Vioolsonate in
A en met de Triosonate in Bes.
Het eerste werk werd door Riek Mantje—
Coppée toonzuiver en met grote klank ver
tolkt. Die geweldige sonoriteit is te danken
of te wijten aan de acoustiek van het
gebouw. Deze uitbreiding van het geluid
kan wel eens tot vergroving leiden, maar
dit was hier niet het geval, daar de violis
te haar spel zuiver bleef beheersen met een
opmerkelijke gelijkheid van toonproductie.
In de fraaie Triosonate van Handel was de
klank wel eens minder nobel, vooral in de
snelle delen. In het Adagio en het Largo
bereikten de drie speelsters gemakkelijker
een ensemble, waarin de klank een beko
rende rol vervulde. Jetty Borsen, die de
Sonate in E van Corelli ten gehore bracht,
had ook haar beste momenten in de lang
zame delen, het Preludio en de Sai-abande.
Een zeer goed geheel vormde het drie
tal in een Triosonate van Loeillet, een com
ponist wiens kracht in zijn charmante me
lodie ligt, die een delicate behandeling
vraagt. Wegens ziekte van een vierde mede
werkster moesten composities voor blok
fluit van Pepusch en Telemann van het
programma worden afgevoerd; men kreeg
er de sonates van Handel en Corelli voor in
de plaats. De beide violisten lieten zich ook
nog horen in een aardig Capriccio voor twee
violen van Vierdanck.
Bets Nederkoorn speelde als orgelsoli
werk van Banchieri, Hanff en Buxtehude.
Van deze laatste maakte een „Canzonetta"
een bijzonder fraai effect door de passen
de registratie, die de geestige tekening een
klaar reliëf gaf. Als begeleidster toonde
Bets Nederkoorn haar zeer te waarderen
paraatheid.
JOS. DE KLERK
Het is binnenkort 6 jaar geleden dat
Hannie Schaft, het meisje uit het Haarlem
se verzet in de oorlogsjaren, met eerbetoon
in de duinen onder Overveen begraven
werd. Enkele maanden daarvoor was zij in
dezelfde duinen door de Duitsers neerge
schoten.
Zondag 25 November zal er weer een
herdenking op het graf plaats hebben.
Voor de organisatie dezer herdenking is
een comité gevormd.
ADVERTENTIE
«fa
Mijnhardt's Grieppoeders. Doos 47 ct.
49)
„We kwamen samen met hem het huis
binnen
Nauwelijks had hij de woorden gespro
ken, of Brannigan smeet Taske opzij en
dook naar de deur.
„Ben je gek gewordenschreeuw
de Taske, die hem niettemin achterna
rende, gevolgd door Mary en Jeremy.
Brannigan stormde de kamer binnen,
waar Pu dinger lag. Kent boog zich juist
over de gewonde.
„Ik wou zijn verband wat beter vast
makenToen Kents blik de ogen van
Brannigan ontmoette, wist hij, dat de
andere de waarheid kende. Zijn hand
schoot naar zijn broekzak, maar Branni
gan was sneller en had hem in een ijzeren
greep.
„Laat Pullinger leven en geen grapjes
alsjeblieft. Ik heb je door, Gordon Gar
rett....
HOOFDSTUK XXV.
Miles Kent, alias Gordon Garrett, ging
op een vroege herfstochtend zijn laatste
gang om met zijn leven te boeten voor
zijn aandeel in het werk van de bende.
Pas toen voelde Brannigan zich ge
rechtigd om vrijuit te spreken.
Jeremy Brooke, Mary Waring en Victor
Taske waren om zijn gastvrij haardvuur
verzameld.
„Voor straf moest ik je eigenlijk niets
te drinken geven, jongeman", voegde
Brannigan Jeremy schertsend toe, „want
van het begin af aan heb je me dwars
gezeten".
„Vergeet niet, dat als wij er niet ge
weest waren, die arme Peter en ik, u dan
niet geweten had waar u moest beginnen,
toen Marshall vermoord werd. Het staat
te bezien, of u dan ooit een begin had
kunnen maken....".
„In het begin heb ik me telkens zitten
afvragen, waar je toch in 's hemelsnaam
zoveel geld vandaan kreeg", bekende
Brannigan. „Toen Mary me vertelde over
die ontmoeting in Fitzjames Tavern, waar
je geld van dr. Stahl kreeg, leek het er
hard op, dat je Burns op de een of andere
manier zat af te persen. Later begon ik
te begrijpen, dat je het aas was om de
vis te vangen. Je moest blijkbaar met je
rijkdom de oplichter lokken".
„Ja. Het heeft Burgess wel een behoor
lijke bom buiten gekost, maar dat was
het hem waard, en hij had geld genoeg".
„Niet zo gek bekeken. Burgess wist, dat
Gordon verzot was op geld. Laat dan
iemand optreden, die heel veel schijnt te
hebben en er zo vrijgevig mee is als je
maar denken kunt. Daar zou hij wel op
af moeten komen". Taske vond het denk
beeld kennelijk nog niet zo gek.
„Ik was er heus niet zo op gesteld, dit
werkje op te knappen", overdacht Brooke
Hij zat op een kussen voor het haardvuur.
Van tijd tot tijd legde Mary, die achter
hem op een stoel zat, een hand op zijn
schouder. „Hij gaf me net zoveel geld als
ik wou hebben. Wij hadden rekeningen
bij vrijwel alle grote banken. Onze eerste
verdenking viel op Mat Drew. Peter volg
de hem naar die kroeg in Brewerstreet en
zag hem daar praten met Al Burns. Peter
kende Burns van 'n portret, dat indertijd
eens gepubliceerd werd toen hij werd ge
zocht. Hij wist, dat het een Amerikaan
was en was er daardoor van overtuigd,
dat ze nu op het goede spoor waren. Hij
schijnt wat onvoorzichtig tewerk gegaan
te zijn met dat telefoneren naar mij, want
Burns moet hem zijn gevolgd en hem heb
ben neergeschoten".
„Dat moet een ellendige gewaarwording
voor je geweest zijn", merkte Brannigan
op.
„Het was wat moeilijk, om het geld
ongemerkt van Burgess te ontvangen. He
laas zag Mary een van de ontmoetingen,
waarbij dat gebeurde".
„Als je mij het toen verteld had, had
je me heel wat zorg bespaard!", riep Mary
uit.
„Dat mocht ik niet doen, dat bracht jou
in gevaar of verknoeide het hele plan,
dat begrijp je toch wel?"
Brannigan kwam tussen beiden. „Je
moet niet vergeten, dat je zelf aan een
groot gevaar werd blootgesteld, toen je
iets zag waarvan je de betekenis niet be
greep. Zelfs toen vonden ze het nodig, je
uit de weg te ruimen. Laat staan, als
Jeremy je verteld had, waar het om ging.
Ik vond het niet verstandig, dat hij mij
niet in vertrouwen nam, maar hij zou
gek geweest zijn als hij het jou wel deed.
Een verklaring kon hij later ook nog wel
geven. Vergeet niet, op wat voor blijk
baar onbelangrijk motief ze in jou een
gevaarlijke bedreiging gingen zien!"
„Ja, inderdaad". Mary kon zich blijk
baar met de gang van zaken verzoenen.
„Op Liverpool Street Station zag ik die
middag Kent met Drew praten. Ik wist,
dat het gezicht me bekend voorkwam,
maar ik zou toch nooit hebben kunnen
vertellen, dat het Drew was. Pas toen ik
hem weer terugzag in die afschuwelijke
boerderij, meende ik het me te herinne
ren".
„En Miles Kent wist dat je hem met
Drew had zien praten. Sinds dat ogen
blik verkeerde je in dodelijk gevaar. Voor
al omdat Kent je daar gezien had en na
tuurlijk dacht, dat je dus met hem naar
huis zou gaan, terwijl je na die ontmoeting
tussen hem en Drew, kwam zeggen dat
ik je nodig had, en dat je niet naar huis
kwam," vervolgde Brannigan. „Het is
duidelijk, dat de hele zaak mis zou lopen
als we er achter zouden komen, dat Kent
niet de rustige en eenvoudige man van
het platteland was, maar connecties on
derhield met onderwereldfiguren als Drew,
die bovendien al in deze zaak gemengd
was. Het verwondert me niets, dat Kent
je uit de weg wou hebben. Als Taske er
niet geweest was, zou hem dat nog gelukt
zijn ook".
„Ik kan me nog altijd niet goed voor
stellen, dat Kent zo'n misdadiger was".
Mary zei het met een medelijdende klank
in haar stem. „Ik dacht altijd, dat het 'n
vriendelijke, bemoeizieke, maar goedharti
ge man was.
Gelukkig voor mezelf om de juiste
herinnering aan hem te hebben dat ik
hem toen in Liverpool Street Station met
Mat Drew gezien heb en dat ik later, toen
we uit Parijs terugkwamen, Mat Drew
in Kensington High Street zag praten met
iemand, van wie ik alleen zijn rug zag,
maar van wie ik nu zeker weet dat het
Kent was. Ik heb het nu met mijn eigen
ogen gezien, en dat maakt het makkelijker,
het te geloven."
„Hij was gevaarlijk als een gifslang en
even moeilijk te vangen ook," bevestigde
Brannigan. „Voor het eerst werd mijn arg
waan gewekt, toen hij verteld had, dat
hij Brooke had ontmoet in Hunstanton
met een Amerikaanse vrouw. Ik zie niet
goed in, waarom hij zich dat herinneren
zou. Ten eerste niet waarom hij het inder
tijd zou hebben opgemerkt. Ten tweede
niet hoe hij een gezicht, dat hij oppervlak
kig eens gezien had, zou herkennen uit een
krantenfoto, die nu toch niet zo heel goed
was."
„Ik was inderdaad in Hunstanton, dus
die redenering klopt", viel Jeremy in dè
rede, „maar niet met een Amerikaanse
vrouw. Maar ik kon zijn bewering niet
tegenspreken, omdat ik niet over mijn
positie spreken mocht".
„Maar het is begrijpelijk, dat Kent dat
praatje rondstrooide", viel Brannigan in
de rede. „Hij verwachtte gevaar van jouw
kant en hij probeerde derhalve Mary weg
te halen".
„Maar waarom gevaar, en waarom mij
weglokken?"
„Och, dat is niet zo onredelijk. Je bent
nu eenmaal niet de lelijkste van de vrou
wen die hier rondlopen, en Brooke scheen
van het begin af aan nogal op je gesteld
te zijn. Ik kan me voorstellen, dat hij het
niet rustig gevonden had, wanneer je be
vriend zou raken met iemand als Brooke,
iemand die derhalve misschien ook wel
eens contact met Burgess kon krijgen. En
Jeremy deed, alsof hij nog meer met geld
kon smijten dan Burgess. Als ze zo dicht
bij elkaar zaten als Jeremy en Burgess,
zouden ze elkaar heus wel eens zien. En
dan kan het ook zijn, dat Kent zoiets als
een oogje op je had, MaryAls ik niet
zelf zo'n verstokte vrijgezel was en als
die jongeman daar me niet had gedwars
boomd....". Brannigan zweeg even om
tijd te hebben, een kussen weg te slaan
dat Jeremy hem naar zijn hoofd gooide.
(Slot volgt), j
