Dit maken we zelf:
Oudejaarsavond-tractaties
„JOLIE DAME"
Lynne Thorn's
dilemma
Een nachthemd
Nieuwe uitgaven
Leve de „Romantic
Look", zegt Londen
Overpeinzingen
bij de jaarwisseling
CHAPEAUX
Verkooplokaa! NOTARISHUIS
INBOEDELVEILING 15/16 JANUARI
„Kardinaal" en „bisschop"
voor de fijnproevers
FEUILLETON
ZATERDAG 29 DECEMBER 1951
Het lijkt nog slechts kort geleden, dat
het jaar 1951 zijn tocht begon over de
hobbelige en slingerende wegen van het
hedendaagse leven en het is op de weg
naar het nieuwe tijdperk, dat toch onher
roepelijk moet komen na deze periode van
oorlog en oorlogsdreiging, het tijdperk
van een vrediger samenleving, maar be
droevend weinig gevorderd. En nu al
staan wij aan de vooravond van het
nieuwe jaar. Stormachtig kunnen wij de
afgelopen twaalf maanden zeker noemen,
het levensvuur van het kleine knaapje,
dat op 1 Januari het licht van het oude
1950 overnam is bepaald niet zo stil opge
brand als van het stompje kaars, dat u op
de foto ziet.
Maar bij zo'n rustig flakkerend vlamme
tje boven een blanke, ongeschonden kaars
het nieuwe lampje, dat de kringloop
van het licht voortzet is het goed mij
meren. Want zonder dat ogenblik van
overpeinzen gaat niemand van ons toch
het nieuwe jaar in, al is er niet veel ver
schil tussen de Maandag en de Dinsdag,
die Zondag wordt. Het is immers zo pret
tig om net te doen alsof je alles wat voor
bij is kunt wegvegen en met een schone
lei beginnen, waarboven je een reeks goede
voornemens hebt geprikt. Het komende
jaar is overigens een schrikkeljaar. Dat
houdt in, dat alles een beetje op de kop
staat, en 'dat vooral wij vrouwen, zo heet
het, een beetje meer gezag kunnen doen
gelden. Als wij dat eens in de praktijk
brachten, wie weet of wij dan de wereld
niet iets ten goede zouden kunnen ver
anderen. Wij kunnen er niet meer mee uit,
dat wij tot het zwakke geslacht behoren.
Och, kijkt u maar naar dal kaarsje. Dat
is ook niet sterk en toch brandt het met
inspirerende straling.
DAPHNE
ADVERTENTIE
VANAF 2 JANUARI LIQUIDATIE
VAN ALLE MODELLEN
BENEDEN KOSTPRIJS
RAAMSINGEL 36 TELEF. 17747
Velen van ons dragen 's nachts liever een
pyjama, maar ieder heeft er toch graag een
nachthemd bij. Een nachthemd is altijd ele
ganter dan een pyjama, vooral als we een
aardig soepel stofje kopen. Ik geloof dat de
Hollandse vrouw over het algemeen niet zo
veel zorg aan haar onder- en nachtkleding
besteedt. Alle kleding is immers al zo kost
baar tegenwoordig dat we al blij zijn als
onze bovenkleding er goed verzorgd uitziet.
Natuurlijk is het ook nog een oorlogsver
schijnsel, want haast niemand had bij de
Bevrijding eigenlijk nog een behoorlijk uit
gebreide garderobe. We hadden alles tot op
de draad versleten en tot vervelens toe ge
dragen en ik herinner me nog goed hoe
verguld ik was met mijn eerste nieuwe
kledingstuk na de oorlog, nu eens niet iets
dat vermaakt was van een ander ding.
maar echt iets nieuws. Na de oorlog was
dus eerst onze bovenkleding aan de beurt
en aan ondergoed werd voorlopig nog niet
gedacht. Dat stopten en verstelden we
maar weer eens en dan ging het weer een
poosje mee. Nu zijn die benarde tijden ge
lukkig voorbij en hoewel alles nog wel
duur is, soms hebben we toch ook wel eens
het geluk een goedkoop lapje op de kop te
tikken. Laten we dan ook eens wat meer
zorg besteden aan ons nachtgoed.
Dit nachthemd kunt u heel vlug maken
en u zult eens zien hoe leuk het is als
het af is, u kunt hiervoor verschillende
stoffen nemen, b.v. waszijde of heel soe
pele gebloemde katoen. Allereei'st maakt
u even een patroon en knipt de delen
vólgens de tekening uit.
Het voor- en achterpand zijn precies
gelijk. Eerst stikken we de zijnaden dicht
met Engelse naden, dan maken we boven
in een zoom van ongeveer 6 cm en onderin
één van 3. Nu gaan we de bovenkant
inrimpelen met rimpelelastiek u kent
het wel, dat dunne elastiek dat op de spoel
van de machine wordt gewonden. U rim
pelt de bovenkant net zo vaak in als u
aardig vindt staan, maar in ieder geval een
keer of 6. Nu wordt de taille enige malen
op dezelfde manier bewerkt dan maken
we uit de resten van de stof een paar
schouderbanden en het nachthemd is ge
reed. U zult wel begrijpen, dat ditzelfde
patroon voor verschillende maten gebruikt
kan worden omdat zowel de bovenkant als
de taille elastisch zijn.
L. S.
ADVERTENTIE
Dir W. N. WOLTERINK
Bilderdijkstraat la HAARLEM
Tel. (K 2500) 11928
Inzendingen van huisraad worden dagelijks
aangenomen. Eigen afhaaldienst
De Parijse mode-ontwerper Manguin
brengt een straplessgeruit avondblous-
jegemaakt van tartan flanel, waarover
een bolero van dezelfde stof wordt
gedragen.
Martine Wittop Koning: „In de Keu
ken", Theorie en praktijk van de
moderne voedingsleer; (2de druk;
Uitgeverij en Drukkerij Hollandia,
Baarn).
200 Maaltijden, complete menu's en
recepten; naar de Zwitserse uitgave
van F. en E. Nietlispach voor Neder
land bewerkt door M. J. Krabbe,
(8ste druk, N.V. Uitg. Mij. Kosmos,
Amsterdam).
De jeugdige pasgetrouwde huisvrouw zal
zich vol vreugde (figuurlijk) op het boek
„In de Keuken" werpen. Immers, meer dan
150 van de ruim 300 pagina's handelen over
de voedingsleer. De overige bladzijden geven
een behandeling van de voedings- en genot
middelen en de bereidingswijzen en tenslotte
volgen er nog recepten. De huisvrouw, die
werkelijk ernst wil maken met het koken
van een gezonde maaltijd, kan uit dit boek
leren wat ons lichaam zoal nodig heeft aan
diverse vitaminen, eiwitten, vetten, kool
hydraten, kalk, ijzer, phosphor en nog veel
meer andere dingen. Het boek heeft een af-
wasbare plasticband. Dat is heel practisch.
Voor hen die een boek nodig hebben met
recepten voor verschillende gelegenheden is
de uitgave van Kosmos „200 Maaltijden"
beter geschikt. In deze achtste druk zijn aan
wijzingen opgenomen voor de bereiding van
de verschillende gerechten. Dit maakt deze
druk vollediger dan de vorige zeven.
Er zijn zo van die dingen, die bij elkaar
behoren. Het is de huisvrouw, die met haar
goede smaak meestal de juiste combinatie
weet te kiezen. Ook wil zij haar gasten
en huisgenoten op feestdagen, en vooral
op de bij uitstek daarvoor geschikte Oude
jaarsavond, tracteren, liefst met eigen ge
maakte producten, al moet zij daarvoor ook
veeb werk verzetten en soms désillusies in
casseren. Het is daarom zaak, van goede
ingrediënten uit te gaan. Een eenvoudige,
maar lekkere drank voor zo'n avond is:
„kardinaal". Daartoe neemt men een witte
Bordeauxwijn, b.v. Graves, waarin men
een hele citroen laat zwemmen, nadat deze
gegarneerd is met kruidnagelen, die men
er tot de kop toe insteekt. Verder voegt
men een stokje pijpkaneel toe en suiker
naar smaak. Het geheel laat men trekken
op een matig warme kachel in zo'n ouder
wetse chocoladeketel uit grootmoeders
porceleinkast. In de tuit een pi-op papier
en om de deksel een nat doekje, hetgeen
nodig is om de aroma te behouden.
Wil men liever een kleuriger drank, dan
is de „bisschop" op zijn plaats. Men neemt
dan rode wijn inplaats van witte. Het is
onnodige dure chateauwijn te gebruiken,
een Algierse wijn is hier zeker op zijn
plaats en bovendien niec duur.
Laat de kaneel van een goede soort zijn,
want het gaat om het aroma, dat aange
naam moet aandoen. Wij kennen drie ka-
neelsoorten, nl. Cevlonkaneel, gewone ka
neel of cassia vera en de Chinese kaneel.
De eerste is de beste en de cassia vera kan
van uitstekende kwaliteit zijn. De dunste
pijpjes zijn het neusje van de zalm en wor
den aangeduid metvier nullen, daarop
volgt de kwaliteit drie nullen, twee nullen,
één nul en tenslotte de kwaliteiten, aange
geven met de cijfers 1 tot en met 4. Ka
neel is de bast van de kaneelboom, welke
in tropische streken groeit. Men maakt
kringsneden in de takken en overlangse
sneden van knoop tot knoop. De bast wordt
er af geklopt en de schors er af geschrapt.
De dunne basten worden in elkaar ge
schoven, op lengten van c.a. 1 meter ge
sneden en in de schaduw gedroogd. De
dunste kaneel is de fijnste en komt van de
twijgen, die ongeveer drie a vier jaar oud
zijn. De Chinese kaneel is dik en grauw
van kleur en is ook in stukken gebroken
verkrijgbaar. Kaneel zien wij meestal in
gemalen vorm, maar voor onze kardinaal
en bisschop moeten wij een pijpje hebben
van die lichtbruin gekleurde Ceylonkaneel.
De geur daarvan is hetgeen onze kardinaal
en bisschop verlangen.
Dan de kruidnagelen. Dat zijn de ge
droogde, nog niet geopende bloemknoppen
van de kruidnagelboom, die alleen in de
tropen groeit. Zij gelijken op de bloemen
van onze seringen, waaraan men op het
platteland wel eens de naam van nagel
bomen geeft. In die bloemknoppen bevindt
zich de nagelolie, die met de citroenolie
(uit de citroen) onze warme wijn op smaak
moet brengen. De beste kruidnagelen zijn
de Amboina en Menado. Zij hebben een
dikke ronde kop en dik steeltje. De Zanzi-
bar-nagelen zijn voor ons doel ook te ge
bruiken, al zien zij er wat schrieler uit.
Een goede kruidnagel moet droog en re
gelmatig van vorm zijn en niet verontrei
nigd door losse steeltjes, stof of andere
onzuiverheden. Knijpt er met de nagel in,
de olie moet er dan uit komen. Zo'n kruid
nagel moet bloeden! Boze mensen halen de
aetherische olie wel eens uit dit product,
want er kan vanilline uit gemaakt worden
en de uitgetrokken resten worden wel eens
als volwaardige nagelen verkocht. Daarom:
knijpt er in!
In onze drank voldoet bruine suiker uit
stekend, ook deze bevat aroma.
Behalve de gebruikelijke punch en
warme bessenwijn zijn er nog wel andere
dranken die voor deze gelegenheid heel
geschikt zijn. Heerlijk pikant is warm
tomatensap. Hiervoor kan men bijvoorbeeld
flesjes tomatensap nemen, of blikjes
puree die met water tot sapdikte aange
lengd worden. Men maakt dit sap kokend
heet en dient het op in limonadeglazen. Er
kan wat toast bij gegeven worden.
Koude appeldrank
6 middelmatig grote, eventueel onrijpe
appelen (of vooraf geweekte gedroogde
appelen), naar verkiezing 250 gr. rozijnen
of gehakte vijgen, 60 gr. suiker, 2Va l
kokend water.
Snijd de ongeschilde appelen in stukken,
vermeng ze met de suiker (en de rozijnen
of vijgen), giet er het water over en laat
alles 30 minuten op een zeer zacht vuur
trekken en dan, toegedekt, koud worden,
zeef daarna de massa. Deze drank is lek
ker en gezond en hij is vooral ook voor
zieken aan te bevelen.
Sinaasappelbowl (met alcohol)
Snijd 2 sinaasappelen in dunne schijfjes,
verwijder de pitten, oestrooi de schijfjes
flink met 15 lepels suiker en laat ze een
half uur zo in een bowlkom staan. Giet
de kom vol met 3 flessen appelwijn en
1 fles Rijnwijn en laat alles minstens 1
uur staan. Doe er voor het gebruik 1 d 2
flessen spuitwater bij.
Vruchtenpunch van appelmost
1 fles appelmost, 2 sinaasappelen, 4 ci
troenen, 4 dl. water, 600 gram siLiker (of
meer, naar smaak).
Was de vruchten en snijd de schil van
de sinaasappelen en van 2 citroenen zeer
dun af, laat deze schillen met het water
1 uur zachtjes trekken, voeg dan de suiker
toe en laat de massa nog even koken tot
de suiker is opgelost. Voeg het uitgeperste
vruchtensap toe, zeef alles en voeg er de
most bij. Vul kleine glaasjes voor een
derde met de punch en vul ze aan met ko
kend water.
Groc van appelmost
Verhit appelmost en water in de verhou
ding 3:1. Voeg dan per glas 1 schijfje
citroen en 2 theelepels suiker (of wat
honing) toe.
Warme wijn
1 fles rode wijn, 1 citroen, enige kruid
nagelen, pijpkaneel, pl.m. 75 gr. suiker.
De wijn met 1 fles water verdunnen. De
kruidnagelen in de citroen steken en deze
met de pijpkaneel enige uren in de wijn
laten trekken. Zorgen, dat de wijn niet
kookt, de kruiden uit de wijn nemen en
deze afmaken met suiker.
Bisschop
1 fles rode wijn, 1 sinaasappel of man
darijn, enige kruidnagelen, pijpkaneel,
foelie of 1 nootmuskaat, plm. 75 gram
suiker.
Bereiding als warme wijn, zie vorig re
cept.
Warme citroenmelk
1 liter melk, schil van 1 citroen, 50 gr.
suiker.
Citroen afwassen, zeer dun afschillen
(alleen het gele deel is te gebruiken) met
de melk en de suiker pl.m. 1 uur zachtjes
laten trekken. Desgewenst 5 minuten door
koken met een flinke theelepel koud aan
gemengde maizena.
Oliebollen zijn er om de droeve
gedachten te verdrijven, die u
mogelijk even zullen plagen
als de wijzers van de klok op
31 December het cijfer twaalf
naderen. Oliebollen, warm en
dampend, zo uit de pan en be
strooid met poedersuiker, bren
gen de warmtestraling en het
feestelijk plezier mee van de
midwinterse dagen. De stille
kerstsfeer waart nog om de
kerstboom, de kaarsenkronen
en de hulst. De tijd van inkeer,
van overgave aan iets dat
grootser is dan wij mensen, is
nu bijna verstreken. Het oude
jaar nadert zijn einde. Bezield
met nieuwe moed zullen wij
het nieuwe jaar, de nieuwe dag
ingaan. En wij nemen er een
oliebol op. Proost, lezeressen!
(Foto U. N. v. d. Werff)
lahv/N„
CASTILLO
Deze mantel van goudbruine wollen stof
heeft een merkwaardig model. Gladde
voorpanden, over de schouder doorlopend
in een rechte schouderpas op de rug. Het
rugpand en de grote vleermuismouwen
zijn aan één stuk gesneden en ruim aan
de schouderpas gezet. Het vreemdste van
dat nieuwe model is, dat de mantal aan
de zoom aanmerkelijk nauwer is. Ontwer
per is de Parijse mode-koning
Lanvin-Castillo.
De Engelse ontwerpers hebben een
aantal namiddag-modellen ontworpen, die
zij „late-day" noemen. Het zijn modellen,
die men bij vrijwel elke gelegenheid kan
dragen. Het zijn alle voorbeelden van de
nieuwe stijl, die men in Engeland de „Ro
mantic Look" noemt. De japonnen en rok
ken sluiten strak om het lichaam, doch
onder de heup waaieren zij uit, soms tot
enorme wijdte. Crinolines zou men ze kun
nen noemen, al blijven ze circa 30 cm van
de grond. De gesteven onderjurken, die er
onder worden gedragen, doen hen wijd
uitstaan. Sommige dezer modellen zijn
dromen, zoals iedere vrouw zich die zou
wensen. Over „strapless" japonnen werden
nauwsluitende bolero's gedragen, die één
geheel met de lijn van de japon vormden,
zodat japon en bolero één kledingstuk
leken te zijn.
Ian Meredith bijvoorbeeld toonde een
steenrood wollen complet; een wijde rok
waarop een jasje met smokingrevers werd
gedragen. De voorpanden van het schootje
konden worden teruggeslagen en vastge
knoopt in de taille, waardoor dan de pun
ten van een vestje te zien kwamen, dat
daaronder werd gedragen.
Rhavis bracht klokkende rokken met
drie, vier volants, die op de rug werden op
genomen als een tournure.
Aquascutum toonde met een aantal char
mante modellen, dat een „regen"-mantel
er niet als zodanig behoeft uit te zien. Een
wijde grijze mantel, bijvoorbeeld, was van
flanel gemaakt. Met een klein opstaand
kraagje en drie grote opgestikte zakken als
garnering, kon dit model bij iedere andere
gelegenheid ook gedragen worden. Ook
loden mantels zagen wij. Het was echter
niet de stof, zoals wij die van oudsher ken
nen, maar langhariger en fijner. Ze is licht
en warm en wordt van Australische wol
gemaakt. De mantels die van deze stof
waren vervaardigd, deden zeer luxueus aan
en doen in de verste verte niet aan regen
kleding denken.
De kleuren die in al deze collecties wer
den gebruikt waren bijna alle pastel-tinten,
als: Parma, Chartreuse, putty, grijs in vele
nuances en zandkleur. Doch in tegenstel
ling tot deze zachte tinten, zagen wij ook
gloeiende kleuren als: robijn-rood, aard
beien-rood en purper.
Ook Parijs legt zich steeds meer toe op
het aanbrengen van verfijnde, écht vrou
welijke détails in de kleding. Zo heeft
Lanvin-Castillo een grote voorkeur voor
brede sjerpen van uiterst dunne wollen
jersey, in contrasterende kleuren en zó ge
drapeerd, dat de taille zeer smal lijkt en
de ruglijn langer wordt.
Daarentegen echter toonde Jacques
Griffe wijde ulsters met een kleine kraag,
die over nauwsluitende, ruige tweedcos-
tuums worden gedragen.
door ANNE LORAINE
Vertaald uit het Engels
19)
Lynne staarde Nan aan. „Ja juist", zei
ze met een verwrongen lachje, „dat las
ik ook. Ik begrijp 't niet. Dat is toch on
mogelijk
MOOFDSTUK III.
Lynne ging de volgende morgen op ge
wone tijd naar de kliniek, ondanks Nan's
aandringen, om één dag vrij te nemen.
„Waarom zou ik?", antwoordde Lynne
kalm, terwijl ze haar tas inpakte. „Ik zal
het vandaag bijzonder clruk hebben, ik kan
onmogelijk gemist worden".
Nan keek haar vriendin aan. Wanneer
ze gedacht had, dat Lynne verdriet of
andere emoties zou tonen, kwam ze be
drogen uit. Na de eerste vreselijke schok
had Lynne het verdriet, dat ze voelde, diep
in haar hart gesloten en met niemand zou
ze er ooit meer over spreken. Ook met
goede vrienden niet. Nan had 's nachts
wakker gelegen om te horen, of ze uit
Lynne's kamer, die aan de hare grensde,
geluiden vernam, die iets van verdriet
verrieden, doch ze had niets gehoord.
„Maar.,..", begon ze haperend, „maar
vind je 't dan helemaal niet erg? Je zou
haast denken, dat je zoiets verwacht had".
Lynne keek Nan even aan met een won
derlijke peinzende uitdrukking in haar
ogen.
„Misschien heb ik dat inderdaad", zei ze
langzaam. „Het mag je vreemd toeschij
nen, Nan, maar ik geloof dat ik diep in
mijn onderbewustzijn zo iets verwachtte.
Ik hoopte natuurlijk aldoor, dat Jimmie
net zo veel van mij hield als ik van hem,
maar iets heel diep in me zei me, dat een
dergelijk geluk niet voor mij bestemd was.
Ik had Jimmie zo weinig te bieden....".
„Weinig?" Nan's stem schoot veront
waardigd uit. „Wat is dat voor waanzin,
Lynne? Je bent meer waard dan tientallen
Jimmies, en dat weet je heel goed! Wees
maar goed boos op hem. Lynne, dat ver
dient hij. Je hebt een hevige schok gehad
en hoe sneller je zoiets afreageert in tra
nen en boosheid, des te eerder ben je er
over heen. Laat je er niet te veel door van
je stuk brengen, lieve kind, zulke dingen
gebeuren ons allemaal, en je moet 't als
een goede les zien om een volgende keer
verstandiger te zijn.
Lynne glimlachte moeilijk. „Ik zal in
derdaad een volgende maal verstandiger
zijn", zei ze langzaam. „Wees daarover
maar niet bezorgd. Ik moet er nu van
door. Maak je over mij geen zorgen, ik
ben heus niet over m'n toeren door het
gebeurde".
Ze wandelde rustig naar de kliniek en
deed haar best haar aandacht op de om
geving, waar ze door kwam, te concen
treren. Het had 's nachts geregend en
de trottoirs warëh nog vochtig. Kleine
kinderen, die door de overdrukke moeders
de straat op gestuurd waren, hingen op
de stoepen rond en aten daar met vieze
vingers hun ontbijt, bestaande uit kleve
rige boterhammen met jam. Lynne mom
pelde hier en daar een vriendelijke groet
en sommige kleuters herkenden haar als
„de mevrouw die naar je tong kijkt".
Een auto pa'sseerde dwars door een grote
plas en spatte haar jas onder de modder.
Het kranten-mannetje op de hoek riep
haar vrolijk goedenmorgen toe, als ge
woonlijk. Ze knikte hem vriendelijk toe.
Alles wat ze te doen had, hield ze zich zelf
ernstig voor, was Jimmie en Jean buiten
haar gedachtenwereld te sluiten. Ze had
de hele nacht wakker gelegen en toen de
morgen aanbrak, stond voor haar vast,
dat het gebeurde haar leven en vooral haar
werk niet mocht bederven. Ze was koud
en miserabel geweest, maar er was een
zekere rust uitgegaan van deze zekerheid.
Het was overduidelijk, dat Jimmie nooit
écht van haar had gehouden. Alle liefde
was van haar kant gekomen. Zij, die zulke
goede hersens had, zo midden in het leven
stond en dagelijks haar gezond verstand
moest gebruiken, was als een dom en
goedgelovig schoolmeisje halsoverkop ver
liefd geworden op een man, die haar op
z'n hoogst een aantrekkelijk en amusant
meisje vond. Misschien had hij het ach
teraf wel zeer vermakelijk gevonden
pijnigde ze zichzelf dat zo'n blauwkous
stapelverliefd op hem was geworden....
Misschien had hij er met Jean over ge
lachen en hadden ze zich samen geamu
seerd over het enthousiasme, waarmee ze
op Jimmie ingegaan was. Het was nu wel
duidelijk, dat Jimmie en Jean altijd al
van elkaar gehouden hadden. Toen zij
aankwam, hadden ze waarschijnlijk alleen
maar een beetje ruzie gehad, zoals ver
liefde mensen dat wel meer hebben. Het
moest voor Jimmie prachtig geweest zijn
haar dat onervaren groentje uit te
spelen tegenover het meisje, dat hij wer
kelijk liefhad
Het grootste gevaar voor Lynne was
haar geschokte zelfver-trouwen. De vrou
welijke charme, die ze langzaam in zich had
voelen opbloeien, was door het gebeurde
in de kiem aangetast. In haar verdriet
streefde ze thans naar het andere uiterste:
opnieuw werd iedere vrouwelijke ij del
heid vermeden en baseerde ze zich slechts
op haar verstandelijke gaven. Als ze niet
zo toegegeven had aan al die uiterlijke
onzin, zou ze deze vernedering nooit onder
gaan hebben, hield ze zichzelf streng voor.
Voor het eerst in haar leven had ze zich
van haar roeping af laten brengen en had
ze nietige, onbelangrijke dingen een rol
laten spelen, die niets met haar ambitie
een goed dokter te zijn te maken
hadden. Ze had dwaas als ze was
gedacht, dat Jimmie alles voor haar zou
kunnen betekenen, en hoe kon 't anders
dan dat ze nu de prijs moest betalen voor
een dergelijke domheid?
Toen ze bij de kliniek was aangekomen,
keek ze even omhoog naar de grauwe mor-
genhemel. Vaag was nog een enkele ster
zichtbaar. Ze herinnerde zich, hoe ze als
klein meisje voor 't eerst de sterren bewust
gezien had en hoe haar vader haar gewe
zen had op hun schoonheid. „Kies een
leid-ster Lynne", placht hij later tot haar
te zeggen, „en laat niets je van de gekozen
weg afbrengen". Eerst hadden zijn woor
den niet veel betekenis voor haar gehad
maar toen ze zich naderhand van haar
roeping, om de mensheid als dokter te hel
pen, bewust werd, wist ze wat hij bedoelde.
„Ik weet nu, wat u bedoelt", had ze tot
de dierbare oude man gezegd, „en ik weet
wat ik wil en hoe ik mijn doel zal berei
ken".
Ze was heel zeker van zichzelf geweest
en nooit was ze van de door haar geko
zen weg afgeweken behalve die dwaze
veertien dagen, toen haar verliefde hart
haar het opgeven van haar beroep in over
weging had doen nemen. Gelukkig was die
waanzin nu voorbij en daar, hoog aan de
hemel, stond haar leid-ster, die haar
wenkte
,,'t Zal nooit wéér gebeuren", mompelde
ze, terwijl ze het ijzeren hek, dat toegang
gaf tot de kliniek openduwde. Met een
klik sloot het achter haar. Even kreeg ze
een benauwd gevoel, maar ze vermande
zich en liep resoluut verder.
In de loop van de morgen belde dr.
Harris op. Lynne had het razend druk,
maar onderbrak haar werk en bereidde
zich voor op een minder prettig onder
houd. „M'n beste Lynne", hoorde ze de
zware stem van de oude man zeggen, „wat
is dat voor onzin van m'n dochter? Ik
kreeg een telegram van haar met de mede
deling, dat ze getrouwd is. Is dat een grap
of hoe zit 't?"
„Ik geloof wel, dat het ernst is, dokter
Harris", antwoordde Lynne rustig. „Ik
heb zelf ook een telegram gekregen".
„Maar waarom heb je me er niets van
gezegd?", gromde hij. „Allemensen, je hebt
daar toch wel iéts van moeten merken,
toen je daar was? Ik vroeg je nog, het
meisje een beetje in 't oog te houden. En
wat is 't resultaat? Je laat haar er van
door gaan met de een of andere dwaze
bandleider, die waarschijnlijk haar hart
zal breken en niet in staat is haar be
hoorlijk te onderhouden. Werkelijk Lyn
ne, je hebt me teleurgesteld! Waarom heb
je me niet gezegd, dat zo'n soort knaap
werk van haar maakte?"
Lynne beet zich op haar lippen. Ze
vroeg zich even af, wat hij zeggen zou, als
zij hem vertelde, hoe ze in de waan ver
keerd had, dat de jongeman in kwestie
werk van haar maakte!
(Wordt vervolgd).
