„Haerlem" schonk Haarlem een
boekje over de hofjes
Eens in de honderd jaar
En Haarlem schonk „Haerlem" dertig
nieuwe leden en 1200 gulden
Feest van „Accordia"
Kinderzwemfeest in het Sportfondsenbad
Cultura in Cultura
JA Ik wil
7
BIJ EEN GOUDEN JUBILEUM
Cabaret voor „Ons Belang
Piet Halsema bespeelde
het 31-toons-orgel
John Garley komt terug
als voordrachtgever
VAR A-avond
De Old Vic befdn 1952
naar Nederland
In één woord: enorm
De Ramplaanspelers met
„En zo begon het -
Sinterklaascak jes
voor Hr. Ms. Van Galen
Onderwijs-jubilea
te Haarlem
De Zilveren camera
Burgerlijke stand
van Haarlem
Agenda voor Haarlem
MAANDAG 5 NOVEMBER 1951
HAARLEMS DAGBLAD - OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
Ter gelegenheid van het gouden jubileum
van de vereniging „Haerlem", is een rijk
geïllustreerd boekwerkje uitgegeven, dat
een schat van wetenswaardigheden over de
Haarlemse hofjes bevat. Het eerste exem
plaar er van werd Zaterdagmiddag tijdens
een buitengewone algemene vergadering
door de secretaris van „Haerlem", de heer
P. A. Dijkema, aan de ere-voorzitter van
de jubilerende vereniging, Haarlems bur
gemeester, mr. P. O. F. M. Cremers, over
handigd.
De traditie getrouw prijkte op de agenda
de post ingekomen stukken, die ditmaal een
stroom van gelukwensen bevatte, van de
Sociëteit Teisterbant, de Haarlemse Han
delsvereniging en van tal van personen en
organisaties die „Haerlem" een warm hart
toedragen. Maar niet iedereen die tot deze
categorie gerekend mag worden liet schrif
telijk van zijn belangstelling blijken: Be
halve een groot aantal leden kwamen de
burgemeester van Haarlem, mr. P. O. F. M.
Cremers, de burgemeester van Beverwijk,
mr. H. J. Scholtens, de wethouders A. Ange-
nent en D. J. A. Geluk, de hoofdcommis
saris van politie, de heer J. Fontijne en vele
vertegenwoordigers van Haarlemse ver
enigingen hun gelukwensen aan het bestuur
aanbieden. Niet echter voordat de voorzit
ter van „Haerlem", dr. C. Spoelder, de
feestelijke bijeenkomst met een hartelijk
welkomstwoord had geopend en de secre
taris een feestrede had gehouden, waarin
hij „Haerlem" en Haarlem de revue liet
passeren.
In zijn „verslag over een halve eeuw"
bleef de heer Dijkema in „Haerlems" stijl:
Hij nam de aanwezigen namelijk in gedach
ten mee langs eeuwenoude gebouwen en
romantische plekjes, die bij iedere rasechte
Haarlemmer herinneringen aan een goed
verleden moeten opwekken. Dat de Spaar-
nestad nog zoveel oude bouwwerken bezit,
kan zij voor een groot deel danken aan de
activiteit van de jubilerende vereniging,
wier bestuur nu eens in de bres moest
springen om deze monumenten van vele
jaren her niet onder slopershanden te laten
vallen, dan weer eens alle krachten diende
te mobiliseren om hier en daar wat te laten
restaureren.
De heer Dijkema memoreerde het vele
werk dat de oprichters in dienst van de
de vereniging en de stad die hun lief was,
hebben verricht en met genoegen consta
teerde hij daarbij dat het een goede ge
woonte was geworden dat de burgemees
ters als ere-voorzitter deel van het bestuur
hebben uitgemaakt. Trouwens ook de
Haarlemse wethouders hebben zich nim
mer onbetuigd gelaten.
De dank van het bestuur, aldus de secre-
taris, gaat uit naar hen die onze vereni
ging stichtten en evenzeer naar de ma
gistraten, de gemeentelijke instanties en de
leden die van Haerlem gemaakt hebben
wat zij nu is. „Met dankbaarheid sluiten
we deze halve eeuw af in het besef echter
dat er voor ons nog veel te doen is".
Dr. C. Spoelder betoogde in een geestige
toespraak dat aan de doelstellingen van de
vereniging: de bestudering van de geschie
denis van de stad en het streven naar het
behoud van Haarlems stedeschoon, zeker
was voldaan. Bij deze twee, in de statuten
omschreven factoren, komt voor de Haar
lemmer nog een piëteitsfactor: „Wil wat
medelijden hebben met ons, oude Haar
lemmers, die van al die mooie oude dingen
in onze stad zoveel houden".
De wens van dr. C. Spoelder bij dit ge
denkwaardige jubileum luidde kort en
krachtig: Bloei, „mogen ook de nieuwe leden
van Haarlemse kwaliteit zijn, met zin voor
onze historie".
Die nieuvüe leden lieten overigens niet
lang op zich wachten, want nauwelijks was
dr. Spoelder uitgesproken of de voorzitter
van het huldigingscomité diende zich aan
met een feestvers en de mededeling dat
dertig Haarlemmers de wens te kennen
hadden gegeven aan de ledenlijst te worden
toegevoegd. Bovendien overhandigde hij het
ff
Zaterdag hield de invalidenvereniging
„Ons Belang" in het voor dat doel totaal
ongeschikte gebouw „Zang en Vriend
schap" een propaganda-avond, waaraan
medewerking werd verleend door het ca
baret van oud-leerlingen der U.L.O.'s A
en C, die des middags met eigen krachten
een paar gordijnen hadden moeten span
nen om een kleedruimte en een soort to
neel te verkrijgen. Ondanks deze uiterst
gebrekkige outillage hebben de aanwezi
gen zich ruimschoots kunnen amuseren
met de prententieloze, maar toch zeer on
derhoudende en afwisselende prestaties.
Er werd zelfs, zo goed en zo kwaad als het
ging, solistisch in groepsgewijze gedanst,
er trad een vermakelijke muzikale clown
op, men vertoonde korte schetsjes en
bracht humoristische voordrachten en
liedjes ten gehore. Meer kon er, gelet op
de omstandigheden, eigenlijk niet van ge
zegd worden. Het vrij bekende ensemble
„The Bunglers" tracteerde het publiek op
Hawaiian-klanken en cowboy-liedjes.
Dr. C. Spoelder huldigt suppoost Cornet
voor de trouw waarmee hij Haerlem
nog steeds dient.
bestuur, als jubileumgeschenk, een bedrag
van 1200.
Burgemeester Cremers bracht de geluk
wensen van het gemeentebestuur over,
waarbij hij onder meer opmerkte dat Haar
lem bij Haerlem diep in het krijt staat,
vooral ook om de grote steun en de goede
adviezen die de gemeente in de loop der
jaren van de vereniging heeft ontvangen.
„Ik zie in u mensen, die Haarlem hartstoch
telijk liefhebben, mensen die wij nu en
straks hard nodig hebben".
Namens Haarlems Bloei complimenteerde
wethouder D. J. A. Geluk het bestuur. Hij
maakte gewag van de goede verstandhou
ding die er tussen beide verenigingen be
staat en dankte Haerlem voor de steun, die
Haarlems Bloei van haar in zo ruime mate
heeft ondervonden.
De suppoost van de Hoofdwacht, waar
„Haerlem" haar plannen pleegt uit te
broeien (en uit te breiden), de heer A. Cor
net, werd met een geschenk bedacht, voor
de trouwe wijze waarop hij Haerlem steeds
heeft gediend.
ADVERTENTIE
De stemming van klavier-instrumenten,
zoals clavecimbel, piano en orgel, volgens
de zogenaamde gelijkzwevende tempera
tuur, begon in de achttiende eeuw veld te
winnen. Zij is voor de ontwikkeling van de
toonkunst van enorme betekenis geweest,
omdat het toen mogelijk werd voor klavier
instrumenten composities te schrijven met
uitgebreide harmonische mogelijkheden.
Bij de stemming, die aan de gelijkzweven
de temperatuur vooraf ging, de ongel ij k-
zwevende, was" men niet zo vrij in het kie
zen van harmonieën. Alleen die, welke in
eenvoudige toonaarden pasten, dus met
weinig verhogingen of verlagingen, waren
bruikbaar. Maar hier stond tegenover, dat
in dit geval de harmonieën zuiverder ver
werkelijkt konden worden dan bij de ge
lijkzwevende temperatuur. Er zijn nog vele
composities, bestemd voor uitvoering bij
een ongelijkzwevende temperatuur, be
waard gebleven.
Op het 31-toons-orgel in Teylers Museum
werden er Zondagmiddag enkele door de
organist Piet Halsema ten gehox-e gebracht.
Verrassend mooi klonk deze muziek, waar
voor het orgel de fraai getimbreerde klank
van uitnemend geïntoneerde orgelpijpen
kon geven bij een stemming, zoals die door
de componisten gedroomd moeten zijn.
Gaaf en met vaste rhythmiek speelde Piet
Halsema werken van Sweelinck, Pachelbel,
d'Aquin en Kellner, maar het moet niet
alleen in de voortreffelijkheid der vertol
kingen gezocht worden, dat hiervan zo'n
weldadige, rustige wijding uitging. Hier liet
zich in psychische zin ook de stabiliteit der
samenklanken gelden.
Van de Passacaglia van Bach, waarmede
Piet Halsema zijn bespeling besloot, kan
hetzelfde gezegd worden. In de Fuga valt
er in harmonische zin meer te beleven en
dit gaf bij de uitvoering aanleiding tot het
ontstaan van klankcombinaties, die uit een
oogpunt van stemming niet maar zo direct
aanvaard konden worden. Het zal evenwel
de moeite lonen deze fuga vaker aan een
uitvoeringsproef op het 31-toons-orgel te
onderwei-pen.
P. ZWAANSWIJK.
Voortgezet Economisch onderwijs
Door het bestuur der Stichting voor Voort
gezet Economisch Onderwijs te Haarlem
werd benoemd dr. B. M. I. Delfgaauw te
Haarlem, om les te geven in Sociale Wijs
begeerte aan haar Academie. Dr. Delfgaauw
vangt zijn voordrachten aan op Dinsdag-
a-ond 13 November in het gebouw der
HBS-A, Zijlvest 25 a.
Men kan deze voordrachten volgen zonder
cursist te zijn der Academie.
Personeel rechtspractiik en
candidaat-deurwaarders
In een Zaterdag te Utrecht gehouden ver
gadering van de Bond van Personeel werk
zaam in de Rechtspractijck en van candidaat-
deurwaarders werd een geheel nieuw hoofd
bestuur gekozen, zulks ter vervanging van
het onlangs en-bloc afgetreden hoofdbestuur.
Tot voorzitter werd gekozen de heer K. C.
van der Mije Pzn. te Zandvoort, thans voor
zitter van de afdeling Haarlem van ge
noemde Bond.
De vergadering besloot voorts het 50-jarig
jubileum in een feestelijke vergadering te
Amsterdam op 13 September 1952 te vieren.
Men hoopt alsdan tevens de beide nog
levende oprichters van de Bond de oud-deur
waarders de heren Stoppelsteen en Tabbers
te huldigen.
Het gebouw van de Haarlemse Kegel
bond herbergde Zaterdagavond een talrijk
publiek, allemaal opgeruimde en zanglie-
vende mensen, begunstigers en vrienden
van het orkest „Accordia", dat daar een
uitvoering gaf. Het is niet zonder speciale
bedoeling dat we ook het publiek noemen,
want dit vormt op zo'n avond met het or
kest één geheel, één grote familie die feest
viert, zulks op een tamelijk luidruchtige,
maar op de keper beschouwd zeer gezellige
wijze. Er heerste een intensieve wisselwer
king tussen podium en zaal: het orkest
speelde en de zaal zong. Het bleek dat men
de kunst om een dergelijke uiting van ge
meenschapszin te bereiken bij „Accordia"
uitnemend verstaat.
Het ox-kest speelde onder leiding van
Herman Teunissen een vrij uitgebreid pro
gramma, voornamelijk dansnummers en
zangbegeleidingen, maar het liet ook de
ouverture „Si j'étais roi" van Adolphe
Adam horen, weliswaar eveneens „lichtere
muziek", maar uit een andere wereld, waar
het lichte nog croquant, het opgewekte nog
spiritueel en het melodieuze nog anti-sen
timenteel was. De heer Teunissen, die zijn
mensen niet alleen de nodige technisclie
vaardigheid bijbrengt, doch vooral zorgt
dat het ensemble in stevig rhythmisch ver
band musiceert en tevens de dynamiek niet
verwaarloost, had blijkbaar aan deze
ouverture veel werk besteed. Mettertijd, als
het tempo nog wat zal kunnen worden op
gevoerd, zal „Accordia" er een uitstekend
répertoirestuk aan hebben.
Met bijzonder succes werd ook een Tango
van de heer Blanket uitgevoerd, waarbij
de componist zelf de pianopartij vertolkte.
Bij de zangnummers, voorgedragen door
Gerard de Vos, was er een („Waarom huil
je, kleine Louise") waarvan de begeleiding
door haar fijne nuancering bijzonder op
viel. Ook de inleiding van een p*tpourri
uit „Tx-aviata" was aardig van dynamiek.
Herman Teunissen trad ook als solist op
(onder meer met de ouverture „Lichte Ca-
vallerie" van Franz von Suppé) en zijn
knap spel werd terecht geestdriftig toege
juicht.
Verder heeft men zich deze avond braaf
geamuseerd met de typische anecdotes uit
West-Friesland, smakelijk verteld door
Kees Stet uit Ierswoud en zo reisde men
van station tot station met deze bonte
Zaterdagavondtrein, tot de tijd daar was
dat de danslustigen hun kans kregen. Want
het familiefeest van „Accordia" eindigde
natuurlijk met bal. JOS. DE KLERK
De thans aan de Old Vic verbonden ac
teur John Gax'ley, die in de afgelopen jaren
met de Young Vic in Nederland (ook te
Bloemendaal en Haarlem) optrad als Puck
in „Een Midzomernachtdx-oom", als Lance
lot Gobbo in „De koopman van Venetië" en
als Ralph in „De ridder van de gloeiende
vijzel", komt een serie voordrachten geven
van „Een Kerstlied in proza" van Charles
Dickens, door zijn vader, Wilfred Garley,
tot een gedramatiseerde monoloog bewerkt.
De eerste voorstelling heeft plaats op 10
December te Rotterdam, daarna komen En
schedé, Utrecht, Groningen, Den Haag en
Amsterdam (16 December) aan de beurt.
De afdeling Haarlem van de VARA heeft
gisteravond in het Concertgebouw een pro
paganda-avond gehouden voor een uitver
kocht huis. De avond werd geopend door
de voorzitter van de VARA, oud-minister
Burger, die het kort maakte, maar ook
krachtig, want hij zette duidelijk uiteen
wat de wensen van de VARA in het om
roepbestel zijn. Hij bestreed d'e slagzin
„geen politiek in de omroep', maar zei, dat
wanneer het vrije woord in de omroep een
maal gegarandeerd is, de VARA altijd be
reid is om met de andere omroep-vereni-
gingen 'samen te werken, wanneer het er
om gaat zaken van nationaal belang te
verwezenlijken.
Daarna ging het- gordijn open voor de
Ramblers, die de liedjes speelden, waarmee
zij voor de radio zoveel succes hebben ge
had, Olgo Lowina, die er lustig op los jo
delde, maar aan de uitspraak van het Ne
derlands nog wel eens enige zong mag be
steden, Max van Praag, die „levensliedjes"
zong en de voortreffelijke Otto Sterman,
die met zijn voordracht het niveau van de
hele avond vele treden omhoog haalde.
Speciaal het vei'haal uit „De Papalagi"
over het geld, hierin „Het ronde metaal
en het zware papier" genaamd, verdiende
tenvolle de ovatie, die het kreeg. Van de
zuiverheid, de kinderlijkheid, de kracht
van zijn afschuw en de geluks-emotie, die
hij in dat verhaal legde, kreeg men een
heerlijk frisse smaak in de mond.
De tentoonstelling over het leven in en
van de haven, die de Vereniging „De Am
sterdamse Haven" in het Museum van de
Arbeid heeft ingericht, heeft Zaterdag haar
10.000ste bezoeker getrokken.
99
Was Kitty Janssen, die ik de vorige week
door middel van een interview aan het
publiek van haar geboortestad mocht voor
stellen, Zaterdagavond nog „Een engeltje
van niets" in de Haarlemse Schouwburg,
gisteren hebben wij haar leren-kennen als
een engeltje van heel wat. Zij speelde bij
de Nederlandse Comedie de vrouwelijke
hoofdrol in het door Jan Teulings knap
geregisseerde blijspel „Eens in de honderd
jaar" (The moon is blue) van F. Hugh
Herbert, waarin vijf tafrelen lang door drie
personen wordt geredetwist over de vraag
of het voor een meisje niet beter is zich
met sexualiteit bezig te houden dan er
mee bezig te zijn.
Men kan zich afvragen of de schrijver
eigenlijk niet (om een sublieme, maar
enigszins anders bedoelde term van Vest
dijk te lenen) tot het type der fatsoens
rakkers behoort. Hij plaatst zijn personen
in kwasi-pikante situaties en laat ze onder
het mom der onschuld de gedurfdste din
gen zeggen een soort halfslachtige eer
lijkheid, waar ik persoonlijkheid niet van
houd, al moet ik daaraan toevoegen dat
zijn dialogen rijk aan geestige invallen
zijn. De echte comedie bevindt zich op het
kruispunt van onmogelijkheid en waar
schijnlijkheid (om nog eens Polgar te ci
teren), maar in dit geval ontmoeten mo
gelijkheid en onwaarachtigheid elkaar on
der de schijn van het tegendeel en dat is
heel iets anders. Na het maken van dit
voorbehoud mag ik verder gerust verkla-
i-en dat men te doen heeft met een handig
in elkaar gezet, doorgaans bijzonder ver-
makelijk stuk, dat ongetwijfeld een lang
durig succes zal behalen.
Een jonge architect (die de voox-gaande
nacht met zijn thans ex-verloofde heeft
doorgebracht in zijn woning, maar in af
zonderlijke kamers) en een mannequin
(die actrice wil worden) vinden elkaar op
het dak van het Empire State Building en
komen vervolgens door hun wederzijdse
genegenheid in een soox-tgelijke situatie te
verkeren, die tot allerlei misverstanden
aanleiding geeft. Een belangrijke rol daar
bij speelt de vader van de ex-verloofde,
een geroutineerde levensgenieter, die het
meisje tot vrouw vraagt en haar uit gevoel
van kameraadschap een door hem met
pokeren gewonnen bedrag van zeshonderd
dollars aanbiedt, uit welke omstandighe
den wederom compromitterende conclusies
worden getrokken. Het is alles eer en
deugd wat de klok slaat en iedereen is ten
slotte even lief en aardig; de architect een
fidele vent met keurige principes en het
meisje even flink-openhartig als nieuws-
giex-ig-brutaal. Bovendien kan zij heel
goed koken, zodat het niemand zal ver
bazen dat er, vlak voordat het doek voor
het laatst valt, een met het ja-woord be
kroond huwelijksaanzoek 'wordt gedaan.
Een stralend debuut
In een Amerikaans blad werd dit blijspel
niet alleen „antiseptisch" genoemd, maar
zelfs en niet ten onrechte „een vacuum in
drie bedrijven". Strikt genomen is dit juist,
maar er is gelukkig alle reden om aan te
nemen dat deze Nederlandse vertoning de
oorspronkelijke in een beslissend opzicht
verre te boven gaat. En dat zou dan in de
eerste plaats te danken zijn aan Kitty
Janssen, die op een waarlijk haidverove-
rende wijze haar echte debuut maakte. Zij
bezit iets waar misschien veelzijdiger be
gaafder en in ieder geval geroutineerder
actrices vaak nooit aan toe zullen komen:
toneelpersoonlijkheid. Zij is, ondanks klei
ne technische tekortkomingen, resoluut én
bijna absoluut wat er van haar verlangd"
wordt. Zij vult de leegtes in dit stuk met
haar wezen, in de volle zin van het woord.
Zij is bovendien een werkelijke ingénue.
Ik ken de Amerikaanse actrices niet, maar
ik geloof dat bij Bax-bara Bel Geddes (de
vertolkster in New York) voornamelijk
„hygiënisch" zal hebben geleken wat hier
inderdaad „rein" was hoe naar ik dit
woord ook vind. Kitty Janssen maakte
daardoor de geopperde bezwaren tot in
feite niet meer dan grauwe theorie. Het is
te hopen dat zij haar talent aan raffine
ment zal kunnen laten winnen zonder aan
deze stralende zuiverheid in te boeten en
dat zij dit ook in andere genres of in een
andere emplooi gelijkwaardig weet te be
wijzen, Zij ondervond van Guus Oster even
soepel als correct-innemend tegenspel.
Henk Rigters kweet zich voortreffelijk en
amusant van een taak, waarvoor hij geens-
De Old Vic Company zal in Januari en
Februari een grote tournée door België,
Duitsland, Scandinavië en Nederland ma
ken. In ons land worden voorstellingen
gegeven van „Koning Lear" van Shake
speare onder regie van Hugh Hunt, met de
vermaarde Donald Wolfit in de titelrol, en
van „Het clandestiene huwelijk" van David
Garrick en Reginald Colman onder regie
van Peter Glenville.
De opvoering van het
sprookje „De Beto-
vex-de Prins" was het
hoogtepunt van het
kinderfeest dat Za
terdagavond in het
Haarlemse Sportfond
senbad werd gehou
den. Het spx-ookje
werd door kinderen
opgevoerd en oogstte
veel bijval van de
talrijke toeschouwers.
Er was echter nog
meer dat deze avond
tot een waar kinder
feest maakte. Na het
openingswoord van de
heer N. H. Slinger,
bedrijfsleider van het
bad die memoreer
de dat er gedurende
de zestien jaar dat
het Sportfondsenbad
Haarlem bestaat, ruim
zes millioen baden
waren genomen
had een gecostumeei'-
de intocht plaats, een
verkleedpartij waar
aan door ruim 250
kinderen werd deel
genomen; en die be
sloten werd met een
algemeen spx'ingen
van de „hoge" plank,
om te laten zien dat
ze allen de zwemkunst reeds machtig zijn.
Het programmanummer ,,'t is maar een
weet" demonstreerde vervolgens, hoe op
een simpele wijze een drenkeling uit het
water kan worden gered. De heer Vrugt
liet enige staaltjes van behendigheids-
zwemmen zien en de heer M. K. de Graaf
wist met zijn duik-parodie danig op de
Enkele deelnemertjes aan
de gecostumeerde optocht.
lachlust te speculeren. De film „16 jaren
Sportfondsenbad Haarlem" vormde het
sluxtstuk van het feest. Hierna werd door
velen nog een duik in het golvenbad ge
nomen. Het pex-soneel van het Sportfond
senbad dat de avond organiseerde, kan te
vreden zijn over de resultaten.
zins de aangewezen figuur is en Pierre
Myin verscheen kort voor de pauze ten
tonele om een rake opstopper uit te delen.
De vlotte vertaling is van Anna Koop
man en Jan Prent ontwierp het prettige
décor. Een opvoering die volle zalen ver
dient en ook wel zal krijgen. De Neder
landse Comedie beleeft er vermoedelijk
evenveel plezier van als het publiek.
DAVID KONING
Ter gelegenheid van haar eerste lustrum
hield de Nederlandse Vrouwenbeweging,
die blijkens de door een spreekster ver
kondigde doelstelling wil strijden „tegen
het fascisme en voor de vi-ede", op 3 No
vember in gebouw Cultura in de Jansstraat
te Haarlem een feestavond. In de loop
hiervan werden enige liederen gezongen,
die van dit algemene streven een nadere
voorstelling gaven, zoals: „Eenmaal komt
de macht in handen van het proletariaat"
en „Trek dan op met vaste schreden, Lenin
is ons voorgegaan!"
De pianist Lion Conti-an bracht de groe
ten over van het broedervolk der Sovjet-
Unie, waar hij enkele weken had ver
toefd. Er heerst daar een enorme rijkdom,
aldus deze spreker. Er zijn enorme dingen
tot stand gekomen. Als voorbeelden noem
de hij een in 35 dagen over de Maskwa
gelegde brug van granieten bogen en het
enorme kanaal van Moskou naar Gorki,
dat door zeeschepen bevaren kan worden.
Vex-der het enorme universiteitsgebouw
van dertig verdiepingen met zesduizend
inwonende studenten. „Heeft zo'n land met
zo'n enorme opbouw en zulke enorme
plannen oorlog nodig?" vroeg hij rheto-
risch, om onmiddellijk zelf het antwoord
te geven: „Een volk dat het goed gaat
heeft geen oorlog nodig. Iedereen praat er
over vrede en over de gigantische plan
nen". Hierna bracht hij de Ruiterpolonaise
van Chopin en de Sabeldans van Katsja-
toerian ten gehore. De heer Contran speel
de enorm goed, om in zijn geliefkoosde
termen te blijven, al had hij enorm veel
moeite om boven het enorme geroezemoes
van het publiek uit te komen.
Waarschijnlijk bedoelt de Nederlandse
Vrouwenbeweging met het bewaren van
de vrede ook het laten heersen van orde
en rust. In dat geval zou het wellicht aan
beveling verdienen deze elementen eerst
in de eigen gelederen tot stand te bren
gen, want ook de medewerkers van het
cabaret Cultura uit Amsterdam, die het
grootste deel van het programma vulden,
moesten al hun krachten inspannen om
zich althans voor de bevolking van de
voorste rijen van de zaal verstaanbaar te
maken. Wij hoorden zeker niet onverdien
stelijke voordrachten van het gedicht
„Moeder" van Ber Huising en van een door
Cor Zwart geschreven ballade „tegen de
grote heren". De eerste sketch die wij za
gen heette „De betere stand" en de tweede
„Hoog tijd" en dit laatste vonden wij ook,
want onze aanwezigheid werd nog elders
vereist. Er was na afloop van de vertoning
gelegenheid tot dansen.
Het toneel van het gebouw Domi te
Overveen was dit weekeinde bijna te ge
ring van omvang om alle dwaasheden te
kunnen bevatten, die Philip King in zijn
klucht „See how they run" met gulle hand
over de bezoekers uitstrooit. In dit verma
kelijk spel, door Jan Sengers onder de titel
„En zo begon het" voor het Nederlands
amateurtoneel bewerkt, worden waax*-
schijnlijk alle records wat betreft kolder
en dolle verwikkelingen in dit genre gebx-o-
ken. Het is dan ook een vrijwel onmogelijke
taak om een enigszins begrijpelijke samen
vatting van de trouwens volslagen onbe
langrijke inhoud te geven. Wij moeten dus
volstaan met de vermelding dat alles zich
afspeelt in de pastorie van een respectabele
vicaris in een Engelse provincieplaats, die
door het volkomen onschuldige uitstapje
van zijn charmante echtgenote, een gewezen
actrice, in de meest penibele omstandig
heden komt te verkex-en. Zo geraakt hij op
een gegeven moment in gezelschap van een
oude vrijster, die enigszins boven haar thee
water is, in een kast opgesloten, terwijl in
zijn omgeving enige vermomde vicarissen
de algemene verwarring nog vergroten.
Het geheel wordt aan het slot van het
tweede bedrijf bekroond door een wilde
jachtpax-tij op een vei-meende krankzinnige,
waarbij de ene juffrouw na de andere van
emotie in zwijm valt.
De Ramplaanspelers, die met deze klucht
onder regie van Jaap van der Veldt hun
negende speelseizoen inzetten, hebben de
volle zaal hiermede meer dan uitbundig
plezier bezorgd. Er is dikwijls zo daverend
gelachen, dat ook de toeschouwers soms
vermakelijke observatie-objecten vormden.
Voor zover er onder deze omstandigheden
nog van actex-en gesproken mag worden,
hebben de spelers het er zeer behoorlijk
afgebracht. Het tempo bereikte vrijwel
steeds de vereiste vlotheid en daarbij kon
den verscheidene rollen voox-beeldig wor
den bezet. Zo had Carla van Deelen als
Penelope, de gewezen actrice, een uitste
kende dictie en charmante allure. Zij wist
zich met gratie over het toneel te bewegen.
Rie Velthuijsen maakte vooral aanspraak
op onze bewondering, doordat zij de enigs
zins caricurale figuur van een onge
trouwde juffrouw, door vex-mijding van een
nadrukkelijke charge, niet te opzettelijk
buiten de grenzen der waax-schijnlijkheid
dreef. Jos Koning voltooide de damesbezet
ting als een levendig en brutaal kamer
katje.
Cees Stroosnijder liet zich als de in het
nauw gedreven vicaris evenmin oxxbetuigd
en de procureur van Herman Langerveld
mocht zich zeker onder de best gespeelde
rollen rangschikken. Wim Thijssen leek ons
niet de aangewezen figuur voor Clive Win-
ton, een succesvol acteur, hoewel hij zich
overigens geheel bij deze kermis der dwaas
heid wist aan te passen. Jan Munter, Cas
Helwes en Louis Velthuijsen droegen ten
slotte in kleinere rollen hun aande,el in de
algemene vrolijkheid bij.
Ter gelegenheid van St. Nicolaas bestaat
tot 7 November de mogelijkheid om niet
aangetekende briefpakjes per luchtpost,
tegen speciale tarieven, te sturen naar op
varenden van Hr. Ms. tox-pedobootjager Van
Galen in de Koreaanse watex-en.
De briefpakjes mogen niet zwaarder zijn
dan 500 gram en behoren als volgt te wor
den geadresseerd: rang of kwaliteit, naam,
marinenummer, aan boord Hr. Ms. Van
Galen, Amsterdam, C.S. Marine.
De in het internationale verkeer gelden
de bepalingen zijn op de pakjes van toe
passing.
Negentig jaar Rijkskweekschool
en anderhalve eeuw
onderwijzersopleiding
Het is stellig een feit, dat Haaxdem op
het gebied van het onderwijs een zeer
goede naam heeft in ons land.
Er doen zich nu een tweetal feiten voor,
betrekking hebbend op een bepaalde tak
van onderwijs in Haarlem, die in de ko
mende maanden (en meer speciaal op
Vrijdag 28 December) de bijzondere be
langstelling van velen zullen richten op
een der oudste scholen in de Spaarnestad,
de Rijkskweekschool voor Onderwijzers
en Onderwijzeressen. Deze bestaat dan
negentig jaar, een bijzonderheid die ze
alleen deelt met de Rijkskweekschool in
Groningen.
Nu na het 75-jarig jubileum reeds twee
maal een lustrum door oorlog en na-oor-
logsbezwaren moest worden gepasseerd
zonder een bijeenkomst van de honderden
oud-leerlingen, wilden zeer velen van hen,
o.a. uit Indonesië teruggekeerden, het 90ste
schooljaar niet laten voorbijgaan zonder
een reünie. De behoefte, in de nu voor
bereide bijeenkomst ook de oude makkers
te herdenken die in de oorlogsjaren op
tragische wijze aan hun verwanten en
vrienden en aan de gemeenschap werden
ontrukt, weerhield het comité van oud-
leerlingen te wachten tot het eeuwfeest.
Een tweede reden ligt in het feit, dat
Haarlem en hierin is onze stad veruit
de eerste in het land op anderhalve
eeuw onderwijzersopleiding kan bogen. In
1801 benoemde het Departement Haarlem
van de Maatschappij tot Nut van 't Alge
meen de bekende paedagoog P. J. Px-insen
tot directeur van een Kweekschool voor
Onderwijzers, welke in 1816 door het Rijk
werd ovex-genomen. Meer dan een halve
eeuw leidde Prinsen zijn school, die ten
gevolge van de Onderwijswet van 1857
enige jaren later, in 1861, door een bij de
wet geregeld instituut werd vervangen.
Thans maken de oud-leerlingen zich op
tot een herdenking en de organisatoren
smaakten reeds het genoegen, de hoogste
autoriteiten van Rijk, Provincie, Gemeen
te en Onderwijs, alsmede de besturen van
corporaties op dit gebied, bereid te vin
den, zitting te nemen in een Ere-comité
Deze geven daarmee blijk de oudste Rijks
kweekschool een bijzonder feest waardig te
achten.
Het programma vermeldt o.a. een offi
ciële ontvangst ten Stadhuize, de herden
king 'snamidags in het Gemeentelijke
Concertgebouw, waar 's avonds de H.O.V.,
onder leiding van Toon Verhey, een feest-
concert zal geven en de reünisten het dub
bele jubileum zullen besluiten met een
gezellig samenzijn. Als nog dezelfde geest
van vriendschap onder de oud-leerlingen
leeft als die, waarvan de gedenkboeken
van het 50-jarig en 75-jarig bestaan zo
rijkelijk getuigen, zal deze bijzondere
dag zeker ten volle slagen.
Het ligt ook in de bedoeling een gedenk
plaat te onthullen in de vestibule van het
Kweekschoolgebouw.
Zaterdagmiddag is op de expositie van
de Nederlandse vereniging van fotojourna
listen in het Internationaal Cultureel Cen
trum in Amsterdam bekendgemaakt, wie
de Zilveren Camera voor de beste actuele
persfoto voor het jaar 1951 zou krijgen.
Het was de Haagse fotograaf P. van Breu-
kelen, die de wisselprijs kreeg voor zijn
inderdaad originele foto van een worstel
wedstrijd, waarbij de scheidsrechter zo
ongeveer op zijn hoofd ging staan om te
speuren of er geen ongerechtigheden plaats
hadden. De prijs voor de beste „genre"-
foto was voor de fotograaf Chris Scheex-er
met zijn foto van een oude man op de
markt.
HAARLEM, 3 November 1951
GEHUWD: 3 Nov., C. M. Teves en H. N.
E. Bi'uins; A. J. Hoogland en A, Janssen; H.
J. G. Legebeeke en M. M. Gomes; J. A
Heikens en A. M. A. van der Sommen.
BEVALLEN van een zoon: 30 Oct., A. J.
W. PronkStoel; 1' Nov., G. C. Berendregt
Teunissen: P. DolronHeijne; 2 Nov., M. P.
C. HeeremansHuiberst; E. M. van Drie-
van Druten; T. van den BroekKoelstra; J.
H. C. Ram—Bijster; C. BouwmeesterObbes.
BEVALLEN van een dochter: 30 Oct., R.
M. H. GroenHof; 31 Oct., H. M, de Vries
Freijsen; J. J. Schuringa—Schiphorst; 1
Nov,, E. P, A. M. J. LunsIJzermans; J. M.
Boslandvan der Hoorn; C. M. P. Groenen
dijk—Reuvers; 2 Nov., A. W. van Hoegee—
de Vos: A. H. JanssenBarends; 3 Nov., J.
M. ElsthoutSnoeks.
ADVERTENTIE
zelf de fotograaf kiezen, die mijn foto's in
het Stadhuis zal maken Dat is nu weer
mogelijk, mits dit
op de dag van ondertrouw
aan de ambtenaar wordt bekend gemaakt.
Na die dag is een ongedwongen keuze niet
meer mogelijk.
Laat U, voor U in ondertrouw gaat, inlichten
door een van onderstaande erkende specialis
ten op dit gebied! Dat voorkomt teleurstel
ling.
Gé Leenheer, Zaanenlaan 131, tel. 25823
Foto Voorwalt, Bloemend.weg 277,
Overveen, tel. 16012
Jan Valks, Raamsingel 46, tel. 17818
Scherpenhuyzen Walbrecht,
Staten Bolwerk 6, tel. 20095
Luit Boersma, Stuyvesantplein 6. tel. 22303
Foto „RIEJO", Rijksstr.weg 161, tel. 25637
Gé Posch, Breestraat 6, tel. 20894
Barth. v. Donselaar, Rijksstr.weg 206,
tel. 24050
MAANDAG 5 NOVEMBER
Remonstrantse Kerk, Wilhelminastraat
Remonstrantse Gereformeerde Gemeente cy
clus „De boodschap van Christus in de we
reldvragen", ds. K. Strijd spi-eekt over Rus
land, 8 uur. Rembrandt: „De wolf van Sila",
18 jaar, 7 en 9.15 uur. Palace: ,,'n Slechte
jongen", 14 j., 7 en 9.15 uur. Luxor: „Gun-
crazy", 18 j., 7 en 9.15 uur. City: „Alles wel
aan boord", alle leeft., 7 en 9.15 uur. Spaarne:
„De zwarte panter", 18 j., 7 en 9.15 uur.
Frans Hals: „Verkeerd aangesloten", 18 jaar,
7 en 9.15 uur. Vishal: Tentoonstelling van
gekleurde kanaries, 1022.30 uur.
DINSDAG 6 NOVEMBER
Gebouw Theosofia: Dr. R. Miedema spreekt
over „De Bijtel bij Rembrandt en Van Gogh",
8 uur. Concertgebouw: Concert HOV, 8 uur.
Stadsschouwburg: „Kinderen zijn kinderen"
(Comedia) 8 uur. Rembrandt, Palace en Luxor
2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Frans Hals: 2.30 en
8 uur.City: 2.15, 4.30, 7 en 9.15 uur. Spaarnej
2.30, 7 en 9.15 uur. (Zie programma vaq
Maandag).
