Taxi? 18000
Graham Greene antwoordt
een „verschrikkelijke vraag
-Clowntje Rick
„Vlucht voor
Marion"
ERRES
producten
Smeden schenken f 9500.-
voor kankerbestrijding
Periodieken en de
hoge papierprijs
Ingezonden stukken
Lynne Thorn's dilemma
4
LITTERAIRE KANTTEKENINGEN
Een biecht en een belijdenis
Kustvaarder Wilhelmina-W
niet vermist
OOK VOOR PRISMA-KIJKERS
Oud-regisseur hield
collecte voor zichzelf
Oudejaarsgroeten
naar Indonesië
Leidenaar ving bijna
bot in plaats van 4000
Nationale herdenking
in 1952 op 3 Mei
Vooroverleg inzake R.T.C.
met Antillen en Suriname
Gedenkplaat voor
s.s. Polydorus
oor de klederen
Kerstfeest 1951
FEUILLETON
Onze nieuwe feuilleton
Cricket
Australië won testmatch
Voetbal
B-ploegen van België en
Nederland ontmoeten
elkaar
Waterpolo
DWT-HZ en PC (dames)
1-1
WOENSDAG 5 DECEMBER 1951
HAARLEMS DAGBLAD
- OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
99
2POU ANDRé GIDE er zich ten volle van bewust zijn geweest, hóé vérstrekkend de
j brief was die hij enkele jaren voor zijn dood.van een onbekende jongeman ont
ving? Deze volgeling dankte voor de kracht, die het werk van de meester hem had
gegeven^ om zich te ontdoen van wat hem bond aan de dode last van het verleden.
„Ik heb", schrijft hij, „alles losgelaten, om open te staan voor het nieuwe levensbegin
sel. Ik heb me bevrijd". Wat dan volgt is, ondanks alle soberheid van bewoording, een
kreet, een klacht, zo geen aanklacht: „Ik heb me bevrijd". Maar voor wat? Dat is de
verschrikkelijk vraag. Hier spreekt de mens die uit de stervende cultuur van de Mid
deleeuwse gemeenschap als persoonlijkheid verrees, zich in de loop van vier, vijf eeu
wen tot zelfstandig wezen ontplooide met alle macht van de rede, met alle borende
kracht van het intellect, om zich na twee wereldoorlogen, aan het einde van een ontzag
wekkende ontwikkelingsgang, te hèrontdekken als een verdwaalde, een vereenzaamde,
vrij, maar vrij in de leegte die hij zich allengs had geschapen; onafhankelijk, maar
weerloos-alleenstaand in de storm die hij ontketende; zelfbewust, maar huiverend
voor de afgronden die zijn ontledende geest opende een raadselachtige, haast spook
achtige verschijning voor zichzelf, een gestalte met luchtwortels die, aan de bodem
ener gemeenschap ontgroeid, als hulpeloze armen omhoogsteken in de „vrije ruimte".
ADVERTENTIE
„O meester, als u eens wist"
„Ik heb me bevrijd, maar waartoe?"
„Nog steeds", vervolgt deze jeugdige brief
schrijver, „leef ik met alles wat ge mij
hebt geleerd, maar ik heb dorst. Alle jonge
mensen dorsten als ik. O meester, als u
eens wist hóé groot de verwarring is in
ons jongeren". En als Gide hem dan raadt
niet te versagen, maar ontembaar te blij
ven, terwille van onze cultuur die „op
aarde onze geheime rechtvaardiging" en
de verwerkelijking is van een God die nog
niet is maar moet wórden, dan geeft hij
niet een antwoord aan deze jongeling,
nauwelijks nog aan zichzelf, maar aan zijn
eigen jeugd, aan de negentiende eeuw, aan
een voorbije tijd. Want de „verschrikke
lijke vraag" blijft, ook na dit antwoord.
Met die vraag worstelt het overgrote deel
van de „moderne" litteratuur, verbeten en
schamper, opstandig of met deernis, ver
bitterd of met liefde, hoe dan ook: ze wor
stelt in dit moeras van twijfel en ontken
ning om één stukje grond waarop men
kan staan, om één zekerheid die geen illu
sie is, een zekerheid die zich met de waar
heid verdraagt. En wat, wat is de waar
heid? Deze „eeuwige" vraag, nu branden-
der dan ooit, staat in het middelpunt van
de „problemen" die de moderne romans
opwerpen, ze is het zout bijtend in een
wond en toch het zout der aarde van
Graham Greene's werken.
Hij behoort tot hen die bereid zijn het
puin te ruimen van velerlei dierbare illu
sies dat twee wereldoorlogen achterlieten.
Veilig en rijk moet de vooroorlogse mens
zich gevoeld hebben in het huis van zijn
optimistische gevoelens en stellige gedach
ten. Maar „groter" is de berooide die uit
de woestenij met blote handen korrel voor
korrel aarde graaft voor „de grond waarop
hij kan staan". En zo'n „berooide" was
Graham Greene. Is hij het nog?
Of men de zekerheid des geloofs, die hij
verwierf, al dan niet deelt, geen onbe
vooroordeeld lezer van zijn vroegere en
jongste werk „Het einde van het spel"
zal Greene's belangrijkheid ais roman
schrijver en de menselijkheid van zijn
vurige overtuiging' kunnen miskennen.
Greene's werk is biecht en belijdenis.
Als werkelijk gebeurd
Graham Greene is de vijandige machten
die de na-oorlogse mens belagen niet uit
de weg gegaan. Eén voor één heeft hij ze
als beproeving aan zijn romanfiguren op
gelegd. Hij lééfde temidden van zijn ge
stalten, van angst, wraak, haat, lust, doods
drift, wanhoop. Maar steeds waren schuld
besef, berouw, verlangen naar goedheid
en mildheid, verlangen naar menselijke
liefde vooral, in zijn gezelschap. Hij was
het geweten van zijn figuren. Als zodanig
werd hij menselijker, rijper, en daarmee
waarachtiger. Deze nieuwe roman althans,
waarin hij de grenzen van soberheid van
taal en strengheid van bouw zo strak trekt,
is zo „menselijk-nabij", zo weinig fictie,
dat het verhaal nadert tot de „historie
vécue": de geschiedenis die werkelijk ge
beurd is.
De „ik"-figuur van „Het einde van het
spel", de schrijver Bendrix, begint met de
opzet van een roman, vervolgt met een
aaneenschakeling van bekentenissen en
besluit met een vraag die „een zekerheid"
openlaat. Dit, meent hij, is de waarheid
van zich?elf, van zijn verhouding met
Sarah Miles die, bedoeld als een spel, op
laait als bezeten liefde, omslaat in haat,
rijpt tot liefde en een einde vindt in een
onstilbaar verlangen na Sarah's dood. Het
is óók „zijn" waarheid van Sarah, die hij
wantrouwt in een zelfkwellende jaloers
heid om haar lichtzinnigheid, en van haar
echtgenoot Henry, in wie hij niet méér
kan zien dan een man in wie de hoogge
plaatste ambtenaar de mens heeft gedood.
Haat vreet zijn liefde aan, haat doet hem
kwellen en verloochenen, haat verbittert
en verblindt, pijnigt en breekt hem.
Bendrix wil: hij wil het geluk, hij wil
de „liefde die geen einde heeft", hij wil
het enig volkomene dat (naar hij meent)
binnen zijn bereik ligt. Hij wil één zeker
heid en hij kan in geen énkele geloven.
Met een verbeten, duivelse scherpzinnig
heid ontleedt hij zijn gevoelen, beschuldigt
hij zichzelf en anderen als „door de waar
heid bezeten" en bedriegt zichzelf. Want
deze belijdenis van de haat is niets dan een
hunkeren naar mensenliefde, zijn „waar
heid" is niets anders dan „de verschrik
kelijke vraag". En deze is niet zijn
„schuld", maar zijn onmacht en onwil te
geloven in de bestaansmogelijkheid van
het onverdorvene, het goede en waarach
tige in zijn hart, in het wonder, in God.
Het wonder Godswonder hier is
Sarah. Ze is een moderne Maria van Mag-
dala, een struikelende, maar zij hééft de
liefde. Ze is een worstelende: tégen God
en óm God, maar ze offert haar geluk vóór
God argeloos, zoals men kan lezen in
Gisteravond werd een bericht opge
vangen van Radio-Gothenburg, waarin de
scheepvaart werd verzocht uit te zien naar
de Nederlandse kustvaarder „Wilhelmina-
W" van de reder T. Wildeman uit Delfzijl.
Het 280 ton metende scheepje vertrok
vorige maand uit IJmuiden met een lading
zout voor Gothenburg. Sinds 28 November
had men niets meer van het schip ver
nomen.
Gisteravond laat heeft Radio-Gothenburg
het verzoek ingetrokken, daar gebleken
was dat de „Wilhelmina-W" in de haven van
Aars in Denemarken lag, in afwachting van
beter weer. De kapitein heeft in de afge
lopen nacht zijn familie opgebeld om haar
gerust te stellen.
haar dagboek, dat het midden- (en mees
terlijke) deel van deze roman vormt, waar
in de waarheid wordt gesproken van Ben
drix, van Henry, van Sarah-zelf. Leed
opent een hart dieper en wijder voor de
„zekerheid" dan het felste boren van het
verstand. In leed rijpt liefde en alle liefde
is uit God. Dat is Sarah's belijdenis, die
zij nauwelijks uitspreekt, maar waarnaar
ze handelt.
Op dit punt gekomen schrijft de auteur
Bendrix: „A 1 s ik een roman schreef, zou
ik hier moeten eindigen". Maar Graham
Greene staat het hem niet toe: ten onrech
te. Wat volgt het leven dat voortschrijdt
als een tragisch verhaal zonder einde
had, samengevat in enkele bladzijden,
Greene's getuigenis versterkt. Uitgespon
nen verliezen de vragen die Graham
Greene opzettelijk openlaat bijna hun
kracht.
C. J. E. DINAUX.
Graham Greene: ..Het einde van het spel
(vertaald door H. J. Scheepmaker). (Serie
„Moderne Meesterwerken", uitgeverij Contact,
Amsterdam-ATitwerpen).
C. C. KROUWELS
Koninginneweg 6 - Tel. 14024
Verkoop en
reparatie-inrichting
ADVERTENTIE
Gr. Houtstraat 37
Haarlem
Het Koningin Wilhelmina Fonds heeft
een welkom Sinterklaasgeschenk gekregen
van de Vakgroep Smederijen en de vrije
smedenpatroonsorganisaties. Ten kantore
van het Wilhelmina Fonds te Amsterdam
werd namelijk een bedrag van 9537,66
overgedragen, bijeengebracht door middel
van een landelijke actie onder de smeden
patroons.
Voor de Arnhemse rechtbank is een ge
vangenisstraf van een jaar met aftrek en
ter beschikking stelling van de regering ge-
eist tegen de Hilversumse regisseur W. G.
van W. wegens oplichting, meermalen ge
pleegd. Niet minder dan veertig processen-
verbaal waren tegen hem opgemaakt: in
totaal had hij volgens de tenlastelegging
mensen voor elfduizend gulden opgelicht.
Tot zijn slachtoffers behoorde de presi
dent-directeur van de A.K.U., die hij tot
een schenking van 200 gulden bewoog.
Verdachte deed zich voor als ambtenaar
van het departement van Oorlog en zeide,
gemachtigd te zijn, grote bedrijven te be
zoeken om te trachten de directies te in
teresseren voor de recreatie van militai
ren. Hij legde overal een lijst over van za
ken, die hiervoor bedragen hadden geof
ferd. Volgens een psychiatrisch rapport
lijdt Van W. aan psychische stoornissen en
moet hij verminderd toerekeningsvatbaar
worden geacht. Zijn raadsman zeide dat
verdachte in Indonesië is gederailleerd. Hij
was daar regisseur van de Nederlandse
Strijdkrachtenrevue en die moet een groot
succes zijn geweest.
Het Nederlandse programma van radio-
Indonesia zal evenals vorige jaren op Oude
jaarsavond bij monde van de omroeper
groeten overbrengen aan in Indonesië wo
nende Nederlanders van hun familieleden
in Nederland. Deze familieleden kunnen
schriftelijke opgaven daartoe richten aan
Radio Republiek Indonesia, Nederlands
programma, Medan. Merdeka Barat 4,
Djakarta.
(Speciale berichtgeving)
Gisteravond is voor de K.R.O.-microfoon
bekend gemaakt dat de „baas-boven-baas-
actie", die enkele maanden is gevoerd ten
bate van het „Katholiek Thuisfront"
377.594 heeft opgebracht. Vermoedelijk
zal dit bedrag nog ietshoger komen te
liggen, omdat nog steeds giro-overschrij
vingen binnen komen. Tijdens dit pro
gramma werden de namen van de prijs
winnaars bekend gemaakt, die werden ver
zocht zich telefonisch met de studio in
Hilversum in verbinding te stellen. Zo
meldde zich ook een Leidenaar de heer
J. W. van Deventer die met een prijs van
vierduizend gulden uit de bus kwam.
Promot op deze mededeling bereikte de
K.R.O. in Hilversum een telefoontje met
het bericht dat de winnaar van deze prijs
zich bereid verklaarde het bedrag terug te
storten in de kas van Katholiek Thuis
front.. Deze mededeling werd door het pu
bliek in de studiozaal met hartelijk ap
plaus begroet.
Later op de avond meldde de heer Van
Deventer uit de Willem de Zwijgerlaan te
Leiden zich persoonlijk aan de telefoon en
deelde onthutst mee dat hij part noch deel
had aan het eerste telefoongesprek en „het
geld zo goed kon gebruiken".
Bij nadere informatie vernemen wij dat
de heer Van Deventer tijdens de uitzen
ding bij kennissen vertoefde, in welke
kring men geen aandacht aan deze uitzen
ding had geschonken. Pas toen enkele
vrienden var. de heer Van Deventer tegen
over hem hun verwondering hadden uitge
sproken over zijn royale aanbod en hem
daarover uitvoerig hadden ingelicht, werd
hem de situatie duidelijk en wendde hij
zich tot de K.R.O. in Hilversum, waar men
na onderzoek al spoedig tot de overtuiging
kwam dat men had te doen gehad met een
flauwe grap van een anonieme luisteraar.
De Haarlemmer M. Rutte, Oudeweg
149, heeft de derde prijs in de „baas-
boven-baas-actie", vijf duizend gulden, ge
wonnen. De heer Rutte woont in een boer
derij op de grens van Haarlem op ont
eigende grond, zodat hij zal moeten ver
huizen. Dit geldt komt hem daarbij goed
van pas, zo zei hij in een telefoongesprek
met de K.R.O.
De ministerraad heeft besloten als dag
voor de nationale herdenking van de ge
vallenen in 1952 aan te wijzen Zaterdag
3 Mei en derhalve niet Zondag 4 Mei.
De wijze van herdenking zal dezelfde
zijn als sedert 1949 het geval is geweest.
Met antieke handbellen, waarmee ieder zijn eigen noot bijdraagt tot de melodie,
studeren deze vijf Amerikaanse jongens en meisjes Kerstliederen in. Ze volgen een
muziekcursus in het Kindermuseum te Boston. Een in Boston wonende Engelsman
heeft negen van deze antieke bellen aan het museum geschonken.
ADVERTENTIE
Met het K.L.M.-vliegtuig uit de West,
dat te middernacht op Schiphol arriveer
de, keerden in ons land terug rar. J. R. A.
van Schaik en prof. J. C. C. van der Grin
ten, die in de West hebben deelgenomen
aan het vooroverleg inzake een Ronde
Tafel-conferentie met de Nederlandse An
tillen en Suriname, die vermoedelijk in
Maart 1952 zal worden gehouden. „Om
deze enigszins gemakkelijker te maken
aldus mr, Van Schaik hebben wij uit
voerig van gedachten gewisseld over de
hoofdzaken. Er is een aantal punten opge
steld, waarover voor een groot deel over
eenstemming bestaat. Andere punten zijn
voorlopig nog opengelaten".
Over de resultaten van het overleg zul
len mr. Van Schaik en prof. Van der Grin
ten aan de regering rapport uitbrengen.
Hetzelfde zal geschieden door de gedele
geerden van de Antillen en Suriname aan
hun regeringen en het ligt in de bedoeling
dat de conferentie in Januari 1952 in Den
Haag zal worden voortgezet.
De minister van Verkeer en Waterstaat
heeft in de cantine van de Nederlandse
Stoomvaartmaatschappij „Oceaan" te Am
sterdam de bronzen gedenkplaat onthuld,
behorende bij de Koninklijke Vermelding
bij Dagorder, die op 14 September 1950 is
toegekend aan het s.s. „Polydorus" van de
Maatschappij „Oceaan". De „Polydorus"
heeft op 25, 26 en 27 November 1942, op
weg van Liverpool naar Freemantle, hevige
strijd gevoerd tegen een aanvallende Duitse
onderzeeër. In de vroege ochtend van 27
November ging de „Polydorus", die onder
meer munitie vervoerde voor het leger in
Afrika, ten gevolge van twee voltreffers
van torpedo's ten onder. Van de 79 koppen
tellende bemanning konden 78 zich redden.
De bronzen gedenkplaat zal worden aan
gebracht op de naamdrager van de „Poly
dorus", die voor de Maatschappij Oceaan
diensten tussen buitenlandse havens onder
houdt en weinig in de hoofdstad komt.
Het zou wel een lange reis worden, maar het leven aan boord was helemaal niet
ongezellig. Al was de boot tamelijk vol met al die. Kabouters en de voorraad eten
die ze meenamen, toch liepen ze elkaar niet in de weg. Ze schikten zich naar de
ruimte, en vervelen deden ze zich ook niet, want ze hadden genoeg te praten over
de toekomst. Ook vertelden ze elkaar leuke verhalen en verder keken ze naar de
onbekende plaatsen waar ze langs voeren.
In de ruime hut, die ze op het schip gebouwd hadden, was het heus wel gezellig.
Daar zaten de Kabouters als het regende buiten, ze aten er en als ze sliepen, lagen
ze er allemaal naast elkaar onder hun dekens, behalve de Kabouters die het roer en
het zeil moesten bedienen. Dat gebeurde 's nachts, omdat ze, zoals je weet, alleen in
het donker voeren.
Tot nu toe was alles zonder ongelukken verlopen. Geen mens had het scheepje ont
dekt, en met het windje in het zeil schoten ze goed op. Ze waren hei bos al door en
volgden de beek door het land. Maar hier waren ze ook nog niet veilig, want hier
woonden mensen en die ontvluchtten ze immers juist. Neen, ze zouden zolang moeten
doorvaren, tot ze ergens in een ver land veilig waren....
De vereniging „De Periodieke Pers in
Nederland" heeft aan de minister van
Financiën en aan de Tweede Kamer haar
instemming betuigd met de door de ka
merleden Ritmeester, Van den Heuvel en
Hofstra Vrijdag gehouden betogen om
wegens de zeer sterke verhoging van de
papierprijzen de dagbladen tegemoet te
komen ten aanzien van de omzetbelasting
op advertenties.
Daar periodieken evenzeer de lasten
van de prijsverhoging van papier moeten
dragen, heeft zij verzocht maatregelen ten
bate van de dagbladpers gelijkelijk toe te
passen op periodieken, ten behoeve van
de voorlichting op wetenschappelijk, tech
nisch, economisch, cultureel, sociaal en
staatkundig gebied. De dagbladpers heeft,
aldus „De Periodieke Pers", doordat zij
uitsluitend over de advertenties omzetbe
lasting betaalt, een privilegie boven de
periodieke pers, die deze belasting ook
moet betalen over de abonnementen. Daar
om is verzocht de laatste op te heffen.
Voorts heeft de vereniging er op gewe
zen, dat de uitgave van tijdschriften en
verenigingsorganen wordt bemoeilijkt door
de drukprijzen volgens het calculatiesche
ma van de Federatie der Werkgeversorga
nisaties in het Boekdrukkersbedrijf en haar
periodiekenbescherming ten bate van druk
kers. Van die bedrijfsregelingen, zo zegt
„De Periodieke Pers", hebben het Konink
lijk Instituut van Ingenieurs en andere
belangrijke organisaties reeds in 1950 on-
verbindendverlclaring volgens het Kartel-
besluit verzocht, welk verzoek nog bij de
minister van Economische Zaken in over
weging is.
De vertegenwoordiging van de republiek
Zuid-Molukken in Nederland deelt mede, dat
de tegenstelling tussen de heren P. W. Lo-
kollo én dr. J. P, Nikijuluw is opgelost. Het
secretariaat van de Zuid-Molukse vertegen
woordiging zal te zijner tijd naar 's Graven-
hage worden overgebracht.
Wanneer ge straks Kerstfeest gaat vie
ren, denk dan even aan hen, die dit niet
kunnen doen.zonder uw hulp!
Als we zo strakjes het Kerstfeest gaan
vieren,
Ter ere van Jezus, het Goddelijk kind,
Dan staan op de hoeken der straten sol
daten
Soldaten van 't Leger in weer en in wind.
Waarom ze daar staan, ach ge zult het
wel weten,
Ze vragen een offer, van groot en van
klein.
Voor hen, die in 't leven zo dikwijls ver
geten,
Misdeeld, invalide, of werkloos zijn.
Al staat daar geen Kerstboom met flik-
k'rende lichten
Al is daar de vreugd niet zoals ze moest
zijn,
Al stralen daar niet die glund're gezichten.
Toch kan het er wezen, dat heerlijk festijn.
Het Leger des Heils zal er zorg voor dragen
Dat in geen gezin waar men armoede lijdt,
Op Kerstfeest een hong'rige maag dan zal
knagen,
Dat daar ook die stumpers worden verblijd
En mocht ge dus straks een Heilssoldaat
passeren,
Loopt zonder te geven daar niet aan voorbij,
Het is voor hen, die veel moeten ontberen
Ge maakt er die stakkers op Kerstfeest
mee blij.
BINNENLAND
B. en W. van Amsterdam hebben de ge
meenteraad het voorstel doen toekomen aan
Artis over 1951 een aanvullend subsidie van
ten hoogste f 120.000 te verlenen.
Bij Koninklijk Besluit zijn de Belgi
sche diploma's voor verplegenden gelijk ge
steld met de Nederlandse diploma's A en B.
Een week geleden is in Arnhem een
sergeant aangereden door een auto en zo
ernstig gewond dat hij is overleden. De auto
mobilist, die na de aanrijding was door
gereden," is nu opgespoord. Hij is de 39-jarige
fabrikant C. J. H. uit Soest.
Het gemeentebestuur van Utrecht heeft
besloten geen bijzondere maatregelen te tref
fen wegens de precaire brandstoffen-
positie voor de gemeentelijke scholen. Zowel
tegen verplaatsen van de Zaterdagochtend
schooltijd naar de Woensdagmiddag als tegen
verlenging van de Kerstvacantie bleken
ernstige bezwaren te bestaan.
Te America, gemeente Horst, is de 72-
jarige P. V. O. toen hij in zijn huis per ver
gissing een verkeerde deur opende, in een
kelder gevallen. Hij was vrijwel op slag
dood.
In de afgelopen nacht zijn de manschap
pen van kring zeven van de Zaandamse
vrijwillige brandweer er in geslaagd de
brandweerstaf van Oterleek te veroveren.
Deze staf had ingevolge het interne brand
weerreglement van diefstal, een plaats ge
kregen in de brandweerkazerne van Bergen.
De brandweerstaf uit Oterleek wordt door
alle Noordhollandse brandweercorpsen fel
begeerd. De Zaandamse vrijwillige brand
weer heeft al eens een poging ondernomen,
maar die was tevergeefs.
De Amsterdamse rechtbank heeft de
43-jarige ex-rechercheur van de Vreemdelin
gendienst der Amsterdamse politie A. W, F.
G. wegens poging tot oplichting veroordeeld
tot een jaar en driehnaanden gevangenisstraf.
Van een uitgewezen Italiaan had de ver
dachte f50 aangenomen, waarvoor hij de
Italiaan zijn paspoort zonder het uitwijzings-
stempel teruggaf.
Voor de Arnhemse rechtbank werd 12
maanden gevangenisstraf, waarvan drie voor
waardelijk, geëist tegen de fabrieksarbeider
G. H. van D. te Doetinchem, wie ten laste
was gelegd dat hij in de nacht van 30 Juni
op 1 Juli een kennis. J. H. E., tijdens een
messengevecht van het leven had beroofd.
Aanleiding tot dit gevecht was een ruzie op
de Doesburgse kermis geweest.
In Enschedé is Dinsdagmiddag een on
bekende wielrijder aangereden door een
bestelauto en om het leven gekomen. De
identiteit van het slachtoffer heeft men tot
nu toe nog niet kunnen vaststellen.
De K.L.M. zal waarschijnlijk in Mei 1952
beginnen met twee a drie speciale Atlanti
sche toeristenvluchten per week. Overwogen
wordt dit aantal in het drukke seizoen te
verhogen tot 4 a 5 diensten per week. Het
ligt in de bedoeling hiervoor Lockheed
Constellations te gebruiken met 60 zitplaat
sen (normaal 44).
Een lesvliegtuig met een instructeur en
een leerling-vlieger is bij een oefening op
de militaire vliegbasis Woensdrecht over de
kop geslagen. De inzittenden kregen geen
letsel; het toestel, een Tiger Moth, werd licht
beschadigd.
Enige tijd geleden heeft de Duitse
bondsminister van Verkeer, dr. W. Seebohm,
een bezoek gebracht aan zijn Nederlandse
ambtgenoot, minister H. H. Wemmers. Mi
nister Wemmers zal dit bezoek beantwoorden
op 13 en 14 December in Hamburg.
HAARLEM EN OMGEVING
Als notaris is door de Haarlemse recht
bank beëedigd J. Y. Postma te Zaandam.
De heer K. Hanhart, theologisch candi-
daat te Heems ede ontving een beroep naar
de Reformed Church of Alberta (Canada)
met standplaats Monarch, welk beroep hij
aannam.
Ds. J. G. Lekkerkerkcr, emeritus predi
kant. van de Ned. Hervormde Gemeente van
Bennebroek hoopt 20 December zijn 70ste
verjaardag te vieren.
Aan de Technische Hogeschool te Delft
zijn geslaagd: voor het candidaatsexamen
werktuigkundig ingenieur J. A. Kruyt en
voor het candidaatsexamen- vliegtuigbouw
kundig ingenieur W. Schalken, beiden te
Heemstede.
Aan het bureau van politie in de Sme-
destraat heeft zich een vierenvijftig-jarige
landbouwersknecht, zonder vaste woon- of
verblijfplaats gemeld, die meedeelde dat hij
vorig jaar te Haarlem een fiets had ver
duisterd. Uit een onderzoek bleek, dat de
aanhouding van de man verzocht was, omdat
hij verdacht werd van verduistering van de
fiets. Hij is in arrest gesteld.
(door JOS LODEW1JKS)
29)
Maar ze deed het.
We waren eregasten bij de bruiloft van
Stella en Maarten, en het bruidspaar was
zelfs zo attent geweest inspecteur Vonk
uit te nodigen, die overvloeide van erken
telijkheid voor dit bewijs van vergevings
gezindheid.
Hij had altijd nog gewetensbezwaren
tegenover Stella en Maarten over de ma
nier waarop hij hun moeilijkheden ge
bruikt had om het mysterie rondom de
dood van Vandearn op te lossen, en waar
schijnlijk was het dat zelfverwijt geweest,
dat hem ertoe gebracht had bij mij aan te
kloppen toen hij hoorde hoe „Duin en
Bos" gevaar liep door die geldkwestie.
Marion was onuitstaanbaar van zelf
ingenomenheid, maar Stella wist met haar
om te springen. Mijn vriendin nam het air
aan alsof zij zelf het hotel besturen moest
en trachtte met haar raadgevingen en aan
merkingen de dienst uit te maken, maar
Stella was niet voor niets jarenlang met
lastige oude dames opgetrokken. Zij ver
stond de kunst der diplomatie uitstekend
en zij won Marions hart zonder dat er in
het minst rekening werd gehouden met de
ondeskundige bemoeiingen van mijn vrien
din.
„Als er moorden in dit hotel zouden ge
beuren, zou ik mijn geld onmiddellijk te
rugeisen," zei Marion midden onder het
diner met een ernstig gezicht tegen mij.
Gelukkig hoorde niemand het.
„Er zal misschien vandaag nog een
moord gebeuren," antwoordde ik achter
mijn hand.
Marion keek mij ontzet aan.
„Ja", vervolgde ik. „Er zal een moord
gebeuren als jij je teveel bemoeit met de
gang van zaken hier. En jij zal het slacht
offer zijn."
„En wie de moordenaar?", vroeg Marion
beledigd.
„Die zullen ze nooit vinden, evenmin
als de vorige keer," zei ik.
Hoe ter wereld zou die drommelse Dorn
of hoe hij ook heten moge achter het feit
van dit huwelijk gekomen zijn? Misschien
leest hij nog dagelijks Nederlandse kran
ten hoe het'ook zij, een der bloemstuk
ken bij Stella's huwelijk was van hem en
er hing een kaartje aan van „de heer en
mevrouw alias Dorn, ergens in Zuid- Ame
rika".
Inspecteur Vonk las het kaartje met een
zuur lachje en was het toonbeeld van de
beroemde boer met kiespijn.
„Hij heeft het voor elkaar gekregen,"
zei hij. „Enfin, ik heb mijn best gedaan.
Ik zou trouwens niet weten wat ik met
hem beginnen moest, ook al had ik hem te
pakken gekregen. Wat kan ik tegen hem
bewijzen? Wat moet ik hem ten laste leg
gen? Als hij een moordenaar was, zouden
we zijn uitlevering kunnen vragen. Zijn
bekentenis heeft, geen enkele waarde, want
hij beschuldigt daarin zichzelf van een
moord die nooit bedreven is. Ik meen te
mogen aannemen dat hij zijn Victoria ge
kregen heeft. Wel, laten we ons als mens
daarover verheugen."
We praatten er verder maar niet over,
vooral niet om op die prettige dag__geen
onaangename herinneringen op te halen.
Inspecteur Vonk boog zich over tafel tot
mij over en vroeg:
„Wel juffrouw Lotgering, hoe staat het
met uw boek? Bent u intussen weer aan
het verzamelen van gegevens geslagen? Ik
begrijp eigenlijk niet waarom u niet te
vreden bent met wat u in „Duin en Bos"
beleefd hebt. Zit daar niet een goed ver
haal in?"
Marion liet mij geen kans te antwoor
den en zei vinnig:
„Mijn vx-iendin schrijft familieromans,
geen ehstuiverdingeseh....
moordgeschiedenissen en sensatie-ver-halen,
mijnheer Vonk."
Maar ik bedacht dat Vonk eigenlijk ge
lijk had en zei tot grote ontsteltenis van
Marion:
„O ja, dat doe ik wel! Natuurlijk doe
ik dat!"
En tot nog grotere ontsteltenis van Ma
rion deed ik het ook.
EINDE.
Vertaald uit het Engels
door ANNE LORAINE
De jonge vrouwelijke dokter Lynne
Thorn gaat op in haar werk, waardoor
ze weinig tijd overhoudt voor andere
dingen. Als men haar er op' wijst, dat
ze zich eigenlijk overwerkt en dat ze
nodig vacantie moet nemen, gaat ze
hiertoe, tegen haar zin, over. Een oude
dokter, onder Wie ze gewerkt heeft en
die veel invloed op haar heeft, wijst
haar er op, dat ze door haar harde wer
ken aan een eigen leven nog niet toe
gekomen is en in een uitdagende stem
ming sluit ze een weddenschap met hem,
dat niemand tijdens haar vacantie zal
merken dat ze een vrouwelijke dokter
is. Ze zal alleen een vrolijk jong meisje
zijn, dat op plezier uit is. In deze vacan
tie ontmoetze een jonge man die een
beslissende rol in haar leven zal spelen,
hoewel een huwelijk met hem niet door
gaat. Na deze teleurstelling trouwt ze
met een oudere collega en in dit huwe
lijk, dat zich aanvankelijk laat aanzien
als een verstandshuwelijk, vindt ze
tenslotte na veel strijd haar geluk. Een
boeiend verhaal over de strijd die een
vrouw met grote verstandelijke gaven
moest voeren om met zichzelf tot klaar
heid te komen over haar taak als vrouw
èn als dokter.
De tweede testmatch AustraliëWest-
Indië te Sydney is door Australië gewonnen
met zeven wickets.
De scores waren: West-Indië 362 en 290,
Australië 517 en 137 voor het verlies van drie
wickets.
West-Indië heeft op de laatste dag nog een
poging gedaan de dreigende nederlaag te
ontgaan. De overblijvende vier wickets vie
len snel en voor slechts 69 runs. Australië
had toen nog slechts 136 runs nodig voor een
overwinning.
Het ligt in de bedoeling van de besturen
van de voetbalbonden van België en Neder
land in de toekomst op de dag, dat de wed
strijd tussen België en Nederland gespeeld
wordt, een wedstrijd te laten spelen tussen
de b-ploegen. Speelt het Nedei'lands elftal
in Amsterdam of Rotterdam dan komen de
b-ploegen in Antwerpen, Brussel, Luik of een
andere Belgische stad uit.
Er worden dan drie officiële wedstrijden
gehouden, want de jeügdploegen komen ook
tegen elkaar en verder staan stedenwedstrij-
den op het programma.
De dames van DWT kregen Dinsdagavond
in het Sportfondsenbad de dames van HZ en
PC voor een wedstrijd in de b?kercompetitie
KNZB op bezoek. Paula van Bruggen be
zorgde DWT de leiding. Daarna zetten de
Haagse dames een offensief in. Er ontston
den enkele gevaarlijke situaties voor het doel
van DWT maar de verdediging gaf de aan-
valsters geen gelegenheid een goed schot te
lossen. In de tweede speelhelft ging het spel
gelijk op. Uit een strafworp bracht Nini
Smol de partijen op gelijke voet.
HPC—DWR (dames) 0—0
In de wedstrijd HPCDWR, voor de eerste
klasse dames, werd matig spel vertoond.
Hoewel DWR regel.vmatig in de aanval was
en een enkele maal mooie kansen kreeg
slaagde de ploeg er niet in een doelpunt te
maken. In het verdedigen waren de Haar
lemse dames beter op dreef en werden de
Heemsteedse aanvallen regelmatig afgesla*
gen. Het einde kwam met blanke stand.
