Vreugde en gezelligheid in een
propvol Proveniershuis
„Strangers on a train", meesterlijke
thriller van Alfred Hitchcock
TAXI 12500
Lynne Thorn's
dilemma
■Clowntje Rick
Betaling kosten middelbaar en voorbereidend
hoger onderwijs door buitengemeenten
N.V.V.-secretaris over
ouderdomsvoorziening
DONDERDAG 17 JANUARI 19 52
HAARLEMS DAGBLAD - OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
4
Gezellige „Steravond
de N.C.R.V.
van
BARTELJORISSTRAAT 20 TEL. 13439
Burgerlijke stand
van Haarlem
Auto „verplaatst
en leeggehaald
Standpunt van B. en W. van Heemstede
Reinig Uw ingewanden
en voorkom verstopping.
Neem eens per week 1 of 2
Nieuwe sociëteit voor bejaarden geopend
Voor de kinderen
De autobussen in Haarlem
Besprekingen tussen directie
en gemeentebesturen
Huwelijk in voorarrest
Rotterdamse Bank N.V.
Jaarlijkse Chaplin-avond
Avond Handelsschool
FEUILLETON
In het Rembrandt-theater wordt de ko
mende programmaweek een meesterlijke
thriller van Alfred Hitchcock vertoond:
„Strangers on a train". Een rolprent, bui
tengewoon knap van regie, vol adem
benemende scènes die wel heel geraffi
neerd resulteren in een beklemmende cli
max. Een rolprent met een emotioneel ge
geven dat uiterst zorgvuldig is uitgewerkt
en de toeschouwer anderhalf uur lang in
angstige spanning houdt. Robert Walker
en Farley Granger vertolken de hoofdrol.
Hitchcock heeft hun talenten aan alle kan
ten uitgebuit en speelt hun een simpele
sigaretten-aansteker in de hand, die om zo
te zeggen de meeste aandacht verdient.
Farley Granger dan beeldt een beroemd
tennisspeler uit die van zijn vrouw wil
scheiden om met de dochter van een sena
tor (Anne Morton, vertolkt door Ruth
Roman) te kunnen trouwen. De kranten
hebben daar vol van gestaan. Op zekere
dag als hij op weg is naar zijn vrouw om
de scheiding te bespreken, ontmoet hij in
de trein een vreemdeling (Robert Walker)
die hem herkent en zoetjes aan een plan
tracht op te dringen waar Guy Haines (de
tennisspeler) echter weinig voor voelt. De
vreemdeling is namelijk een maniak die
zich van zijn vader wil ontdoen. Hij stelt
Guy voor dat hij zijn vrouw zal vermoor
den, op voorwaarde dat Guy de hand aan
zijn vader slaat. Twee onbekenden ver
moorden twee onbekenden en de politie
zal voor een raadsel staan. Hoewel Guy
duidelijk te kennen geeft dat h#j allerminst
met dit plan instemt, zoekt de vreemde
ling Guys vrouw op en vermoordt haar op
een eilandje, niet ver van een lunapark.
De aansteker, die hij in de trein van Guy
heeft geleend, laat hij naast het lijk vallen.
Hij raapt het ding op, om het later te kun
nen gebruikenAls Guy namelijk niet
ADVERTENTIE
WINTERSPORTKLED1NG
HAARLEM, 16 Januari 1952
ONDERTROUWD:
16 Jan., C. J. den Nijs en A. G. Diependaal;
H. van den Nouwland en C. C. Bout; P.
Meyer en D. G. Ronde; P. A. M. Booms en
H A. Schols; M. Alberts en E. A. Kuijpers;
F. van Geldorp en M. J, Timmers; C. G.
Neeskens en G. W. Verspuij; J. H. Zelden-
thuis en M. A. Ligtenberg; D. Metz en H. M.
Janssen; D. van Roosenbeek en F. Zirkel;
R. van Egmond en C. M. Nieste; H. Vijge-
boom en J. M. Hasert; L. Jansen en 7A. A.
Heesterbeek; N. C. Heemskerk en T. J. A.
Krul; B. J. Schutte en G. J. M. Rientjes; L.
J Burggraaf en M. S. Vredenberg; T. Markus
en E. Schoffelmeer; P. van de Reep en W.
Goudriaan; J. P. de Haas en G. Reijn; A.
M. van Geel en C. J. Hop; H. Elskamp en M.
C. Vige; W. Laangenbach en M. H. Dijkmans;
J C. E Santen en C. J M. Hofte.
GEHUWD: 16 Jan., B.' M. Nederpelt en C.
T. Aupers; H. van Rijn en A. Stam; F. van
Altena en G. Brand; C. Prijs en S. Roest; H.
Droog en J. Snoeks; C. van Stenus en W.
Spijkerman; J. Klinkenberg en G. P. Jansen;
D. J. W. Martin en C. M Feenstra; J. H. M.
Middeldorp en H. C. Treffers; J. H. de Ruij-
ter en J. van Krimpen; C. H. Melchers en J.
A. Hendriks.
BEVALLEN van een zoon: 14 Jan., G. P.
KreugerGroot; 15 Jan., M. G. Bokvan
Tongeren; 16 Jan., I. M. van der Veldende
Vilder.
BEVALLEN van een dochter: 14 Jan., A.
M. van der Meij de Bie—Hermsen; 15 Jan.,
C. J. M. van Duinde Nijs; A. A. van de
Klashorstde Wolf: J. M. Stevensvan der
Ploeg.
OVERLEDEN: 14 Jan., J. Z. Termeer—
Stuit, 81 j., Westerhoutpark; D. Negrijn, 66
j.. Oranjeboomstraat; T. GrundelEro, 86 j.,
Jansstraat: D. Kamphuisvan Vliet, 80 j„
Lange Poellaan; G. DekkerHof. 61 j., Jan
Gijzenkade; 15 Jan., T. HarkenDijkstra, 83
j., Leidsevaart.
Robert Walker, Farley Granger en de aan
steker in „Strangers on a train", die van
Vrijdag af in Rembrandt wordt vertoond.
bereid blijkt te zijn om de andere moord
te plegen, gaat hij naar het eilandje térug
om de aansteker op de plaats van de moord
te deponeren en zodoende de politie de in
druk te geven dat Guy het was die zijn
vrouw doodde. Zover komt het echter niet,
want Guy, die door de politie inderdaad
verdacht wordt, zet een ren op leven en
dood in om die aansteker uit handen van
Bruno, de vreemdeling, te krijgen. En dan
bereikt Hitchcock zijn climax. Het gevecht
om het bewijsstuk laat hij in een malle
molen op het lunapark plaats hebben. De
mallemolen zakt met donderend geweld in
elkaar en Bruno wordt uit de wrakstukken
gehaald; de aansteker in de hand.
De sluwheid van de maniak, de houding
van zijn tegenspeler in dit lugubere ge
vecht, de paniek van de mensen rond de
draaimolen, de vertwijfelde pogingen van
een kermisbaas om het mechanisme tot
stilstand te brengen, dit alles heeft Hitch
cock met meesterhand geleid in de banen
van een beklemmende spanning.
„Strangers on a train", heeft alle kwali
teiten van een goede thriller en de spelers
munten uit in beheerst spel. L. v. B.
De N.C.R.V., vroeger slechts een beschei
den geluid in het koor der omroepvereni
gingen, heeft zich de laatste jaren ontwik
keld kwalitatief en qua „volume" tot
een aetherstem van betekenis, die bij hon
derdduizenden weerklank vindt en zich
verheugt in een steeds stijgende populari
teit. Dat die reputatie verdiend en solide
is, bleek weer eens duidelijk tijdens de
„steravond", die deze omroepvereniging
gisteravond in Haarlems Concertgebouw
gaf. De grote zaal was tot de laatste plaats
bezet met enthousiaste NCRV-supporters
en het geboden programma gezellig,
vlot en beschaafd, zoals men het ook van
de NCRV-omroep gewend is rechtvaar
digde die massale geestdrift alleszins. Con
férencier Henk Eggersman had met zijn
grappige liedjes een groot aandeel in het
succes, maar ook de serieuze muzieklief
hebbers kwamen aan hun trekken dank zij
de voortreffelijke vioolsoli van Jeanne
Pos, die vooral een der Mazurka's van
Wieniawski met veel virtuositeit voor
droeg. Zeer veel bii\al oogstte ook de N.
C. R. V.-film „Wordt vervolgd" met als
hoogtepunt de opnamen van de slotavond
der Haak In-actie. Na de pauze vergastte
het ensemble Vrij en Blij onder leiding
van Wessel Dekker de zaal op een aantal
pittige, uitstekend gazongen liedjes, dat
een prettig slot van de gezellige avond
vormde.
Woensdagavond om tien uur werd bij een
garage aan de Julianalaan een kleine auto
vermist, die daar geparkeerd had gestaan.
In de afgelopen nacht werd dezelfde wagen
door een agent van politie onbeheerd terug
gevonden in de Gasthuislaan. De eigenaar
werd er bij gehaald en bij onderzoek bleek,
dat 24 nieuwe overhemden ter waarde van
ongeveer f 300 uit de auto waren ontvreemd.
Bovendien kwam uit, dat er met de auto
sinds deze vermist werd ongveeer honderd
kilometer moet zijn afgelegd. De onbekende
is dus waarschijnlijk van de Julianalaan
naar de Gasthuislaan enigszins omgereden.
De politie zoekt hem.
ADVERTENTIE
ADVERTENTIE
Als er voor de vroegere sociëteit voor
bejaarden in „Cultura" altijd zoveel be
langstelling heeft bestaan als voor de
nieuwe in het Proveniershuis, die Woens
dagmiddag werd geopend, dan moet de
U.V.V. toch wel eens zijn gaan overwegen
bij B. en W. aan te kloppen om een toe
wijzing, waarvan gummi wanden in dit
vertrek konden worden aangebracht, op
dat het enigermate zou kunnen uitpuilen.
Het was deze middag in het Proveniers
huis in elk geval zo vol, dat er naar onze
schatting nog maar „anderhalve-man-en-
een-paardekop" bij hoefden te komen om
alle aanwezigen klem te zetten tussen de
stoelen, de tafels en alle aanwezigen. Mo
gelijk hebben enkele tenen daaronder ge
leden, de stemming zeker niet. Mevrouw
J. van Nispen-Van Wely, de U.V.V.-pre-
sidente, die zich met haar vrijwilligers
slechts met moeite de doortocht kon banen,
stelde deze de hier en daar wel eens be
klemmende drukte juist bijzonder op prijs.
Waarom, bleek in de toespraak waarmee
zij de schare welkom heette. Deze opkomst
was wel het duidelijkst bewijs voor de
noodzakelijkheid van grotere ontspannings
ruimte voor de oudjes, zei zij. „We zijn
natuurlijk erg blij met dit grotere ver
trek, dat voorlopig door het gemeentebe
stuur ter beschikking is gesteld, maar vol
daan zijn we nog niet", aldus de voo-zit-
ster, die zeide, dat de recreatiegelegenheid
voor de bejaarden in Haarlem-Noord nog
onbevredigend is. Zij deelde mede, dat er in
Haarlem-Noord een verblijf voor een
tweede sociëteit gevonden is, dat wellicht
spoedig in gebruik kan worden genomen.
Na het dankbare applaus op deze toespraak
kwam de wethouder van Sociale Zaken, de
heer W. F. Happé, aan het woord. Hij
opende de nieuwe sociëteit met de wens
dat de bejaarden zich hier thuis zullen voe
len en er jong van hart zullen blijven.
Tenslotte hadden de toehoorders het ge
noegen de keizer zelf te beluisteren en
wel die van de „zuster-sociëteit „Trou
moet blijeken", mr. A. Beets, die zich er
over verbaasde, dat hief vrouwen een socië
teit in stand houden, aangezien vrouwen
er, voorzover hij wist, altijd op uit waren,
sociëteiten zoveel mogelijk te verhinderen.
Voor deze uitzondering toonde de keizer
de bewondering van zijn onderdanen met
een gift aan de U.V.V. Daarop begonnen
de vrouwelijke vrijwilligers de moeizame
expedities die het thee serveren in volle
lokalen pleegt te vergen. In de komende
weken en maanden zal er in het Prove
niershuis naar hartelust gepraat, gebreid,
gesjoeld, gedamd, geklaverjast, gepan
doerd en thee gedronken worden. Behalve
in de maanden Juli en Augustus is deze
sociëteit het gehele jaar door elke middag
voor de oudjes toegankelijk, ,,'s Zomers
hoeft 't niet", vertelde ons een zevenen-
zestigjarige, „dan pik ik mijn hengel en
dan ga ik lopen naar Uitgeest; Vissen".
Tot secretaris van de Christelijke Mid
denstandsbond te Haarlem is benoemd de
heef J. M. Visser. Anegang 44 a.
B. en W. van Heemstede hebben de
leden van de gemeenteraad een nota be
treffende het middelbaar- en voorberei
dend hoger onderwijs in Haarlem aan
geboden. Op 5 Januari is over deze aan
gelegenheid een bespreking gevoerd op het
Stadhuis te Haarlem. Op uitnodiging van
het Haarlemse gemeentebestuur waren daar
vertegenwoordigers van veertien gemeen
tebesturen uit de omgeving aanwezig. B.
en W. van Heemstede merken op, dat zij
nog niet een nota tot de raad gericht zou
den hebben, indien daarover niet in een
openbare vergadering van de Haarlemse
gemeenteraad gesproken zou zijn. De be
sprekingen met de gemeentebesturen ver
keren in een eerste stadium. Een kleine
commissie is samengesteld, die de zaak in
studie zal nemen.
Het Heemsteedse college deelt het vol
gende mee: „Wanneer overwogen wordt,
dat de kosten van het M.O. en V.H.O., die
voor de komende vijf jaren basis zullen
zijn voor de berekening van de door de
buitengemeenten verschuldigde wettelijke
bijdrage van 50 van de netto-kosten
vermoedelijk met ongeveer f 300 per leer
ling verhoogd zullen worden, dan betekent
dit voor Haarlem een hoger bate van 700
maal 50 (of f 105.000). In de door het
•Haarlemse gemeentebestuur verstrekte be
rekening wordt de totale bate als een ge
volg hiervan slechts f 40.000 hoger ge
raamd dan over 1951 in plaats van
f 105.000. Verondersteld zou nu kunnen
worden, dat deze bijdragen voor 1951 te
hoog waren geraamd, doch deze blijven nog
beneden de in 1949 verantwoorde ont
vangst. B. en W. van Heemstede kunnen
dus niet aan de indruk ontkomen, dat het
voor 1952 becijferde tekort te hoog is ge
steld".
B. en V. van Heemstede herinneren er
aan, dat hei gebouw van het Nieuwe Coom-
hertlyceum even buiten de grens zal ver
rijzen. Over de bouw, noch over de ter
reinkeuze, noch over de vraag, of Heem
stede zelf voor dit onderwijs zou willen
gaan zongen, werd enigerlei overleg ge
pleegd, begrijpelijk overigense wanneer de
wettelijke basis maatstaf is en blijft. Men
beraamde dus deze plannen en werkte die
verder uit welbewust van de wetenschap,
dat bij voorbaat vaststaat, dat deze school
door een groot aantal buitenleerlingen zal
worden bevolkt, ter-wijl men wist dat de
stichtende gemeente slechts een vergoeding
van 50 van de netto-kosten zou ont
vangen. Het is trouwens de financiële toe
stand van de laatste tijd, die doorslag geeft
voor het aan de orde stellen van deze aan
gelegenheid, die wanneer de voornemens
van Haarlem verwezenlijkt mochten wor
den, aan Heemstede grote financiële offers
zou kosten, terwijl op de stijging van de
Rick en Bunkie lachten al net zo hard als de andere kinderen. Het was ook prachtig,
dat Jan Klaassen die lelijke rover zo op z'n kop gaf.
Toen de rover verdwenen was, lachte Jan Klaassen en hij wandelde verder.
„Ziezonou ga ik gauw naar de huisbaas, want die zit op de huur te wachten,"
zei hij.
Maar daar stond opeens een grimmige agent voor hem.
„Zo mannetje", zei die. „Wat heb je daar in je armen?"
DatDat is 'n zak met geld, agent, daarmee ga ik de huur betalen."
„O, zo!", zei de agent. „Dat geld heb je natuurlijk gestolen! Ik neem jou mee naar 't
bureau!. Kom mee!"
Maar Jan Klaassen werd kwaad.
„Gestolen? Ik heb het niet gestolen! Het is mijn eigen geld!", riep hij nijdig.
„Daar geloof ik niets vanKom mee, je bent gevangen!", zei de agent.
Toen werd Jan Klaassen zó boos.En pats!daar gaf hij de agent 'n harde klap
met de geldzak op z'n hoofd
kosten van het onderwijs, mede door uit
breiding van schoolruimte bij een terug
lopen van het aantal leerlingen met 350 of
ruim 16 in vijf jaar geen enkele invloed
kon worden uitgeoefend. Dit motief geldt
voor de andere buitengemeenten eveneens,
zij het dan in mindere mate.
De netto ten laste van de gemeente ge
bleven kosten van het M.O. en V.H.O.
waren mede factor bij de berekening van
de gewone uitkering per inwoner uit het
gemeentefonds. Dat de factor onderwijs in
de toekomst bij de uitkering uit het ge
meentefonds zou komén te vervallen, lijkt
B. en W. van Heemstede niet waarschijn
lijk. In elk geval zou het op de weg van
betrokken schoolgemeenten liggen er met
de meeste nadruk bij de bevoegde in
stanties op aan te dringen om deze factor
wel opgenomen te laten.
B. en W. van Heemstede schrijven vol
komen begrip te hebben voor de moeilijk
heden. welke voor Haarlem voortvloeien
uit de stijging van de kosten van het M.O.
en V.H.O.doch menen wel dat voor een
vrijwillige bijdrage van de buitengemeen
ten geen aanleiding kan bestaan zolang
het mogelijk is, dat de gestegen kosten op
andere wijze gedekt kan worden. Voor een
belangrijk deel ongeveer f 150 per leei-ling)
is dit reeds het geval doordat de wettelijk
verschuldigde bijdrage vermoedelijk met
dit bedrag zal worden verhoogd, voor het
resterende is die zekerheid er nog niet,
doch de kans daarop is volgens B. en W.
van Heemstede groot. In elk geval dalen
de voor rekening van Haarlem blijvende
kosten door deze hogere bijdrage tot een
bedrag, zoals dat omstreeks 1949 gold, toen
er niet over werd gedacht aan de buiten
gemeenten om vergoeding van de werke
lijke kosten te vragen.
Tenslotte merken B. en W. van Heem
stede op, dat het zaak zal zijn vooral voor
de gemeenten met scholen voor M.O. en
V.H.O., maar ook voor de buitengemeenten,
om te trachten in dit opzicht voor de ko
mende jaren een bevredigende regeling te
verkrijgen, waarbii zeer zeker de mede
werking van de Vereniging van Neder
landse Gemeenten zal dienen te worden in
geroepen. Een gemeenschappelijke actie in
deze richting zal daarbij vermoedelijk meer
succes opleveren dan wanneer een ver
zoek in deze zin van een gemeente zou
uitgaan.
Enige tijd geleden hadden wij een on
derhoud met de directie der N.Z.H.V.M.,
waarbij bleek dat er plannen in studie
waren om wijzigingen in de autobuslijnen
in Haarlem en omgeving te brengen.
Thans heeft de directie aan de betrok
ken gemeentebesturen de voorstellen daar
toe gezonden om daarover ovei-leg moge
lijk te maken. Eerst daarna zullen de wij
zigingen definitief worden.
intussen komen er geruchten over de
wijzigingen die onjuist zijn. Zo wordt mel
ding gemaakt van het plan om lijn 2
(Station Haarlem-Heemstede) op te hef
fen. Wij vernemen dat het voornemen is
lijn 2 te handhaven, maar lijn 1 (Haar
lem-NoordHeemstede) enigszins te wij
zigen, waardoor deze bus niet meer over
de Cruquiusweg zal gaan, maar meer in
het hart van de Indische buurt zal komen.
Een los werkman uit Haarlem, de twintig
jarige F. van A., die een dezer dagen door de
politie werd gearresteerd, verdacht van dief
stal van 300 kilo loden, ijzeren en roodkope
ren artikelen, is Woensdag in voorarrest in
het huwelijk getreden. De Haarlemse politie
bracht hem naar het stadhuis, waar onder
toezicht van twee rechercheurs de huwe
lijksplechtigheid is voltrokken.
De heer B. D. Proos Hoogendijk, thans
directeur der Rotterdamse Bank te Haar
lem is per 1 Maart benoemd tot directeur
van het kantoor Utrecht dezer instelling.
Hij zal opgevolgd worden door de heer
mr. R. F. A. Laane, die, gezamenlijk met
de heer jhr. J. Th. van Spengler, tevens
districts-directeur voor Noordholland, de
directie van het kantoor Haarlem van de
Rotterdamse Bank zal vormen.
De heer J. Berger Jr., secretaris van het
N.V.V., hield Woensdagavond voor bestuur
ders en vertrouwensleden van de bij het
N.V.V. aangesloten vakbondsafdelingen een
causerie over de ouderdomsvoorziening.
Van 1894 tot 1947 is er naar hij zeide veel
over dit vraagstuk gediscussieerd, maar er
kwam niets tol stand door de blijvende
tegenstelling tussen de aanhangers van
staatspensioen en die van de verzekerings
gedachte. Tegen die geschiedenis geprojec
teerd, was de Noodwet-Drees een revolu-
tionnaire stap, ook al kleven er gebreken
aan. Deze wet kent „maximum-uitkerin
gen", geldig voor hen, die op hun oude dag
geen inkomsten meer hebben en „feitelijke
uitkeringen" voor mensen, die nog wèl
eigen inkomsten hebben. Die uitkeringen
worden gevormd door de maximum-uit
keringen, verminderd met de helft van het
inkomen.
De grootte van de uitkering hangt ook
nog af van de classificatie der gemeenten,
waarin de ondersteunden wonen.
Voor de toekomstige ouderdomsvoorzie
ning zijn rapporten uitgebracht door de
commissie-Van Rhijn en door het studie
centrum der K.V.P., die beide het verschil
tussen maximum- en feitelijke uitkering
alsmede het stelsel der gemeente-classifi
catie willen doen vervallen Tot zover zei
spreker met deze rapporten te kunnen in
stemmen. Maar er wordt in geconcludeerd
dat men de voorziening nu even groot zou
kunnen maken als de feitelijke voorziening
in de Noodwet-Drees (dus na aftrek van
de helft van eventuele inkomens). Hierdoor
gaan zii, die geen eigen inkomen hebben,
achteruit. „Het zou in feite neerkomen op
een gelijkschakeling op de laagste lijn,"
aldus de heer Berger.
Vervolgens behandelde deze het plan van
de vakcentral en voor d e ouderdomsvoor
ziening, dat een verplicht volkspensioen
beoogt voor alle Nederlanders en daarnaast
een verplicht bedrijfspensioen voor de ar
beiders. Het volkspensioen zou dan geba
seerd moeten zijn op het zogenaamde „om
slagstelsel". Door middel van de belastingen
zou een premie van de loontrekker moeten
worden geheven, waarvan een permanente
verzekeringskas wordt gevormd. Van de
opbrengst van deze premie worden dan de
uitkeringen aan de niet meer werkende, op
pensioen aangewezen generatie gedaan.
Met deze premie financieren de werken
de mensen dus de ouderen en wanneer zij
zelf de pensioengerechtigde leeftijd hebben
bereikt, worden zij op hun beurt weer op
deze wiize door de volgende generatie on
derhouden. Dit stelsel heeft het voordeel,
dat de pensioenen niet in bepaalde bedra
gen worden gefixeerd, hetgeen het voor de
oudies bij conjunctuurschommelingen zo
moeiliik maakt. Door de premiepercentages
van de op de waarde van het geld afge
stelde lonen worden ook de pensioenen tel
kens automatisch aangepast.
ADVERTENTIE
Voor leden van de Haarlemse sociëteit
„Teisterbant" heeft de heer J. Brants gis
teravond enige films van Charlie Chaplin
vertoond en mondeling op een even be
knopte als voortreffelijke wijze toegelicht,
daarbij vooral de aandacht vestigend op
de sublieme humor. Voor de pauze geno
ten de talrijke bezoekers van twee korte
films uit 1916, gemaakt dus toen Chaplin
24 jaar oud was: „Op rolschaatsen" en „De
avonturier", de eerste over een kellner die
in zijn vrije tijd voor grand-seigneur speelt,
de tweede over de belevenissen van een
uit de gevangenis ontsnapte boef, die na
enige heldendaden terecht komt in het huis
van de rechter die h m veroordeeld heeft.
Daarna werd een reprise gegeven van „The
Kid" (Het jochie), zijn in 1920 vervaar
digde eerste grote speelfilm, met Jackie
Coogan in de aandoenlijke titelrol.
„Teisterbant" maakt van deze Chaplin-
avonden een jaarlijkse traditie. Het is een
verheugend verschijnsel dat er zoveel be
langstelling bestaat voor de meesterlijke
scheppingen van deze supérieure clown, die
zijn menselijke gevoelens in zo'n excentriek
costuum heeft gestoken en die in zijn kluch
ten mede door zijn veelzijdige vakman
schap het sublieme aan het ridicule wist
te verbinden.
B. en W. van Haarlem hebben, in af
wachting van de herziening van het regle
ment van de Gemeentelijke Avondschool
voor Handelsonderwijs aan de Zijlvest, be
sloten deze onderwijsinrichting aan te dui
den met de naam: „Gemeentelijke Handels
avondschool met 5-jarige cursus".
Ook in Amsterdam is een plan gemaakt
voor sanering van de melkhandel. In de
hoofdstad zijn 1650 melkdistribuanten (waar
van circa 400 in dienst zijn als werknemer).
Amsterdam wordt verdeeld in circa 600
sectoren waarin per sector 2 melkhandelaren.
Het aantal van 1650 melkdistribuanten zal
dan op basis van vrijwilligheid met
20 moet worden verminderd.
door ANNE LORAINE
Vertaald uit het Engels
34)
Preston's gezicht nam een harde uit
drukking aan. „We hebben 't te druk",
antwoordde hij rustig. „Het spijt me heel
erg, Jessica, misschien gaan we een andere
keer. Om de teleurstelling goed te maken,
stel ik een bezoek aan de schouwburg voor.
Wat zeg je daar van?"
Hij keek even in de richting van Lynne.
Deze kreeg een kleur. Ze voelde er niets
voor, maar ze kon er zich onmogelijk aan
onttrekken, vooral omdat Jessica al vol
enthousiasme het voorstel geaccepteerd
had.
„Geloof je, dat het verstandig is
begon ze aarzelend. „Het wordt natuurlijk
laat
„Jessica maakt niet iedere dag een
bruiloft mee", zei hij kortaf. „Evenmin
als wij. Je wilt toch zeker vanavond niet
thuisblijven en de laatste ziekenhuisgeval-
len met mij bespreken, naar ik aanneem?"
En zo gingen ze die avond naar de
schouwburg. Preston koos een eenvoudige
grappige operette uit, die een zeer goede
pers had en bij de opgewonden Jessica
bijzonder in de smaak viel. Tegen elven
keerden ze naar Hampstead terug en Lyn
ne bracht zelf het slaperig geworden kind
naar bed. Tot haar verwondering barstte
Jessica; toen ze goed en wel in bed lag
opeens in tranen uit en greep Lynne's hand
vast.
„Ik houd van je", snikte ze onsamen
hangend, „ik houd erg veel van je, Lynne.
Lynne hield haar adem in. Ze merkte
niet, dat Preston ook naar boven was ge
komen en hen in de deur van de kinder
kamer gadesloeg. Ze knielde naast het
kinderbed en sloeg een arm om het kleine
snikkende figuurtje. Het gevoel van het
warme kinderlichaam in haar armen troost
te haar op wonderbaarlijke wijze in haar
eigen verdriet.
„Trek je nooit iets aan van wat de men
sen zeggen, liefje", zei ze zachtjes. „Maar
doe wat volgens je eigen geweten goed is,
en spreek altijd de waarheid, dan kan
nooit iemand je kwaad doen. Geloof je
me?"
„Ik beloofdebegon het kind aar
zelend. „Ik beloofde, Lynne, dat
„Wilde je me vertellen wat je beloofd
had?", vroeg Lynne voorzichtig. Jessica
schudde haar hoofd en begon weer te hui
len.
„Ik mag er niet over praten met Pappie
of jou, Lynne". snikte ze. „Als ik 't wel
deed...."
Lynne trachtte haar te kalmeren. Ze
vroeg zich af, waarom het kind zo volko
men overstuur was. Na enkele ogenblik
ken hield echter opeens het snikken op.
Op de plotselinge manier, kinderen eigen,
was Jessica ingeslapen. Met een teder ge
baar dekte Lynne het kind toe en draaide
zich om
„O, ik wist niet, dat jij er was
Preston keek haar zwijgend aan.
„Ze is overstuur om het een of het an
der", legde ze uit om iets te zeggen. „Heeft
ze meer last van dergelijke buien? Mis
schien is het nodig....".
„Ze heeft alleen goed voedsel en veel
buitenlucht nodig", onderbrak hij haar.
„Probeer in hemelsnaam geen patiënt in
Jessica te zien. Ze is een volkomen gezond
en normaal kind".
„Het kwam niet in me op het tegendeel
te beweren", zei ze pijnlijk getroffen. „Ik
zocht alleen naar een verklaring voor haar
huilbui....".
„Het is alles bij elkaar een opwindende
dag voor haar geweest", zei hij, terwijl
ze de kinderkamer verlieten, „het is voor
ons allemaal trouwens een dag vol emoties
geweest. Lynneik
Ze stond stil met een hand op de trap
leuning en keek hem aan. Ze had het ge
voel, dat ze op dat moment, als ze 't wilde,
iets van hetgeen voorgoed verdwenen
scheen te zijn, terug zou kunnen winnen,
dat ze opnieuw de rust en veiligheid, die
het nabijzijn van deze man haar kortge
leden nog gegeven had, zou kunnen onder
gaan. Ze voelde zich doodmoe en heel een
zaam en meer dan ooit te voren had ze
iemand n9dig, die haar tot diep in haar
ziel kon begrijpen. Eén woord van hem
zou voldoen-de zijn om haar alle twijfel en
enllende van de afgelopen dag te doen ver
geten. Ze wachtte erop en haar hart bons
de. Ze voelde haar hele wezen naar hem
uitgaan.Maar opeens klonk in de doodse
stilte van het huis de telefoon en ze zag,
hoe er een harde trek op zijn gezicht kwam.
„Misschien hebben ze je nodig", merkte
hij vol ironie op. Ze deinsde even terug,
als had hij haar geslagen. Hij lachte bitter.
„Ik zal de telefoon wel aannemen, Lynne.
Je bent doodmoe. Je moet naar bed. Milli-
cent heeft je kamer in orde gemaakt en
ik mag aannemen, dat er niets ontbreekt.
Ik moet nog wat werk afmaken en het
zal voor mij wel laat worden. Twee dok
ters in het zelfde huis is eigenlijk wel te
veel, Maar als we het handig indelen, zal
het geen moeilijkheden opleveren. Eén van
de eerste dingen, waaraan we ons moeten
houden, is elkaar niet in:,de weg te lopen.
Goedennacht, Lynne, slaap lekker!"
Hij liep vlug de trap af en ze staarde
hem na. Na enkele ogenblikken hoorde ze
hem de telefoon beantwoorden met een
kort „ja" en „nee". Ze kon niet opmaken,
met wie hij sprak. Ze draaide zich om en
liep naar haar kamer. Toen ze de deur
achter zich gesloten had, voelde ze pas
duidelijk, hoe uitgeput ze was. Met inspan
ning van al haar krachten wist ze een
hysterische huilbui te onderdrukken en
langzaam begon ze zich uit te kleden. Zon
der een oog dicht te doen, lag ze op haar
bed. Het was doodstil in huis. Ze was er
van overtuigd, dat Preston nog steeds niet
boven was gekomen, toen ze om circa drie
uur haar bedlampje even aanknipte. Ze
stapte uit haar bed en in haar kimono
sloop ze de gang op. Ze keek over de trap
leuning in de hal en zag onder de deur
van de bibliotheek een streep licht door
schijnen. Ze rilde en met een snik keerde
ze terug naar bed en verborg haar hoofd
in de kussens.
Rita, het dienstmeisje, stond altijd vroeg
op om thee te zetten. Samen met het keu
kenmeisje dronk ze een eerste kopje thee.
„Dit is het vreemdste wat ik in m'n leven
nog meegemaakt heb," merkte ze op. „Stel
je even voor: die aardige juffrouw Thorn
ligt boven in haar eigen bed te slapen en
dr. Mannerley vond ik in de bibliotheek
op de divan met het portret van zijn eerste
vrouw in zijn handen. Noem je dat een
huwelijksnacht? 't Stemt niet overeen met
mijn voorstelling ervan
„Je hebt slechte thee gezet", mopperde
de oude keukenmeid. „Het wordt tijd, dat
je eens behoorlijk thee leert zetten. En
als ik je een raad mag geven, bemoei je
dan alleen met je eigen zaken en niet met
die van je superieuren. Niet dat 't niet
vreemd is, wat je me vertelt", voegde ze
er aan toe, „maar dr. Mannerley is nu
eenmaal altijd enigszins zonderling ge
weest. Ik zou niet graag in haar schoenen
staan. Ik had dadelijk met haar te doen,
de eerste keer dat ze hier kwam. Maar
ze zal het niet lang uithouden".
Een week later keerden Preston en
Lynne terug naar hun dagelijks werk in
de kliniek. De collega's ontvingen hen met
grote hartelijkheid en vele plagerijen, maar
toen ze merkten, dat nog Lynne, nog Pres
ton hierop ingingen, veranderden ze hun
houding en behandelden hen als voorheen
met respect en collegiale vriendelijkheid
zonder meer. Lynne vond het prettig weer
aan het werk te zijn. Ze voelde zich hier
op haar plaats en geamuseerd bemerkte
ze, hoe haar vrouwelijke patiënten, die haar
tot dusverre met argwaan behandeld had
den thans uitgebreide confidenties aan
haar begonnen te doen. Ze beschouwden
haar nu als één der hunnen, één uit de
grote schare van getrouwde vrouwen. Vroe
ger had ze vaak geduldig moeten wachten
op vertrouwelijke uitlatingen, maar nu
kwamen ze als vanzelf. Ze vroeg zich wel
eens af, hoe ze zouden reageren, als ze
de waarheid omtrent haar huwelijk wis
ten. Als ze wisten, hoe weinig er eigen
lijk voor haar veranderd was. Natuurlijk
was het huis in Hampstead met zijn luxe
en comfort ten opzichte van haar eenvou
dige kamers een verandering ten goede,
en ze genoot van Jessica's gezelschap, maar
afgescheiden daarvan, was ze nog steeds
Lynne Thorn gebleven en nog even een
zaam. Moeder Dent verraste Lynne op een
middag met de mededeling, dat ze zich
thans door haar wilde laten behandelen.
(Wordt vervolgd).
