Een uitstap j e verloopt
anders dan bij ons
Het Hek van de Dam
AFSCHEID VAN PARAMARIBO
in de hoofdstad uit
ZATERDAG 26 JANUARI 1952
Kwaliteit wint altijd!
Autovordering bij
herhalingsoefeningen
Verzetsstrijders posthuum
onderscheiden
VIRGINIA 80 et.
Controle
Terug
Beslissing over bedrijfs
regeling in de
maalindustrie
TfTU nemen afscheid van Suriname door
W enige uitstapjes te maken en wande
lingen in Paramaribo. Onze Surinaamse
vrienden nemen elke gelegenheid waar ons
hun land te laten zien. Nu verloopt zo'n
uitstapje anders dan in Holland. Uitspan
ningen, waar men koffie of verfrissende
dranken kan krijgen, zijn er rond Parama
ribo, een enkele uitzondering daargelaten,
niet. Onze bruine vriendinnen fourageren
dus en zij laden een hoeveelheid belegde
broodjes in de auto, genoeg voor een eska
dron huzaren. Een hele kist ginger-ale gaat
mee en zelfs een zak ijs. Onze vrienden en
vriendinnen zijn als kinderen zo blij met
de vacantiedag en wij voelen ons bij deze
vrolijke, hartelijke mensen een beetje stijf,
immers, wij hebben een geheel andere
humor dan zij, namelijk een weinig wrang,
met veel spot en veel zelfspot, maar deze
kinderen hebben de zoveel gezondere hu
mor van het goede humeur.
Mén moet zich ook in acht nemen, want
zij zijn op bepaalde punten zeer gevoelig:
de herinnering aan de slaventijd, de erva
ringen met de Amerikaanse soldaten die in
dè oorlog in Suriname gelegerd waren, dat
alles maakt dat zij ten opzichte van blan
ken toch wel een weinig wantrouwend
blijven. Ook zijn er in de stad en op het
land telkens punten waar men aan het
wrede verleden herinnerd wordt. Zo rijden
wij over een landweg en ik zie een halve
kring tamarinden staan, eenzaam en in
drukwekkend op het vlakke land. Als ik
daar op wijs, kijkt mijn buurvrouw mij
ernstig aan, midden in een lachbui, want
even snel als hun stemmingen wisselt de
gelaatsuitdrukking bij deze mensen in een
oogwenk van de grootste uitgelatenheid
tot de donkerste droefheid!
„Weet u wat daar gebeurd is? Hier wer
den slaven opgehangen!" Zij blijft mij nog
enige ogenblikken met haar donkere ogen
doordringend aanzien tot, als bij toverslag,
de zon weer doorbreekt en ze weer even
vrolijk is als voorheen.
WIJ bezoeken nu een plantage waarvan,
zoals bij de meeste ondernemingen,
slechts een klein deel in exploitatie is. Deze
enorme plantages met hun rijen koffieplan-
ten, overschaduwd door de zogenaamde
„koffiemamas" zijn verwaarloosd en over
woekerd. Want toen de slaven in 1863 be
vrijd werden bleven zij nog gedurende tien
jaar op de plantages, maar voor werken
voelden zij niets meer en na 1873 liepen zij
weg. Men trok tienduizenden Brits-Indiërs
aan, Chinezen en Javanen ook, maar de
bloei van deze ondernemingen was geheel
gebaseerd op kosteloze arbeidskrachten.
Bovendien gaven ook de Oosterlingen er de
brui aan. Er zijn natuurlijk ook enige uit
zonderingen zoals bijvoorbeeld de fraaie
plantage „Waterland".
De onderneming die wij bezoeken is een
citrusplantage. Wij worden in het grote
oude houten huis allerhartelijkst ontvan
gen en direct aan tafel genood, want ons
bezoek was aangekondigd. Wij worden ftiet
goed wijs uit de samenstelling van de
familie. Het hele huis is vol bruine mensen
en kinderen, onze gastheer is een magere,
bewegelijke man die voortdurend in een
toestand van vrolijke opgewondenheid ver
keert. Ik zou gaarne aan de kinderlijke
vrolijkheid van al deze mensen deel héb
ben, maar ik word afgeleid door de mij
vreemde situatie en ben toeschouwer en
geen medespeler, want alles vind ik even
merkwaardig: de grote houten vertrekken
met niets aan de wand dan een enkele
kalender, het eenvoudige meubilair, de
vriendelijke onbekommerde slordigheid, de
bruine kroeskopjes die om alle hoeken
kijken, de kwetterende stemmen van de
vrouwen en het lachen van de druk geba
rende mannen.
Een „Koto-Missie'
Creoolse en Hindostaanse vrouwen in
Paramaribo.
Aan tafel vraagt mijn gastheer of ik
Annabella Davis gehoord heb. „En of!" En
ik put me uit in loftuitingen, die overigens
óók volkomen van harte gemeend zijn. Mijn
gastheer rijst overeind met een plotseling
veranderde, plechtige uitdrukking op zijn
gezicht. „Vrienden," zegt hij met zijn
bruine lange hand naar mij wijzend, „deze
man die van Holland, die van Amsterdam
komt, vindt onze bruine zangeres de mooi
ste die hij ooit gehoord heeft!" Hij laat het
hier niet bij, hij gaat naar de keuken en ik
hoor het hem daar vertellen tegen de ge
zette vrouw die onze maaltijd verzorgt. Zijn
opgewondenheid kent nu geen grenzen
meer, ik geloof dat hij mij de hele oogst
van zijn plantage zou willen schenken. Hij
geeft ons een grote kist sinaasappelen mee
als wè afscheid nemen. Hij zal zorgen, zegt
hij, en hij doet het ook, dat er, als we naar
Holland terug gaan, nóg een kist voor ons
aan boord is!
Na de maaltijd gaan we op de plantage
wandelen en zien hoe de sinaasappelen
groeien. Wij dragen de kindertjes op onze
schouders, exotische bloemen groeien om
ons heen, we worden een beetje dronken I
van de zonneweelde, de vrolijke zorgeloze
mensen en wij voelen ons nogal onbeheerst
in vergelijking tot de rustige Javanen, die
aan het werk zijn of met hun kinderen voor
hun huisjes zitten.
WIJ nemen afscheid van Paramaribo,
wij wandelen door de Keizerstraat, de
Gravestraat, de Maagdenstraat, maar wij
ADVERTENTIE
geloven, dat de Knuffelsgraeht haar naam
met meer reden draagt. Wij merken dat
wij erg onder de indruk zijn van de charme
van dit land en deze mensen, maar wij
denken wel dat er over tien of twintig jaar
ook hier „prachtige étalages" en alle mo
gelijke services zullen zijn en dat alles
even grauw en" vervelend zal worden als
overal, want we zien al pogingen tot
„Kerstétalages" en andere gruwelen. Maar
nog altijd wandelen de Brits-Indische
vrouwen met haar sluiers, de Koto-Missies
langzaam en statig voort en de heupwie
gende Javaanse en alle mogelijke fantas
tische mensen.
Wij nemen node afscheid van onze bruine
vrienden en vriendinnen. Men zegt dat zij
niet betrouwbaar zijn, in die zin dat ze met
afspraken zeer slordig zijn. Maar is in hun
spontaniteit niet een betrouwbaarheid des
harten, die tegen onze degelijke accuratesse
ruimschoots opweegt?
En ook de beloofde kist sinaasappelen
werd prompt aan boord gebracht.
MARI ANDRIESSEN.
(Nadruk verboden)
Toneel voor kerk op Ambon
Een groep Haarlemse toneelamateurs
heeft zich onder leiding van de regisseur
Bob Jansen verenigd om een aantal op
voeringen te geven van „Het Zout der
Aarde" van de Brabantse auteur Jan
Naaykens. De opbrengst van de tournée
zal worden afgedragen aan missionaris
pater Westerkamp, die deze heeft bestemd
voor de bouw van een R.-K. kerk op
Ambon.
Het stuk speelt op de Philippijnen, tij
dens de laatste dagen van de Japanse be
zetting, waarbij een groep partisanen met
een Hollandse missionaris, verborgen in
een bergkloof, de komst van de Ameri
kaanse bevrijders afwachten. De auteur
heeft getracht in zijn stuk een vergelijking
te trekken tussen krijgs- en lijdensmoed.
De titel ontleende hij aan de overtuiging,
dat het zout der aarde door het laatste zijn
smaak behoudt. Deze toneelgroep, die zich
aandient als „Het Masker", geeft Zondag
avond 27 Januari van dit stuk de première
in het Fidelisgebouw in IJmuiden-Oost.
Nadat vervolgens Haarlem en Heemstede
nog zijn bezocht, wordt Dinsdag 12 Fe
bruari in het K.S.A.-gebouw te Beverwijk
de vierde opvoering gegeven.
K.N.A.C. vraagt minister
Staf inlichtingen
Uit de mededelingen die de minister
van Oorlog ,ir. C. Staf, onlangs heeft ge
daan over de komende herhalingsoefe
ningen is gebleken dat hij zo nodig auto's
wil vorderen ten behoeve van militaire
doeleinden. De Koninklijke Nederlandse
Automobiel Club heeft naar aanleiding
daarvan de minister om nadere inlich
tingen gevraagd, omdat, naar zij verklaart,
bij bezitters van auto's hierdoor grote on
gerustheid is gewekt. In haar brief aan de
minister schrijft de K.N.A.C., dat vrijwel
alle automobielen voor zakelijk gebruik
worden gebezigd, zodat de eigenaren deze
vervoermiddelen niet voor langere tijd
kunnen ontberen zonder aanmerkelijke
schade te lijden. Tevens zijn automobielen
zodanige waarde-objecten geworden dat
ook bij vaststelling van een redelijke ver
goeding bij latere teruggave desondanks
een belangrijk nadeel moet blijven be
staan.
De ervaring heeft geleerd dat niet de
nodige zorgvuldigheid in de behandeling
kan worden gewaarborgd.
Deze bezwaren gelden voor alle cate
gorieën motorrijtuigen, hoewel een voor de
praktijk bruikbare oplossing wellicht voor
de vrachtauto gemakkelijker is te vinden
dan voor personenauto's.
De K.N.A.C. zegt verder, dat bij een
werkelijke mobilisatie de particuliere be
langen natuurlijk geheel op de achter
grond zouden geraken, maar dat bij een
vredesoefening de toestand een geheel an
dere is.
De K.N.A.C. verzoekt de minister, in
dien de berichten op waarheid berusten,
te willen nagaan of er termen aanwezig
zijn met haar overleg te plegen in hoe
verre het particuliere belang tegenover dat
van de overheid in deze op de beste wijze
kan worden beschermd.
Bij Koninklijk Besluit is posthuum toe
gekend het Verzetskruis aan ir. L. R. Beij-
nen, D. M. R. H. Kroon, sergeant der genie,
J. C. H. F. van Hanxleden Houwert, ser
geant der genie, J. D. van Melle en dr. A.
O. H. Tellegen, officier van gezondheid.
Zij hebben zich zeer verdienstelijk ge-
maakten in het verzetswerk en maakten
allen deel uit van de illegale geniedienst
en later van de B. S.
ADVERTENTIE
Horizontaal: 1. maand
6. smal, meestal stil
staand, water, 11. al
leenzang, 12. drank,
13. geestdrift, 14. vlug
16. klap, 17. bekende
motorraces, 19. boter
ton, 22. soort onder
wijs (afk.), 23. bloei-
wijze, 25. duivel, 26.
kraan, 27. wig, 29.
hoofddeksel, 30. over
dekte marktplaats, 32.
Europeaan, 34. water
kering, 36. hengst, 37.
scherpe toespijs bij
rijst, 38. insect, 40.
jongensnaam, 41.
hoender, 42. deel van
een schip, 44. dans-
koor, 46. gard, 47.ver-
zotheid, 49. kleding
stuk, 51. rustend (v.
predikant), 52. over
levering, 54. namelijk
(afk.), 55. rijtoer, 56.
eerste vrouw, 58.
hoogstaand,60. maand
61. andere naam voor
Ezau, 63. monding v.
Zuid-Russische rivie
ren, 64. jongen.
Verticaal: 1. eiland in
de Midd. Zee, 2. slede,
3. houding, 4. deel v.
h. gehemelte, 5. ho
venier, 7. helder, 8. ieder, 9. en anderen
(afk.), 10. naaigerei, 15. smalle weg, 16. vat,
18. deel van een boom, 20. elasticiteit, 21.
hoogste punt, 22. dwaas, 24. betiekking,
26. trommelslager, 28. gang van een paard,
30. timmergerei, 31. heidemeertje, 33.
stomp, 34. vallei, 35. groente, 39. gunstig
gezind, 41. bebouwd deel van een plaats.
42. deel van een week, 43. deel van het
gelaat, 45. geladen atoom, 46. orde, 47.
voorzetsel, 48. plaats in Gelderland, 50. pal,
52. kleur, 53. door twee deelbaar, 55. be
lemmering, 57. gravin van Holland, 59. dat
is (afk.), 62. onder anderen (afk.).
Oplossingen moeten ingezonden worden
aan onze bureaux HAARLEM, Grote Hout
straat 93 en Soendaplein 37; IJMUIDEN,
Kennemerlaan 154. Oplossingen moeten
uiterlijk Woensdagavond in ons bezit zijn.
Wij verzoeken op de enveloppe te schrij
ven: „Oplossing Puzzle".
S.v.p. geen mededelingen voor redactie
of administratie bij de oplossingen in
sluiten.
De oplossingen moeten worden ingevuld
op het gedrukte diagram dat hierboven
staat.
De oplossing van de vorige puzzle is:
Horizontaal: 1. meloen, 6. gebaar, 11. sir,
12. Eva, 13. Ems, 15. fa, 17. daas, 19. reep,
21. dr., 22. ram, 24. nat, 25. een, 26. koe,
27. Irak, 29. peper, 31. oord, 32. rap. 34. lol,
35. Ede, 36. Amstel, 39. Ommelet, 41. koli-
bri, 42. amulet, 45. kermis, 49. dol, 50. pin,
52. ree, 53. ader, 55. poëet, 57. menu, 59.
bon, 60. mal, 61. sok, 63. rad, 64. ik, 65.
rond, 66. terp, 68. pi, 69. moe, 70. ego, 71.
aal, 73. moeder, 74. roskam.
Verticaal: 2. es. 3. lid, 4. Oran. 5. nestel,
6. gareel. 7. been, 8. amp., 9. as, 10. Afrika,
14. credit, 16. aar, 18. aap, 20. eer, 21. dor,
23. Mars, 26. koel, 28. kat. 30. politie, 31.
ode, 33. pekel, 35. emier, 37. mom, 38. lot,
Wij zijn een buitengemeen liefhebber
van de autosport. Snelheid is voor ons
eten en drinken. Voor onze garagehou
der ook trouv/ens. Teneinde de sensatie
van de pure vitesse in al zijn glorie te
ondergaan hebben wij dan ook de snel
heidsmeter van onze wegluis, die de
naam Aristide draagt, zo laten verzet
ten, dat zij 35 kilometer te hoog aan
wijst. Dat hebben we anderhalf jaar
geleden laten doen, zodat we het nu
vergeten zijn en gelukzalig naar het in
strument staren wanneer zij 120 km.
per uur aanwijst, terwijl Aristide in
werkelijkheid slechts puffend en steu
nend met 85 km. langs de wegen snelt.
Wij hebben nog een andere wijze om
onze brandende liefde voor de auto
sport uit te leven. Wij organisei-en op
de weg namelijk altijd races met andere
auto's. Wij zoeken daar wagens voor uit,
die niet te hard rijden en aangezien hun
bestuurders van het feit, dat er een race
aan de gang is, geheel onkundig zijn,
gaan wij doorgaans als winnaar over de
eindstreep. Die finish wordt trouwens
door ons pas tijdens de race vastgesteld
en wel zó, dat wij met ongeveer één
lengte zegevieren. Dat houdt de span
ning er in.
Uit dat alles kunt ge wel begrijpen,
dat wij in de nacht van Woensdag op
Donderdag te half één uit ons bed zijn
gekropen, de wekker op de grond heb
ben laten vallen, in het donker onze
teen tegen de kolenkit hebben gestoten,
zodat deze daverend omviel, en zo on
voorzichtig de theemuts van de pot heb
ben getrokken, dat verbranding in de
tweede graad tot onze vrolijkheid bij
kwam dragen. Hinkend maar zielsgeluk
kig zijn wij daarop in Aristide gestapt
en naar Amsterdam gereden om daar de
controle van de Rallve de Monte Carlo
bij te wonen. Wij wilden daar gaan zien,
hoe de rijders uit alle hoeken van West-
Europa naar de hoofdstad waren geko
men om er een stempeltje te halen. Dit
lijkt een wat onbeduidende reden om
naar Amsterdam te komen, maar in de
Rallye gebeuren nu eenmaal meer rare
dingen. Onze vriend Gatsonides bijvoor
beeld, die uit Monte Carlo startte, was
dus eerst van Holland naar Monte
Carlo gereden. Vandaar reed hij weer
naar Holland en van Holland weer naar
Monte Carlo. En binnenkort zal hij weer
van Monte Carlo naar Holland rijden.
Bij de controle was het een hele
drukte. Er liepen een heleboel KNAC-
mensen rond en ook een heleboel des
kundigen. Deze laatsten behoorden tot
garages, dealers en onderdelen-onderne
mingen, die gratis service kwamen ver
lenen. Dat doen zij maar één keer in het
jaar. Als gij dus eens wat nieuwe ban
den of bougies wilt hebben, moet gij u
twee dagen niet scheren, een paar oude
truien en een Montgomery-jas aantrek
ken en dan zorgelijk zo'n vertegenwoor
diger aanschieten bij de controle. U
wordt er gewoon onder bedolven.
Behalve de KNAC-mensen en de ex
perts was er ook nog wat publiek aan
wezig en wat pers. Deze mensen wer
den in bedwang gehouden door een
enorme politiemacht, want men weet
nooit of er niet eens een opstand kan
uitbreken. De politie legde dan ook een
grote waakzaamheid aan de dag.
Dit bleek ten duidelijkste, toen er een
grote wagen van de AVRO aan kwam
rijden, want deze omroepvereniging wil
de een reportage gaan maken. Maar dat
ging zo maar niet en onmiddellijk kwam
er een agent aangesneld, die naar de
legitimatie van de chauffeur vroeg. De
man bezat er geen.
„U komt er niet door, als u geen legi
timatie heeft", zei de agent.
De chauffeur wees breeduit naar zijn
reportage-auto. „Da's toch legitimasjie
genog", zo meende hij.
De agent antwoordde in de bondige
stijl, waardoor de overheid zich van de
kruiperig-hoffelijke burger onder
scheidt. „Terug", zei hij. En toen dat
niet meteen gebeurde, zei hij iéts har
der, zodat er enige ruiten uit het Apollo.
paviljoen vielen: „Terug".
Wij vinden dit een uitnemende wijze
van optreden. Zo iets houdt het respect
voor het gezag er in.
Geheel verkwikt door dit voorval zijn
wij daarop het Apollo-paviljoen binnen
getreden teneinde de rijders gade te
slaan. Het was een verrukkelijk stil
leven, niet ongelijk aan het sprookje
van Doornroosje. Wij zagen een man die
in slaap was gevallen met een halve
uitsmijter in zijn mond. Fiep Westen
dorp heeft het tafreel, naar wij menen,
op méésterlijke wijze uitgebeeld. Maar
er waren ook sommigen, die zo moe wa
ren, dat zij niet konden slapen. Met
dezen hebben wij enige interessante ge
sprekken gevoerd. Een van deze inter
views verliep als volgt:
BOEDA: „En heeft u een voorspoedige
reis gehad?"
RALLYE-RIJDER: „Hhhmmm".
B.: „Geen moeilijkheden?"
R.-R.: „Hm".
B.: „En wat zijn de vooruitzichten?
Denkt u het te kunnen halen?"
R.-R.: „Gggrrrr".
B.: „Juist ja. Nu, ik wens u veel suc
ces".
Gij ziet het, de verslaggeverij is een
meeslepend vak. De wérkelijk geoefen
de reporter neemt allerlei dingen waar,
'die een ander ontgaa-:. Zo ook het op
stijgen van het hoeraatje wanneer de
eerste Nederlandse équipe binnenkomt.
Tot onze spijt hebben wij dit aeronau-
tisch gebeuren echter nog nooit kunnen
observeren.
Wat wij wel waarnamen, was dat de
secretaris van de KNAC, mr. B. Ph.
baron Van Harinxma thoe Slooten, met
donderend geraas achter de bestuurs
tafel door zijn stoel zakte. Dat gaf een
hele opschudding en iedereen schrok
even wakker. En dat vrienden, is eigen
lijk alles dat nog niet in de krant heeft
gestaan, dat wij u nog over de Amster
damse controle kunnen vertellen. We
vinden het nogal wat.
Geheel onder de indruk van het
Rallye-gebeuren hebben wij op de te
rugweg volgens onze snelheidsmeter
Amsterdam-Haarlem gered «m mat ©en
Het A.T.G. geeft Zaterdagavond in
de Stadsschouwburg de laatste op
voering van „Gysbreght van Aem-
stel" en vertoont Zondagavond het
spel „Nieuw Land" van Hans Tie-
meyer, onder regie van de schrijver,
die bovendien de hoofdrol speelt.
Woensdag wordt „Othello" van Sha
kespeare door het Rotterdams Toneel
voor de Kunstkring opgevoerd.
Tot 1 Februari blijft het „Artisten-
pension" van Wim Sonneveld in het
Leidseplein Theater gevestigd, daar
na heeft er de behandeling van „De
moordzaak A.B.C." door het ensemble
van Wim Kan plaats (met Corry
Vonk, Teddy en Henk Scholten).
Zondagavond speelt het Nederlands
Volkstoneel in de Doelenzaal aan de
Kloveniersburgwal „Het Woord" van
Kaj Munk met Ben Groeneveld, Ferd.
Sterneberg, Hans van Meerten, Jack
Dixon en Emmy Lopes Dias.
..Teresa" (van Fred Zinneman) heeft
het praedicaat „Film van de maand"
gekregen en is te zien in het City
Theater. Wie Mariene Dietrich nog
eens als „De blauwe engel" wil zien,
kan daarvoor terecht in Nöggerath.
„Orfeo" van Gluck wordt heden
avond in het Concertgebouw uitge
voerd door Die Catholycke Sanghers
onder leiding van Jos Antoni met
medewerking van vocale solisten.
Het abonnementsconcert van Zon
dagmiddag door het Concertgebouw
Orkest wordt gedirigeerd door Kube-
lik en geniet solistische medewerking
van de pianiste Clara Haskil. Op het
programma staan de Symphonische
variaties van Badings, het Pianocon
cert KV 271 van Mozart en de Sym-
phonie fantastique van Berlioz.
In de kleine zaal van het Concertge
bouw heeft Zondagavond een feest-
concert plaats ter gelegenheid van
het vijfjarig bestaan van de stichting
Nederlands Impressariaat, waarvan
wordt deelgenomen door de pianis
ten Theo Bruins en Felix de Nobel,
de bariton David Hollestelle, de vio
list Herman Krebbers en de clave-
ciniste Janny van Wering.
Benjamino Gigli zingt Zondagavond
in de grote zaal van het Concertge
bouw, waar Dinsdagavond een ope-
raconcert voor de Kunstkring plaats
heeft door het U.S.O. met Gré Brou-
wenstijn en Frans Vroons. onder lei
ding van Ignace Neumark.
De tentoonstelling van werken van
Jan Sluyters in het Stedelijk Museum
heeft reeds 20.000 bezoekers getrok
ken. De intussen uitgebreide exposi
tie blijft geopend tot 4 Februari.
„Wij zeggen het de wereld" is het
motto van een tentoonstelling, ge
organiseerd door de Buitenlandse
Persvereniging, in het gebouw van
het Persinstituut aan de Keizers
gracht.
snelheid van 110 km. per uur. We deden
er slechts een half uur over.
BOEDA
39. ork, 40. Eli, 42. Arabië, 43. Uden, 44. lor,
46. rem, 47. meer, 48. studio, 50. polder, 51.
nestor, 54. dok, 55. Pan, 56. toe, 58. nap, 60.
moed, 62. kras, 65. roe, 67. pak, 69. M.O.,
72. la.
De prijzen werden als volgt toegekend:
7.50: J. Kuiphorst, Lanckhorstlaan 89,
Heemstede.
5.E. Cales, Brakenburghstraat 49,
Haarlem.
2.50: P. G. Philippo, Meer en Boslaan
15, Heemstede.
De minister van Economische Zaken
heeft een beslissing genomen inzake een
tweetal bedrijfsregelingen op het gebied
van de handel in meel en bloem. De ene
bedrijfsregeling heeft betrekking op de uit
sluiting van inkoopcombinaties van bak
kers van de levering van meel en bloem
door de maalindustrie en de agenten en
handelaren in meel en bloem.
Ten aanzien van deze uitsluiting nam de
minister het standpunt in, dat handhaving
daarvan, voor zover zij mede betrekking
had op serieuze inkoopcombinaties, strijdig
met het algemeen belang zou zijn. De mi
nister overwoog hierbij, dat de omstandig
heid dat inkoopcombinaties de positie van
de zelfstandige handel kunnen bedreigen,
nog geen voldoende grond is om de uit
schakeling van dergelijke combinaties uit
het economisch verkeer aanvaardbaar te
doen zijn.
Op grond hiervan berichtte de minister
aan partijen bij deze bedrijfsregeling, dat
tot onverbindendverklaring zou moeten
worden overgegaan, tenzij alsnog zodanige
wijzigingen in de bedrijfsregeling worden
aangebracht, dat serieuze inkoopcombina
ties hun bestaansrecht konden tonen. Hier
na hebben de betrokkenen deze wijzigingen
inderdaad in de bedrijfsregeling aange
bracht, zodat niet tot onverbindendverkla
ring behoefde te worden overgegaan.
De andere bedrijfsregeling heeft betrek
king op uitsluiting van tarwebloem produ
cerende molenaars van levering van meel
en bloem door de maalindustrie. Een uit
voerig onderzoek heeft uitgewezen, dat
voorshands deze molenaars in de uitoefe
ning van hun bedrijf niet in zodanige mate
worden getroffen, dat een maatregel tegen
deze bedrijfsregeling krachtens het Kartel-
besluit vereist is.
Ik had gisteren eens een dame genomen
om voor zóveel per uur mij te helpen,
door die stapel onder de presse-papier te
komen. Ik had daar alle dingen geborgen,
die even op antwoord konden wachten.
Hebt ge een idéé hoe zo iets groeien kan?
Die dame was een vaardig stenogravin
netje, hups om te zien en hups in het werk
en weet ge dat die ellende, dat dat zwaar
gewicht op uw geweten en uw borst van
elke dag in nauwelijks twee uren uit de
weg is geruimd? Zo'n dame maakt maar
tekens op 't papier; zij zal het thuis wel
uitwerken; ge krijgt alles 's anderen daags
ter tekening retour en als zij de trap af
daalt, die dame, valt de last van maanden
van u af. Een herboren mens. Een nieuw
mens.
Ziet ge: voor de captains of industry, de
grote jongens onder u, is dit oude koek.
Zij doen dit elke dag. Maar zij zijn de
onpersoonlijk-hoogmogenden, die het be
drijf vertegenwoordigen.
Wij evenwel, de schrijvertjes, de klei
nen, de mensen van vlees en bloed niet
alleen, maar, met uw goedvinden, van hart
en ziel en geest ook, wij zouden persoon
lijk willen antwoorden op alles wat die
aardige mensen in hun barre geestesnood
ons toevertrouwden. Het liefst met een
ganzenveer, misschien met een kroontjes
pen, wellicht nog met een vulpen maar
niet via een automatieke dame en een
schrijfmachine. Dat is het ware kerseneten
niet.
Zo bleef, na die hergeboorte, toch de
wroeging van de concessie die ik deed aan
gemak en techniek.
Doch overigens: toch baarde die berg
van zielscontact onder de presse-papier
een kleine muis van ontluistering. Als ge
nagaat wat al dat hoogst-persoonlijke nu
eigenlijk wel was: drie onleesbare letter
kundige manuscripten van dwaze dames
met verzoek om advies; zeven gedrukte
nieuwjaarswensen; twee verzoeken die toch
niet in te willigen waren; twee rekenin
gen; zes vragen om inlichtingen over zes
lieden, die bij hun sollicitatie ijdellijk mijn
prachtige naam hadden misbruikt uit hoof
de ener (mijnerzijds in grote hoogmoed
reeds lang vergeten) vluchtige kennisma
king. En zeven verrukkelijke loftuitingen
aan het bescheiden adres; mitsgaders twee
huwelijksaankondigingen en zeven brieven
die reeds door de milde tijd, en zonder
mijn inmenging, in feite beantwoord
waren.
Wel, daar ben ik nu doorheen.
Vandaag begint het groeien onder dat
stuk ongehouwen Calabrisch marmer weer.
Zo gaat dat voort. Een symbool van vol
strekte onnoodzakelijkheid, maar, stoer®
lezers en lieve lezeressen blijft mij schrij
ven. Anders zou ik mij vergeten en ver
laten wanen. En dat mag nooit, weet ge.
ELIAS.
