Fleuriger regenkleding van
allerlei materiaal
Het nietje
Lynne Thorn's
dilemma
'n Mouwloos vestje voor frisse dagen
Heringa Wathrich
Rijke keuze
ook in ons land
Huishoudbeurs en speel-
goedstad in de R.A.I.
PARIJSE SILHOUETTEN
Grock: geen toonbeeld van bescheidenheid
IDEALE LUIERS
FEUILLETON
ZATERDAG 2 FEBRUARI 1952
Een van de eerste liedjes, die ik in de
eerste klas van de lagere school leer
de, was dat van die kleine waterdrup'len
en die kor'len zand. Zo werd mij toen al
bijgebracht, dat het allernietigste het sym
bool kan zijn van het grote en grootse.
Het nietje is ook een symbool, maar een
symbool van de verwording van veel dat
schoon en goed was in onze samenleving,
Bent u oud genoeg om u te herinneren
hoe men vroeger in een kruidenierszaak -de
koffie- en suikerzakken dicht vouwde? En
herinnert u zich nog hoe heerlijk het was
te kijken naar die zorgzame, bekwame han
den, die dat zo prachtig deden? Dat vou
wen, dat was ook een symbool, een sym
bool van vakbekwaamheid en warenkennis,
van eerbied voor het goede der aarde en
voor het werk van anderen.
Kunt u zich ook herinneren welk een
vreugde het was om de bloemist bezig te
zien een boeket of een pot bloemen in te
pakken? Uit elke beweging van die vingers
sprak de liefde voor de bloemen, de liefde
voor het goed gemaakte vel papier en
tevens de veronderstelling, nee, de zeker
heid, dat u, die de bloemen kocht, en
degene voor wie u ze kocht, dezelfde liefde
koesterden voor die bloemen, dat u dezelfde
vreugde beleefde om dat schone blanke vel
papier, dat zich zo mooi liet vouwen en
plooien en in sierlijke tuitjes liet draaien.
Bijna elk voorwerp dat wij vroeger koch
ten in winkel of warenhuis werd in waarde
en schoonheid verdubbeld door de zorg
zaamheid waarmee het werd ingepakt, en
de vreugde van het uitpakken werd eens
zo groot omdat men alles voorzichtig kon
openvouwen zonder papier of inhoud te
schaden.
Hoe anders is dat nu, in de eeuw van het
nietje! De man die niets weet van koffie of
thee, die alleen maar filiaalhouder is van
een grootbedrijf, hij vouwt geen zakken
noch maakt hij keurige pakjes van de
boterhammenworst: hij niet! Hij niet alles
dicht, een tikje scheef en een tikje slordig,
en als 'wij huis komen moeten wij elke zak
en elk pakje met kracht kapot scheuren,
zodat de suiker wegspuit en de zak niet
meer bruikbaar is voor een van die vele
doeleinden waarvoor een huisvrouw altijd
oude zakken nodig heeft.
En als het eens gebeurt, dat wij vereerd
worden met dure bloemen uit een dure
winkel, bloemen met een kaartje en een
gelukwens, ach, ook dan moeten wij dat
mooie vel (dat wij zo goed ergens voor
zouden hebben kunnen gebruiken) in flar
den scheuren, en daarbij moeten wij heel
erg oppassen de bloemen niet te beschadi
gen. De gracieuze manier waarop een
vrouw vroeger een boeket kon uitpakken
is ons onmogelijk gemaakt.
De nieuwe aankoop waarmee u verrukt
naar huis tijgt, zit in een dichtgeniet zakje
of pakje, dat u met moeite in uw hand kunt
houden, terwijl u op straat terugdenkt
aan de elegante en practische stijve papie
ren-zakjes-met-een-koordje van vroeger.
Er wordt wel eens beweerd dat er papier
schaarste is en dat wij zuinig moeten zijn
met dat dure papier, dat wij het meer dan
eenmaal moeten gebruiken. Heus, wij wil
len wel zuinig en zorgzaam zijn, maar hoe
kan dat als men al ons papier en al onze
zakken kapot niet met dat geniepige, nietige
nietje?!
Er zijn revoluties ontketend om minder,
waarom niet om het nietje? Laat ons
voortaan flink wezen, vastberaden en on
wrikbaar! Laat ons het nietje weigeren!
Weiger het nietje als symbool! Weiger het
nietje als belager van onze beschaving, als
de coloradokever van onze cultuur!
ELKA SCHRIJVER
ADVERTENTIE
HAARLEM
CENTRALE VERWARMING
JOHNSON OLIEBRANDERS
Bij somber regenweer is het prettig een mantel te dragen, die ons niet alleen afdoende
tegen een bui beschermt, maar die ook fleurig kleedt. Vooral in een klimaat waar
regen of een aaneenschakeling van druilerige dagen niet bepaald tot de uitzonderingen
behoort, brengt practische en tevens sierlijke regenkleding dan ook een welkome
afwisseling in de somberheid! Lang werd ons echter op dit gebied maar weinig variatie
geboden. Wie geregeid door weer en wind moest, was aangewezen op een regenmantel
van gabardine of loden stof in een sombere klem- en van een traditioneel model. Thans
gaan de mode-wisselingen echter ook aan de regenkleding niet langer ongemerkt
voorbij. Het nieuwste op het gebied van lijn en détail laat nu ook op dit onderdeel
der garderobe zijn invloed gelden. En waarom ook zou een regenmantel wél doelmatig
en niet tevens sierlijk en modieus kunnen zijn? De Parijse mode-ontwerpers gingen
het eerst aan de verfraaiing der regenkleding aanüadht schenken. Hun voorbeeld
werd al spoedig door de confectie gevolgd in vele landen en ook bij ons. Momenteel
kan elke vrouw uit een rijke collectie gevarieerde regenkleding een keuze maken.
Steeds sierlijker worden de modellen en de afwisseling, wat de kleuren betreft, is bij
zonder uitgebreid en elk seizoen zijn het weer geheel nieuwe détails die onze aandacht
vragen op dit terrein.
Het is de actieve en steeds vooruitstre
vende Parii couturier Pierre Balmain
geweest, die het eerst een speciale collectie
„bijzondere" regenkleding ontwierp.
Gabardine en popeline paste Balmain bij
deze regenjasjes in een rijk kleurengamma
toe en hij lanceerde zelfs mantels in twee
met elkaar contrasterende kleuren!
Ook enkele popeline jasjes die aan twee
kanten draagbaar waren, kwamen in deze
collectie voor. En voor deze „reversible"
regenmantels was niet eens meer materiaal
nodig, dan voor een popeline mantel in één
kleur, die doorgaans immers ook in dub
bele uitvoering wordt gebracht.
Elegante mouwen, sierlijke zakjes, een
modieuze ceintuur en een charmante ca
puchon zorgen bij deze nieuwe kledij voor
regenweer voor een aparte noot.
De Parijse couturier ging zich sedertdien
steeds meer op het ontwerpen van modieu
ze regenkleding toeleggen en de afwisseling
in dit genre werd verrassend groot. Mo
menteel is de meer geklede regenmantel in
deze modestad bijv. heel erg in trek. Deze
mantels zijn bijzonder sierlijk van model
en vallen ook bij een gekleed pakje of
jurkje niet uit de toon.
Zwart en donkere, zowel als lichte tinten
grijs, aparte nuances groen en lichte bruine
kleuren zijn toonaangevend bij deze regen
mantels. Het kegel- ofwel pyramide-
silhouet, dat momenteel in de mantelmode
over het algemeen in zwang is wordt er
vooral bij toegepast.
Allerlei fraaie, zachtglanzende rayon
weefsels. die op een speciale manier water
dicht zijn gemaakt, dienen als materiaal
voor deze charmante regentooi.
De bekende couturier Charles Montaigne
brengt in zijn Parijse knippatronen-collec- Deze moderne regenmantel van zwarte
tie ook van een dergelijke regenmantel popeline met een shawlkraag en manchet
ten in matsgeel kregen wij als voorbeeld
van practische en tevens sierlijke Neder
landse regenkleding te zien.
een patroon. En niet alleen het patroon
maar ook het waterdichte cloqué-rayon-
weefsel waarin het kan worden uitgevoerd
is reeds in ons land verkrijgbaar.
Practisch en elegant
In Londen kregen wij een dezer dagen
een collectie regenmantels van katoenen
weefsels te zien, die speciaal voor het
lente- en zomerseizoen werden ontworpen.
Niet alleen popeline in fleurige effen tin
ten, maar ook in bedrukte uitvoering werd
bij deze modieuze regendracht toegepast.
Vooral de „black prints"-dessins, waarbij
het patroon in zwart op een ondergrond in
moderne tint is aangebracht, trokken zeer
de aandacht.
Daarnaast werden er bijzonder bekoor
lijke modellen gebracht in waterdicht cor
duroy en wel in citroen-geel, diep rood,
royal blue, champignon-beige, toffee-beige,
framboise en zelfs zacht oranje.
Zwarte dan wel zuiver witte accessoires
completeerden deze regenkleding, wat er
zeer apart cachet aan gaf. Bijpassende
regenhoedjes werden in diverse modellen
gebracht en naast de cloche ontbraken zelfs
de 'koeliehoed en het jockey-petje daarbij
niet!
Vooral voor de jeugd werden de regen
ensembles van popeline ontworpen, be
staande uit een windjack en een bijpas
send, eveneens waterdicht rokje. Dit rokje
kan, zo gauw de bui over is, in een étui
opgeborgen worden, dat makkelijk in een
school- of fietstas kan worden meegeno
men.
Ook op het gebied van de gabardine
regenmantels is de variatie dit seizoen bij
zonder groot. En het zijn ook daarbij de
aparte kleuren van de stof, die naast de
sierlijke modellen geheel nieuwe mogelij k-
ADVERTENTIE
Dit sierlijke regenjasje is uitgevoerd in
zacht oranje en zwarte gabardine. Een ge
deelte van de aparte ceintuur dient tevens
als sluiting van de capuchon en als origi
nele garnering van het geheel.
heden brengen, om ook tijdens het somber
ste weer charmant gekleed voor de dag te
komen.
Voline
Dat al deze nieuwigheden op het gebied
der regenkleding ook de Nederlandse
vrouw ter beschikking staan, kregen wij
dezer dagen in Amsterdam te zien. Een
Nederlandse firma toonde ons daar, wat
zij aan noviteiten speciaal voor ons land
heeft ontworpen.
Aan sierlijkheid en afwisseling ook daar
geen gebrek. Niet slechts wat de kleuren,
maar evenzeer wat de modellen aangaat,
was de collectie even gevarieerd en mo
dieus als hetgeen wij op dit gebied in het
buitenland te zien kregen.
Prettig draagbaar, flatteus en tevens
practisch, vooral voor lente en zomer, zijn
de regenmantels van zijden voline die ons
werden getoond. Dit nieuwe materiaal is
soepel en licht en leent zich uitstekend om
tot wijde, sierlijke jassen verwerkt te wor
den. Het wordt in aantrekkelijke nieuwe
tinten aangeboden, zoals fraise, parelgrijs,
rookgrijs, goudbeige, crème en ook donker
blauw en zwart.
Zo'n regenjasje is niet alleen voor het
jeugdige type, maar in gedekte tinten ook
voor de oudere dame geschikt. Een hoofd
doekje dan wel een capuchon van hetzelf
de materiaal, completeert deze luchtige en
elegante regenkledij.
En wat wel bijzonder practisch is, een
dergelijke regenmantel kan zo klein wor
den opgevouwen, dat u deze in een hand
tas kunt meenemen.
Nieuwe stoffen, nieuwe modellen en
nieuwe kleuren ook in ons land staan
deze ons momenteel dus reeds te kust en
te keur ter beschikking.
Wat kan regen ons nvg ueren, nu wij er
ons zo elegant tegen wapenen kunnen!
FLORENCE.
Indien de voortekenen niet bedriegen,
dan zal de Huishoudbeurs, die van 28 Maart
tot en met 6 April in het R.A.I.-gebouw te
Amsterdam wordt gehouden, nog grootser
zijn dan de vorige. Het zal geen overdekte
winkelstraat zijn, maar een show met een
uitgesproken voorlichtings- en demonstra
tiekarakter, aldus de directeur, de heer P.
F. Blokker.
De bezoekster zal er van gedachten kun
nen wisselen met hen, die haar gereedschap
produceren en zij zal er advies kunnen
krijgen op al die gebieden sociaal, me
disch en cultureel die voor haar van be
lang zijn. In een aparte zaal zullen korte
inleidingen op allerlei gebied worden ge
houden, films worden vertoond en gedach-
tenwisselingen plaats hebben. Er komt
tevens een complete dierentuin in te
richten door Ouwehands Dierenpark te
Rhenen en een uitgebreide modeshow met
een wel verzorgd cabaretprogramma.
Een gezellig mouwloos vestje is iets
waar we veel plezier van hebben, want een
extra warm kledingstuk kunnen we nog
best gebruiken. Vele materialen zijn hier
voor geschikt. De tekening is gemaakt voor
een stevige wollen stof, die 140 cm. breed
is, u hebt dan éénmaal de lengte van het
vest nodig. Wilt u het maken van ribsflu-
weel die vaak 70 cm. breed is, dan moet u
tweemaal de lengte nemen. Het bezwaar
van de laatste stof is, dat deze lang niet zo
warm zit. Denkt u er vooral óók aan dat
de beide delen van het vest in dezelfde
richting geknipt moeten worden, anders
lijkt het alsof het voorpand een andere
kleur heeft als het achterpand. Nadat u
het patroon van papier gemaakt hebt, legt
u dit op de stof zoals de tekening dit aan
geeft. Aan de onderkant wordt ongeveer
twee centimeter zoom aangeknipt; de zij-
en schoudernaden krijgen 3 cm. naad. Het
armsgat is op de tekening niet aangege
ven. U stikt de zijnaad echter zover dicht,
zodat de mouw van de blouse die u er on
der draagt er gemakkelijk door kan. U
zult zelf het beste kunnen voelen hoe diep
het armsgat zijn moet. Het is natuurlijk
erg vervelend als dit te nauw is. De arms
gaten kunnen afgewerkt worden met
biaisband, dit moet liefst dezelfde kleur
hebben als het vest. Als u voldoende ma
teriaal hebt kan de gehele voorkant afge
werkt worden met een bies van 8 cm.
breed. De vorm van de bies moet dezelfde
zijn als de vorm van het vest. Bij gebrek
aan voldoende materiaal kunt u voering-
stof gebruiken. L. S.
Parijs, Januari 1952
Deze week had ik weer zó veel visite dat
ik in zes dagen meer eten kookte dan
anders in een hele maand. „La maison est
bonne", mompelt mijn werkster als zich
weer nieuwe bezoekers melden. De zoete
inval, zou je in Holland zeggen: Niet dat
ik al die mensen niet zou mogen. Er waren
zelfs erg aardige gasten onder die mij niets
dan aangename verpozing boden. Er waren
er ook die het bestonden zich zwijgzaam
voor een uur of zes in een fauteuil te in
stalleren. Daaraan had je dan in elk geval
geen kind. En dan is er tenslotte de cate
gorie der spontane jovialen die vooral dui
delijk willen demonstreren zich helemaal
thuis te voelen bij je. Zoals die jongeman,
een kennis van een kennis, die driest en
luidruchtig binnen kwam, zich ongevraagd
op een divan neervlijde om vandaar te
decreteren dat onze ontvangst niet hartelijk
genoeg was geweest. Er was iets van waar,
maar dat kwam omdat op onze hartelijk
heid al zoveel beroep was gedaan dat ze
wat begon af te stompen. Verontrust keek
ik naar zijn zware koffer die hij dwars
en dreigend in de kamer had geplaatst.
Ik blijf hier maar logeren bromde
deze gentleman, dan heb ik morgen meteen
mijn ontbijt. Waar ik toen de moed van
daan haalde, is me nog duister, maar in elk
geval heb ik hem naar een hotel verwezen.
Het zal wel de moed der wanhoop geweest
zijn. Gelukkig troffen we het een dag later
beter met een paar andere mensen die de
Etoile du Nord voor ons uit Nederland had
meegevoerd. Gastencategorie: de aardigen.
ADVERTENTIE
PIKÉ. FLANEL,
HYDROPHIEL.
PRODUCT
's Avonds gingen we met hen naar Medra-
no, het oudste en beroemdste circus van
Parijs dat aan de Place Pigalle op Mont-
martre ligt. Het was een opwindend genot
om er de prachtige Arabische paarden te
zien ronddraven, zo begeleid door de schet
terende tonen van het circusorkestje, dat
het net leek of die paarden dansten op het
rhythme van de muziek. Een groepje fors
gebouwde dames en heren klom daarna in
de nok van het circus kennelijk met het
plan zich daar van de trapeze te bedienen.
Ze slingerden als apen door het luchtruim,
terwijl de spanning van het publiek nog
werd verhoogd toen het hele circus in het
duister werdgehuld. Men hoorde ze toen
alleen nog maar „werken", en ik was nogal
bang dat één dier fors gebouwde athleten
op mijn hoofd zou vallen. Maar de grote
attractie kwam pas na de pauze met het
optreden van de beroemde 72-jarige clown
Grock. Een kennis van mij had hem 's mid
dags bezocht in zijn hötel en me verteld
dat de grote man wel heel charmant was
maar dat bescheidenheid zeker niet zijn
sterkste karaktertrek mocht heten.
Ja, wat wilt u had hij al maar ge
zegd, na elk compliment dat hem gemaakt
werd, ja wat wilt u, ik ben nu eenmaal een
genie. Grock vertoont sinds 50 jaar het
zelfde nummer, dat hem duidelijk nog lang
niet verveelt. Het zijn helemaal geen ge
compliceerde mopjes en aardigheden die
hij vertelt en vertoont, maar na elke grap
kijkt hij het publiek aan met een verrukte
glimlach alsof hij lang en breed in de
zevende, hemel vertoeft. Een ontroerende
man. Grock bespeelt een minuscuul viool
tje, klimt op de vleugel en glijd* op het
deksel weer naar beneden, en lijkt daar
zelf nog meer plezier in te hebben dan wie
ook uit het publiek.
Grock zegt het heerlijk te vinden voor
de Parijzenaars op te treden. Het is het
enige publiek dat mij goed begrijpt, had hij
tegen mijn kennis gezegd. Hier alleen be
grijpen ze de fijne nuances van de humor.
Maar misschien vertelt Grock zoiets ook
wel in andere landen.
Men zegt namelijk dat hij bij al zijn kin
derlijkheid een zeer uitgeslapen zakenman
moet zijn. ève
In de week van 20 toi en met 26 Januari
werden zes nieuwe gevallen van kinderver
lamming aangegeven, namelijk één in Olden-
zaal, één in Utrecht, twee in Amsterdam,
één in Zaandam en één in Rotterdam.
door ANNE LORAINE
Vertaald uit het Engel?
48)
„Hij maakte zich heus erg bezorgd",
herhaalde ze nadrukkelijk. „Hij wist niet
vaar ze heen gegaan was, en het zal een
opluchting voor hem zijn te horen, dat ze
in uw buitenhuis is. Ik moet u eerlijk zeg
gen, dat ik me ook zorgen over Jean maak,
ik zou graag eens met haar willen praten".
„Je kunt je werk maar zo niet in de steek
!aten", merkte hij op, „evenmin als ik.
Jean is altijd veel te impulsief geweest.
Ze geeft aan iedere dwaze gril toe. Ik ben
daar zelf misschien ook wel schuld aan,
Lynne. Mijn vrouw en ik ging volkomen
in elkaar op, en de arme kleine Jean schoot
er dikwijls bij in. Ze moet zich als kind
vaak eenzaam gevoeld hebben. Toen mijn
vrouw stierf, probeerde ik m'n leven op
Jean in te stellen. Maar ik kwam te laat.
Ze had haar oude vader niet meer nodig.
Ik ga morgen naar haar toe
„Ik ga vanavond nog", zei Lynne vast
besloten. „Ik zal u opbellen en u laten
weten, hoe het met haar staat. Maakt u
zich niet te bezorgd".
Ze deelde Preston mee, dat ze een drin
gend geval buiten de stad had en des nachts
afwezig zou zijn. Hij accepteerde haar
mededeling rustig. „Kan ik iets voor je
doen, Lynne", vroeg hij enkel; ze schudde
haar hoofd, hoewel ze even de neiging
voelde, hem de hele trieste geschiedenis te
vertellen. Ze maakte zich inderdaad zorgen
over Jean. De gedachte aan haar overijlde,
dwaze vlucht veroorzaakte schuldgevoe
lens in haar hart. ondanks Jimmie's ver
klaringen, dat Jean nergens van wist en
bovendien onverschillig tegenover hem
stond. Deze jonge vrouw kon in haar hyste
rie waartoe ze grote aanleg had de
meest onbezonnen dingen doen! Dat had
het auto-ongeluk wel bewezen! De gedachte
aan Jean, alleen in het grote landhuis,
enkel in gezelschap van een of twee dienst
meisjes, benauwde Lynne, ze moest 't
zichzelf eerlijk toegeven. Tegen de avond
was ze één en al haast om weg te komen.
Preston sloeg haar verwonderd gade. „Wil
je, dat ik met je meega?", vroeg hij opeens
tot haar grote verbazing. „Ik kan je er wel
heen brengen in de auto.Waar moet je
eigenlijk heen?"
„Nee, nee, dat is niet nodig, antwoord
de ze snel, „maar zou ik wel de auto kun
nen krijgen."
„Natuurlijk", stemde hij onmiddellijk
toe, maar ze voelde, dat hij gegriefd v/as
door haar absolute afwijzing van zijn aan
bod. „Ik neem morgen wel een taxi. Rijd
voorzichtig, Lynne, ook al heb je haast.
We hebben je hier ook nodig.
Ze wachtte even en hoopte, dat hij nog
meer zou zeggen, maar hij wendde zich
af. Hij had er blijkbaar niets aan toe te
voegen. Ze verkleedde zich snel in een
oud tweed mantelpak, waarin ze zich
prettig voelde, en even na zevenen verliet
ze het huis, nadat ze Millicent instructies
over een en ander had gegeven. „Als er
dringend voor me opgebeld zou worden,
dan kun je me op dit nummer bereiken",
zei ze tot haar schoonzuster, aan wie ze
een blocnote overhandigde. „Het is het
huis, waar ik eens een vacantie doorge
bracht heb; een vriendin van me heeft
me dringend nodig. Bel me vooral niet
op, tenzij het absoluut nodig is. Ik ben
morgenochtend tijdig weer terug".
„Maak je geen zorgen", zei Millicent
hartelijk. „Ik zal je belangen behartigen,
daar kun je van op aan. Jessica en Preston
bijn bij mij in goede handen".
Lynne glimlachte enigszins wrang, toen
ze wegreed. Inderdaad maakte het voor
Millicent weinig verschil, of ze al of niet
thuis was. Noch Jessica, noch haar vader,
zouden haar bijzonder missen! Millicent
had haar dat weer even fijntjes duidelijk
gemaakt.
's Avonds laat kwam ze bij het land
huis aan, dat er tot haar verwondering
donker en verlaten uitzag. Kwam ze voor
niets? Was Jean al weer van deze dwaze
bui bekomen en reeds teruggegaan naar
de stad? Zenuwachtig geïrriteerd parkeer
de ze de auto voor de voordeur. In het
maanlicht zag het huis er enigszins ver
waarloosd uit en in de tuin groeide hoog
onkruid. Er stonden enige oude melkfles
sen naast de deur, en de .bel klonk alar
merend luid in de doodse stilte. Ze wacht
te enkele ogenblikken, en toen ze niets
hoorde, liep ze naar de achterkant. De
achterdeur was niet op slot en nieuwsgie
rig duwde ze deze open. In de keuken rook
het muf, maar er hing ook een vage lucht
van nog niet lang geleden gezette koffie.
Ze draaide het licht aan en schrok van
de slordige rommel, die ze gewaar werd.
In de gootsteen stonden vuile borden,
overal lag dikke stof en de vloer was in
lange niet schoongemaakt. Er scheen
iemand koffie gezet te hebben zonder deze
tenslotte te gebruiken. De volle pot die op
de keukentafel stond, was koud. Er heer
ste een doodse stilte in het huis. Lynne
liep naar de hal en aarzelde even. Ze zag
lichtschijnsel onder een deur aan haar
rechterhand. Ze vermande zich en duwde
de deur open
Het was koud in het vertrek, dat ze bin
nentrad. Het vuur in de open haard was
uitgegaan, Op een divan, die dichtbij het
vuur geschoven was, lag Jean.Ze sliep.
Lynne liep op de divan toe en staarde
naar de jonge vrouw. Ze was gekleed, zo
als ze altijd gekleed ging als ze buiten was,
in een slordige lange broek en een pullo
ver; haar figuurtje leek angstig mager.
Lynne moest denken aan een veer van een
uurwerk, die geknapt is. Deze was bij Jean
te strak opgewonden geweest door haar
overdreven activiteit en rusteloosheid. Zo
als ze hier lag te slapen leek ze jong en
kinderlijk, en volkomen uitgeput. Lynne
trok haar handschoenen uit en wist niet
goed, hoe ze de situatie aanpakken moest.
Waar waren de dienstmeisjes? Wat voerde
Jean hier op haar dooie eentje in dit bui
tenhuis uit, terwijl ze naar haar uiter
lijk te oordelen verre van goed was?
Welke dwaze ingeving had haar ertoe ge
bracht als een zieke hond een schuilplaats
op te zoeken en zich weg te stoppen voor
de mensen, die van haar hielden?
„Jean....", fluisterde ze.
Tot haar verwondering sloeg Jean haar
ogen onmiddellijk op en Lynne schrok van
de koude afweer, die ze hierin zag.
„Wat doe je hier"?, vroeg Jean mat.
„Ben je hierheen gekomen om me uit te
lachen, om met eigen ogen te constateren,
wat je me aangedaan hebt?"
Lynne trok haar mantel uit en knielde
naast de divan, terwijl ze Jean's pols greep.
Deze trok haar hand onmiddellijk terug
en er kwam een vuurrode kleur op haar
bleke gezichtje.
„Ik heb je hulp niet nodig", zei ze vin
nig. „Ga weg en laat me met rust! Je hebt
me genoeg aangedaan. Ben je nog niet
tevreden? Heeft hij je naar me toe ge
zonden? Ja? Ik zou 'm kunnen vermoor
den vermoorden
Lynne voelde opeens, dat ze hier niet
boos kon zijn. Ze had te doen met een
jonge vrouw, die ernstig ziek was, en zon
der zich iets aan te trekken van protesten,
begon ze het tengere figuurtje uit te kle
den, waarna ze warme dekens aandroeg
en het meisje warm instopte. Ze stak de
gaskachel in Jean's slaapkamer aan en
droeg haar naar boven. Ze warmde de
koude koffie op en dwong Jean hiervan
een kopje op te drinken. Zorgvuldig onder
zocht Lynne haar vervolgens. Er was een
bezorgde uitdrukking op haar gezicht, toen
ze na dit onderzoek Jean aankeek. „Je
bent ziek", begon ze langzaam. „Je lijdt
aan een ziekte, «die.
„Doe geen moeite, Lynne", onderbrak
Jean haar, „ik heb nog ongeveer 8 maan
den te leven, clat weet ik. Een medische
autoriteit heeft me dat verteld. Raak er
niet door van streek, dat doe ik ook niet".
Lynne haalde diep adem. „Ben je stapel
krankzinnig, Jean?", zei ze. „Iemand, die
je zo iets openlijk vertelt, moet buiten zin
nen zijn! Je bent ziek, dat is zeker, en enige
jaren geleden zou hetgeen je zegt, mis
schien waar zijn geweest. Maar tegenwoor
dig niet meer. Er is een operatie mogelijk."
„Ik wil niet geopereerd worden".
Lynne staarde Jean aan. „Waarom niet?
Waarom wil je je niet laten opereren? Je
kunt de kans om weer gezond te worden
toch niet zonder meer afwijzen?
„Dat kan ik wel en ik heb die reeds
afgewezen. Fraser van het Melton Zieken
huis heeft me onderzocht en me gezegd,
dat ik alle kans op herstel had. wanneer
ik de operatie, die je bedoelt, onderging.
(Wordt vervolgd).
