Ongezouten critiek van Tweede
Kamer op herhalingsoefeningen
Ontmoetingen in Algiers
Agenda voor
Haarlem
Hefschroefvliegtuig landde
bij Middeleeuwse jachtstoet
De boom
Italianen zongen
„La Traviata"
3
JUBILEUM-AANBIEDING
BAKKER VOOR BETER BEHANG
Basketball
Kampioenschappen
basketball in Haarlem
GELINO
Verjaarsgeschenk voor minister Staf
Vijfjarenplan voor sanering
van veestapel aanvaard
'-product,
verkrijgbaar in de slijterij
ofet MORRIS iejoïeycufiuy!
Jacoba van Beieren
bezocht Keukenhof
Kleine W<ce/</
V
Frits Wassenburg
ten grave gedragen
DONDERDAG 24 APRIL 1952
<f^'
Algiers is een stad
waarvoor ik een spe
ciale voorliefde heb.
Ik ben er aan wal ge
stapt met het aange
name gevoel een be
kende omgeving terug
te zien, waaraan ik de
prettigste herinnerin
gen 'heb. Om 10 uur
kwam de „Karei
Doorman" aan, om 5
minuten over 10 liep
ik al met mijn schets
boeken gewapend in
de richting van de
Kashba, want ik had
mij voorgenomen
iedere minuut van
ons korte verblijf
goed te besteden. On-
ianks de slechte naam
die de Kashba heeft,
heb ik daar tijdens
mijn vorige bezoek
aan Algiers de pret
tigste dagen doorge
bracht.
Dat ik mijn plan
niet heb kunnen uit
voeren en ik eerst er
gens anders terecht
kwam, is niet mijn
schuld. Er was een
Fransman die op on
verklaarbare wijze
ontdekt had dat ik
kunstenaar was. Hij
begon een gesprek
met mij. Nadat ik
hem verteld had opweg naar de Kashba
te zijn, keek de overigens goedmoedige man
mij met een zekere geheimzinnigheid aan
en zei dat hij voor een schilder iets veel
mooiers dan de Kashba wist. Ongeveer
dertig kilometer buiten Algiers ligt een
plaatsje, Sidi-Ferruch genaamd. Daar moest
ik maar eerst naar toe gaan, ik zou zeker
verrukt zijn. En ik, die op de „Doorman"
de laatste dagen bladerend in een Arabisch
lesboekje en luisterend naar Marokkaanse
ïofoonplaten geprobeerd had vast in
Arabische stemming te komen, peinsde:
Een bedelares in Algiers.
„Nog mooier dan de Kashba, dat betekent
niet aarzelen! Op naar Sidi-Ferruch". Ik
bedankte hem hartelijk voor zijn tip, maar
hij maakte een afwerend gebaar en zei dat
hij mij wel even naar de bus wilde bren
gen. Zoveel vriendelijkheid maakte een
diepe indruk op mij.
Ik kwam in Sidi-Ferruch aan, maar wat
het moois ervan was, weet ik nog steeds
niet. Dit komt misschien omdat ik door
mijn verlangen naar het Arabische wat te
eenzijdig ben geworden. Er wonen daar
een honderd Franse boeren en er staat een
groot monument ter ere van de eerste Fran
se landingen in 1830, dat bewaakt wordt
door mannen met geweren. Het viel me
tegen en ik ben weer in de autobus gestapt,
tegelijk met enige gesluierde Arabische
vrouwen. Zij brachten mij echter op een
idéé: waar Arabische vrouwen zijn, moeten
ook Arabische mannen zijn en dus ook een
Arabische omgeving. Met deze gelukkige
gedachte ben ik gaan zitten. Het enige wat
ik te doen had, was op te letten waar deze
vrouwen de bus zouden verlaten. Dit ge
beurde op een landweggetje en zij keken
erg verwonderd dat ik daar ook uit de bus
stapte. Ik bedoel verwonderd voor zover
dat aan een gesluierde Arabische vrouw te
zien is. Haar ogen vex-tellen echter zeer
veel. Direct stevende er een landloper op
mij af die om b&chartsch vroeg. Ik stelde
hem voor dat hij dit kon krijgen na een
kwartiertje geposeerd te hebben. Hiermede
heb ik de Muzelman het ergste gevraagd
wat hij zou kunnen doen, immers door zijn
beeltenis te beschadigen zou ik hem licha
melijk letsel kunnen toebrengen. Hij ver-
ADVERTENTIE
25 JAAR B AKKERS BEHANG
Gedurende de week van 2126 April
geven wij bij aankoop van elke 3 rollen
behang boven 70 ct.
t ROL CADEAU!
Gen. Cronjéstr. 135, Tel. 11657, Haarlem
DONDERDAG 24 APRIL
Stadsschouwburg: „Bonaventura" (Rotter
dams Toneel), 8 uur: Zuiderkapel: ..Amerika,
land van zorg en zegen", 8 uur. Lido: „Ron
dedans", 18 jaai\ 7 en 9,15 uur. Rembrandt:
„De blauwe engel", 18 jaar, 7 en 9.15 uur.
Palace: „Lullaby of Broadway", alle leeft.,
7 en 9.15 uur. Luxor: „Bakersprookje", 14
jaar, 7 en 9.15 uur. City: „De zevende sluier"
14 jaar, 7 en 9.15 uur. Frans Hals: „Let's
dance", alle leeft., 7 en 9.15 uur. Spaarne:
„De getemde avonturierster", 18 jaar, 7 en
9.15 uur.
VRIJDAG 25 APRIL
Minerva, 2.30 en 8.15 uur: Rembrandt,
Palace, Lido: 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Frans
Hals: 2.30, 7 en 9.15 uur. Spaarne: 2.30, 7 en
9.15 uur. City: 2.15, 4.30, 7 en 9.15 uur.
Luxor: 2, 7 en 9.15 uur.
Luxor: 2, 7 en 9.15 uur. Nassauplein 8: Theo
sofische vereniging, mej. Helma Kool spreekt
over „De levensboom" (als boom van inwij
ding) 8 uur.
Tijdens zijn kruistocht door het Middel
landse Zeegebied op uitnodiging van de
Koninklijke Marine maakte de Haarlemse
schilder Frans Verpoorten deze schets van
enige waterdraagsters in de Kashba, waar
op men rechts een olijvenkoopman ziet.
borg zijn verbolgenheid niet en sloeg op de
vlucht.
Toch had ik mijn schetsboeken niet voor
niets meegenomen. Het landschap doet aan
heuvelachtige bollenvelden denken: haag
jes en rietmatten vormen de afscheidingen
en vooral de laatsten maken' met de rood
achtige aarde een kleurencombinatie die
een lust voor het oog is. Dit alles, met de
frisse groene voorjaarstinten van de ge
wassen, geeft stellig een aanleiding tot
tekenen. Wat mij vooral imponeerde waren
de reusachtige cactushagen. Ik ben hier tot
het vallen van de avond gebleven. Daarna
keerde ik naar de „Karei Doorman" terug,
waar ik nog net tijd had om mij om te
kleden voor een „cocktail-party". Hier heb
ik kennis gemaakt met vele autoriteiten en
enige filmsterren, onder anderen met een
sproeterig, roodharig meisje dat Wanda
Hendrix heet en met Van Heflin, een naam
die voor de filmliefhebbers een goede klank
schijnt te hebben.
FRANS VERPOORTEN.
Aan de afdeling Haarlem van de Neder
landse Basketball-bond is de organisatie op
gedragen van de kampioenswedstrijden,
waaraan deelnemen de dames- en heren-
ploegen van de districten Groningen. Am
sterdam, Haarlem, Den Helder en Rotter
dam. De wedstrijden worden op Zondag 11
Mei in het Krelagehuis gehouden.
Voor vanavond en morgenavond staan op
het programma van de afdeling Haarlem in
het Krelagehuis:
Dames: HGA 1—Antilopen 2, HOC 2-Ra-
piditas 2, S C Haarlem 1-HOC 1, HGA 2-
S C Haarlem 3, HOC 2-HGA 1, S C Haarlem
2-HHC 2
Heren:'HGA 4-HOC 4, S C Haarlem 2-
Schoten 1, RAO 1-PSVH 1, HGA 1-IHJ 1,
Antilopen 3-HHC 4, S C Haarlem 4-0 K 3,
PSVH 1-HOC 1, O K 1-Antilopen 1, Haar
lem (scholieren)-Amsterdam (scholieren).
De Compagnia d'Opera Italiana, die on
der auspiciën van de Amsterdamse concert
en theaterdirectie „Internationale" een
tournée door ons land maakt, gaf Woens
dagavond in de Haarlemse Schouwburg een
opvoering van Verdi's succes-opera „La
Traviata". De gelegenheid om een Italiaan
se opera te zien en te horen van Italiaanse
artisten komt te weinig voor dan dat zij
niet door velen zou worden aangegrepen.
En zo gebeurde het dan ook dat het gezel
schap voor een nagenoeg uitverkocht huis
kon optreden en dat de bijval bijzonder
hartelijk was. Dat bij zo'n opvoering echter
een en ander op een koopje geschiedt, dat
onder meer het ballet uitgeschakeld is en
het orkest erg uitgedund, schijnt het pu
bliek niet eens te hinderen; het ondergaat
de suggestie van het bel-canto als een
soort bezwering die alle critiek het zwijgen
oplegt. Het is zelfs zo sterk, dat er even
geestdriftig geapplaudisseerd wordt wan
neer er toevallig eens erg vals gezongen
wordt, als. wanneer het zingen werkelijk de
toejuichingen dubbel en dwars verdient.
En het is te begrijpen. Want als men
even gewend raakt aan het scherpe timbre
van de vertolkster van de hoofdrol, de
sopraan Magda Piccarolo, en ervaart met
welk een virtuoze beheersing van de zang
techniek zij de lastigste coloratuurpassages
uitvoert, en hoe zij ook op sommige mo
menten haar stem tot een verrukkelijk in
strument kan maken, dat kan wedijveren
met de fraaie toon van de hoboïst uit het
orkest, dan is er alle reden om zich ge
wonnen te geven.
De tenor Antonio Nardelli (Alfredo) be
dierf weliswaar heel wat in het tweede
bedrijf door hardnekkig te hoog te zingen,
doch overigens maakte hij een zeer goede
indruk met zijn fraaie, goed zittende stem
en met zijn weloverwogen dramatisch spel.
Het duo van Violetta en Alfredo in IV
(„Parigi, o cara, noi lasceremo") was bij
zonder treffend. En met de bezetting van
de derde hoofdfiguur van het werk, papa
Garmont, door Giuseppe Nascinbene was
men bijzonder gelukkig. Het fraaie bariton
geluid van deze acteur moest direct ieder
een horen. Geen wonder dan ook dat zijn
coupletten „Di provenza il mar" een ovatio
neel applaus ontketenden.
Met deze drie sterren was het succes zo
goed als verzekerd, omdat zij alles en allen
domineerden en de rest konden doen ver
geten. De dirigent Gino Barsanti kon met
zijn te dun bezet orkest geen wonderen
doen, maar al kon hij Verdi's partituur niet
brillant laten klinken, hij bereikte toch dat
er-vaardig gemusiceerd werd en dat. het
contact tussen toneel en orkest goed mocht
heten.
JOS. DE KLERK.
ADVERTENTIE
Minister Staf is gisteren 47 jaar gewor
den en mocht daarom de gelukwensen van
de Tweede Kamer in ontvangst nemen.
Maar de presentjes, die de sprekers over
de verlenging der herhalingsoefeningen
op de ministerstafel deponeerden, hebben
hem toch geen onverdeeld genoegen ge
schonken. Wel was er over het algemeen
instemming met het voorstel de heer
Roosjen (AR) toonde zelfs geen enkele
reserve maar over 't algemeen waren de
Kamerleden toch niet geheel van harte
bereid hun steun aan het ontwerp te
geven. Er werden twee voorwaarden ge
steld door de heer Van Vliet (KVP)
Zodanige voorbereiding dat het doel der
herhalingsoefeningen wordt bereikt en een
zo goed mogelijke belangenverzorging van
de dienstplichtigen en hun gezinnen.
De heer Van Sleen (P. v. d. A.)
voegde er aan toe, dat de moeizaam opge
brachte geldelijke offers op zo efficiënt
mogelijke wijze moeten worden besteed
en dat er met die gelden zo voorzichtig
mogelijk dient te worden omgegaan.
Het stellen van deze voorwaarden
vormde de inleiding voor een gepeperde
aanval over wat er bij de herhalingsoefe
ningen in het kamp-Oirschot is gebeurd.
Een daarover uitgebracht rapport kan, zo
zeide de heer Van Vliet, vernietigend
'worden genoemd. Deze afgevaardigde
vroeg van de minister een positieve toezeg
ging, dat er aan misstanden een einde zal
worden gemaakt. Hij achtte bovendien de
kostwinnersvergoeding niet toereikend en
zeide voorts het als onjuist te zien, dat een
deel van de bevolking de volle last draagt.
Het antwoord van de minister geeft vol
gens hem geen bevredigende en concrete
vooruitzichten, althans niet wat betreft de
volledige schadeloosstelling.
De heer Van Sleen had ernstige
critiek op de organisatie in het kamp van
Oirschot. „Beter geen herhalingsoefenin
gen. dan oefeningen die het karakter heb
ben van tijdpassering", zei hij, er aan
toevoegend: „Het is de kracht van de
democratie, dat wij deze zaken openlijk
kunnen bespreken."
De heer W a g e n a a r en mevrouw
L i p sO d i n o t van de CPN-fractie tap
ten uit een heel ander vaatje. De eerste
hekelde „de afgekloven argumenten" van
de P. v. d. A.-afgevaardigden en van
andere Kamerleden, maar op zijn beurt
kwam hij met argumenten tegen het ont
werp voor de dag, waaraan evenmin de
waardering „afgekloven" kon worden ont
houden. Hij hekelde de Amerikanen en
verweet de regering de Nederlandse sol
daten over te geven aan de leiding van
avonturiers.
De heer Roosjen (AR) drong er ten
slotte op aan, de soldaten duidelijk te ma
ken wat het veranderde karakter is van
de herhalingsoefeningen.
Vandaag zal minister Staf antwoorden.
T.b.c.-bestrijding onder het vee
Het wetsontwerp tot regeling der be
strijding van tuberculose onder het rund
vee een vijfjarenplan, waarvan de
uitvoering mogelijk wordt door 50 millioen
gulden uit de tegenwaarde-rekening van
het Marshall-fonds en nog 50 millioen
gulden uit het veebedrijf zelf vond veel
instemming bij de Kamerleden.
Het verzet kwam van de Staatkundig-
Gereformeerden, van wie de heer Van
D i s een lans brak voor de gewetensbe
zwaarden. Hij drong er op aan, dat met
hun overtuiging rekening zal worden ge
houden.
ADVERTENTIE
De heer De Ruiter (CH), die trots
was op de resultaten van de T.b.c.-vrijma-
king in Friesland, voorzag gevaar bij het
maken van uitzonderingen. „In Zuidhol
land waren honderden gewetensbezwaar
den, maar nadat er met deze mensen lang
durig was gepraat, bleven er nog acht
over", zei hij.
Minister Mansholt zeide, dat de
ADVERTENTIE
BARTELJORISSTRAAT 20 TEL. 13439
LEDEREN JASSEN VESTEN
voorwaarden voor de uitzonderingen zeer
stringent zullen zijn. De bedrijven zullen
in uitermate strenge afzondering moeten
blijven.
Enige aandacht werd geschonken aan de
praktijk van de tuchtrechtspraak, waarbij
de vrees werd uitgesproken, dat hoewel
overtredingen principiëel bij de officier
van justitie ter behandeling behoren, het
accent te weinig bij de gezondheidsdien
sten zal liggen. In dit opzicht heeft minis
ter Mansholt geruststellende verklaringen
afgelegd. Het wetsontwerp werd zonder
hoofdelijke stemming aangenomen. De
S.G.P. was tegen.
Opnieuw heeft het bestuur van de Keu
kenhof met grote welwillendheid vele
eeuwen overbrugd om Jacoba van Beieren
zoals ieder jaar een kijkje te gunnen in
haar vroegere domeinen, nu deze door een
loffelijke samenwerking tussen lente en
bollenkwekers met een kleurrijke bloe
menpracht zijn overtrokken. Haar jaarlijk
se herleving heeft de gravin vooral deze
keer grote verrassingen bezorgd: zij sloeg
de ogen op in de plexiglazen koepel van
een hefschroefvliegtuig van de Belgische
Sabena-maatschappij, dat haar door de
blauwe lucht meevoerde naar de Keuken
hof en haar, na enig dartel rondzweven
boven de bloemenweelde, recht voor de
Schaapskooi neerzette, waar Frank van
Borselen en vier pages ongeduldig stonden
te wachten. Inmiddels was onder vrolijk
hoorngeschal een kleurige Middeleeuwse
jachtstoet genaderd, aan het hoofd waarvan
zij en de levensgezel harer laatse jaren
hun ronde door de lusthof begonnen. Dui
zenden kijklustigen hebben zich aan dit
bekoorlijke tafex-eel te goed gedaan; de
extra-bussen, die waren ingelegd om dit
mogelijk te maken reden stampvol af en
aan.
Na de rondrit wer.d het jachtgezelschap
ontvangen in een van de zalen van het
kasteel Keukenhof, waar Jacoba met ge
paste devotie werd toegesproken door de
eigenaar van het landgoed, dat vroeger
haar toebehoorde, J. C. E. graaf van Lyn-
den; door de directeur van de K.L.M., de
heer A. Plesman, die haar op de hoogte
stelde van de goede relatie, welke tussen
de bollenexporteurs en zijn maatschappij
bestaat en door de bestuurder van het
hefschroefvliegtuig, dat haar vervoerde, de
heer A. Vernieuwe, directeur van de
Sabena.
Nadat de heer T. N. H. van Waveren
haar namens het bestuur van de Keukenhof
een prachtig bouquet tulpen had aangebo-
In onze tuin staat een hoge,
rechte boom van een kom-af
die ik niet kan achterhalen.
Hij is niet zeer sierlijk en
draagt geen vruchten, noch
tans staat hij er zo fier alsof de
ganse tuin van hem is. Ik weet
niet waarvoor hij dient of
het moest zijn dat hij hoort tot
de bomen die enkel zijn ge
schapen o>m de vogels tot zit
plaats en uitkijk te dienen.
Hij heeft een pruik op van ver
warde takken, waaraan des
zomers schriele bladeren ple
gen te groeien. Dan ziet hij er
uit als een clown en er zal
in mijn tuin misschien wel om
hem gelachen worden, al heeft
niemand dat ooit gehoord. Het
kan zijn, dat bloemen en plan
ten slechts lachen als er geen
mensen in de buurt zijn.
Wij kappen hem om tegen de
winter, zeggen we wel eens
tegen elkandex-, maar er komt
van dat kappen nimmer iets.
Want in de winter is hij de
enige, die de sneeuw draagt
boven de witte vlakte uit en
dan heeft hij een kanten muts
op als een struise boerin. Dan
is hij vol ernst en waardigheid,
en valt er niets te lachen.
Er is geen seizoen dat hem on
aanzienlijk genoeg doet zijn om
hem zonder hartzeer te doen
sneuvelen onder de kapbijl.
Want in de lente, als hij wat
schrale, witte bloesem draagt
van wie-weet-waarvandaan,
heeft hij een vaste afspraak met
een merel, en ge weet hoe een
merel in het voorjaar u soms
bij het puntje van uw hart
grijpen kan met zijn brutale'
psalmen.
Hem in de lente omkappen en
die merel zijn bidstoel tot
spaanders slaan neen, laat
hem verder groeien in al zijn
lelijkheid, alla, de lelijken
moeten er ook zijn.
En die merel schijnt er toch
met plezier uit neer te kijken.
Wij hebben een hondje dat
voor zijn eigen plezier geboren
is. Een hondje van een kom-af
die ik niet heb kunnen achter
halen. Toen hij klein als een
max-mot bij ons kwam wonen
en door de kamer waggelde als
een dronkelap, dachten wij dat
er vele hondenschoonheden
verborgen zaten in zijn ruime
vel, maar het is niet veel ge-
woi'den, om zo te zeggen.
De schoonheden zijn verboi'gen
gebleven, er zouden in een def
tig hondengezelschap neuzen
voor hem worden opgehaald.
Maar denkt ge dat hij zich daar
kopzorgen over maakt? Hij ligt
in onze beste stoelen te dx*o-
men als eën filmster met va-
cantie en hij knijpt zijn
ogen toe om niet te zien dat
ook wij wel eens in die stoel
zouden willen zitten.
Als hij buiten komt om op een
wandeling mee te gaan, kijkt
hij om zich heen alsof de we
reld niet mooi genoeg is naar
zijn goesting, en hij ergert zich
als hij met ons moet wachten
voor het snelverkeer. Hij is van
het slag dat zijn eigen waarde
kent, en weet dat vele dingen
om hem heen de moeite van
het aankijken niet verdienen.
Soms wordt het hem te mach
tig, als hij ziet hoe de rust van
het leven steeds meer ver
stoord wordt en dan vliegt
hij als een behaarde bliksem
tussen duizend levensgevaren
door op een brutale motorrij
der af, die op zijn knallende
machien voorbijraast alsof hij
ergens snel moet zijn.
Dan wordt de woedende haat
van een getreiterde hond uit-
gekeft alsof het aangenomen
s werk is en de motor weet
dat hij veracht woi'dt als een
onbescheiden misbaksel.
Dan moet ge hem zien terug
komen. Hij beziet met gering
schatting de dametjes en kin
deren die hun hart in schrik
hebben vastgehouden, toen zij
hem op zijn dolle tocht dwars
door de stroom van het voort
ijlende verkeer zagen schieten.
Hij trekt het gezicht van een
piloot die weerkeert van een
luchtgevecht.
En ik denk, dat hij zich voelt
als de enige verstandige tussen
dwazen.
Hoe kan zo een kleine, lelijke
herrieschopper zich verbeelden
dat hij op de wereld is om de
dingen der mensen te critise-
ren? Hij is te dom om te weten,
dat een motorrijder in onze
samenleving onmisbaar is ge
worden, en dat al het lawaai,
waarover hij zich ergert, dient
om onze maatschappij op gang
te houden. Zijn voorvaders zijn
eeuwenlang met de mensen op
getrokken, hij zou toch einde
lijk dienen te weten dat de
mens zijn maatschappij ge
bouwd heeft op de golven van
het lawaai. De ontploffing in
het groot en in het klein is de
polsslag van het leven gewor
den, wij worden door explosies
voortgedreven over de wereld
en bij tijd en wijle door ex
plosies in de richting van de
eeuwigheid geslingerd.
Hij is wel dom, maar dapper.
Hij verweert zich met zijn we
zen en zijn kracht tegen het
monster dat volgens zijn kleine
verstand niet thuishoort op de
wereld. Hij vecht niet om de
glorie of de zege, maar omdat
zijn intuïtie het hem gebiedt.
Hij weet dat de mens hem niet
helpen zal, zelfs niet de mens
die hem zijn brood en leger
stede schenkt. Want als hij te
rugkomt van zijn dolle tocht,
krijgt hij een klabats en moet
hij aan de lijn.
De lijn, dat vernederende, on
wrikbare instrument der ge
vangenschap, dat hem zijn
prestige tracht te ontnemen
tegenover de brullende mon
sters om hem heen.
Zijn prestige? Er is geen bru
taler en verwaander wezen dan
een hond. Want zelfs aan de
lijn zet hij zijn haren op en
grijnst hij woedend tegen alles,
wat hem niet aanstaat.
In deze lentedagen vind ik
mijn hond des morgens in de
tuin onder de lelijke boom, en
hij ziet met grote aandacht
naar de trillende snavel van de
merel. De parelende wijsjes
kijkt hij na tot in de wolken en
zijn ogen glanzen van de schijn
der vroege lentezon.
De merelzang is een geluid dat
hij kent van eeuwen terug
misschien. Zijn voorvaders
moeten van de merel hebben
gehouden, zoals de mensen van
een pierement.
En ge kunt het geloven of
ge kunt het laten, maar als de
merel met een ruk wegvliegt
naar een dakgoot in de verte,
klinkt de laatste uithaal van
zijn muziek als een lach van
verstandhouding en genegen
heid.
Neen, ik kap mijn boom niet
om.
Want ook zonder sier en vrucht
doet hij een schoon werk.
J. L.
Terwijl een grote menigte vol bewondering
toezag, reikte Frank van Borselen zijn
lieftallige gade, Jacoba van Beieren, de
hand voor de helicoptère, die haar naar
de Keukenhof bracht.
den en de gravin haar dank had betuigd,
werden de bokalen geheven en zo krachtig
geklonken, dat de vogel op de vuist van
een der valkeniers even neiveus de vleu
gels uitsloeg.
Woensdagmiddag is op Westerveld het
stoffelijk overschot van de luitenant ter
zee der eerste klasse F. Wassenburg met
militaire eer ten grave gedragen. Luitenant
Wassenburg is op 3 April in Washington
overleden. Hij vertoefde in de Verenigde
Staten om daar filmopnamen te maken van
het bezoek van het koninklijk paar.
Vooraan de lange -stoet, die op de Duin
en Kruidbergerweg was opgesteld, liepen
tamboers en pijpers, gevolgd door de Ma
rinierskapel onder leiding van de kapitein
der mariniers Gijsbert Nieuwland.
Een vuurpeloton van zestien man volg
de, onder leiding van een sergeant.
Nadat de kist, gedekt met de vaderlandse
driekleur, waarop de orde- en eretekenen
van de ovei-ledene prijkten, voor de aula op
de begraafplaats was opgebaard, gaf het
peloton een eresalvo. Daarna ging de stoet
onder muziek van het pijpex-corps graf
waarts.
Tien onderofficieren droegen de kist; de
luitenants ter zee der eerste klasse B. van
Elk, G. Fleumer, F. Steinmetz en H. J.
Noppen fungeerden als slippendragers. De
familie schaarde zich achter de baar, ge
volgd door leger- en marine-deputaties en
legerautoriteiten. Bij hen waren onder
meer de vice-admiraal titulair N. A. Rost
van Tonningen, chef van het Militaire Huis
van Hare Majesteit de Koningin, luitenant
ter zee der eerste klasse A. F. Eibers, adju
dant van Prins Bernhard, de vice-admi-
raals J. B. Meyer en A. Pinke, kolonel W.
van den Donker, de heer J. Sehuller na
mens het ministerie van Onderwijs, Kun
sten en Wetenschappen, en de plaatsver
vangend secretaris-generaal van het mi
nisterie van Oorlog, de heer S. D. Duyver-
man.
Toen de kist bij de door kransen en
bloemstukken omringde groeve was aan
gekomen, speelde de kapel de treurmars
„Une larme" en daarna het koraal „Wenn
ich einmal soil scheiden".
Weert klonk een salvo en onder dof ge
roffel van de omfloerste trommen, daalde
langzaam de kist, waarvan inmiddels de
vlag en de eretekenen waren verwijderd.
Nadat een broer van de overledene en
kele woorden van afscheid had gesproken,
schetste de heer A. W. Mellema, hoofd
officier van gezondheid tweede klasse bij
de Koninklijke Marine de pei-soonlijkheid
van luitenant Wassenburg, die, aldus de
spreker, de filmdienst van de max-ine heeft
verzorgd als geen zijner voorgangers.
De heer B. D. Ochse, directeur van Po
lygoon, zeide, dat' de grote liefde en be
langstelling, die Wassenburg voor zijn
werk had, hem tot een van de meest voor
aanstaande cineasten van Nedex'land maak
ten.
De auteur Anthony van Kampen zei on
der meer: „Dit plotseling heengaan lijkt
een x-edeloos noodlot; welke zin en welk
doel hierachter verborgen liggen weet God
alleen. Wassenburg was iemand, die wist
wat dienen en wat onbaatzuchtigheid was".
Tenslotte dankte de broer van de ont
slapene de regering en de officiële instan
ties, alsmede de vele belangstellenden, die
deze plechtigheid bijwoonden, voor hun
blijken van medeleven.
Ronde van Santpoort „wierp
schaduw vooruit"
Tijdens de enthousiaste training, die de
jeugd van Santpoort en Haarlem-Noord
gisteravond op touw zette voor de ronde
van Santpoort, die de 30e April voor „ge
wone" wielrijders georganiseerd wordt,
raakten twee der „renners" met elkaar in
de knoop op de Burgemeester Enschedé-
laan. De 17-jarige K. B. uit Haarlem-
Noord viel daarbij zo ernstig, dat hij met
een lichte hersenschudding per ziekenauto
naar zijn huis moest worden gebracht.
