Bij de Indianen: vroeger knotsen
nu atoomexplosies in de bergen
Initiatieven om kunst en publiek
dichter tot elkaar te brengen
In Heemstede en Zandvoort
Toekomstige uitbreiding
van Den Haag
PER AUTO AMERIKA ROND
Lisse
Heemstede
Bennebroek
Haarlemmermeer
Amsterdamse Beurs
Zandvoort
Aardappeltelers
verenigen zich
VRIJDAG 4 JULI 1952
HAARLEMS DAGBLAD - OPRECHTE HAAJ&JEMSCHE COURANT
8
Ga niet zonder pas of vol
doende geld naar Frankrijk
Langs de boulevard
Rapport van werkcommissie
Rijksdienst Nationale Plan
Voetbal
Mommers linksbinnen in
Olympisch voetbalelftal
„United States" op jacht
naar blauwe wimpel
Vereniging experimenteel
radio-onderzoek Nederland
Gemeenteraad
Zandvoortmeeuwen
Als er één ding is, dat men de moderne
beeldhouwer en schilder niet mag verwij
ten, dan is het dat zij te ver van de ge
meenschap verwijderd leven. Van de zoge
naamde ivoren toren kan men in deze tijd
bezwaarlijk meer spreken. Overal ziet men
initiatieven nemen om de kunst steeds
meer en op allerlei plaatsen in de belang
stellingssfeer van het publiek te brengen
en niet zelden zijn het de kunstenaars zelf
die met plannen naar voren komen om de
zo gewenste toenadering te verwezenlijken.
Het isolement, waarin de kunst zo lang
verbleven heeft, wordt door veel jonge
kunstenaars als een remming gevoeld en
het zijn stellig niet alleen motieven van
practische aard die de kunstenaar er toe
aanzetten om zoveel mogelijk gelegenheid
te zoeken om zijn werk onder de ogen van
het publiek te brengen. Het is een begrij
pelijk verlangen naar belangstelling en
aanmoediging naar waardering en critiek
dat hem aanzet om de vruchten van zijn
artistieke inspanning met het volle leven
te confronteren.
De tentoonstelling van de jonge Rotter
damse groep Argus, welke thans in hótel-
restaurant „Het Wapen van Heemstede"
gehouden wordt en de show van de groep
't Helm, die tekeningen in de verlichte vi
trines aan de Boulevard de Favauge te
Zandvoort laat zien, zijn voorbeelden van
het hier bedoelde streven.
De groep Argus bestaat uit een zestal
jonge voortvarende kunstenaars, die in een
bescheiden gesteld manifest constateren
dat schilderijen gemaakt worden om gezien
te worden en niet om op de ateliers te blij
ven. Dit „gezien worden" moet men ruim
nemen, naar wij veronderstellen. En het
uiteindelijk doel zal wel wezen dat kijkers
ook kopers worden en dientengevolge het
bewonderde kunstwerk tot onderdeel van
hun huiselijke inventaris maken, tot durend
bezit en geprolongeerd kunstgenot! Dit is
helaas niet altijd het geval en tot verdriet
van de kunstenaar en jammer voor het pu
bliek keert maar al te vaak het grootste
gedeelte, zo niet de hele collectie, weer in
goede orde naar het atelier terug, alle ma
nifesten en goede bedoelingen ten spijt. Het
Hollandse publiek gaat er nu eenmaal niet
gauw toe over een schilderij -of beeldhouw
werk te kopen. Is het onze calvinistische
inslag, die veraangenaming van het leven
met een beroep op de nationale deugd van
zuinigheid „arglistig" beziet?
Wij wensen Argus een hartelijker beje
gening toe. Deze jonge kunstenaars, over
wier talent we dadelijk in het kort nog iets
willen zeggen, hebben om de brug naar het
publiek te slaan een aardig en smaakvol
boekje samengesteld, dat dank zij de hulp
van enkele grote bedrijven tot stand kwam.
Deze boekjes, waarin een aantal originele
kleur-ïitho's zijn opgenomen, zijn aan het
personeel van die bedrijven ten geschenke
gegeven en zijn verder voor bezoekers van
de tentoonstelling voor een uiterst billijke
prijs te koop gesteld.
Om zich ten aanzien van de kunst van
deze Rotterdammers te oriënteren mag
men vaststellen dat zij met verscheidene
jongeren uit andere kunstcentra afzijdig
staan tegenover de non-figuratieve en ab
stracte kunstvorm. Er is enige verwant
schap met de Belgische Animisten, met de
Haagse groep Verve en de Amsterdamse
neo-Realisten, die vorig jaar nogal rumoe
rig in het Stedelijk Museum naar voren
kwamen. De reserve, die ik aan mijn waar
dering toevoeg, is deze dat er te veel
aestnetiek, te veel decoratief mooie kleur
tjes aan te pas komen. De menselijke be
wogenheid blijft meestal buiten spel.
Zonder als een schoolmeester prijsjes uit
te willen delen en cijfers te geven, zou ik
toch Kees Franse als de begaafdste willen
signaleren. Er is in zijn werk de aanwezig
heid van veel belofte, die u kunt aflezen
van een sensibele kleurgevoeligheid en iets
leuk onbevangens in keuze en verwerking
van het onderwerp. Jan Goedhart bedient
zich niet van de gevaarlijke école-de-Paris-
trucjes die aan veel modern werk een naar
modieus tintje geven. Hij is het meest Hol
lands in zijn rustig evenwichtige schilder
wijze. Minder gelukkig dan het mooie stuk
Nu het vacantieseizoen aanbreekt is het
wellicht niet overbodig er de aandacht op
te vestigen dat het, met name voor jonge
lieden, onverstandig is zich zonder geldig
paspoort of zonder voldoende geldmiddelen
zoals dit door lifters en kampeerders
nogal eens geschiedt naar Frankrijk te
begeven. Dit wordt door de Franse autori
teiten beschouwd als landloperij en is der
halve strafbaar.
De indruk bestaat voorts, dat in Frank
rijk wervingsagenten werkzaam zijn, die
jongelui trachten te bewegen tot dienstne
ming in het Vreemdelingenlegioen, Het le
ven in het legioen wordt veelal romantisch
afgeschilderd, maar leidt in de praktijk tot
bittere teleurstellingen. In sommige geval
len wordt de indruk gewekt, dat men door
dienstneming gevrijwaard wordt tegen de
1 gevolgen van overtredingen tegen Franse
wettelijke voorschriften.
Daar volgens de Franse wet een jonge
man op zijn 18de jaar militair meerderjarig
is kan hij op die leeftijd dienst nemen in
het Vreemdelingenlegioen zonder toestem
ming van zijn ouders. Pogingen om verbin
tenissen van minderjarigen ongedaan te
maken hebben slechts in enkele gevallen
succes gehad. Onder géén beding dient men
papieren of formulieren te ondertekenen,
waarvan men de inhoud niet begrijpt. Zelfs
al zou men zonder het te beseffen een over
eenkomst met het Vreemdelingenlegioen
aangaan, dan is deze in de regel onherroe
pelijk.
Uit dit alles behoeft geenszins te wor
den afgeleid, dat aan het maken van kam
peer- of trektochten door Frankrijk op
zichzelf gevaren verbonden zijn. Men houde
.zich echter stipt aan de geldende voor
schriften en begeve zich niet op reis zon
der de noodzakelijke documenten zoals
kampeer- of trekkerskaarten.
Mocht men onverhoopt in moeilijkheden
geraken, dan wende men zich ten spoedig
ste tot de Nederlandse ambassade te Parijs
of een der Nederlandse consulaten in
Frankrijk.
Ouders of verzorgers in Nederland, die
vermoeden dat aan hen toevertrouwde
minderjarigen in handen van wervings
agenten voor het Franse Vreemdelingen
legioen zijn gevallen, dan wel uit eigen
vrije wil hebben dienst genomen, dienen
zulks terstond ter kennis te brengen van
het ministerie van Buitenlandse Zaken te
's-Gravenhage.
met het zittende poesje vond ik de „Bel
gische huizen". Het forse formaat van dit
doek lijkt niet gerechtvaardigd en er is te
weinig geladenheid in de expressie. Louis
van Roode heeft wel eens een Argus-oogje
op Bonnard laten vallen en Kemper, die op
het eerste gezicht wel imponeert, bleek mij
bij nadere bezichtiging toch nogal zwak.
Bovenstaande bedenkingen mogen er
niet toe leiden een ongunstige indruk van
het ensemble op te roepen. Het is een frisse
tentoonstelling die van veel enthousiasme
voor de kunst en van ernstige opvattingen
ten opzichte van het métier getuigt.
De „openluchttentoonstelling^an 't Helm
in Zandvoort kan als een symptoom van
hetzelfde streven tot toenadering gezien
worden. Ik ben eens langs de vitrines van
de flatgebouwen aan de Boulevard de Fa
vauge gewandeld uit belangstelling voor
twee aspecten van één zaak. Ten eerste
wilde ik graag de geëxposeerde tekeningen
zien en ten tweede wilde ik eens consta
teren of deze nieuwe wijze van tentoonstel
ling voldoet en navolging verdient.
Over de tekeningen van Pieter Giltay,
Wim Steyn, Piet van Heerden en anderen
is al veel goeds te zeggen. De expositie
gelegenheid is op zichzelf aardig, maar
mijn persoonlijk bezwaar is dat ik tekenin
gen in het algemeen en deze tekeningen in
het bijzonder, daar zij getuigen van een
zekere contemplatieve instelling, geen „ar
tikel" acht om langs welke boulevard ook
ten toon te stellen. Er is een sfeer van in
timiteit en rust nodig om kunst te kunnen
waarderen en vooral de tekening vraagt
hierom. Daar het hier tentoongestelde voor
mij niet geheel vreemd was, heb ik er ver
moedelijk meer concentratie voor kunnen
opbrengen dan de willekeurige voorbij
ganger voor wie dit zelfs in enkele gevallen
een eerste confrontatie met de beeldende
kunst is.
Vooral de tekeningen van Wim Steyn:
een fijn aangeduid duinlandschap, een
vrouwenkopje en een zittende man, om er
enkele te noemen, zijn voortreffelijk. Giltay
toont onder meer een mooie prent van een
zee met vissersbootjes. Van Heerden is,
geloof ik, meer schilder dan tekenaar. Het
sterke gevoel voor plastiek, dat in de teke
ningen van Steyn treft mist men bij Van
Heerden.
Ik ben mij goed bewust dat de toestand
van de kunstenaar in deze tijd uiterst
hachelijk is en daarom steeds bereid om
ieder iniitiatief om hierin verbetering te
brengen toe te juichen. Als ik dus hier
enige bezwaren tegen deze expositie in
breng, dan doe ik het in de hoop dat de
Zandvoortse kunstenaars, waarop deze ge
meente heus trots mag zijn, spoedig een
eigen tentoonstellingszaaltje krijgen, waar
de bezoeker het werk in alle rust kan ge
nieten. OTTO B. DE KAT
De werkcommissie voor het Westen des
lands van de Rijksdienst voor het Nationale
Plan heeft, voordat de eerder gereedge
komen studie over het agglomeraat der
IJmonden het licht zag, een interimrapport
over de toekomstige groei van de Haagse
agglomeratie (met Voorburg, Rijswijk,Was
senaar en Leidsendam) doen verschijnen,
dat thans aan de minister van Wederop
bouw is aangeboden.
De werkcommissie is tot de conclusie ge
komen, dat aan de groei van de Haagse
agglomeratie paal en perk zal moeten wor
den gesteld. Over het geheel genomen zal
Den Haag met omgeving in 1971 een aan
genaam oord kunnen zijn. In dat jaar zal
het met de uitbreiding uit moeten zijn. De
met groen omzoomde stadsagglomeratie zal
dan maximaal 767.000 inwoners mogen tel
len,voor wie het leven met voldoende
woon-, arbeids- en recreatiemogelijkheden
goed zal zijn. Gewaakt moet worden tegen
verdere uitbreiding en groei tegen de „gla
zen stad" van het Westland en tegen ver
groeien met Delft. Naar oordeel van de
commissie zal het stadsgebied een afgeslo
ten geheel moeten vormen waarvan de
tegenwoordige kern weer in het midden zal
moeten liggen.
De tuinbouw
Ten aanzien van de tuinbouw is de com
missie tot de conclusie gekomen, dat ver
dere uitbreiding naar de Loosduinse kant
niet mogelijk is. Het reeds door bebouwing
ingesloten tuinderscomplex Leyenburg zal
niet meer gehandhaafd kunnen worden.
Van het gebied tussen Leyenburg en Loos
duinen zal echter meer voor de tuinbouw
behouden kunnen blijven, dan de bestaan
de gemeentelijke plannen aangeven. Het
hier ontworpen industrieterrein wil men
verschuiven naar de „Kerketuinen" en pas
aanleggen, wanneer het strikt noodzakelijk
zal zijn, te beginnen in het „glasloze" Zuid-
Westen. Behoud van het tuinbouwcomplex
Waldeck blijkt niet meer mogelijk, gezien
de reeds sedert tientallen jaren genomen
stedebouwkundige maatregelen en gesloten
contracten. De gemeente Den Haag is ech
ter bereid 50 tot 60 hectare potentieel ge
lijkwaardige grond, die thans onder Ocken-
burg voor sportvelden is bestemd, aan de
tuinbouw af te staan. De werkcommissie
heeft berekend, dat in de agglomeratie,
buiten wederopbouw en sanering gerekend,
nog plaats is voor de bouw yan 67.900 wo
ningen.
Erkenning. Volgens diplomatieke kringen
in Rome heeft Italië besloten een nieuwe
ambassadeur in Egypte te benoemen en
Koning Faroek als „Koning van Egypte
en de Soedan te erkennen. Niet-officiële
pogingen van de Britse ambassade, die
verzocht deze stap niet te nemen, zijn
door het Italiaanse ministerie van Bui
tenlandse Zaken verworpen, aldus deze
kringen.
Van Melis tóch weer middenvoor
Voor de wedstrijd tegen Rapid, Dinsdag
avond acht Juli in het Olympisch stadion
in Amsterdam, is het Nederlands Olym
pisch elftal als volgt samengesteld:
Doel: Kraak (Stormvogels);
Achter: Odenthal (Haarlem) en Alberts
(Vitesse);
Midden: Wiertz (DWS), Terlouw (Sparta)
en Biesbrouck (RCH), aanvoerder;
Voor: Van der Kuil (VSV), Bennaars
(Dosko), Van Melis (Eindhoven), Mom
mers (Willem 2) en Clavan (ADO).
Reserves: Landman (Sparta); De Jong
(ADO), Van Schijndel (SW); Hendriks
(Vitesse) en Van der Tuijn (Hermes-DVS)
De ploeg van Rapid speelt in de volgen
de opstelling:
Doel: Zeman;
Achter: Merkel en Happel;
Midden: Kaffka, Hanappi en Müller;
Voor: Riegler, Gemhardt, Dienst, Probst
en Golobic.
Scheidsrechter is de heer K. L. van der
Meer. De wedstrijd begint om kwart over
zeven.
Het nieuwe Amerikaanse passagiersschip
„United States" van 53.300 ton, dat gisteren
te 16.07 uur van de steiger in de haven van
New York is vertrokken voor de eerste reis
naar Engeland, is te 18.19 uur Greenwich
tijd de vuurtoren „Ambrose" aan de ingang
van de New Yorkse haven (het erkende
startpunt voor een poging om het Atlan
tisch record te breken) gepasseerd. Duizen
den mensen waren bij het vertrek van de
Oceaanreus, die 1660 passagiers aan boord
heeft, aanwezig. Schepen lieten hun fluiten
gillen en vliegtuigen maakten duikvluchten
boven de „United States" ten teken van
vaarwel.
Kapitein Harry Manning antwoordde op
de vraag, of hij zou trachten het Atlantisch
record te breken, alleen: „Ik moet mij aan
de dienstregeling houden".
De blauwe wimpel, het symbool van het
Atlantisch record is thans in het bezit van
de Queen Mary" van de „Cunard Line"
(81.237 ton), die in Augustus 1938 de tocht
van Ambrose naar Bishop Rocks bij Lands
End in drie dagen, twintig uur en 42 minu
ten volbracht met een gemiddelde snelheid
van 31.69 knopen. De „United States" zou
volgens sommige inlichtingen veertig kno
pen of meer kunnen halen, doch officieel
wordt haar snelheid opgegeven als 34
knopen of meer. De juiste snelheid wordt
geheim gehouden. Het schip kan in oorlogs
tijd onmiddellijk worden ingericht voor
het vervoer van een gehele divisie op een
ononderbroken reis rond de halve wereld.
'Onder de passagiers bevindt zich Mar
garet Truman.
(Van onze Amerikaanse
correspondent)
SANTA FE (Nw. Mexico). - In
de Indianen-boeken, die men
als kind las, waren de Indianen
bijna altijd rondtrekkende ja
gers, die in tenten woonden.
Maar toch zijn er zeker se
dert de middeleeuwen in
Amerika vele Indianenstam
men geweest, die in dorpen
woonden en die aan de kost
kwamen door wat landbouw
en veeteelt, een vredig bestaan,
zult ge menen. Maar de bouw
van de huizen wijst er zelfs nu
nog op, dat die dorpen een
soort vestingen waren; ook
deze Indianen hebben heel wat
afgevochten met vijandige
stammen
Rondtrekkende Indianen zult
ge thans echter niet meer te
genkomen in Amerika, maar
in New Mexico en Arizona zijn
nog vele Indianenstammen
over, die in dorpen wonen.
Wanneer men Santa Fe, de
hoofdstad van New Mexico,
verlaat en in Noordelijke rich
ting rijdt, dan verbaast men er
zich over, dat die Indianen zich
zulk een droog en schamel land
tot woonplaats gekozen hebben.
Sommige van hun mooiste dor
pen vindt men juist in dit
grootse, maar soms spookach
tige gebied. In deze hoogvlakte
rijzen kolossale tafelbergen
hier en daar abrupt omhoog;
de losstaande rotsen hebben
grillige vormen en de beddin
gen der rivieren liggen meestal
droog.
Het raadsel: de kiva.
We trokken zulk een droge ri
vier over, volgden een zandweg
van een paar kilometer lengte,
en stonden toen ineens op een
stil, wijd zandplein, met zand
kleurige huizen rondom en een
vreemde, zandkleurige verho
ging in het midden. Die ver
hoging is de Kiv a, het myste
rieuze centrum der dorpen; nie
mand weet eigenlijk precies
wat die Kiva betekent, althans
niemand van het blanke ras,
Men zou zulk een Kiva het best
kunnen beschrijven als een
tonvormig bouwsel. In „ons"
dorp bedroeg de hoogte ervan
ongeveer drie meter, en de
middellijn zo om en nabij tien
meter. Een brede trap leidde
naar het bovenvlak van de
„ton". Het dak bleek slechts
één opening te hebben. Door
dit gat kon men langs een lad
der afdalen in het binnenste
van de Kiva, een lege, donkere
ruimte.
Vast staat, dat de Indianen
soms hun ceremoniële dansen
uitvoeren op het dak van de
Kiva. Verder neemt men aan,
dat van tijd tot tijd de man-
Rotsplateau in Nieuw Mexico.
lijke leiders van het dorp hun
beraadslagingen houden in het
binnenste van het bouwsel.
Vele Indianenstammen geloven
aan een geestenwereld, waar
de menselijke zielen vandaan
komen en na de dood weer
naar terugkeren. Men stelt zich
die geestenwereld niet voor in
een „hemel", maar juist in de
grond. En nu neemt men aan,
dat die gewoonte, om beraad
slagingen te houden in een
Kiva, die boven de grond uit
rijst, maar ook voor een deel
in de aarde is uitgegraven,
verband houdt met een contact
zoeken met de geestenwereld.
In ruines van Indianendorpen
heeft men kunnen vaststellen,
dat in het centrum van de Kiva
een steen placht voor te ko
men, met een opening, die de
aarde inleidde en bovendien
trof men in Kiva-ruïnes door
gaans een paar grafachtige uit
hollingen aan, waarvan de
functie echter nooit is vast ko
men te staan. Men heeft ge
dacht aan offerplaatsen, maar
nooit heeft men resten gevon
den, die deze theorie zouden
kunnen bevestigen.
Dat eerste dorp, waar we kwa
men, was maar een eenvou
dige nederzetting: alle huizen
waren gelijkvloers en het sym
pathieke was, dat er niets uit
de toon viel. Het hele dorp was
adobe-bouw, dat wil zeggen:
in de zon gebakken steen van
leem en tro met een dak van
hetzelfde materiaal, dat rust
op boomstambalken, die men
in de voorgevel naar buiten
ziet steken. De ovens, waar de
vrouwen brood in bakken,
staan naast de huizen. Deze
zijn eveneens van leem en heb
ben de vorm van een half ei.
Toen wij op het plein kwamen,
zagen we eerst alleen een stuk
of tien grappige Indianen-kin-
dertjes, die krijgertje aan het
spelen waren. Maar ze deden
dat toch op een typische ma
nier: met lasso's.Bang of
verlegen waren ze niet, en het
was niet moeilijk hen te foto
graferen. Wat later kwamen er
ook een paar vrouwen naar
buiten. Onder elkaar spraken
ze Indiaans, maar sommigen
konden zich toch ook heel aar
dig in het Engels uitdrukken.
Een van hen, blauw koren ge
naamd, liet ons de potten en
schaaltjes zien, die ze zelf
bakte. Mooi handwerk was dat.
We vroegen haar hoe het die
zwarte kleur kreeg, en ze ver
telde ons, dat ze haar aarde
werk liet beroken boven een
open vuurtje, waar ze mest in
verbrandde. We kochten een
van haar schaaltjes, reukloos
gelukkig.
Huizen, die vestingen waren
In San Ildefonso, ait eerste in
dianen-dorp, hebben alle hui
zen vensters. In Taos, een ze
ventig km. verder naar het
Noorden, kan men zich nog be
ter voorstellen, hoe de Indianen
vroeger huisden. De woningen
in Taos hebben namelijk maar
heel kleine ramen. Wel zijn
deze huizen tegenwoordig van
een deur voorzien, vroeger
vond men het echter veiliger
door een gat in het dak naar
binnen te gaan. De ladders, die
men eertijds gebruikte om op
het dak te komen, haalde men
naar binnen en aanvallers had
den het daardoor niet zo ge
makkelijk om binnen te drin
gen. Wie in die oude tijden
over een woning van twee ver
trekken beschikte, woonde nog
veiliger. Tussen de vertrekken
was een opening, maar zo laag,
dat men er alleen op handen
en voeten door kon. Een onge
wenste gast, die door wilde
dringen naar de tweede ka
mer, kon men wanneer hij
binnen kwam gekropen vrij
gemakkelijk de schedel inslaan.
Men ziet het de vriendelijke,
brede, zangerig sprekende In
dianen niet meer aan, dat ze
zulke vechtersbazen zijn ge
weest.
Los Alamos: atoom-artillerie
Allerlei interessants over de
leefwijze der Indianen kan
men aan de weet komen, wan
neer men de ruines te Frijoles
bezoekt, aan de bovenloop van
de Rio Grande, ten Noord-
Westen van Santa Fe. Wij had
den gedacht, dat de weg daar
heen primitief zou zijn, maar
tot onze verbazing vonden we
daar een brede autoweg en een
gloednieuwe brug over de Rio
Grande en het verkeer was er
opvallend druk. Zó veel tou-
risten?
Het raadsel werd opgelost, toen
op een wegwijzer in grote let
ters de plaatsnaam: „Los Ala
mos" zagen staan. Ónze artis-
ten-vrienden in Santa Fe had
den de activiteit in Los Alamos
trouwens reeds herhaaldelijk
ter sprake gebracht. In de da
len van het woeste gebergte
heeft men verscheidene labora
toria ingericht. Het schijnt dat
er hard gewerkt wordt. Naar
men meent aan atoom-artille
rieGedurende de week
ends zakken de onderzoekers,
die met hun gezinnen in een
afgesloten gebied wonen, dik
wijls af naar Santa Fe. Dan is
er een ongewoon publiek in de
Roze Adobe, de plaats, waar op
andere avonden zoveel kunste
naars samen eten en drinken.
Harmonie met de barre natuur
Onderweg naar de ruïnes van
Frijoles, temidden van een
dorre, grillige, soms bijna
spookachtige bergwereld, hoor
den we opeens een harde ont
ploffing, onmiddellijk gevolgd
door het geloei van sirenes.
Dergelijke ontploffingen hoort
men daar vaker, zo zei men
ons
Zowel de Adobe- als de atoom-
civilisatie passen in deze woes-
ternij. Reeds in de middeleeu
wen woonden hier Indianen.
Zij huisden half in de rotsen,
half in huizen, die zij voor hun
hol bouwden. Nog altijd zijn
hun woningen droog en kor
relig in volmaakte harmonie
met het brokkelige, dorre land
schap; een streek, die door zijn
grilligheid iets bezetens heeft.
Maar evengoed is dit een na
tuur voor atoom-explosies. Ge
bergten zijn hier afgeslepen en
uiteengevallen, eeuwenlang
hebben wind en warmte hier
brokken gemaakt. De mens
doet het thans alleen wat snel
ler
Vrijdagochtend zijn op Schiphol twee nieuwe vliegtuig-brandstof-tankinstallaties
officieel in gebruik genomen. De beide installaties mogen gerekend worden tot de
modernste in Europa.
De afd. Bollenstreek van de V.E.R.O.N.
hield Donderdagavond een goed bezochte
ledenvergadering onder presidium van de
heer Van Mourik, die in zijn openingswoord
de aandacht vroeg voor de Zaterdag te hou
den Vossenjacht, waarvoor enkele zeer waar
devolle prijzen beschikbaar zijn gesteld.
Medegedeeld werd dat de bibliotheek van
de VERON in Den Haag over een uitgebrei
de collectie lectuur beschikt voor haar leden.
De heer S. de Best hield een causerie over
het voorzetapparaat voor gewone omroep-
ontvangers waarmee alle amateurbanden
prima zijn te ontvangen. Daarna werd door
spreker het afstemmen belicht en met voor
beelden verduidelijkt. De voorzitter bracht
de heer de Best dank voor diens leerzame
lezing.
BURGERLIJKE STAND
ONDERTROUWD: A. B. Funke genaamd
Küpper en W. Peters.
GETROUWD: W. H. Blanken en J. M.
Braam; M. A. M. van Dijck en J. Th. Barten;
A. R. P. Jongkind en M. Raasveldt; A. Prins
en Th. E. Janmaat; H. Schol en E. C. van
Geelen.
GEBOREN: Jeannette Martina Catharine
Maria, d. van W. J. M. Douwes en J. S. M.
Stall; Alma Eleonore, d. van S. W. D. Kui-
kenga en A. G. de Lang; Petrus Nicolaas, z.
van W. L. van Schaick en C. H. M. Dopheide.
OVERLEDEN: M. H. v. d. Molen—Wijn
koop, 79 j.; C. S. A. FraserFraser, 78 j.; G.
P. Hageman, 83 j.
Donderdagavond kwam de gemeenteraad
van Bennebroek in openbare vergadering
bijeen.
De voorzitter, mr. K. baron van Harden-
broek, deelde mee, dat Bennebroek op
grond van voorkeur in de woningbouw
lening de' beschikking over een bedrag van
ruim 10.000 krijgt. Aansluitend daarop
was er een mededeling van de Bank van
Ned; Gemeenten, zulks iri antwoord op een
verzoek dat het bedrag van de kasgeld
lening met 50.000 verhoogd zal worden,
waardoor het mogelijk zal worden weder
om een aantal woningen te bouwen.
Van de N.Z.H. was bericht ingekomen
dat het in de bedoeling ligt, met ingang van
de winterdienst om de andere dienst een
bus door de Bennebroekerlaan te laten
rijden.
Aansluitend op dit bericht deelde de
voorzitter mee dat er een wachthuisje zal
komen aan de Rijksstraatweg.
De verdaging van de beslissing inzake het
uitbreidingsplan vindt zijn oorzaak in een
aantal bezwaarschriften. B. en W. hebben
reeds besprekingen gevoerd met hen die be
zwaarschriften inzonden. Er zijn wel enige
vorderingen gemaakt, doch men is nog niet
tot overeenstemming kunnen komen. De
voorzitter betreurde dit zeer omdat er nu
gelden beschikbaar zijn voor woningbouw.
Er ontstaat nu een stagnatie.
De heer D u b b i s (Prot. Groep) merkte
naar aanleiding daarvan op, dat men min
of meer lukraak op de betreffende lijsten
heeft getekend, zonder nu feitelijk te
weten, waarvoor men zijn handtekening gaf.
Aan de heer P. v. Aalst, arts alhier, werd
op zijn verzoek eervol ontslag verleend als
gemeente-arts met dankbetuiging voor de
bewezen diensten. Er zal geen opvolger
worden benoemd en het gemeentebestuur
stelt zich voor, ook in de toekomst gebruik
te maken van de diensten van dokter Van
Aalst.
VEEMARKT LEIDEN
LEIDEN, 4 Juli. Te Leiden ter vee
markt aangevoerd op Vrijdag 4 Juli, aantal
stieren 7, melkkoeien 50, vette keoien 103,
vare e. a. koeien 133, graskalveren 1, vette
kalveren 49, nuchtere kalveren 147, weide
schapen 286, lammeren 985, varkens 25,
schrammen 163, biggen 469, paarden 1, veu
lens 7, geiten 22. Totaal 2448.
Notering: stieren 500100, melkkoeien 750
1125, vette koeien 8251150, vare e. a.
koeien 550—850, vette kalveren 200400,
nuchtere kalveren 4562, weide schapen
85135, lammeren 7085, varkens 180400,
schrammen 60105, bi ggen 4255, paarden
600900, veulens 250350, geiten 1540.
Handel: voor stieren, melkkoeien, vare
koeien en vette kalveren slepend, voor nuch
tere kalveren schapen en lammeren stug,
voor varkens, schrammen en biggen kalm,
voor paarden, veulens en geiten matig.
Slotkoers
Openings
gisteren
koersen
3-3)4 Nederl. 47
89%
89%
A.K.U
136 )4
136)4
170 )4
165)4
Philips Gloeil.
149
149)4
Kon. Petroleum
318
320)4
A'dam Rubber
78)4
79)4
Holl. Amer. Lijn
157
152
N. Scheepv. Unie
120
119
H.V.A
98
98
76)4
76
Amsterd. Bank
152
152
Ned. Handel Mij.
149)4
150)4
Rotterd. Bank
152 yt
152 H
Twentse Bank
155)4
155)4
Anaconda Copper
46
46)4
Bethlehem Steel
51)4
50)4
Republic Steel
42
42
Shell Union
81)4
80'4
247/i8
24)4
U. S. Steel
40
40
163 a
BURGERLIJKE STAND VAN
HAARLEMMERMEER
ONDERTROUWD: H. F. A. Vrooijink en
M. C. Reekers; J. Colijn en C L. Muilwijk;
P. D. Baardse en J. B. Bakker; G. van
Groenigen en P. J. Korsuize; A. E. C. Sti-
terheim en I. van der Meer; A. C. Heems
kerk en A. Arts; C. Duijster en W. Buis;
E. B. Ebert en H. E. Roelvink.
GETROUWD: W. G. J. van Zeijl en J.
W. Suidgeest; G. J. van den Heuvel en J.
M. Wiersum; W. J. Lucke en A. M. Poel
geest; P. J. Venema en A. Spiekman.
GEBOREN: Marinus Johannes, z. van
J. v. Egmond en A. Phili,ppo; Theodora
Petronella, d. van J. J. Gart en K. Kievit;
Pieternella Hendrika, d. van C. Schreuders
en C. P. Oost; Roelfina, d. van J. F. Wijn-
houd en G. de Ruiter; Jan, z. van P. J. de
Heer en W. v. Bosse; Wilhelmina, d. van J.
Boon en M. Buis; Margaretha, d. van P.
Leen en K. T. J. Over de Vest; Gerardine
Hernia, d. van G. J. J. Pauw en A. J.
Meere; Pieter, z. van C. A. Eveleers en S.
v. Es; Johanna, d. van L. v. d. Bosch en
A. Stolvoort; Robert Maria Cornelis, z. van
J. M. J. Oudejans en J. P. Koster; Linda
Christina Maria, d. van J. P. Ruijgrok en
H. Smit; Aaltje Doutzer, d. van P. J. Lin-
denburg en I. Dijkstra.
OVERLEDEN: T. Bisschop, 72 j., onge
huwd; A. Zonneveld, 73 j. echtgenote van
J. Zoeteman; K. van den Oever, 66 j. echt
genote van A. v. Oudenaaren; G. J. Jeroni-
mus, 61 j.; H. Zantman, 82 j., wedn. van
C. Roos; Chr. den Ouden, .70 j.; S. Baak,
63 j.; J. G. van Renswoude, 71 j.
Het op Donderdag 26 Juni gekozen be
stuur van „Zandvoortmeeuwen" kwam voor
het eerst in vergadering bijeen. De functies
werden als volgt verdeeld: C. Siegers, voor
zitter; L. v. d. Werff, secretaris; J. N.
Huijer, penningmeester; P. E. Schaap, vice-
voorzitter; W. Kubbenga, tweede secretaris;
E. Loos, tweede penningmeester; J. van
Duijn, R. Korver en M. Weber, commis
sarissen.
GESLAAGD
Op het in den Haag gehouden examen
voor vakbekwaamheid pensionhouder,
welke door Bedrijfs-Horeca in samenwer
king met „Peruka" werd gehouden, slaag
den mejuffrouw F. van Klingeren en de
heer J. H. Triebeis te Zandvoort.
In de Zandvoortse aardappelteelgronden
is 't aardappelaaltje geconstateerd. Daardoor
bestaat »in Zandvoort reeds gedurende
enkele jaren een teeltverbod. Dit blijft de
gemoederen der Zandvoortse aardappel
telers bezig houden.
Dit is te begrijpen, wanneer men be
denkt, dat het aardappeltelen gedurende
vele eeuwen tot in het laatst der vorige,
een bron van bestaan was voor de meeste
inwoners, naast de visvangst. De Zand
voortse duinaardappel was zeer geliefd om
haar uitzonderlijke kwaliteit. Doch ook de
laatste jaren voor het teeltverbod werd op
gelegd was het telen van duinaardappelen
een liefhebberij, waaraan een groot aantal
Zandvoorters zich wijdde en tegen de win
ter zorgde men er wel voor, zijn kelder vol
te hebben met deze zozeer begeerde vruch
ten. Nu liggen de talloze aardappellandjes
in de Zandvoortse duinen braak. Het on
kruid tiert er welig en behalve de aan
wezigheid van deze diep in het duin ver
scholen teeltplaatsen, herinnert niets meer
aan de tijd, dat dit verbouwen van aard
appels het dorp een bestaan opleverde. Men
mag er thans alles op telen, behalve aard
appels, maar dat interesseert de meeste
Zandvoorters niet. Bonen en erwten of
andere groenten genieten slechts matige
belangstelling.
Vele malen reeds na de oplegging van
het teeltverbod door de plantenziektekun-
dige dienst te Wageningen, werd getracht,
dit verbod opgeheven te krijgen. In de
raadsvergaderingen is vele keren een debat
hierover gehouden. De burgemeester ver
voegde zich bij de dienst in Wageningen,
men toonde monsters van clandestien ge
teelde aardappelen, waaraan geen aard
appelmoeheid te bespeuren viel, niets hielp.
De Zandvoorters begrepen niet dat net
over de grenzen, bijvoorbeeld in de Bloe-
mendaalse duinen wèl mocht worden ge
teeld, doch in de Zandvoortse duinen niet.
Dat wèl in Vogelenzang mocht verbouwd
worden, maar niet in Bentveld.
In „Ons gebouw" in de Brugstraat waren
een 40-tal aardappeltelers bijeengekomen,
naar aanleiding van de maatregelen waar
bij alle te velde staande aardappelgewassen
werden gerooid.
In deze bijeenkomst voerde mr. M. B.
Cohen uit Aerdenhout het woord, die het
onstaan en de consequenties van de wet
„Aardappelmoeheid" belichtte.
De aanwezigen stelden vragen waaruit
de behoefte aan deskundige leiding bleek,
om pogingen in het werk te stellen, de
maatregelen verzacht te krijgen, zodat in de
toekomst de gelegenheid geboden zou wor
den, tóch nog aardappelen te mogen telen.
Een vereniging is opgericht waarbij alle
aanwezigen zich als lid aansloten. Een
voorlopig bestuur werd vastgesteld be
staande uit de heren W. Paap en J. Koning.
Men besloot Maandagavond 7 Juli in „Ons
Huis" wederom een vergadering te houden
teneinde een definitief bestuur te kiezen.
BURGERLIJKE STAND
GEBOREN: Wilhelmina, d. van J. P. Vink
en A. Paap; Jean Marie, z. van H. van der
Vliet en A. F. W. Koelemeijer; Eldert, z. van
E. de Boer en E. Duursma.
ONDERTROUWD: P. Koreman en A. C.
Stokman.
