Kerkhereniging
Agenda voor
Haarlem
Een bekoorlijke attractie in
Spanje - en een desillusie
Ontvlekken
van kleding
Flamingo Eiland
Brieven van een Franse huisvrouw
Dat mag niet
KERKELIJK LEVEN
Dagproductie was in Juli
lager dan in Juni
FEUILLETON
door Dorothy Quentin
ZATERDAG 6 SEPTEMBER 1952
oor
de^V
rouw
(Van onze Parijse medewerkster)
Nog even een verhaal over onze vacan-
tie in Spanje.
Na onze mislukte escapade naar het
stierengevecht waarvan ik vorige
week vertelde haastte onze Spaanse
gastheer zich een andere attractie te
bedenken. Zo togen wij naar een merk
waardig Spaans dorp, even buiten Bar
celona gelegen, een overblijfsel van de
internationale expositie, die in '29 in
Barcelona werd gehouden. Het is een
heel bijzonder dorp zoals er waar
schijnlijk geen tweede in de wereld be
staat. Een soort staalkaart van Spaanse
architecturen, zou je het beste kunnen
zeggen. Het was namelijk de bedoeling
van de organisatoren de vreemdelingen
in '29 een indruk te geven van al het
stedenschoon dat er in Spanje zo al te
vinden is en zo hebben ze dus de meest
kenmerkende hoekjes en punten van
het land in getrouwe imitatie vlak bij
elkander gereconstrueerd en tot één
kunstdorp verenigd. Alles in ware
grootte.
Bijzonder stijlvol is het geheel uiter
aard niet geworden, maar instructief is
zo'n bezoek aan het Spaanse dorp toch
zeker wèl. Het is net of je door een
levensgroot en gekleurd boek over
Spaanse bouwkunst wandelt. Eerst ga
je de poort van Avilla onderdoor en
dan kom je op een plein omringd door
huizen waarvan mijn gastheer te ver
tellen weet dat dit uit Madrid en dat
uit San Sebastian, het gindse uit Va
lencia en weer een ander uit Figueras
afkomstig is. Plet aardige is verder dat
dit geen doods stadje is, want er wo
nen en werken hier nog altijd mensen
die voor het merendeel hun brood ver
dienen met handnijverheid. Er is zo een
atelier waar onder leiding van een neef
van de surrealistische schilder Salvador
Dali de batikkunst beoefend wordt en
zijn overbuurman is een tekenaar, die
ypor een redelijk aantal peseta's lang
geen onaardige schetsjes te koop heeft
te bieden.
Toen we even later het steile imitatie
straatje uit Sevilla helwitte huizen
met zwarte ijzeren balcons hadden
bestegen, stonden we plotseling voor
een Andalusisch wijnhuisje. Er waren
maar weinig gasten, en toen we binnen
kwamen greep een donkergelokte man
naar een guitaar terwijl een andere,
omvangrijkere heer, die eerst wat lus
teloos naast hem had gezeten, steeds
luider begon te neuriën. Er was ook nog
een vrouw, met zigeunerachtig voorko
men, in hun gezelschap, en tenslotte
nog een ongeveer dertienjarig meisje.
De troep was speciaal aan het etablis
sement verbonden om de bezoekers
met zang en dans onledig te houden, zo
vertelde ons de kellner, en verveeld
hebben we ons dan ook zeker niet.
Vooral dat kleine meisje, een nichtje,
volgens die kellner alweer, van Carmen
Amaya, voor wie heel Parijs deze win
ter is uitgelopen, danste met begelei
ding van guitaar, castagnetten, zang en
handgeklap, met een vervoering en een
drift zoals vermoedelijk alleen door
zo'n zigane-kind kan worden opge
bracht. Het vuur spatte er uit. De groep
die uren voor ons zong en danste, werd
door onze begeleider zwierig met ciga-
retten, peseta's en glazen wijn begif
tigd en toen was wel weer het moment
gekomen om op te staan, want dat kind,
vond ik, kwam nu toch wat rust toe.
Kijk, dat is nu weer 's een ander ge
zicht van Spanje, zei onze gastheer toen
hij met welgevallen had geconstateerd
hoe mateloos we van deze volkskunst
genoten hadden.
Sigaretten
's Avonds liepen we dat verhaal
tje moet ik u óók nog even vertellen
wat door de Barceloonse pittoreske
achterbuurtjes te slenteren en de hoof
den nog vol herinneringen aan de klei
ne danseres, werden we toen aange
klampt door een meneer. Hij zei niets.
Met de ene hand mijn arm vasthou
dend, haalde hij slim knipogend met de
andere alleen maar een slof cigaretten
uit zijn actetas. Chesterfields, siste ik
verheugd, want Amerikanen kun je of
ficieel in Spanje niet krijgen. Zeventig
peseta's, voor tien pakjes, legde onze
weldoener fluisterend uit, waarna hij
met veel vingergebaren óók nog wist
duidelijk te maken dat we ze nog veel
geodkoper konden krijgen als we twee
of drie sioffen tezamen kochten. Maar
dat vonden we nu weer tè aardig en we
besloten het dus maar bij die tien pak
jes te laten. Zolang bleven we toch ni-et
meer in Spanje. Hij ging even weg en.
zei ons in een portiekje op hem te
wachten. Vast een arme student, roman
tiseerde ik, die zo wat geld verdient om
zijn colleges te betalen. We doen er dus
nog wel goed werk mee ook. Even later
„Time" schrijft:
Mrs Louise Bishop, die in het stadje
Birmingham (Alabama, V.S.) woont,
kreeg dezer dagen 25 dollar boete omdat
ze een portret van haar echtgenoot aan
de muur bevestigde en daar vervolgens
70 schoten op gelost had
Pierre Balmain toonde ons in zijn fraaie
collectie dit mantelpakje met een don
kergrijs rokje en een licht beige jasje
van laken. Een kleurencombinatie die
een fleurige noot brengt in het door
gaans vrij sombere palet der wintermode
keerde hij terug, wat zenuwachtig om
zich heen blikkend vanwege de poli
tie concludeerde ik scherpzinnig een
in een krant gewikkeld pakje onder zijn
arm knellend. Voor de overeengekomen
zeventig peseta's namen we het in ont
vangst. Het afscheid was vluchtig maar
hartelijk en we waren verheugd bij het
vooruitzicht in ons hotel eindelijk weer
eens een beschaafde sigaret te zullen
dampen. Wrede desillusie! Die krant
was wèl om een langwerpige doos ge
wikkeld en in die doos zaten óók wel
weer tien kleinere pakjes, maar die
waren helaas slechts gevuld met zaagsel.
En daarvoor was 2even gulden toch wel
een wat hoge prijs geweest
Er is natuurlijk niets verleidelijker
en verkeerder dan generaliseren, maar
op die hotelkamer hadden de Spanjaar
den die zich na het stierengevecht in
dat namaak-volkskroegje nu juist weer
zo goed hadden gerehabiliteerd, bij ons
toch wel weer een heel slechte beurt
gemaakt. ève.
Deze eenvoudige wintermantel werd
door Nina Ricci ontworpen. Het model
is zonder enige pretentie en laat het
fraaie effect van het tweedweefsel ge
heel tot zijn recht komen. De boven de
taille aangebrachte diepe mof-zakken
zijn op koude dagen bijzonder
comfortabel.
Maanden lang werd op de ateliers van de grote Parijse modehuizen koorts
achtig gewerkt aan de voorbereiding van de nieuwe collecties voor het
komende winterseizoen. Want ondanks het feit dat ook in andere landen
de mode-centra bij het begin van een nieuw seizoen steeds meer aandacht
voor hun specialiteiten gaan vragen, is het toch Parijs en Parijs alléén dat
op het gebied van de mode werkelijk toonaangevend blijkt.- Laten wij u
gerust stellen: wat in deze mode-stad ditmaal werd getoond brengt geen
onrustbarende vooruitzichten voor onze garderobe met zich mee! De op
deze pagina opgenomen foto's geven er een kijk op.
Van kersenrode wollen stof is deze ge
tailleerde mantel vervaardigd. Heerlijk
warm kleedt de losse shawl die het
model completeert en daarvan de kraag
vormt. Op Place Vendöme poseerde de
mannequin voor de lens in deze creatie
van Nina Ricci.
Hoewel men bij voorkeur geen kleren
met vlekken wegbergt, zal het ons wel
eens overkomen, dat we na een tijdje
vlekken ontdekken. Een oude vlek is
echter,veel moeilijker weg te maken dan
een verse vlek. Het allereerste wat men
doen moet is zacht over de vlek te bor
stelen. Bij een oude inktvlek gaat men
als volgt te werk. Men neemt een kom
metje kokend water, spant de stof met
de vlek hierover heen, op die plaats
legt men één korreltje citroenzuur en
nu moet men de stof laten zakken tot
alleen de plek in het hete water hangt.
Dit moet even zo blijven staan. U zult
zien dat de vlek vrijwel ogenblikkelijk
weg trekt. Blijft er een donkere plek
over, dan doet men hierop enkele drup
pels verdunde ammonia. Is de vlek weg,
dan het hele stuk uitspoelen in lauw
water en daarna wassen. Bij gekleurde
stoffen, die de kans op doorlopen heb
ben en bij stoffen, die niet tegen heet
water kunnen, moet men het met een
kommetje koud of lauw water doen.
Men loopt hierbij echter de kans, dat
de stof plaatselijk iets verkleurt en men
doet dus goed hier eerst een proeflapje
te proberen.
Een roestvlek haalt men er uit door
de stof te spannen over een kom met
kokend water en hierop de vlek met iets
zuringzout te leggen. Zuringzout is een
zwaar vergif en moet daarom goed op
geborgen worden, zelfs moet alle ge
bruikte materiaal goed afgespoeld en
omgewassen worden, evenals de ont-
vlekte stof. Wanneer men met zuring
zout werkt moet het met een houten of
benen of plastic lepeltje op de vlek ge
legd worden, in geen geval met een me
talen lepel
Oude wijnvlekken haalt men ook weer
uit boven een kom kokend water, alleen
moet 'men nu wijnsteenzuur hierbij ge
bruiken. Als de vlek er uit is weer uit
spoelen.
Vruchten- en limonadevlekken haalt
men uit met eerst te doorgieten met
lauw water, daarna op de gewone ma
nier wassen en bleken. Soms wil ook
hier wijnsteenzuur op de boven om
schreven wijze helpen anders kan een
weinig spiritus de rest van de kleur
verwijderen in stoffen, die niet gebleekt
kunnen worden.
Oude verfvlekken eerst week maken
met wat zachte zeep en later met terpen-
tina en zachte zeep zachtjes proberen
te borstelen, op goed wasbare stoffen.
Moeilijk te wassen stoffen alleen met
terpentina weken en daarna met schone
terpentine van buiten naar binnen wrij
vende proberen de vlek te verwijderen.
Aniline-potlood en ball-point-vlekken
verwijderen met wat spiritus; gaat dit
niet erg vlug dan moet men spiritus au
bain Marie verwarmen. Jodiumvlekken
langzaam laten verdampen of boven wat
stoom houden, mits de stof er tegen kan.
In sierlijke plissé's valt het rokje in twee
verschillende nuances van grijs, bij deze
geklede robe, waarvan het lijfje heel
sober is gehouden. Vrouwelijke verfij
ning kenmerkt deze creatie uit de nieu
we collectie van Jacques Heim.
De verdeeldheid der kerken is in de loop
der eeuwen ontelbare malen onderwerp
van geschrift en gesprek geweest. Een
groot aantal splitsingen heeft zich voorge
daan. Vandaag willen we eens een ander
geluid laten horen: dat der kerk-hereni-
ging. Het komt ons voor, dat het wel eens
goed is er de aandacht op te vestigen dat
het zo nu en dan voorkomt, dat verschil
lende kerken elkaar weten te vinden.
Dat we hieraan juist nu aandacht beste
den komt doordat de Wereldraad van Ker
ken in verband met de Wereldconferentie
voor Geloof eri Kerkorde, die te Lund
plaats vond, een overzicht heeft opgesteld
over wat er bereikt is sedert in 1910 gestart
werd met de beweging voor eenheid onder
de kerken. Het blijkt, dat in deze 42 jaar
34 kerken zich hebben herenigd.
Ip ons land wijzen we op de hereniging
van de Nederlandse Hervormde Kerk en
de Gereformeerde Kerken in Hersteld Ver
band in 1946 en op het nog zeer vers in het
geheugen liggende samengaan van de Her
steld Evangelisch Lutherse en de Evange
lisch Lutherse Kerk in dit jaar.
Buiten onze grenzen ziende kunnen we
constateren, dat de beweging voor eenheid
zeer sterk tot uiting kwam in 1925 toen de
Presbyteriaanse, de Methodistische en de
Congregationalistische Kerken van Canada
elkaar vonden in de United Church of
Canada, welke thans de grootste niet R.K.
kerk van Canada is.
De Schotse kerken verenigden zich in
1929. Verder gaande zien we dat in 1938
in Frankrijk de verschillende Hervormde
en Evangelische Kerken de Hervormde
Kerk van Frankrijk gingen vormen. Een
jaar later verenigden de Methodisten zich
in de Verenigde Staten.
Het was, helaas onder staatsdruk, dat in
1941 in Japan de Kerk van Christus in
Japan ontstond. Deze is voornamelijk
samengesteld uit Methodistische, Presby
teriaanse en Congregationalistische ele
menten. In India, waar reeds dertig jaar
samensprekingen plaats vonden, ontstond
in 1947 de Kerk van Zuid India, samen
gesteld uit Anglicanen, Methodisten, Pres
byterianen en Congregationalisten. Voorts
vormden in 1948 in Duitsland 27 regionale
kerken de Evangelische Kerk van Duits
land.
Ook nu zit men nog niet stil. In verschil
lende landen worden weer pogingen in het
werk gesteld om tot hereniging van kerken
te komen. Om er enkele te noemen: in Iran
vinden conferenties om tot dit doel te ge
raken plaats tussen Anglicanen en Presby
terianen; in Noord India trachten Baptis
ten, Anglicanen, Presbyterianen en Metho
disten bij elkaar te komen, terwijl op Cey
lon een plan tot hereniging der. kerken
zich reeds in een vergevorderd stadium
bevindt. Verder is het van belang te weten,
dat verschillende Lutherse kerken in de
Verenigde Staten een hereniging over
wegen.
Zoals men ziet, het is beslist onjuist dat,
zoals nogal eens gebeurt, de indruk wordt
gewekt dat er eigenlijk alleen maar sprake
is geweest en nog is öf van verdere kerk-
splitsing öf van een min of meer rustig
naast elkaar leven van kerken.
Neen, er gebeurt ook nog wel eens iets
anders. De bovengenoemde feiten spreken
duidelijke taal.
Liturgische vernieuwing
In een aantal Nederlandse kerken wordt
de laatste tijd veel aandacht besteed aan
de liturgie. Natuurlijk is deze in de loop
der eeuwen nooit uit het oog verloren,
maar de belangstelling er voor is zeker niet
altijd zo groot geweest als wel gewenst was.
We leven thans in een periode, waarin de
vragen over de liturgie veelal weer in het
centrum der belangstelling staan. Zo wordt
door het Dagelijks Bestuur der Algemene
Doopsgezinde Sociëteit overwogen over te
gaan tot het doen verschijnen van een
nieuwe uitgave van het Kanselboek. Het
huidige werd vier jaar geleden vastgesteld
door de Liturgische Commissie der Doops
gezinde Sociëteit, daarna werd het de pre
dikanten aanbevolen. Dit Kanselboek werd
slechts als een proeve beschouwd. De be
doeling is thans dat alle predikanten hun
oordeel zullen geven over een herziene
uitgave. Ook stemmen uit de gemeenten
hoopt men te vernemen. Eventuele voor
stellen zullen ernstig worden bezien.
Het Kanselboek werd aanvankelijk slechts
zeer matig- op prijs gesteld. Er waren er
zelfs, die het beslist niet goed genoeg von
den. Zag het er toen dus allesbehalve
hoopvol voor dit boek uit, langzamerhand
wijzigden de meningen zich. Nadat men
meer gelegenheid gehad had het te bestu
deren gingen steeds meer predikanten over
tot het gebruik er van. Dit was vooral bij
de jongeren het geval. In dit verband is het
wel vaft belang te- weten, dat de kerk
rechterlijke structuur van een Broederschap
met onbeperkt autonome gemeenten een
algemene invoering per besluit onmogelijk
maakt. Slechts per gemeente kunnen zich
veranderingen voltrekken. Inmiddels blijkt
wel, dat bij de Doopsgezinden de liturgi
sche vragen niet veronachtzaamd worden.
ADVERTENTIE
presents
ARDENA SPECIAL
HORMONE CREAM
You will look younger, you will feel
younger because you know you look
that way.
Wagenweg 29 Haarlem
Telephone 20518
INSTITUT DE BEAUTÉ
HAUTE COIFFURE
BIJOUX FRANCAIS
De algemene productie-index in Juli
(een vacantiemaand met 25 werkdagen)
heeft, gerekend naar het indexcijfer 100
voor 1938, 142 bedragen, tegen 135 in Juni
(22 werkdagen). De gemiddelde dagpro
ductie is dus achteruitgegaan van 144 in
Juni tot 133 in Juli, aldus een opgave van
het Centraal Bureau voor de Statistiek.
Een achteruitgang vertoont de bedrijfs
tak leder en schoenen, die van 138 in Juni
op 113 in Juli kwam. Het indexcijfer voor
rubber steeg in Juli van 300 tot 302, zo
dat leder, schoenen, rubber tezamen met 20
punten daalden tot 150. Enkele andere
cijfers per bedrijfstak luidden: bouwmate
rialen 139 in Juli (129 in Juni), steenkolen
98 (86), metaalproducten 184 (170), papier
136 (104), openbare nutsbedrijven 185
(177).
Het C.B.S. heeft ook een opgave ver
strekt over de productie per werknemer in
de industrie. Het indexcijfer (basis 1938
100) voor 't 2e kwartaal 1952 bedraagt 139
tegen 143 voor het eerste kwartaal. Daar
de personeelsbezetting onveranderd is ge
bleven (indexcijfer 150) toont de productie
per werknemer in de industrie een achter
uitgang van 95 in het eerste kwartaal tot
93 in het tweede kwartaal. In het vierde
kwartaal van 1951 was dit cijfer 99. In de
jaren 1948 tot. en met 1951 liep de produc
tie per werknemer op van 83, tot respec
tievelijk 88, 93 en 95.
ZATERDAG 6 SEPTEMBER
Stadsschouwburg: „U spreekt met uw
moordenaar" (Nederlandse Comedie), 8 uur.
Openluchttheater: Concert HOV, 8 uur.
Minerva: „De roemrijke daden van Danny",
18 jaar, 7 en 9.15 uur. Spaarne: „Arizona",
„De wilde hengst", 14 jaar, 7 en 9.15 uur.
Rembrandt: „Ogen als sterren", alle lééft.,
7 en 9.15 uur. Palace: „Rotation", 14 jaar. 7
en 9.15 uur. Luxor: „Fanfan la Tulipe", alle
leeft., 7 en 9.15 uur. Lido: „Zij die wij ver
eren", 14 jaar, 6.45 en 9.15 uur City: „Simson
en Delila", 14 jaar, 6.45 en 9.15 uur. Frans
Hals: „Een vreemde ontmoeting", 18 jaar, 7
en 9.15 uur.
ZONDAG 7 SEPTEMBER
Gem. Concertgebouw: Vuurwerk-show, 8
uur. Stadsschouwburg: „U spreekt met uw
I moordenaar" (Nederl. Comedie), 8 uur. Mi
nerva: „De roemrijke daden van Danny", 18
jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 u. Spaarne: „Arizona",
„De wilde hengst", 14 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15
uur. Rembrandt: Zondagmorgenvoorstelling
„Een onvergetelijke melodie", alle leeft., 11
uur. „Ogen als sterren", alle leaft., 2, 4.15,
7 en 9.15 uur. Palace: „Rotation", 14 jaar,. 2,
4.15, 7 en 9.15 uur. Luxor: „Fanfan la Tulipe",
alle leeft., 2. 4.14, 7 en 9.15 uur. Journaal
voorstellingen 10.30. 11.30 en 12.30 uur. Lido:
„Meesters der muziek", 11 uur. „Zij die wij
vereren", 14 jaar, 1,45. 4.15, 6.45 en 9.15 uur.
City: „Simson en Delila", 14 jaar, 1.45, 4.15,
6.45 en 9.15 uur. Frans Hals: „Een vreemde,
ontmoeting", 18 jaar, 2, 4.30, 7 en 9.15 uur.
MAANDAG 8 SEPTEMBER
Minerva: „De roemrijke daden van Dan
ny", 18 jaar. 2.30 en 8.15 uur. Spaarne: „Ari
zona". „De wilde hengst". 14 jaar, 2.30, 7 en
9.15 uur. Rembrandt: „Ogen als sterren", alle
leeft., 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Palace: ..Rota
tion", 14 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Luxor:
Journaalvoorstellingen 10.30, 11.30 en 12.30
uur. „Fanfan la Tulipe", alle leeft., 2, 7 en
9.15 uur. Lido: „Zij die wij vereren", 14 jaar.
1.45, 4.15, 6.45 en 9.15 uur. City: „Simson en
Delila", 14 j„ 2, 4.15, 6.45 en 9.15 uur. Frans
Hals: „Een vreemde ontmoeting", 18 jaar.
2.30, 7 en 9.15 uur.
ADVERTENTIE
Verkooplokaal NOTARISHUIS
Dir. W. N. WOLTERINK
Bilderdijkstraat bij de Zijlweg
Haarlem - Tel. (K 2500) 11928
INBOEDELVEILING 23/24 SEPTEMBER
Inzendingen van huisraad worden dagelijks
aangenomen. Eigen afhaaldienst
vertaald uit het Engels.
34)
Jouw positie geeft je meer vrijheid dan de
mijne aan mij. Wil je niet zo nu en dan
's avonds met mij naar Miranda gaan? Me
vrouw Burelen kan daar geen bezwaar
tegen hebben. Ze heeft je zelf aangemoe
digd meer naar Miranda te gaan."
„Ik moet er nu vandoor," zei Toni zenuw
achtig, zonder hem te antwoorden. Ze wilde
hard weglopen en haar hoofd in het zand
steken om de afschuwelijke situatie, die ze
zichzelf op de hals had gehaald, te ver
geten....
„Toni!" Carlos was verstandig genoeg
haar niet in zijn armen te nemen, maar hij
greep haar pols en klemde deze vast in zijn
gespierde handen. „Toni, laat me je be
wijzen, dat het goed tussen ons kan zijn.
Laten we van voren af aan beginnen en
elkaar eerst behoorlijk leren kennen.
't Is allemaal te snel gegaan en je bent er
door in de war gekomenGa met mij
uit zo vaak als je kunt, en ga ook zo nu en
dan met Nigel, zodat niemand er iets van
kan denken. Laten we samen van het leven
- nieten, dansen, uitgaan, dat is Mies wat
.K je op liet ogenblik wil vragen."
vier
ten,
zich
Toni staarde naar het water van de ri-
Nog steeds zou ze weg willen' vluch-
maar anderzijds besefte ze, dat Carlos
zeer behoorlijk gedroeg en zich om
harentwille volkomen beheerste. Als hij
getracht zou hebben, haar wéér te omhel
zen, dan zou ze het hem waarschijnlijk in
zijn gezicht geschreeuwd hebben, dat ze met
hem wenste te breken, maar nu hij zich zo
kalm en waardig gedroegHij voegde er
op zachte toon aan toe: „Laten we wachten
tot mevrouw Burden's verjaardag, liefste.
Ik beloof je, dat ik je los zal laten, als je
tegen die tijd er nog niet van overtuigd
bent, dat je van me kunt houden en dat we
gelukkig samen kunnen worden. Zullen we
dat afspreken?"
Ze vond zijn woorden veel prettiger dan
zijn onstuimige liefkozingen. Het leek haar
een fair voorstel. Ze zouden dus nog enkele
weken op deze heimelijke manier met
elkaar voortgaan. Daarin stak geen kwaad.
Ze moest opeens aan Mark denken en zijn
afwijzing van alle heimelijkheid. Ze voelde
zich niet eerlijk tegenover Carlos. Ze had
zich in een moment van zwakte door hem
laten meeslepen, en ze moest deze man
thans geen onrecht aandoenZe mocht
zijn trots niet kwetsen, nu hij zich bereid
toonde te wachten en een en ander aan te
zien
„Afgesproken, Carlos," zei ze langzaam,
terwijl ze haar hand in de zijne legde en
opgelucht ademhaalde, nu bleek dat hij op
dit moment verder niets van haar zou
vragen. „Toch heb ik het gevoel, dat ik ver
keerd handel, en dat ik me als een dwaas
gedraag. Een vrouw moet onmiddellijk
weten, wanneer ze werkelijk van iemand
houdt."
„Mijn kleine lieveling, hoe kan een
meisje als jij, met weinig ervaring, zo iets
nu dadelijk zeker weten?" Carlos lachte
zachtjes. Hij was bang geweest, dat ze hem
in de steek zou laten en hij was gelukkig
met hun compromis. Er waren thans nog
enige weken, die nuttig besteed zouden
kunnen worden
Hij twijfelde niet aan zijn uiteindelijke
overwinning. Langzaam vroeg hij: „Heb je
dat doktersvriendje van je nog in vertrou
wen genomen?"
„Ja". Toni trok haar hand uit die van
Carlos terug en haar gezicht betrok. Ze
wilde niet met Carlos over Mark praten.
Haastig voegde ze er aan toe: „Hij wenste
me geluk en sprak de hoop uit, dat we ge
lukkig zouden worden. Ik moet er nu wer
kelijk van door, Carlos!"
Er dreef opnieuw een grote wolk langs
de maan. In het duister trachtte hij de uit
drukking van haar gezicht te onderschei
den. „Goed, mijn plichtsgetrouw verpleeg
stertje," antwoordde hij met een lach. „En
Toni, zul je er aan denken, die kapper mor
gen je haar niet al te kort te laten knippen.
Het is zó mooi, zoals je het nu draagt!"
Ze glimlachte hem geruststellend toe en
begon haastig in de richting van het huis
terug te lopen, zonder om te kijken
Jake, die op de galerij sliep, hief zijn kop
op, toen hij haar hoorde, maar blafte niet.
Ze bukte even om het dier te aaien. Er
kwam opeens een gevoel van grote een
zaamheid en heimwee over haar. Ze voelde
zich klein en het huis leek groot en vijan
dig. In de enorme hal, waar iemands voet
stappen weerklonken, liep ze zo zachtjes
mogelijk. Toen ze haar slaapkamer betrad,
bonsde haar hart onstuimig. Het leek wel
alsof ze achterna gezeten was. Ze moest
even lachen; Door boze geesten was ze
achternagezeten.... Kaar kamer werd
vaag verlicht door het maanlicht. Opeens
zag ze de deur naar haar badkamer heel
zachtjes bewegen en langzaam dichtgaan.
Niemand had iets op haar kamers te ma
ken en ze leunde even tegen een stoel, ter
wijl ze dodelijke angst over zich voelde
komen. Spookgeschiedenissen bestonden er
niet op Floriana. Niemand had er haar ten
minste ooit een verteld. Toch bewoog de
deur van de badkamer heel duidelijk, zon
der dat een enkel geluid de aanwezigheid
van een levend wezen verried. Toni voelde,
hoe ze met moeite haar zenuwen in be
dwang hield. Ze draaide het licht aan en
haalde opgelucht adem, toen ze zag, dat de
slaapkamer er volkomen normaal en onbe
roerd uitzag. Een glas water met ijs er in
stond op het nachtkastje, de klamboe was
gesloten en het bed was klaar gemaakt
voor de nacht.
Uit mevrouw Burden's kamer kwam
geen enkel geluid. Al haar moed verzame
lend, liep Toni op de badkamerdeur toe en
rukte deze open. De badkamer was leeg,
maar de deur, die op het portaal uitkwam,
stond open. Opeens viel alle angst voor
bovennatuurlijke dingen van Toni af en
met een kordaat gebaar liep ze op de open
staande deur toe en grendelde deze, nadat
ze even op het portaal gekeken had, of ze
daar iemand zag. Er was echter niemand te
bekennen. Alleen een klein electrisch
lampje, dat de hele nacht bleef branden,
straalde een vaag licht uit. Geesten lieten
echter geen deuren openstaan en de huis
jongen, die meestal Toni's slaapkamer voor
de nacht in orde maakte en de badkamer
schoonmaakte, nadat zij gebaad had, kwam
altijd door de slaapkamerdeur binnen, door
welke deur Toni zelf zo juist haar kamer
had betreden. Toni voelde zich voor een
raadsel staan. Ze hield er van problemen
op een directe wijze aan te pakken en op
te lossen en terwijl ze zich langzaam begon
(uit te kleden, zocht ze naar een oplossing.
Iemand, die niets op haar kamers te maken
had en die niet ontdekt wilde worden,
moest hier rondgeneusd hebben! Het moest
iemand zijn, die geweten had, dat Toni, die
gewoonlijk op dit uur al lang lag te slapen,
die avond buiten op de patio was geweest.
Diverse mensen hadden haar natuurlijk
naar buiten kunnen zien gaan. Ze had wel
zachtjes gelopen, maar toch niet al te ge
heimzinnig gedaan, en ze had een lichte
jurk aan. Het kwam Toni onwaarschijnlijk
voor, dat één van de mannen van Floriana,
blanke óf bruine, het gewaagd zou hebben
op dit uur van de nacht in haar slaapka
mer te komen. Bovendien kon ze geen mo
tief voor zo'n daad voor één van hen be
denken. Instinctief voelde ze daarentegen,
dat degene, die hier rondgeneusd had, een
vrouw moest zijn, en in dat geval kwamen,
er twee personen in aanmerking: Juanita
en PhoebePhoebe leed aan een on
draaglijke jaloezie, omdat ze zich inbeeldde,
dat ze van Mark hield en deze voor zich
zou kunnen winnen door allerlei materiële
beloften, zodra ze haar erfenis binnen had.
Arme Phoebe, dacht Toni en er was op
recht medelijden in haar. Zij zélf wist, hoe
hopeloos het was de belangstelling van de
gesloten Mark te winnen. Bovendien had
hij een meisje in Londen
Verscheidene malen was Toni in de ver
leiding geweest om Mark naar zijn meisje
te vragen, maar iets in Mark's wezen had
haar van een dergelijke vertrouwelijke
vraag weerhouden. Ze was bang geweest
voor een stug afwijzend antwoord. Wat kon
Phoebe op dit nachtelijk uur in haar slaap
kamer hebben te zoeken? Er was geen aan
vaardbare verklaring voor te vinden.
Waarschijnlijk was het Juanita. Maar
wat zou het Spaanse meisje tijdens haar
afwezigheid op haar kamer uitgevoerd heb
ben? Had haar afkeer voor Toni haar hier
heen gedreven om het Engelse meisje op de
een of andere wijze een kwade poets te
bakken?
Terwijl ze haar nachtjapon over haar
hoofd liet glijden, dacht Toni hierover na.
Het meisje had een Zuidelijk temperament
en was hevig jaloers. Maar aan de andere
kant was ze toch tè modern, om werkelijk
iets theatraals te doen. Waarschijnlijk was
ze even komen kijken, of mevrouw Burden
nog iets nodig had, en was ze door haar
kamer teruggegaan, wetend dat zij nog niet
naar bed was.
(Wordt vervolgd
