Twee blunders van Kraak bezorgden
België de overwinning op Nederland
De hel van de HKB
Gelijkspel had verhouding
veel beter weergegeven
Ook Nederlands Jeugdelftal verloor
Slechte wedstrijd zonder uitblinkers
De enige opwindende phase: twee
doelpunten binnen één minuut
Na vlot begin zakte
interlandwedstrijd
allengs af
Tebak
Stanley Rous is tegen
voetbal op de
Olympische Spelen
Schotland versloeg
Wales in spannende
wedstrijd
3
Fluitconcert
Afgekeurd doelpunt
Nederlands offensief
Van Roessel
uitgeschakeld
WASSERIJ DUYN
BEIDE TEAMS EVEN SLECHT
Kraak niet zeker
Fors duel
Slecht samenspel en gebrek aan schutters
Interland'Voetbal
MAANDAG 20 OCTOBER 1952
Van onze sportredacteur)
Met drie wel heel ongelukkige doelpunten is gistermiddag de vijfen
zeventigste interlandwedstrijd tussen Nederland en België in het
Antwerpstadion in Deurne beslist. Drie ongelukkige doelpuntende eerste
door een fout van Kraak, de tweede doordat de Belgische back Dirijt een
schot van Lenstra van richting veranderde en de derde al weer door een
blunder van Kraak. En zo ongelukkig als die goals waren, zo was eigen
lijk ook de gehele wedstrijd. Want maar overduidelijk kwamen aan beide
kanten de grote gebreken naar voren: het uiterst slechte plaatsen, het
systeemloze spel, de schotloosheid en het zeer lage tempo. Ja vooral dat
lage tempo. Wapt hadden de Nederlanders na de rust, die met blanke
stand inging, de Belgen hun tempo opgelegd; dan was de wedstrijd onge
twijfeld in het voordeel van de oranjespelers uitgevallen. Dat gebeurde
niet. Tegenover de iets minder slechte techniek en het grote enthousiasme
van de rode duivels stelden de Nederlanders alleen maar èen even grote
dosis geestdrift. En dat was zo is gebleken te weinig. En nog had
een gelijk spel het resultaat kunnen zijn als niet Kraak vier minuten voor
het einde zijn tweede blunder had begaan en een corner van Lemberechts
met de vlakke hand in de buurt van Mermans had geslagen. Maar Kraak
deed het wél en Jefke Mermans schoot de bal hard tegen de paal, waarop
de Nederlandse doelman de terugspringende bal in eigen doel werkte.
De Belgen juichten dat horen en zien vergingde overwinning was een feit.
De Belgen juichtenDat viel eigen
lijk gistermiddag in dat overvolle stadion
in Deurne bepaald op. Want onze Zuider
buren willen wel eens meer juichen dan
bij een doelpunt alleen. Bij fraaie staaltjes
van technisch kunnen, bij een goedgerichte
kopbal, bij een handige schijnbeweging of
bij een goed vlottende combinatie willen
zij ook wel juichen. Alleen maar omdat zij
van goed voetbal houden.
Gistermiddag deden dezelfde Belgen dat
niet. En wel om de eenvoudige reden dat er
geen aanleiding toe bestond. Evenmin als
de Nederlanders kwamen ook de rode dui
vels niet tot momenten, waarvan iedereen,
die iets begrijpt van het voetbalspel, plezier
heeft. Integendeel. Want wat zowel de Bel
gen als de Nederlanders na het zo vlotte
begin lieten zien, dat is nog maar zelden
in een interlandwedstrijd tussen beide
ploegen vertoond. Iemand bij ons in de
buurt sprak over een matige eerste klasse
wedstrijd, maar wij hebben zelfs heel wat
betere wedstrijden van tweede klassers
gezien.
En diezelfde Belgen, die anders zo
graag de handen op elkaar klappen als
zij iets zien dat hun bewondering wekt,
die uitten zich gistermiddag wel op
een geheel andere wijze. Als het hun
al te bar werd dan kortten zij de tijd
met een fluitconcert een werkelijke
„hel" van Deunrne waardig en als hun
middenvoor en captain Mermans weer
eens een duel met Terlouw verloor of
hard naast of over het Nederlandse
doel schoot, dan hieven zij meer dan
eens een spreekkoor aan, waarin zij te
kennen gaven dat zij „hun" Rik Cop-
pens in het veld wilden zien in plaats
van Jefke! Een wel even belachelijk
als onsportief gebaar van het publiek,
dat weer eens onomstotelijk te kennen
gaf dat het waar wilde zien voor de
zo duur betaalde plaats.
En dat alles na het zo vlotte en veel be
lovende begin. Want kort nadat Van Roes-
sel had afgetrapt, had iedereen de indruk
dat het een niet alleen spannende, maar
ook fraaie wedstrijd kon worden. Maar na
dat aan de ene kant het Nederlandse bin-
nentrio goed combinerend door de Belgi
sche achterhoede was geflitst en aan de
andere zijde Reyniers, Anoul en Bensch al
voor even zovele gevaarlijke momenten
hadden gezorgd voor het doel van Kraak,
zakte het spelpeil plotseling dusdanig af
dat de wedstrijd nauwelijke het aanzien
waard wgs.
Het was verbluffend om te zien hoe on
doordacht en dus slecht de bal aan beide
zijden werd geplaatst en hoe weinig de spe
lers elkaar onderling begrepen. Wel kwam
Lugthart plotseling alleen voor doelman
Boogaerts te staan en wist deze zelfs tc
passeren, maar scheidsrechter Ling keurde
het doelpunt zeer terecht af. En bij
deze ene geringe sensatie bleef het tot aan
de rust.
In die eerste helft ook kwamen aan beide
zijden de meest zwakke punten maar over
duidelijk tot uiting. En wel speciaal in de
beide voorhoedes. Want zomin als Abe
Lenstra zich thuis voelde op de linker
vleugel bij Nederland, deed de veteraan
Torke Lemberechts dat als linksbuiten in
het team van de rode duivels. Abe was bij
harde passes óf niet op zijn lijn, óf hij drib
belde te lang en gaf daarbij de Belgische
verdediging voldoende tijd zich te herstel
len. En Lemberechts legde elke bal, die hij
voor de voeten kreeg, eerst keurig voor zijn
rechterbeen, waarbij hij en ook dat hield
tempo op er eerst voor moest zorgen
dat dat mogelijk was. En verderde
volkomen schotloosheid van alle voorhoe
despelers zorgde er wel voor dat geen van
beide doelverdedigers gevaarlijk werk
kreeg.
Kort na het begin van de tweede helft
leefden de gemoederen weer even op. De
oranjehemden zetten een vervaarlijk offen
sief in. Eerst schoot Van Roessel net naast,
daarna deed Abe Lenstra hetzelfde en een
kopbal van Van der Kuil giiig vervolgens
over. Maar na zeven minuten verminderde
de druk op het Belgische doel al weer en
vooral stopper Carré zorgde er toen voor
dat het spel naar de andere kant werd ver
plaatst.
Wel kwamen de rode duivels daarna dik
wijls gevaarlijk dicht bij het doel van
Kraak, maar niemand kreeg de indruk dat
de Nederlandse verdediging, waarin zowel
Alberts als Terlouw en Tebak verdienste
lijk werk lieten zien, verschalkt zou wor
den. En toch gebeurde dat wèl.
Want toen de tiende minuut aanbrak
maakte Kraak zijn eerste grove fout.
Rechtsback Diricx loste van zeker
veertig meter een zeer hard schot.
Niemand dacht dat Kraak daar enige
last mee zou hebben. Maar de IJmui-
denaar kon de bal niet klemvast krij
gen en de bal stuitte van zijn borst
voor de voeten van Anoul, die via het
lichaam van Kraak België aan een
voorsprong hielp.
Maar nog in dezelfde minuut was de
stand al weer gelijk. Want direct na de
aftrap kwamen de Nederlanders voor het
Belgische doel, waar Abe Lenstra de bal
uiteindelijk voor de voeten kreeg en een
schot in de rechter hoek gaf. Maar het been
van Carré veranderde de bal van richting
en in de linkerhoek ver buiten het be
reik van de verraste Boogaerts verdween
de bal in het doel.
De Belgen hebben dus gisteren gewon-
nen.Wij betwijfelen het echter of er velen
zullen zijn, die deze overwinning verdiend
zullen noemen of die de loftrompet zullen
blazen over het team van de rode duivels.
En dus.ja, dus was een gelijkspel een
juster resultaat geweest. Dat beweren wij
niet, omdat wij het moeilijk zouden kun
nen verkroppen, dat de Belgen hebben ge
wonnen. In tegendeel, bij voetbal wint nu
eenmaal de ploeg die het meeste doelpun
ten weet te maken en gelukkig zal dat
altijd wel zo blijven. Maar als wij de
wedstrijd een resultaat zouden moeten ge
ven naar het gepresteerde, dan zou de
stand ongetwijfeld gelijk geweest zijn.
Want aan beide kanten werd er even
slecht voetbal gespeeld en aan beide zij
den ook waren de fouten en tekortkomin
gen even ernstig.
Helaas bleef het bij deze ene opwindende
phase van de interlandwedstrijd. Want
spoedig daarop waren de beide verdedigin
gen de situatie weer meester en omdat aan
de ene kant Van Roessel weinig of geen
Het eerste Belgische doelpunt.
Scheidsrechter Ling heeft in de België-
Nederland wedstrijd enkele malen moe
ten fluiten voor verkeerd ingooien. Een
fout, waaraan ook Wiertz zich een en
kele maal bezondigde. Tebak, die in
zijn club meer dan eens een ingooi doet,
omdat hij die buitengewoon ver kan
plaatsen, zou het wel eens bij België-
Nederland een keer van zijn rechtshalf
overnemen. En in de tweede helft nam
Tebak inderdaad een keer een ingooi
voor zijn rekening en wierp het leder
ver over de hoofden van de verbaasde
Belgen en landgenoten langs de lijn naar
Van der Kuil, die tientallen meters van
hem afstond en die er onmiddellijk van
door ging.
De legende, dat Tebak beter met zijn
linkervoet zou kunnen trappen dan
rechts, is in Antwerpen overigens uit
de wereld geholpen. Frans Tebak speelt
weliswaar al jaren als linksachter in
„Eindhoven", maar hij is eigenlijk een
speler, die meer met het rechterbeen
dan met het linker presteert. Trouwens,
dat verwisselen van links naar rechts
en omgekeerd, is meer in de familie van
Tebak voorgekomen. Papa Tebak was
in de jaren tussen 1910 en 1935 een
trouwe eerste elftalspeler. Maar Papa
Tebak, Evert genaamd, stond in de ploeg
altijd links opgesteld, maar hij was
eigenlijk rechts. En de broer van Frans,
Jo Tebak opereert thans in Eindhoven
als linkshalf, maar rechts even goed als
links.
kans kreeg tegen de geroutineerde Carré
en Terlouw aan de andere zijde het Mer
mans wel heel moeilijk maakte, waren de
belangrijkste spelverdelers vrijwel uitge
schakeld. Alleen een hard schot van de
naar voren gekomen Biesbrouck viel in
deze periode op.
Verder zag men niets anders dan door
zichtige combinaties, slecht plaatsen en een
steeds maar zakkend tempo. Vooral bij de
Belgen. En daarvan hadden de Nederlan
ders kunnen profiteren. Ze deden het niet,
zodat uiteindelijk de iets betere techniek
van de Belgen toch nog de doorslag gaf,
nadat Kraak zijn tweede blunder had be
gaan.
Wel kreeg Mermans nog een uitgelezen
kans om de voorsprong te vergroten, maar
opnieuw miste de Belg grandioos. Zo kwam
het einde van een slechte wedstrijd tussen
twee ploegen, die zeer veel zwakke plek
ken en gebreken vertoonden".
ADVERTENTIE
ut
De enige Nederlandse goal is gescoord. De Belgische doelman Boogaerts weet nog
niet goed hoe hij het heeft, Carré grijpt vertwijfeld naar zijn hoofd. Van der Kuil
juicht. Lenstra, die het doelpunt maakte, is op de foto niet zichtbaar.
In een artikel in het in Genève verschij
nende blad „Semaine Sportive", heeft de
kanselier van het Internationaal Olympisch
Comité, Albert Mayer, een gedachtenwis-
seling beproken, die hij met de secretaris
van de Engelse Voetbalbond, Stanley Rous,
heeft gehad naar aanleiding van het Olym
pische voetbaltournooi.
Volgens Mayer is Rous de mening toe
gedaan, dat voetbal van het Olympisch pro
gramma geschrapt moet worden. „Het tour-
nooi van Helsinki zal als een groot bedrog
op sportgebied in de geschiedenis voort
leven. Verschillende voetbalbonden, die nog
geloof hadden in de eerlijkheid van de
leidende personen, zijn bitter teleurgesteld
geworden. Een groot aantal bonden", aldus
Rous, „hebben zich door beroepsspelers la
ten vertegenwoordigen.
Daardoor is een verkeerd beeld van de
werkelijke speelsterkte van het amateur
voetbal in de betrokken landen ontstaan,
met als gevolg een ontelbaar aantal moei
lijkheden. Zou men tot een besnoeiing van
het Olympisch programma overgaan, dan
dient op de eerste plaats voetbal geschrapt
te worden", zo zegt Rous.
ADVERTENTIE
amstkkdamsevaart20 .teL 11053
Wastarieven vanaf 25 ct. per KG
Kant en klaar 52 ct. per kg
Made trom
De voetbalwedstrijd WalesSchotland,
in Ninianpark in Cardiff gespeeld, trok zes
tigduizend toeschouwers, die van een zeer
spannende strijd getuige zijn geweest. Het
spel rees echter slechts af en toe tot grote
hoogte, en dan voornamelijk door toedoen
van de Schotten, die echter de grootste
moeite hadden om de vastberaden en vurige
voorhoede van Wales in bedwang te houden.
Na een aarzelend begin kwam George
Young van de Rangers, de aanvoerder van
de Schotse ploeg, schitterend op dreef. Hij
werd toen het grote struikelblok voor de
verwoede stormlopen van de mannen van
Wales, goed terzijde gestaan door de spil
Brennan van Newcastle United, die tegen
midvoor Tervor Ford ge engemakkelijke
taak had.
In de vierentwintigste minuut gaf Ford
zijn ploeg de leiding met een schot van
veertien meter afstand. Hij kreeg de bal
van Foulkes, draaide zich bliksemsnel om
en schoot geweldig hard in.
Wales had daarna het beste van het spel
en de schotten kregen met de gelijkmaker,
waarvoor Brown van Blackpool tien minu
ten later zorgde, wel iets meer dan hun
toekwam.
Schotland sterker
Na de rust werd Schotland sterker en
in de vijfentwintigste minuut kwam dit
overwicht tot uitdrukking in een doelpunt.
Eerst kopte Davies de bal tegen de boven
lat, waarna Billy Steel de bal bemachtigde
en doorgaf aan Liddell. Deze zette er zijn
hoofd onder en ver buiten bereik van de
keeper van Wales vloog de bal in het net.
De hele Welse ploeg toog toen ten aan
val, maar de voortreffelijke achterhoede
van Schotland hield stand tot het einde.
Er is een tijd geweest, dat de voetbalwedstrijden tussen België en Nederland zich
kenmerkten door goed èn spannend voetbal. Daarna kwam de periode van minder
goed, maar toch altijd nog spannende wedstrijden en nu na de wedstrijd van giste
ren schijnt een geheel nieuwe periode ingeluid te zijn: slecht voetbal zonder span
ning. We zeggen met nadruk s c h ij n t, want hopelijk zullen beide ploegen en beide
elftalcommissies lering trekking van deze wedstrijd, zodat de volgende interland
tussen de beide lage landen weer zal zijn als vroeger en er niet van een periode van
slecht voetbal gesproken behoeft te worden. Weer wedstrijden met hoogtepunten,
weer wedstrijden met de juiste man op de juiste plaats en ook weer wedstrijden,
waaraan het publiek door dat goede en spannende voetbal een sfeer kan geven. En
dus niet zoals gisteren in Deurne, waar het stadion alleen maar kil en winderig was
en zeker geen „hel", zoals men dat bij vorige gelegenheden pleegde te noemen.
En toch een nederlaag. Waar het aan te
wijten was? In de eerste plaats aan Kraak,
die twee grote fouten beging. In de wed
strijd tegen Wolverhampton Wanderers
had hii ook al schuld aan een doelpunt en
■het ziet er naar uit dat er naar een ver
vanger van de IJmuidenaar moet worden
uitgezien. Kraak heeft niet meer die grote
zekerheid over zich, waarmede hii vroe
ger steeds een uitblinker was. Gisteren
ook weifelde hij maar al te dikwijls als
wist hij niet het juiste moment van ingrij
pen te kiezen.
In de tweede plaats had de voorhoede
schuld aan de nederlaag. Abe Lenstra
voelde zich typisch niet thuis op de vleu
gel en zwierf maar al te dikwijls ergens
waar hij eenvoudig niet gevaarlijk kón
worden en de beide binnenspelers Ben-
naars en de debutant Lugthart kwamen
zowel spelinzicht als techniek tekort. En
Van 'Roessel had bovendien nog zijn
meester in Carré gevonden.
De beste man in de Nederlandse voor
hoede was ongetwijfeld Van der Kuil, die
dikwi.jls gevaarlijke passes gaf na indivi
dueel verdienstelijk werk. En dat wilde te
gen de vervaarlijke Belgische linksback
Van Brandt heel wat zeggen.
De beide kanthalfs Biesbrouck en Wiertz
vielen op door hun onvermoeide zwoegen
gedurende de gehele wedstrijd. Over deze
beide technisch niet zo knappe maar wel
achttien karaats enthousiaste spelers valt
veel goeds te zeggen. Alleen het is
steeds hetzelfde liedje hun plaatsen liet
veel te wensen over. Vooral op momenten
waarin zij in het geheel niet werden ge
hinderd.
In de achterhoede was Terlouw onge
twijfeld de beste man, De Sparta-speler
was de gehele wedstrijd de meerdere van
de Belgische middenvoor Mermans met
wie hij een zeer stevig, maar volkomen
fair duel streed.
Van der Kuil, de enige speler in de Neder
landse voorhoede die voldeed.
Ook Tebak en Alberts voldeden. Al is
het natuurlijk een grote vraag wat zij bei
den gepresteerd zouden hebben tegen een
waarlijk gevaarlijke voorhoede, iets wat
de Belgische zeker niet was.
Resumerend kunnen wij dus wel zeggen
dat Nederland in een slechte wedstrijd on
verdiend verloor door fouten van de doel-
verdediger en door het falen van de voor
hoede als geheel. De taak van de keuze
commissie, die het elftal dat volgende
maand in Huil tegen het Engelse amateur
team speelt moet samenstellen, is er waar
lijk niet eenvoudiger op geworden!
Wij zijn Zondagmiddag
naar BelgiëNederland
gaan kijken. Maar niet
in de „hel van Deurne",
doch in het gebouw van
de HKB in de Tempe
liersstraat, waar een on
dernemende radio-han
delaar drie televisietoe
stellen had geplaatst. Hij
trok er een stampvolle
zaal mee, die voor het
eerst een ganse voetbal
wedstrijd op het scherm
kon zien.
ZienNou ja, het was
min of meer te volgen,
al spraken televisie-des
kundigen van een uitne
mend geslaagde voorstel
ling. Zónder storing. En
de zaal genoot van het
feit, dat zij op het mo
ment, dat de heer uit
Heerenveen een soejang
tegen de bal gaf, zij dat
op hetzelfde moment
kon waarnemen. Nou ja,
waarnemen. Zolang het
Abe met zijn opzichtige
kuif of de Belg Reynierse
met zijn peenhaar was,
ging het best. Nou ja
best. Dat was het alleen
wanneer de camera
mannen een klein speel
vlak in het vizier namen.
Zo gauw het ganse veld
op het scherm verscheen,
zag men een paar hard-
rennende kabouters, die
om geen enkele aanwijs
bare reden de benen op
hieven, in de lucht
sprongen of op hun ge
zicht vielen. De bal was
dan namelijk niet te zien.
Nochtans maakte het ge
heel een indruk van ac
tualiteit, daar kon zelfs
de spookachtige aard
appel, die voortdurend
midden in het beeldvlak
zweefde, niets tegen
doen. Het legioen in de
HKB zuchtte met dat in
Deurne bij een gemiste
kans, genoot hoorbaar
wanneer Abe een paar
Belzen in de luren legde
en rilde voelbaar wan
neer de „café-uitbater"
Torke Lemberechts door
de oranje defensie snor
de. En het juichte harts
tochtelijk toen de Heer
uit het Veen laconiek een
gat in de Belgische muur
boorde. De twee Belgi
sche goals kon het niet
zien. Maar ja, die zag
Piet Kraak ook niet.
Wat die actualiteit be
treft; een bang vermoe
den werd bewaarheid.
Toen de sobere, hier en
daar commentaar geven
de illustratie van televi
sie-verslaggever Dick v.
Rijn (hij deed het weer
sportief, al is het een
veeg teken, dit te moeten
signaleren) werd ver
vangen door het radio
verslag van Aad van
Leeuwen, kon men zien
hoe het tempo van de
verslaggever achter bleef
bij de snelheid van het
spel. Het zei af en toe
maar wat. En waar er
geen Han Hollander
m.eer is, die natuurlijk
ook maar wat zei, maar
het zo aardig zei, is de
televisie op dat punt een
hele vooruitgang.
Zoals wij al opmerkten,
het werd geacht een uit
stekend geslaagde uit
zending te zijn. Zij
maakte ongeveer het ef
fect van een amateur
film in de huiskamer
vertoond. Zodat de KN
VB geen vrees hoeft
te koesteren voor de
recette. Want zolang de
televisie niet de geur
van het grasveldde har
de tribunebanken, de re
genbuien, verse pinda's
van vorig jaar en het
voetbal op ware grootte
kan fourneren, die teza
men de charme van een
wedstrijd helpen vor
men, blijft de televisie
maar een surrogaat. Zij
het dan een aardig sur
rogaat!
De Belgische doelman weert zich tijdens een Nederlandse aanval. Van links naar rechts:
Maertens, Van Roessel, doelman Boogaerts, Carré, Lugthart, Van Brandt en de
Engelse scheidsrechter Ling.
Het Nederlands Jeugdelftal heeft in de
laatste jaren wel eens beter gespeeld, dan
dit keer te Antwerpen tegen de Belgische
jongeren. Het spel, dat de Oranjebroeken
tegenover dat van de tegenstanders stelden,
was zwak van opzet en afwerking, in het
bijzonder voor de rust. De uitslag, drie-een
in het voordeel der Belgen, is echter wel
wat geflatteerd.
Vaak waren onze landgenoten in het veld
iets sterker dan hun tegenstanders, maar
het belangrijke verschil tussen beide ploe
gen was gelegen in de wijze van samenspel.
Wanneer een Nederlandse speler de bal in
zijn bezit kreeg, volgde er in negen van de
tien gevallen een solo-actie, die meestal op
niets uitliep. Lukte het daarna alsnog de
bal vrij te krijgen, dan ging het leder naar
een medespeler, die dan meestal allang
gedekt stond. Zo ontbrak aan het Neder
landse aanvalsspel het nodige tempo en het
verrassende element. Zonder veel inspan
ning kon de Belgische verdediging door
gaans ingrijpen. Het samenspel bij de Bel
gen was sneller, ook al door de weinig tijd
vergende passen langs de grond.
Na drie minuten
Al na drie minuten hadden de Belgen de
score geopend, toen linksbinnen Bertels op
een pass van rechtsbinnen Torfs tussen
Van der Hurk en Claus doorglipte en een
hard schot loste, waar doelman Tap radi
caal overheen viel. De Nederlandse mid
denlinie, waarin Dahrs moeite had zich aan
te passen, was onzeker begonnen en Tap
bleef na zijn eerste misgreep weifelend op
treden. Langzamerhand kon het Neder
lands Jeugdelftal zich wat meer loswerken.
Na een kwartier kregen Van der Hoek en
De Wit, die een verdienstelijke partij
speelden, een paar mooie schietkansen.
Toch waren het de Belgen, die eerst zouden
doelpunten. Een switch tussen midvoor De
Wael en rechtsbuiten Vliers, een uitsteken
de vleugelspeler, bracht de stand op twee
nul.
Goed gesteund door Van Woerden en de
hardwerkende De Wit verhoogde de Ne
derlandse voorhoede het tempo. In de vijf
entwintigste minuut zorgden Van der Hoek
en De Wit voor een copie van het tweede
Belgische doelpunt. Rijnvis kreeg kort
hierna nog een kans, maar zijn diagonaal
schot vloog naast het doel.
In de tweede helft was het samenspel in
de Nederlandse gelederen iets beter, maar
voor het doel werden alle kansen ver
knoeid. Daarbij bleek ook dat zich onder
de Nederlanders geen enkele schutter van
formaat bevond. Van der Hoek en Van der
Wel kwamen een paar keer vrij, maar
meestal waren de schoten te hoog gericht
of te zacht. Het was tenslotte Vliers, die
aan de spanning een einde maakte, toen
hij een slecht door de Nederlandse defensie
weggewerkte bal opving en langs Tap joeg.
Het was drie-een en met deze stand kwam
het einde.
De in Wenen gespeelde voetbalwedstrijd
tussen Oostenrijk en Frankrijk eindigde in
een twee-een overwinning voor Frankrijk.
Bij rust was de stand twee-nul voor het
Franse elftal. Het Oostenrijkse doelpunt
werd in de tweede helft uit een strafschop
gemaakt door Walzhofer.
In Kopenhagen werd de interland voet
balwedstrijd gespeeld tussen Denemarken
en Noorwegen. De uitslag werd drie-een
voor Noorwegen, nadat bij rust Noor
wegen reeds met een-nul de leiding had.
De in Brno gespeelde voetbalwedstrijd
tussen de B-elftallen van Tsjechoslowakije
en Hongarije eindigde in een gelijkspel:
een-een.
