Dit maken we zelf
Marius Constant won de Italia-prijs
De Nederlandse
huishoudraad
geeft voorlichting
De zaak-Andreas
Eerst een auto, dan een vleugel
Avondblouse
Nieuwe Parijse
modellen
Huishoudelijk nieuwtje
ZATERDAG 8 NOVEMBER 1952
10
BRIEVEN VAN EEN PARIJS E HUISVROUW
FEUILLETON
(Door Harry Hoff,
vertaald uit het Duits)
<v
oer
de^
rouw
(Van onze Parijse medewerkster)
P a r ij s, November 1952.
In deze soms zo boze wereld wordt de deugd helaas niet altijd beloond, zomin als
het talent altijd zijn verdiende erkenning oogst. Maar daarom is het dès te op-
beurender en hartverwarmender als dat laatste zo nu en dan eens wèl gebeurt. En
dat nu is dezer dagen één van onze goede vrienden overkomen, de jonge compo
nist Marius Constant, die met zijn radio-ballet de Fluitspeler de Italia-prijs heeft
verworven. Dat is een onderscheiding die met betrekking tot de radio zo onge
veer te vergelijken valt met de Nobelprijs op het gebied van litteratuur of weten
schap. Een internationale jury komt daarvoor iedere Octobermaand in Milaan bij
een, om uit te maken wie het afgelopen jaar het beste werk, muzikaal of drama
tisch, voor de radio geschreven heeft. De bekroonde inzender ontvangt dan een
bedrag van één millioen Franse franken, of wel f 11.000.
Een jaar of twee geleden kreeg ik
een uitnodiging voor een concert dat
een nieuw orkst zou geven om zich zo
voor te stellen aan het Parijse publiek.
Het orkest bestond uit vergevorderde
muziekstudenten, uit velerlei landen
afkomstig en het programma vermeld
de niets dan onbekende stukken. Nu
is óók in Parijs het financiële
slagen van een concert in sterke mate
afhankelijk van de roem van de diri
gent en/of de solist èn van de popu
lariteit van het programma, en omdat
op al die punten aan die voorwaarden
helemaal niet was voldaan, bleek het
direct al bijzonder verheugend dat de
zaal desondanks zo goed als vol was
gestroomd. Dit concert nu stond onder
leiding van Marius Constant, een naam
waarvan toen in Parijs nog niemand
ooit had gehoord. En het concert werd
een buitengewoon groot succes, dat,
daarover waren allen, orkestleden èn
publiek, het roerend eens, wel in de
eerste plaats aan de dirigent was te
danken. Constant, die toen net 24 was,
gaf hier blijk van een talent voor diri
geren, waarover iedereen terecht even
opgetogen was.
Zoals dat in Parijs gewoonte is, ble
ken velen na het concert de dirigent
even de hand te willen drukken en na
afloop ging ook ik naar de solistenka
mer, om Constant te complimenteren.
En dat was dan de eerste, natuurlijk
vluchtige, kennismaking.
Een paar dagen later, toen we op
een avond naar de bioscoop waren ge
weest en in de bistro van onze wijk
nog even een verwarmend grocje
dronken, ontmoetten we, bij toeval,
Constant opnieuw, die daar met zijn
vrouw aan de zinc ook nog een glaasje
ledigde. Hij bleek een paar huizenblok
ken van ons af te wonen en we stelden
de Constants daarom voor eens bij ons
aan te komen. Hetgeen ze de volgende
dag al deden en uit dat eerste bezoek
zou toen al gauw een hechte vriend
schap ontstaan.
Marius had ons verteld dat hij en
zijn vrouw Roemenen waren en dat
hij met een beurs van het Conserva
torium uit Boekarest, waar hij bij
Enesco had gewerkt, in Parijs zijn stu
dies nu voltooide. Sonia, zijn vrouw,
was danseres en werkte in een ballet
groep. Breed hadden ze het niet, maar
hun grootste zorg was toen toch wel
hoe ze zich zouden kunnen onttrekken
aan de verplichting binnenkort weer
naar Roemenië terug te keren. Want
wat ze over de toestanden daar onder
het nieuwe regime zo al vernomen
hadden, droeg er nu niet direct toe bij
om hun heimwee te versterken, al was
hun hele familie dan ook in Roemenië
achtergebleven. Toen het moment aan
brak dat ze terug moesten keren naar
hun vaderland, besloten onze vrienden
in Frankrijk te blijven, een besluit dat
echter inhield dat ze door het verlies
van hun paspoort nu automatisch sta-
tenloos waren geworden. Dat is een
heel weinig aanlokkelijke situatie, om
dat je dan o.m. voor ieder reisje naar
het buitenland eerst een ontstellend
aantal démarches bij Franse ambtena
ren moet maken, wat hier een even
tijdrovende als trieste geschiedenis is.
Bovendien zaten de Constants nu zon
der financiële ondersteuning, zodat ze
hun tijd wel moesten gaan verdelen
tussen hun studie en het zoeken naar
en vervullen van alle soorten schnab-
beltjes zoals een baantje onder mu
sici wordt genoemd om de beide
hoofden nog net boven water te kun
nen houden. En tenslotte droegen ze
dan nog hun last mee in de Parijse
woningcrisis doordat ze, tengevolge
van Marius' pianostudie, nooit veel
langer dan een paar weken op dezelfde
kamer werden geduld. En je moet Pa
rijs een beetje kennen om te weten
wat het betekent hier vandaag op
straat te worden gezet
Niettemin hebben ze zich door al die
moeilijkheden met bewonderenswaar
dige moed heengeslagen en zoetjesaan
ging alles een tikje beter. Marius kreeg
wat werk bij de radio, waardoor hij
zich nog al wat relaties maakte, die
een goed woordje voor hem deden bij
het ministerie, zodat hij tenslotte tot
Fransman kon worden genaturaliseerd.
Dat geschiedde een goede maand ge
leden, welke gebeurtenis we met zijn
vieren rond een wankel tafeltje dat,
met zijn piano de twee voornaamste
meubels in hun pensionkamer vorm
den, op uitbundige wijze hebben ge
vierd. Ze waren natuurlijk niet zo'n
beetje trots op hun nieuwe paspoorten,
die iedereen dan ook bewonderen
moest.
Maar twee weken later bleek Frank
rijk niet minder trots op deze nieuwe
onderdaan te kunnen zijn, omdat Con
stant toen, als gezegd, de grote radio- j"4,
prijs in Italië veroverde. In alle kran
ten verschenen fiere artikelen en ver
slagen over de gebeurtenis en iedereen
toonde zich hier natuurlijk zielsver-
heugd dat het dan toch maar weer een
Fransman was die deze internationale
onderscheiding in de wacht had ge
sleept
Wat Marius, die drie jaar onder een
vertrouwelijke last van schulden ge
bukt is gegaan nu met al dat geld gaat
doen? Ten eerste, zegt hij, een auto
kopen. En dat schaf ik me een nieuwe
vleugel aan. En daarna zoek ik een
nieuw appartement dat zo mooi zal
moeten zijn dat ik voor het laatst van
mijn leven hoef te verhuizen! Prachtig
enorm zeg ik geestdriftig terwijl ik
probeer te vergeten dat het geld dat
hij in handen krijgt hopelijk net vol
doende zal blijken om er zijn crediteu
ren mee af te lossen. Maar misschien,
je kan dat tenslotte nooit helemaal ze
ker weten, blijken die schuldeisers wel
net zo opgetogen als de journalisten
over Marius' triomf zodat zijn verlan
gens dan echt in vervulling kunnen
gaan. Een eigen autootje, een eigen
vleugel en een eigen huis, een maand
geleden had hij daarover zelfs des
nachts niet durven dromen en dat doet
hij nu dan toch maar. ganse dagen en
zelfs hardop! éve.
Op uitnodiging van de Ned. Huis
houdraad kwamen deze maand de
hoofdbesturen van de aangesloten
vrouwenorganisaties bijeen in Pulchri
Studio-Den Haag. Na het openingswoord
van de presidente, mevrouw J. Meihui
zenTer Braake, gaven mevrouw prof.
C. W. Willinge PrinsVisser en mejuf
frouw ir. M. Knottenbelt een korte uit
eenzetting ter verduidelijking van het
terrein van werkzaamheden waarop de
Nederlandse Huishoudraad zich be
weegt. Mevrouw prof. Willinge Prins
legde nog eens de nadruk op het werk
van De Ned. Huishoudraad en vooral
op twee elementen: studie en actie. Bei
de zijn noodzakelijk voor het bereiken
van de doelstelling: a. het in het alge
meen belang bevorderen van een doel
matig voeren van de huishouding; b. de
vertegenwoordiging van de consumptie-
belangen en huishoudelijke belangen bij
Overheidsinstellingen, wetenschappe
lijke instituten, industrie en handel.
Door de voortschrijdende ontwikke
ling van de techniek komen steeds
nieuwe artikelen en materialen aan de
markt; het productie-apparaat wordt
steeds ingewikkelder. Door beide oor
zaken is de huisvrouw als eenling niet
in staat haar verlangens te formuleren
en deze aan de industrie, handel en
overheid voor te leggen. Menigmaal zal
de huisvrouw als eenling de verzuchting
slaken: hoe kan ik beoordelen of ik waar
voor mijn geld krijg, hoe kan ik invloed
uitoefenen op aard, kwaliteit, assorti
ment en prijs voor de goederen en dien
sten die ik nodig heb. Bovendien: al
schrijdt de organisatie van het bedrijfs
leven voort, in het overleg dat, tussen
alle belanghebben in de bedrijfstakken
gevoerd wordt, ontbreekt de huisvrouw,
die toch de voornaamste consumente,
althans koopster is!
Enkele particuliere stichtingen (Ke-
ma, Gasstichting, Ned. V. v. H.) zijn op
een gedeelte van het terrein van het on
derzoeken van huishoudelijke artikelen
actief, maar er blijft nog een groot ge
bied braak liggen, dat nodig bewerkt
zou moeten worden door wetenschappe
lijk onderzoek.
Namens de Nederlandse huisvrouwen
kan de N.H.R. als vertegenwoordigster
optreden en zij heeft dit reeds in vele
gevallen gedaan.
Vervolgens vertelde mej. ir. mr. Knot
tenbelt over de nieuwe textielvezels die
in de laatste jaren door research gevon
den zijn. Vroeger had een huisvrouw te
maken met katoen, linnen, zijde, wol en
In de City Hall te Manchester, Engeland, wordt momenteel een tentoonstelling
gehouden voor de „Vrouw en haar Huis". Er is een belangrijke inzending van de
Chance Brothers Ltd. Deze fabrikanten namelijk exposeren voor de eerste maal
in Manchester een nieuw type glaswerk, dat zeer vele voordelen biedt voor de
gebruiker. Ten eerste is wel belangrijk de lage prijs. Schaaltjes en kommetjes b.v.
voor het dessert zijn al verkrijgbaar voor ongeveer f 0.50 per stuk. Men kan ze
ook in serie krijgen. Zoals u op de foto kunt zien zijn de ontwerpen zeer mooi van
tekening. Dit geperste glaswerk is van sterke kwaliteit. Goede kleuren en een
mooie weerspiegeling geven het glas een zeer „dure" indruk. Hier ziet u de glazen
kommetjes, die vervaardigd zijn met goudkleurige banden en ringen in rood en
wit, zwart en wit, zwart en geel en zwart en rood.
Dit glaswerk van de Chance Brothers Ltd. is speciaal voor de bierdrinkers. Het
is zeer licht van gewicht. En wat het uiterlijk betreft mag het er zijn.
zij wist deze stoffen goed te onderschei
den, maar nu zijn er zoveel nieuwe stof
fen die bovendien meest alle gemengd
verwerkt worden, dat het niet meer mo
gelijk is door uiterlijke waarneming de
samenstelling van textiel te bepalen. Zo
werd getoond 'n lap zwarte rayon, die
zelfs textieldeskundigen voor katoen
aangezien hadden; een grijze lap rayon
vezel, die er als wollen kamgaren uit-
Een Nederlandse fabrikant is nu op de gedachte gekomen kinderwantjes te gaan
maken, die niet alleen een losse duim, maar bovendien een dito pink hebben,
opdat de kleintjes ook met hun wantjes aan naar hartelust kunnen grijpen. Die
wantjes, welke met de naam Jolly Joy gedoopt zijn, blijven hun kleine baasje
of bazinnetje trouw, dank zij een speciale polsconstructie, die er voor zorgt, dat
zij niet van de hand kunnen afglijden. Als u de foto bekijkt, ziet u, in welk
opzicht Jolly Joy nog verder van gewone wantjes verschilt. Van het linker
wantje kijkt u dan het diep-bedroefde kopje van „Jantje huilt" en van het
rechter de olijke snuit van „Jantje lacht" aan. Nee werkelijk, die fabrikant
heeft er zich niet met een Jantje van Leiden afgemaakt.
dreven zijn met de naald, wordt deze
pas versierd met Richelieu borduursel.
Dit is nog een heel werkje apart, en kan
dan ook alleen gedaan worden als u op
de hoogte bent met de techniek van dit
borduren. De volgende maal geven wij
u een uitgewerkt ontwerp voor de ver
siering van deze blouse, nu echter gaan
we ons bezig houden met het patroon.
Deze blouse kan gemaakt worden
van verschillende stoffen, heel mooi
hiervoor is b.v. de toile de sole, verder
batist. Niet aan te raden is in dit geval
nylon, omdat dit te veel zou rafelen.
Als we onze keuze gemaakt hebben,
dan nemen we 1 y2 meter stof, de breedte
van de stof moet ongeveer 80 of 90 cm
zijn. Het patroon is gemaakt voor maat
42, de bovenwijdte is 96, ruglengte 40,
taillewijdte 72 cm. Allereerst tekenen
wij de patronen op papier, knippen deze
uit en leggen ze op de stof zoals de
tekening dit duidelijk aangeeft'. Denkt
u er wel aan bij alle delen naden aan te
knippen! Als u van plan bent de blouse
met borduurwerk te versieren, dan
Nadat u met plezier aan de avondrok
gewerkt hebt en deze naar we hopen
goed uitgevallen is, zullen we deze week
de blouse die hierbij hoort bespreken.
Op het plaatje ziet u een heel eenvou
dige blouse met een lage hals en ronde
nas eron ^'oor de lezeressen die erg be-
Dit vrolijke, jonge vijftal,
dat u hier als mannequins
ziet, is een groepje jonge
toneel- en filmsterretjes. Zij
dragen enkele nieuwe Pa
rijse modellen. Van links
naar rechts: Anne Vernon,
die een vlot tweed-ensem
ble draagt met een nauwe
rok; Dany Robin, gekleed
in een namiddagjapon met
laag décolleté; Blanchette
Brunot in een Schotse ruit
met franje; Brigitte Bardot,
die een witte bontpantalon
draagt voor na het skiën
en Frangoise Arnoul, ge
kleed in een combinatie van
ribfluweel en gebreide
beenstukken, eveneens een
dracht voor en na het skiën.
knipt u alle delen voor de blouse uit zo
als de tekening aangeeft, bent u echter
van plan het borduurwerk te laten ver
vallen, dan kunt u beter de ronde pas
sen van dubbele stof maken. U hebt dan
natuurlijk iets meer stof nodig.
Wanneer we de passen niet dubbel
knippen, wordt de hals met een schuin
biesje afgewerkt. De zijnaad van de
blouse wordt tot 15 cm boven de taille
dichtgenaaid. U ziet op de tekening een
tekentje staan. De rest van de naad
wordt opgengelaten voor het armsgat.
L. S.
V O UuS.
zag en een plastic kleedje met het aan
zien van linnen weefsel; een wind-jack
dat door chemisch reinigen stijf als een
plank was geworden. Dit jack bleek bij
onderzoek te zijn van katoen, water
dicht gemaakt met een soort plastic.
Door het stomen was de weekmaker van
dit materiaal verloren gegaan en was
slechts hard plastic over gebleven. In
dien het windjack met water gewassen
was, zou het uitstekend gebleven zijn.
Aangezien het voor de huisvrouw
echter zeer gewenst zou zijn dat zij na
dere bijzonderheden van het weefsel dat
zij koopt kent, is het dringend nood
zakelijk dat zij betere voorlichting om
trent de textiel zal ontvangen b.v. door
een etiket in textielgoederen aan te
brengen waarop duurzaamheid en was-
behandeling der goederen zijn vermeld.
Het zou de huisvrouw weinig zeggen in
dien uitsluitend de samenstelling van
het weefsel vermeld werd. Het aantal
vezels dat toegepast kan worden en dan
nog wel gemengd èn in verschillende
kwaliteiten maakt het onmogelijk om
zelfs als men de samenstelling weet, ge
bruikseigenschappen hieruit af te lei
den. De N.H.R. ziet het als haar taak er
voor te ijveren dat bovenbedoeld etiket
door handel en industrie ingevoerd zal
worden.
Ook is het voor een huisvrouw niet
eenvoudig om een keuze te maken uit de
vele soorten plastic artikelen. Ook hier
komen nog steeds nieuwe soorten bij,
terwijl deze geheel verschillende eigen
schappen kunnen hebben.
Een bijzondere normalisatiecommissie
houdt zich bezig met het opstellen van
normen voor verschillende soorten plas
tic artikelen. Het is de bedoeling, dat
aan die artikelen, die aan de gestelde
normen voldoen een keurteken verleend
wordt, zodat het publiek dat deze arti
kelen koopt zeker is van goede kwali
teit.
Het secretariaat van de Nederl. Huis
houdraad is gevestigd: Statenlaan 142,
Den Haag, tel. 551723.
In de drogisterij kan men tegenwoor
dig tubes kopen, waarmee men de gaat
jes van houtwurm kan volspuiten. Aan
het uiteinde van de tube zit een heel
fijne opening welke men in het hout-
wurmgaatje kan steken. De vloeistof
verhardt in het hout en veroorzaakt dus
hetzelfde als petroleum namelijk dat de
insecten in het hout stikken door een
gebrek aan lucht, waarmee dus voor
goed een eind aan de houtwurm ge
maakt is. Wel moet men hierbij oppas
sen, dat men deze vloeistof niet langs
het hout laat lopen waardoor men le
lijke vlekken krijgt, die moeilijk te ver
wijderen zijn.
i)
Mevrouw Behnke sloft naar de voor
deur en opent het raampje met de vraag:
„Wat is er van uw dienst?"
Voor de deur staat een heer, die haar
volkomen onbekend is. Binnen in de huis
kamer slaat de klok juist acht uur. Een
kamerverh uurster is niet gewend, zo vroeg
in de ochtend bezoek van vreemden te
krijgen, en zij is er dan ook nog niet op
gekleed.
„Mag ik even binnen komen, mevrouw
Behnke? Ik zou u graag even willen
spreken. Het gaat over mijnheer Feld-
mann".
De stem heeft een vertrouwenwekkende
klank, en bovendien doet de naam Feld-
mann haar meteen zwichten. Mevrouw
Behnke opent de deur voor haar bezoe
ker, die binnentreedt. Een stevige, sta
tige en toch sportieve verschijning. Ie
mand van even in de dertig, keurig ge
kleed. Onder een opvallend hoog voor
hoofd kijken twee donkere ogen haar aan,
niet scherp maar toch doordringend.
Misschien een wat spottende trek om de
mond, doch die verraadt merkwaardiger
wijs tezelfder tijd een energieke vastbe
radenheid.
„Mag ik me eerst even voorstellen? Mijn
naam is Kirch ner, inspecteur van de
Secura Verzekeringsmaatschappij".
„Genoegen met u kennis te maken"
haast mevrouw Behnke zich te zeggen,
terwijl zij haar hand aan haar schort af
veegt. „Komt u verder. Ik ben nog niet
op bezoek gekleed".
Binnengekomen vraagt de bezoeker, met
de deur in huis vallend, wat voor soort
man Feldmann eigenlijk was.
„Tja, wat moet ik u eigenlijk over hem
vertellen? Ik vind het nogal een vreemde
zaak. Mijnheer Feldmann was altijd een
rustige en vriendelijke huurder. We had
den nooit moeilijkheden, en we waren
zelfs enigszins bevriend, in zoverre dat
kan tussen huurder en verhuurster. Och,
we zaten wel eens samen te praten en hij
vertelde mij wel eens over zijn dochter,
die sinds de dood van zijn vrouw bij zijn
broer
„Neem mij niet kwalijk, mevrouw
Behnke. Ik heb momenteel niet zo heel
veel tijd. Laat me direct de hoofdzaak
aansnijden. U weet, wat me voornamelijk
interesseert. Mijnheer Feldmann is plot
seling verdwenen".
„Ja, inderdaad, plotseling verdwenen.
Nou ja, hij heeft me sindsdien nog wel
geschreven.
„O ja? Dat is interessant. Wat schreef
hij?"
„Ik zal het u laten lezen". Na even in
een la gezocht te hebben komt mevrouw
Behnke weer naar de tafel terug. „Hier,
dat is zijn laatste briefje. Leest u maar".
Kirchner leest snel het korte briefje.
„Geachte mevrouw Behnke. Ik moet he
laas plotseling op reis. Ik zal u binnenkort
nader schrijven. Berg mijn bezittingen
voorlopig maar ergens op. Met hartelijke
groeten, Giinther Feldmann".
Mevrouw Behnke draait onrustig op
haar stoel en merkt schuchter op, dat hij
nooit voor enige tijd weggegaan was, zon
der haar persoonlijk te groeten. „En nu
laat hij alleen een briefje achter en is
helemaal verdwenen
„U weet waarschijnlijk, dat mijnheer
Feldmann in dienst was van mijn verze
keringsmaatschappij
„Ja, daar was hij vertegenwoordiger
van. Ik kreeg de indruk, dat hij zijn werk
zeer serieus naam".
„Zeker, zeker. Maar wat mij hierheen
voert is eigenlijk dat afschuwelijk auto
ongeluk van mijnheer Andreas. U weet
wel, de directeur van de steenbakkerij.
Mijnheer Andreas vond toen de dood in
de vlammen van zijn eigen auto. Daar
zijn we zakelijk bij betrokken. Mijnheer
Feldmamn had Andreas bij ons verzekerd.
Wij hebben hem over deze zaak geschre
ven, maar kregen onze brieven terug met
de mededeling, dat de geadresseerde „ver
dwenen" was. Toen hebben we door in
formaties gehoord, dat hij inderdaad on
vindbaar is. Nu kom ik eens informe
ren
„Ja, die brief zult u teruggekregen heb
ben 'doordat ik al zijn post naar de af
zenders heb laten terugsturen. Ik wist
niet- of die brieven belangrijk waren,
maar ik kon ze ook niet doorsturen, om
dat ik zijn adres niet weet".
„Heel verstandig. Mag ik vragen, heeft
Feldmann kort voor zijn plotselinge ver
trek nog belangrijke brieven ontvangen?"
„Hoe kan ik dat nu weten? Het enige
wat mij opviel, was dat hij kort voordat
hij verdween een aangetekende brief, ik
geloof uit Leipzig, ontving. Dat gebeurde
niet zo vaak, vandaar dat ik het mij her
inner".
„Weet u nog, van wie die brief afkom
stig was?"
„Nee, daar heb ik heus niet op gelet".
„Enfin, misschien komt hij net zo plot
seling weer opduiken als hij verdwenen
is. Hij zal wel een afdoende reden gehad
hebben cm er zo ineens tussenuit te trek
ken...."
„Neem wij niet kwalijk, dat ik zo
nieuwsgierig ben, ik bedoel, nu ja, je kunt
toch nooit weten, heeft hij iets op zijn
geweten?"
Inspecteur Kirchner lachte hartelijk.
„Nee, daar hoeft u zich heus geen zorgen
over te maken. Hij is al zo lang bij ons
in dienst, dat ik dat wel met zekerheid
durf te zeggen. Heus, maakt u zich geen
zorgen. Ik zal u echter niet langer lastig
vallen. Ik ben er van overtuigd, dat alles
mettertijd wel zal worden opgehel
derd
Om negen uur is Kirchner op het poli
tiebureau, waar hij ontvangen wordt door
commissaris Lippmann, een kleine, gedron
gen figuur met heldere, levendige ogen.
„Neemt u plaats. U komt waarschijn
lijk voor de zaak Andreas?"
„Inderdaad".
„We hebben er al over gecorrespondeerd.
Er is eigenlijk weinig nieuws te vertel
len".
„Het is ook alleen maar een formeel
onderzoek. Mijn maatschappij wil natuur
lijk officieel zekerheid hebben. Het gaat
per slot van rekening over een verzeke
ring van honderdduizend mark, en dan
moeten we natuurlijk enige voorzichtig
heid betrachten".
Commissaris Lippmann knikt begrij
pend. „Natuurlijk. Maar ik kan u verze
keren, dat u gerust kunt zijn. We hebben
de zaak grondig onderzocht".
„Zelfmoord moet uitgesloten worden ge
acht?"
„Er is geen enkele aanwijzing in die
richting. Integendeel, alles wees in de
richting van een ongeluk".
Kirchner kijkt de commissaris met een
vragende blik aan. „Voor zover we begre
pen hebben, is Andreas in zijn auto ver
brand. Kon hij zich eigenlijk niet meer
in veiligheid stellen?"
„Dat hebben we ons eerst ook afge
vraagd, maar er schijnen toevallige om
standigheden geweest te zijn, die dat niet
mogelijk maakten".
„Het was een gesloten auto. nietwaar?"
„Zeker, Andreas was zo onverstandig
geweest, vlak naast zich bij het stuur nog
een reserve blik met benzine te zetten.
Poen de motor in brand vloog, sloeg een
steekvlam naar het benzineblik, dat ex
plodeerde. De vlammen moeten toen ra
zend snel om zich heen hebben gegrepen.
Alles moet zich heel snel hebben afge
speeld, waardoor Andreas niet meer de
kans kreeg, zich te redden".
„Is dat alles officieel in een proces ver
baal vastgelegd?"
„Uiteraard. We hebben u trouwens een
afschrift van het proces verbaal toegezon
den^ Maar tussen haakjes, waarom hebt
u niet zelf iemand gestuurd, om het on
derzoek bij te wonen en daardoor uit de
eerste hand zekerheid te krijgen?"
(Wordt vervolgd).
