HFC liep Schoten in tweede
helft onder de voet: zes-nul
Boothferrypark: opgebouwd uit puin
De zaak-Andreas
-Clowntje Riek
Corbeth scoorde vijf
maal voor de Good Old
JDURE
KOFFIE
TYBB verloor van
Postduiven, maar
protesteerde
Opnieuw nederlaag
van IJmuiden
Waterloo en Heemstede
in de volgende ronde
EDO-secretaris ontving
zilveren Bondsspeld
MAANDAG 17 NOVEMBER 1952
Go Ahead gaat het gouden
jubileum vieren
zvv
osv
Gouden onafhankelijkheids
beker voor Rotterdam
Voetballer ontving een
gefingeerd prof-contract
Voor de kinderen
Zaterdagmiddagvoetbal
Om O.H.C.-Beker
Ruime zege van VVD
op Vliegende Vogels
Boksen
Wereldkampioen verloor
in de eerste ronde
Heringa Wathrich
FEUILLETON
(Door Harry Hoff,
vertaald uit het Duits)
De voltallige aanhang van Schoten zal het Zondagmiddag langs de lijnen van het
terrein in Haarlem-Noord ongetwijfeld nog een graadje kouder hebben gevonden
dan de enkele honderden HFC-supporters. De geelzwarte ploeg speelde namelijk een
wedstrijd waar hun leden wel koud van móésten worden: met zes-nul verloor
Schoten volkomen verdiend. De Good Old las de tegenstanders in alle opzichten een
degelijk voetballesje.
De nederlaag behoefde Schoten zeker
niet aan een tekort aan vechtlust te wijten.
Integendeel. De oorzaak lag in het gebrek
aan technische vaardigheid, tempo en een
afdoend strijdmiddel tegen het solide sy-
steemspel van H.F.C. Twee maal een kwar
tier hadden de withemden het wat moei
lijker, doch in de overige zestig minuten
speciaal in de tweede helft sneed de
blauw-witte voorhoede herhaaldelijk met
snelle en open' aanvallen door een slecht-
dekkende en daarbij trage verdediging.
Schoten kwam in het veld met twee in
vallers. Voor de geblesseerde Klooster en
voor keeper Kessens, die vervangen wer
den door respectievelijk Nanne en Broese.
Men kon thans duidelijk waarnemen, dat
een voorhoede dikwijls drijft op de door
tastendheid van één speler. Mèt Klooster
was namelijk alle stootkracht uit de aan
val verdwenen. Weinig tactisch inzicht van
de middenlinie en het slechte wegwerken
van de achterhoede verhoogden nog de
machteloosheid van een elftal dat tegen
Volendam toch zulk verdienstelijk werk
deed.
Geen goals vóór rust
In de eerste helft draaide H.F.C. nog
niet op volle toeren. De snelle gebroeders
Winter op de vleugels liepen dikwijls met
groot gemak langs Joppe en Meyer en
schoten elkaar de bal over de gehele
breedte van het veld afgemeten toe. Doch
doelpunten bleven vooralsnog uit. Midvoor
Molenaar en Corbeth hadden ook al niet
veel moeite met de trage Geurts en Veen
wanneer de verbindingsspelers de zuivere
passes gaven. De afwerking was nochtans
niet achttien karaats.
Niemand kon vermoeden dat er in de
tweede helft zo'n snelle en afdoende ont
knoping zou volgen. Direct na de hervat
ting begon het reeds met een soloren van
Molijn, die de Schoten-verdediging met
grote passen voorbijsnelde om op het laat
ste ogenblik te stuiten op keeper Broese.
Corbeth was evenwel meegekomen en
schoot de bal hard via de onderkant van de
lat achter de lijn.
Kort daarop volgde het tweede doel
punt. De teruggetrokken spelende De Nijs
gaf een pass, die door rechtsback Joppe
van richting werd veranderd, waardoor
Corbeth onverwachts een vrij schootsveld
voor zich zag en met een schuiver de be
trouwbare Broese kon passeren.
Deze doelpunten deden Schoten beslist
ADVERTENTIE
Deze maand herdenkt de Deventer voet
balvereniging Go Ahead het feit, dat de
club vijftig jaar geleden werd opgericht.
Een der oprichters was Han Hollander, de
radio-verslaggever, die in de oorlog om
het leven kwam. Hij is ook Go Ahead's
eerste midvoor geweest.
Vier maal smaakten de rood-gelen de
genoegens van een landskampioenschap.
Vijf Go Ahead spelers hebben in het
Nederlands elftal gespeeld: Gerrit Huls
man, Jan de Kreek, Wim Roetert, Jan
Halle en zijn broer Leo, „De leeuw van
Milaan", die jarenlang als keeper in het
Nederlands elftal speelde.
geen goed, ofschoon in die periode een
veldminderheid hoegenaamd niet merk
baar was. De beslissing kwam na twintig
minuten toen Molenaar een voorzet van
Corbeth achter Broese kopte.
Het slot van de eenzijdige wedstrijd is
vlug verteld. Corbeth scoorde na een half
uur nogmaals en tien minuten later om
speelde hij de keeper (50). Drie minuten
voor het einde de invaller-doelman van
Schoten kon na een botsing nog slechts
met moeite hinken wist Corbeth zich de
gang van zaken bij het vorige doelpunt
blijkbaar goed te herinneren, want uit
eenzelfde situatie passeerde hij Broese
voor de zesde maal.
De stand in de tweede klasse B luidt na
opkom®'
;l „teeter®^
VeeU.bletU«
AANGENAAM
VAN SMAAK
Zondag:
AFC
West Frisia
Volendam
HFC
Rapiditas
HVC
Schoten
Zeeburgia
Helder
Voor circa twaalfduizend toeschouwers
heeft een Rotterdams elftal op het Sparta-
terrein in Rotterdam de wedstrijd om de
gouden onafhankelijkheidsbeker met vier-
drie gewonnen van een Bondsploeg, 11a by
de rust met èèn-nul te hebben achterge
staan.
De wedstrijd begon met een tam schot
van Van Melis. De bal werd door Mühring
(Xerxes) echter gemakkelijk gestopt. Na
zeventwintig minuten maakte v. d. Bogert
van dichtbij gebruik van een gemakkelijke
kans, hem door de Bruyckere geboden.
(0-1).
Na de thee bleken de doelpunten goed
koop. Van de aftrap af kreeg Van Melis
door missen van rechtsback en spil een
niet te missen kans (02), terwijl na drie
minuten linksback Verboom (Excelsior)
de bal voor de voeten van De Jong legde,
die niet aarzelde. (03).
Strafschoppen
Vier minuten later werd de Bruyckere
door v. d. Korput gehaakt, doch Westers
schoot de toegestane strafschop naast.
Toen v. Ede wat later de ver uitgelopen
Vrijhof ging passeren, werd hij door de
Limburger bij de benen gegrepen, hetgeen
eveneens een strafschop kostte. Bennings-
hof maakte geen fout. (13). Toen Ben-
ningshof door Formanoy na zestien minu
ten werd gehaakt, kreeg Jac. Heyster van
ruim twintig meter afstand een vrije trap
te nemen, welke schitterend werd geno
men. Over het „muurtje" vloog de bal in
de uiterste hoek. (23). De gelijkmaker
kwam toen v. d. Hoek de bal in zijn bezit
kreeg, Boskamp omspeelde en Vrijhof geen
kans gaf. Benningshof bracht na zesender
tig minuten met een prachtig schot van
verre afstand, de stand op vier-drie.
Rotterdams burgemeester, mr. v. Wal-
sum, reikte na afloop de gouden beker en
de herinneringsmédailles uit.
Naar gebleken is berust 'het verzoek, dat
de linksbuiten van Zwolse Boys Th. Hei
denrijk onlangs heeft ontvangen om zich
met het bestuur van de Franse profclub
Metz in verbinding te stellen, op een grap.
Heidenrijk had uit dit verzoek de zeer be
grijpelijke gevolgtrekking gemaakt, dat
hier sprake was van een eerste poging van
Metz om hem een contract als professional
te laten tekenen.
In werkelijkheid was het schrijven dat
de Zwolse linksbuiten in zijn brievenbus
vond niet door het bestuur van Metz ge
schreven, doch door enkele Zwollenaren,
die hém als slachtoffer hadden uitgekozen
voor een Novemberse Aprilmop.
De brief was in keurig Fi-ans opgesteld
en voorzien van een Franse postzegel,
waarvan het stempel nauwkeurig was bij
gewerkt. In Zwolle is de kwestie dit week
einde het gesprek van de dag geweest,
maar Heidenrijk zelf heeft zich er weinig
van aangetrokken, want hij had reeds be
sloten een eventueel definitief aanbod af
te slaan.
Slechts één wedstrijd stond Zondag voor
de Haarlemse derdeklassers op het pro
gramma: TYBB-Postduiven. De Haarlem
mers waren tegen de leiders van de afde
ling in uitstekende vorm en vooral de voor
hoede der geei-zwarten speelde een sterke
partij. De rust ging in met een twee-nul
voorsprong voor TYBB door doelpunten
van Smit (strafschop) en Huneker.
Toen in de tweede helft Postduiven uit
een strafschop tegenscoorde (21) kreeg
de strijd een spannend karakter. Beide
ploegen roerden zich hevig en toen Hune
ker uit een snelle aanval inschoot en de
scheidsrechter naar het midden wees, le
ken de kansen voor de Haarlemmers met
een drie-één voorsprong gunstig te staan.
De grensrechtervan Postduiven echter,
protesteerde tegen dit doelpunt omdat
naar zijn mening de bal voor deze werd
ingeschoten buiten de zijlijn zou zijn ge
weest. De scheidsrechter herriep zijn be
slissing en keurde Huneker's doelpunt af.
Deze tegenslag deprimeerde TYBB zoda
nig dat de nu sterker wordende Postdui
ven kans zagen gelijk te maken en toen
Swarts de stand op drie-twee bracht, wa
ren de rollen omgedraaid.
Strafschop gemist
Weliswaar kreeg TYBB in de laatste
minuten nogmaals een strafschop te ne
men, doch Smit zag zijn schot door de
Postduiven-doelman gestopt. Na afloop
diende TYBB protest in tegen de beslis
sing van de scheidsrechter.
Hillegom speelde een vriendschappelijke
wedstrijd tegen de Rotterdamse derde
klasser DCL. De Hillegommers wonnen
met vijf-vier.
Dat het Engelse publiek al
tijd nog de voorkeur geeft
aan leaguewedstrijden bo-
van wedstrijden van die van
hun amateurs is Zaterdag
middag in Boothferrypark
in Londen wel weer over
duidelijk bewezen. Een
kwartier voor de aanvang
van de wedstrijd waren er
voor de interlandwedstrijd
nauwelijks een paar dui
zend toeschouwers. Vlak
voor de aanvang en tij
dens de match kwamen
nog wel veel voetballief
hebbers toegestroomd, maar
vol, neen vol was het
Boothferrypark geenszins.
De wegblijvers hebben
ongelijk gekregen, zei ons
een van die toesohouwers
na de wedstrijd. Het was
de beste wedstrijd die hij
dit seizoen in Hull had ge
zien. Nu was deze trouwe
wedstrijdbezoeker niet zo
heel veel gewend, want de
hoogst geklasseerde league
club uit Huil Huil City
speelt in de tweede di
visie en staat daar niet zo
heel ver van de onderste
plaats.
Het veld, waarop de
wedstrijd werd gespeeld,
was in tegenstelling met de
meeste Engelse voetbalvel
den, vrij nieuw en modern
geoutilleerd. In de laatste
wereldoorlog werd het ter
rein van Huil City en alles
wat daarbij hoorde door de
Duitse bombardementen
vernield en het clubbestuur
zat met de handen in het
haar.
Maar dank zij het enthou
siasme en het doorzettings
vermogen van een aantal
jonge zakenlieden, die hun
hart aan voetbal hadden
verpand, kan Boothferry
park thans worden gere
kend tot de fraaiste en best
ingerichte velden.
Op een braak stuk grond
werd spoedig na het staken
der vijandelijkheden begon
nen met de bouw. Maar
voor het zover was, had
men voldoende geld bijeen
moeten brengen. Een mi
nimum van 50.000 pond
sterling was nodig om de
club weer een eigen huis
en een gezonde financiële
basis te geven, zo had men
berekend. Zelfs de grootste
optimisten keken toen wel
even bedenkelijk, maar bin
nen tien dagen na de
opening van de inschrijving
was het fonds met niet
minder dan 8000 pond
overt eken d.
Drie maanden nadat de
eerste spade in de grond
was gestoken, was een zit-
tribune voor 4000 toesohou
wers gereed. Met behulp
van puin uit de gebom
bardeerde straten werden
de andere drie zijden van
het veld met glooiingen
omgeven en toen het sei
zoen 194647 moest be
ginnen, was het veld van
Huil City gereed om de
eerste wedstrijd in de der
de divisie Noord te herber
gen. De maximum capaci
teit was toen 30.000. Daar
na werden voortdurend
verbeteringen en uitbrei
dingen aangebracht en
thans geven drie overdekte
tribunes zitplaatsen aan on
geveer 25.000 toeschouwers,
terwijl in totaal 55.000 lief
hebbers de wedstrijden
kunnen volgen.
Met dezelfde geestdrift
en voortvarendheid werd
aan de wederopbouw van
het elftal gewerkt met het
gevolg dat Huil City wel
dra zijn intrede in de twee
de divisie deed. Menige
eerste divisie club kan ech
ter jaloers zijn op de acco-
modatie, waarover „het
Arsenal van het Noorden"
beschikt.
Daar stond Bunkie nu.
Hij was er helemaal ontdaan van. Nu zat hij hier opgesloten, zonder dat iemand het
wist. En meester zou vast wel boos zijn, als Bunkie niet terugkwam. Hij kon niet
anders doen, dan proberen, de aandacht te trekken.
Dus begon Bunkie te roepen en op de gesloten deur te bonzen.
,Daat me eruit! Ik zit opgesloten!"
Maar hij kreeg geen antwoord. Hoe hij ook schreeuwde, er kwam geen antwoord.
En ook het bonzen hielp niets.
Toen kreeg Bunkie er opeens erg in, dat het zo raar stil was in de school.... En
even later hoorde hij een kerkklok slaan.
Zes maal.Dus het moest al zes uur zijn!
Nu stond hij erg beteuterd te kijken. Dan had hij een hele tijd geslapen, en in die
tussentijd was de school uitgegaan. Dan was er dus niemand meer beneden!
Dat was ook wat. Bunkie kreeg het er benauwd van. Als er niemand meer was om
hem hier uit te laten, zat hij gewoon gevangen!
Bunkie wist geen raad. Wat moest hij doen? De deur kon hij met geen mogelijkheid
open krijgen. Er was wel een raam, maar daar kon hij moeilijk uitklimmen, want
het kamertje lag op de derde verdieping!
Ja, daar zat hij nou. Als hij niet zo dom was geweest om in dat boek te gaan kijken
en als hij maar direct naar de klas terug was gegaan, zat hij hier nu niet opgesloten.
In de Zaterdagmiddagcompetitie heeft
IJmuiden tegen SSVU opnieuw een neder
laag moeten Hjden, waardoor de positie op
de rangiyst er weer niet beter op is ge
worden.
Reeds met rust had de IJmuidense ploeg
een één-nul achterstand en toen in de
tweede helft de thuisclub de voorsprong
tot drie-nul had vergroot, kon Wielinga
voor de IJmuidenaren de eer redden.
Bij de vierde klassers is Telefonia in
de strijd om de hoogste plaats vrijwel
uitgeschakeld. De belangrijke wedstrijd
tegen PVF werd met twee-een verloren,
waardoor de club van Fokker thans een
eenzame plaats inneemt op de ranglijst en
het ziet er naar uit dat het kampioenschap
haar niet kan ontgaan. Zandvoortmeeuwen
gaf op eigen terrein OSO goed partij maar
moest toch met zes-vier het onderspit del
ven en door dit resultaat is de positie van
de Zandvoortse club er weer slechter op
geworden. Maar SVJ deed heel goed werk.
Het won van NDSM met twee-een waar
door deze Haarlemse club in de kopgroep
verzeild is geraakt.
De uitslagen waren:
3e klasse: De Geuzen-KMVZ 2—1, SNL-
I.J selmeervogels 35, SSVU-IJmuiden
3—1.
4B: Zandvoortmeeuwen-üSO 46, P
VF-Telefonia 2—1, WGA-UPTTS 6—1,
SVJ-NDSM 2—1.
Tebak (links) kijkt met bewondering naar
de katachtige sprong van doelverdediger
Landman, die een hard schot van
Groves juist over de lat tikt.
Het loopt de HVB de laatste weken niet
bepaald mee. Werd verleden week op last
van het bondsbestuur het hele programma
afgelast, thans deed Pluvius opnieuw een
poging een spaak in het wiel te steken en
daarin is hij weer aardig geslaagd. Vele
wedstryden konden geen doorgang vinden.
De OHC-beker stond ditmaal weer op
het spel en Waterloo bereikte met een
vijf-drie overwinning op TYBB 2 vrij ge
makkelijk de volgende ronde. Ook Bever
wijk 2 kwam een stapje verder door een
stevige vijf-een zege op Geel Wit. Heem
stede bereikte bij DEM 2 een verdienste
lijk nul-nul gelijk spel en ging daarmee
eveneens over naar de volgende ronde.
Eenzelfde resultaat bereikte IEV-want ook
dit elftal plaatste zich dank zij een gelijk
spel in een uitwedstrijd (tegen BSM) in
de volgende ronde.
Dat Vogelenzang deze tweede ronde
niet zou overleven lag tegen RCH 4 in de
lijn der verwachtingen. De Racingploeg
won met drie-twee en de bekerhouder
Stormvogels 4 deed weer goed werk door
van NAS met drie-nul te winnen. ADO 2-
DCO 2 werd afgelast.
VVD op dreef
In de eerste klasse van de gewone com
petitie werd slechts één wedstrijd ge
speeld. VVD ontving op het uiterst zware
en gladde terrein aan de Oudeweg Vlie
gende Vogels en wist met vier-een te win
nen. Het gevolg hiervan is dat het Droste-
team zich aan de kop der ranglijst nestel
den. En het is niet te verwachten dat
VVD zich heel makkelijk uit het zadel zal
laten wippen. Daarvoor is de ploeg mo
menteel te sterk, al is de positie op het
ogenblik nog wat geflatteerd en hebben
bijvoorbeeld Waterloo en Haarlem 3A
minder verliespunten.
Goed werk deed EDO 4 in IB door van
Onze Gezellen 2 met vier-drie te winnen,
waardoor deze elftallen van plaats ver
wisselden en dus de Gezellen thans onder
aan staan. HFC 3 speelde gelijk tegen
EDO 5 en HBC 3 werd in Wijk aan
Zee door de reserves van de badplaatsclub
met drie-een geklopt.
Zege van SVIJ
Een goede prestatie leverde SVIJ in 2A
door van Spaarnevogels met twee-één te
winnen waarmee het gevaar voor de on
derste plaats weer minder werd. In 2B
werd geen beslissing verkregen in de be
langrijke ontmoeting tussen Kinheim 2 en
VSV 4. De strijd eindigde in een twee
twee gelijk spel waardoor beiden een kost
baar puntje verspeelden waarmee TYBB 2
en vooral Schoten 3 gebaat zijn. De Scho
tenaren wonnen van het zwakke Spaarn-
dam met zes-drie en zijn in de kopgroep
opgenomen. De positie van DCO 3 in 2D
werd wederom versterkt dank zij de ze
ven-twee overwinning op Vliegende Vo
gels 3.
Tijdens een bijeenkomst van het
EDO-bestuur en.het eerste elftal van
deze vereniging, op Zaterdagavond in
hotel Royal in Haarlem, is de secre
taris van deze vereniging, de heer W.
Hirs, in verband met het feit dat deze
dertig jaar bestuurslid is, hartelijk ge
huldigd. Naast het vrijwel volledige
EDO-bestuur met commissieleden en
de eerste elftal spelers waren vrijwel
alle bestuursleden van de HVB aan
wezig alsmede de heer G. Kruyver,
bestuurslid van de KNVB en afge
vaardigden van de Vlaardingse twee
de klasser Fortuna.
De heer R. Cats, voorzitter van EDO,
opende de bijeenkomst en overhandigde
de secretaris een enveloppe met inhoud.
De heer G. Kruyver sprak woorden van
waardering tegen EDO's secretaris en
prees de KNVB gelukkig, dat de bond
over functionarissen beschikte die veel
vrije tijd besteden en zich grote opoffe
ring getroosten voor de voetbalsport.
Voor deze mensen heeft de KNVB een
onderscheidingsteken, de Zilveren Bonds
speld, en het deed de heer Kruyver ge
noegen deze speld aan de heer Hirs te mo
gen overhandigen.
De voorzitter van de HVB overhandig
de de heer Hirs een paar manchetknopen
met het HVB-wapen en Jan Koning deed
zijn felicitaties namens het eerste elftal
ook al vergezeld gaan van een aardig
cadeau.
„Zilveren logger"
Hierna overhandigde de vertegenwoor
diger van Fortuna aan EDO de fraaie
wisselprijs van het nederlagen-tournooi,
waarin EDO de Vlaardingse club de groot
ste nederlaag had toegebracht. De fraaie
prijs, een model van een haringlogger, in
zilver, prijkt thans voor een jaar in EDO's
prijzenkast.
Vic Toweel (Zuid Afrika), wereldkam
pioen bantamgewiclit, verloor Zaterdag
avond zijn titel aan de Australiër Car-
luthers. Hij werd reeds in de eerste ronde
knock out geslagen.
De partij duurde nog geen 2y2 minuut.
En in die tijd kon Toweel geen enkele
stoot plaatsen. De Australiër, een rechts
voorstaande bokser, stormde uit zijn hoek
toen de gong luidde en verraste de kam
pioen met een linkse tegen de kaak. Ver
volgens werd Toweel door de touwen ge
slagen, krabbelde terug in de ring en was
bij „negen" weer op de been. Hij kreeg
echter geen gelegenheid zich te herstellen
en ging neer na vele harde stoten.
De Zuid-Afrikaan had zevenentwintig
partijen gebokst als professional en was
nooit tevoren verslagen.
ADVERTENTIE
HAARLEM
ELECTRISCHE INSTALLATIES
LUIDSPREKENDE
TELEFOON-INSTALLATIES
8)
„Voordat ik me daarover uitlaat, wil
ik eerst een deskundige raadplegen. Maar
voor mezelf ben ik al grotendeels over
tuigd".
„Mag ik u eens vragen, mijnheer Kirch-
ner, wat denkt u dat dat te betekenen zou
hebben? Hoe kwam u overigens op het
denkbeeld, dat die briefjes vervalst zou
den zijn?"
„Omdat hij aan ons, de verzekerings
maatschappij, in het geheel niet heeft
geschreven over zijn plotselinge vertrek,
en dat lijkt me, hem kennende, een heel
belangrijke aanwijzing, dat er iets niet
in orde is".
„Als uw vermoeden juist is, wat bete
kent dat dan?"
Kirchner denkt even na over een voor
zichtig en toch juist antwoord. „Het waar
schijnlijkste lijkt mij, dat er dan iets mis
dadigs achter zit. Iemand heeft waar
schijnlijk van die erfenis gehoord en heeft
Feldmann op een of andere wijze laten
verdwijnen om zich met diens papieren
van het geld meester te maken".
„Maar hebt u nog meerdere aankno
pingspunten om die theorie te ondersteu
nen?"
„Zeker. Bijvoorbeeld, dat hij geen af
scheid heeft genomen van zijn hospita,
met wie hij toch min of meer bevriend
was. Anders deed hij dat zelfs, wanneer
hij voor een paar dagen wegging".
„Maar er lag toch een briefje op zijn
tafel?"
„Dat kan een ander ook hebben neerge
legd".
„Ik hoop dat u de zaken te donker in
ziet, mijnheer Kirchner".
„Ik hoop het ook. Maar gerust ben ik er
allerminst op".
„En wat denkt u nu te doen?"
„Ik ga waarschijnlijk vandaag nog naar
Leipzig om eens met die advocaat Frey-
tag te spreken".
„Dat lijkt me inderdaad, zoals de zaken
nu staan wel aan te raden".
„Ik heb u nu lang genoeg opgehouden,
mijnheer Grau. Mag ik om de striktste
geheimhouding verzoeken?"
„Daar kunt u van verzekerd zijn. U pro
beert mij op de hoogte te houden?"
„Zeker. Tot ziens".
Kirchner gaat naar Sobatka, wiens me
ning hij horen wil voor hij naar Leipzig
vertrekt. De advocaat heeft hem namelijk
geschreven over de uitbetaling van de ver
zekeringssom aan mevrouw Andreas. On
derweg ontmoet hij commissaris Lipp
mann, die hem verheugd begroet.
„Moet u eens horen. Vandaag hebben
we een merkwaardige aanklacht binnen
gekregen. Van een zekere Jochberg te
gen.... Andreas".
„Tegen Andreas? En wie is die Joch
berg?"
„De bedrijfsleider van de fabriek".
„Maar Andreas is toch dood?"
„Nou ja, goed, de aanklacht komt nu
dan ook ten laste van de weduwe. Het
gaat om een valse handtekening".
„Allemachtig, dat is interessant. Ik was
juist op weg naar de zwager van An
dreas".
„Sobatka?"
„Ja, inderdaad, kent u hem?'
„Zeker, een uitstekend bekend staand
man met een goede practijk'.
„Hmkunt u mij over die verval
sing iets naders vertellen?"
„Ik heb nu helaas weinig tijd. Maar
kom vandaag nog eens langs op kantoor.
Maar ik wil u nog wel adviseren, ook
uwerzijds contact op te nemen met die
Jochberg. Er komt ineens een heel ander
beeld van die Andreas naar voren van
allerlei kanten".
„Dat lijkt uitermate belangrijk. Ik zal
nog naar Jochberg gaan voor Sobatka te
bezoeken. Waar woont hij?"
„Ziegeleiweg 19".
„Zeer bedankt. Tot spoedig ziens dan".
„Binnen".
„Mijnheer Jochberg?"
„Ja, waarmee kan ik u van dienst zijn?
Neemt u plaats".
„Mijn naam is Kirchner. Commissaris
Lippmann heeft me naar u vexwezen. U
hebt een aanklacht ingediend
Jochberg springt geïnteresseerd op. „In
dex-daad. U weet waar het over gaat?"
„Ik heb neg geen détails gehoord. Ik kon
commissaris Lippmann slechts een ogen
blik spreken. Maar hij vx-oeg me, over
deze zaak contact met u op te nemen".
„Hier hebt u een afschrift van mijn aan
klacht". Hij overhandigt zijn bezoeker een
brief, die Kirchner met spanning door
leest.
„U meent dus", zegt hij na enige tijd,
„dat mijnheer Andreas uw handtekening
heeft geïmiteex-d om die vijfduizend mark
te innen?"
„Dat hij het beslist geweest moet zijn,
wil ik niet beweren, maar hij is, zoals de
zaken liggen, verantwoordelijk voor het
bedrag, dat ik hem toevertrouwde. Nu ben
ik wel verplicht, zijn weduwe aan te spre
ken".
„Hebt u al gesproken met mevrouw
Andreas?"
„Ja, met haar en met mijnheer Sobatka.
Die hebben verklaard, dat zij de zaak
voor mij zouden regelen. Daar heb ik dx-ie
dagen de tijd voor gegeven, maar die zijn
voorbijgegaan zonder dat ik iets van ze
hoorde. Nu ik binnenkort toch mijn be
trekking verlies, zie ik geen aanleiding om
nog meer geduld te tonen".
Kirchner trekt nadenkend figuren in het
stof van de schrijftafel. Na enige tijd
merkt hij zorgvuldig op: „Uw mededelin
gen zijn uitermate belangrijk, mijnheer
Jochberg. Misschien kunt u mij wat meer
over de verongelukte vertellen? Voor zo
ver ik gehoord heb, verkeex-de hij in nogal
goede omstandigheden. Schulden scheen
hij dan ook niet te hebben".
Jochberg lacht honend. „Schulden? Ha,
ha, meer dan genoeg, mijnheer Kirchner.
Maar dat schijnt nu pas allemaal aan het
licht te komen".
„Was de fabriek eigenlijk nog renda
bel?"
„Ging wel. Maar Andreas leefde ver
boven zijn vermogen, hoewel hij dat aar
dig wist te verbergen. Ik heb nu zelfs
horen vertellen, dat de villa waarin hij
woonde niet meer zijn eigendom was".
„Zegt u eens, mijnheer Jochberg, kende
u een zekere mijnheer Feldmann?"
„Feldmann? U bedoelt die verzekerings
agent? Natuurlijk ken i'k die. Hij was hier
nog op de dag van het ongeluk van mijn
heer Andreas".
„Op de zesde September?"
„Ja, en mijnheer Andreas heeft hem
zelfs nog in zijn auto meegenomen".
„Hoe gingen ze met elkaar om?"
„Voor zover ik weet, ontmoetten ze
elkaar vrij geregeld".
„Is u kort voor zijn dood iets ongewoons
in het gedrag van mijnheer Andreas op
gevallen?"
„Hij kwam me wat opgewonden voor.
Maar dat gebeurde wel meer, vooral als
hij wat gedronken had".
„Hadden ze op die bewuste ongeluksdag
nog wat gedronken?"
„Ja, samen hebben ze een fles cognac
soldaat gemaakt. Mijnheer Feldmann was
ook niet meer helemaal vast ter been".
„Weet u ook, hoe ver Feldmann met de
auto van uw werkgever is meegereden?"
„Neen. Ik weet alleen dat mijnheer An
dreas hem uitnodigde om mee naar de
stad te rijden".
„Hoe laat was dat?"
„Zo omstreeks vijf uur".
„O. En om kwart over zes is het onge
luk gebeurd. Dan moet Feldmann een van
de laatste, zo niet de laatste geweest zijn,
die Andreas nog levend heeft gezien'.
„Daar lijkt het index-daad op, ja".
Mr. Sobatka zit, in allerlei akten ver
diept, achter zijn bureau te peinzen. Zijn
humeur is niet al te best. Hij piekert over
die affaire met Jochberg, waar hii nog
geen steek wijzer van geworden is. En
wanneex- die man nu eens geen geduld
meer toonde, dan zou dat wel eens erg
lastig kunnen worden. Sobatka vreesde,
dat er dan nog wel meer onaangename
zaken aan het licht zouden kunnen ko
men, waardoor de uitbetaling van de ver
zekeringssom weer langer op zich zou
kunnen laten wachten.
Er wordt geklopt. Een bediende treedt
binnen.
„Hier is een inspecteur Kix-chnex-, die u
wenst te spreken."
„Kirchner? Wie is dat en waar gaat het
over?"
„Hij wilde u spreken over de zaak An
dreas."
[(Wordt vervolgd).
