MERCEDES BENZ
De mensen van Wales vormen
heslist een volk
apart
Hollandse meesters in Piccadilly
mm
MK WASSERIJ ATELIERS
Pas ontdekt meisjesportret van Hals
en juwelen van kleinere meesters
Melkprijs voor de
boer vastgesteld
Het Hofje van Guurtje de Waal
DE TRIOMFTOCHT VAN
Garage VAN WIJK
L I: S
Nieuwe uitgaven
Amsterdamse acteurs
doceren in Limburg
Vele dames zeggen:
„de mooiste was
die ik ooit zag!'
Kunst in kisten
Standje in de Opera
Met ingang van 18 April
vrije prijsvorming
Schoonheid in Haarlem en omgeving
Moderne kamermuziek
Sinterklaas houdt ook
van stoute kinderen
ZATEKDAG 2 2 NOVEMBER 19 52
De Maastrichtse Toneelacademie heeft
er na Kees van Iersel enkele nieuwe do
centen bij gekregen, te weten de acteurs
Henk Schaer, Robert de Vries en Johan
Schmitz, verwacht wordt dat ook Loudi
Nijhoff en Jacques Snoek als leerkrachten
aan deze Limburgse toneelschool verbon
den zullen worden.
JOOOOOOOOOOOC
Zoals de lezers onlangs werd bericht,
stemde Haarlems gemeentebestuur er in
toe Frans Hals te doen vertegenwoordigen
door de officieren van de Cluveniersdoe-
len (Anno 1627) bij gelegenheid van de
grandioze reünie der oude Hollandse
meesters, die van 22 November tot 1 Maart
1953 in de Royal Academy of Arts te Lon
den wordt gehouden. Dit instituut werd
in 1768 gesticht en in 1868/1869 gevestigd
in het thans bestaande, ietwat pompeuze
gebouw (gelegen nabij Piccadilly Circus),
dat onder meer kleinere en grotere ten
toonstellingszalen bevat, rond een centrale
hal gegroepeerd.
Het zou tal van Haarlemmers tot een
opwekking zijn geweest uit hun afwezige
of latente belangstelling voos eigen mu-
seumbezit, wanneer zij getuige hadden
kunnen zijn van de verrukking waarin
Hals' geniaal „opgediende" maaltijd de
dankbare leden van het „hanging Commit
tee" bracht. Temidden van superbe stil-
ievens van Floris van Dyck, Pieter Claesz,
Pieter de Putter, Hubertus van Ravesteyn,
Willem Kalff en Abraham van Beyeren,
breekt het schuttersstuk (dat op de ere
plaats, in het perspectief van een zalen
complex is gehangen) de bezonkenheid
van evenzovele wonderen van con-
tempatieve geest. Het is een bewijs te
meer voor de genialiteit van Hals' onweer
staanbare kunst, dat iemand die dagelijkse
„omgang" geniet met deze banketterende
officieren, zó wordt geboeid als schrijver
dezes en dat men ervaart dat zij, geplaatst
tussen de toppen van de Hollandse oude
kunst uit Engels particulier bezit, deze in
kracht en schoonheid gelijk blijven of
voorbij streven.
Hals' banket, dat de appetijt van het
Engelse publiek voor de Hollandse kunst
in niet geringe mate zal opwekken, werd
door het tentoonstellingscomité waardig
beantwoord door een stijlvolle maaltijd in
de van traditie vervulde bestuurskamer
van de Royal Academy. Deze maaltijd was
vóór alles imponerend door het feit dat
hier in personen en sfeer, in conversatie
en „tafel-ritueel" het wezen van Pickwick
c.s. tastbaar werd! Correcte lakeien in
rood-laken livrei beschikken over het ver
mogen om beminnelijk toe te treden, zon
der hun afstand tot de gasten door een
zweem van familiariteit of indiscretie te
verkorten; zij bezitten de gave om niet
tegenstaande hun lakeischap tóch mense
lijk te zijn. Sir Joshua Reynolds (1723
1792), eerste president van de Royal Aca
demy, liet uit zijn gouden lijst de blik
dwalen over het fraaie zilver dat, op de
tafel in het kaarslicht flonkerend, slechts
een bescheiden vertegenwoordiging vorm
de van de rijke collectie, successievelijk
door de leden sedert de achttiende eeuw
aan het instituut geschonken. Als het voor
mij al een emotie betekende, hoezeer moet
het dit dan wel geweest zijn voor de gast
heren om de vorken en messen te han
teren, die de naam dragen van een schen
ker, die niemand minder blijkt te zijn ge
weest dan J. M. W. Turner (17751851).
Boeiend is het met dit al te ervaren hoe in
de sfeer van twee verschillend geregis
seerde maaltijden de wezens-eigenschap
pen ter tafel komen van twee volken, in
vele opzichten niet alleen door de zéé ge
scheiden
Een compleet museum
Het zou ondoenlijk zijn om in dit bestek
dieper in te gaan op de betekenis van de
tentoonstelling in haar geheel, hetgeen
trouwens onvruchtbaar zou zijn zonder de
kunstwerken zelf in reproductie althans
voor ogen te hebben. Ik moge daarom vol
staan met enige samenvattende opmerkin
gen Het rijkelijk gebodene uit Engels par
ticulier bezit (behoudens enkele stukken
uit het Rijksmuseum, Museum Boymans,
het Aartsbisschoppelijk Museum te Utrecht,
het Groningse Museum, het Mauritshuis en
het Frans Halsmuseum) vormt in feite
ADVERTENTIE
•/WAS VAjV HAAK.
hun t en klaar
Mr. Cornelisstraat 33 - Tel. 17487 (2 Ujnen)
De directeur van het stedelijk museum
'Het Prinsenhof" te Delft, de heer D. H.
G. Bolten, werkt thans met zijn assisten
ten aan het samenstellen van kisten met
kunst, die na de Kerstvacantie een tournée
tangs de scholen moeten, beginnen. In to
taal worden er acht kisten in roulatie ge
bracht. Elke kist zal een aantal voorwer-
Pen bevatten, die een bepaalde periode in
de kunstgeschiedenis of van een bepaald
land vertegenwoordigen.
„Gezicht op Dordrecht" van Albert Cuyp.
(Foto welwillend afgestaan door de London
County Council, administrative Trustee,
the Iveagh Bequest, Kenwood).
geen expositie, maar een nieuw museum.
Een museum dat tot vergelijking noodt met
het aesthetisch peil van het Haagse Mau
ritshuis.
Dit tevens door het (gedwongen) arran
gement van de talrijke schilderijen naast
en boven elkaar. In deze wijze van op
hangen schuilt wederom een hardnekkig
conservatisme, dat wij in deze sfeer intus
sen graag acceptei-en. Zij herinnert name
lijk zo treffend aan de volgehangen kabi
netten der landhuizen en kastelen uit de
achttiende en negentiende eeuw op de
wijze zoals wij dat (na een gelukkig com
promis met moderne opvattingen omtrent
museum-inrichting) ook nog in ons Mau
ritshuis kunnen waarnemen.
Van de 644 geëxposeerde kunstwerken
bestaat méér dan de helft uit ware juwe
len. Voor het publiek zou het ongetwijfeld
nuttig zijn geweest als de organisatoren
zich tot die helft hadden beperkt. Het is
echter begrijpelijk dat zij zich door hun
enthousiasme hebben laten verleiden tot
een zó overweldigende manifestatie van
Hollands picturale rijkdom en. Engelse
verzamelzin. Want het moet gezegd dat de
Engelsen door de eeuwen heen blijk heb
ben gegeven van een hoog ontwikkeld
aesthetisch onderscheidingsvermogen.
Frans Hals is vertegenwoordigd door
niet minder dan 26 werken (waaronder
zich weliswaar enkele dubieuze „gevallen"
bevinden). Een uitzonderlijke attractie
vormt een pas ontdekt meisjesportret uit
de latere tijd van Hals' werkzaamheid
(collectie George Wyndham) dat stellig tot
Hals' schoonste werken behoort. Rem
brandt is vertegenwoordigd met.... 48
werken. Jan Steen met 17, Vermeer met
2 (waarbij het „Straatje" uit het Rijks
museum). De Koningin van Engeland
stond niet minder dan 17 werken af uit
de koninklijke verzamelingen, waaronder
de sublieme Terborch, die enige jaren ge
leden in het Mauritshuis geëxposeerd is
geweest.
In tegenstelling tot de tentoonstelling
van Hollandse Kunst in 1929 op dezelfde
plaats gehouden, is het ditkeer niet uit
sluitend een reünie der prominenten. On
der hen mengen zich thans ook vele mees
ters van het tweede niveau, hetgeen des te
dwingerder de potentie der oud-Hollandse
School qualitatief en quantatief doet uit
komen. Zo troffen mij onder meer twee
uitzonderlijk mooie Bega's, een grandioos
vrouwenportret door Jan de Bray, een
juweel van een Molijn en als verrassing
zelfs een wondermooi portret, toegeschre
ven aan de veelal nog al burgerlijke Ger-
rit Dou.
Behalve Jan van Goyen, Jan van der
Heyden, Jan van Huysum en de door de
Engelse verzamelaars zozeer geliefde Ita-
lianisanten als Dujardin, Wiinants en Pyn-
acker (aan wie landschapschilders als
Gainsborough en Constable zeer veel te
danken hebben....) is bovenal Albert
Cuyp met 28 werken nog nimmer zó vol
ledig vertegenwoordigd geweest. Zijn
schoonste werk, ik waag te zeggen tevens
een der allerschoonste van de gehele Hol
landse schilderkunst, is het hier gerepro
duceerde Gezicht op Dordrecht uit the
Iveagh, Bequest, Kenwood, dat naar mijn
mening in betekenis in één adem, of di
rect na Vermeers Gezicht op Delft ge
noemd mag worden. Zien we Dordrechts
toren bij Van Goyen in sublieme rivier
landschappen uit de vochtige atmosfeer tot
massa groeien, in deze onvergetelijke
Cuyp vervluchtigt het torenmassief met
stadsbeeld en natuur in het pure zonlicht.
Damp en mist ten spijt wekken Cuyp en
Van Goyen ons heimwee naar het lage
land aan de andere zijde van de zee....
H. P. BAARD
Londen, 18 November.
Dirigent Sir John Barbirolli gaf giste
renavond een publiek van tweeduizend
operagangers in Covent Garden te Lon
den een berisping. Toen hij het podium
betrad om de vierde en laatste acte van
"La Bohème" te leiden brak een applaus
los. Met ijzige beleefdheid Het Sir John
het orkest opstaan om voor dit eerbe
toon te danken. Toen zei hij: „Dank u.
Maar ik moet opmerken dat u voortref
felijke prestaties gedurende de eerste
en de derde acte bedorven hebt door
ontijdig applaus. Indien u mij enige ge
negenheid toedraagt, doe mij dan als
tublieft het buitengewone plezier mij
toe te staan het eind van dit werk te
8 horen".
3
7XX3000000CC0000000CO00000C000000000000000000C00000000CO0I
De minister van Landbouw, Visserij en
Voedselvoorziening heeft voor de periode
November 1952 tot November 1953 de ga
rantieprijs voor de boer voor melk vastge
steld op 20 cent per kg. melk met een vet
gehalte van 31/2 pet.
De zogenaamde verrekenprijs voor con-
sumptiemelk is boven het peil van de ga
rantieprijs vastgesteld, namelijk op 22 cent
per kg. De regering heeft zich in principe
verenigd met het voorstel van het bedrijfs
leven, met ingang van 18 April 1953 cle be
palingen ten aanzien van de bestemming
van de melk en de prijsvorming van con-
sumptiemelk te doen vervallen.
Bij het vaststellen van deze prijzen is er
van uitgegaan, dat een wederom door het
Bedrijfschap voor Zuivel ingesteld zuivel-
fonds het betalen van een toeslag op alle
in consumptie gebrachte melk zal mogelijk
maken. Deze toeslag zal gelijk zijn aan het
verschil tussen de zuivelwaarde en de ver
rekenprijs. Uit het Landbouw-Egalisatie-
fonds zal opnieuw een subsidie worden
verleend voor alle consumptiemelk. Voor
alsnog zullen geen wijzigingen in de con
sumptiemelkprijs worden aangebracht.
ADVERTENTIE
r
A
Een karavaan van het beroemde Mercedes-Benz-fabrikaat
trekt door Nederland.
300 S.L. De overwinnaar van de Nürburgring, Le Mans en Bern.
300 S. CABRIOLET. De sportwagen bij uitnemendheid.
300 SEDAN. De reiswagen voor de meest verwende automobilist.
220 CABRIOLET. A. Subliem, snel en elegant.
220 SEDAN. De temperamentvolle wagen voor rijders met de hoogste eisen,
170 S. SEDAN. De handige wagen met 4-cylinder motor.
170 DS. SEDAN. De enige zuinige, bedrijfszekere Diesel personen auto.
170 Vb SEDAN. Het type, waarvan er reeds meer dan honderdduizend wer
den geproduceerd.
Ga ze zien en vraag een proefrit!
V
op WOENSDAG 28 NOVEMBER bij
BLOEMENDAALSEWEG/HOEK ZIJLWEG - OVERVEEN
J
Wij geven een foto
van het poortje, dat
toegang geeft tot het
Hofje van Guurtje
de Waal, omdat het
zeker is dat slechts
weinigen dit kennen.
Wie komt er ook in
de Lange Annastraat,
het smalle straatje
dat een verbinding is
tussen de Bree- en
de Doelstraat? Toch
is het een van de
mooiste poortjes die
Haarlem heeft.
Het hofje zelf munt
niet uit door bijzon
dere schoonheid,
maar toch is het niet
de minste onder de
vele die Haarlem rijk
is. Dat toont ook wel
onze tweede foto die
een kijkje geeft op
het binnenplaatsje.
Alleen is het jammer
dat de tuin klein is,
eigenlijk te klein,
waardoor er weinig
zon binnen valt.
Maar de ogen van de
bezoekers zijn al wat
aan de duisternis
gewend, omdat een
smalle gang zonder
raam de verbinding
vormt tussen poort
en hofje.
De steen die in de
voorgevel zit het
is onbegrijpelijk hoe
die indertijd verdwe
nen is, maar nog
verwonderlijker is het dat hij later te
ruggevonden is als deksteen van een
riool in de Kromme Elleboogsteeg ver
telt ons dat het hofje in 1616 is gesticht
door Guurtje de Waal, alsook dat het later
vergroot is door burgemeester Jan de Waal
en in 1783 door een regentes Vrouwe A. C.
Hooreman vernieuwd.
Guurtje de Waal woonde in de St. Anna
straat (nu is het Lange Annastraat). Zij
had geen kinderen en liet nog tijdens haar
leven op het erf achter haar woning 6 „ca-
meren" maken voor armen (weduwen,
maagden of gehuwde vrouwen' met of zon
der kinderen). De oudjes moesten een klein
huurgeld betalen omdat er geen fondsen
waren om het onderhoud te bekostigen. Na
haar dood had Guurtje de Waal voor dit
onderhoud een som van 100 Kar. guldens
vastgezet. Een „oomzegger" van haar, Jo-
ran de Waal, heeft dit fondsje later nog
versterkt met 400 Kar. guldens. Wij weten
niet of de bewoonsters toen nog huur moes-
De Nederlandse Vereniging voor Heden
daagse Muziek bereidt twee concerten
voor, die een overzicht zullen geven van
de kamermuziek van Zwecrs tot heden.
Deze concerten hebben plaats op 2 Fe
bruari en 3 Maart in de kleine zaal van
het Concertgebouw te Amsterdam. Daar
het, mede wegens de grote activiteit van
componisten op het gebied der kamermu
ziek, niet mogelijk is binnen een bestek
van twee avonden een volledig beeld te
geven, heeft een speciale commissie be
staande uit Marius Flothuis, Bernard van
de Sigtenhorst Meyer en Daniel Ruyne-
man een representatief programma sa
mengesteld. Tot uitvoering komen onder
meer de Wij-zangen van Bernard Zwecrs
voor zang en vijf blaasinstrumenten, het
Strijktrio van Matthijs Vermeulen en het
zo juist verschenen Zesde Sextet voor
blazers van Henk Badings. Medewerking
verlenen de sopraan Dora van Doorn-Lin-
l deman, de fluitist Johan Feitkamp, het
Concertgebouw-Strijktrio en Radio-Phil-
harmonisch Sextet.
ADVERTENTIE
N.V. Ml). „HOLSTER" - OVERVEEN
Tel. K 2500 - 15597 en 19057
Centrale verwarming
Airconditioning
Aut. oliestook
Is Wales werkelijk
sen land apart? En
vormen de mensen,
die er wonen werke
lijk een volk? En zo
ja, wat kan dat ons
eigenlijk schelen? De
derde 'vraag is het
gemakkelijkst te be
antwoorden: wij heb
ben in eigen land een
soortgelijk probleem,
namelijk het Friese.
En aangezien wij
iaarin natuurlijk par
tij zijn, is het moge
lijk heel leerzaam om
het geval als onpar
tijdig toeschouwer
eens van een veilige
afstand te bekijken.
Is Wales werkelijk
een land apart met
jcherp-gedefinieerde
natuurlijke grenzen?
Is het een economi
sche eenheid? Wij ge
loven daar eerlijk ge
zegd niets van. Na
tuurlijk het is een
bergland en bergbe
woners hebben nu
maal de neiging zich
in de beschutting van
hun dalen afgeschei
den te voelen van het
wijde laagland. En de
eenzijdig gerichte
economie de re
cente geschiedenis
van het land heeft
het duidelijk bewe
gen kan nooit iets
anders zijn dan een
anderdeel van een
veel groter econo
misch verband.
Maar zijn de men-
:en uit Wales ver-
;chillend van de an-
lere inwoners van
Jroot-Brittannië? W el
ge kunt dat het best aan een Engelsman
vragen. Hij zal die vraag met een volmon
dig „Ja" beantwoorden. Stei-ker nog: een
Engelsman voelt zich in Wales vooral
buiten het industriegebied in het bui
tenland, ondanks het feit, dat de entourage
van het dagelijks leven er haast niet ver
schillend is van die in Engeland. Maar de
Welshman praat anders, voelt anders en
reageert anders. Hij ziet er zelfs een beetje
anders uit. Het korte, gedrongen, rossig-
donkere type met de wat uitstekende juk
beenderen, dat ge in Wales bij tienduizen
den aantreft, is een van de vele bewijzen
voor de juistheid van hetgeen de Welsh
man u vertelt: „Wij zijn de werkelijke
oude Britten".
Hij zegt dat als verdediging tegen de
laatdunkendheid waarmee Wales door som
mige Engelsen wordt bejegend. Hij zegt
dat ook uit trots over de fiere historie van
zijn land. Want zijn voorvaderen zijn door
de invasie-golven uit het Oosten, Romeinen,
Noormannen, Normandiërs wel terugge
dreven, maar nooit helemaal vérdreven uit
het bergachtige Westen.
De Welshmen zijn niet zonder reden trots
op hun oude historie, een historie, die
overigens vol bloed en tranen is geweest
en vol strijd. Strijd tegen vreemde inval
lers, strijd tegen de Engelsen en strijd on
der elkaar. Dat laatste is nu eenmaal een
typisch trekje der Kelten, van wie eensge-
Een typisch Welsh meisje in het costuum van haar land.
Donkere ogen met een rossige glans en haar in dezelfde kleur
onder de wonderlijke hoge hoed, die zo toch wel heel char
mant staat. En witte kant als omlijsting van een levendig
gezichtje. Zij zit voor een maquette van het bergland dat dit
mensenslag vele eeuwen lang in zijn valleien beschutte tegen
vreemde invallers.
Maar aan de andere kant van de balans
staat dan toch dat Wales de legende voort
bracht van Koning Arthur en zijn Ronde
Tafel, dat nobele en verlichte Keltische
ridder-ideaal, waarbij vergeleken de Euro
pese kasteelheren ongewassen en primi
tieve piraten waren.
.wiuren strijd
De strijd tegen de Engelsen heeft Wales
tenslotte verloren, toen in 1282 Edward I
Wales onderwierp en het land een periode
inging van onderdrukking, rechteloosheid
en uitbuiting. Er scheen een kentering te
zullen komen toen Henry VII met steun
van Wales op de Britse troon kwam, te
meer daar de Tudors goeddeels Welshmen
waren. Maar de welwillendheid van de
Tudors jegens Wales had een onverwachte
uitwerking toen Henry VIII in 1553 bij de
Act of the Union Wales met Engeland ver
enigde. Wat met geweld van wapenen niet
mogelijk was gebleken, gelukte door gro
tere gelijkstelling, Wales ver-Engelste, voor
zindheid nooit een sterke zijde is geweest, zover het althans de leidende klassen be
trof. Zo ontstond er een kloof tussen hen
en het volk, die eeuwen lang doorgewerkt
heeft. Ook op economisch en sociaal gebied.
Eigenaren van bedrijven en grondbezitters
zetelden ergens ver weg in Engeland, spra
ken de taal van het land niet meer en
lieten zich niet al te veel aan het lot van
hun mensen gelegen liggen. Wales was
onthoofd.
De achterstelling van Wales op velerlei
gebied heeft lang geduurd. Eigenlijk in
menig opzicht tot kort voor de tweede
wereldoorlog. De bitterheid hierover heeft
natuurlijk voedsel gegeven aan nationalis
tische aspiraties. Die overigens wel dege
lijk een geestelijke achtergrond hebben.
Want de oude tegenstelling tussen Wales
en Engeland werd weer opgerakeld in het
religieuze conflict tussen de Anglicaanse
kerk en de Non-conformisten, die in Wales
hun steunpunt vonden. In die strijd her
leefden de culturele en spirituele tradities
van Wales, kwam de eigen taal van het
land weer in zwang, hervond men een
nationaal bewustzijn.
Dat bewustzijn is vandaag den dag nog
zéér sterk in Wales. Het is niet overdreven
te zeggen, dat de overgrote meerderheid
van Wales op het ogenblik in mindere of
meerdere mate nationalistisch is. Er is
de overigens zeer kleine extremistische
republikeinse partij, die volkomen los wil
van Groot-Brittannië naar het voorbeeld
van de Ierse republiek. Er is de veel gro
tere nationalistische partij, die een eigen
parlement voor Wales wil binnen het kader
van Groot-Brittannië, zoals de zes graaf
schappen van Noord-Ierland dat hebben.
En men vergete niet, dat de Britse liberale
partij zich voor dit standpunt heeft uitge
sproken, ongetwijfeld mede onder invloed
van de sterke liberale traditie in Wales, die
een Lloyd George, Engelands premier in de
eerste wereldoorlog, voortbracht.
Formele erkenning
Wij zeiden het al, de meeste Welshmen
steunen een streven naar meer zeggenschap
in eigen zaken in welke vorm dan ook. Al
was het in eerste instantie maar de al aar
dig wat onafhankelijker status, die Schot
land met zijn eigen staatssecretarissen heeft
gekregen. De Britse regering komt daar op
het ogenblik zeker ten dele aan tegemoet.
Langs de „functionele" weg, die zij zo graag
bewandelt. Er zijn vele „filialen" van mi
nisteries speciaal voor Wales in Cardiff
gevestigd. Zij zijn grotendeels met Welsh
men bemand, waaronder vele uitgesproken
nationalisten. Toch hebben wij het gevoel
gekregen, dat men in Wales naast deze
practische vorm een formele erkenning
van een zekere zelfstandigheid wenst als
balsem voor de zere tenen, waar zoveel
Engelsen op getrapt hebben. Men kan het
overdreven vinden, maar als de automati
sche aanduiding „England and Wales"
(tegenover Schotland) zou vervallen, zou
dat al een flinke pleister zijn op.de wonde
van nationale gekrenktheid in „The Prinsi-
pality" (zoals men het prinsdom Wales aan
duidt).
Slechts de tijd zal leren of Wales in dit
opzicht zal krijgen wat het wenst. Men
moet daarbij echter niet vergeten, dat in
Schotland een soortgelijk nationalisme
groeiende is. En wanneer die twee elkaar
goed gaan steunen, wordt dat een hele coa
litie. Het is overigens opvallend dat nog zo
weinig nationalisten als deze beseffen, dat
hun problemen, hoe vreemd het ook moge
klinken, in een Europese federatie gemak
kelijker uit de wereld zouden kunnen wor
den geholpen. Want daarin zouden de lange
tenen van thans souvereine staten aanmer
kelijk ingekort zijn. W. L. B.
Op de binnenplaats.
ten betalen, maar wel staat vast dat aan
het einde van de 18e eeuw de huur was
vervallen en de oudjes zelfs nog een gul
den in de week als steun kregen. Door de
financiële moeilijkheden die een gevolg
waren van de komst der Fransen verslech
terde de financiële toestand weer, zodat
opnieuw een kleine huur gevraagd moest
worden.
Een ander lid der familie, Jan de Waal,
die burgemeester van Haarlem is geweest,
heeft in 1661 het hofje vergroot. Er kwa
men toen 8 „cameren". Dit was mogelijk
omdat nu ook het vroegere woonhuis van
Guurtje de Waal bij het hofje getrokken
kon worden. Daar woont nu de opzichteres.
Deze Jan de Waal liet ook het mooie
poortje maken. In een cartouche zien wij
het wapen van de familie De Waal een
zilveren leeuw op een lazuren veld, waar-
Hef poortje in de Lange Annastraat.
onder een festoen van vruchten en een
engelenkopje.
Het bestuur van het hofje is thans in
handen van de diaconie der Ned. Hervorm
de Kerk. Nog altijd betalen de bewoon
sters een kleine huur, want ook nu zijn er
zware geldelijke zorgen. Uit de gevelsteen
weten wij dat het hofje in 1783 is ver
nieuwd, maar dat is al weer 169 jaar ge
leden. Reeds in 1875, toen Allan zijn ge
schiedenisboek over Haarlem schreef, vroe
gen de huisjes om een flinke restauratie.
Er is nadien alleen het allernoodzakelijk
ste aan gedaan, zodat het te begrijpen is
dat het herstelvraagstuk steeds dringender
werd. Nu is daarvoor evenwel een oplos
sing gevonden, waarbij door de diaconie
financiële medewerking wordt ondervon
den van rijk en gemeente. Daardoor zal dan
tevens bereikt worden dat de huisjes wat
gerievelijker worden. Alleen de tuin kan
niet groter gemaakt worden.
C. J. van T.
Dezer dagen verschijnt onder de titel
Kind en Sint bij Van Gorcum een boekje,
uitgegeven voor de Maatschappij tot nut van
't algemeen en geschreven door de inspec-
trice der Nutskleuterscholen, W. M. Nijkamp.
De schrijfster zet in dit door Wil de Jager
alleraardigst geïllustreerde werkje uiteen
voor welke opvoedingsproblemen ouders
staan in Sinterklaastijd. Wat moeten zij doen
als de twijfel doorbreekt in het kinderhart?
Mogen zij Sinterklaas gebruiken als „boe
man"? Is het verantwoord te dreigen met
de roe, de zak, het meenemen naar Spanje?
Beseffen wij, volwassenen wel, hoeveel kin
dervreugd moet plaats maken voor kinder
angst, wanneer wij de goede Heilige ge
bruiken om de kinderen „zoet" te houden?
Wie wel eens als Sinterklaas is opgetreden
voor een schare „gelovige" kleintjes weet
hoe verschillend de reacties zijn die zijn ver
schijning teweeg brengt: er is vertrouwelijk
heid en blijdschap, maar ook schroom 'en
zelfs angst.
Mejuffrouw Nijkamp geeft in een aantal
hoofdstukken, waarvan de titels aan alom
bekende Sinterklaasversjes zijn ontleend,
allerlei practische aanwijzingen voor het vie
ren van Sinterklaas met kleuters op zulk een
wijze, dat de angst geheel op de achtergrond
kan blijven.
