terstond
Koningin Juliana bezocht expositie
van „De Bezige Bij" in Muiderslot
TE LAAT
Keuze voor Kennemer Toneelfestival
„Deirdre en de zonen van Usnach"
De zaak-Andreas
-Clowntje Rick
Nieuwe uitgaven
De Rijnpalts is
„zedelijk noodgebied"
Bonnen voor veevoer
verduisterd
Waardering
WOENSDAG 26 NOVEMBER 1952
HAARLEMS DAGBLAD - OPRECHTE HAARLEMSCHE COURANT
7
De man die 's nacht
een aap wordt
Vermaakscentra haarden van
morele verwildering
De verantwoordelijkheid
van de wegbeheerder
f
Voor de kamderen
Sven Hedin overleden
Firma in Assendelft
benadeeld
Faillissementen
FEUILLETON
(Door Harry Hoff,
vertaald uit het Duits)
Koningin Juliana heeft gistermiddag in
het Muiderslot de expositie bezichtigd, die
de in de bezettingstijd opgerichte Amster
damse uitgeverij „De Bezige Bij" ter gele
genheid van haar 10-jarig bestaan daar
tijdelijk heeft opgericht. Op deze tentoon
stelling, die van 1 December af in de Mo
derne Boekhandel te Amsterdam voor het
publiek zal zijn te zien, heeft men alle
uitgaven tentoongesteld, die sedert de op
richting verschenen.
Een groep jonge letterkundigen, enkele
illustratoren en boekverkopers waren bij
dit bezoek van de Koningin tegenwoordig.
De hoge bezoekster werd ontvangen en
rondgeleid door de voorzitter en de direc
teur van de uitgeverij, de heren Victor E.
van Vriesland en G. Lubberhuizen. Nadat
de letterkundigen aan haar waren voorge
steld begaf de Koningin zich naar de
Prinsenkamer, waar de boeken en rijm
prenten op tafels waren neergelegd en
waar een kroonluchter en kandelaren wa
ren ontstoken. Zij onderhield zich met
verscheidene letterkundigen over hun
werk. Zo sprak zij onder meer met Bert
Sohierbeek over de experimentele poëzie,
met de illustratrice Lotte Rüting, Jan Vrij
man, Iiarry Mulisch (winnaar van de Rei-
na Prinsen Geerligsprijs 1951), Habbe
Kool, Hans Redeker en Leonard de Vries.
Vervolgens begaf men zich naar de Rid
derzaal, waar thee werd geserveerd en de
Koningin nog korte tiid temidden van de
letterkundigen verbleef.
De Koningin, die sinds 1924 piet meer in
het Muiderslot was geweest, liet zich dooi
de heer Koot rondleiden en inlichten over
de in de loop dei jaren verworven aan
winsten. Uil de correspondentie van P. C.
Hooft wist de slotvoogd, dat het de ge
woonte was, dat de Prinsen van Oranje bij
hun bezoeken aan het slot een roemer
rinse wijn aangeboden kregen. De heer
Koot had daarom, in navolging van zijn
voorganger,- rinse wijn besteld en verzocht
de Koningin hem de eer te willen aandoen
deze traditie van het Huis van Oranje
voort te zetten. In de kamer van de slot
voogd heeft de Koningin uit een zeven
tiende eeuwse roemer de traditionele wijn
gedronken.
Henri A. Ett, Spaans Avontuur; Uit
het dagboek van een Hollands offi
cier uit de Napoleontische tijd J.
M. Meulenhoff, Amsterdam.
Dit dagboek van de majoor F. F. C. Stein-
metz is bijgehouden van 24 Augustus 1808
tot 23 Juni 1809, en bevat aantekeningen over
zijn reis naar Spanje en zijn ervaringen in
dat land als officier in de Nederlandse bri
gade, die daar Napoleons belangen moest
gaan behartigen. De heer Ett heeft wat on
belangwekkende stukken uit het origineel
geschrapt en de rest doorspekt met een ver
bindende en toelichtende tekst. Het is, af
gezien van zijn waarde als bijdrage tot de
kennis van Napoleon's veldtochten in Spanje,
een hier en daar vrij onderhoudend verhaal
geworden. De Spaanse stukken zijn de beste
niet want nogal eentonig, en voornamelijk
merkwaardig omdat zij iedere illusie ver
nietigen over de humaniteit van de Franse
bezettingstroepen in die verre jaren. Stein-
metz onderdrukt zijn eigen afkeuring zoveel
mogelijk, wat hij als zijn soldatenplicht be
schouwt; maar met de Fransen heeft hij
weinig op; hij stelt hun de Hollanders en
Duitsers ten voorbeeld en spaart geen bij
zonderheden over hun roverijen en plunde
ringen.
Zijn verhaal van zijn tocht door Frankrijk,
de brigade achterna, want hij was in Parijs
door ziekte opgehouden, is eigenlijk aar
diger; sommige van zijn ervaringen zijn heel
vermakelijk. Men moet de majoor niettemin
beklagen om zijn laatste elf levensmaanden:
na pijnlijke ziektes en een armbreuk, dooi
en door mismoedig over wat hij in Spanje
gezien had, sneuvelde hij op 28 Juni 1809.
S. M.
Koningin Juliana tijdens haar rondwan
deling langs de tentoonstelling in het
Muiderslot met de letterkundige Victor E.
van Vriesland (links) en de heren W.
Schouten en G. Lubberhuizen, directeuren
van de jubilerende uitgeverij „De
Bezige Bij"-.
LONDEN (Reuter). Een 42-jarige
man, die enkele jaren geleden uit India
in Groot-Brittannië is teruggekeerd,
heeft Londense geneesheren medege
deeld dat hij 's nachts een „aapman"
wordt. Hij verklaarde overdag een nor
maal leven te leidendoch te twee uur
's morgens een „onweerstaanbare drang
naar de wildernis" in zich te voelen
opkomen, die hem tot het aanbreken
van de dag geheel in bezit neemt.
De man is opgenomen in een Londens
ziekenhuis. Hij werd hier onder behan
deling gesteld van de psychiater dr. John
Doust. Deze onderzocht de man en be
vond hem normaal. Vervolgens nam hij
een proef, waarbij het zuurstofgehalte
van het bloed van de patiënt werd ver
minderd, om aldus een slaaptoestand
teujeeg te brengen.
De man begon onmiddellijk over goril
la's en andere apen te spreken. Hij klom
al slapende uit bed, kromde zijn rug,
zodat deze op die van een aap geleek en
bewoog zich op de wijze van een aap
voort in de richting van de tuin.
In het medische rapport, dat is uitge
bracht over het gedrag van de man in
zijn slaaptoestand, wordt onder meer
het volgende verklaard: „Hij wordt ag-
gressief en krijgt gewelddadige neigin
gen. Hij valt hen aan. die pogen hem
te bedwingen. Hij stoet grommende ge
luiden uit, die niets menselijks hebben.
Hij klimt zelfs, met een voor een man
van zijn leeftijd en omvang merkwaar
dige behendigheid, in bomen. Dit duurt
tot het aanbreken van de dag".
De behandelende geneesheren hebben
nog geen diagnose kunnen stellen.
BONN (van de A.N.P.-correspondent).
Een commissie uit de Duitse Bondsdag
wenst, dat dr. Adenauer met generaal
Ridgway zal gaan spreken over een neven
verschijnsel van de bouwwoede van het
Amerikaanse leger in de Rijnpalts. Nu op
de Hundsriick in de laatste jaren het ene
militaire vliegveld na het andere is aange
legd en militaire steden en inrichtingen
verrijzen op de golvende heuvels van het
boerenland rond Kaiserslautern en Pir-
masens heeft zich daar een ongekende wel
vaart verspreid, die zedelijke gevaren met
zich heeft gebracht en de plaatselijke be
volking zowel als de autoriteiten grote zor
gen baart. Bij honderden zijn in eens ver
geten boerenplaatsen in houten barakken
bars en vermaaksgelegenheden ingericht,
die vele „dames" hebben aangetrokken.
Voorts is er een grote toevloed van meis
jes, die in de Amerikaanse legerinrichtin-
gen werken. Niet alleen de Amerikaanse
soldaten zijn door hun goede financiële
positie bezoekers van de nieuwe vermaaks
centra, doch ook de Duitse arbeiders, die
in dienst van aannemers staan die de mil-
lioenenwerken in korte tijd moeten uit
voeren. verdienen handen vol geld. Lonen
van duizend mark per maand zijn geen
zeldzaamheid. De „Wild West"-barakken
zijn vaak het toneel van de wildste bras
partijen, waarbij nogal eens kleine veld
slagen tussen Duitse arbeiders en Ameri
kaanse soldaten voorkomen. De christelijke
partij heeft bij de Bondsdag een voorstel
aanhangig gemaakt om maatregelen te
treffen tegen de zedelijke verwildering in
de Rijnpalts en zii heeft daarbij vooral de
aandacht gevestigd op de gevaren voor de
jeugd, die op vele plaatsen getuige is van
het vermaaksbedrijf. Dit voorstel komt
thans in de Bondsdag, nadat een commissie
van acht afgevaardigden een reis door het
gebied heeft gemaakt en daar heeft er
varen, dat de grootste militaire bouwplaats
der bondsrepubliek „een zedelijke gevaren-
haard van eerste orde is".
Onder de maatregelen, die worden aan
bevolen. zijn versterking van de vrouwe
lijke politie, bouw van jeugdtehuizen, am
bachtsscholen en officiële cantines. Voorts
wil men de Amerikaanse legerleiding ver
zoeken voortaan geen meisjes beneden 25
jaar in legerinrichtingen tewerk te stellen.
De Riinnalts en het aansluitende gebied
van de Eifel moeten volgens de Bondsdag-
commiss'e ook als „zedelijk noodgebied"
worden beschouwd.
Slipgevaar
ADVERTENTIE
De rechtbank te 's Hertogenbosch heeft
een industrieel uit Boxtel, N. V., in hoger
beroep conform het vonnis van de kanton
rechter veroordeeld tot 8 subsidiair vier
dagen hechtenis. Hij stond 14 dagen gele
den in appèl voor de rechtbank te Den
Bosch, omdat hij in October 1951 op het
zeer gevaarlijke weggedeelte bij café „Het
Oude Bijltje" te Vught tengevolge van het
slippen van zijn wagen een vrij onbeteke
nende aanrijding had veroorzaakt. Op deze
weg zijn in 1951 145 slipongevallen voor
gekomen. Dit was voor de A.N.W.B. aan
leiding om te trachten van de rechter een
principiële uitspraak te krijgen over de
verantwoordelijkheid van de wegbeheerder
inzake de wegveiligheid.
Dat vonden de jongens een geweldig plan! Ze dansten juichend de kamer rond.
„Is die bus al helemaal klaar, oom Tripje?", vroeg Rick.
„Helemaal", zei oom Tripje. „Ik heb het al in orde laten brengenmaar het moest
nog even een verrassing voor jullie blijven, tot je vacantie had, zie je".
„Mogen we de bus al zien?", vroeg Bunkie.
„Ja, straks gaan we kijken"beloofde oom Tripje.
Na het middageten gingen ze naar de garage, waar de autobus klaar stond. Bunkie
ivas zo nieuwsgierig, dat hij vooruit rende en gauw naar binnen klom. En toen kwa
men de anderen achter hem aan.
O!, riepen ze, alle drie. Wat verschrikkelijk leuk!
Ze liepen de wagen door en keken vol plezier rond. Het zag er dan ook gezellig uit!
Het was, zoals oom Tripje al had gezegd: net een huis op wielen. Doordat de bankjes
waren weggehaald was er veel ruimte gekomen. Ook waren er met schotten enkele
kamertjes gemaakt. Ja, werkelijk.het was een rijdend huisje geworden!
Dat beloofde een heerlijke vacantie te worden.
„Waar gaan we naar toe, oom Tripje?", vroeg Rick.
Oom Tripje lachte maar eens.
„Dat zien we wel jongens. Waar het mooi is, daar gaan we heen, en waar we zin
hebben, blijven we wat!"
Het bestuur van de stichting Kennemer
Toneelfestival heeft gisteravond onder
voorzitterschap van de heer F. G. Hesmerg
in het gebouw van de H.K.B. te Haarlem
een bijeenkomst gehouden met de mede
werkenden aan de deze zomer plaats ge
had hebbende opvoeringen van „Kermis-
duel" en afgevaardigden van de aangeslo
ten verenigingen, tijdens welke ook de
plannen voor het komende seizoen werden
onthuld.
Een van de voornaamste punten van de
agenda was een voorstel van het bestuur
om te komen tot een nieuwe wijze van aan
sluiting. waarbij van de deelnemende ver
enigingen geen financiële bijdrage weer
wordt gevraagd. In plaats van de tot dus
ver genoten reductie voor leden zou daar
bij in het vervolg voor de voorstellingen in
Bioemendaals Openluchttheater een ge
deeltelijk uitkoopsysteem worden inge
voerd. Enkele woordvoerders uit de verga
dering gaven uiting aan hun bezorgdheid
dat door de nieuwe regeling de onderlinge
binding verslappen zou. Behalve de moge
lijke financiële werden er echter nog an
dere voordelen tegenover gesteld, zoals de
gelegenheid om uit een veel gro+er aantal
spelers een keuze voor de rolbezetting te
kunnen doen. In Maart zal een definitief
besluit hierover worden bekend gemaakt.
De heer Joh. G. van Doorn, secretaris
van het Kennemer Toneelfestival, deelde
in zijn jaarverslag mede dat „Kermisduel"
ongeveer evenveel bezoekers (te weten
7600 of tien uitverkochte schouwburgen)
heeft getrokken als „Dorp in opstand" in
1951. Door de bijzondere tegenwerking van
het weer, dat bijna doorlopend ongunstig
was, moeten de financiële resultaten ech
ter bedroevend worden genoemd. Dit bleek
trouwens duidelijk uit het overzicht van de
penningmeester, de heer J. P. F. Regter,
die overigens kon besluiten met enkele
hoopgevende perspectieven. Getracht zal
moeten worden het werkkapitaal te ver
sterken of een gunstiger exploitatiemoge
lijkheid te vinden. De voorzitter verklaar
de nog dat er geen verandering is gekomen
in de samenstelling van bestuur en com
missie van advies. Wel heeft de heer H.
H. Kraneveld, tot dusver gewoon lid van
het bestuur, zich bereid verklaard het vice-
voorzitterschap te bekleden.
Romantische tragedie
Door de tegenslagen niet ontmoedigd,
heeft het bestuur in nauw overleg met de
commissie van advies plannen voor de ko
mende zomer beraamd. Bij de opzet is men
er van uitgegaan dat de begroting veel be
scheidener dan voorheen diende te ziin en
dat naar een minder kostbaar stuk ge
streefd moest worden. Men is erin geslaagd
aan deze eisen te voldoen, zonder enige
concessie aan het artistieke peil. Na rijp
beraad is de keuze tenslotte gevallen op de
romantische tragedie „Deirdre of the Sor
rows" van John Millington Synge, naar de
mening van zo goed als alle kenners der
dramatische litteratuur de belangrijkste
toneelschrijver die zich sinds Shakespeare
van de Engelse taal heeft bediend.
En vergelijking van dit werk van de
Ierse prozadichter met „Romeo en Julia"
is zeker niet misplaatst, temeer daar de
verheerlijking van het geluk nog na blijft
klinken door het sombere einde heen. Het
stuk is folkloristisch van taal (uit de volks
mond opgetekend) en behandelt een ge
geven uit de Keltische mythologie. Het zal
worden vertaald door David Koning, die
van de dichter A. Roland Holst toestem
ming heeft gekregen de titel van diens
boek over hetzelfde onderwerp „Deirdre en
de zonen van Usnach" voor dit doel te ge
bruiken. In zijn brief, waarin hij dit be
vestigt, zegt de heer Roland Holst dat het
hem veel genoegen doet dat „dit prachtige
stuk, dat hier nagenoeg onbekend is" nu
eindelijk tot vertoning komt.
John Millington Synge werd op 16 April
1871 nabij Dublin geboren en is op 24
Maart 1909 overleden. Hij was een van de
grote figuren der renaissance van het Ierse
toneel, volgens de Amerikaanse criticus
George Jean Nathan het machtigste ter
wereld. Van zijn zes stukken is in Neder
land nog niet zo lang geleden „De held van
het Westen" (The Playboy of the Western
World) in een Vlaamse bewerking ver
toond.
George Devine gevraagd
Aan de voorstelling zullen twintig per
sonen kunnen deelnemen, waarvan de helft
figuratie. Het stuk stelt aan de spelers bij
zonder hoge eisen en omdat ook de authen
tieke sfeer zo uiterst belangrijk voor het
welslagen is, heeft het bestuur van het
Kennemer Toneelfestival in overleg met de
adviescommissie de heer George Devine
gevraagd zich met de regie te belasten. De
onderhandelingen daarover zijn nog gaan
de. De beer Devine toont zeer veel belang
stelling voor het plan. Hij kent het Open
luchttheater door en door als gevolg van
de onder zijn leiding door de Young Vic
gegeven voorstellingen. Voor hij eventueel
naar Bloemendaal komt, regisseert hij in
het Shakespeare Memorial Theatre eerst
„Romeo en Julia".
Er zal dit keer geen ballet komen. Voor
de muzikale illustratie wordt gedacht aan
het nemen van een experiment met de zo
genaamde Ondes Martenot, een soort orgel,
afgestemd oo wat men vermoedt de klank
van de Griekse aulisfluit te zijn geweest.
Dit instrument is in het Holland Festival
gebruikt door het Théatre Antique de la
Sorbonne bij „De Perzen". Het speelt ook
een rol in het oratorium „Jeanne d'Arc au
bücher" van Honegger.
Waarschijnlijk zullen de voorstellingen
in de tweede helft van Augustus worden
gegeven.
STOCKHOLM. (Reuter) De bekende
Zweedse ontdekkingsreiziger Sven Hedin
is Woensdag in zijn woning te Stockholm
in de leeftijd van 87 jaar overleden. Hij is
meer dan een jaar ziek geweest Hedin
heeft zich in de jongste oorlog doen ken
nen als overtuigd nationaal-socialist.
De Zaandamse politie heeft in samen
werking met de rijkspolitie te Assendelft
een omvangrijke verduistering van vee
voedertoewijzingen ontdekt. Drie perso
nen, twee broers en hun zwager, zijn aan
gehouden en hebben een bekentenis afge
legd.
J. V. uit Zaandam, die 11 jaar op het
kantoor van een veevoederhandel in As
sendelft werkte, nam in samenwerking
met zijn broer Th. uit Krommenie, die er
ruim 5 jaar werkzaam was, toewijzingen
voor veevoeder mee. Deze werden door
hun zwager, de eleetricien G. J. B. uit
Zaandam, van de hand gedaan. Vorige
week bood hij voor 20.000 kg toewijzingen
aan een Assendelftse veevoederhandelaar
te koop aan. Toen deze bij de firma in
Assendelft informeerde of deze hem op
deze toewijzingen kon leveren, on+dekte
men daar dat er bonnen voor 200.000 kg
veevoer verdwenen waren.
De rechtbank te Haarlem heeft Dinsdag
in staat van faillissement verklaard:
J. M. van Houten, bloembollenhandelaar,
Van Tetsstraat 15. HRleeom en zaakdrijvende
aldaar aan de Van Tetsstraat 15 a onder de
naam Joh. M. van Fouten. Rechter-commis-
saris: mr. C. E. Muller. Curator: mr. O. H.
van Wijk, advocaat en procureur te Heem
stede.
Wegens febrek aan actief werden opgehe
ven de faillissementen van:
M. de Vries, stucadoor. Riviervismarkt 11 a
rood. Fecbt.er-commissaris: mr. H. J. M. Co-
kart. Curator: mr. H. Peters, advocaat en
procureur te Haarlem.
J. Schmidt, aannemer. Kosterstraat 7,
Zandvoort. Rechter-commissnris: mr. J. A.
Bletz. Curator: mr. B. J. de Boer, advocaat
en nrocureur te Zandvoort.
Bij vonnis van de rechtbank is vernietigd
het vonnis dier rechtbank, waarbij
W. J. J. Groen, wonende te Haarlemmer-
liede en Spaarnwoude. Liedeweg 6, in staat
van faillissement werd verklaard, met be
noeming van mr. K. Hugenholtz, advocaat
en procureur te Haarlem, tot curator.
Wegens het verbindend worden van de
enige uitdelingslijst zijn geëindigd de fail
lissementen van:
M. Bol, koopman in textiel, Aalsmeerder-
dijk 676. Aalsmeer. Rechter-commissaris: mr.
N. Reeling Brouwer. Curator: mr. ,T. Janso-
nius, advocaat en procureur te Haarlem.
J. van Leeuwen, machinale looninpakker,
Parkstraat 13, West,zaan. Rechter-commissa
ris: mr. H. ,T. Ferwerda. Curator: mr. J. W.
Rutgers, advocaat en procureur te Haarlem.
ADVERTENTIE
over goed geslaagde opnamen in ons atelier
is geen uitzondering.
Bovendien is het risico, dat een foto als
cadeau niet gewaardeerd wordt, zeer gering.
Juist de komende feestdagen zijn bijzonder
geschikt voor een dergelijke attentie, waarvan
de waarde met het verloop der jaren veelal
stijgt.
Atelier Nell Herbert, Lange Veerstraat 13,
tel. 11178
P.S. Opnamen voor St. Nicolaas worden
nog aangenomen.
Op de schietbaan in het voormalige con
centratiekamp te Amersfoort zal een
monument worden onthuld van de beeld-
houwer F. Siegers, ter blijvende gedach
tenis aan de slachtoffers der nazi-terreur.
16)
„Ik heb het pakje bij me. Twaalfdui
zend dollar tenminste, wat mijn aandeel is.
De rest is al veilig".
„Geef op. Ik zal het verbergen", zegt
Henry.
„Ik kan toch van je op aan?", vraagt
Thomas.
„Uiteraard. Maar ik doe het niet voor
niets".
„Je kunt er vijfhonderd dollar voor
krijgen".
„Duizend, anders niet".
„Uitzuiger! Zeg, hoort die vent werke
lijk niets?"
„O neen, ik ken hem. Als hij slaapt dan
krijg je hem met geen bombardement
wakker".
„Nou ja, accoord dan, duizend dollar.
Maar mondje dicht, anders stuur ik de
wraakploeg er op af, begrepen?"
Er wordt geen woord meer gewisseld.
De deur kraakt weer. Thomas loopt stil
de trap af. Gebochelde Henry verdwijnt
achter de kast om het geld te verstoppen.
Andreas is zender gerucht te maken op
gestaan en loopt nu onhoorbaar door de
kamer. Op tafel staat een zwai-e marme
ren pressepapier. Hij neemt hem op en na
dert Henry van achteren. Twee, drie sla
gen en de gebochelde ligt doodstil op de
grond.
Andreas steekt het zakje met geld bij
zich, kleedt zich snel aan, steekt de pa
pieren bij zich die hij in de laatste tijd
voor zichzelf heeft klaargemaakt, en ver
laat stil het huis door de nooduitgang.
Nu gaat het er maar om, uit deze wir
war van steegjes en slopjes te komen zon
der door een ander, die op buit belust
is, naar de andere wereld te worden ge
holpen.
Angstvallig om zich heen ziend sluipt hij
langs de muren van de huizen en krotten.
Dan duiken in het licht van een lan
taarn twee politieagenten op. Hij loopt op
ze toe en groet ze.
„Goedenavond, heren. Bent u misschien
hier in de buurt een verdachte figuur te
gengekomen, iemand met een opvallend
lichte lok in zijn donkere haar? Hij had
geen hoed op".
De agenten blijven staan en kijken
Andreas ietwat argwanend en verwonderd
aan.
„Wie bent u eigenlijk? Wat is er aan
de hand?"
Andreas haalt zijn papieren te voor
schijn en een van de agenten bekijkt ze
aandachtig.
„O, u bent van Locke en Co. Ja, dat
konden we ook niet raden. Trouwens, dat
zal uw bedoeling ook wel niet zijn ge
weest!"
Andreas glimlacht. Hij voelt zich opge
lucht, dat zijn papieren blijkbaar aardig
in orde zijn.
„Achter wie zit u aan, mijnheer Smith?"
vraagt de andere agent.
„Ik zit achter een zekere Andreas aan.
U weet wel, die moordenaar en verzeke
ringszwendelaar uit Duitsland".
„Die momenteel in Chicago gezochi
wordt? Hebt u een spoor van hem te pak
ken?"
„Er zijn aanwijzingen, in ieder geval,
dat hij inmiddels naar New York is geko
men. Ik zoek de buurt nu maar een beetje
af, want het schijnt wel, dat hij zich hier
ergens moet ophouden".
„Weest u maar een beetje voorzichtig,
want het is hier niets gedaan, zo alleen".
„Nou, voor vannacht is het toch ge
beurd. Mag ik me dan verder bij u aan
sluiten?"
Onder politiebescherming vindt An
dreas zijn weg uit het misdadigerskwartier
naar de veiliger buurten van New York.
Kirchner heeft het verhoor van Els An
dreas geëindigd. Het meisje zit als een
toonbeeld van wanhoop op een stoel en
staart wezenloos voor zich uit. Kirchner
bekijkt niet zonder welgevallen haar re
gelmatige trekken, en haar hulpeloosheid
roert hem.
1 „Wat moet ik nu beginnen?" vraagt ze
hem voor de zoveelste maal. „Moeder zei,
dat ik naar de Röders moet gaan, maar
die zullen me zien aankomen, de dochter
van een moordenaar
Kirchner geeft haar een bemoedigend
klopje op de schouder en zij praten wat
rustiger over wat haar nu te doen staat.
Wie zijn eigenlijk die Röders?"
„Mevrouw Röder is een tante van me.
De Röders zijn een van de rijkste families
van Aken. Mijn oom heeft daar een fa
briek".
„Probeert u het eens om daar voorlopig
onderdak te komen. Misschien ziin ze
heus wel bereid om u weer in het gewone
leven terug te brengen
„O nee, dat doe ik zeker niet. Ik zou het
trouwens afschuwelijk vinden om op
iemands medelijden te teren".
„Maar wat wilt u dan? U hebt geen
enkele steun en geen geld".
„Weet u dam niet een andere uitweg,
mijnheer Kirchner?"
„U zou een baan moeten vinden".
„Hier in Zwitserland? Wie geeft hier
een dochter van een moordenaar, van een
vreemdeling bovendien, nog werk?"
Ze bespreken allerlei mogelijkheden en
Kirchner gelooft een goed woordje voor
haar te kunnen doen hij een of ander ca
baret.
Zij spreken af, dat ze elkaar de volgen
de ochtend nog eens zullen ontmoeten.
Kirchner vraagt zich af, wat hem nu
verder te doen staat. Mevrouw Andreas
hier in Zwitserland oDsporen en arreste
ren is niet goed mogelijk. Er is nog geen
arrestatiebevel tegen haar uitgevaardigd,
omdat nog niet is vastgesteld, dat zij in
derdaad medeplichtige aan de misdaad is.
In Duitsland is wel een arrestatiebevel
van kracht. Het is dus niet erg waar
schijnlijk, dat zij proberen zal, weer naar
Duitsland terug te keren. Maar al met al
lijkt het toch wel nuttig, weer op haar
spoor te komen en in de gaten te houden,
waar zij blijft.
Voor zover uit de verklaringen van haar
dochter valt op te maken, heeft ze nog
wel een behoorlijke hoeveelheid geld bij
zich. Zolang dat het geval is, heeft ze alle
kans om zich in Zwitserland, of eventueel
Italië, schuil te houden. Dat laatste denk
beeld wordt Kirchner bij zijn besprekin
gen op het politiebureau door een re
chercheur aan de hand gedaan. In Zwit
serland heeft zij geen vrienden of fami
lie, in Milaan schijnt zij echter een verre
kennis te hebben. Het is niet onmogelijk,
dat ze daar haar toevlucht probeert te
zoeken.
Het is overigens wel zeker, dat ze zich
nergens onder haar werkelijke naam zal
vertonen. Hulp van de Italiaanse autori
teiten zou dus wel niet veel opleveren,
vooral omdat in het buitenland het ar
restatiebevel nog niet van kracht is.
Kirchner ziet eigenlijk geen uitweg. Zijn
enige hoop is, dat hij misschien via So
batka nog wat wijzer kan worden. Deze
heeft zich, voor zover hij van Lippmann
heeft gehoord, volledig aan de kant van
de politie geschaard, nu hii vernomen
heeft wat het echtpaar Andreas misdaan
heeft. Het is niet uitgesloten, dat de
voortvluchtige hem een brief schrijft en
dat de herkomst daarvan een nieuw spoor
oplevert.
Overigens overweegt Kirchner, dat me
vrouw Andreas haar dochter geadviseerd
heeft naar Aken te. gaan. Zou zij probe
ren daar contact op te nemen? De moge
lijkheid is geenszins uitgesloten, want zij
weet waarschijnlijk niet, dat Els er niets
voor voelt naar haar oom en tante te gaan.
Voor zover hij kan beoordelen, kan hij
evengoed meteen naar Duitsland terug
keren, omdat daar waarschijnlijk een
nieuw spoor moet worden gevonden. Maar
er is iets. dat hem hier in Zwitserland
houdt. Hij heeft Els beloofd, haar mor
gen weer te zien en te helpen met haar
moelijkheden. En och, op een dag komt
het nu toch ook niet aan. Hij zou toch
nog wel enig geduld moeten hebben, voor
hij het onderzoek zou kunnen voortzet
ten
De volgende ochtend wacht hij op het
politiebureau op haar komst. Zodra hij
haar de kaaner binnen ziet komen, weet
hij dat ze niet geslaagd is. Men heeft haar
de deur gewezen. Els zegt het in Zürich
nog eens te willen proberen.
(Wordt vervolgd).
