Een vacantie-werkje
r
Dit maken we zelf
Europa's Protestantisme
Goede verzorging, vooral in de winter, noodzakelijk
H. DE GRAAFF
Sierlijke tooi voor
feestelijke dagen
De Basis-japon
Krijgt U logés?}
Slechts twee gegronde
gevallen van beroep
Franse Litteratuur
ZATERDAG 27 DECEMBER 1952
sh
Hoe wij zelf tafelzuur
kunnen maken
VOETEN ZIJN KOSTBAAR
KERKELIJK LEVEN
In bijna drie jaar D.U.W.
Heringa Wathrich
<V
oor
cle^Ür
o uw
De vacantie staat al weer voor de
deur. En daar ons klimaat nogal royaal
is met regen, zal er wel eens een dag
tussen vallen, dat de kinderen zich niet
buiten kunnen vermaken. Er wordt
dan van moeder verwacht, dat ze altijd
weer nieuwe werkjes en spelletjes weet
te verzinnen.
QQl1 ZJftbr
f/M
lilt r
j /-
Vouw
-
We willen u daar deze keer een
handje bij helpen. Op de tekening ziet
u een soort bakje, het kan dienen om
stopwol of borduurzij of zelfs een
haakwerkje in te bewaren. Wilt u het
gebruiken, dan hangt u het aan de
punt van de stoel en u heeft uw mate
riaal bij de hand. Uw dochter kan het
op haar kamer gebruiken om veilig
heidsspelden en afgesprongen knopen
in op te bergen.
Het bestaat uit drie gelijke partjes,
als van een sinaasappelschil. U maakt
een voorbeeld van zo'n partje, volgens
tekening 1, van een, in vieren gevou
wen velletje papier. Dit wordt drie
maal van stevig carton, van een doos
b.v., nageknipt; daarna drie maal (met
naad!) van een restje katoen of zijde,
dan nog drie maal eveneens met naad,
van voering. Elk lapje stof kan dienen,
Augurken, azijn, zout en kruiden
Een van die kleine toevoegsels die
een maaltijd smakelijker kunnen ma
ken is het zgn. „tafelzuur". Dit in de
vorm van augurkjes, uitjes, komkom
mer of gemengde groenten in azijn of
soms ook wel als piccalilly.
Dit is dus de „inmaak in 't zuur". Bij
deze methode van inmaken heeft men
niet veel hulpmiddelen nodig en daarom
ligt ze meer in het bereik van iedereen.
Het voordeel van het zelf maken van
tafelzuur is dat men zelf de kruiden
kan kiezen die men lekker vindt.
Laten we als voorbeeld nemen het
inmaken van augurkjes (komkommer
of uitjes).
Benodigdheden:
1 kg. augurkjes, 2 flessen azijn, zout,
kruiden.
De ene azijn is veel geuriger dan de
andere en het spreekt vanzelf dat de
lekkerste azijn het beste resdltaat geeft.
Verdunde azijnessence is niet aan te
bevelen. Het is verstandig gesteriliseer
de azijn te kopen daar er dan geen kans
is dat er de zgn. azijnaaitj es in komen.
De augyrkjes nooit koken. (Kleine au
gurkjes zijn veel smakelijker dan grote,
de grote zijn gauw voos, evenals dit bij
radijs het geval is).
Van te voren zouten we, (nadat ze
gewassen zijn): le om de smaak goed
te krijgen; 2e om een deel van het vocht
eruit te trekken.
We kunnen ze gewoon in het zout
zetten, na het zouten afdrogen. Stukjes
komkommer niet te lang in hét zout
zétten daar ze dan te slap wordt. En
het is juist de bedoeling dat het tafel
zuur hard en knappend is.
De.augurkjes in flessen doen met de
kruiden en de azijn. Als kruiden kunnen
dienst doen: mierikswortel, venkel, lau
rier, peperkorrels, Spaanse peper. Hier
in kan men zelf veranderingen aanbren
gen en ook de hoeveelheden zullen van
persoonlijke smaak afhangen. De au
gurkjes moeten goed onder staan. De
flessen liefst afsluiten met een stop of
deksel om verdamping van de azijn te
voorkomen.
Voor liefhebbers van zoetzuur nóg een
algemeen recept. (Zoetzuur kan ge
maakt worden van peren, meloen, bie
ten en kwetsen).
V2 d 1 kg. vruchten, 3/4 l. azijn (1 fles),
500 gr. suiker, 5 gr. pijpkaneel, 5 gr.
kruidnagelen.
Van azijn, suiker en kruiden een dun
ne stroop koken en de vruchten hierin,
in een dichtgedekte pan, bijna laten
gaar worden. De vruchten uit het vocht
nemen en dit tot een stroopje laten in
koken. De vruchten in de stroop weg
zetten. De volgende dag controleren of
de stroop niet te sterk verdund is met
vocht uit de vruchten, in welk geval de
stroop opnieuw ingekookt moet worden.
Zo nodig, de vruchten nog even laten
meekoken. Het zoetzuur kan in wille
keurige potten of flessen bewaard wor
den, afgesloten met een deksel, een
doekje, cellophane of perkamentpapier,
er is nl. nagenoeg geen gevaar voor be
derf of uitdrogen.
zelfs verschillende kleuren kunnen
leuk staan.
Nu wordt op de achterkant van elk
lapje stof het cai-ton gelegd én er met
een grote flanelsteek strak om gespan
nen (tekening 2).
Daarna de voering ertegen zomen,
goed glad, en de partjes op één kant
na, aan elkaar zomen.
Zo u dan ziet, sluit het bakje van
zelf, om het te openen drukt u de pun
ten iets naar binnen.
Tot slot het koordje, waarin we aan
't eind een knoop hebben gelegd en de
restjes uitgerafeld (zie tekening) ste
vig op de punten vast naaien.
Om het nog mooier te maken kun
nen de partjes ook eerst gefestonneerd
en dan aan elkaar gezet worden, of
kunnen de einden van het koord met
kralen worden versierd.
De grootte van het bakje kunt u ook
variëren. We hopen u hiermee uw taak
een beetje te hebben verlicht.
L. C. B.
In de donkere dagen ro«nd de jaar
wisseling komen de Parijse en Londen-
se mode-ontwerpers met speciale crea
ties voor het voetlicht. Die collecties
zijn dan steeds ontworpen met grote
toewijding en fantasie. De fraaiste stof
fen worden er voor te voorschijn ge
haald. Maggy Rouff verwerkte fraaie
zijden weefsels en zachte, soepele flu
weel in stemmige tinten groen, grijs en
rood naast zwart en stralend wit tot
jurkjes en geklede pakjes met een een
voudige lijn, die een juist décor vormde
voor de niet minder verfijnde sieraden,
ter opluistering gedragen.
Fraaie borduursels
Hier en daar worden de mooie stof
fen verlucht door een fraai uitgevoerd,
maar allerminst uitdagend borduursel.
Reeds maanden tevoren werden deze
op haar borduur-atelier uitgevoerd
door haar Franse borduursters, die met
De Basic-dress. kortelings in ons land
verschenen, verdient zeker ons aller
aandacht, door de grote hoeveelheid
mogelijkheden, die hij bezit. Het idee
is, de simpelste van alle simpele japon
nen, soms zelfs een beetje naar een
overgooier hellend, op te vrolijken
met losse manchetjes, kraagjes, pochet-
jes en dergelijke grapjes. Telkens iets
anders, zodat in één enkele jurk uw
garderobe ligt opgesloten. We hebben
hier een japon getekend, die nog wacht
op z'n „aankleding". Volgende maal
zullen we een paar versieringen laten
zien.
Hoe rustiger van kleur en weefsel u
de stof voor uw japon kiest, des te
meer geeft u de kans aan de accessoi
res, waarvan u dan een grotere serie
kunt toepassen. Voor de winter dus b.v.
stevige effen wollen stof. Is voor de
zomer voor u dat stevige grijze ver
pleegsterslinnen iets, dat in Parijs zo'n
succes heeft?
Het patroontje is getékend voor stof
1 130 cm breed. U heeft er pl.m.
3.25 m voor nodig. De overblijvende
stukken kunt u gebruiken voor zakken
in de zijnaad gezet; voor een paar cein
tuurs een brede voor 's ochtends,
een smalle voor 's middags voor wat
kraagjes en manchetjes. De rok is een
halve cirkel de stof ligt dubbel; ge
tekend is dus twee maal 1/8 cirkel. De
rokmaten: taille en roklengte. Voor het
lijfje de maat nemen van: taille, rug en
taillelengte, schouder plus lengte van
3/4 mouw en halswijdte. De hals is
voor en achter wat omhooggeknipt
voor het mooie aansluiten. De buste
naad loopt naar de taille;
Voor. ik het vergeet,1 maar
misschien wist u het al:
wollen stoffen eerst hele
maal met een vochtige doek
strijken om ze krimpvrij
te maken. Een vervelend
werkje, dat echter latere
narigheden voorkomt.
EVELINE
i
Dit sierlijke jurkje voor feestelijke da
gen is uitgevoerd in robijnrode taft. Het
wijde rokje heeft een aparte ruche
garnering en zwart fluwelen hand
schoentjes zorgen voor een stemmig
kleur-contrast. Paquin in Parijs heeft
het ontworpen.
eindeloos geduld uren en uren met
naald en draad in de weer zijn, om
zelfs het kleinste motief zo volmaakt
mogelijk uit te werken. Een borduur
kunst die werkelijk nergens is te
evenaren! Onder de kristallen luchters,
als antieke kaarsenkronen een stemmig
licht verspreidend, kwam Carven ons
daarna met haar sprookjes verrassen.
Een dergelijk geheel op verfijning af
gestelde kledij waarbij de fantasie niet
aan banden hoeft te worden gelegd om
wille van allerlei practische over
wegingen, ligt juist deze vrouwelijke
ontwerper uitstekend! Zacht zilvergrijs,
tinten met de matte glans vanoud
goud, of met fijne motieven in goud
en zilverdraad doorweven, zeer dunne
groen die bij het feest passen, afgewis
seld door stralend rood, warm, paars
en wit, zijn de kleuren die Carven voor
haar fantasieën koos.
De dunne zijden stoffen werden sier
lijk gedrapeerd en de zwaardere zijden
weefsels verwerkt tot modellen met
een wijde, eerst ver beneden de heupen
in een sierlijke ruimte uitgolvende rok
en een aansluitend corsage. Zelfs de
schoentjes waren volmaakt afgestemd
op het geheel en van dezelfde zijde als
de jurk, of van fluweel in zwart of heel
donkerrood en muisgrijs vervaardigd.
Feestelijk en bereikbaar
Een speciale verrassing bracht Lola
Prussac in haar kleine salon waar het
handwerk steeds op de eerste plaats
komt. Als feestelijke kledij lanceerde
deze ontwerpster handgebreide of
handgemaakte truitjes van zeer dunne
wol, met glanzende zijden of zilveren
en gouden draden geborduurd. Bij en
kele van die geklede truitjes werd het
patroon geheel ingebreid. Eveneens op
eigen atelier ontworpen sieraden goed
passend bij dit fraaie handwerk, com
pleteerden deze wel zeer aparte feest
kleding. Dat stond erg gedistingeerd en
de Parisiennes waren voor deze een
voudige en toch zeer charmante tooi
dan ook bijzonder enthousiast! Wat er
ook met niet al te kostbare middelen
op het gebied van feestelijke kleding te
bereiken is, wist deze handwerkster
duidelijk naar voren te brengen. „Juist
iets. voor ons land", dachten wij dan
ook, toen zij ons haar creaties toonde.
Nu koning Winter officieel is gearri
veerd, zijn klachten over pijnlijke voe
ten bij regen en sneeuw niet van de
lucht. Vooral de winterteen viert dan
hoogtij met alle onaangename gevolgen
van dien. Wij hebben ditmaal daarom
eens een gediplomeerd voetkundige, de
heer G. van Eijken, die tevens bestuurs
lid is van de Algemene Nederlandse
Organisatie voor Voetverzorging, aan
het woord gelaten omtrent de verzor
ging en behandeling van onze voeten en
wij zijn toen tot de conclusie gekomen,
dat er juist door onwetendheid op dit
gebied veel meer wordt geleden dan
nodig is.
Bij het aanschaffen van nieuwe
schoenen wordt dikwijls al de eerste
fout gemaakt: men is namelijk van
mening, dat nieuwe schoenen gerust
wat krap mogen zitten, omdat ze nog
„uitgelopen" moeten worden. „Ver
keerd" zegt de vakman, „een schoen,
een nieuwe zowel als een oude, moet
ruim zitten, de tenen mogen niet sto
ten tegen de neus; alleen om de wreef
behoren ze strak te zitten. Immers,
wanneer een nieuwe schoen direct goed
loopt, blijft het juiste model er vanzelf
in, terwijl de voeten worden behoed
voor knellingen en te zware druk, die
dikwijls de oorzaak zijn van verschil
lende voeteuvelen. Door knellende
schoenen wordt onder andere de bloeds
omloop gestremd met als gevolg: winter
voeten en wanneer men dan bovendien
niet oppast voor tocht en natte voeten,
is de ramp helemaal niet te overzien én
betekent een vorstperiode één lange
lijdensweg. Wanneer men aanleg heeft
voor wintervoeten is het aan te beve
len om in de nazomer al te beginnen
met zoute wisselbaden tot halverwege
de kuiten.
Maar nu die schoenmaat, dat is wel
een heel teer punt! Want een kleine
schoen staat immers zo elegant. En toch
is het werkelijk voor uw eigen bestwil,
wanneer u zich de eerstvolgende keer,
dat u zich een paar nieuwe schoenen
kunt veroorloven, niet laat verleiden
door die „enige zwarte pump met hoge
hak", die u eigenlijk een halve maat
te klein is.... Ja, nu kunt u wel zeg
gen, dat 36 een maat is, die u al meer
hebt gedragen, maar is het ook de maat,
die uw voet verlangt?
De heer Van Eijken vertelde ons een
aardig hulpmiddeltje om de juiste
schoenmaat te weten te komen: u zet
uw voet even op een natte doek en
daarna direct op een droge plek op het
zeil bijvoorbeeld. Op die manier krijgt
u een nauwkeurige afdruk van uw voet
en wanneer u nu bij het begin en het
eind een streepje zet en dan de lengte
van de afdruk opmeet, kunt u de juiste
schoenmaat gewaar worden. Bij de op
gemeten lengte telt u ll/2 cm en dit ge
tal vermenigvuldigt u met l'A; bij
voorbeeld: lengte voet 241/2 cm. plus
U/2 cm 26 cm X 1^2 =39 cm. Zie.-
hier uw schoenmaat: 39.
Dit systeem past de voetspecialist in
feite ook toe wanneer hij ter bestude
ring van de te behandelen voeten een
voetafdruk wil krijgen. Alleen met dit
verschil, dat hij inplaats van met natte
doeken met blauwdrukken werkt.
Ter voorkoming van transpirerende
voeten dienen de voeten in eerste in
stantie droog gehouden te worden. Dit
mag misschien paradoxaal klinken, doch
er zijn enige maanden geleden speciale
zooltjes in de handel gebracht, die de
hyperhydrosis voorkomen en die, in
tegenstelling met de diverse prepara
ten, welke in de handel zijn, absoluut
onschadelijk zijn gebleken voor de huid
en die bovendien de nylonkousen in
geen enkel opzicht beschadigen. Wist u
overigens, dat nylonkousen de transpi-
ratie bevorderen?
Om nu nog even op die hoge hak
terug te komen; we kunnen u wel ver
tellen, dat deze uit de boze is. Het
steunpunt van het lichaam rust name
lijk onder de hiel en wordt hierdoor
overgebracht op de voorvoet. Bij het
Elegante robe in donkergroene zijde
met een charmante stola als enige gar
nering. Deze creatie is een ontwerp van
Jean Dèsses.
dragen van schoenen met hoge hakken
nu wox-dt het steunpunt van het lichaam
geheel overgebracht op de voorvoet,
waardoor onder andere doorgezakte
voorvoeten ontstaan. Daartegenover
kan het echter voor sommigen ook ver
keerd zijn om op sportschoenen te lopen,
in deze gevallen is een driekwart hak
aan te bevelen.
Een kijkje in het archief van de voet
afdrukken gaf ons dan ook een be
angstigend duidelijk beeld van het aan
tal vervormde en „slechte" voeten, dat
alleen al de Haarlemse straten en wegen
bewandelt. Waarlijk, al uw ijdelheid
zou bij het aanschouwen van deze droe
vige voorbeelden verdwijnen als sneeuw
voor de zon; slechts één wens zou u nog
resten: „goedgevormde voeten, waarop
ik tot mijn laatste levensdag kan lopen".
En tijdens het bestuderen van al die
blauwdrukken kwamen we aldra tot de
conclusie: „laat me uw voetafdruk zien
en ik zal zeggen welk beroep ge hebt";
kellners, kappers, winkelmeisjes, buf
fetjuffrouwen, ze zijn er zó uit te halen.
Door het lange staan krijgen de voet
spieren namelijk niet de juiste bewe
ging. In dergelijke gevallen kan echter
heel veel worden bereikt met tijdige
massage en hier treffen we het hart
van de voetverzorging, die de schakel
vormt tussen publiek en arts.
Het beroep van pedicure is weliswaar
nog steed niet als zodanig erkend dooi
de overheid, doch steeds meer ervaart
men, dat de erkenning van dit beroep
uitei-st belangrijk is. Men' zal dan kun
nen overgaan tot het oprichten van een
Algemene Nederlandse Bond (waartoe
momenteel de eerste stappen reeds zijn
ondernomen) en het bestuur van deze
Bond, dat uiteraard uit enkele ervaren
deskundigen zal bestaan, zal dan een
duidelijk overzicht kunnen hebben van
en een verantwoord toezicht kunnen
uitoefenen op al het werk van zijn
leden, die pas na een opleiding van drie
jaren als deskundigen gekwalificeerd
worden, in tegenstelling met de toe
stand van het ogenblik, nu men zich
zelfs na een cursus van drie maanden
voor deskundige uitgeeft!
Tot slot werd ons nog met lichte ver
ontwaardiging gewezen op het dragen
van schoenen met die heerlijke dikke
rubberzolen. Maar de waarschuwing
om nimmer langer dan één of twee
dagen achter elkaar het zelfde paar
schoenen te dragen, hebben we echter
ter harte genomen. Het is namelijk
noodzakelijk de schoen geregeld tijd te
gunnen om uit te wasemen, hetgeen
zowel het behoud van gezonde voeten
als van de schoenen zelf waarborgt.
J. S.
In de „Semeur Vaudois" geeft Pfarrer
Freundler, secretaris van het Hulpwerk der
Zwitserse Protestantse kerken, een over
zicht over het Europese Protestantisme in
1952, waaraan wij het volgende ontlenen
met betrekking tot de minderheidsgroepen
in enkele landen.
Spanje. In dit land leven 20.000 Pro
testanten op een bevolking van 21 millioen.
Hex-haaldelijk is, vooral ook weer in de
laatste tijd, de aandacht gericht op deze
kleine minderheid, die een zeer moeilijke
positie inneemt. Zij moet, meer of minder,
in het vei-borgene haar gang gaan, terwijl
zij niet de gunst van de burgerlijke auto
riteiten geniet.
Italië. Op een bevolking van 45 mil
lioen telt het land ongeveer 60.000 Pro
testanten. Sinds vijf jaar wacht deze min
derheid op een wetswijziging, die haar
metterdaad vrijheid van godsdienst garan
deert, een vrijheid, die nog steeds in de
practijk in discussie schijnt te zijn. In de
loop van 1952 konden de kei-ken in Col-
ferro, Bari, Terni en Agrigente worden
herbouwd of gesticht.
Griekenland. Op 8 millioen inwo
ners behorend tot de Grieks-Orthodoxe
kerk zijn er 6000 Pi-otestanten. Hun situatie
vereist veel moed en beleid, Maar het gaat
hier om een levende kerk in de verstrooiing.
Dit kunnen de 100 leken, die in het kerke
lijk wei-k bezig zijn, reeds bewijzen, maar
ook de enkele honderden Zondagsschool-
krachten en bijbelcolporteurs, het kinder
huis in Kastri en de vluchtelingengemeente
in Katerini. Zij hebben zelfs voor een ge
legenheid gezorgd om kerkdiensten te hou
den en verkregen een zaal met 1500 zit
plaatsen, die eigenlijk al te klein is.
Joegoslavië. Dit land heeft 160.000
Protestanten op een bevolking van 14 mil
lioen, waarvan de helft orthodox is. De
Protestanten vindt men vooral in het dal
van de Donau en in het Noorden. De meer
derheid hunner is boer. Zij werden hard
getroffen door de dropgte van dit jaar.
Maar zij tonen een geestelijke honger door
de sterke vraag naar Bijbels en andere lec
tuur.
België. Onder de 8 millioen inwoners
telt België 100.000 Protestanten, waarvan
er overigens slechts 30.000 gerekend kun
nen worden tot de actieve gemeenteleden.
De Belgische Zendingskerk draagt haar
naam met ere, doch ook de overige groe
peringen, thans samengebracht, vertonen
een actief beeld.
F r a n k rij k. Tot de Franse Protestantse
kerk behoren 250.000 leden, tot de Lutherse
kerk eveneens 250.000 leden en dan zijn er
nog 50.000 Hervormden in de Elzas. Het
Protestantisme leeft hier midden in een
gesaeculariseerd volk. Het land telt nog
slechts 6 millioen praktiserende R. Katho
lieken, maar ook reeds bijna 2 millioen
Mohammedanen. Het speciale probleem van
ADVERTENTIE
ONZE BEKENDE COMBINATIES
1 pers. Ledikant met matras en
kussen, samen voor 78.60
1 pers. divanbed met verende
matras en kapokkussen, samen
voor 96.80
1 pers. opklapbed met matras cn
kussen, samen voor 73.80
Wollen dekens vanaf 19-85
Alleen bij:
HAARLEMS MATRASSENHUIS
Grote Houtstraat 103 - Telefoon 11485
Begin 1950 hebben de ministers van
Wedex-opbouw en Volkshuisvesting en van
Sociale Zaken als onderdeel van maatre
gelen, welke beogen het overleg met de
Stichting van de Arbeid over zaken de
Dienst Uitvoering Werken (D.U.W.) be
treffende te regelen, ook voor het district
Haarlem een beroepscommissie D.U.W. in
gesteld. Deze commissie heeft tot taak zich
uit te spreken in die gevallen, dat een
D.U.W.-arbeider tegen de hem opgelegde
straf van ontslag of schorsing bij haar in
beroep komt. Zij is samengesteld uit een
buiten de partijen staande lid-voorzitter,
een lid-werkgever en een lid-wei-knemer.
De betrokken inspecteur van de D.U.W. zal
als adviseur de vergaderingen van de com
missie bijwonen. Bovendien werd nog een
Centrale beroeps-instantie in het leven
geroepen.
Na enkele mutaties fungeren thans als
lid der commissie de lieer J, de Ruiter te
Heemstede (werkgever), en bij toerbeurt
de heren E. J. Stam, J. J. M. Sens en D.
Meyer (werknemex-s), terwijl na de heren
ir. C. G. Meeder en A. de Back thans de
heer H. L. C. Kruse te Haarlem als secre
taris fungeert. Door het overlijden van de
heer dr. ir. W. M. van RosSum du Chattel
is het hoofd van de inspectie D.U.W. ver
vangen door de heer ir. W. van Laer. Voor
zitter is mr. H. B. Wildt Meyboom.
Van de aanvang af tot heden heeft de
commissie 19 beroepsgevallen te behande
len gekregen. In het algemeen waren deze
beroepen niet bijzonder belangrijk. De be
slissingen van de commissie werden steeds
eenstemmig genomen. In 15 gevallen werd
de door de Inspectie van de D.U.W. opge
legde straf door de commissie bevestigd.
Twee personen werden in hun beroep niet-
ont vankei ijk verklaard, eenmaal werd een
ontslag gewijzigd in een schoi-sing, terwijl
ook eenmaal de opgelegde straf van schor
sing is vernietigd.
Uit de omstandigheid, dat in een periode
van ongeveer 2jaar voor een gebied,
waarin regelmatig verscheidene honderden
telkens wisselende personen in de D.U.W.
werkzaam zijn, slechts 19 beroepsgevallen
zijn voorgekomen waarvan er dan nog
maar eigenlijk twee als redelijk gegrond
zijn aan te merken mag zeker met vol
doening de conclusie worden getrokken,
enerzijds dat hier in goede onderlinge ver
houdingen door de tewerkgestelden als
regel een gepaste arbeidsprestatie wordt
verricht en anderzijds, dat door de inspec
tie van de D.U.W. en door hen, die overi
gens leiding aan het werk geven, bij me
ningsverschillen rechtvaardige beslissin
gen worden genomen. Eveneens kan wor
den aangenomen, dat alleen al door de
preventieve werking, die van deze beroeps
mogelijkheid uitgaat, de rechtszekerheid
voor de betrokkenen is bevoxberd, zo staat
er in het verslag van de beroepscommissie.
het Franse Protestantisme ligt in het
sociaal-economische vlak: de ontvolking
van het platteland door de trek naar de ste
den. Deze vereist een reorganisatie van de
kerkelijke arbeid in de voorsteden, waar de
Protestanten „onderduiken", terwijl tege
lijkertijd overal waar dit mogelijk is, op het
land centra voor kex-kelijke arbeid dienen
te worden gesticht. Vele kerken wachten op
herbouw, maar kunnen niet worden her
bouwd, omdat zij nog zuchten onder de
oorspronkelijke bouwschulden.
Het overzicht vermeldt geen gegevens
over de Protestanten in Oostenrijk, Honga
rije, Tsjechoslowakije en Roemenië.
ADVERTENTIE
Haarlem
CENTRALE VERWARMING
JOHNSON OLIEBRANDERS
Jacques Perry „L'Amour
de rien", édit. Julliard, Paris.
De Prix Théophraste Renaudot is ten
deel gevallen aan Jacques Perry (geboren
in 1921) voor zijn roman „L'Amour de
rien". Een openbaringeen mislukking.
Tussen deze uitersten beweegt zich de
Franse errtiek. Perry verdiént niet die ver
heerlijking, maar zeker allerminst die ver
guizing. L'Amour de rien is ontegenzegge
lijk een der knapst geschreven romans van
dit jaar. Het bevat de psychologische
analyse van een mens, die niet de overeen
stemming met de wereld kan vinden. Hier
door schaart deze roman zich echter niét
in de rij van litteraire werken der laatste
jaren, die de tegenstelling mens-wereld
tot onderwerp hebben. De uit die tegen
stelling voortvloeiende levensljoudiriig der
hoofdpersonen was min of me^r philoso-
phisch gefundeerd en de schrijvers tracht
ten er een algemeen geldend karakter aan
te geven. De auteur van L'Amour de rien
echter analyseert een zeer bijzonder „ge
val". De verklaring van dat bijzondere
mensenlot is, naar het ons toeschijnt, te
vinden in de eerste 17 Van de ruim 500
bladzijden tellende roman, n.l. in die,
waarin de naamloze hpofdpersoon de eer
ste 15 jaren van zijn jeugd vertelt.
Deze hoofdpersoon de roman vormt
het door hemzelf opgeschreven chronolo
gisch verhaal van zijn mislukte leven
heeft zijn vader niet gekend en is van zijn
2e tot zijn 8e jaar verlamd geweest. Daar
na is hij door zijn enigszins dwaze moeder
nog enige jaren -opgesloten gehouden in
zijn kamer, zonder dat hii iets leerde noch
ook maar iets te weten kwam van het le
ven achter de voor hem steeds gesloten
deur en het ondoorzichtig venster. Het is
dan ook niet te verwonderen, dat „de
kamer", bekend symbool in de psychoana
lyse, een grote rol in zijn verdere leven
speelt. Hij sluit er zich na elke tegenslag
in op, als in een beschermend omhulsel,
met zijn door zijn abnormale opvoeding
geschapen en later trots aangekweekte
inactieve eenzaamheid.
Als hij enige jaren na de dood van zijn
moeder in Parijs aankomt, kent hij van
het léven slechts de schaduwzijden, alle
ondeugden en alle vormen van armoede,
die hij geleerd heeft, zwervend door de
havenwijken van Marseille, als scheeps-
maatje in Zuid-Amei-ika, als boerenknecht
je in de Provence. Zijn eenzaamheid met
zich meedragend, zichzelf noch het leven
kennend, zonder familie of familietradi
tie is hij niet in staat zich een bestaans
vorm te kiezen, noch, bij gebrek aan vast
heid in het heden, zich een toekomst voor
te stellen. Toch geeft Parijs hem de gele
genheid zich aan het leven'te binden door
hem vaste levenswaarden te bieden. Hij
ontmoet er de prachtig getekende biblio-
phiel Théclet, die hem gastvrijheid ver
leent en dank zij wiens bibliotheek hij
zich, autodidact, voedt met de meest he
terogene lectuur uit de 18e eeuw; hij ont
moet er de vriendschap door de mondaine
romancier Quelse, die, schepper van figu
ren als hij is, onze levensvreemde tracht
te voxmen; hij ontmoet er de liefde, door
de jonge schilderes Martine Sandy. Dat
alles loopt op mislukking uit door zijn
steeds terugkerende hang naar eenzaam
heid, door zijn in die eenzaamheid ge
kweekte trots en egoïsme, door zijn alles
uiteenrafelende geest. Mislukking ook,
omdat voor hem, die nooit de waarde van
iets geleerd heeft, alles van gelijke waarde
is. Mislukking tenslotte, omdat, bij gebrek
aan een mystieke ontmoeting, die hem aan
zichzelf ontrukt zou hebben, hij zich aan
niets met diepe overtuiging kan geven en
evenmin aan de noodzakelijkheid, van iets
kan geloven.
Zo vervolgt deze volwassene, die zich
niet kan aanpassen aan het werkelijke le
ven, zijn eenzame weg. En deze terecht
naamloze, daar hij „niemand" is, vindt
tenslotte de enige uitweg" in de welover
wogen, bewuste zelfmoord. Voor hij daar
toe overgaat, verricht hij een positieve, zij
het formele daad: hij verhaalt zijn leven,
maakt de balans ervan op, waar-bij hij de
ambitie heeft „alles" te zeggen. Deze da&d
is psychologisch juist: het was de enige
mogelijkheid voor hem om zich geheel Uit
te leven.
Dit laatste hoofdstuk, dat veelbeteke
nend „de kamer" heet. is het minst ge
slaagde van de roman. Men voélt er te
zeer een constructie van de schrijver in.
Kan een figuur als de hoofdpersoon uit
L'Amour de rien, die gestorven is, omdat
hij niet wist te leven, die zichzelf, allen en
alles voortdurend ontleedt, de belangstel
ling van de lezer vast houden? De aan
dacht verslapt inderdaad een enkele keer
daar waar de verteller Onbelangrijke
reacties te uitvoerig analyseert en hij door
de ontleding van identieke gevoelens en
situaties vervalt in een herhaling, die de
lectuur vertx-aagt. De omvang van de ro
man had beknopter kunnen zijn. „Alles"
zeggen betekent niet: niets verzwijgen, on
danks dit gebrek heeft de vernuftige ana
lyst Jacques Perry getoond een begaafd
verteller en een opmerkelijk schrijver te
zijn: hij heeft voor de tenslotte negatieve
naamloze hoofdpersoon van zijn roman
het medegevoel van de lezer weten op te
wekken. Zijn „bijzondere geval" boeit vrij
wel voortdurend als de poging van een
mens om, ondanks tegenslagen, hardnek
kig zichzelf te vinden en zich aan het le
ven te binden.
S. E.
(De in ons blad van 29 November be
sproken roman van Jean Dutourd: „Au
bon beurre" is, zoals, onze recensen ver
wachtte, inderdaad bekroond en wel met
de Prix Interallié).
